• 1. Το αντιχριστιανικό "άλλο ευαγγέλιο" τών δύο κλήσεων

• 2. Εδάφιο για την κατά γράμμα καταστροφή ουρανού και γης

• 3. Καταστροφή ουρανού και γης στην Καινή Διαθήκη

  • A. Η καταστροφή ουρανού και γης στην προς Εβραίους επιστολή

  • B. Η καταστροφή ουρανού και γης στα λόγια τού Χριστού

  • Γ. Η καταστροφή ουρανού και γης στην Αποκάλυψη

  • Δ. Η καταστροφή ουρανού και γης στην Β΄ Πέτρου

Η σημερινή μας εκπομπή έχει τίτλο: "Η Χριστιανική κλήσις και η Νέα Γη μέρος 4ο". Μέχρι τώρα στις προηγούμενες εκπομπές μας ασχοληθήκαμε με τις κακοδοξίες ορισμένων αιρετικών ομάδων που προωθούν και κηρύττουν δύο διαφορετικές κλήσεις για τους Χριστιανούς, και δύο διαφορετικές χριστιανικές ελπίδες. Ορισμένοι για τον ουρανό, συμβασιλείς μαζί με τον Χριστό και όλοι οι υπόλοιποι για την γη που βλέπουμε σήμερα.

1. Το αντιχριστιανικό "άλλο ευαγγέλιο" τών δύο κλήσεων

Η σημερινή μας εκπομπή έχει τίτλο: "Η Χριστιανική κλήσις και η Νέα Γη μέρος 4ο".

Μέχρι τώρα στις προηγούμενες εκπομπές μας ασχοληθήκαμε με τις κακοδοξίες ορισμένων αιρετικών ομάδων που προωθούν και κηρύττουν δύο διαφορετικές κλήσεις για τους Χριστιανούς, και δύο διαφορετικές χριστιανικές ελπίδες. Ορισμένοι για τον ουρανό, συμβασιλείς μαζί με τον Χριστό και όλοι οι υπόλοιποι για την γη που βλέπουμε σήμερα.

Διευκρινίσαμε ότι μια τέτοια θρησκευτική θέση δεν απέχει καθόλου από τις διδασκαλίες τών Βουδιστών που με θρησκευτικά κριτήρια χωρίζουν τους ανθρώπους σε κάστες, δηλαδή σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις με τελείως διαφορετικά δικαιώματα, εξουσίες και δυνατότητες.

Με άλλα λόγια, μια ρατσιστική διαφοροποίηση τών μελών μέσα στην ίδια θρησκευτική ομάδα.

Όπως τονίσαμε ήδη στο παρελθόν, κάτι τέτοιο είναι τελείως αντίθετο με την ουσία τού απολυτρωτικού έργου τού Κυρίου μας, ο Οποίος με την σταυρική του θυσία "έκαμε τα δύο έν και έλυσε το μεσότοιχον τού φραγμού, καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον τών εντολών, τον εν τοις διατάγμασι, δια να κτίσει εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον, φέρων ειρήνην. Και να συνδιαλλάξει αμφοτέρους εις έν σώμα προς τον Θεόν δια τού Σταυρού, θανατώσας δι' αυτού την έχθραν. και ελθών, εκήρυξεν ευαγγέλιον ειρήνης εις εσάς τους μακράν, και εις τους πλησίον. Διότι δι' Αυτού έχομεν αμφότεροι την είσοδον προς τον Πατέρα, δι' ενός Πνεύματος" (Εφεσίους 2/β: 14-18).

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Χριστός εκήρυξε ευαγγέλιο ειρήνης εις τους μακράν, (που τότε ήταν οι Εθνικοί), και εις τους πλησίον, (δηλαδή τους Ιουδαίους) αλλά η θυσία τού Χριστού δεν συνένωσε και ειρήνευσε μόνον αυτές τις δύο κατηγορίες. Είναι πολύ γνωστό το χωρίο τής προς Γαλάτας Επιστολής, όπου ο απόστολος Παύλος λέει:

"Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια τής πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην. Δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος. Δεν είναι άρσεν και θήλυ. Διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε είσθε τού Χριστού, άρα είσθε σπέρμα τού Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι". (Γαλάτας 3/γ: 26-29).

Παρατηρούμε σαφώς ότι το Χριστιανικό Ευαγγέλιο δεν προωθεί ταξικές διαφοροποιήσεις τού τύπου: άλλοι να ανήκουν στην τάξη τών αδελφών τού Χριστού, τών υιών τού Θεού και κληρονόμων, οι οποίοι στον Μέλλοντα Αιώνα θα συμβασιλέψουν μαζί με τον Χριστό στους ουρανούς προικισμένοι με αφθαρσία και αθανασία, και άλλοι να είναι τώρα ξένοι τής διαθήκης, ενώ στον Μέλλοντα Αιώνα να είναι υπόδουλοι τής φθοράς, τού θανάτου και τών βιολογικών και φυσικών τους αναγκών και παθών, και το κυριότερο, να μην έχουν σχέση υιού προς πατέρα με τον Θεό.

Μάλιστα, όποιοι υιοθετούν και ακόμα χειρότερα κηρύττουν τέτοιες διδασκαλίες, είναι εχθροί τού Ευαγγελίου καταργώντας τον σταυρόν τού Κυρίου, και διδάσκοντες "διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων" (Ματθαίος 15/ιε΄ 9).

