Το παρόν άρθρο εντάσσεται στην ακόλουθη ομάδα άρθρων, που στο σύνολό τους αναιρούν τις παρερμηνείες τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά για την ταλαιπωρημένη αυτή παραβολή, στην οποία προσπαθεί η ηγεσία τής Σκοπιάς να στηρίξει την εξουσία της:

Άρθρα:

• 1. Η σημασία τής παραβολής για τη Σκοπιά

• 2. Η παραβολή σε κείμενο και μετάφραση

• 3. Είναι ο "δούλος" μέρος τού σημείου;

• 4. Είναι ο "δούλος" σύνθετος;

  • Α. Η Επισκοπική Διαδοχή και ο Μάρκος

  • Β. Αναίρεση τού "παλαιού φωτός" τής Σκοπιάς περί "Συνθέτου Δούλου"

    • 1. Οι υπόλοιποι δούλοι χαλάνε τη συνταγή

    • 2. "Αρσενική"... Εκκλησία;

  • Γ. Αναίρεση σημερινών θέσεων τής Σκοπιάς περί "Συνθέτου Δούλου"

    • 3. Ατομικά παράλληλα

    • 4. Χρονική ανακολουθία με την παραβολή

    • 5. "Ο κακός ΕΚΕΙΝΟΣ δούλος

• 5. Ο "κακός εκείνος δούλος"

• 6. Η αληθής σημασία τού "Δούλου"

  • Α. Ο χρόνος υπηρεσίας του Δούλου

  • Β. Ένας Δούλος ή πολλοί;

  • Γ. Σε ποιους απευθυνόταν ο Κύριος;

  • Δ. Ποια υπηρεσία τους εμπιστεύθηκε;

  • Ε. Ποια είναι η τροφή που δίνουν οι εντεταλμένοι Δούλοι;

  • ΣΤ. Ποιοι ανέλαβαν αυτή την ΕΙΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;

  • Z. Έχοντες συνείδηση τής οικονομίας που τους εμπιστεύθηκε ο Κύριος

  • Η. Ανταμοιβή και κρίση κατά την επιστροφή τού Κυρίου

• 7. Βίος και πολιτεία τών "δούλων" που ηγούνται τής Σκοπιάς

  • Α. Η Σκοπιά προσπαθεί να αναιρέσει την Αποστολική Διαδοχή

  • Β. Αυτοπαρουσιάζεται ως συνεχιστής τού "Πιστού και Φρόνιμου Δούλου"

  • Γ. Αυτοπαρουσιάζεται ως σύγχρονος "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος"

  • Δ. Προσπάθεια κατάχρησης τής περιουσίας τού Κυρίου

  • Ε. Ένας πολύ κακός και άφρων δούλος

• 8. Η αυτοεξύψωση τών "μωρών"

  • Α. Το παράδειγμα τών Αποστόλων ως Οικονόμων

  • Β. Πίστη έως θανάτου με κριτή τον Χριστό

  • Γ. Η διαχείριση τής Οικονομίας, δίνεται Προσωπικά στον κάθε Δούλο

  • Δ. Διαποίμανση με αγάπη και όχι εκφοβισμός

  • Ε. Όχι καύχηση και αυτοεξύψωση πριν γυρίσει ο Κύριος

• 9. Ο «Πιστός και Φρόνιμος Δούλος» τής «Σκοπιάς» τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

• 10. Οι "περιπέτειες" τού Πιστού και Φρόνιμου Δούλου στη δογματική της Σκοπιάς

  • 1. Η ανάγκη νομιμοποίησης τής αυθαίρετης ανθρωποποίητης εξουσίας

  • 2. Νομιμοποίηση τής αυθαίρετης ανθρωποποίητης εξουσίας τής Σκοπιάς

  • 3. Οι αλλαγές δογμάτων για τον Π. και Φ. Δούλο από κείμενα τής Σκοπιάς

  • 4. Το "Νέο Φως" τού 2009 για τον Δούλο, από τη Σκοπιά

  • 5. Το ακόμα "νεότερο σκότος" τής Σκοπιάς Ιουλίου 2013

Το σημερινό δόγμα τής Σκοπιάς περί τού Πιστού και Φρόνιμου Δούλου, ΔΕΝ έχει καμία σχέση με αυτό που δίδασκε στην αρχή, όσο ακόμα ανήκε στην αίρεση τών Σπουδαστών τής Γραφής. Το σημερινό τους δόγμα, ΔΕΝ είναι κάτι που υπαγορεύθηκε από κάποιες δήθεν Αγιογραφικές αποδείξεις, ή τεκμηριωμένες ερμηνείες, ούτε από το Άγιο Πνεύμα, αλλά αντίθετα, είναι ένα δόγμα που ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΘΗΚΕ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ στην ανάγκη τών ηγετών τής Σκοπιάς να αντλήσουν κάποιο δικαίωμα, να ισχυρίζονται ότι αποτελούν τους (μόνους) "Αγωγούς" πνευματικής τροφής στη γη. Αυτο-διορίσθηκαν δηλαδή "Πιστός" και "Φρόνιμος" Δούλος, εφαρμόζοντας αυθαίρετα στον εαυτό τους ξένα δικαιώματα!

1. Η ανάγκη νομιμοποίησης τής αυθαίρετης ανθρωποποίητης εξουσίας τού Προτεσταντισμού

Ο Κύριος άφησε όταν έφυγε τους Αποστόλους του, δίνοντάς τους την εξουσία "να δένουν και να λύνουν". Και αυτή την εξουσία την απεδείκνυαν καθημερινά με πλήθος θαυμάτων και σημείων, που επιβεβαίωναν ότι πράγματι ο Κύριος ήταν μαζί τους, και ότι πράγματι ήταν αυτό που ισχυρίζονταν.

Αυτοί με τη σειρά τους, αναχωρώντας από τη γη, άφησαν στη θέση τους μία παρόμοια τάξη, την τάξη τών Προφητών, που με παρόμοια σημεία και τεράστια, απεδείκνυε ότι συνέχιζε το έργο τών Αποστόλων.

Αλλά και η Τάξη τών προφητών, αναχωρώντας για τον Κύριο, συστηματοποίησε το έργο τής Χριστιανική Εκκλησίας, αφήνοντας στη θέση τους Επισκόπους σε κάθε πόλη, με τα ίδια διαπιστευτήρια πνευματικότητας και δυνάμεως, οι οποίοι στήριξαν και αύξησαν την Εκκλησία μέσα από φρικτούς διωγμούς αιώνων, ως τη νομιμοποίηση τής πίστης μας, κατά τον 4ο αιώνα, από τον Μέγα (και μετέπειτα άγιο) Κωνσταντίνο, (τον οποίο ακριβώς για τους σκοπούς τους, κατασυκοφάντησαν άδικα). Μια Εκκλησιαστική ιεραρχία που συνεχίζεται ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΑ από τότε μέχρι σήμερα. Μια ιεραρχία που διατηρεί ΑΝΟΘΕΥΤΟ το Χριστιανικό Ευαγγέλιο, όπως ακριβώς το άφησαν οι Απόστολοι και ο Κύριος, χωρίς αλλαγές, χωρίς ανατροπές τής πίστης, χωρίς ψευδοπροφητείες και λάθη. Ένα Ευαγγέλιο αναλλοίωτο, το ίδιο αξιόπιστο από την εποχή τών Αποστόλων μέχρι σήμερα.

