Ελληνικός Παρατηρητής τής Σκοπιάς

Φραγμός στην εκμετάλλευση της απειρίας των άλλων

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Μελέτες και Αγία Γραφή

3ο Μέρος:

Πιστός και Φρόνιμος Δούλος

"Ο κακός εκείνος δούλος"

Για ποιους μιλούσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην παραβολή του;

Πριν η εταιρία Σκοπιά παραδεχθεί το λάθος της, ότι "ο κακός εκείνος δούλος" που αναφέρεται στην παραβολή, είναι Ο ΙΔΙΟΣ ο δούλος εκείνος, που θα μπορούσε να αποδειχθεί "πιστός και φρόνιμος", επιχειρηματολογούσε με σκοπό να ερμηνεύσει τη φράση ως μία δεύτερη ομάδα "σύνθετου δούλου", που θα ήταν κακός. Και φυσικά σε αυτή την ερμηνεία, εφάρμοζε όσους την είχαν εγκαταλείψει στην αρχή, μετά τον θάνατο τού Ρώσσελ. Ας κάνουμε λοιπόν μία αναδρομή στην τότε επιχειρηματολογία τους, και ας δούμε τι λέει σήμερα, αναιρώντας όλα εκείνα που δογμάτιζε με φανατισμό τότε.

1. Τι έλεγε η Σκοπιά παλαιότερα για τον Πονηρό εκείνο Δούλο

Έγραφε λοιπόν κάποτε η εταιρία Σκοπιά στο βιβλίο της "Χιλιετής Βασιλεία", σελίδες 357 ως 362:

"Ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα εξακολουθήσει να έχει μια τάξη «πιστού και φρονίμου δούλου» μέχρι το τέλος της ευτυχισμένης υπηρεσίας του δούλου αυτού πάνω στη γη. Ωστόσο, κάθε γεννημένο από το πνεύμα, χρισμένο μέλος εκείνης της τάξης του «δούλου» σήμερα, πρέπει να προσέχει τη διαγωγή του για να μην αποδειχτεί ακατάλληλο να παραμένει μέσα στην εξαιρετικά ευνοημένη αυτή τάξη. Με το να παραλείπει να διατηρεί την προσωπική πιστότητα του και φρονιμάδα του θα γινόταν σαν εκείνον που αποδεικνύεται ότι είναι ένας «πονηρός δούλος»…

Αν κοιτάξουμε προσεκτικά αυτά που είπε εδώ ο Ιησούς παρατηρούμε ότι δε λέει πως ο «κύριος» που αναχώρησε διορίζει έναν «πονηρό δούλο» από την αρχή· ούτε λέει ότι ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» γίνεται «πονηρός». Απλώς εγείρει το ερώτημα και λέει, «Εάν δε» (όπως στο εδάφιο Λουκάς ιβ' 45 και στη Διάστιχο    στο Ματθαίος 24: 48) ο δούλος εκείνος που είχε διοριστεί πάνω στους οικιακούς υπηρέτες θα έλεγε, αφού θα είχε γίνει «πονηρός» στην καρδιά, ότι ο κύριος του θα αργούσε ακόμη πολύ να επιστρέψει και αν θα άρχιζε να ενεργεί ακατάλληλα, αυτός θα ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο κύριος του θα φερόταν σ' αυτόν όταν θα γύριζε. Τότε θα γινόταν εντελώς το αντίθετο από το να τεθεί ο δούλος πάνω σ' όλα τα υπάρχοντα του κυρίου του...

Έτσι ο υπαινιγμός τού Ιησού εδώ είναι, Υποθέστε ότι ο διορισμένος δούλος αποδεικνύεται κακός και ενεργεί άπιστα και ασύνετα, τότε τι θα συνέβαινε σ' αυτόν όταν ο κύριος του επέστρεφε ξαφνικά; Θα γινόταν αυτό ακριβώς που περιέγραψε ο Ιησούς. Ο Ιησούς δε λέει ότι είναι βέβαιο ή πολύ πιθανό να γίνει ο διορισμένος δούλος κακός…

Αν ο «δούλος» που διορίστηκε από τον Κύριο Ιησού αποδεικνυόταν κακός, τότε δε θα είχε ο Ιησούς κάποιο «δούλο» για να τον αμείψει για την ακεραιότητα του. Ο Ιησούς δε διόρισε δύο τάξεις δούλου.

