Ένα ψευδέστατο, και ανιστόρητο Προτεσταντικό χρονολόγιο, αστήρικτο χωρίς καμία αρχαία πηγή, κυκλοφορεί εδώ και χρόνια στο Διαδίκτυο. Και παρά το ότι έχει ήδη απαντηθεί ήδη από το 2014 με ντοκουμέντα, σε συζήτηση Ορθοδόξου και Προτεστάντη, εξακολουθεί να διαδίδεται από Προτεστάντες μέχρι σήμερα (τέλος 2018). Γι' αυτό αναδημοσιεύουμε εδώ τα βασικά σημεία εκείνης τής συζήτησης με λίγες ακόμα προσθήκες, που εκθέτουν τον Προτεσταντικό δόλο, καθώς πλέον εν γνώσει τους, εξακολουθούν να συκοφαντούν την Ορθόδοξη Εκκλησία τού Κυρίου με ιστορικά ψεύδη, αφού προ πολλού τους αποδείξαμε ότι είναι ανυπόστατα.

1. Το ψευδές Προτεσταντικό χρονολόγιο

Ακολουθεί το ψευδές και ανιστόρητο Προτεσταντικό χρονολόγιο, όπως το δημοσιεύουν κάποιοι Προτεστάντες, (κυρίως Αντβεντιστές), σε διάφορα σημεία τού Διαδικτύου, και θα το αναιρέσουμε στη συνέχεια ένα προς ένα σημείο.

Το ακόλουθο παραπλανητικό Προτεσταντικό χρονολόγιο, το "μοντάραμε" από δύο διαφορετικές επικολλήσεις του στο Διαδίκτυο, με διαφορά λίγων ετών, όπου ήδη σε λίγα χρόνια, ο νεότερος "επικολλητής", είχε αλλάξει κάποιες ημερομηνίες, είχε "κόψει" κάποια σημεία, και είχε φτιάξει νέα.

Επίσης, είχε "κόψει" τα σημεία που ανέφεραν Παπικές Συνόδους δήθεν ως Ορθόδοξες, και άφησε μόνο το περιεχόμενο, έτσι ώστε ο αναγνώστης να μην καταλάβει ότι οι δηλώσεις αυτές ήταν για Παπικούς, και να νομίζει ότι αναφέρονταν σε Ορθοδόξους!

Είναι προφανές ότι ο αρχικός Προτεστάντης που το ανάρτησε αυτό, το μετέφρασε από κάποιο σχετικό ξενόγλωσσο χρονολόγιο, που απευθυνόταν προς την Παπική Εκκλησία, και επιχείρησε να το προσαρμόσει εναντίον τής Ορθόδοξης, με αποτέλεσμα να γίνει ρεζίλι για την άγνοιά του, τόσο αυτός, όσο και όσοι άλλοι Προτεστάντες το αναπαρήγαγαν.

Εμείς τα μαζέψαμε όλα αυτά που βρήκαμε, και από το παλαιότερο, και από το νεότερο "προσαρμοσμένο" χρονολόγιο, έτσι ώστε να μην υπάρχουν αναπάντητα σημεία, αλλά και να φανεί η ΣΥΓΧΥΣΗ που υπάρχει στους Προτεστάντες, όπου όχι μόνο γράφουν άλλα αντί άλλων, αλλά και μεταξύ τους διαφωνούν για το πότε έγινε το κάθε τι, αφού οι χρονολογήσεις που γράφουν, δεν στηρίζονται σε καμία απόδειξη, αλλά είναι ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ εκτιμήσεις, βγαλμένες από το κεφάλι τους:

Ισχυρίζονται οι Προτεστάντες:

310 μ.Χ. Άρχισαν οι προσευχές για τους πεθαμένους.

320 μ.Χ. Άρχισε το άναμμα των κεριών που συμβολίζουν τις συνεχείς (αδιάκοπες υποτίθεται, καθ' όλη την διάρκεια που καίγονται) προσευχές.

321 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος "ανακηρύσσει" υποχρεωτικά τον κάθε άνθρωπο "Χριστιανό" με αυτοκρατορικό διάταγμα.

321 μ.Χ. Ο πρώτος νόμος για την Κυριακή από τον Μ. Κωνσταντίνο.

364 μ.Χ. Η καθιέρωση τής Κυριακής.

(Τα δύο παραπάνω σημεία, γράφθηκαν από Αντβεντιστή Προτεστάντη που κρατάει το Εβραϊκό Σάββατο, για να δείξει ότι δήθεν την Κυριακή δεν την τιμούσε η πρώτη Εκκλησία ως τότε).

375 μ.Χ. Άρχισε η εικονολατρεία, την οποία έφεραν μέσα οι ειδωλολάτρες, που έγιναν αναγκαστικά Χριστιανοί. Προσκύνησις τών αγγέλων και τών νεκρών αγίων.

400 μ.Χ. Νηπιοβάπτισμα.

423 μ.Χ. Άρχισε η πρώτη επίσημη λειτουργία για τη Παρθένο Μαρία.

431 μ.Χ. Η λατρεία τής μητέρας τού Χριστού.

500 μ. Χ. Τα άμφια τών Ιερέων.

593 μ.Χ. Αντικαταστάθηκε το κήρυγμα Του Ευαγγελίου με τις ψαλμωδίες.

700 μ.Χ. Εικονολατρεία και προσκύνησις τού Σταυρού και τών λειψάνων τών αγίων.

788 μ.Χ. Άρχισε μετά την διαμάχη εικονομαχία - εικονολατρεία η λατρεία των αγαλμάτων, εικόνων και λειψάνων.

850 μ.Χ. Άρχισε να χρησιμοποιείται το αγίασμα (αγιασμός).

998 μ.Χ. Νηστεία Τετάρτη και Παρασκευή και Σαρακοστή.

1003 μ.Χ. Άρχισαν τα μνημόσυνα (προέλευση από τους αρχαίους Έλληνες που έκαναν μνημόσυνα για τους νεκρούς τους).

1054 μ.Χ. Χωρίζεται η Καθολ. Εκκλησία. από την Ορθόδ. Εκκλησία.

1079 μ.Χ. Η Αγαμία τών Ιερέων.

1090 μ.Χ. Άρχισαν οι προσευχές με κομπολόγια (τα κομποσκοίνια ήλθαν αργότερα).

1140 μ.Χ. Μετά από μεγάλη διαμάχη σταθεροποιήθηκε και θεμελιώθηκε ο αριθμός των μυστηρίων σε επτά.

1215 μ.Χ. Η διδασκαλία τής Μετουσίωσης και εξομολόγησης στους Ιερείς άπαξ τού έτους.

1316 μ.Χ. Εγκρίθηκαν τα τροπάρια για τη Παρθένο Μαρία.

1439 μ.Χ. Τα 7 μυστήρια αντί τών 2 κατά την Αγία Γραφή.

1545 μ.Χ. Η Σύνοδος τής Τρέντης ανακηρύσσει ισότιμη την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση.

1545 μ.Χ. Επίσης στην ίδια σύνοδο ξαναψηφίσθηκε με πιο αυστηρό τρόπο η αλλαγή τής ημέρας από Σάββατο σε Κυριακή. Σάββατο λέει η Γραφή, Κυριακή η Ιερά Παράδοση έσω τών Συνόδων. (Κι εδώ προφανώς Αντβεντιστής είναι ο πλανημένος Προτεστάντης που τα γράφει).

1545 μ.Χ. Τα απόκρυφα προστίθενται στον κανόνα τής Γραφής.

2. Αναίρεση τών Προτεσταντικών ιστορικών διαστρεβλώσεων

1ο ψέμα: 310 μ.Χ. Άρχισαν οι προσευχές για τους πεθαμένους.

Ορθόδοξη διάψευση:

Κατ' αρχήν, οι "προσευχές για τους πεθαμένους", είναι τα μνημόσυνα. Στο ίδιο ακριβώς χρονολόγιο όμως, γράφει: "1003 μ.Χ. Άρχισαν τα μνημόσυνα". Θα πρέπει λοιπόν να αποφασίσουν οι εν λόγω Προτεστάντες, πότε τελικά άρχισαν κατά τη γνώμη τους οι προσευχές για τους πεθαμένους: Το 300 μ.Χ, ή το 1003 μ.Χ., που γράφουν στη συνέχεια, δηλαδή 700 (!!!) χρόνια αργότερα;

Αν πάλι δεν ξέρουν να διατυπώνουν τη σκέψη τους, και εννοούν τις "προσευχές προς τους πεθαμένους", υπονοώντας τις προσευχές προς τους αγίους, τότε βγάζουν ψεύτη τον Χριστό, που είπε:

"Όποιος ζει (Ενεστώτας) και πιστεύει σ' Εμένα, δεν θα πεθάνει στον αιώνα" (Ιωάννης 11: 26).