Μετά το σχίσμα τού 11ου αιώνα μ.Χ. όμως, όπου η Παπική εκκλησία απέκοψε τον εαυτό της από την ορθή πίστη, για να ακολουθήσει την αίρεση τών Φράγκων, το Ευαγγέλιο αυτό νοθεύτηκε στη Δύση, δημιουργώντας αιρέσεις και Ιερές Εξετάσεις. Και 500 χρόνια ακόμα, ο λαός τής Δύσης αντέδρασε, (αγνοώντας την αληθινή Εκκλησία τής Ανατολής), και σχηματίζοντας τον Προτεσταντισμό από αντίδραση στις αιρέσεις τού Παπισμού, με τις χιλιάδες δικές του Προτεσταντικές αιρετικές ομάδες, η κάθε μία εκ τών οποίων ισχυρίζεται "Αποστολικότητα", "αλήθεια" και "επανόρθωση" τής πεσμένης δήθεν Εκκλησίας, έστω και αν διαφωνούν μεταξύ τους!

Μόνο που η Εκκλησία ΠΟΤΕ δεν αποστάτησε, και ποτέ δεν έπεσε! Και οι ευσεβιστικές υποδείξεις τών Προτεσταντών, για δήθεν "σκάρτο ιερατείο", βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με το λόγο τού Κυρίου, που σαφώς τόνισε ότι "τα ζιζάνια θα συναύξαναν με το σίτο", και ότι δεν είναι δουλειά δική μας αυτός ο διαχωρισμός, αλλά τών Αγγέλων κατά τη συντέλεια. Γιατί ο ισχυρισμός τών Προτεσταντών, για δήθεν "αποστασία" τής Εκκλησίας, υπαγορεύθηκε, όχι από πραγματικά γεγονότα ή αποδείξεις, αλλά από την ανάγκη τους να βρουν ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ τής δικής τους Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης! Από ανάγκη να νομιμοποιήσουν τη δική τους όψιμη και αυθαίρετη παρουσία στην ιστορία, χωρίς καμία εξουσία από Θεού, χωρίς κανένα σημείο, χωρίς καμία σοβαρή δικαιολογία.

Για να νομιμοποιήσουν ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ αυθεντία, έπρεπε να δαιμονοποιήσουν την αληθινή Εκκλησιαστική εξουσία, που νόμιμα κατείχε το δικαίωμα να "τρέφουν" ως "πιστοί και φρόνιμοι δούλοι" το λαό τού Κυρίου, επί 2000 χρόνια! Την εξουσία τών Επισκόπων της Εκκλησίας, που άλλοι ως "πιστοί και φρόνιμοι" δούλοι, και άλλοι ως "πονηροί δούλοι", διαχειρίζονταν όλο αυτό τον καιρό τα εμπιστευμένα από τον Κύριο λειτουργήματα τού Χριστιανικού Του οίκου. Γι' αυτό ο Προτεσταντισμός ισχυρίσθηκε ότι η Εκκλησία αποστάτησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. όταν νομιμοποιήθηκε, μια και είναι όντως πολύ βαρύ και παράλογο να ισχυρισθούν ότι η Εκκλησία τών 11.000.000 μαρτύρων, που έχασαν τη ζωή τους στους διωγμούς ως τότε, ήταν δήθεν "αποστάτες", έστω και αν και αυτοί είχαν Επισκόπους και λατρεία σαν τη σημερινή τής αληθινής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

2. Η ανάγκη νομιμοποίησης τής αυθαίρετης ανθρωποποίητης εξουσίας τής Σκοπιάς

Από την πλευρά της η εταιρία Σκοπιά, (μία από τις δεκάδες χιλιάδες Προτεσταντικές αιρέσεις που εμφανίσθηκαν μετά τη Μεταρρύθμιση, και μάλιστα αρκετά όψιμα, στην αλλαγή τού 19ου προς 20ό αιώνα), αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να "νομιμοποιήσει" στα μάτια τών οπαδών της την αυθαίρετη ανθρωποποίητη εξουσία της, και να τους φοβίσει ώστε να τους μεταδώσει τις πλάνες της, ως "λόγο Θεού". Μόνο που η Σκοπιά "μετέθεσε" τον χρόνο της δήθεν "αποστασίας" πιο πίσω, στο τέλος τού 1ου και αρχές τού 2ου αιώνα, καθώς αντιλήφθηκε ότι τα συγγράμματά τών πρώτων Χριστιανών, που στο μεταξύ έφερε στο φως η Αρχαιολογική έρευνα, έδειχναν σαφώς ότι από τον καιρό τών Αποστόλων η Εκκλησία ήταν ακριβώς όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, στο "πρόσωπο" τής Ορθοδοξίας.

Αφού λοιπόν η Σκοπιά διέστρεψε πλήρως την Αγία Γραφή, στην παραποίηση τής ΜΝΚ (Μετάφραση Νέου Κόσμου), επιχείρησε να "ξεφορτωθεί" τα συγγράμματα τών πρώτων Χριστιανών, τους οποίους άφησαν οι Απόστολοι στη θέση τους, που τόσα πολλά μαρτυρούσαν εναντίον τών δικών της δογμάτων! Και έτσι, τους έβγαλε... "αποστάτες"! Η οργάνωση εκείνη που κάθε λίγο και λιγάκι αλλάζει τα δόγματά της και το "ευαγγέλιο" που κηρύττει, (Γαλάτας 1/α: 7-9), και που η ιστορία την εκθέτει ως τον κατ' εξοχήν ψευδοπροφήτη τού 20ού αιώνα, τόλμησε να αποκαλέσει "αποστάτες", αυτούς που έλαβαν από τους Αποστόλους την Επισκοπή τους, τους Πιστούς και Φρόνιμους δούλους εκείνους, που μαρτύρησαν στις Ρωμαϊκές (και όχι μόνο) αρένες για το όνομα τού Χριστού μας! Αυτούς που με θαύματα, τεράστια και σημεία, απεδείκνυαν τη Θεία τους εξουσία, τη Θεόδοτη, οι οποίοι διέσωσαν ανόθευτο και αναλλοίωτο το Ευαγγέλιο σε όλη την περίοδο τών διωγμών, ως σήμερα!

Αλλά η Σκοπιά για έναν ακόμα λόγο, θέλησε να "πηδήξει" την επικίνδυνη γι' αυτήν εποχή τού 2ου - 4ου αιώνα, στην οποία οι περισσότεροι άλλοι Προτεστάντες δέχονται ως γνήσια και έγκυρη την εξουσία τής Εκκλησίας: Επειδή τότε πέθαναν εκατομμύρια άγιοι μάρτυρες για τον Χριστό, ενώ η Σκοπιά έχει δογματίσει ότι αυτοί είναι μόνο 144.000! Έπρεπε λοιπόν να βγάλει τα εκατομμύρια αυτά τών Χριστιανών μαρτύρων "αποστάτες", για να δικαιολογήσει την ιστορική αυτή ανακολουθία τού δόγματός της, για περιορισμένο αριθμό τών μελών της Εκκλησίας!

Έτσι η Σκοπιά, δογμάτισε ότι η Εκκλησία "αποστάτησε", άρα ο Χριστός είπε ψέματα, όταν δήλωσε στο τέλος τού κατά Ματθαίον Ευαγγελίου Του, ότι "θα ήταν με την Εκκλησία του πάσας τας ημέρας έως τής συντελείας τού αιώνος". Και τώρα που έβγαλε την Εκκλησία "αποστατική", έπρεπε πλέον να νομιμοποιήσει τη δική της, την πραγματικά αποστατική εξουσία, πάνω στους ακολούθους της. Έπρεπε να βρει κάτι να τους πείσει ότι ο λόγος της είναι λόγος Θεού, και να τους φοβίσει με την εξουσία αυτή, να τον αποδεχθούν, και να φοβούνται να ακούσουν κάτι διαφορετικό, επί ποινή "καταστροφής". Και έτσι δημιούργησε αυθαίρετα το δόγμα τού "πιστού και φρόνιμου δούλου".

