Ενότητες:

• 1. Η σοβαρότητα τής νοθείας τού Ευαγγελίου

• 2. Οι κύριες γραμμές τής αιρετικής επιχειρηματολογίας

• 3. Οι πραείς που θα κληρονομήσουν τη γη

• 4. Κληρονομία ως περιουσία;

• 5. Πώς εξηγούν το χωρίο οι Ψαλμοί

• 6. Η ουράνια κληρονομία τών π.Χ. πιστών κατά την προς Εβραίους

• 7. Η ουράνια πόλη τής Αποκάλυψης

• 8. Πώς διαστρεβλώνουν τα λόγια τού Κυρίου για ουράνιο Αβραάμ

• 9. Γιατί δεν έλαβαν τις επαγγελίες οι π.Χ. πιστοί

• 10. Επιθυμούσαν πατρίδα ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ

• 11. Φθαρτή γη, ή ουράνιες επαγγελίες;

1. Η σοβαρότητα τής νοθείας τού Ευαγγελίου

Αγαπητοί ακροατές χαίρετε.

Σήμερα θ' ασχοληθούμε με το ζήτημα τής κληρονομίας τών πιστών, και ειδικότερα με το ποια είναι "η γη" που αναφέρει η Αγία Γραφή ότι κληρονομούν οι δίκαιοι, και πιο συγκεκριμένα "οι πραείς".

Το ζήτημα αυτό εντάσσεται στα πλαίσια τής γενικότερης μελέτης μας περί Χριστιανικής Κλήσεως, και έτσι μπορούμε να τιτλοφορήσουμε τη σημερινή μας εκπομπή: "Η Χριστιανική Κλήσις και η γη που κληρονομούν οι πιστοί".

Όπως έχουμε επανειλημμένως μέχρι τώρα τονίσει, το ζήτημα τής Χριστιανικής Κλήσεως, δηλαδή σε ποια αγαθά προσκαλούνται οι Χριστιανοί να ελπίζουν, και ποιών επαγγελιών προσκαλούνται να γίνουν μέτοχοι, είναι μεγάλης σπουδαιότητας για τη Χριστιανική μας πίστη, και αποτελούν μέρος τού Χριστιανικού Ευαγγελίου. Τού οποίου βεβαίως περιεχόμενο και κέντρο είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Αυτό λοιπόν, το τόσο σημαντικό ζήτημα τής Χριστιανικής προσκλήσεως, να γίνουμε μέλη τής Βασιλείας τού Θεού, και μέλη τού Σώματος τού Χριστού, δηλαδή τής Εκκλησίας, το οποίο δεν τόλμησαν να αλλοιώσουν οι τόσες Χριστιανικές αιρέσεις που παρήλασαν στους 19 προηγούμενους αιώνες, το έπραξε η πνευματική ηγεσία τών αυτοαποκαλούμενων Μαρτύρων τού Ιεχωβά, πριν από 55 χρόνια περίπου.

Υποκινούμενοι από τις προσωπικές τους επιδιώξεις, και πιθανόν άλλα στενά προσωπικά τους συμφέροντα, δεν φοβήθηκαν τον Θεό, αλλά συνάμα αγνόησαν και τη φοβερή και βαρύτατη δήλωση τού αποστόλου Παύλου, εναντίον όσων αλλοιώσουν το Χριστιανικό Ευαγγέλιο, και κηρύττουν διαφορετικό, όπως είναι γραμμένη στην προς Γαλάτας Επιστολή, α: 8,9: "Αλλά και αν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σάς κηρύττει άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίο σας εκηρύξαμεν, ας είναι ανάθεμα. Καθώς προείπομεν, και τώρα πάλι λέγω: Εάν τις σάς κηρύττει άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποιον παρελάβετε, ας είναι ανάθεμα".

Ωστόσο, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία τών ανθρώπων που βρίσκονται στους κόλπους αυτής τής οργανώσεως, αν και μελετούν την Αγία Γραφή, τη μελετούν κάτω από την στενή καθοδήγηση και επιτήρηση τής οργανώσεως, και μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς τής πλάνης και τών εσφαλμένων δογμάτων που η ηγεσία τους προωθεί, γι' αυτό και έχουν πλήρη άγνοια τών βαρύτατων ευθυνών τους, και τής αμαρτίας που διαπράττουν. Και όχι μόνον αυτό, αλλά τους έχουν μάθει και να καυχώνται ως οι μόνοι ορθοί ερμηνευτές τών Γραφών, και μοναδικοί  φορείς και κήρυκες τού Χριστιανικού Ευαγγελίου.