Αυτός είναι και ο λόγος που αφιερώσαμε τόσον χρόνο εξετάζοντας αυτού τού είδους τις αιρετικές διδασκαλίες. Και προσπαθούμε να είμαστε στην μελέτη μας αυτή όσο πιο λεπτομερείς και αναλυτικοί είμαστε, διότι ο στόχος μας είναι διπλός: Πρώτον να σάς γνωστοποιήσουμε με ακρίβεια τις μεθοδείες τής πλάνης, ώστε να μπορείτε να τις διακρίνετε και να τις αποφεύγετε, και δεύτερον, όσοι από τους ακροατές μας έχουν ακούσει τέτοιες διδασκαλίες και έχουν προβληματισθεί ή έχουν ήδη ενστερνισθεί, ή ακόμα χειρότερα κηρύττουν αυτές τις αντιχριστιανικές κακοδοξίες, να τούς δοθεί η κατάλληλη πληροφόρηση, ώστε να διαπιστώσουν την πλάνη, και έτσι με την Χάρη τού Κυρίου να ελευθερώσουν τον νουν τους, "ώστε να επιλάψει εις αυτούς ο φωτισμός τού Ευαγγελίου τής δόξης τού Χριστού". (Β΄ Κορινθίους 4/δ: 4).

Παράλληλα σημειώνουμε ότι το ζήτημα τής κλήσεως αποτελεί σημαντικό τμήμα τού Χριστιανικού ευαγγελίου, ενώ οι αιρετικοί που το αλλοιώνουν διδάσκοντες δύο Χριστιανικές κλήσεις, και υλιστικού τύπου παράδεισο, καυχώνται γι' αυτό, και μάλιστα πείθουν πολλές φορές τους αστήρικτους στην ορθή πίστη.

Έτσι λοιπόν, αναφερθήκαμε σε πολλές πτυχές αυτού τού μεγάλου ζητήματος, και τώρα βρισκόμαστε στο σκέλος περί Καινής Γης.

Υπενθυμίζουμε ότι οι αιρετικοί υποστηρίζουν ότι η πλειοψηφία τών ανθρώπων που δεν ανήκουν στην ουράνια τάξη, δηλαδή την τάξη τών "αδελφών τού Χριστού" που αναμένουν να ενδοξασθούν, ελπίζουν ότι θα ζήσουν επάνω στη γη που βλέπουμε σήμερα, με τα σώματα που έχουν σήμερα, απαράλλακτα με την ίδια υφή, τις ίδιες φυσικές ανάγκες, τις ίδιες φυσικές λειτουργίες κτλπ, και βέβαια υποκείμενα στην αλλοίωση, την φθορά και τον θάνατο.

Αναφέραμε ότι για να υποστηρίξουν αυτή τους την άποψη, παρερμηνεύουν ορισμένα χωρία τής Αγίας Γραφής που κάνουν λόγο για διατήρηση τής γης, και ταυτόχρονα παρεξηγούν ορισμένες προφητικές εικόνες τού Παραδείσου.

Εξετάσαμε ένα προς ένα αυτά τα εδάφια που χρησιμοποιούν για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, και διαπιστώσαμε την κακοποίησή τους από τους αιρετικούς. Παράλληλα, αρχίσαμε να μελετούμε μια δεύτερη κατηγορία χωρίων τής Αγίας Γραφής, όπου σε αντίθεση με την προηγούμενη κατηγορία, αναφέρεται ρητά η καταστροφή τής σημερινής γης και τών σημερινών ουρανών, για να πάρουν τη θέση τους οι νέοι ουρανοί και η νέα γη.

Αυτά τα εδάφια αποτελούν πολύ μεγάλο πρόβλημα για τους αιρετικούς που προωθούν τέτοιου είδους υλιστικό ευαγγέλιο και χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να το παρακάμψουν. Έτσι, άλλοτε τα ερμηνεύουν συμβολικά, και άλλοτε πάλι τα αγνοούν τελείως. Δύο χωρία αυτής της κατηγορίας, αναλύσαμε με αρκετή λεπτομέρεια στην προηγούμενη εκπομπή. Και ας μάς επιτρέψετε να τα θυμίσουμε και σ' ετούτη, έτσι ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα τού θέματος.

Το πρώτο βρίσκεται στο βιβλίο τού Ησαΐα 34/λδ: 4: "Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον, και πάσα η στρατιά αυτών θέλει πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από της αμπέλου και καθώς πίπτουσι τα φύλλα από της συκής".

Είχαμε σχολιάσει πως στο εδάφιο αυτό αναφέρεται με περιγραφικό τρόπο η καταστροφή τού ουρανού και τών ουρανίων σωμάτων. Το εδάφιο αυτό δεν επιδέχεται συμβολική ερμηνεία, όπως πασχίζουν να πείσουν οι αιρετικοί, λέγοντας ότι οι ουρανοί που καταστρέφονται συμβολίζουν τις ανθρώπινες εξουσίες και κυβερνήσεις που τελικά θα καταστραφούν.

Το δεύτερο εδάφιο που σχολιάσαμε, βρίσκεται πάλι στο βιβλίο τού Ησαΐα:

"Υψώσατε τους οφθαλμούς σας εις τούς ουρανούς και βλέψατε εις την γην κάτω. Διότι οι ουρανοί θέλουσι διαλυθεί ως καπνός και η γη θέλει παλαιωθεί ως ιμάτιον. Και οι κατοικούντες εν αυτή θέλουσιν αποθάνει εξ ίσου. Αλλ' η σωτηρία μου θέλει είσθαι εις τον αιώνα και η δικαιοσύνη μου δεν θέλει εκλείψει". (Ησαΐας να/51: 6).