Ως τότε, οι Σπουδαστές τής Γραφής, (από τους οποίους αποσχίσθηκαν οι μετέπειτα Μάρτυρες τού Ιεχωβά, συκοφαντώντας τη μητρική θρησκεία τους ως: "Ρωσσελιστές" ή "πονηρό δούλο", μόνο και μόνο επειδή έμειναν πιστοί στα αρχικά τους δόγματα), δίδασκαν (όπως θα δούμε στη συνέχεια από δικά τους έντυπα), ότι ο πιστός και φρόνιμος δούλος ήταν ο Ρώσσελ, ο Αντβεντιστής ιδρυτής τής Εταιρίας Σκοπιά. Αλλά μετά το θάνατό του, όταν ο Ρόδερφορδ του άρπαξε την περιουσία (παραβιάζοντας τη διαθήκη τού Ρώσσελ), έπρεπε να διαφοροποιηθεί απ' αυτόν, και να σχηματίσει τα δικά του δόγματα, που θα τον διαχώριζαν από τους παραμένοντες πιστούς στα δόγματα τού Ρώσσελ. Γι' αυτό αρχικά άλλαξε την αντίληψη τού Ρώσσελ ως "πιστού και φρόνιμου δούλου", και δίδαξε το 1929, ότι αυτός ο "πιστός και φρόνιμος δούλος" ήταν ο... Χριστός! Αλλά στη συνέχεια, το άλλαξε και αυτό, και ως πρόσφατα η οργάνωση τής Σκοπιάς, ισχυριζόταν ότι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, είναι ολόκληρο το σώμα τών 144.000 χρισμένων για ζωή στον ουρανό. Έτσι, ως ένας απ' αυτούς ο Ρόδερφορδ, (και αργότερα ο Νορ, μέχρι να σχηματισθεί το σημερινό Κυβερνών Σώμα τής Σκοπιάς), "απέκτησε" την εξουσία να "δένει και να λύνει" στους πιστούς τής οργάνωσής του, εξουσία να αποκόπτει, να αλλάζει δόγματα, να παρερμηνεύει ή να παραχαράσσει την Αγία Γραφή, να ψευδοπροφητεύει ατιμώρητα και πολλά ακόμα!

Μέχρι αρκετά πρόσφατα, έλεγαν λοιπόν τα εξής:

"Η Εκκλησία αποστάτησε ευθύς αμέσως μετά το θάνατο τών Αποστόλων. Για 2000 σχεδόν χρόνια, η Εκκλησία ήταν "χύμα", ανοργάνωτη, και πιστοί άνθρωποι υπήρχαν "σκόρπιοι" μεταξύ τών διαφόρων αιρέσεων τών Χριστιανικών εκκλησιών. Ώσπου το 1914 ο Χριστός ήρθε "αόρατα" (sic) στη 2η Παρουσία Του, και τρισήμισι χρόνια αργότερα, (το 1919), έχρισε ως "Πιστό και Φρόνιμο Δούλο" τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά που ανήκαν στους 144.000, που από τότε είναι ο Μοναδικός Αγωγός τού Θεού, για να δίνει στην ανθρωπότητα την "αληθινή" Πνευματική τροφή".

Φυσικά ούτε η Εκκλησία ποτέ "αποστάτησε", ούτε οι πιστοί της υπήρξαν ποτέ "σκόρπιοι", μια και το Σώμα τής Εκκλησίας πάντοτε ήταν σαφώς οργανωμένο υπό τους Επισκόπους και το Συνοδικό σύστημα, ούτε τα δόγματα τών Αποστόλων και το Ευαγγέλιο άλλαξε ποτέ από την Εκκλησία, και κυρίως, ΠΟΤΕ δεν έγινε η 2α Παρουσία το 1914, κάτι που αποδεικνύεται όχι μόνο αρχαιολογικά, ούτε μόνο ιστορικά, και ερμηνευτικά, αλλά και μέσα από την Αγία Γραφή, μια και η ίδια η Αγία Γραφή βγάζει λάθος το 607 π.Χ. στο οποίο η Σκοπιά στηρίζει το δόγμα τού 1914! Πολύ δε περισσότερο δεν θα μπορούσαν να αποτελούν "αγωγό" τού Θεού άνθρωποι σαν τον Αποκρυφιστή Ρώσσελ, τον άρπαγα επίσης Αποκρυφιστή Ρόδερφορδ, και το Ψευδοπροφητικό Κυβερνών Σώμα του, που αλλάζει διαρκώς το Ευαγγέλιο που κηρύττει, και που συνεπώς είναι "ανάθεμα", κατά την προς Γαλάτας 1/α: 7-9.

Τα τελευταία χρόνια όμως, και νέα αλλαγή υπέστη το δόγμα αυτό τής Σκοπιάς, γιατί ο ισχυρισμός ότι όλοι οι 144.000 ήταν "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος", μείωνε το κύρος τού Κυβερνώντος Σώματός τους. Επειδή ο κάθε ένας από τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά, που ισχυρίζονται ότι ανήκουν στους 144.000, μπορούσε έτσι να αξιώσει ότι αποτελεί και αυτός "αγωγό" τού Θεού σε κάποιες ερμηνείες τής Αγίας Γραφής, και να αμφισβητήσει το Κυβερνόν Σώμα.

Γι' αυτό το νέο δόγμα τής Σκοπιάς είναι ότι ο "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος", δεν είναι πλέον οι 144.000, αλλά ΜΟΝΟ το Κυβερνόν Σώμα τους! (Και μάλιστα μετά το 1919, κάτι που αφήνει τον Ρώσσελ, απ' έξω!) Και έτσι η εξουσία τους είναι πλέον απόλυτη και αναμφισβήτητη στους οπαδούς τους. Και οι οπαδοί τής Σκοπιάς, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα όλες αυτές τις "κολοτούμπες", ακόμα και στο βασικό τους δόγμα, πάνω στο οποίο στηρίζεται ο ισχυρισμός τους, ότι αποτελούν την "αληθινή θρησκεία"! Όμως, η Σκοπιά, έχει τρομάξει τόσο τους οπαδούς της, παρουσιαζόμενη ως "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος" τού Θεού, ώστε να τους απαγορεύει να τα ψάξουν όλα αυτά, τα οποία χαρακτηρίζει "αποστατικά", και τους απειλεί με ποινή αποκοπής τους (κοινωνική βία), και με αιώνιο θάνατο! (Ψυχολογική βία). Και αυτοί υποτάσσονται στην αυθαίρετη αυτή ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΗ ανθρωποποίητη εξουσία μιας χούφτας αιρετικών, γινόμενοι μαριονέτες στα χέρια τους!

Ας δούμε λοιπόν στη συνέχεια, τις "περιπέτειες" τού δόγματος τού Πιστού και Φρόνιμου Δούλου, και τις αλλαγές που υπέστη αυτό, μέσα από τα κείμενα τής ίδιας τής Σκοπιάς, (όπως τα δημοσίευσε η κα Άννα Μπουρδάκου στο βιβλίο της: "Μάρτυρες τού Ιεχωβά από το Α ως το Ω"):

3. Οι αλλαγές δογμάτων για τον Π. και Φ. Δούλο από κείμενα τής Σκοπιάς

1917. «Τετελεσμένον μυστήριον», σελ. 6: «Οι εξ τόμοι των Γραφικών Μελετών κατάλληλα ονομάσθησαν "κλείδες τού Θείου Σχεδίου τού Αιώνος". Αι Γραφαί δεικνύουν ότι ο Ζ' τόμος έπρεπε να δημοσιεύετο. Ο Ρώσσελ "πιστός και φρόνιμος δούλος"… ».