Σ' αυτούς λοιπόν απευθυνόμενοι, κρούοντες τον κώδωνα τού κινδύνου, αλλά και σε όλους τους υπολοίπους Χριστιανούς που ανυποψίαστοι και αγνοώντας τις μεθοδείες τής πλάνης, κινδυνεύουν να πέσουν θύματα τής αντιχριστιανικής αυτής οργανώσεως, παρουσιάζουμε αυτή τη μελέτη περί Χριστιανικής κλήσεως.

Στη διάρκεια τών προηγούμενων εκπομπών, αναφερθήκαμε με αρκετή λεπτομέρεια στη δογματική τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, περί όχι μιας, αλλά δύο διαφορετικών χριστιανικών κλήσεων, όπου η μία είναι πρόσκληση για ουράνια, άφθαρτη και αιώνια ζωή, και προσφέρεται μόνον σε 144.000 ανθρώπους όλων τών εποχών μετά Χριστόν, μεταξύ τών οποίων βεβαίως συγκαταλέγονται και όλοι όσοι ανήκουν ή ανήκαν στην πνευματική ηγεσία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, και οι άλλη είναι πρόσκληση για επίγεια ζωή επάνω στον πλανήτη γη που βλέπουμε και κατοικούμε σήμερα.

Σημειώνουμε ότι όσοι ανήκουν στην ουράνια τάξη, θα βασιλεύουν επί τών υπολοίπων που θα ζουν στη γη.

2. Οι κύριες γραμμές τής αιρετικής επιχειρηματολογίας

Αφού εξετάσαμε αναλυτικά τις κύριες γραμμές τής επιχειρηματολογίας τους, διαπιστώσαμε ότι όχι μόνον δεν ερμηνεύουν σωστά την Αγία Γραφή, αλλά ούτε και την σέβονται σαν κείμενο, διότι άλλοτε διαστρέφουν το νόημα τών εδαφίων, για να το ταιριάξουν στις δογματικές τους ανάγκες, είτε παραβιάζοντας τη σύνταξη, είτε απομονώνοντας τις λέξεις και τις φράσεις από το υπόλοιπο κείμενο, είτε εναλάσσοντας αλληγορικές και κατά γράμμα ερμηνείες και λοιπά, και άλλοτε πάλι αγνοούν εδάφια τής Αγίας Γραφής που αναιρούν τις θέσεις τους.

Ας ξεκινήσουμε όμως το σημερινό μας θέμα, υπενθυμίζοντας ότι ο διαχωρισμός που κάνουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ανάμεσα στις δύο Χριστιανικές κλήσεις, είναι κυρίως χρονικός. Δηλαδή η ουράνια τάξη περιέχει τους πρώτους 144.000 ανθρώπους που βαπτίσθηκαν Χριστιανοί, και που πρακτικά σημαίνει ότι αποκλείονται όλοι όσοι έζησαν πριν το 33 μ.Χ., και όσοι βαπτίσθηκαν και βαπτίζονται μετά το 1935, οπότε και συμπληρώθηκε το νούμερο 144.000 κατά την τελείως εσφαλμένη αντίληψη τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, διότι ήδη είχαμε εκατομμύρια Χριστιανών Μαρτύρων κατά τούς πρώτους αιώνες τών διωγμών τής Εκκλησίας.

Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι όλοι οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, μεταξύ τών οποίων ο Άβελ, ο Νώε, οι Πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, ο Ιώβ, ο "σφόδρα ηγαπημένος" Δανιήλ, ο Δαβίδ και τόσοι άλλοι προφήτες και άγιοι που έζησαν προ Χριστού, θα ζήσουν μαζί με όλους τους βαπτισμένους μετά το 1935 Χριστιανούς, επάνω στη γη που πατάμε.