Ο Ιησούς, πριν αναχωρήσει δεκαεννέα αιώνες και πλέον από σήμερα, δε φρόντισε να διορίσει έναν κακό, αχρείο, ανάξιο «δούλο» πάνω στους 'οικιακούς υπηρέτες' του. Η ιστορία στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές αποδεικνύει ότι η τάξη του διορισμένου «δούλου» δεν αποδείχτηκε κακή, και οι προφητείες πάνω σ' αυτό το σημείο δείχνουν ότι η τάξη του «δούλου» δεν αναμενόταν να γίνει κακή και ούτε θα γινόταν. Με τους δοκιμασμένους και αποδειγμένους αποστόλους του έθεσε το θεμέλιο για την οικοδόμηση ενός σώματος πιστών δούλων…

που τους διόρισε και τους έθεσε υπεύθυνους των οικιακών υπηρετών του ή του προσωπικού τού σπιτικού του. Άτομα που ήταν κάποτε μέλη της τάξης του «πιστού και φρονίμου δούλου» μπορούν να αποσπαστούν για ιδιοτελείς λόγους όπως είναι οι προσωπικές φιλοδοξίες, η επιθυμία να εξουσιάζουν πάνω σε άλλους και η αυτοεντρύφηση. Αυτοί οι φίλαυτοι μπορούν να οργανωθούν σε ομίλους επιδιώκοντας τους σκοπούς τους. Ωστόσο, θα σχημάτιζαν μια γενική τάξη, χωριστή και διακεκριμένη από την τάξη του «πιστού και φρονίμου» δούλου.

Είναι λογικό να πιστεύουμε ότι ο Κύριος Ιησούς δε θα χρησιμοποιούσε μια παραβολή χωρίς να έχει υπόψη του κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, για να την χρησιμοποιήσει σαν παράδειγμα γι' αυτά που εννοούσε. Αυτό θα έδειχνε, όχι ότι ο Ιησούς διόρισε την τάξη του «πονηρού εκείνου δούλου» ή τον τύπο αυτών των Χριστιανών, αλλά ότι αυτό πραγματικά συμβαίνει σε άπιστους, αναξιόπιστους, άφρονες Χριστιανούς στη διάρκεια της αόρατης παρουσίας του όπως ακριβώς το περιέγραψε.

Τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν στις τάξεις του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής αμέσως μετά το θάνατο το 1916 μ.Χ. του εκδότη της Σκοπιάς του Πύργου   και ιδρυτή της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Έγιναν απόπειρες από μέρους μερικών ατόμων να καταλάβουν την εξουσία και τον έλεγχο αντίθετα με τις προβλέψεις του Καταστατικού της Εταιρίας. Υπήρχαν διαφωνίες για το ποιοι απάρτιζαν την επιδοκιμασμένη οργάνωση του Κυρίου. Οι αρχομανείς και οι δυσαρεστημένοι με τις γνήσιες προσπάθειες για τον χειρισμό των ζητημάτων σύμφωνα με το νομικό Καταστατικό και τις Βιβλικές αρχές απογοητεύθηκαν. Εντρύφησαν στο να 'δέρνουν τους συνδούλους τους' σε σοβαρό βαθμό με τον γραπτό λόγο και με τον προφορικό λόγο και στο δικαστήριο. Έθεσαν τον εαυτό τους με την πλευρά των «μεθυόντων» αυτού του κόσμου, από πνευματική άποψη, ειδικά στη διάρκεια εκείνων των ημερών του Α' Παγκόσμιου Πολέμου...