1921. «Η κιθάρα του Θεού», σελ. 270-272: «Άνευ αμφιβολίας ο ποιμήν Ρώσσελ εξεπλήρωσε το αξίωμα δια το οποίον ο Κύριος προηνόησε και περί τον οποίον ελάλησε και ήτο συνεπής ο φρόνιμος και πιστός εκείνος δούλος ο μεταδίδων εις την οικογένειαν της πίστεως την έγκαιρον αυτής τροφήν» (Ύμνος για τον Κ. Ρώσσελ και τα συγγράμματά του).

1929. «Προφητεία», σελ. 204: «Στους αληθινούς πιστούς οπαδούς ο Ιησούς το 1918 εμπιστεύεται τα συμφέροντα της βασιλείας, ονομαζόμενος "πιστός και φρόνιμος δούλος". Όσοι απαρτίζουν τον φρόνιμο δούλο θα αποτελέσουν τα τέκνα της Σιών».

1930. «Φως», Βιβλίον Α', σελ. 51: «Μερικοί μετά την έλευση του Κυρίου το 1918 δεν υπήρξαν ενεργητικοί διότι υπεστήριζαν ότι η αλήθεια εδημοσιεύθη πριν το 1917 από τον διορισμένον υπό του Κυρίου πιστού δούλου και απελάμβανε μέγα πλούτο, τρεφόμενος με όσα εκείνος έγραφε πριν το 1918. Επομένως δεν ήτο αναγκαίο να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι λέγοντας για την οργάνωση του σατανά».

Σελ. 57: «Το άγγελμα του Κυρίου που εδόθη εις τον Ιωάννη που αντιπροσωπεύεται από τον δούλο έγινε κατανοητό μετά την έλευσή του εις τον ναό του».

1932. «Διεκδίκησις», τόμος Α', σελ. 105: «Η τάξις του δούλου πρέπει να διέλθει δια τον Χριστιανικού κόσμον και να κάνει σημείον επί της κεφαλής με σκοπό όπως αυτοί σωθούν από το φονικό έργον των ερχομένων όπισθεν».

Σελ. 335: «Η σύζυγος του Ιεζεκιήλ παριστά την τάξιν ήτις ευρέθη άπιστη προς τον Κύριον όταν ήλθε εις τον ναόν του δια κρίσιν».

Σελ. 341: «Η τάξις του Ιεζεκιήλ ο "πιστός δούλος ή το υπόλοιπον"… θα ευρίσκονται επί της γης κατά την καταστροφή».

1950. «Έστω ο Θεός Αληθής», σελ. 186: «Ο Ιησούς είναι ο προμηθευτής της πνευματικής αυτής τροφής, τροφής εν καιρώ μέσω ενός ορατού οργάνου η αντιπροσωπείας επάνω στη γη που την χρησιμοποιεί για την δημοσίευση της αλήθειας. Η αντιπροσωπεία αυτή ονομάζεται "πιστός και φρόνιμος δούλος". Αυτός ο δούλος είναι το πνευματικόν υπόλοιπον των αδελφών τού Χριστού».

1953-57. «Νέος Ουρανός και Νέα Γη», σελ. 267: «Ο "πιστός και φρόνιμος δούλος" δεν είναι μεμονωμένος άνθρωπος… Δεν είναι η βιβλική και Φυλ. Εταιρεία Σκοπιά που αποτελεί ένα νόμιμο όργανο ανεγνωρισμένο σύμφωνα με τους νόμους ενός κοσμικού και πολιτικού κράτους. Ο "δούλος" είναι μάλλον ο ενωμένος όμιλος των εκλεκτών τού Ιεχωβά και των υπολοίπων πνευματικών τέκνων που απέκτησε ο Θεός δια της γυναίκας του».

1961. «Αγιασθήτω το όνομά σου», σελ. 302: «Ο Υιός τού Ιεχωβά Θεού είχε μία τάξη πιστού δούλου την οποία είχε διορίσει να δίνει τροφή εν καιρώ. Η τροφή αυτή η πνευματική θα ερχόταν μέσω ενός αγωγού αυτής της καθορισμένης τάξεως τού δούλου της τάξεως τού Ηλία».

1973. «Χιλιετής Βασιλεία», σελ. 346: «Το αίσθημα εκτίμησης και χρέους προς τον Ρώσσελ υποκίνησε πολλούς από τους συντρόφους του να τον θεωρούν σαν την εκπλήρωσιν τού "πιστού και φρόνιμου δούλου". Αυτή η άποψη τονίσθηκε με εξέχοντα τρόπο στο βιβλίο που εκδόθηκε τον Ιούλιο τού 1917 από τον Σύλλογο τού Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ο Άμβων τού Λαού. Το βιβλίο αυτό ονομάσθηκε το "Τετελεσμένο Μυστήριον" και ήταν ένα σχολιολόγιον της Αποκαλύψεως τού Ιεζεκιήλ και τού Άσματος Ασμάτων. Στη σελίδα των εκδοτών το βιβλίο αποκλήθηκε το "Μεταθανάτιον έργο τού Πάστορος Ρώσσελ". Ένα τέτοιο βιβλίο και μία τέτοια θρησκευτική τάση έτεινε να εγκαθιδρύσει μια θρησκευτική αίρεση γύρω από έναν άνθρωπο. Ένα τέτοιο ολίσθημα προς την αίρεση αναχαιτίσθηκε ωστόσο από την δημοσίευση στις αρχές του 1927 των άρθρων, "Ο Γιος και δούλος" και "Δούλος Αγαθός και Πονηρός" στη Σκοπιά του Πύργου με ημερομηνία 1 και 15 Φεβρουαρίου 1927 (στην Αγγλική) Τα άρθρα αυτά έδειχναν ότι ο "δούλος" του Ματθαίου κδ' 45 ήταν ένας σύνθετος δούλος».

1984. «Επιβίωση», σελ. 96: «Πρέπει να σημειωθούν από τον άνθρωπο που έχει το καλαμάρι του γραμματέα. Τα γεγονότα δείχνουν ότι η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου είναι εκείνη που κάνει το έργο του σημειώματος. Όλοι όσοι θέλουν να λάβουν το σημείο επιδοκιμασίας του Θεού πρέπει να δεχθούν τη διδαχή που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω αυτής της τάξης του δούλου και να γίνουν αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά».

1995. «Σκοπιά», 15-5-95, σελ. 17: «… Δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι το Άγιο Πνεύμα του Ιεχωβά κατηύθυνε τις προσπάθειες του αδελφού Ρώσσελ, καθώς και εκείνων που ήταν συνταυτισμένοι μαζί του. Αυτοί απέδειξαν ότι ταυτίζονταν με τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Εκείνοι οι Σπουδασταί της Γραφής απέδειξαν ότι πράγματι αποτελούσαν μέρος του πιστού και φρόνιμου δούλου της οποίας αποστολή είναι να παρέχει πνευματική τροφή. Πόσο πολύ τους συντόνισε ο Ιεχωβά μέσω του Αγίου Πνεύματος αυτούς τους πρώτους σπουδαστές της Γραφής παρέχοντάς τους εκλάμψεις φωτός. Αυτοί απέδειξαν ότι ο Δημιουργός έχει το μοναδικό όνομα, Ιεχωβά. Υποστήριξαν ότι ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός δημιουργήθηκε, το Άγιο Πνεύμα αντί να αποτελεί το τρίτο πρόσωπο μιας Τριάδας κατανοήθηκε ότι είναι η ενεργός δύναμη τον Θεού -Πράξ. β΄ 17.