3. Οι πραείς που θα κληρονομήσουν τη γη

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ένα εδάφιο, που αποτελεί όπλο κατά τη γνώμη τους, υπέρ τών θέσεών τους, και το οποίο συμπεριλαμβάνεται στους μακαρισμούς τού Κυρίου:

"Μακάριοι οι Πραείς. Διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην" (Ματθαίος 5/ε: 5).

Να! (λένε), θα κληρονομήσουν την γην.

Και πάλι όμως ο σκοπός να υποστηρίζουν με κάθε τρόπο τη δογματική τους, τους τυφλώνει και δεν διακρίνουν το ορθό νόημα τού εδαφίου, αλλά και τις αντιφάσεις που δημιουργούνται με την ερμηνεία του.

Και ας αρχίσουμε από αυτές:

Το εδάφιο λέει ότι "οι πραείς, αυτοί θα κληρονομήσουν την γην".

Ερωτούμε λοιπόν: Η ελίτ τών 144.000, αυτοί δηλαδή που θα κληρονομήσουν τον ουρανό, δεν είναι πραείς, αλλά "οργίλοι"; Ή λοιπόν διαφορετικά πρέπει να ερμηνευθεί το εδάφιο, ή οι 144.000 θα κληρονομήσουν και αυτοί την γη.

Αλλά και ο Ίδιος ο Κύριος εδήλωσε, ότι είναι "πραΰς", λέγοντας: "Μάθετε απ' εμού, ότι πραΰς είμαι και ταπεινός τη καρδία". (Ματθαίος 11/ια: 29).

Και αλλού πάλι: "Ιδού ο βασιλεύς σου, έρχεταί σοι πραΰς. (Ματθαίος 21/κα: 5).

Δεν αποτελεί αυτό αντίφαση στη θεωρία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, δεδομένου ότι πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός, έχει κληρονομίαν "εν τοις ουρανοίς";

Ας προχωρήσουμε όμως λίγο περισσότερο αυτόν τον συλλογισμό.

Στον στίχο 3 αναφέρεται ότι "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία τών ουρανών".

Λίγο πιο κάτω, στον στίχο 10 λέει: "Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, διότι αυτών είναι η βασιλεία τών ουρανών".

Και στον τελευταίο μακαρισμό, στίχοι 11 και 12 λέει ότι "Όσοι ονειδιστούν και διωχθούν και συκοφαντηθούν για τον Χριστό, θα έχον πολύ μισθόν εν τοις ουρανούς".

Πώς είναι δυνατόν, άλλες Χριστιανικές αρετές να επιβραβεύονται με ουράνια κληρονομία, και άλλες με επίγεια; Και αν υπάρχει διαφορά στην επιβραύευση, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι εκείνοι που θα πάνε στον ουρανό, δεν θα ονομασθούν "υιοί Θεού", διότι αυτό το βραβείο ανήκει μόνο στους ειρηνοποιούς. Ούτε θα ελεηθούν, διότι αυτό ανήκει στους ελεήμονες, κ.ο.κ.

Δεν είναι λοιπόν δύο μόνο τάξεις και κλήσεις, αλλά πολλές. Η κάθε μια, ανάλογα με την αρετή τού καθενός. Και αν κάποια συγκεντρώνει δύο ή περισσότερες αρετές, σε ποια κατηγορία ανήκει;

Ας υποθέσουμε όμως προς στιγμή, ότι τα διάφορα βραβεία διαφοροποιούν και τις κλήσεις. Και ας διαβάσουμε τους μακαρισμούς που αναφέρονται στους στίχους 8 και 9:

"Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν. Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθεί υιοί Θεού".

Επεκτείνοντας λοιπόν την παράλογη θεωρία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, σε σχέση με την κληρονομία τής γης και στα εδάφια αυτά, πρέπει να συμπεράνουμε ότι άλλη κατηγορία θα δουν τον Θεό, και άλλη πάλι διαφορετικοί από τους προηγούμενους, θα ονομασθούν "υιοί Θεού".

Αυτό όμως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα λεγόμενα τού αποστόλου Ιωάννη, όπως τα διαβάζουμε από την Α  Ιωάννου 3/γ: 2: "Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι. Εξεύρομεν όμως, ότι όταν φανερωθεί, θέλομεν είσθαι όμοιοι με Αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι".