Τον καιρό αυτό της επιθεώρησης τιμώρησε με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα αυτή την τάξη που είχε αχρείες διαθέσεις. Ή, σύμφωνα με την κατά γράμμα σημασία του Ελληνικού ρήματος που χρησιμοποιήθηκε στο εδάφιο Ματθαίος 24: 51: 'Θα τον διχοτομήσει (θα τον κόψει στα δύο)'. Αυτός 'απέκοψε' εκείνη την τάξη  με την κακή διαγωγή από την τάξη του «πιστού και φρονίμου δούλου». Αυτό φανερώθηκε με το ότι αγωνίστηκαν για ανεξαρτησία και αποσύρθηκαν και σχημάτισαν τις δικές τους θρησκευτικές ομάδες με ηγεσία της αρεσκείας τους. Η έκβαση της πορείας ενέργειας τους βρίσκεται εκεί για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να ερευνήσει.

Αυτή η τάξη που 'αποχωρίστηκε' επέδειξε τα χαρακτηριστικά και υπέστη τις συνέπειες του «πονηρού εκείνου δούλου» που περιέγραψε ο Ιησούς και θα μπορούσε, τουλάχιστον μ' έναν περιορισμένο τρόπο, να ονομαστεί η τάξη του «πονηρού δούλου». Στην παραβολή του ο Ιησούς είπε ότι ο κύριος 'θέλει θέσει το μέρος αυτού με τους υποκριτές'. (Ματθαίος 24: 51) Στην αντίστοιχη παραβολή στην οποία ο «δούλος» ονομάζεται «οικονόμος», ο Ιησούς λέει: «Το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των απίστων». (Λουκάς 12: 46) Στη διάρκεια της παρουσίας του ο Κύριος Ιησούς σαφώς δεν ενδιαφέρεται να έχει μέσα στο 'προσωπικό τού σπιτικού' του ή των 'οικιακών υπηρετών' του κανέναν καθ' ομολογία Χριστιανό που αποκτά τα χαρακτηριστικά εκείνου του «πονηρού δούλου» ή «οικονόμου». Η Χριστιανοσύνη τους αποδεικνύεται ότι είναι υποκριτική και ανήκουν στους θρησκευτικούς υποκριτές του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Αποδεικνύονται άπιστοι, αναξιόπιστοι σ' αυτό που ο Κύριος τους διόρισε να κάνουν. Ανήκουν στους άπιστους καθ' ομολογία Χριστιανούς του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου.

Όσοι εκδηλώνουν τα χαρακτηριστικά του «πονηρού δούλου» δε βρίσκουν πραγματική πνευματική ευχαρίστηση ανάμεσα στους υποκριτές και άπιστους και πρέπει να μοιράζονται τις εμπειρίες εκείνων των υποκριτών και άπιστων θρησκευόμενων. «Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων [των]». (Ματθαίος 24: 51) Αυτό δε θα οφείλεται στην από μέρους τους μετάνοια, δεν είναι μια «κατά Θεόν λύπη» η οποία «γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον». (Β- Κορινθίους 7: 10) Οι εκφράσεις τους είναι εκφράσεις οργής και πικρής απογοήτευσης. Μπορεί να συνεχίζουν ακόμη κάποιο θρησκευτικό δρόμο, αλλά στερούνται τη χαρά και την ευλογία να εκτελούν το διορισμό του επιδοκιμασμένου δούλου «επί πάντα τα υπάρχοντα [του κυρίου]»."

Σαφέστατα λοιπόν, τότε που η Σκοπιά πίστευε ότι όλοι οι 144.000 αποτελούν την "τάξη" ενός "σύνθετου" δούλου, αυτοί που αποχώρησαν από αυτήν σχημάτισαν μία άλλη τάξη τού "πονηρού δούλου".

Έλεγε: "Τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν στις τάξεις του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής αμέσως μετά το θάνατο το 1916 μ.Χ. του εκδότη της Σκοπιάς του Πύργου   και ιδρυτή της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά."