Διέκριναν καθαρά όχι αθάνατη ψυχή αλλά θνητή. Διέκριναν ότι η Αγία Γραφή παρουσιάζει δύο προορισμούς έναν ουράνιο για 144.000 χρισμένους… και μία παραδεισένια γη για το «μεγάλο πλήθος» των άλλων προβάτων. Ότι η επιστροφή του Χριστού θα ήταν αόρατη και ότι εκείνος θα εκτελούσε κρίση στα Έθνη τότε και θα έφερνε ένα επίγειο παράδεισο. Η ανάμνηση του θανάτου του Χριστού να εορτάζεται μία φορά τον χρόνο στις 14 Νισάν. Το Πάσχα ειδωλολατρική εορτή. Ιδιαίτερα από το 1919 έχουν ευλογηθεί με αυξανόμενες εκλάμψεις φωτός. Το 1923 κατανοήθηκε η προφητεία της παραβολής προβάτων και κατσικιών, ότι επρόκειτο να εκπληρωθή στην παρούσα ημέρα του Κυρίου, όχι μελλοντικά στην διάρκεια της χιλιετίας όπως νόμιζαν προτύτερα. Εξάλλου στο τέλος της χιλιετίας ο Ιεχωβά Θεός θα κρίνει και όχι ο Ιησούς Χριστός.

Λίγο αργότερα (από το 1925) μία έκλαμψη φωτός έκανε τους Σπουδαστές της Γραφής να πάψουν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, διέκριναν ότι είναι γιορτή ειδωλολατρική. 1932 στο Β΄ τόμο «Διεκδίκησις» η έκλαμψις αποκάλυπτε ότι η αποκατάσταση που κατέγραψε ο Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ δεν εφαρμοζόταν (όπως νόμιζαν κάποτε) στους σαρκικούς Εβραίους αλλά είχαν την εκπλήρωση και αποκατάσταση του πνευματικού Ισραήλ η οποία άρχισε το 1919.

Με τον καιρό οι εκλάμψεις απεκάλυψαν ότι ο πρώτιστος σκοπός του Ιεχωβά δεν είναι η σωτηρία των πλασμάτων, αλλά η δικαίωση της κυριαρχίας του. Κατανοήθηκε ότι πιο σημαντικό θέμα της Αγίας Γραφής δεν ήταν το λύτρο, αλλά η Βασιλεία, διότι εκείνη θα δικαιώση την κυριαρχία του Ιεχωβά. Τι έκλαμψη φωτός ήταν αυτή! Οι Χρισμένοι Χριστιανοί δεν είχαν πια πρώτιστο μέλημά τους να πάνε στον ουρανό.

Το 1935 μια λαμπρή έκλαμψη φωτός αποκάλυπτε ότι το μεγάλο πλήθος δεν ήταν μια δευτερεύουσα ουράνια τάξη. Το μεγάλο πλήθος συνάγεται από όλα τα Έθνη και έχουν επίγειες ελπίδες».

1996. «Σκοπιά», 15-6-96, σελ. 16: «Να υποτάσσεστε στο θεϊκό θέλημα. Δεχόμαστε με χαρά την πνευματική τροφή που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω του "πιστού και φρόνιμου δούλου"… ».

1998. «Σκοπιά», 1-1-98, σελ. 13: «Ο Ιησούς εκπροσωπείται στη γη από τον "Ισραήλ του Θεού" τους Χρισμένους Χριστιανούς».

1998. «Σκοπιά», 1-2-98, σελ. 17: «Όλοι οι όσιοι ανήκαν στον Ισραήλ του Θεού, άντρες και γυναίκες απαρτίζουν ένα συλλογικό Ιερατείο (Γαλ. γ' 28,29). Όσοι από τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ απομένουν ακόμη στη γη αποτελούν τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Μόνο με συνταύτιση με αυτούς μπορεί να αποδοθεί στον Θεό ιερή υπηρεσία».

1998. «Σκοπιά», 15-3-98, σελ. 20: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατανοούν ότι ο πιστός και φρόνιμος δούλος αποτελείται από πνευματικούς αδελφούς του Ιησού (Εβραίους β΄ 10-13). Αυτή η τάξη του πιστού δούλου έχει διοριστεί να παρέχει στο λαό του Θεού πνευματική "τροφή… στον κατάλληλο καιρό". Σε αυτόν τον καιρό του τέλους ο Χριστός έχει διορίσει αυτόν τον δούλο «υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». Επομένως η θέση του αξίζει τον σεβασμό οποιουδήποτε ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός».

1998. «Σκοπιά», 1-9-98, σελ. 10-11: «"Ο πιστός και φρόνιμος δούλος" παρέχει "τροφή… Στον κατάλληλο καιρό" μέσω της οργάνωσης (Ματθαίος Κδ' 45). Αυτός ο δούλος ο οποίος αποτελείται από τους χρισμένους Χριστιανούς παρέχει τα καλύτερα πνευματικά πράγματα -ακριβή βασισμένη στην Αγία Γραφή γνώση που μπορεί να οδηγήσει σε αιώνια ζωή».

1999. «Σκοπιά», 1-7-99, σελ. 14: «"Ο πιστός και φρόνιμος δούλος" παρέχει άφθονα εργαλεία τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μελέτη. Το περιοδικό Η Σκοπιά το οποίο χρησιμοποιείται μαζί με την Αγία Γραφή είναι διαθέσιμο σε 131 γλώσσες. Υπάρχουν βιβλία για μελέτη της Αγίας Γραφής σε 153 γλώσσες».

1999. «Σκοπιά», 1-10-99, σελ. 5: «Αν δεν κατανοούμε πλήρως ορισμένες Γραφικές περικοπές ή εξηγήσεις που παρέχονται από τα έντυπα της Σκοπιάς, έχουμε άραγε λόγο να γινόμαστε ανυπόμονοι; Το να αναμένουμε τον προσδιορισμένο καιρό του Ιεχωβά για τη διασαφήνιση των ζητημάτων αποτελεί πορεία σοφίας.

Πρέπει όμως να αντιληφθούμε ότι ο Ιεχωβά αποκαλύπτει τα εμπιστευτικά του ζητήματα στον καιρό που εκείνος κρίνει ενδεδειγμένο. Γι’ αυτό ο Θεός έχει εξουσιοδοτήσει έναν "πιστό και φρόνιμο δούλο" να παρέχει στο λαό του "την (πνευματική) τροφή τους στον κατάλληλο καιρό". Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε υπερβολικά, ή ακόμη και να αναστατωνόμαστε, για το ότι ορισμένα ζητήματα, δεν εξηγούνται πλήρως. Απεναντίας μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι αν περιμένουμε υπομονετικά τον Ιεχωβά εκείνος θα παρέχει, μέσω του πιστού δούλου, αυτό που είναι αναγκαίο στον "κατάλληλο καιρό"».