Σύμφωνα λοιπόν με τα λόγια τού Χριστού, οι άγιοι που ζούσαν από τότε που τα έλεγε αυτά, ΔΕΝ θα πέθαιναν. Δεν νοείται άγιος και πεθαμένος.

Άρα, αν ο Χριστός δεν είναι ψεύτης, τότε εμείς οι Χριστιανοί ΔΕΝ προσευχόμαστε σε νεκρούς αγίους, αλλά σε ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ.

Το ότι πέθανε το σώμα τους, δε σημαίνει πως και αυτοί είναι νεκροί! "...εάν η επίγειος ημών οικία τού σκήνους καταλυθεί, οικοδομήν εκ Θεού ΕΧΩΜΕΝ (από τώρα που ζούμε στη γη, πόσω μάλλον στους ουρανούς), οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς. (Β΄ Κορινθίους 5/ε΄ 1-4).

Πράγματι, οι άγιοι ζουν! Και εφ' όσον υπάρχουν στην Αγία Γραφή ένα σωρό παραδείγματα που μιλούν για προσκυνήσεις ζώντων αγίων, πολύ περισσότερο αρμόζει η προσκύνηση σε κεκοιμημένους (όχι πεθαμένους) αγίους. Αυτοί στάθηκαν "πιστοί έως θανάτου", και έλαβαν "τον στέφανο τής ζωής". (Αποκάλυψις 2/β΄ 10). Κι αν λέγονται "κεκοιμημένοι", η λέξη αναφέρεται στο σώμα τους, που κοιμήθηκε ως την ανάστασή του, κι όχι στην ψυχή. Αυτοί σήμερα είναι "βασιλείς και ιερείς τού Κυρίου" (Αποκάλυψις 20/κ΄ 4-6), και τους αρμόζει η ανάλογη τιμή.

Στην Αποκάλυψη 6/ς΄ 9-11, φαίνεται πως οι κεκοιμημένοι (σωματικά) άγιοι, στην πραγματικότητα παρακολουθούν άγρυπνα από τον ουρανό τι συμβαίνει στη γη, και προσεύχονται γι' αυτό. Όσο για το Θεό, εισακούγοντας αυτές τις προσευχές τους, "κρίνει την κρίση τους", (Αποκάλυψις 18/ιη΄ 20,21), και ενεργεί σύμφωνα με τις προσευχές τους. (Αποκάλυψις 8/η΄ 3-5). Εκεί φαίνεται, πως η φωτιά που ανάβει στο ουράνιο θυσιαστήριο, και τα όσα γίνονται στη γη, είναι αποτέλεσμα αυτών τών προσευχών.

"Μα μόνο ο Ιησούς είναι μεσίτης Θεού και ανθρώπων! Πώς προσεύχεστε στους Αγίους;" Θα επιμείνει ίσως κάποιος συνομιλητής μας.

Ας σκεφθεί όμως: Άραγε δεν ζητάμε συχνά τις προσευχές τών αδελφών μας;

Αν και δεχόμαστε πως μόνο ο Ιησούς είναι μεσίτης, πώς ζητάμε από τους ζώντες αδελφούς μας, να προσευχηθούν για εμάς; Δεν είναι αυτή μία σχετική μεσιτεία; Δεν τους ζητάμε να σταθούν απέναντι στο Θεό για χάρη μας;

Και ο απόστολος Παύλος συνήθιζε να ζητάει τις προσευχές τών Χριστιανών. (Α΄ Θεσσαλονικείς 5/ε΄ 25). Αν λοιπόν ζητούμε και δεχόμαστε να σταθούν στην προσευχή μπροστά στο Θεό οι αδελφοί μας που δεν απεδείχθησαν ακόμα πιστοί έως θανάτου, δεν θα ζητήσουμε να προσευχηθούν για εμάς πολύ περισσότερο οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας, που απεδείχθησαν Άγιοι μέχρι θανάτου; Δεν ακούει αυτούς ο Κύριος πολύ περισσότερο;

Όσον αφορά τις γιορτές τών αγίων, μάθε αγαπητέ Προτεστάντη, ότι:

«Ήδη από τον Β΄ αιώνα κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε επίσης την «γενέθλιον» ημέρα τών μαρτύρων, δηλαδή την ημέρα τού θανάτου τών μαρτύρων της κατά τούς διωγμούς... Η τιμή τών μαρτύρων κατά την «γενέθλιον» ημέραν γενικεύθηκε τον Γ΄ αιώνα. Κατά την γενέθλιο ημέρα τού μάρτυρα ετελείτο η θεία ευχαριστία, η οποία συνδεόταν πολλές φορές με «αγάπες» ή με «παννυχίδα» (σημ. ολονύχτια ακολουθία), αναπτύχθηκε δε προοδευτικώς σε ιδιαίτερο εορταστικό κύκλο» (Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.272-273)

Άρα, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, πλανάσθε πλάνην οικτράν και διαψεύδεστε παταγωδώς ως προς την ημερομηνία 310 μ.Χ. που αναφέρατε, ότι ΔΗΘΕΝ η συνήθεια δεήσεων προς κεκοιμημένους ξεκίνησε τον Δ΄ αιώνα, ενώ τα ντοκουμέντα μάς υποδεικνύουν τα μέσα τού Β΄ αιώνος μ.Χ.

Πλανάσθε πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ. Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι η τιμή και η επίκλιση εις τα λείψανα αγίων ξεκίνησε εις τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., διότι εκτός από τις μαρτυρίες τής Παλαιάς Διαθήκης περί αποδόσεως τιμής [Γεν. 50:25, Έξοδ. 13:19 (πρβλ. Εβρ. 11:22)] και εκπληκτικών θαυμάτων υπ’ αυτών (Έξοδ. 7:9, Β΄ Βασιλ. 2:8,14, 13:21), καθώς και τις επιπλέον μαρτυρίες τής Καινής Διαθήκης περί θαυμάτων αντικειμένων αγίων τού Θεού (Πράξ. 5:15, 19:12), έχουμε επιπλέον μαρτυρία ΗΔΗ από τα μέσα τού Β΄ αιώνος εις το βιβλίο «Μαρτύριο Πολυκάρπου» (κεφ.18) όπου αναφέρεται, ότι οι Χριστιανοί τού Β΄ αιώνος παρέλαβαν με ευλάβεια τα λείψανα τού Αγίου Πολυκάρπου (τα οποία σημειωτέον χαρακτηρίζονται ως «τιμιώτερα λίθων πολυτελών και δοκιμώτερα υπέρ χρυσίου») και ότι συγκεντρώνονταν γύρω από αυτά και επιτελούσαν «την τού μαρτυρίου αυτού γενέθλιον ημέραν». Ό,τι ακριβώς δηλαδή κάνει και η Ορθόδοξος Εκκλησία, άπαξ τού ενιαυτού, εις την ημέραν κοιμήσεως εκάστου αγίου!!!

2ο ψέμα: 320 μ.Χ. Άρχισε το άναμμα των κεριών που συμβολίζουν τις συνεχείς (αδιάκοπες υποτίθεται, καθ' όλη την διάρκεια που καίγονται) προσευχές.

Ορθόδοξη διάψευση:

Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι τα κεριά στην Εκκλησία άρχισαν να χρησιμοποιούνται τον Δ΄ αιώνα μ.Χ., λες και ως τότε, έβλεπαν με... ηλεκτρικό! Διότι απλούστατα έχουμε εμφανέστατη μαρτυρία στις Πράξεις τών Αποστόλων (κεφ. 20:8), κατά την οποίαν ο χώρος τής συναθροίσεως τών πρώτων Χριστιανών εφωτίζετο με «λαμπάδες», δηλαδή «χοντρά κεριά»! Για να μην αναφέρουμε τις λυχνίες ή τις καντήλες που έχουν ανευρεθεί εις τις κατακόμβες ή τούς ιερούς χώρους τών πρώτων Χριστιανών, οι οποίες δε φέρουν κι επιγραφές όπως «Φως Χριστού φαίνει πάσι» ή «Φως εκ φωτός»!

Επιπλέον, το κερί δεν συμβολίζει την συνεχείς και αδιάκοπες προσευχές. Οι αδιάκοπες προσευχές είναι η προσευχή τής καρδιάς και δεν σχετίζεται με κεριά. Το κερί συμβολίζει το εύπλαστο τής ψυχής μας στην αγαθή αλλοίωση τού Κυρίου, και είναι συμμετοχή τού σώματος στην προσευχή και προσφορά τού πιστού στην Εκκλησία για λόγους φωτισμού, μια και μέχρι τον... Έντισσον τον 20ό αιώνα, με κεριά και άλλους παρόμοιους τρόπους έβλεπαν τα βράδια.