Αναλύοντας τον στίχο αυτό, είχαμε παρατηρήσει ότι ούτε αυτός είναι δυνατόν να ερμηνευθεί κατά συμβολικό τρόπο, ότι δήθεν η γη που θα καταστραφεί συμβολίζει το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων, και ότι οι ουρανοί που θα διαλυθούν συμβολίζουν τις ανθρώπινες κυβερνήσεις όπως κηρύττουν οι αιρετικοί. Αντίθετα, και το εδάφιο αυτό δηλώνει σαφώς και τελεσιδίκως ότι οι σημερινοί ουρανοί και η γη, με τη μορφή, την υφή και τις ιδιότητες που τους γνωρίζουμε, θα καταστραφούν ολοσχερώς. Και αυτό βέβαια θα συμβεί διότι αυτό το περιβάλλον τού ανθρώπου ποτίσθηκε από την αμαρτία, και επομένως δεν είναι δυνατόν να παραμείνει αιωνίως με αυτή τη μορφή.

Ο σημερινός ουρανός και η γη θα δώσουν τη θέση τους σε νέους, που θα είναι ένδοξοι και άφθαρτοι, ανάλογοι και αντάξιοι τών ενδοξασμένων ανθρώπων. Και βέβαια είναι φυσικό να μη μπορούμε να περιγράψουμε με γνωστούς μας όρους την σύσταση, τη δομή και την υφή τών νέων αυτών κτισμάτων, διότι η ορολογία μας και η επιστημονική μας γνώση και εμπειρία, περιορίζονται μόνο στον κόσμο τής πτώσης και τής φθοράς.

Ας μην ξεχνούμε παράλληλα, ότι αυτά γνωρίζονται, ερευνώνται και εξετάζονται, μόνον από το Πνεύμα τού Θεού, και όχι από το πνεύμα τού φυσικού ανθρώπου.

2. Εδάφιο για την κατά γράμμα καταστροφή ουρανού και γης

Στη σημερινή εκπομπή μας, θα συνεχίσουμε με αυτή την κατηγορία εδαφίων, όπου δηλώνεται σαφώς ότι ο ουρανός και η γη που βλέπουμε σήμερα, θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Δεν θα θέλαμε να σταθούμε περισσότερο σε παρόμοια εδάφια τής Παλαιάς Διαθήκης, αν και υπάρχουν και άλλα, όμως θα αναφέρουμε ένα ακόμη, το οποίο μάλιστα θα μάς συνδέσει και με την Καινή Διαθήκη.

Διαβάζουμε από τον Ψαλμό 102/ρβ: 25,26: "Κατ' αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας, και έργα τών χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί, Συ δε διαμένεις. Και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθεί. Ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή".

Το χωρίο αυτό που αποτελεί έναν αίνο στον Κύριο, μάς αναφέρει αφ' ενός ότι είναι ο Δημιουργός τού ουρανού και τής γης, και αφ' ετέρου μάς τονίζει ότι τα κτίσματα αυτά θα καταστραφούν, και την θέση τους θα δώσουν σε νέα.

Κατ' αρχήν είναι σαφές ότι ο Ψαλμωδός δεν αναφέρεται σε συμβολικούς ουρανούς και γη, διότι αποτελεί βλασφημία και μόνον η σκέψη ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις θεμελιώθηκαν ή διορίσθηκαν από τον Κύριο, ενώ είναι έργο τών χειρών Του το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων.

Παρ' όλα τους τα σοφίσματα, και τους δαιδαλώδεις συλλογισμούς τους, οι αιρετικοί δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τον κλοιό αυτού τού εδαφίου. Ο λόγος στη συνέχεια είναι απλός και σαφής: "αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί". Δηλαδή με άλλα λόγια, θα καταστραφούν! Και ο Ψαλμωδός μας προσφέρει και δύο παρομοιώσεις για να το αντιληφθούμε και πρακτικά: "Θα παλιώσουν όπως παλιώνουν τα ρούχα. Και τότε θα τα τυλίξεις ως μανδύα".

Αλήθεια, αυτές οι παρομοιώσεις μάς φέρνουν στον νου, ανάλογες εικόνες τού Ησαΐα. Μάς λέει λοιπόν εδώ ο Ψαλμωδός, ότι ο ουρανός και η γη που βλέπουμε σήμερα, θα καταστραφούν ολοκληρωτικά. Αλλά δεν σταματά εδώ στην καταστροφή. Στη συνέχεια μάς δηλώνεις πως θα αλλάξουν. Δηλαδή θα υπάρξουν ένας νέος ουρανός και μια νέα γη. Οι προηγούμενοι, οι τωρινοί δηλαδή, θα καταστραφούν, και τη θέση τους θα πάρουν νέοι, όπως δηλώνεται παντού στη Βίβλο. Αυτή είναι λοιπόν η σειρά.

Ο Ψαλμωδός μάς προστατεύει από τις δύο ακραίες αιρετικές θέσεις, που δυστυχώς τις αντιμετωπίζουμε και τις δύο στην εποχή μας. Η μία όπως είπαμε, διδάσκοντας υλιστικό ευαγγέλιο κηρύττει ότι ο σημερινός ουρανός και η γη δεν θα καταστραφούν ποτέ. Η άλλη διδάσκοντας αποπνευματοποιημένο ευαγγέλιο, και μη αναγνωρίζοντας καμία αξία στην ύλη, αλλά επηρεασμένη από πλατωνικές ιδέες, κηρύττει ότι ο ουρανός και η γη και ολόκληρη η υλική δημιουργία, θα καταστραφεί, και δεν θα ανακαινισθεί. Δηλαδή δεν θα δώσει τη θέση της σε νέα.