Δούλος Πιστός και Φρόνιμος (επισήμανση)

Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» στην περίοδο τού Κ. Ρώσσελ και λίγα έτη αργότερα ήταν ο ίδιος ο Ρώσσελ. Όμως, αυτή τη θέση -στα εσωτερικά της εταιρίας, την διαχείριση των οικονομικών καθώς και τη δυνατότητα της εξουσίας επί ανθρωπίνων υπάρξεων- την εποφθαλμιούσαν αρκετοί κατά διαστήματα. Μετά τον θάνατο τού Ρώσσελ αλλάζει το σκηνικό και όπως βλέπουμε στα κείμενα της εταιρίας, ο «δούλος» γίνεται μία ομάδα ανθρώπων, που από αυτούς εξαρτώνται τα πάντα. Αυτή η ομάδα αποφασίζει για ζωή ή για θάνατο και το πιο σημαντικό έχει περιβληθεί με θεοκρατικό μανδύα. Ο «δούλος» κελεύει και οι οπαδοί υποτάσσονται δίχως αντίρρηση, διότι «ανταρσία εναντίον τού δούλου είναι ανταρσία εναντίον τού Ιεχωβά».

4. Το "Νέο Φως" τού 2009 για τον Δούλο, από τη Σκοπιά

Ένα άρθρο τής Εταιρίας Σκοπιά, (Στη Σκοπιά 15 Ιουνίου 2009, σελ. 20 και εξής), δίνει επιπλέον διευκρινίσεις, για το "ποιος" ακριβώς δίνει την "εν καιρώ" τροφή" τους οπαδούς της. Χαρακτηρίζει το Κυβερνόν Σώμα ως "εκπροσώπους" τού "Δούλου" και βγάζει τον Ρώσσελ απ' έξω, αφού ο "Δούλος" ξεκινάει από το 1919, δηλαδή ΜΕΤΑ τον Ρώσσελ.

Στη συνέχεια παραθέτουμε μικρά αποσπάσματα απ' αυτό, με τα βασικά σημεία. (Τα έντονα γράμματα δικά μας):

Σκοπιά 15 Ιουνίου 2009 (σελ. 20 κ. ε.): "Οι σχολιαστές του Χριστιανικού κόσμου θεωρούν συνήθως ότι αυτά τα λόγια του Ιησού αναφέρονται σε όσους έχουν θέσεις ευθύνης μεταξύ των καθ' ομολογία Χριστιανών. Αλλά ο Ιησούς, ο «κύριος» της παραβολής, δεν είπε ότι θα υπήρχε ένα πλήθος δούλων οι οποίοι θα ήταν διασκορπισμένοι στις διάφορες αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου. Αντίθετα, δήλωσε σαφώς ότι θα υπήρχε μόνο ένας «οικονόμος», ή αλλιώς «δούλος», τον οποίο θα διόριζε υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντα του. Όπως, λοιπόν, έχει εξηγήσει επανειλημμένα αυτό το περιοδικό, ο οικονόμος πρέπει να αντιπροσωπεύει το «μικρό ποίμνιο» των χρισμένων μαθητών ως συλλογικό σώμα, ως ομάδα...

...Το έθνος αυτό ήρθε σε ύπαρξη με την έκχυση του πνεύματος του Θεού την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Έκτοτε, όλοι οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί γίνονταν μέλη του έθνους που υπηρετούσε πλέον ως η τάξη του δούλου την οποία είχε διορίσει ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός. Σε κάθε μέλος εκείνου του έθνους ανατέθηκε η αποστολή να κηρύττει τα καλά νέα και να κάνει μαθητές...

...Συμμετείχαν, όμως, όλοι οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί στην επίβλεψη του έργου κηρύγματος και στην προετοιμασία της πνευματικής τροφής; Όχι. Ο απόστολος Παύλος μάς λέει: «Μήπως όλοι είναι απόστολοι; Μήπως όλοι είναι προφήτες; Μήπως όλοι είναι δάσκαλοι; Μήπως όλοι εκτελούν δυναμικά έργα;» (1 Κορ. 12:29) Παρότι όλοι οι γεννημένοι από το πνεύμα Χριστιανοί ασχολούνταν με το έργο κηρύγματος, μόνο ένας πολύ περιορισμένος αριθμός—μόλις οχτώ άντρες—χρησιμοποιήθηκαν για να γράψουν τα 27 βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών....

...Τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 24:45 δείχνουν καθαρά ότι στον καιρό του τέλους θα εξακολουθούσε να ζει στη γη μια τάξη πιστού και φρόνιμου δούλου. Το εδάφιο Αποκάλυψη 12:17 αναφέρεται σε αυτούς ως «τους υπόλοιπους» από το σπέρμα της γυναίκας. Ως ομάδα, αυτό το υπόλοιπο έχει διοριστεί υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντα του Χριστού εδώ στη γη. Τα «υπάρχοντα» που έχει διοριστεί να φροντίζει ο πιστός οικονόμος είναι τα βασιλικά συμφέροντα του Κυρίου στη γη, τα οποία περιλαμβάνουν τους επίγειους υπηκόους της Βασιλείας και τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για το κήρυγμα των καλών νέων....

...Πώς γνωρίζει ένας Χριστιανός ή μια Χριστιανή ότι έχει την ουράνια ελπίδα και ότι συμπεριλαμβάνεται σε αυτό το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών;...

...Με απλά λόγια, αυτά τα άτομα χρίονται από το άγιο πνεύμα του Θεού και λαβαίνουν ουράνια "κλήση", δηλαδή πρόσκληση. (Εβρ. 3:1) Αυτή η προσωπική πρόσκληση είναι από τον Θεό. Εκείνοι, με τη σειρά τους, ανταποκρίνονται αμέσως χωρίς ερωτηματικά ή αμφιβολίες και δίχως να φοβούνται να δεχτούν αυτή τη γέννηση ως γιοι του Θεού. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 2:20, 21) Επομένως, δεν επιλέγουν οι ίδιοι αυτή την ελπίδα, αλλά ο Ιεχωβά βάζει τη σφραγίδα του, δηλαδή το άγιο πνεύμα του, πάνω τους.—2 Κορ. 1:21, 22. 1 Πέτρ. 1:3, 4...

...Αυτοί αντιλαμβάνονται ότι, αν και έχουν λάβει μια θαυμάσια πρόσκληση, πρόκειται απλώς και μόνο για πρόσκληση. Πρέπει να παραμείνουν πιστοί μέχρι το θάνατο για να λάβουν αυτό το βραβείο...

...Από την άλλη πλευρά, πώς πρέπει να βλέπουν οι υπόλοιποι Χριστιανοί κάποιον που ισχυρίζεται ότι έχει λάβει αυτό το χρίσμα και αρχίζει να παίρνει από τα εμβλήματα στην Ανάμνηση; Δεν πρέπει να τον κρίνουν. Το ζήτημα είναι ανάμεσα στο εν λόγω άτομο και στον Ιεχωβά. (Ρωμ. 14:12) Εντούτοις, οι Χριστιανοί που έχουν όντως λάβει αυτό το χρίσμα δεν αξιώνουν ιδιαίτερη προσοχή. Δεν πιστεύουν ότι, επειδή είναι από τους χρισμένους, διαθέτουν ιδιαίτερη «ενόραση», περισσότερη από όση μπορεί να έχουν ακόμα και κάποια πεπειραμένα μέλη του "μεγάλου πλήθους". (Αποκ. 7:9) Δεν πιστεύουν ότι διαθέτουν απαραιτήτως περισσότερο άγιο πνεύμα από όσο έχουν οι σύντροφοι τους από τα «άλλα πρόβατα». (Ιωάν. 10:16) Δεν αναμένουν ειδική μεταχείριση ούτε ισχυρίζονται ότι, επειδή παίρνουν από τα εμβλήματα, είναι υπεράνω των διορισμένων πρεσβυτέρων στην εκκλησία...

...Παρότι ως σύνθετο σώμα η τάξη του δούλου είναι υπεύθυνη για την παροχή τροφής στο πνευματικό σπιτικό, δεν έχουν όλα τα άτομα που απαρτίζουν την τάξη του δούλου τις ίδιες ευθύνες ούτε τους ίδιους διορισμούς εργασίας...