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι τα τέκνα τού Θεού, που είναι οι Χριστιανοί, θα ιδούν τον Θεό.

Σε όλα αυτά τα αντιφατικά ερωτήματα θέτουν  αντιμέτωπους τους εαυτούς τους, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Αλλά και έτσι να είχε το πράγμα, δηλαδή ότι οι πραείς κληρονομούν τη γη, ενώ κάποιοι άλλοι τον ουρανό, ωστόσο και πάλι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη θεωρία τους, διότι είναι ιδιότητες που διαχωρίζουν και διαφοροποιούν τις κλήσεις, και όχι χρονικά όρια, 33 μ.Χ. και 1935 μ.Χ.

4. Κληρονομία ως περιουσία;

Για να αποφύγουν λοιπόν αυτό τον λαβύρινθο τών αντιφάσεων που δημιουργεί αυτή η ερμηνεία αυτού τού μακαρισμού, αναγκάσθηκαν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να την αλλάξουν. Έτσι λοιπόν, τώρα λένε, ότι οι "πραείς" τού μακαρισμού, ανήκουν στην τάξη τών 144.000 στην οποία και μόνον αναφέρονται και όλοι οι υπόλοιποι μακαρισμοί, ενώ η γη που κληρονομούν, εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι είναι ο σημερινός πλανήτης γη.

Όμως πώς την κληρονομούν;

Εδώ και πάλι καταστρατηγώντας κάθε ερμηνευτικό νόμο, προβάλλουν τη σοφιστεία ότι οι πραείς κληρονομούν τη γη, για να την εξουσιάζουν από τον ουρανό. Δεν την κληρονομούν για να κατοικήσουν σ' αυτήν, αλλά την κληρονομούν σαν περιουσία τους. Και ενώ οι ίδιοι θα βρίσκονται στους ουρανούς. Είναι εμφανέστατο, ότι μια τέτοια ερμηνεία, καμία σχέση δεν έχει με το πνεύμα τής Αγίας Γραφής και με τη χρήση τού όρου.

5. Πώς εξηγούν το χωρίο οι Ψαλμοί

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, να κατανοήσουμε το νόημα αυτού τού μακαρισμού τού Κυρίου, και πιο συγκεκριμένα, ποια είναι αυτή η γη που κληρονομούν οι πραείς, και αν σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι πραείς τής Παλαιάς Διαθήκης.

Ας ξαναδιαβάσουμε από το Ματθαίος 5/ε: 5: "Μακάριοι οι πραείς, διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην".

Στον μακαρισμό αυτό, ο Κύριος παραθέτει από τον Ψαλμό λζ: 11. Εμείς όμως θα διαβάσουμε από τον στίχο 9, ώστε να δούμε και το πλαίσιο μέσα στο οποίο ελέχθη αυτή η φράση:

"Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθεί. Οι δε προσμένοντες τον Κύριον, ούτοι θέλουσιν κληρονομήσει την γην. Διότι έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει. Και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού και δεν θέλει ευρεθεί. Οι πραείς όμως, θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη."

Πρατηρούμε ότι ο Ψαλμωδός κάνει δηλώσεις για δύο κατηγορίες ανθρώπων: Για τους πονηρούς από τη μια, και για τους αγαθούς από την άλλη, που μάλιστα άλλοτε τους περιγράφει ως "προσμένοντες τον Κύριον" και άλλοτε ως "πραείς". Γι' αυτούς δηλώνει ότι θα κληρονομήσουν την γη. Μια φράση που την επαναλαμβάνει δύο φορές.

Άραγε πρέπει να ερμηνεύσουμε την γη κατά γράμμα; Αν κάνουμε κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι δίκαιοι, Χριστιανοί και προ Χριστού πιστοί, χωρίς εξαίρεση, θα ζήσουν στη γη. Διότι όλοι προσμένουν τον Κύριο και είναι πραείς. Αυτό όμως, όπως είδαμε, αποτελεί αντίφαση και ασυνέπεια στην δογματική τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά.