Και το έλεγε αυτό, επειδή "Είναι λογικό να πιστεύουμε ότι ο Κύριος Ιησούς δε θα χρησιμοποιούσε μια παραβολή χωρίς να έχει υπόψη του κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, για να την χρησιμοποιήσει σαν παράδειγμα γι' αυτά που εννοούσε."

Σήμερα βέβαια λέει εντελώς διαφορετικά πράγματα, αφού σύμφωνα με το παρόν δόγμα της, το 1916 ΔΕΝ είχε καν λάβει διορισμό ο Δούλος, (αφού τον έλαβε το 1919), ο Δούλος ΔΕΝ ήταν οι 144.000 παρά μόνο η ηγεσία τής Σκοπιάς, και ο "κακός δούλος" ΔΕΝ είναι κάποια άλλη τάξη, αλλά μία υποθετική αναφορά τού Χριστού, στο τι θα μπορούσε να γίνει ΑΝ αποδεικνυόταν κακός ο "πιστός και φρόνιμος δούλος" τής Σκοπιάς!

2. Τι λέει σήμερα (1921) η Σκοπιά για τον "κακό δούλο"

Λέει λοιπόν τα εξής αντίθετα με τα παραπάνω, η Σκοπιά σήμερα:

"...Μήπως απαρτίζουν τον πιστό δούλο ΟΛΟΙ οι χρισμένοι στη γη; Όχι. Η πραγματικότητα είναι πως δεν έχουν όλοι οι  χρισμένοι κάποιον ρόλο στη διανομή της πνευματικής τροφής στους ομοπίστους τους παγκόσμια...

...Το 1919, έτος κατά το οποίο έλαβε χώρα πνευματική αναζωογόνηση, ο Ιησούς επέλεξε από ανάμεσά τους ικανούς χρισμένους αδελφούς για να αποτελέσουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο και τους διόρισε υπεύθυνους στο υπηρετικό προσωπικό του...

...Μήπως προέλεγε ο Ιησούς ότι θα υπήρχε μια τάξη κακού δούλου στις τελευταίες ημέρες; Όχι. Ομολογουμένως, κάποιοι έχουν εκδηλώσει πνεύμα παρόμοιο με το πνεύμα του κακού δούλου το οποίο περιέγραψε ο Ιησούς. Θα τους αποκαλούσαμε αποστάτες, είτε ήταν από τους χρισμένους είτε από το «μεγάλο πλήθος». (Αποκ. 7:9) Αλλά τέτοια άτομα δεν απαρτίζουν μια τάξη κακού δούλου. Ο Ιησούς δεν είπε ότι θα διόριζε έναν κακό δούλο. Στην ουσία, αυτά τα λόγια του αποτελούν προειδοποίηση που απευθύνεται στον πιστό και φρόνιμο δούλο.

Παρατηρήστε ότι ο Ιησούς εισάγει αυτή την προειδοποίηση με τη λέξη «ΑΝ». Κάποιος λόγιος λέει ότι η σύνταξη αυτής της πρότασης στο πρωτότυπο κείμενο δηλώνει «ουσιαστικά μια υποθετική κατάσταση». Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς έλεγε: “Αν ποτέ ο πιστός και φρόνιμος δούλος κακομεταχειριστεί τους συνδούλους του με αυτούς τους τρόπους, έτσι θα ενεργήσει ο κύριος όταν έρθει”... (Ιούλιος 2013 από ΕΔΩ).

Πλήρης ανατροπή όσων δίδασκε η Σκοπιά τόσες δεκαετίες!

Πλέον παραδέχεται ότι το "αν ο κακός εκείνος δούλος" μιλάει για τον ίδιο δούλο, πράγμα που αποδεικνύεται:

α. Με τη φράση: "ο δούλος ΕΚΕΙΝΟΣ", που τον προσδιορίζει ως τον ίδιο.

β. Το "δε", που είναι αντιθετικός σύνδεσμος και δείχνει αντίθεση,

γ. Το "εάν", που δείχνει άλλη υποθετική ενέργεια.

