Ερμηνευτικές Αντιαιρετικές Μελέτες. 8. Η Χριστιανική Κλίση

Ερμηνευτικές Αντιαιρετικές Μελέτες

Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου

Γεωργίου Παν. Τσιμπιρίδη

8. Η Χριστιανική Κλίση

Μία από τις πολλές κακοδοξίες που διδάσκουν οι λεγόμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές Χριστιανικές κλήσεις. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι εις την διάρκεια τής Χριστιανικής εποχής, όσοι ακούν το Χριστιανικό κήρυγμα, δεν προσκαλούνται εις μίαν ελπίδα, αλλά σε δύο διαφορετικές. Μάλιστα αυτές οι διαφορετικές προσκλήσεις διαχωρίζονται μεταξύ τους χρονικά.

Η πρώτη απευθύνεται μόνον σε 144.000 Χριστιανούς όλων τών εποχών (από τούς οποίους όσοι έζησαν τα τελευταία 130 περίπου έτη είναι όλοι τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά), και οι οποίοι προσκαλούνται σε ουράνια ελπίδα αιώνιας ζωής, ενώ η δευτέρα πρόσκληση απευθύνεται σε όλους τούς ανθρώπους, που ζουν σήμερα, και αναφέρεται εις την επιβίωση από τον Αρμαγεδδώνα, και σε μία αιώνια ζωή επάνω εις την γνωστή γη που βλέπουμε, όπου θα απολαμβάνουν τα αισθητά υλικά αγαθά, χωρίς όμως να είναι απαλλαγμένοι από την φθορά και το θάνατο.

Την παράδοξη αυτή διδασκαλία, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προσπαθούν να στηρίξουν εις τα εξής χωρία τής Γραφής:

1) «και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε· 30. ταύτα γαρ πάντα τα έθνη τού κόσμου επιζητεί· υμών δε ο πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων· 31. πλην ζητείτε την βασιλείαν τού Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. 32. Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον· ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λουκ. 12:29-32) δηλαδή «Γι’ αυτό κι εσείς μη ζητείτε τι θα φάτε η τι θα πιείτε, και μην αγχώνεστε. Όλα δε αυτά επιδιώκουν (σα να είναι μέγιστα αγαθά) οι εθνικοί (οι ειδωλολάτρες) του κόσμου. Γνωρίζει δε ο πατέρας σας, ότι έχετε ανάγκη από αυτά· γι’ αυτό να ζητάτε τη βασιλεία του Θεού, και όλα αυτά θα σας δοθούν επιπροσθέτως. Μη φοβάσαι, μικρό Μου ποίμνιο, διότι ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να δώσει σε εσάς τη βασιλεία».

Οι ακόλουθοι της Σκοπιάς λοιπόν, ισχυρίζονται, ότι εδώ ο Χριστός αναφέρεται εις τους 144.000, ως «μικρό ποίμνιο», εις τους οποίους μόνον θα δώσει ο Πατήρ ο ουράνιος τη Βασιλεία, σε αντιδιαστολή προς το «μεγάλο ποίμνιο» των υπολοίπων σωζομένων όλων των εποχών, οι οποίοι θα κληρονομήσουν τη γη που βλέπουμε σήμερα, για αιώνια κατοικία.

Διαβάζοντας όμως προσεκτικά τους στίχ.29-31 διαπιστώνουμε, ότι η αντιδιαστολή του μικρού ποιμνίου γίνεται με τα έθνη του κόσμου. Ο Κύριος δηλαδή ομιλεί για «μικρό ποίμνιο» εν αντιθέσει προς το μεγάλο πλήθος των κοσμικών και απίστων, και όχι διότι δήθεν το μικρό αυτό ποίμνιο περιλαμβάνει μόνον 144.000 εκλεκτούς.

Με όμοιο τρόπο η Γραφή αλλού ομιλεί για «λείμμα», δηλαδή μικρό υπόλοιπο πιστών και σωζομένων: «ούτως ουν και εν τω νυν καιρώ λείμμα κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν» Ρωμ. 11:5, δηλαδή «Έτσι λοιπόν και τώρα έχει απομείνει ένα υπόλοιπο (πιστών Ισραηλιτών) σύμφωνα με εκλογή, που έγινε κατά χάρη», «τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7:14), «είπε δε τις αυτώ· Κύριε, ει ολίγοι οι σωζόμενοι; ο δε είπε προς αυτούς· 24. Αγωνίζεσθε εισελθείν δια τής στενής πύλης· ότι πολλοί, λέγω υμίν, ζητήσουσιν εισελθείν και ουκ ισχύσουσιν» (Λουκ. 13:23-24).