Οι στίχοι λοιπόν που διαβάσαμε προηγουμένως, αποστομώνουν και τους μεν και τους δε, ενώ παράλληλα οριοθετούν την ορθή διδασκαλία.

3. Καταστροφή ουρανού και γης στην Καινή Διαθήκη

Α. Η καταστροφή ουρανού και γης στην προς Εβραίους επιστολή

Θα ήταν παράληψις αν δεν αναφέραμε ότι οι ίδιοι στίχοι τού Ψαλμού αναφέρονται και στο κείμενο τής Καινής Διαθήκης. Τους παρέθεσε ο συγγραφέας τής προς Εβραίους επιστολής, και βρίσκονται στο πρώτο της κεφάλαιο, και στίχους 10-12. Εκεί γίνεται λόγος για τον Υιό. Παραθέτει λοιπόν ο συγγραφέας μία σωρεία εδαφίων τής Παλαιάς Διαθήκης για να προσδιορίσει την ταυτότητα τού Υιού και την σχέση Του προς τον Πατέρα, όπως και τον ρόλο Του στη θεία οικονομία.

Προκειμένου να προσδιορίσει τον Υιό ως δημιουργό, και μάλιστα αιώνιο, παραθέτει και τα εδάφια από τον Ψαλμό 102/ρβ που αναλύσαμε προηγουμένως. Παρενθετικά αναλύσαμε, ότι εδώ ο Υιός αναφέρεται ως "Κύριος", και μάλιστα "Γιαχβέ", (Ιεχωβά), όπως αναγράφεται στο Εβραϊκό κείμενο τών Ψαλμών. Δηλαδή την φράση τού Ψαλμού, "κατ' αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας", ο απόστολος την εφαρμόζει στον Υιό, και επομένως ονομάζει και τον Υιό "Κύριο", ή "Γιαχβέ" κατά το Εβραϊκό. Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο και βαρύ πλήγμα εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι θεωρούν τον Υιό κατώτερο από τον Πατέρα, και μάλιστα "κτίσμα", ενώ την ονομασία "Γιαχβέ" την αποδίδουν μόνο στον Πατέρα. Μεταξύ αυτών βεβαίως συμπεριλαμβάνονται και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, που άλλωστε αποτελούν αντιπροσωπευτική αίρεση και τού ζητήματος περί κλήσεως και Νέας Γης που εξετάζουμε.

Ας κλείσουμε όμως εδώ αυτή τη μικρή παρένθεση περί τού Υιού, υποσχόμενοι ότι θα επανέλθουμε εάν ο Κύριος επιτρέψει σε μελλοντική εκπομπή, όταν θα εξετάζουμε τα ζητήματα περί Θεού.

Επιστρέφοντας λοιπόν στο θέμα μας περί "Νέας Γης", αναφέρουμε συμπερασματικά ότι και αυτό το χωρίο που αναφέρεται ταυτόχρονα και στον Ψαλμό 102/ρβ΄ και στο πρώτο κεφάλαιο τής προς Εβραίους επιστολής, δηλώνει κατηγορηματικά και αναμφισβήτητα ότι οι σημερινοί ουρανοί και η γη θα παλιώσουν και θα καταστραφούν, δίνοντας ταυτόχρονα τη θέση τους σε νέους, άφθαρτους και ένδοξους, οι οποίοι και θα αποτελέσουν το νέο περιβάλλον τού ανθρώπου.

Β. Η καταστροφή ουρανού και γης στα λόγια τού Χριστού

Ας προχωρήσουμε όμως και άλλα παρόμοια χωρία από την Καινή Διαθήκη αυτή την φορά, που αναφέρονται στο θέμα τής καταστροφής τής παρούσης γης και τού ουρανού. Και ας διαβάσουμε το χωρίο που βρίσκεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 5/ε: 18:

"Διότι αληθώς σάς λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθη από τού Νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα".

Η φράση αυτή ειπώθηκε από τον Ίδιο τον Κύριο, όταν Αυτός αναφερόταν κάποτε στη βαρύτητα τού Μωσαϊκού Νόμου. Βέβαια, το αντικείμενό του και το κύριο θέμα Του, δεν ήταν η καταστροφή τού ουρανού και τής γης, αλλά ο Νόμος. Ωστόσο η φράσις εμπεριέχει και την φράση: "έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη", που σημαίνει: "μέχρι να καταστραφεί ο ουρανός και η γη".

Οι κήρυκες τού υλιστικού ευαγγελίου, αρέσκονται να ερμηνεύουν αυτό το χωρίο ως μια υπερβολή τού Κυρίου, ώστε έτσι να τονισθεί το δεύτερο σκέλος, δηλαδή η εγκυρότητα τού Νόμου, ή ως μία απραγματοποίητη θέση υποθετικού λόγου. Βέβαια ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι σωστό. Αλλά για να μην εμπλακούμε σε ερμηνευτικές λεπτομέρειες, θα αναφέρουμε και άλλα αντίστοιχα εδάφια με ανάλογες διατυπώσεις.

Ένα από αυτά είναι το Ματθαίος 24/κδ: 35: "Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει".