Όσον αφορά την ιστορία τών κεριών, σε αυτό τον δεσμό ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί να δει ότι τα πρώτα κεριά είναι από το 500 π.Χ. από λίπος, ενώ από μέλισσα χρονολογείται από 6ο/7ο αιώνα που γνωρίζουμε τα αρχαιότερα που έχουμε. Και εδώ λοιπόν εκτός πραγματικότητας ο τύπος αυτός που μιλάει για 320 μ.Χ., δηλαδή 800 χρόνια αργότερα από την πραγματικότητα!

3ο ψέμα: 321 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος "ανακηρύσσει" υποχρεωτικά τον κάθε άνθρωπο "Χριστιανό" με αυτοκρατορικό διάταγμα.

Ορθόδοξη διάψευση:

Όμως τέτοια ανακήρυξη και τέτοιο διάταγμα ουδέποτε έγινε από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Αντιθέτως, το 313 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος, είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, ότι νομοθέτησε τη θρησκευτική ελευθερία στην Αυτοκρατορία και ΟΧΙ τον εκχριστιανισμό όλων.

Το 321 μ.Χ., απλώς νομοθέτησε την αργία τής Κυριακής, κάτι που ΔΕΝ σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δήθεν "ανακήρυξε υποχρεωτικά Χριστιανούς όλους τους ανθρώπους", όπως ισχυρίζεται ο ανωτέρω Προτεστάντης.

Περισσότερα για τις νομοθεσίες αυτές τού αγίου Κωνσταντίνου, από τις ίδιες τις αρχαίες πηγές, μπορεί ο αναγνώστης να βρει ΕΔΩ.

4η σύγχυση: 321 μ.Χ. Ο πρώτος νόμος για την Κυριακή από τον Μ. Κωνσταντίνο.

364 μ.Χ. Η καθιέρωση τής Κυριακής.

(Τα παραπάνω γράφθηκαν από Αντβεντιστή Προτεστάντη που κρατάει το Εβραϊκό Σάββατο, για να δείξει ότι δήθεν την Κυριακή δεν την τιμούσε η πρώτη Εκκλησία).

Ορθόδοξη διάψευση:

«...μηκέτι Σαββατίζοντες, αλλά κατά Κυριακήν ζώντες, εν ή και η ζωή ημών ανέτειλεν δι’ αυτού και τού θανάτου αυτού». (Προς Μαγνησιείς Επιστολή, κεφ.9).

Οι πιστοί Χριστιανοί δηλαδή παύουν να ζουν στο Σάββατο, αλλά στην Κυριακή, (αγαπητοί κύριοι Προτεστάντες) κατά την οποίαν ημέραν η ζωή μας ανέτειλε δια του Χριστού και του θανάτου Του.

Τα ίδια αναφέρονται και εις την "Επιστολή Βαρνάβα" (περίπου 70–130 μ.Χ.), εις την οποίαν οι πιστοί Χριστιανοί "άγουν την ημέραν την ΟΓΔΟΗΝ (Κυριακή) εις ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΝ, εν ή και ο Ιησούς ανέστη εκ νεκρών και φανερωθείς ανέβη εις ουρανοίς". (κεφ.15, παρ.9). Δηλαδή οι πιστοί Χριστιανοί, κ. Προτεστάντες, εορτάζουν πλέον με ευφροσύνη την ΟΓΔΟΗ ημέρα (Κυριακή) και ΟΧΙ την ΕΒΔΟΜΗ (Σαββάτο)!

Τα ίδια ακριβώς μαρτυρεί και ο Άγιος Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και Μάρτυρας εις την Α΄ Απολογία του (κεφ.67) εις τα μέσα του Β΄ αιώνος μ.Χ.! «'Ήδη από τους ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ και κατ’ αντιδιαστολή προς το Ιουδαϊκό Σάββατο, καθιερώθηκε η Κυριακή ως η πρώτη ημέρα της εβδομάδας και η κατ’ εξοχήν εβδομαδιαία χριστιανική εορτή. Κατ’ αρχάς ονομαζόταν «μία των Σαββάτων», αλλά ταχέως επιβλήθηκε η ονομασία Κυριακή (Κυρίου ημέρα), η οποία εορταζόταν ως η ημέρα της αναστάσεως του Κυρίου...ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ οι Χριστιανοί τελούσαν τη Θεία Ευχαριστία, προσηύχοντο και υμνούσαν τον Θεό και Σωτήρα σε ένδειξη ευχαριστίς, χαράς και δοξολογίας για το λυτρωτικό γεγονός της αναστάσεως του Κυρίου». (Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.272, η υπογράμμιση δική μας)

Αυτά τα λίγα θεωρούμε ότι αρκούν προκειμένου να ελέγξουν και να ξεσκεπάσουν την πλάνη της αργίας του Σαββάτου με την οποίαν εσείς οι Αντβεντιστές έχετε «ΛΥΣΣΑΞΕΙ» ή κατ’ άλλην διατύπωση είστε «ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ»!!!

5ο ψέμα: 375 μ.Χ. Άρχισε η εικονολατρεία, την οποία έφεραν μέσα οι ειδωλολάτρες, που έγιναν αναγκαστικά Χριστιανοί. Προσκύνησις τών αγγέλων και τών νεκρών αγίων.

Ορθόδοξη διάψευση:

Όσο για την προσκύνηση προς τούς αγίους, σάς διαψεύδουν εδάφια σαν αυτά: (Γεν. 23:7,12, 27:29, Γεν. 37:7,9, Α΄ Βασ. 1:23, Α΄ Βασ. 18:7, Β΄ Βασ. 2:15, Α΄ Χρον. 29:20), και πρέπει να μάς εξηγήσετε εάν όλοι αυτοί που ενήργησαν προσκύνηση παραβίασαν την 2^η εντολή ή σε κάποια από αυτά τα εδάφια ο ΙΔΙΟΣ ο Θεός ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ή ΠΑΡΟΤΡΥΝΕΙ σε ειδωλολατρία, (π.χ. Αποκάλυψη 3/γ΄ 7-10), εφόσον παρουσιάζει ενύπνια με προσκυνήσεις.

Περί δε τής "εικονολατρείας", ουδέποτε η Εκκλησία λάτρεψε εικόνες, αλλά αυτό που τιμάται (αν είναι απλός άνθρωπος), ή λατρεύεται (αν είναι ο Χριστός), είναι το εικονιζόμενο πρόσωπο.

Περισσότερα για το αν οι άγιες εικόνες είναι είδωλα, μπορεί ο αναγνώστης να βρει ΕΔΩ.

Και ΕΔΩ, μπορεί να βρει αρχαιολογική ανακάλυψη, για άγιες εικόνες στον αρχαιότερο γνωστό Χριστιανικό Ναό, ήδη από το 230 μ.Χ.

6ο ψέμα: 400 μ.Χ. Νηπιοβάπτισμα.

Ορθόδοξη διάψευση:

Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ.Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι  ο Νηπιοβαπτισμός εισήχθη τον Ε΄ αιώνα, διότι

2) Τον υπαινίσσεται ο Απόστολος Παύλος, όταν παραλληλίζει την σαρκική περιτομή, που γινόταν σε νηπιακότατη ηλικία (την 8^η ημέρα τής γεννήσεως, Γεν.17:12) με την Χριστιανική περιτομή, δηλαδή το βάπτισμα. Κι εφόσον το ένα γινόταν εις νηπιακή ηλικία γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο αντιστοίχως και με το άλλο; Μήπως επειδή δεν αρέσει στους κυρίους Προτεστάντες;

Όσον αφορά τις εξωβιβλικές μαρτυρίες, δεν είναι βεβαίως τού Ε΄ αιώνος, όπως εσφαλμένως ισχυρίζεστε, αλλά ξεκινούν ΗΔΗ από τις αρχές τού Β΄ αιώνος μ.Χ.

1) Την μαρτυρία τού «Ποιμένος τού Ερμά» (100-140 μ.Χ.) εις τον οποίον αναφέρεται, ότι τα νήπια έλαβαν την σφραγίδα που είναι το ύδωρ. Ομιλεί δηλαδή για σφραγισμένα με το ύδωρ νήπια και βρέφη, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν πρώτα να πιστέψουν,

3) Ιππόλυτος Ρώμης, μέσα Β΄ - Γ΄ αιώνος (170-235 μ.Χ.) ο οποίος μαρτυρεί τα εξής: «Θα αφαιρέσουν τα ενδύματά τους. Και πρώτα, βαπτίστε τα ΜΙΚΡΑ· αν αυτά μπορούν να μιλήσουν για λογαριασμό τους, θα το κάνουν· αν όχι (δηλ. αν δεν μπορούν να μιλήσουν για λογαριασμό τους), ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ Ή ΑΛΛΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΑΝΤΙ ΓΙ’ ΑΥΤΑ. Μετά, βαπτίστε τούς άνδρες» (Αποστολική παράδοση, κεφ.21).