Οι σωζόμενοι δηλαδή, εν συγκρίσει προς αυτούς που θα απωλεσθούν, είναι ελάχιστοι γι’ αυτό και φαίνονται ως μικρό ποίμνιο μπροστά εις το μέγα πλήθος των εισερχομένων δια της πλατιάς πύλης εις την απώλεια!

2) «Και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστιν εκ τής αυλής ταύτης· κακείνά με δει αγαγείν, και τής φωνής μου ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν» (Ιωάν. 10:16) δηλαδή «Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι απ’ αυτή τη μάνδρα. Και εκείνα πρόκειται να οδηγήσω, και θα υπακούσουν στη φωνή Mου, και θα γίνει μία ποίμνη, ένας ποιμήν». Αυτή λοιπόν την παραβολή του Καλού Ποιμένος επικαλούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προκειμένου να υποστηρίξουν την παράδοξη, παράλογη, πρωτοφανή κι εσφαλμένη διδασκαλία τους, για τις δύο διαφορετικές κλήσεις (η προσκλήσεις) και τις δύο τάξεις, δηλαδή τις δύο διαφορετικές προοπτικές που δήθεν ενυπάρχουν εις το Χριστιανικό μήνυμα, μία ουράνια και μία επίγεια.

Ισχυρίζονται λοιπόν αυθαίρετα, ότι τα πρόβατα που αναφέρει ο Κύριος ότι ευρίσκονται μέσα εις την αυλή, είναι τα μέλη της Χριστιανικής Εκκλησίας, το σπέρμα του Αβραάμ, ο Ισραήλ του Θεού (δηλαδή οι 144.000), που έχουν «ουράνια κληρονομιά» (Σκοπιά, 15.06.1984, σελ.16, παρ.4) και ότι η «αυλή» η «μάνδρα», είναι η Αβραμιαία αυλή η Επαγγελία (Σκοπιά, 15.07.1982, σελ.19, παρ.17). Ενώ αντίθετα τα «άλλα πρόβατα που δεν είναι εκ της αυλής ταύτης», είναι ο «πολύς όχλος» του Αποκ. 7:9, 10, 14 που έχει «επίγεια ελπίδα» η με άλλα λόγια όσοι δεν ανήκουν εις το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, και κατά συνέπεια δεν είναι «του Αβραάμ σπέρμα και κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι» (Γαλ. γ:29).

Τα μεν πρόβατα λοιπόν, μαζί με τον Καλό Ποιμένα στον ουρανό, τα δε άλλα στη γη. Η έννοια όμως των λόγων του Ιησού είναι η εξής: «Έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι εκ της Ιουδαϊκής ταύτης μάνδρας, αλλά εκ του εθνικού-ειδωλολατρικού κόσμου. Πρέπει εγώ να οδηγήσω και εκείνα τα πρόβατα. Και όταν θα τα καλέσω να τα οδηγήσω, θα υπακούσουν εις την φωνή Μου. Και αφού εκείνα τα πρόβατα ενωθούν με αυτά εδώ (τους πιστούς Ιουδαίους), θα γίνει μία ποίμνη, η Εκκλησία, με ένα ποιμένα, Εμένα τον Χριστό». Ιουδαίοι δηλαδή και εθνικοί όταν πιστεύουν εις τον Χριστό γίνονται μία ποίμνη, όχι δύο. Για να κατανοηθεί όμως σωστά η έννοια των λόγων του Ιησού η ανωτέρω παραβολή πρέπει να συνδυαστεί και με δύο ακόμη χωρία που είναι τα εξής:

α) «Εις δε τις εξ αυτών Καϊάφας, αρχιερεύς ων τού ενιαυτού εκείνου, είπεν αυτοίς· Υμείς ουκ οίδατε ουδέν, 50. ουδέ διαλογίζεσθε ότι συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ τού λαού και μη όλον το έθνος απόληται. 51. Τούτο δε αφ' εαυτού ουκ είπεν, αλλά αρχιερεύς ων τού ενιαυτού εκείνου προεφήτευσεν ότι έμελλεν ο Ιησούς αποθνήσκειν υπέρ τού έθνους, 52. και ουχ υπέρ τού έθνους μόνον, αλλ’ ίνα και τα τέκνα τού Θεού τα διεσκορπισμένα συναγάγη εις ΕΝ» (Ιωάν. 11:50-52) δηλ.