Και βέβαια, όπως έχουμε ήδη δείξει στο προηγούμενο άρθρο αυτής τής σειράς, δεν υπάρχει κανένας "σύνθετος δούλος" και καμία "τάξη τού δούλου", αλλά πρόκειται για ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ σε ΠΡΟΣΩΠΑ και όχι σε ομάδες!

Στα εδάφια 47 και 48, φαίνεται καθαρά πως τα λόγια τού Χριστού έχουν ατομική εφαρμογή. Ακόμα, το "εκείνος", συνδέει τα λόγια τού Χριστού με την προηγούμενη εφαρμογή, που και αυτή είναι προσωπική και όχι ομαδική.

Τα λόγια τού Χριστού στο συμφραζόμενος που προκάλεσαν το ερώτημα τού Πέτρου, είχαν και αυτά προσωπική εφαρμογή, στον ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, που θα ήταν οικονόμος τού Κυρίου:

Λουκάς 12: 35-48: "...αι οσφύαι σας περιεζωσμέναι... και ΣΕΙΣ όμοιοι με ανθρώπους οίτινες προσμένουσι τον Κύριον αυτών... Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι..." (πολλοί).

Η εταιρία Σκοπιά, προκειμένου να βρει κάτι στην Αγία Γραφή, που να δικαιολογεί την ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ εξουσία της πάνω στα εκατομμύρια τών οπαδών της Μαρτύρων τού Ιεχωβά, παρερμηνεύει κατάφορα το νόημα τής παραβολής τού Κυρίου.

Εκεί που ο Κύριος μιλάει ξεκάθαρα για ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ, η Σκοπιά θέλει ΕΝΑΝ μόνο δούλο, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι ΟΜΑΔΙΚΑ η δική της ηγεσία! Και αν και παραδέχεται πλέον, ότι η φράση: "ο κακός ΕΚΕΙΝΟΣ δούλος", ΔΕΝ αναφέρεται σε κάποια άλλη "τάξη" ή "ομάδα", όπως ισχυριζόταν τόσα χρόνια, για τους πρώτους αποστάτες της, αλλά παραδέχεται ότι η φράση αναφέρεται ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ εκείνο δούλο, που υποθετικά θα μπορούσε να είναι ή πιστός ή κακός, δεν μετανοεί! Λες και θα μπορούσε ποτέ ολόκληρη η ηγεσία τής Χριστιανικής Εκκλησίας να αποδειχθεί κακή και άπιστη! Λες και ο Χριστός δεν ήταν ικανός να αναθέσει τη διατροφή τής Εκκλησίας Του σε αξίους ηγέτες, αλλά θα την ανέθετε ΜΟΝΟ σε κακούς!

Βεβαίως η ηγεσία τής εταιρίας Σκοπιά, στην πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή σχέση με τους δούλους ή οικονόμους, στους οποίος ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανέθεσε τη διατροφή τής Εκκλησίας Του, πριν από 2000 χρόνια λίγο πριν φύγει, (και ΟΧΙ το 1919 όπως ισχυρίζεται η Σκοπιά). Απλούστατα, τότε που ο Χριστός άφησε τους δούλους Του στην οικονομία τής διατροφής τής Εκκλησίας Του, πριν από 2000 χρόνια, η Σκοπιά δεν υπήρχε καν! Γι' αυτό και θέλει να μεταθέσει τον διορισμό τού Κυρίου, στο 1919!

Όμως, αυτά θα τα δούμε αναλυτικότερα στο επόμενο και 4ο μέρος τής σειράς αυτών τών άρθρων, όπου θα δούμε ποιοι ήταν στην πραγματικότητα οι δούλοι ή οικονόμοι που άφησε ο Κύριος, αλλά και στο 5ο μέρος, όπου θα δούμε όλα τα χαρακτηριστικά τής εταιρίας Σκοπιά, τα οποία όλως περιέργως, είναι τα χαρακτηριστικά όχι απλώς ενός κακού δούλου, αλλά επίσης ενός ψευδοπροφήτη!

Ν. Μ.