Όσοι δε εκ τών αναγνωστών ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν περισσότερο εις το θέμα τού Νηπιοβαπτισμού και να γνωρίσουν το πόσο παλαιά είναι αυτή η συνήθεια στην Εκκλησία, και πόσες και ποιες αρχαιότατες μαρτυρίες υπάρχουν γι’ αυτήν, δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στην ακόλουθη σειρά άρθρων για το θέμα αυτό:

• Μέρος 1ο Επιτρέπεται ο νηπιοβαπτισμός;
• Μέρος 2ο Προτεσταντικές αντιφάσεις στο θέμα του Νηπιοβαπτισμού
• Μέρος 3ο: Μαρτυρίες Πατέρων για την αρχαιότητα και την ορθότητά του νηπιοβαπτισμού
• Μέρος 4ο: Νηπιοβαπτισμός, Εκκλησία και Βυζάντιο
• Μέρος 5ο: Νηπιοβαπτισμός: Χριστιανοί, Eθνικοί και Εβραίοι μέσα από τους Νόμους της Πολιτείας και τους Κανόνες της Εκκλησίας
• Μέρος 6ο: Νηπιοβαπτισμός: Το προπατορικό αμάρτημα και το βάπτισμα ως σφράγισμα σωτηρίας
• Νηπιοβαπτισμός: Μία αγιογραφική αλήθεια
• Νηπιοβαπτισμός: «Πλανών Έλεγχος ή Πλανεμένος Έλεγχος;»

7ο ψέμα: 423 μ.Χ. Άρχισε η πρώτη επίσημη λειτουργία για τη Παρθένο Μαρία.

Ορθόδοξη διάψευση:

Και εδώ φαίνεται οφθαλμοφανώς η παντελής άγνοια τών Προτεσταντών που το έγραψαν αυτό, καθώς ουδέποτε υπήρξε "λειτουργία για την Παρθένο Μαρία", είτε επίσημη, είτε ανεπίσημη.

Η Θεία Λειτουργία είναι μόνο για την Κλάση τού Άρτου, και απευθύνεται μόνο προς τον Θεό.

8ο ψέμα: 431 μ.Χ. Η λατρεία τής μητέρας τού Χριστού

Ορθόδοξη διάψευση:

ΤΙΜΗ δε προς αυτήν είναι επίσης και ο χαρακτηρισμός «Θεοτόκος» που απεδόθη εις αυτήν, και ο οποίος δεν είναι εφεύρεση τής Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (431 μ.Χ), όπως εσφαλμένως ισχυρίζονται οι πλείστοι τών αιρετικών, αλλά μαρτυρείται ήδη από τον Δ΄ αιώνα μ.Χ. και μάλιστα από ΕΧΘΡΟ (!!!) τής Χριστιανικής Πίστεως, από τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανό, ο οποίος, εις τον λόγο του «Κατά Γαλιλαίων», μαρτυρεί την τιμητική θέση που κατείχε η Θεοτόκος εις την Χριστιανιή Πίστη: «Θεοτόκον δε υμείς ου παύεσθε Μαρίαν καλούντες» (Ιουλιανού, Κατά Γαλιλαίων, 262d) δηλαδή «Δεν σταματάτε εσείς οι Χριστιανοί να αποκαλείτε Θεοτόκο την Μαρία». Άξιον δε προσοχής εις τον παρόντα λόγο είναι, ότι η διατύπωση «ου παύεσθε» φανερώνει την ΤΑΚΤΙΚΗ, την ΣΥΧΝΟΤΑΤΗ επίκληση τής μητέρας τού Χριστού από τούς Χριστιανούς, και μάλιστα με τον όρο «Θεοτόκος». Να σημειώσουμε δε, ότι αυτή η μαρτυρία είναι κατά 66 σχεδόν χρόνια ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ από την ημερομηνία (431 μ.Χ), την οποίαν ισχυρίζονται οι αιρετικοί, ότι εισήχθη για πρώτη φορά ο όρος «Θεοτόκος» για την μητέρα τού Χριστού, ως ΔΗΘΕΝ απάντηση εις τα αιρετικά πιστεύω τού Νεστορίου (ο οποίος ανέβηκε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο Κων/πόλεως το 428 μ.Χ)!!!

9ο ψέμα: 500 μ.Χ. Τα άμφια τών Ιερέων.

Ορθόδοξη διάψευση:

Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ. Προτεστάντη, όταν διαδίδετε, ότι τα άμφια τών ιερέων καθιερώθηκαν τον ΣΤ΄ αιώνα μ.Χ., διότι άμφια μνημονεύονται κατά την τέλεση τής ιεράς λειτουργίας ΚΑΙ από τον Ιερώνυμο (τέλη Δ΄ αιώνος μ.Χ.) εις την Ερμηνεία εις το κεφ. 44 τού Ιεζεκιήλ, αλλά ΚΑΙ από τον Ιππόλυτο Ρώμης (τέλη Β΄ αιώνος μ.Χ.) εις τον ΛΖ΄ Κανόνα, κεφ. 201-204, δηλαδή σχεδόν 150-300 χρόνια ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ από την ημερομηνία που προτείνετε!!!

Αλλά εάν τυχόν κ. Προτεστάντη δεν σάς αρκούν οι πληροφορίες τού Γ΄ ή Δ΄ αιώνος περί τών αμφίων τών Ιερέων, τότε με μεγάλη μας χαρά να σάς προσκομίσουμε ΑΚΟΜΗ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ, οι οποίες ανάγονται εις το πρώτο ήμισυ τού Β΄ αιώνος μ.Χ., κατά τις οποίες είναι δυνατόν κάποιος να εικάσει, ότι κατά την λατρεία οι κληρικοί λειτουργοί χρησιμοποιούσαν ιδιαίτερο ένδυμα:

Εδώ δηλαδή, κ. Προτεστάντες, πρόκειται περί λειτουργικής-θρησκευτικής διακονίας για την οποίαν απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο ένδυμα, το ΩΜΟΛΙΝΟ, το οποίον και περιεζώννυντο εντεταλμένοι λειτουργοί για συγκεκριμένη διακονία!  

Στη δε Δύση χρησιμοποιήθηκε ως άμφιο τών κληρικών και ο μεταξωτός λευκός χιτώνας (δαλματική), ο οποίος διακρίνεται σε ψηφιδωτά και τοιχογραφίες τών κατακομβών. Υπό οποιαδήποτε όμως προϋπόθεση πρέπει να θεωρηθεί αναντίρρητο, ότι ο κλήρος έφερε κατά την λατρευτική πράξη διακεκριμένη ενδυμασία, η οποία ποίκιλε προφανώς κατά περιοχές. Με την ενδυμασία τού κλήρου, εκτός από τον μακρύ χιτώνα, συνδέθηκε και ο «φαινόλης» ή «φελώνης», συνηθισμένο επανωφόριο, το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί συνδυασμένα και με τον συνήθη μακρύ χιτώνα ή δαλματική, όπως φαίνεται σε παράσταση κατακόμβης τής Αγίας Πρίσκιλλας, που θεωρείται από τις μεγαλύτερες και αρχαιότερες κατακόμβες, διότι τα ευρήματά της χρονολογούνται μεταξύ τού  Β΄ και τού Δ΄ αιώνα μ.Χ.! (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ.2, στ.404 και Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμ.Α΄, σελ.218-219).

Επίσης ένδυμα ιερέως (οράριον) μνημονεύεται και εις τον 22 κανόνα τής εν Λαοδικεία Συνόδου (364 μ.Χ.), δηλαδή πάλι περίπου 150 έτη ΠΡΟ τής ημερομηνίας την οποίαν ισχυρίζεστε, αγαπητέ κ.Προτεστάντη.

10ο ψέμα: 593 μ.Χ. Αντικαταστάθηκε το κήρυγμα Του Ευαγγελίου με τις ψαλμωδίες.