...Για παράδειγμα, οι Γραφές ενίοτε αναφέρουν ότι "η εκκλησία" αναλαμβάνει συγκεκριμένη δράση για το χειρισμό δικαστικών ζητημάτων. (Ματθ. 18:17) Στην πραγματικότητα, όμως, μόνο οι πρεσβύτεροι αναλαμβάνουν αυτή τη δράση με την ιδιότητα τους ως εκπρόσωποι της εκκλησίας. Οι πρεσβύτεροι δεν επικοινωνούν με όλα τα μέλη της εκκλησίας για να ζητήσουν τις διάφορες γνώμες τους προτού πάρουν μια απόφαση. Θεοκρατικά, εκπληρώνουν το ρόλο που τους έχει ανατεθεί. Ενεργούν εκ μέρους ολόκληρης της εκκλησίας.

Παρόμοια, ένας περιορισμένος αριθμός χρισμένων αντρών έχουν σήμερα την ευθύνη να εκπροσωπούν την τάξη του δούλου. Αποτελούν το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί οι χρισμένοι με το πνεύμα άντρες επιβλέπουν το έργο της Βασιλείας και το πρόγραμμα παροχής πνευματικής τροφής. Όπως και τον πρώτο αιώνα, όμως, το Κυβερνών Σώμα δεν συμβουλεύεται κάθε μέλος της τάξης του δούλου ατομικά προτού πάρει αποφάσεις. (Διαβάστε Πράξεις 16:4, 5) Ωστόσο, όλοι οι χρισμένοι Μάρτυρες ασχολούνται εντατικά με το ζωτικό έργο θερισμού που γίνεται τώρα. Ως τάξη, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» είναι ένα σώμα, αλλά ως άτομα έχουν διάφορους διορισμούς εργασίας.— 1 Κορ. 12:19-26...

...Τα μέλη του μεγάλου πλήθους εκτιμούν την πνευματική τροφή που παράγεται υπό την κατεύθυνση του Κυβερνώντος Σώματος. Αλλά ταυτόχρονα, ενώ σέβονται το δούλο ως τάξη, τα μέλη του μεγάλου πλήθους προσέχουν να μην εξυψώνουν οποιαδήποτε άτομα ισχυρίζονται ότι αποτελούν μέρος αυτού του δούλου. Κανένας Χριστιανός που είναι πραγματικά χρισμένος με το πνεύμα του Θεού δεν επιθυμεί ούτε αναμένει τέτοια μεταχείριση."

Επίσης, στο τεύχος τής Σκοπιάς 15 Ιανουαρίου 2009, στο πίσω μέρος, στην προ τελευταία σελίδα, επαναλαμβάνεται για μια φορά ακόμα, η ΕΞΑΡΤΗΣΗ τού δόγματος τού Πιστού και Φρόνιμου Δούλου, από το δόγμα τού 1914. Με βάση αυτό το δόγμα, αν ο Χριστός ΔΕΝ ήρθε στη 2α Παρουσία Του το 1914, (πράγμα που έχουμε αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ΔΕΝ συνέβη), τότε ΔΕΝ εγκατέστησε το 1919 ως Π. και Φ. Δούλο τα μέλη τής Σκοπιάς, πράγμα που σημαίνει ότι η Σκοπιά ΨΕΥΔΕΤΑΙ, και ΑΡΠΑΞΕ ξένη εξουσία ως Πονηρός Δούλος! Ακολουθεί το απόσπασμα:

Σκοπιάς 15 Ιανουαρίου 2009, προ τελευταία σελίδα: "3:7 Πότε έλαβε ο Ιησούς «το κλειδί τον Δαβίδ», και πώς το έχει χρησιμοποιήσει; Όταν βαφτίστηκε το 29 Κ.Χ., ο Ιησούς έγινε ο Προσδιορισμένος Βασιλιάς από τη γραμμή του Δαβίδ. Εντούτοις, ο Ιησούς δεν έλαβε το κλειδί του Δαβίδ παρά μόνο το 33 Κ.Χ., οπότε εξυψώθηκε στο δεξί χέρι του Θεού στον ουρανό. Εκεί κληρονόμησε όλα τα δικαιώματα της Δαβιδικής Βασιλείας. Έκτοτε, ο Ιησούς χρησιμοποιεί το κλειδί για να ανοίξει ευκαιρίες και προνόμια που σχετίζονται με τη Βασιλεία. Το 1919, ο Ιησούς έθεσε «το κλειδί του οίκου του Δαβίδ» στους ώμους του "πιστού και φρόνιμου δούλου" διορίζοντας την τάξη του δούλου υπεύθυνη «σε όλα τα υπάρχοντά του».—Ησ. 22:22. Ματθ. 24:45, 47".

5. Το ακόμα "νεότερο σκότος" τής Σκοπιάς Ιουλίου 2013

Στη συνέχεια, παραθέτουμε αποσπάσματα για τις βασικές νεότερες (αλλά όχι και τελικές φυσικά) θέσεις τής εταιρίας Σκοπιάς, όσον αφορά την ταυτότητα τού "Δούλου". (Τα έντονα γράμματα δικά μας):

"Η παραβολή του πιστού δούλου αποτελεί μέρος της προφητείας του Ιησού για «το σημείο της παρουσίας [του] και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 24:3)...

...Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα λόγια του για αυτόν τον πιστό δούλο άρχισαν να εκπληρώνονται μόνο ΜΕΤΑ την έναρξη των τελευταίων ημερών το 1914...

...Σκεφτείτε για λίγο την ερώτηση: «Ποιος ΑΡΑΓΕ είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος;» Τον πρώτο αιώνα, δεν υπήρχε λόγος να εγερθεί αυτή η ερώτηση. Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, οι απόστολοι μπορούσαν να εκτελούν θαύματα, ακόμη δε και να μεταβιβάζουν θαυματουργικά χαρίσματα ως απόδειξη της θεϊκής υποστήριξης...

...Μήπως απαρτίζουν τον πιστό δούλο ΟΛΟΙ οι χρισμένοι στη γη; Όχι. Η πραγματικότητα είναι πως δεν έχουν όλοι οι  χρισμένοι κάποιον ρόλο στη διανομή της πνευματικής τροφής στους ομοπίστους τους παγκόσμια...

...αυτός ο δούλος απαρτίζεται από ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΧΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Σε όλη την περίοδο των τελευταίων ημερών, οι χρισμένοι αδελφοί που απαρτίζουν τον πιστό δούλο έχουν υπηρετήσει μαζί στα κεντρικά γραφεία. Τις πρόσφατες δεκαετίες, αυτός ο δούλος είναι ταυτόσημος με το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρατηρήστε, ωστόσο, ότι η λέξη «δούλος» στην παραβολή του Ιησού είναι στον ενικό αριθμό, κάτι που υποδηλώνει ότι πρόκειται για ΣΥΝΘΕΤΟ δούλο. Οι αποφάσεις του Κυβερνώντος Σώματος, λοιπόν, λαβαίνονται συλλογικά...

...ο πιστός και φρόνιμος δούλος λαβαίνει ΔΥΟ ξεχωριστούς διορισμούς. Ο πρώτος τον καθιστά υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό, ενώ ο δεύτερος σε όλα τα υπάρχοντα του κυρίου. Εφόσον η παραβολή εκπληρώνεται μόνο σε αυτόν τον καιρό του τέλους, και οι δύο διορισμοί θα έπρεπε να γίνουν μετά την έναρξη της παρουσίας του Ιησού με βασιλική εξουσία το 1914...