Ποια γη λοιπόν να είχε υπ' όψιν του ο Δαβίδ, την οποία θα κληρονομήσουν οι δίκαιοι;

Για να απαντήσουμε με ακρίβεια, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η γη τής επαγγελίας, εξ ης "θα ρέει μέλι και γάλα", αποτελούσε ύψιστο ιδανικό για τους Εβραίους και σαν  τέτοιο σύμβολο υψίστου ιδανικού, την χρησιμοποίησε ο Κύριος.

Παράλληλα, στην εποχή του, αλλά και παλαιότερα, η φράση αυτή αποτελούσε τεχνικό όρο, και προτύπωση τού ουρανού, ενώ την χρησιμοποιούσαν σαν παροιμία για να περιγράψουν ευλογίες και πολλές φορές όλες τις ευλογίες μαζί.

Μέσω αυτού τού συμβόλου ο Κύριος μάς ανάγει στην όντως γη τής επαγγελίας, την "άνω", ή "καινήν Ιερουσαλήμ", το "όρος Σιών", ή με άλλα λόγια την "Βασιλεία τών Ουρανών". Για τους πιστούς, όλοι αυτοί οι όροι είναι ισοδύναμοι, και περιγράφουν το ίδιο πράγμα, την Βασιλεία τού Θεού.

6. Η ουράνια κληρονομία τών π.Χ. πιστών κατά την προς Εβραίους

Αυτό θα το αποδείξουμε στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας μάλιστα σαν οδηγό την προς Εβραίους επιστολή, και ειδικότερα όσα αναφέρονται στην βασική ιδιότητα τών πιστών, δηλαδή την πίστη.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την ανάγνωση από τον 1ο στίχο τού 11ου κεφαλαίου, σχολιάζοντας ταυτόχρονα:

"Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων. Διότι δια ταύτης έλαβον καλήν μαρτυρίαν οι Πρεσβύτεροι" (μετάφραση Βάμβα). (Δηλαδή, όλοι οι προ Χριστού δίκαιοι που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη, χαρακτηρίζονταν από αυτή την ιδιότητα, δια τής οποίας έλαβαν μαρτυρίαν από τον Θεό, ότι τον ευηρέστησαν).

Στη συνέχεια, από το εδάφιο 3, μάς αναφέρει μερικά παραδείγματα τής πίστεως που επέδειξαν οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης. Ξεκινά από τον Άβελ, ο οποίος με πίστη προσέφερε θυσία προς τον Θεό, και ο Θεός την δέχθηκε και μαρτύρησε ότι ο Άβελ ήταν δίκαιος, αποδεχόμενος τα δώρα.

Έπειτα μάς αναφέρει τον Ενώχ, ο οποίος ευηρέστησε με την πίστη του τον Θεό, και ο Θεός τον μετέθεσε, "δια να μη ίδη θάνατον".

Συνεχίζει με τον Νώε, ο οποίος πίστεψε στον Θεό, και σ' όσα δεν έβλεπε, δηλαδή ότι πρόκειται να γίνει κατακλυσμός, και έφτιαξε την Κιβωτό κατ' εντολήν τού Θεού και εσώθη, ενώ ταυτόχρονα μαρτυρήθηκε από τον Θεό, ότι ήταν δίκαιος.

Ο επόμενος πιστός που αναφέρεται στην σειρά, είναι ο Αβραάμ. Ας προσέξουμε τη διήγηση, όπως περιγράφεται από τον στίχο 8:

"Δια πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβει εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων που υπάγη".

Εδώ παρατηρούμε να αναφέρεται ιστορικά για πρώτη φορά, η φράση που μάς ενδιαφέρει. Να "κληρονομήσει" τόπον. Και συνεχίζει στον στίχο 9:

"Δια πίστεως παρώκησεν εις την γην τής Επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ, τών συγκληρονόμων τής αυτής επαγγελίας".

Την πρώτη φορά λοιπόν, ο Αβραάμ, δείχνοντας τυφλή πίστη στον λόγο τού Θεού, εξέρχεται από την Ουρ τών Χαλδαίων όπου ήταν η κατοικία του, η περιουσία του και οι συγγενείς του, και πηγαίνει σ' έναν τόπο άγνωστο και εχθρικό, τον οποίον ο Κύριος τού υπεσχέθη ότι θα τον κληρονομήσει.