«Τότε ένας απ’ αυτούς, ο Καϊάφας, ο οποίος ήταν αρχιερεύς του έτους εκείνου, τους είπε: ‘Εσείς δεν ξέρετε τίποτα, ούτε σκέπτεσθε ότι μας συμφέρει να πεθάνει ένας άνθρωπος για τον λαό και να μη χαθεί όλο το έθνος’. Τούτο όμως δεν το είπε από μόνος του, αλλά επειδή ήταν αρχιερεύς του έτους εκείνου προφήτευσε, ότι ο Ιησούς έμελλε να πεθάνει για το έθνος, και όχι μόνον για το έθνος, αλλά και να συγκεντρώσει εις ΕΝΑ ποίμνιο τα διασκορπισμένα τέκνα του Θεού».

Για να μην παρεξηγήσει και βγάλει κάποιος εσφαλμένο συμπέρασμα από τον λόγο του Καϊάφα (ότι δηλαδή ο Ιησούς πέθανε ΜΟΝΟΝ για τους Ιουδαίους), πρόσθεσε ο Ευαγγελιστής: «και όχι μόνον για το έθνος, αλλά και να συγκεντρώσει εις ΕΝΑ ποίμνιο τα διασκορπισμένα τέκνα του Θεού».

Ο Ιησούς θυσιάστηκε ΚΑΙ για «τους εγγύς» (στον Θεό) αλλά ΚΑΙ για «τους μακράν» (Εφεσ. 2:17) δηλαδή και για τους Ιουδαίους και για τους εθνικούς η ειδωλολάτρες. «Τα τέκνα τού Θεού τα διεσκορπισμένα» είναι οι ανά την οικουμένη διεσπαρμένοι καλοπροαίρετοι εθνικοί. Δυνάμει της σταυρικής θυσίας του Χριστού συνάγονται και αυτοί «εις ΕΝ» ποίμνιο, αποκτούν δια της πίστεως ενότητα, γίνονται ΕΝΑ σώμα κι εντάσσονται εις το ΕΝΑ ποίμνιο όπως είπε ανωτέρω ο Χριστός εις την παραβολή του Καλού Ποιμένος («γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν» Ιωάν. 10:16)!

β) «αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα ΕΝ και το μεσότοιχον τού φραγμού λύσας, 15. την έχθραν, εν τη σαρκί αυτού τον νόμον τών εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ΕΝΑ καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, 16. και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ΕΝΙ σώματι τω Θεώ δια τού σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ» (Εφεσ. 2:14-16) δηλαδή «Αυτός λοιπόν είναι η ειρήνη μας που έκανε τους δύο (τους Ιουδαίους και τους εθνικούς) ΕΝΑ, και γκρέμισε το μεσότοιχο που τους χώριζε, δηλαδή την έχθρα, αφού με την θυσία του σώματός Του κατήργησε το Νόμο των εντολών, που συνίστατο σε απαγορεύσεις (οι οποίες εμπόδιζαν τον συγχρωτισμό, την συναναστροφή δηλαδή των Ιουδαίων με τους εθνικούς).

Και κατήργησε το Νόμο για να δημιουργήσει δια του εαυτού Του από τους δύο ΕΝΑΝ νέο άνθρωπο, φέροντας μεταξύ τους ειρήνη, και συμφιλιώσει τους δύο ως ΕΝΑ σώμα με το Θεό δια του σταυρικού θανάτου, αφού θανάτωσε την έχθρα δι’ αυτού». Βλέπουμε λοιπόν κι εδώ να διακηρύσσεται η ίδια αλήθεια, ότι ο Χριστός, δια της θυσίας Του, κατήργησε το Νόμο με τις απαγορευτικές διατάξεις μεταξύ Ιουδαίων κι εθνικών, έφερε ειρήνη (καταργώντας την μεταξύ τους έχθρα), και τους συμφιλίωσε και τους ένωσε εις ΕΝΑ πλέον σώμα, εις ΜΙΑΝ ποίμνη, την Εκκλησία, υπό ΕΝΑΝ ποιμένα, τον Χριστό όπως ακριβώς αναφέρει ο Χριστός εις την παραβολή του Καλού Ποιμένος («γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν» Ιωάν. 10:16)!