...Πότε διόρισε ο Ιησούς τον πιστό δούλο υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του; Για να δώσουμε την απάντηση, πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στο 1914—στην έναρξη της εποχής του θερισμού. Όπως μάθαμε νωρίτερα, εκείνον τον καιρό πολλές ομάδες ισχυρίζονταν ότι είναι Χριστιανοί. Από ποια ομάδα  θα επέλεγε και θα διόριζε ο Ιησούς τον πιστό δούλο; Αυτή η ερώτηση απαντήθηκε αφού πρώτα ο ίδιος και ο Πατέρας του ήρθαν και επιθεώρησαν το ναό, δηλαδή την πνευματική διευθέτηση για λατρεία, από το 1914 ως το πρώτο μέρος του 1919. * (Μαλ. 3:1) Επιδοκίμασαν μια μικρή ομάδα όσιων Σπουδαστών της Γραφής οι οποίοι έδειξαν ότι η καρδιά τους ήταν με τον Ιεχωβά και το Λόγο του. Βέβαια, χρειάζονταν κάποιον καθαρισμό, αλλά ανταποκρίθηκαν ταπεινά κατά τη διάρκεια μιας σύντομης περιόδου δοκιμής και εξαγνισμού. (Μαλ. 3:2-4) Εκείνοι οι πιστοί Σπουδαστές της Γραφής ήταν το σιτάρι, οι αληθινοί Χριστιανοί. Το 1919, έτος κατά το οποίο έλαβε χώρα πνευματική αναζωογόνηση, ο Ιησούς επέλεξε από ανάμεσά τους ικανούς χρισμένους αδελφούς για να αποτελέσουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο και τους διόρισε υπεύθυνους στο υπηρετικό προσωπικό του...

...ο Ιησούς αναθέτει το δεύτερο διορισμό αφού πρώτα έρθει και βρει εκείνον το δούλο «να ενεργεί έτσι», δηλαδή να διανέμει πιστά την πνευματική τροφή. Άρα λοιπόν, θα μεσολαβούσε κάποιο διάστημα ανάμεσα στους δύο διορισμούς...

...Πότε έρχεται ο Ιησούς; Βρίσκουμε την απάντηση στα συμφραζόμενα. Θυμηθείτε πως, όταν τα προηγούμενα εδάφια λένε ότι ο Ιησούς «έρχεται», αναφέρονται στον καιρό κατά τον οποίο έρχεται για να εξαγγείλει και να εκτελέσει κρίση στο τέλος αυτού του συστήματος. * (Ματθ. 24:30, 42, 44) Επομένως, ο “ερχομός”, ή αλλιώς η έλευση, του Ιησού για τον οποίο γίνεται λόγος στην παραβολή του πιστού δούλου λαβαίνει χώρα στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης...

...Τι περιλαμβάνουν «όλα τα υπάρχοντα» του Ιησού; Ο Ιησούς δεν πρόσθεσε κάποιον προσδιορισμό στη λέξη «όλα», σαν να ήθελε να περιορίσει τα υπάρχοντά του σε επίγεια πράγματα. Στην πραγματικότητα, έχει τεράστια ουράνια εξουσία. «Μου έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη», είπε. (Ματθ. 28:18· Εφεσ. 1:20-23) Τα υπάρχοντά του περιλαμβάνουν τώρα τη Μεσσιανική Βασιλεία,  η οποία του ανήκει από το 1914 και την οποία θα μοιραστεί με τους χρισμένους ακολούθους του...

...Όταν ο Ιησούς έρθει για κρίση στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, θα βρει ότι ο πιστός δούλος υπήρξε όσιος όσον αφορά τη διανομή επίκαιρης πνευματικής τροφής στο υπηρετικό προσωπικό. Τότε θα του δώσει με πολλή χαρά το δεύτερο διορισμό—θα τον κάνει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του. Όσοι απαρτίζουν τον πιστό δούλο θα αναλάβουν αυτόν το διορισμό όταν λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους ως συγκυβερνήτες του Χριστού...

...Ο Ιησούς προειδοποίησε για κάποιον κακό δούλο ο οποίος συμπεραίνει στην καρδιά του ότι ο κύριος καθυστερεί και αρχίζει να χτυπάει τους συνδούλους του. Όταν έρθει ο κύριος, είπε ο Ιησούς, θα τιμωρήσει τον κακό εκείνον δούλο «με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα»...

...Μήπως προέλεγε ο Ιησούς ότι θα υπήρχε μια τάξη κακού δούλου στις τελευταίες ημέρες; Όχι. Ομολογουμένως, κάποιοι έχουν εκδηλώσει πνεύμα παρόμοιο με το πνεύμα του κακού δούλου το οποίο περιέγραψε ο Ιησούς. Θα τους αποκαλούσαμε αποστάτες, είτε ήταν από τους χρισμένους είτε από το «μεγάλο πλήθος». (Αποκ. 7:9) Αλλά τέτοια άτομα δεν απαρτίζουν μια τάξη κακού δούλου. Ο Ιησούς δεν είπε ότι θα διόριζε έναν κακό δούλο. Στην ουσία, αυτά τα λόγια του αποτελούν προειδοποίηση που απευθύνεται στον πιστό και φρόνιμο δούλο.

Παρατηρήστε ότι ο Ιησούς εισάγει αυτή την προειδοποίηση με τη λέξη «ΑΝ». Κάποιος λόγιος λέει ότι η σύνταξη αυτής της πρότασης στο πρωτότυπο κείμενο δηλώνει «ουσιαστικά μια υποθετική κατάσταση». Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς έλεγε: “Αν ποτέ ο πιστός και φρόνιμος δούλος κακομεταχειριστεί τους συνδούλους του με αυτούς τους τρόπους, έτσι θα ενεργήσει ο κύριος όταν έρθει”... (Ιούλιος 2013 από ΕΔΩ)

Στα παραπάνω λοιπόν, παρατηρούμε τις εξής αλλαγές από τις προηγούμενες θέσεις τους:

1. Ο "Δούλος" ΔΕΝ είναι οι 144.000, αλλά ΜΟΝΟ το Κυβερνόν Σώμα.

2. Δεν συμπεριλαμβάνει πλέον τον "πρωταρχικό" "Δούλο" τους, δηλαδή τον Κάρολο Ρώσσελ, αφού αυτός ξεκινάει από το 1919 και μετά.

3. Διορίζεται σε αυτή τη θέση, από το 1919 και όχι από το 33 μ.Χ. που έλεγαν ως τώρα. Και λένε ότι αυτός είναι ο "πρώτος διορισμός" του.

4. Υπάρχει ένας δεύτερος διορισμός τού "Δούλου", στη διάρκεια τής Μεγάλης Θλίψης, όταν ο Χριστός έρθει για άγγελμα κρίσης τού κόσμου, όπου θα τους θέσει "επί ΟΛΩΝ τών υπαρχόντων Του".

5. "Όλα" τα υπάρχοντα τού Χριστού, ΔΕΝ είναι πλέον για τη Σκοπιά, τα επίγεια περιουσιακά της στοιχεία και οι οπαδοί τους, αλλά ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΑ εξουσία.

6. Δεν υπάρχει τάξη "πονηρού δούλου" όπως πίστευαν προηγουμένως, την οποία  ταύτιζαν με τους παλιούς Ρωσσελιστές.

7. Το "αν ο κακός εκείνος δούλος", αναφέρεται υποθετικά στην περίπτωση που ο "πιστός και φρόνιμος δούλος" συμπεριφερθεί άσχημα.

Επιλογή στοιχείων Ν. Μ.