Ορθόδοξη διάψευση:

Τι να απαντήσει κάποιος σε αυτή τη δήλωση; Μόνο να γελάσει μπορεί, για την άγνοια τού Προτεστάντη κειμενογράφου, που μαρτυρά εξώφθαλμα ότι δεν έχει ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή:

1. Ουδέποτε το κήρυγμα τού Ευαγγελίου έπαψε από την Εκκλησία, (άρα αφού δεν έπαψε, πώς... "αντικαταστάθηκε";) και

2. Η Αγία Γραφή, είναι γεμάτη από ψαλμωδίες και αναφορές για ψαλμωδίες, όχι μόνο στην Καινή Διαθήκη, αλλά ήδη και από την Παλαιά, όπου υπάρχει μάλιστα και ολόκληρο βιβλίο της, με τους Ψαλμούς!

Πώς είναι δυνατόν να αντικαταστάθηκε κάτι που ακόμα υπάρχει, όχι μόνο σε πλήθος κατηχήσεων στις ενορίες τής Εκκλησίας ανά τον κόσμο, όχι μόνο με πλήθος συγγραμμάτων και ομιλιών και διαδικτυακών κειμένων, αλλά ακόμα και μέσα σε αυτή καθεαυτή τη Θεία Λειτουργία, που ο βασικός σκοπός της είναι η εξύμνηση τού Θεού και η Θεία Κοινωνία;

Αλλά ας αναφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά εδάφια τής Κ.Δ. για τις ψαλμωδίες στην αρχαία Εκκλησία:

"γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα, μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο· ευχαριστώντας πάντοτε για όλα τον Θεό και Πατέρα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού." (Εφεσίους 5: 18-20).

"Ο λόγος τού Χριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσια, με κάθε σοφία· διδάσκοντας και νουθετώντας ο ένας τον άλλον, με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, ψάλλοντας με χάρη από την καρδιά σας στον Κύριο." (Κολοσσαείς 3: 16).

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, το ότι στο τελευταίο αυτό χωρίο, ο απόστολος Παύλος ΣΥΝΔΕΕΙ τη διδασκαλία τού λόγου τού Χριστού, τού Ευαγγελίου, με τις ψαλμωδίες! Αυτό δηλαδή που κάνουμε εμείς οι Χριστιανοί στην Εκκλησία, για το οποίο μας κατηγορούν οι Προτεστάντες, οι οποίοι δεν μπορούν να συνδέσουν διδασκαλία και ψαλμωδία, δηλαδή αυτό που λέει εδώ ο Παύλος!

Όμως περισσότερα για την υμνολογία στην Εκκλησία, καθώς και συγκεκριμένους αρχαιότατους ύμνους από την εποχή τών αποστόλων ακόμα, μπορεί να βρει ο αναγνώστης που ενδιαφέρεται, σε άλλο σχετικό μας άρθρο.

11ο ψέμα: 700 μ.Χ. Εικονολατρεία και προσκύνησις τού Σταυρού και τών λειψάνων τών αγίων.

Ορθόδοξη διάψευση:

Όταν σχολιάσαμε το πρώτο τους ψέμα «310 μ.Χ. Άρχισαν οι προσευχές για τους πεθαμένους» αποδείξαμε, ότι ΗΔΗ από τον Β΄ αιώνα έχουμε μαρτυρίες για τιμή σε λείψανα αγίων, οπότε νομίζουμε ότι περιττεύει οποιαδήποτε επανάληψη επ’ αυτού.

Άξιον προσοχής όμως, αγαπητοί αναγνώστες, είναι το γεγονός, ότι ο κ. Προτεστάντης, τις μεν δεήσεις προς τούς νεκρούς τις τοποθετεί στις ΑΡΧΕΣ τού Δ΄ αιώνος (310 μ.Χ.) ενώ την προσκύνηση τών λειψάνων τών αγίων ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ (400) ολόκληρα έτη αργότερα, ως να επρόκειτο για ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!! Φανταστείτε δηλαδή σε τι σύγχυση ευρίσκεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος πιστεύει, ότι οι Χριστιανοί το 310 μ.Χ. ναι μεν άρχισαν να προσεύχονται εις τούς κεκοιμημένους αγίους, αλλά ΔΕΝ τιμούσαν ακόμη τα λείψανά τους!!! Έπρεπε να περάσουν ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ (400) ολόκληρα χρόνια για να καταλάβουν ότι έπρεπε να τιμούν και τα λείψανά τους!!!

Κι ακόμα, το περί δήθεν "εικονολατρίας", το είχαν ξαναδηλώσει ότι έγινε το "375 μ.Χ." στο 5ο τους ψέμα! Και τώρα το αναφέρουν ξανά στο 700 μ.Χ. άλλα 325 χρόνια αργότερα!

Χαίρε Προτεσταντική και δη Αντβεντιστική ερμηνευτική και συλλογιστική Βαβέλ!!!

Όσον αφορά λοιπόν την δήθεν "εικονολατρεία", απλούστατα ουδέποτε η Ορθόδοξη Εκκλησία λάτρεψε εικόνες, μια και άλλο πράγμα είναι η λατρεία και άλλο η προσκύνηση και η τιμή προς κάτι, και εφ' όσον η τιμή απευθύνεται στο πρόσωπο και όχι στην εικόνα.

Επαναλαμβάνουμε λοιπό τρία άρθρα που απαντούν σε αυτή την Προτεσταντική συκοφαντία περί ειδωλολατρείας:

• Είναι οι άγιες εικόνες είδωλα;
• Είναι λατρεία η προσκύνηση;
• Επεξηγήσεις για την τιμή προς τον Σταυρό, την ύλη και την Παναγία

12ο ψέμα: 788 μ.Χ. Άρχισε μετά την διαμάχη εικονομαχία - εικονολατρεία η λατρεία των αγαλμάτων, εικόνων και λειψάνων.

Ορθόδοξη διάψευση:

Εδώ έχουμε επανάληψη τής ίδιας με την ανωτέρω συκοφαντίας, ότι δήθεν οι Χριστιανοί λατρεύουμε εικόνες και λείψανα. Άλλη μία επανάληψη λοιπόν τού ιδίου θέματος που κατά δική τους δήλωση, υποτίθεται ότι είχε ξεκινήσει... ενωρίτερα!

Εφ' όσον οι Προτεστάντες συγχέουν προσκύνηση και λατρεία, (ενώ ΔΕΝ είναι το ίδιο), είμαστε υποχρεωμένοι να εκλάβουμε την αναφορά τους στο προηγούμενο ψέμα τους, ότι αναφέρεται σε "λατρεία". Εξ άλλου, αν παραδέχονταν ότι άλλο είναι η λατρεία και άλλο η τιμητική προσκύνηση που κάνουμε σε εικόνες, σταυρό και λείψανα αγίων, ΔΕΝ θα τα ανέφεραν ως κατηγορία!

Κατά συνέπεια, οι ίδιοι αντιφάσκουν με τον εαυτό τους, επαναλαμβάνοντας χωρίς κανένα τεκμήριο ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα, ότι ξεκίνησε σε διαφορετικές εποχές, με απόσταση αιώνων από προηγούμενες δικές τους δηλώσεις!

Στα προηγούμενα λοιπόν, ήδη δείξαμε ντοκουμέντα ότι η προσκύνηση αγίων και λειψάνων είναι μία αρχαιότατη συνήθεια τής πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας, γι' αυτό και δεν θα τα επαναλάβουμε. Απλώς θα θυμίσουμε ένα ντοκουμέντο για εικόνες στην αρχαιότερη γνωστή Χριστιανική Εκκλησία, όπου υπήρχαν όντως εικόνες από τότε: Εικόνες στον αρχαιότερο Χριστιανικό ναό

Το νέο στοιχείο σε αυτή τη νέα συκοφαντία, είναι ότι από το 788 μ.Χ., μας κατηγορούν ότι δήθεν λατρεύουμε και... αγάλματα!

Δεν χρειάζεται βέβαια να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, αφού και ο πιο άσχετος, (αλλά σχετικότερος τών εν λόγω Προτεσταντών), ξέρει ότι αυτό στερείται κάθε σοβαρότητας. Αλλά θα δώσουμε εδώ με την ευκαιρία έναν ακόμα δεσμό για όποιον ενδιαφέρεται, που δείχνει ότι οι Χριστιανοί έχουμε πολύ διαφορετική αντίληψη στο θέμα τών αγαλμάτων, από την αντίληψη τών αρχαίων ειδωλολατρών, οι οποίοι όντως τα λάτρευαν: Η έννοια τής λέξεως: "Ειδωλολατρεία"

Και μια και γίνεται αναφορά στην περίοδο τής εικονομαχίας, μπορεί ο αναγνώστης να βρει στοιχεία για το ότι η εικονομαχία ήταν το "νεωτεριστικό στοιχείο", και όχι η "εικονοφιλία", μεταξύ τών Χριστιανών: «Εικονομαχία, η αναστήλωση των εικόνων και μια… υποκριτική ιστορία»

13ο ψέμα: 850 μ.Χ. Άρχισε να χρησιμοποιείται το αγίασμα (αγιασμός).