Την δεύτερη φορά, αυτός και οι συγκληρονόμοι του δείχνουν πίστη στον Θεό, περιμένοντας με υπομονή της εκπλήρωση τής Επαγγελίας. Παράλληλα, ο απόστολος κάνει μνεία και ενός αξιοπρόσεκτου γεγονότος. Όταν ο Αβραάμ έφτασε στη γη τής Επαγγελίας, η γη Χαναάν δεν έγινε αμέσως δική του, αλλά κατοίκησε σ' αυτήν σαν ξένος. Αφού και τον τάφο για να θάψει την γυναίκα του, την Σάρρα, τον αγόρασε από τον Εφρών τον Χεταίο. (Γένεσις 23/κγ: 13-16). Και μάλιστα τόσο πολύ σαν ξένη την λογάριαζε, ώστε ούτε μόνιμη κατοικία δεν έκτισε σ' αυτήν, αλλά ζούσε σε σκηνές.

Και εδώ είναι το παράξενο. Διότι οποιοσδήποτε από εμάς, αναλάμβανε την υπόσχεση από τον Θεό ότι θα κληρονομήσει ένα κομμάτι γης, και μετέβαινε εκεί, θα συμπεριφερόταν σαν να ήταν δικό του. Και μάλιστα θα επιδιδόταν να κατασκευάσει μόνιμες εγκαταστάσεις, ξεκινώντας από το σπίτι στο οποίο θα έμενε. Ο Αβραάμ όμως, δεν ερνήργησε έτσι. Γιατί;

Την απάντηση μάς τη δίνει ο απόστολος στον επόμενο στίχο:

"Διότι περιέμενε την πόλην, την έχουσαν τα θεμέλια, τής οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός".

Δια τούτο λέγει ο Αβραάμ και οι απόγονοί του κατοικούσαν στη γη τής Επαγγελίας ως ξένοι και πάροικοι. Σε τέντες και σκηνές, οι οποίες δεν έχουν σταθερή θέση και θεμέλιο. Διότι επρόσμεναν να λάβουν την ΟΥΡΑΝΙΑ πόλη. Η οποία έχει θεμέλια που είναι αληθινά, που είναι πάντοτε στέρεα, και που ποτέ δεν σαθρώνονται. Δια τούτο και ο Θεός, βλέποντας τους Πατριάρχας αυτούς να καταφρονούν τις γήινες επαγγελίες και υποσχέσεις τών αγαθών που τούς έδωσε, τις ανέβαλλε. Και ετοίμασε να δώσει σ' αυτούς τις μεγαλύτερες και ουράνιες επαγγελίες, τις οποίες ήταν άξιοι να λάβουν, και όχι τις γήινες και χαμερπείς.

Και εδώ σαν παρένθεση διερωτώμαστε, "πώς δεν είναι ντροπή, ενώ οι Πατριάρχες εκείνοι όταν έλαβαν τις γήινες επαγγελίες τις καταφρόνησαν, και αντ' αυτών επιθυμούσαν τον ουρανό, εμείς οι Χριστιανοί, που από την αρχή λάβαμε την επαγγελία τών ανώτερων ουρανίων αγαθών, εμείς να τα εγκαταλείπουμε και να επιστρέφουμε στα γήινα;"

Μάλιστα ο απόστολος πλέκει μεγάλο εγκώμιο γι' αυτή την ουράνια πόλη, λέγοντας ότι έχει Αρχιτέκτονα και Κατασκευαστή τον Ίδιο τον Θεό. Η προέλευσίς της δηλαδή, είναι εξ ολοκλήρου Θεϊκή.

7. Η ουράνια πόλη τής Αποκάλυψης

Βέβαια ύστερα και από όσα έχουμε εκθέσει στις προηγούμενες εκπομπές, θα μαντέψατε ήδη ποια είναι αυτή η πόλη. Είναι η "Νέα Ιερουσαλήμ", για την οποία μάς λέει ο απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψη, στίχος 21/κα: 2 τα εξής:

"Και εγώ, ο Ιωάννης, είδον την πόλην την αγίαν, την Νέαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν (δηλαδή προερχόμενη) από τού Θεού, εκ τού ουρανού".