Και εδώ ο Κύριος αναφέρει την ίδια φράση. Μάλιστα εδώ δεν υπάρχει το "έως", αλλά πρόκειται για δήλωση: "ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει". Ωστόσο και πάλι οι αιρετικοί καταφεύγουν στη σοφιστεία τής υπερβολής, ότι δήθεν ο Κύριος για να αποδείξει την βεβαιότητα τών λόγων Του, τους συνέκρινε με κάτι αντικειμενικά βέβαιο, όπως ήταν η σταθερότητα και μονιμότητα τού ουρανού και τής γης.

Προς απογοήτευσίν τους βέβαια, ούτε και εδώ ο Κύριος χρησιμοποίησε υποθετικό λόγο, αλλά δήλωση. Δεν είπε δηλαδή: "μπορεί ο ουρανός και η γη να καταστραφούν, αλλά οι λόγοι μου δεν θα παραμείνουν ανεκπλήρωτοι, αλλά αντίθετα μίλησε για την καταστροφή τού ουρανού και τής γης, σαν βέβαιο μελλοντικό γεγονός.

Η ίδια ακριβώς φράση αναφέρεται και από τους ευαγγελιστές Μάρκο και Λουκά στα σημεία: Μάρκος 13/ιγ: 31 και Λουκάς 21/κα: 33 αντίστοιχα. Σε κανέναν από αυτούς τους ευαγγελιστές, δεν υπάρχει ίχνος υποθετικού λόγου, αλλά αντίθετα η καταστροφή τού ουρανού και τής γης αναφέρονται σαν δήλωση ενός μελλοντικού γεγονότος που θα συμβεί οπωσδήποτε.

Η συνάφεια τού κειμένου άλλωστε, που αναφέρεται στην καταστροφή τού ουρανού και της γης, το βεβαιώνει απόλυτα.

Ας αφήσουμε όμως τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό να μάς περιγράψει μέσα από τις αφηγήσεις τών Ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά, την καταστροφή τού ουρανού και τής γης, και ας διαβάσουμε πρώτα το Ματθαίος 24/κδ: 29:

"Ευθύς δε, μετά την θλίψιν τών ημερών εκείνων, ο ήλιος θέλει σκοτισθεί και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από τού ουρανού και οι δυνάμεις τού ουρανού θέλουσι σαλευθεί".

Εδώ βεβαίως ο λόγος γίνεται για τους κατά γράμμα ουρανούς, μια και γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στα διάφορα ουράνια σώματα, όπως είναι ο ήλιος, η σελήνη και οι αστέρες. Αναφέρεται δε, η αρχή τής μεγάλης καταστροφής τών ουρανών και τής γης, δεδομένου ότι αναφέρεται ρητά, ότι οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό, ενώ ο ήλιος και η σελήνη θα συσκοτισθούν με την ένδοξη εμφάνιση τού σημείου τού Υιού τού Ανθρώπου, δηλαδή τού τιμίου Σταυρού, εμπρός στη λάμψη τού οποίου ο ορατός ήλιος και η σελήνη θα μοιάζουν με σκοτάδι. Δεν επιδέχεται το εδάφιο αυτό καμία συμβολική σημασία περί δήθεν κυβερνήσεων και ανόμων ανθρώπων. Ας σημειώσουμε επίσης ότι αυτή την προφητική εικόνα περί τής καταστροφής την παραθέτει ο Κύριος από τον προφήτη Ησαΐα. Με παρόμοια λόγια περιγράφουν και οι άλλοι συνοπτικοί τα λόγια τού Κυρίου περί τής συνετελείας τού αιώνος, όπως φαίνεται στο κατά Μάρκον 13/ιγ: 24,25 και στο κατά Λουκάν 21/κα: 24,25.

Γ. Η καταστροφή ουρανού και γης στην Αποκάλυψη

Ας μεταφερθούμε όμως στο βιβλίο τής Αποκαλύψεως και ας παρακολουθήσουμε τον "ηγαπημένο" μαθητή Ιωάννη να μάς περιγράφει την ανακαίνιση τού ουρανού και τής γης. Βέβαια, σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο αυτό, μάς αποκαλύπτει με αρκετές λεπτομέρειες αυτά που θα συμβαίνουν σε ολόκληρη την περίοδο τής ανακαινίσεως τού κόσμου. Έτσι εμείς θα περιορισθούμε μόνο στα σημεία εκείνα που μάς ενδιαφέρουν.

Προς το τέλος τού βιβλίου, αφού ήδη έχει αναφερθεί σε όλα τα γεγονότα που θα προηγηθούν, ο απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης μάς περιγράφει την τελική κρίση τού υπάρχοντος κόσμου, την οριστική τιμωρία όλων τών συντελεστών τού κακού, και την ολοκληρωτική καταστροφή τών έργων τους, και τών αποτελεσμάτων τής κακίας και τής πονηρίας τους, ώστε να μην υπάρχει πλέον μνήμη τών προτέρων. Την θέση δε τών πεπτωκότων κτισμάτων, συμπεριλαμβανομένων τού ουρανού και τής γης, θα λάβουν "νέα", "καινά", δηλαδή "καινούργια", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.

Διαβάζουμε λοιπόν από το βιβλίο τής Αποκαλύψεως κ/20: 11και εξής, σχολιάζοντας ταυτόχρονα:

"Και είδον θρόνον μέγαν λευκόν και τον καθήμενον επ’ αυτώ, ου από προσώπου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και τόπος ουχ ευρέθη αυτοίς".