Ορθόδοξη διάψευση:

Αγαπητέ κ. Προτεστάντη, δεν θεωρείται ο αγιασμός δόγμα πίστεως ή κάτι το σωτηριώδες, οπότε είστε ελεύθερος να το τοποθετήσετε χρονικά όπου εσείς θέλετε! Ενημερωτικά όμως σάς αναφέρουμε, ότι η ημερομηνία που προτείνετε αφορά τον ΜΙΚΡΟ ή ΜΗΝΙΑΙΟ Αγιασμό που γίνεται κάθε πρώτη τού μηνός.

Ο δε μεγάλος Αγιασμός, αυτός τον Θεοφανείων, είναι γνωστός ΗΔΗ από την εποχή τού Ιερού Χρυσοστόμου (Δ΄ αιώνας μ.Χ.) ο οποίος αναφέρει τα εξής: «Δια τούτο και εν μεσονυκτίω κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι οίκαδε τα νάματα αποτίθενται, και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν, άτε δη σήμερον αγιασθέντων τών υδάτων» (Λόγος εις το Άγιον Βάπτισμα τοῦ Σωτήρος και περί Θεοφανείων, Ρ.G. 49, 366).

14ο ψέμα: 998 μ.Χ. Νηστεία Τετάρτη και Παρασκευή και Σαρακοστή.

Ορθόδοξη διάψευση:

Πλανάσθε κι εδώ πλάνην οικτράν, αγαπητέ κ. Προτεστάντη όταν διαδίδετε, ότι η νηστεία τής Τετάρτης και Παρασκευής εισήχθη εις την Εκκλησία τον 10ο αιώνα μ.Χ.! Επ’ αυτού έχουμε Αρχαιοτάτη μαρτυρία (τέλη Α΄ αιώνος!!!) που σάς διαψεύδει ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΩΣ και ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΩΣ κι έχει ως εξής:

«Αι δε νηστείαι υμών μη έστωσαν μετά τών υποκριτών. Νηστεύουσι γαρ δευτέρα σαββάτων και πέμπτη· υμείς δε νηστεύσατε ΤΕΤΡΑΔΑ και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ» (Διδαχή Αποστόλων, κεφ.8, παρ.1, η υπογράμμιση δική μας).

Το δε βιβλίο τών Αποστολικών Διαταγών μάς διευκρινίζει για ποιον λόγο πρέπει να νηστεύουμε αυτές τις δύο ημέρες: «Τετράδα και Παρασκευήν προσέταξεν ημίν νηστεύειν, την μεν δια την προδοσίαν, την δε διά το Πάθος» (Βιβλίο Ε΄, κεφ.ιε).

 Από δε τον Δ΄ αιώνα έχουμε την μαρτυρία τού Επιφανίου Κύπρου, ο οποίος γράφει τα εξής: «τετράδι δε και εν προσαββάτω εν νηστεία έως ώρας ενάτης, επειδήπερ επιφωσκούση τετράδι συνελήφθη ο Κύριος και τω προσαββάτω εσταυρώθη· και παρέδωκαν οι απόστολοι εν ταύταις νηστείας επιτελείσθαι, πληρουμένου τού ρητού, ότι ‘Όταν απαρθή απ’ αυτών ο νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν εν εκείναις ταις ημέραις’....Και δι’ όλου μεν τού έτους η νηστεία φυλάττεται εν τη αυτή αγία καθολική Εκκλησία, φημί δε τετράδι και προσαββάτω έως ώρας ενάτης...» (P.G. 43, 825B-828A)

ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ  ΚΑΙ  ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΠΛΑΝΑΣΘΕ ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ ΔΙΟΤΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΑΠΕΧΕΙ ΠΑΡΑΣΑΓΓΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

15ο ψέμα: 1003 μ.Χ. Άρχισαν τα μνημόσυνα (προέλευση από τους αρχαίους Έλληνες που έκαναν μνημόσυνα για τους νεκρούς τους).

Ορθόδοξη διάψευση:

Άντε πάλι με τα μνημόσυνα! Αφού μάς τα είχαν αναφέρει και πάλι στο πρώτο τους ψέμα για το 310 μ.Χ.!!! Τελικά πότε άρχισαν; Το 310 που είπαν πριν, ή το 1003 που λένε τώρα; Άλλη μία εξώφθαλμη απόδειξη τής Προτεσταντικής ασυδοσίας, που ο καθένας βγάζει από το κεφάλι του, ό,τι τού καπνίσει, και το σερβίρει αυθαίρετα σαν "ιστορική αλήθεια"!

Αφού λοιπόν το θέμα αυτό το αναιρέσαμε στο πρώτο τους ψέμα, στην αρχή, εδώ θα δώσουμε απλώς ένα άρθρο, που δείχνει την αρχαιότητα τών μνημοσύνων, ακόμα και προ Χριστού, από την Εκκλησία τού Ισραήλ!

Η ίδια η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι προσευχές για τους σωματικά πεθαμένους, γίνονταν ακόμα και προ Χριστού από τον λαό τού Θεού:

Ιερεμίας 16/ιστ΄ 7: "Ου μη κλασθή άρτος εν πένθει αυτών εις παράκλησιν επί τεθνηκότι".

Όμως ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης, μπορεί να βρει περισσότερα ντοκουμέντα για το θέμα αυτό, εδώ: Τα μνημόσυνα στην Εκκλησία τού Ισραήλ

16ο ψέμα: 1054 μ.Χ. Χωρίζεται η Καθολ. Εκκλησία. από την Ορθόδ. Εκκλησία.

Ορθόδοξη διάψευση:

Κατά πρώτον, ουδέποτε χωρίσθηκε η Καθολική Εκκλησία από την Ορθόδοξη, επειδή ως σήμερα στο "Πιστεύω" σε κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία, σε κάθε Θεία Λειτουργία, όλοι μαζί οι Χριστιανοί εξαγγέλλουμε: "Πιστεύω... και εις μίαν, αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν...". Πώς είναι δυνατόν να χωρισθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, από τον εαυτό της, την Καθολική Εκκλησία;

Προφανώς εδώ οι Προτεστάντες μπερδεύουν εμάς, τους Ορθοδόξους Καθολικούς Χριστιανούς, με τους Παπικούς αιρετικούς, που θέλουν να αυτοαποκαλούνται "καθολικοί".

Κατά δεύτερον, όσον αφορά το σχίσμα ημών τών Ορθοδόξων Καθολικών Χριστιανών, από τους Παπικούς αιρετικούς, το 1054 μ.Χ. είναι μόνο εν μέρει σωστό, αλλά όχι και τόσο ακριβές, επειδή τα γεγονότα ήταν πόλύ πιο περίπλοκα, αιώνες πριν από την ημερομηνία αυτή.

Όποιος θέλει να μάθει λεπτομερώς τα γεγονότα αυτού τού σχίσματος, μπορεί να δει ΑΥΤΟ το σχετικό μας άρθρο.

17ο ψέμα: 1079 μ.Χ. Η Αγαμία τών Ιερέων.

Ορθόδοξη διάψευση:

Δυστυχώς για τους Προτεστάντες, η Αγαμία για τους Λειτουργούς τού Υψίστου, είναι κάτι το οποίο παροτρύνει η ίδια η Αγία Γραφή, δια στόματους τού Αποστόλου Παύλου. Ο ίδιος μάλιστα ο Παύλος, εξαγγέλλει ότι ο ίδιος είναι άγαμος για να αρέσει στον Κύριο, και προς αυτό παροτρύνει και τους λοιπούς πιστούς, ήδη από τον 1ο μ.Χ. αιώνα!

Για ποιο λόγο λοιπόν μάς κατηγορείτε κύριοι Προτεστάντες; Επειδή οι Επίσκοποί μας, ακολουθούν πιστά τη συμβουλή τού αποστόλου Παύλου;

Ας δούμε όμως τα λόγια τού Αποστόλου Παύλου, προς ντροπή τών Προτεσταντών:

"Είσαι δεσμευμένος με γυναίκα; Μη ζητάς λύση. Είσαι αποδεσμευμένος από γυναίκα; Μη ζητάς γυναίκα.
...
32 Θέλω, μάλιστα, να είστε αμέριμνοι· ο άγαμος μεριμνάει γι' αυτά που είναι τού Κυρίου, πώς να αρέσει στον Κύριο·
33 ενώ αυτός που έχει έρθει σε γάμο μεριμνάει γι' αυτά που είναι τού κόσμου, πώς να αρέσει στη γυναίκα...
35 Και το λέω αυτό για το δικό σας συμφέρον· όχι για να βάλω σε σας παγίδα, αλλά για το σεμνοπρεπές, και για να είστε προσκολλημένοι στον Κύριο, χωρίς περισπασμούς." (Α΄ Κορινθίους 7: 27-35)

18ο ψέμα: 1090 μ.Χ. Άρχισαν οι προσευχές με κομπολόγια (τα κομποσκοίνια ήλθαν αργότερα).