Αυτή η πόλη δεν είναι άλλη από την Εκκλησία τού Θεού. Τής οποίας τα σταθερά και ακλόνητα θεμέλια που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους, δεν είναι άλλα από τους 12 αποστόλους, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Αποκάλυψις 21/κα: 14: "Και το τείχος τής πόλεως, είχε θεμέλια 12, και εν αυτοίς τα ονόματα τών 12 αποστόλων τού Αρνίου.

Έτσι λοιπόν, όταν οι αυτοαποκαλούμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, λέγουν ότι οι Πατριάρχες και οι λοιποί δίκαιοι  τής Παλαιάς Διαθήκης, θα ζήσουν επάνω στη γη, που βλέπουμε σήμερα, ματαιώνουν την ελπίδα τής πίστεώς τους. Καταργούν τις επαγγελίες που είχε  ετοιμάσει ο Θεός γι' αυτούς, και ακυρώνουν τον αγώνα τους. Και μάλιστα τα λέγουν αυτά, ενώ η Αγία Γραφή  είναι σαφέστατη ειδικά σε σχέση με τους Πατριάρχες, ότι θα κληρονομήσουν και θα γίνουν πολίτες τής ΟΥΡΑΝΙΑΣ πόλης, τής Νέας Ιερουσαλήμ, και όχι την γη που βλέπουμε σήμερα.

8. Πώς διαστρεβλώνουν τα λόγια τού Κυρίου για ουράνιο Αβραάμ

Εκτός απ' όσα διαβάζουμε στην προς Εβραίους, τα οποία είναι ξεκάθαρα γύρω απ' αυτό το ζήτημα, ας μάς επιτρέψετε να κάνουμε μία μικρή παρένθεση, για να αναφέρουμε μία αντίστοιχη δήλωση που περιέχεται στην Αγία Γραφή, αυτή τη φορά εκφρασμένη από τον Ίδιο τον Κύριο. Ευρίσκεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, στίχο 8/η: 11:

"Σάς λέγω δε, ότι πολλοί θέλουσιν ελθεί από Ανατολών και Δυσμών, και θέλουσι καθίσει μετά τού Αβραάμ, και Ισαάκ και Ιακώβ, εν τη Βασιλεία τών Ουρανών".

Ο Κύριος αναφέρεται στους εξ εθνών Χριστιανούς, που θα μοιρασθούν με τους Πατριάρχες, όχι τον πλανήτη γη, όπως λέγουν οι Μάρτυρες τού ιεχωβά, αλλά τη Βασιλεία τών Ουρανών.

Αλλά επειδή αυτό το εδάφιο καταρρίπτει πλήρως τη θεωρία τους περί δύο διαφορετικών κλήσεων, η ηγεσία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ακούστε πώς το ερμηνεύει, προκειμένου να το καταστήσει ανίσχυρο:

Θεωρεί ότι τα ονόματα αυτά, δεν αναφέρονται στους πατριάρχες, αλλά είναι "συμβολικά"! Έτσι, θεωρούν ότι το όνομα "Αβραάμ", συμβολίζει τον Θεό, το όνομα Ισαάκ τον Ιησού Χριστό, ενώ το όνομα "Ιακώβ", συμβολίζει τους 144.000.

Θαυμάστε το μέγεθος τής διαστρέβλωσης τού πνεύματος τών Γραφών και τη μεθοδεία τής πλάνης. Επειδή δεν θέλουν τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ να κληρονομούν τη Βασιλεία τών Ουρανών, τους κάνουν "σύμβολα"!

Αλλά ταυτόχρονα αποσιωπούν το  γεγονός ότι η ίδια φράση αναφέρεται και από άλλον Ευαγγελιστή. Τον Λουκά, με μία πάρα πολύ μικρή διαφορά, που όμως στην περίπτωσή μας, αποδεικνύεται καταλυτική. Ας το διαβάσουμε, στο κατά Λουκάν 13/ιγ: 2, 28 και 29:

"Εκεί θέλει ίσθαι ο καυθμός και ο τριγμός τών οδόντων. Όταν ίδητε τον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τη Βασιλεία τού Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω. Και θέλουσιν ελθεί από Ανατολών και Δυσμών και από Βορρά και Νότου και θέλουσι καθίσει εν τη Βασιλεία τού Θεού.