Με την εικόνα αυτή ξεκινά ο απόστολος Ιωάννης, να μάς περιγράφει την τελική κρίση, παρουσιάζοντας τον Θεό καθήμενο επί τού δικαστικού θρόνου. Το πρώτο πράγμα που συνέβη, είναι η ολοκληρωτική καταστροφή τού υπάρχοντος ουρανού και τής γης, στην οποία κατοικούμε σήμερα. Έφυγε η γη και ο ουρανός, και δεν ευρέθη τόπος γι' αυτά. Δηλαδή με άλλα λόγια εξαφανίσθηκαν.

Στη συνέχεια ακολουθεί κρίση τών αθρώπων, όπως περιγράφεται στο εδάφιο 12 και εξής:

"και είδον τους νεκρούς, τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον του θρόνου, και βιβλία ηνοίχθησαν· και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ό εστι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. 13 και έδωκεν η θάλασσα τους νεκρούς τους εν αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους νεκρούς τους εν αυτοίς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών".

Μετά την τελική κρίση, ακολουθεί η κατάργηση τού θανάτου, δηλαδή από τότε και έπειτα θα βασιλεύει η αθανασία και η αφθαρσία. Γεγονός που θα συνέβαινε φυσιολογικά αν δεν προηγείτο η πτώσις.

Συνεχίζουμε:

"και ο θάνατος και ο άδης εβλήθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος ο θάνατος ο δεύτερός εστιν. 15 και ει τις ουχ ευρέθη εν τη βίβλω της ζωής γεγραμμένος, εβλήθη εις την λίμνην του πυρός".

Μετά από αυτά, κάνουν την εμφάνισή τους ο νέος ουρανός και η νέα γη. Δηλαδή το νέο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κατοικήσουν "όσοι ευρέθησαν γεγραμμένοι εις το βιβλίον τής ζωής", και οι οποίοι πλέον δεν θα είναι υπόδουλοι τής φθοράς και τού θανάτου".

Ας σημειώσουμε ότι υπάρχει ένα βιβλίο ζωής που ανοίγεται και όχι δύο, ένα γι' αυτούς που θα πάνε στον ουρανό, και ένα γι' αυτούς που θα ζήσουν στη γη, όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί.

Προς απόδειξιν, παραπέμπουμε στην προς Φιλιππισίους επιστολή, κεφ. 4/δ και στοίχο 3. Αναλυτικά όμως θα εξετάσουμε το ζήτημα σε προσεχή εκπομπή.

Ας συνεχίσουμε όμως την διήγηση διαβάζοντας τον επόμενο στίχο, που είναι ο πρώτος τού 21ου κεφαλαίου:

"Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν· ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι".

Εδώ ο απόστολος Ιωάννης μάς αναφέρει ότι την θέση τού παλαιού ουρανού και τής παλαιάς γης, τα οποία όπως διαβάσαμε προηγουμένως, (αλλά και εδώ πάλι τονίζεται ιδιαίτερα), εξαφανίσθηκαν. Καινή Γη λοιπόν και Καινός Ουρανός, όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται στο πρωτότυπο. Καινούργια. Όπως όταν παλιώσει το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούμε το αλλάσσουμε, και το αντικαθιστούμε με καινούργιο, έτσι θα συμβεί και με την κατοικία τού ανθρώπου. Αυτή η φθαρμένη από την αμαρτία, θα αντικατασταθεί ολοκληρωτικά από την Νέα, την Καινούργια πατρίδα τών Χριστιανών.

Αυτή μάς περιγράφει με αρκετές λεπτομέρειες ο ευαγγελιστής στη συνέχεια, ονομάζοντάς την και "Νέα Ιερουσαλήμ" και "Αγία Πόλη". Ενώ στον 5ο στίχο μάς μεταφέρει μια δήλωση τού Θεού:

"Και είπεν ο καθήμενος επί τω θρόνω: Ιδού καινά ποιώ πάντα".

Τονίζεται και πάλι, ότι δεν θα υπάρχει τίποτα το παλαιό. Δεν θα υπάρχει πουθενά η μαγιά τής φθοράς και η ανάμνησις τής πτώσης.

Είναι πέρα για πέρα λοιπόν εσφαλμένη η αντίληψη τών αιρετικών ότι τα τωρινά θα καταστραφούν και θα μείνουν χωρίς αντικαταστάτη, αλλά το σφάλμα είναι τραγικότερο σε όσους λέγουν ότι τα ήδη υπάρχοντα θα διατηρηθούν και στον Μέλλοντα Αιώνα. Είναι απόψεις και διδασκαλίες ανθρώπινες που απομακρύνουν από τον Θεό και το Ευαγγέλιό Του.

Είδαμε λοιπόν μέχρι τώρα, ότι και ο Επίλογος (ούτως ειπείν) τής Αγίας Γραφής, δηλαδή τα τελευταία κεφάλαια τής Αποκαλύψεως που μόλις διαβάσαμε και σχολιάσαμε, αναφέρονται σαφώς και με λεπτομέρειες στην καταστροφή τής παρούσης γης, και τού παρόντος ουρανού που βλέπουμε σήμερα, και στην αντικατάστασή τους με το καινούργιο περιβάλλον τού ανθρώπου.

Παρ' όλο που με τα χωρία που έχουμε εξετάσει μέχρι τώρα, έχει γίνει φανερή η Χριστιανική άποψη περί τής Νέας Γης και έχουν ελεγχθεί πλήρως οι θέσεις τών αιρετικών ως στερούμενες κάθε Βιβλικού ερίσματος, εν τούτοις ας μάς επιτρέψετε να μελετήσουμε και άλλο ένα χωρίο, μέσα από το οποίο όχι μόνο θα εδραιωθεί για άλλη μια φορά η Ορθόδοξη διδασκαλία, αλλά και θα αποκαλυφθεί η απάτη και ο δόλος τών αιρετικών, όπως επίσης και η ασέβεια που δείχνουν στο Θεόπνευστο κείμενο.