Ορθόδοξη διάψευση:

Με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο, ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης, μπορεί να δει ότι το κομποσχοίνι βρίσκεται σε χρήση από το 320 μ.Χ., με πρώτο τον άγιο Παχώμιο. Π.χ. στον παρόντα δεσμό από τη Βικιπαίδεια.

19ο ψέμα: 1140 μ.Χ. Μετά από μεγάλη διαμάχη σταθεροποιήθηκε και θεμελιώθηκε ο αριθμός των μυστηρίων σε επτά.

Ορθόδοξη διάψευση:

Χαρακτηριστικό τής Προτεσταντικής προχειρότητας, και εδώ, είναι ότι και αυτό επίσης το ψεύδος, το αναφέρει ο Προτεστάντης κειμενογράφος και πιο κάτω, βάζοντάς του όμως ΑΛΛΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ. Συγκεκριμένα το αναφέρει πιο κάτω, με ημερομηνία 1439 μ.Χ., οπότε θα απαντήσουμε εκεί. Εδώ απλώς αναφέρουμε την Προτεσταντική αντιφατικότητα.

20ο ψέμα: 1215 μ.Χ. Η διδασκαλία τής Μετουσίωσης και εξομολόγησης στους Ιερείς άπαξ τού έτους.

Ορθόδοξη διάψευση:

Αγαπητέ κ. Προτεστάντη, μάς βάζετε εμάς τούς Ορθοδόξους να απολογηθούμε για την Δ΄ Λατερανή Σύνοδο, δηλαδή για αποφάσεις Παπικών Συνόδων;;; Υποτίθεται ότι εσείς είστε ανώτερος άνθρωπος και γνώστης τών πραγμάτων, αλλά με την τακτική που ακολουθείτε κοντεύετε να καταντήσετε σαν κάποιο άλλο «αδελφάκι» σας, ο οποίος με Παπικά έντυπα και Παπικές συνήθειες και δοξασίες προσπαθεί να καταρρίψει Ορθόδοξες διδασκαλίες!!! Έλεος πια! 

21η ανακρίβεια: 1316 μ.Χ. Εγκρίθηκαν τα τροπάρια για τη Παρθένο Μαρία.

Ορθόδοξη διάψευση:

Το "σε ποια ακριβώς τροπάρια" αναφέρεται ο εν λόγω Προτεστάντης, αποτελεί μυστήριο, μια και εμείς οι Χριστιανοί, ψάλλουμε ήδη από τον πρώτο αιώνα στην Παναγία, όπως φαίνεται από τον αρχαιότατο ψαλμό που υπάρχει ήδη στα Ευαγγέλια γι' αυτήν, εμπνευσμένη εν Πνεύματι Αγίω από την ίδια την Παναγία:

"Και είπε Μαριάμ:

22ο ψέμα: 1439 μ.Χ. Τα 7 μυστήρια αντί τών 2 κατά την Αγία Γραφή.

Ορθόδοξη διάψευση:

Ξεχάσατε κ. Προτεστάντη να μάς πείτε σε ποια Παπική Σύνοδο έγινε αυτό. Μήπως εννοείτε στην Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας που έγινε το ίδιο έτος ή μήπως πρέπει να «μυρίσουμε τα νύχια μας» για το τί ακριβώς εννοείτε; Γιατί εάν τελικά εννοείτε αυτήν, τότε ισχύει η ανωτέρω απάντηση που δώσαμε και για την Δ΄ Λατερανή Σύνοδο! Μάλλον θα πρέπει να βρείτε κανέναν Παπικό για να απαντήσει στις συγκεκριμένες ερωτήσεις σας!

Όσο για εμάς τους Χριστιανούς, το Μυστήριο τής Ευσεβείας εν τω Ευαγγελίω (δηλαδή η μύηση στην σωτηρία τής Χριστιανικής πίστεως), είναι ένα, όπως αναφέρει και ο απόστολος Παύλος:

"και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη." (Α΄ Τιμόθεον 3: 16).

Και το ένα αυτό Μυστήριο (μύηση) τού Ευαγγελίου, εμείς οι Χριστιανοί το διαιρούμε σε επί μέρους Μυστήρια (δηλαδή μυήσεις), καταμερίζοντάς το. Και μπορούμε να το διαιρέσουμε σε όσα μυστήρια θέλουμε, ανάλογα με το θέμα που θέλουμε να τονίσουμε. Γι' αυτό και ουδέποτε καταλήξαμε σε σταθερό αριθμό μυστηρίων, αλλά ο αριθμός τών διαιρέσεων αυτών, ποικίλει κατά τις ανάγκες.

Ας σημειωθεί ότι ο Ιωάννης Δαμασκηνός μιλάει για δύο, τα Αρεοπαγιτικά συγγράμματα για έξι, ο Ιωάσαφ (Μητροπολίτης Εφέσου τον 15ο αι.) για δέκα μυστήρια. Αλλά και αυτοί που κάνουν λόγο για επτά μυστήρια διαφωνούν ως προς το είδος των μυστηρίων (Ware 282). Επομένως, ούτε ο ισχυρισμός, ότι στην Ανατολή τα μυστήρια ποτέ δεν ήταν λιγότερα από επτά, ευσταθεί. Αλλά και όταν ακόμα κάνουμε λόγο για «επτά» μυστήρια, ο «αριθμός επτά» δεν έχει απόλυτη δογματική σημασία για την ορθόδοξη θεολογία.

Περισσότερα για το θέμα αυτό, μπορεί ο αναγνώστης να βρει ΕΔΩ.

23ο ψέμα: 1545 μ.Χ. Η Σύνοδος τής Τρέντης ανακηρύσσει ισότιμη την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση.

Ορθόδοξη διάψευση:

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, αγαπητέ κ. Προτεστάντη, αυτό ίσχυε ΗΔΗ από εποχής Μεγ. Βασιλείου και δεν περίμενε την Παπική Σύνοδο τού Τρέντο ή Τριδέντο (και όχι τής Τρέντης όπως εσφαλμένα γράψατε) για να διατυπώσει αυτήν την αλήθεια. Ιδού και το ντοκουμέντο από τον Μεγ. Βασίλειο για τού λόγου το ασφαλές:

«Τών εν τη Εκκλησία πεφυλαγμένων δογμάτων και κηρυγμάτων, τα μεν εκ τής εγγράφου διδασκαλίας έχομεν, τα δε εκ τής τών Αποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ημίν, εν μυστηρίω παραδεξάμεθα, άπερ ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΙΣΧΥΝ ΕΧΕΙ προς την ευσέβειαν» (Μεγ. Βασιλείου, Λόγος περί Αγίου Πνεύματος ή προς τον εν αγίοις Αμφιλόχιον Επίσκοπον Ικονίου, κεφ.κζ΄, P.G. 32, 188A).

Αλλά για να μην πάμε και τόσο μακριά, ας δούμε τι γράφει ο Απόστολος Παύλος ήδη από τον 1ο Αιώνα, για την ισοτιμία τής γραπτής Αγίας Γραφής και τής προφορικής παραδόσεως, στην ίδια την Αγία Γραφή:

«Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών» (Β΄ Θε 2: 15).

24ο ψέμα: 1545 μ.Χ. Επίσης στην ίδια σύνοδο ξαναψηφίσθηκε με πιο αυστηρό τρόπο η αλλαγή τής ημέρας από Σάββατο σε Κυριακή. Σάββατο λέει η Γραφή, Κυριακή η Ιερά Παράδοση έσω τών Συνόδων. (Κι εδώ προφανώς Αντβεντιστής είναι ο πλανημένος Προτεστάντης που τα γράφει).