ΜΙΑ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΣΕΩΣ

Όλοι οι σωζόμενοι κληρονομούν τον ουρανό και άρα όλοι αποτελούν την Εκκλησία, και όχι μόνο 144.000. Αυτό φαίνεται από τα εξής χωρία της Γραφής:

1) «εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι τής κλήσεως υμών· 5. εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· 6. εις Θεός και πατήρ πάντων...» (Εφεσ. 4:4-6). Απευθυνόμενος ο Παύλος προς τους Χριστιανούς της Εφέσου, λέγει ότι αποτελούν ένα σώμα, ηθικό και μυστικό σώμα, την Εκκλησία. Την Εκκλησία δηλαδή δεν την αποτελούν μόνον οι 144.000, όπως διδάσκουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά την αποτελούν όλοι αδιακρίτως οι πιστοί. Όπως λοιπόν υπάρχει ένας μόνον Θεός, ένας μόνον Κύριος, ένα μόνον Πνεύμα, μία μόνον πίστη, ένα μόνον βάπτισμα, έτσι υπάρχει και μόνον ΜΙΑ ελπίδα για όλους τους πιστούς, η ελπίδα της επουρανίου κληρονομίας. Όλοι δηλαδή οι πιστοί εκλήθησαν να κερδίσουν μία και την αυτή βασιλεία.

2) «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, ον αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτας ενώπιον τού θρόνου και ενώπιον τού αρνίου, περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταις χερσίν αυτών...15. δια τούτό εισιν ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τω ναώ αυτού...» (Αποκ. 7:9, 15) δηλαδή «Ύστερα από αυτά κοίταξα, και ιδού πλήθος πολύ, που κανείς δεν μπορούσε να το αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες. Στέκονταν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου. Φορούσαν στολές λευκές, και εις τα χέρια τους υπήρχαν φοίνικες... Γι’ αυτό είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και τον λατρεύουν ημέρα και νύκτα στο ναό Του».

Που βλέπει ο Ιωάννης, αγαπητοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, τον «πολύ όχλο» η τα «άλλα πρόβατα» να στέκονται, στη γη η στον ουρανό; Το κείμενο λέγει: «ενώπιον του θρόνου του Θεού», δηλαδή στον ουρανό! Δεν είναι υπεραρκετή αυτή η μαρτυρία για να καταλάβουμε την πλάνη που διδάσκει η Σκοπιά για τον πολύ όχλο και ότι δεν υπάρχουν δύο διαφορετικές κλήσεις, αλλά μόνον μία κι αυτή ουράνιος;

3) «Ει ουν συνηγέρθητε τω Χριστώ, τα άνω ζητείτε, ού ο Χριστός εστιν εν δεξιά τού Θεού καθήμενος, 2. τα άνω φρονείτε, μη τα επί τής γης»

(Κολασ. 3:1-2) δηλαδή «Αφού δε αναστηθήκατε μαζί με τον Χριστό, τα ουράνια να ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός και κάθεται στα δεξιά τού Θεού, για τα ουράνια να ενδιαφέρεστε, όχι για τα επίγεια». Απευθυνόμενος ο Απόστολος προς όλους αδιακρίτως τούς Χριστιανούς, τούς προτρέπει να ζητούν και να φρονούν τα άνω, τα ουράνια, όπου ο Χριστός κάθεται εν δόξη, και όχι τα επίγεια. Μήπως εδώ ο Παύλος ομιλεί αποκλειστικά για τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι οποίοι εν αντιθέσει, με την προτροπή τού Αποστόλου, φρονούν τα επίγεια και για την παρούσα ζωή και για την μέλλουσα και αιώνιον;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Κατόπιν όλων τών ανωτέρω διαπιστώσαμε το πόσο εσφαλμένο είναι το «ευαγγέλιο» τής Εταιρίας Σκοπιά περί δύο κλήσεων, επουρανίου και επιγείου, εφόσον η Γραφή αναγνωρίζει ΜΙΑ μόνον κλήση, την επουράνιο. Διαπιστώσαμε επίσης, ότι η παραβολή τού Καλού Ποιμένος (την οποίαν επικαλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά προκειμένου να μάς πείσουν, ότι γίνεται κάποιος ταξικός διαχωρισμός μεταξύ τών πιστών τής Καινής Διαθήκης, κι ότι τα «άλλα πρόβατα» αποτελούν δήθεν μία διαφορετική ομάδα μη γνησίων Χριστιανών, εκτός Εκκλησίας και με επίγεια ελπίδα), δεν αναφέρει κάτι τέτοιο η συγκεκριμένη παραβολή, απλώς η Εταιρία Σκοπιά, όπως επανειλημμένως έχουμε πει, ερμηνεύει, αλλοιώνει, διαστρεβλώνει και παραχαράσσει τα χωρία τής Γραφής κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να φέρνει το ιερό κείμενο εις τα δογματικά της μέτρα και πιστεύω και όχι να ισχύει το αντίθετο και λογικό, δηλαδή να προσαρμόζει και να διαμορφώνει το πιστεύω της συμφώνως προς την Αγία Γραφή!

Σχετικά άρθρα