Δ. Η καταστροφή ουρανού και γης στην Β΄ Πέτρου

Το χωρίο που θα εξετάσουμε βρίσκεται στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄.

Ο λόγος τού αποστόλου γίνεται αφ' ενός για να υπενθυμίσει στους πιστούς την επαγγελία τού Κυρίου ότι θα γίνει οπωσδήποτε η Β΄ Παρουσία, και αφ' ετέρου για να δικαιολογήσει τρόπον τινά την βραδύτητά της, και να ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να μην παρασύρονται από τους εμπαίκτες, αλλά να φροντίζουν να διάγουν καθαρή και Χριστιανική ζωή.

Βλέπετε ότι όταν εγράφη η επιστολή, είχαν περάσει αρκετά χρόνια από τους λόγους τού Κυρίου περί συντελείας, και όπως ήταν φυσικό οι μεν Χριστιανοί είχαν χάσει τον πρώτο τους ενθουσιασμό και την πίστη τους στον προφητικό αυτό λόγο, οι δε άπιστοι τούς ενέπαιζαν και τούς έλεγαν ότι δεν επρόκειτο να έλθει ποτέ το τέλος τού κόσμου.

Ας διαβάσουμε όμως τα ίδια τα λόγια τού αποστόλου, ξεκινώντας από τον πρώτο στίχο τού 3ου κεφαλαίου, και σχολιάζοντας ταυτόχρονα:

"Ταύτην ήδη, αγαπητοί, δευτέραν υμίν γράφω επιστολήν, εν αις διεγείρω υμών εν υπομνήσει την ειλικρινή διάνοιαν, 2 μνησθήναι των προειρημένων ρημάτων υπό των αγίων προφητών και της των αποστόλων υμών εντολής του Κυρίου και σωτήρος, 3 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ’ εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι 4 και λέγοντες· που εστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ’ ης γαρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει απ’ αρχής κτίσεως".

Μέχρι τώρα λοιπόν ο απόστολος μάς περιγράφει τους ισχυρισμούς τών εμπαικτών, και την αιτία που αναγκάζεται να γράψει. Και συνεχίζει δίνοντας την απάντηση στηρίζοντάς την μάλιστα σε ένα ιστορικό γεγονός, τον κατακλυσμό τού Νώε. Τούς λέγει ότι εφ' όσον ο ουρανός και η γη δημιουργήθηκαν από τον Θεό μ' ένα λόγο Του, "και είπεν ο Θεός γενηθήτω" κλπ όπως αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο τού βιβλίου τής Γενέσεως, και μ' έναν λόγο Του κατακλείσθηκαν από νερά επί Νώε, με τον ίδιο λόγο τού Θεού διατηρούνται ως σήμερα και τελικά θα καταστραφούν κατά την ημέρα τής κρίσεως. Με άλλα λόγια δηλαδή, τούς αποδεικνείει ότι ο Θεός μπορεί και τελικά θα καταστρέψει με πυρ τους σημερινούς ουρανούς και την γη, όποτε Εκείνος έχει προαποφασίσει.

Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο τον απόστολο να μάς αναπτύξει την επιχειρηματολογία του, στον στίχο 5 και εξής:

"λανθάνει γαρ αυτούς τούτο θέλοντας ότι ουρανοί ήσαν έκπαλαι και γη εξ ύδατος και δι’ ύδατος συνεστώσα τω του Θεού λόγω, 6 δι’ ων (δηλαδή δια τών υδάτων), ο τότε κόσμος ύδατι κατακλυσθείς απώλετο· 7 οι δε νυν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων".

Τα εδάφια αυτά είναι σαφέστατα. Οι ουρανοί και η γη που βλέπουμε σήμερα θα καταστραφούν κατά την ημέρα τής κρίσεως, όχι όμως με νερό όπως την εποχή τού Νώε, οπότε κατεστράφη μόνο ο κόσμος, δηλαδή οι κάτοικοι, αλλά με φωτιά. Ας μείνουμε όμως λίγο περισσότερο σ' αυτό το χωρίο, δηλαδή στα εδάφια 5-7, παρ' όλο που το νόημά τους είναι ξεκάθαρο και δηλώνεται με σαφήνεια. Εν τούτοις, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά επιστρατεύουν όλη τους την τέχνη τής διαστρέβλωσης και με σοφίσματα θεωρούν ότι ενώ την πρώτη φορά που αναφέρεται η φράση: "ουρανοί και γη", δηλαδή στο εδάφιο 5, υποδηλώνει τους κατά γράμμα ουρανούς και γη, την δεύτερη φορά, δηλαδή στο εδάφιο 7, οπότε και αναφέρεται η ολοκληρωτική τους καταστροφή δια τού πυρός, εννοούνται (λένε), οι συμβολικοί ουρανοί, και η συμβολική γη, δηλαδή το σύνολο τών ανθρωπίνων κυβερνήσεων και το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων.