Ορθόδοξη διάψευση:

Το συγκεκριμένο θέμα (για τον «έρωτά» σας δηλαδή) το αναπτύξαμε όταν σχολιάσαμε το ζήτημα «321 μ.Χ. Ο πρώτος νόμος για την Κυριακή από τον Μ. Κωνσταντίνο», και αποδείξαμε, ότι η συγκεκριμένη αλλαγή δεν έχει γίνει από κάποια Σύνοδο, όπως ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΩΣ διατείνεστε, αλλά η αλλαγή έχει γίνει ΗΔΗ από την εποχή τών Αποστολικών Πατέρων (τέλη δηλαδή Α΄ αιώνος με αρχές Β΄ αιώνος μ.Χ.), αρκεί εσείς οι Προτεστάντες να εξάγετε τις «ΤΣΙΜΠΛΕΣ» τού Αντβεντισμού με τις οποίες είναι γεμάτοι οι οφθαλμοί σας, δηλαδή να απομακρύνεται το τυφλοπάνι τού Αντβεντισμού με οποίο καλύπτεστε (και για το οποίο κάνει λόγο ο Απόστολος Παύλος εις την προς Β΄ Κορ. 3:14-18) και τότε θα δείτε κεκαθαρμένω οφθαλμώ τις αλήθειες τού ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ Χριστιανισμού τον οποίον εσείς ΝΟΜΙΖΕΤΕ ότι πρεσβεύετε!

Όσο για την συγκεκριμένη Παπική Σύνοδο (τού Τρέντο ή Τριδέντο) μήπως τελικά δεν είναι η αλλαγή τής ημέρας που σάς έχει «πονέσει», αλλά είναι η ΚΑΤΑΔΙΚΗ τών πνευματικών «παππούδων» σας, δηλαδή τών μεταρρυθμιστών τής Διαμαρτυρήσεως Μαρτίνου Λούθηρου και Καλβίνου και υπό τής οποίας Συνόδου αυτοί αναθεματίστηκαν ως ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ;;;

Εδώ θα λέμε αλήθειες κύριοι Προτεστάντες, όσο κι αν πονάνε αυτές!

25ο ψέμα: 1545 μ.Χ. Τα απόκρυφα προστίθενται στον κανόνα τής Γραφής.

Ορθόδοξη διάψευση:

Δυστυχώς για εσάς κ. Προτεστάντη, ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ το θέμα πλανάσθε πλάνην οικτράν, εφόσον τα (κατ’ εσάς) «απόκρυφα» (κατά την ορθήν Προτεσταντικήν ορολογίαν «Δευτεροκανονικά» ή «Αναγιγνωσκόμενα», και για εμάς τούς Χριστιανούς «Κανονικά»), για την Εκκλησία τού Χριστού υπάρχουν στην Αγία Γραφή ήδη εξ αρχής, από την εποχή τών Αποστόλων, και έχουν καταγραφεί ως κανονικά σε πλήθος παλαιοτέρων Συνόδων, όπως μπορείτε να δείτε ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΛΕΤΗ.

Με λύπιν μας όμως διαπιστώνουμε, για ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ, ότι επικαλείσθε Παπικές Συνόδους για να πολεμήσετε ή να καταρρίψετε Ορθόδοξα πιστεύω! Εάν συνεχισθεί αυτή η τακτική σας, τότε αυτό θα βάλει σε σκέψεις πολλούς από τούς αναγνώστες για το πόσο «ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ» (;;;) κάνετε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ, το να μάχεστε δηλαδή την Ορθοδοξία με Παπικά επιχειρήματα ή αντλώντας επιχειρηματολογία από την Παπική ιστορία!!!

Ο ζήλος δηλαδή τών μεταρρυθμιστών για επιστροφή στις αυθεντικές ρίζες τής Χριστιανικής πίστεως, οδήγησε στην αναγνώριση από τις Προτεσταντικές «εκκλησίες», τού Εβραϊκού κειμένου τής Παλαιάς Διαθήκης, ως τού μόνου αυθεντικού κι επομένως (οδήγησε) στην υιοθέτηση τού στενού Ιουδαϊκού Κανόνος. Τα εκτός τού Κανόνος αυτού βιβλία, που αναγνώριζε η Εκκλησία τής Δύσεως, ονομάσθηκαν από τους Προτεστάντες «Απόκρυφα» και τα υπόλοιπα βιβλία «Ψευδεπίγραφα». (Εξ ου, αγαπητοί αναγνώστες, και ο κ. Προτεστάντης, ως πιστόν τέκνον τού Προτεσταντισμού, έχει κληρονομήσει και υιοθετήσει την συγκεκριμένη ορολογία με αυτήν τών «παππούδων» του Αρχαιο-Προτεσταντών, αποκαλώντας τα ΙΔΙΑ βιβλία ως «απόκρυφα»).

Η στάση λοιπόν αυτή τού Προτεσταντισμού είχε ως αποτέλεσμα την οριστική διευθέτηση τού ζητήματος τού Κανόνος στην Ρωμαιοκαθολική «εκκλησία». Η Σύνοδος τού Τρέντο ή Τριδέντο (1545-1563 μ.Χ.) με το θέσπισμα «Sacrosancta» τού 1546 επεκύρωσε οριστικά την αρχαία Ρωμαϊκή παράδοση αναγνωρίζοντας επίσημα τον ευρύ (ή Αλεξανδρινό) Κανόνα τής Παλαιάς Διαθήκης. Τα περιεχόμενα στον Ιουδαϊκό Κανόνα βιβλία ονομάζονται ως «πρωτοκανονικά» και τα υπόλοιπα ως «δευτεροκανονικά», ίσης δηλαδή αξίας με τα πρώτα. Η Α΄ Σύνοδος τού Βατικανού (1869-1870 μ.Χ.) επεκύρωσε αυτήν την απόφαση κλείνοντας οριστικά το θέμα για την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Επίλογος

1) Οι περισσότερες τών απαντήσεών μας βασίζονται σε αρχαίες και πρωτογενείς πηγές, οπότε για να έχουν κύρος οι δικές σας απαντήσεις θα πρέπει να αναιρέσετε ως αναξιόπιστες τις δικές μας πηγές (εννοείται κατόπιν προσκομίσεως αντιστοίχων ντοκουμέντων και αξιοπίστων πηγών, σχετικής βιβλιογραφίας κ.τ.λ.).

3) Η γνωστή πλέον τακτική ορισμένων Αντβεντο-Προτεσταντών να παραθέτουν Παπικές Συνόδους ή Παπικές διδασκαλίες και συνήθειες προκειμένου να καταρρίψουν Ορθόδοξες θέσεις, σταματάει εδώ για να μην γελοιοποιείστε ΕΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ! Η Ορθοδοξία άλλωστε έχει ΑΦΘΟΝΕΣ πηγές πληροφόρησης. Αναιρέστε λοιπόν τα πιστεύω της επικαλούμενοι ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ πηγές και όχι πηγές ετεροδόξων!

Δύο (+ τρεις) ερωτήσεις προς τον οποιονδήποτε Προτεστάντη

1) Σε ποιο σημείο στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται, ότι πρέπει να τηρούμε  Μ Ο Ν Ο Ν  ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ; (Παρακαλείσθε όπως μάς υποδείξετε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ εδάφιο)

Με την άποψη τού Διονυσίου τού Αλεξανδρέως ετάχθη και ο γνωστός «Ηρόδοτος τού Χριστιανισμού» Ευσέβιος Καισαρείας, ο οποίος με τη σειρά του θεώρησε ως πιθανό συγγραφέα τής Αποκαλύψεως κάποιον «πρεσβύτερο Ιωάννη», διάφορο τού Αποστόλου και Ευαγγελιστού.

Ερωτούμε λοιπόν κι εμείς οι Ορθόδοξοι με τη σειρά μας εσάς τους Προτεστάντες:

β) Από την στιγμή που αμφισβητήθηκε εντόνως ο συγγραφέας τής Αποκαλύψεως, άρα κατά συνέπειαν αρκετοί αμφισβήτησαν και το περιεχόμενό της, και από την στιγμή που υπάρχουν άφθονες Αποκαλύψεις, και μάλιστα τιτλοφορημένες με τα ονόματα τών Αποστόλων (π.χ. Αποκάλυψη Πέτρου, Αποκάλυψη Παύλου, Αποκάλυψη Θωμά, Αποκάλυψη Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, Αναβατικόν Παύλου, αλλά και άλλη Αποκάλυψη πάλι εις το όνομα άλλου Ιωάννου), ποια ΑΥΘΕΝΤΙΑ  απέκλεισε όλες αυτές τις Αποκαλύψεις από τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής και εισήγαγε ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ;

Ρωτάμε μήπως και καταλάβετε, ότι αρνούμενοι την προφορική Ιερά Παράδοση τής Εκκλησίας, αδυνατείτε να εγγυηθείτε ακόμα και για το μοναδικό τμήμα τής Ιεράς αυτής παραδόσεως που έχετε κρατήσει, τα 66 από τα 76 βιβλία τής Αγίας Γραφής.