Για να στηρίξουν την αστήρικτη θέση τους, λένε ότι όπως με τον κατακλυσμό δεν καταστράφηκαν οι κατά γράμμα ουρανοί και η γη, αλλά το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων, έτσι και στην τελική κρίση. Τούς διαφεύγει όμως, ότι ο απόστολος δεν λέει πουθενά ότι καταστράφηκαν ο τότε ουρανός και η τότε γη, αλλά ο τότε κόσμος. Δηλαδή το σύνολο τών ασεβών ανθρώπων που ζούσε τότε, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, δηλαδή στην τελική κρίση, λέει ρητά ότι θα καταστραφούν οι σημερινοί ουρανοί και η σημερινή γη. Ενώ οι ασεβείς άνθρωποι θα πάνε στην απώλεια.

Δηλαδή ο ίδιος ουρανός και η ίδια γη που ήλθαν σε ύπαρξη με τον λόγο τού Θεού, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για τους κατά γράμμα ουρανούς και την κατά γράμμα γη, αυτοί και διατηρούνται και συντηρούνται μέχρι σήμερα με τον λόγο τού Θεού, και αυτοί είναι που θα καταστραφούν. Όχι οι συμβολικοί.

Αντιλαμβάνεστε αγαπητοί ακροατές, πώς μεταχειρίζονται οι αιρετικοί τον λόγο τού Θεού και γιατί υπάρχουν τόσο πολλές αιρέσεις ενώ η Βίβλος είναι μία. Ενώ ο απόστολος μάς μιλάει για ένα πράγμα, τους ουρανούς και την γη, και μάλιστα την ίδια φράση την αναφέρει δύο φορές, τελείως αυθαίρετα οι αιρετικοί, την μία φορά την ερμηνεύουν κατά γράμμα, και την άλλη, που βρίσκεται μόλις μερικές λέξεις πιο κάτω, στην ίδια πρόταση, την ερμηνεύουν συμβολικά!

Καταλαβαίνετε ότι έτσι μπορείτε να βγάλετε οποιοδήποτε θεολογικό συμπέρασμα σάς αρέσει, μέσα από την αγία Γραφή.

Ας συνεχίσουμε όμως την ανάγνωση τής επιστολής, όπου ο απόστολος γίνεται ακόμα πιο σαφής και λεπτομερής. Διαβάζουμε λοιπόν από τον στίχο 8:

"Εν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. 9 ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας, ως τινες βραδυτήτα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι. 10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή (δηλαδή κατά την οποία), ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται".

Ύστερα απ' αυτήν την αναλυτική και λεπτομερή περιγραφή τής καταστροφής τών ουρανών και τής γης, θα αναρωτιέστε φυσικά τι έχουν να πουν οι αιρετικοί. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Ότι ενώ η Αγία Γραφή είναι κάτι περισσότερο από σαφής, αυτοί προσπαθούν με σοφίσματα να διαστρέψουν τις διδασκαλίες της και τα νοήματά της, για να υποστηρίξουν τις αιρετικές τους θέσεις. Έτσι εξακολουθούν με θρασύτητα και ισχυρίζονται ότι πρόκειται περί συμβολικών εννοιών.

"Καλά, και τα στοιχεία που αναφέρει ο απόστολος ότι θα διαλυθούν, τι είναι;"

"-Είναι και αυτά συμβολικά!" απαντούν.

Κάπου  βέβαια το θέμα εκτός από λυπηρό καταντά και γελοίο.

Ο απόστολος ωστόσο δεν σταματά εδώ την αναλυτική του περιγραφή. Συνεχίζει και πιο κάτω. Και διαβάζουμε από τον στίχο 11:

"Τούτων ουν πάντων λυομένων ποταπούς δει υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, 12 προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας, δι’ ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 13 καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οίς (δηλαδή στους οποίους) δικαιοσύνη κατοικεί"

Παρατηρούμε πως και πάλι ο απόστολος τονίζει την δια τού πυρός ολοκληρωτική καταστροφή τών σημερινών ουρανών και τής γης, ακόμη και τών στοιχείων από τα οποία είναι φτιαγμένη, ούτως ώστε να πάρουν τη θέση τους οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, στην οποία πλέον θα κατοικούν οι δίκαιοι.

Θεωρούμε πως κάθε άλλο σχόλιο θα αποτελούσε περιττολογία και πλεονασμό διότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μπερδεμένα και περίπλοκα είναι μόνο για τους αιρετικούς που διαστρεβλώνουν και κακοποιούν το κείμενο τής Αγίας Γραφής προκειμένου να το φέρουν στα μέτρα τους.

Και με την ανάλυση αυτού τού χωρίου, φτάσαμε στο τέλος τής σημερινής μας εκπομπής, αλλά και τής μελέτης μας σχετικά με την Χριστιανική Κλήση και την Νέα Γη.

Παρ' όλο που θα μπορούσαμε να επεκταθούμε περισσότερο, ωστόσο πιστεύουμε ότι παρουσιάσθηκαν αρκετές βιβλικές αποδείξεις ώστε να υπάρχει μια εδραιωμένη Ορθόδοξη αντίληψη γύρω από το ζήτημα αυτό. Παράλληλα πιστεύουμε ότι δόθηκαν τα απαραίτητα στοιχεία, και σε όσους καλοπροαίρετους εκζητητές τής αληθείας δεν ευρίσκονται στο χώρο τής Εκκλησίας, αλλά παροδηγημένοι από το χώρο τής πλάνης, έχουν υιοθετήσει παρόμοιες απόψεις.

Ευχόμαστε να τούς φωτίσει ο Κύριος να αντιληφθούν τις πλάνες και τις μεθοδείες τής αιρέσεως στην οποία ευρίσκονται και να ελευθερωθούν σύντομα από αυτήν.

Απομαγνητοφώνηση: Ν. Μ.