Εδώ άραγε τι έχουν να πουν για όλους τους προφήτας που μνημονεύονται μαζί με τους Πατριάρχες; Μήπως είναι και αυτοί σύμβολα; Κάτι τέτοιο, είναι τελείως παράλογο. Γι' αυτό λοιπόν αποφεύγουν συστηματικά τη σύνδεση αυτών τών εδαφίων, και την παράλληλη εξέτασή τους.

Και εδώ θέλουμε να σάς υποβάλουμε μία ερώτηση: Άραγε, θα εμπιστευόσασταν ποτέ τη ζωή σας και τη σωτηρία σας, σε τέτοιου είδους ανθρώπους, που ενώ από τη μία μεριά αυτοδιαφημίζονται ότι είναι οι μόνοι που μελετούν την Αγία Γραφή, και από την άλλη (όπως στην πράξη αποδεικνύεται), δεν δείχνουν κανένα σεβασμό προς αυτήν, διαστρέφοντας κατάφορα τα νοήματά της; Όλοι μας οφείλουμε μια ειλικρινή απάντηση προς τον εαυτό μας στο ερώτημα αυτό, ιδιαίτερα όμως όσοι είναι παγιδευμένοι στα δίκτυα τής πλάνης τής Εταιρίας Σκοπιά.

9. Γιατί δεν έλαβαν τις επαγγελίες οι π.Χ. πιστοί

Ας επανέλθουμε όμως στην προς Εβραίους επιστολή, και ιδιαίτερα σ' αυτό το τόσο ωραίο και διδακτικό κομμάτι περί πίστεως, στο οποίο είχαμε σταματήσει, περιοριζόμενοι δυστυχώς μονάχα στο θέμα περί τής κληρονομίας τών Πατριαρχών, λόγω περιορισμένου χρόνου.

Μέχρι στιγμής, είδαμε ιδιαίτερα στον στίχο10 τού 11ου κεφαλαίου, ότι οι Πατριάρχες έχουν επαγγελία και ελπίδα να κατοικήσουν στην ουράνια πόλη, που έχει κατασκευάσει εξ ολοκλήρου ο Ίδιος ο Θεός. Δηλαδή στη Νέα Ιερουσαλήμ, στην οποία οι αιρετικοί θεωρούν ότι θα ευρίσκονται μόνο οι 144.000, και φυσικά όχι οι Πατριάρχες.

Ο λόγος περί πίστεως λοιπόν, και ο απόστολος, στον στίχο 11 και 12, περιγράφει την πίστη που έδειξε η Σάρρα αφ' ότου εφοβήθη από τον έλεγχο που υπέστη, όταν απίστησε και γέλασε στο άκουσμα τής επαγγελίας ότι θα αποκτήσει παιδί.

Σημειώνουμε εδώ, ότι ο φόβος τού Θεού, μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην πίστη. Και στο εδάφιο 13 διαβάζουμε:

"Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης".

Αλλά πώς λέγει ο Απόστολος, ότι "όλοι αυτοί απέθανον μη λαβόντες τας επαγγελίας"; Διότι και ο Άβελ ακόμη λαλεί και δοξάζεται απ' όλους, και ο Ενώχ μετετέθη, και ο Νώε ελυτρώθη από τον Κατακλυσμό μαζί με την οικογένειά του και ονομάσθηκε δίκαιος, και ο Αβραάμ γέννησε παιδί από τη Σάρρα.

Επειδή ο Θεός είναι τόσο μεγαλόδωρος και πλουσιόδωρος, μ' αυτά που τους έδωσε, δεν εξεπλήρωσε τον μισθό τής πίστεώς των, και τών μεγάλων τους αγώνων και αρετών. Αυτά τα χαρίσματα και αγαθά, ήταν απλώς σαν προγεύματα και αρραβώνες τών αληθινών και ουρανίων επαγγελιών που έχει να τους δώσει στην μέλλουσα ζωή.

Και δόθηκαν σ' αυτούς τους αγίους και δίκαιους, για μάς τους μικρόψυχους, ώστε από αυτά τα φθαρτά αγαθά που τους δόθηκαν εδώ, να πιστέψουμε σ' αυτά τα άφθαρτα που δεν έλαβαν ακόμη, αλλά πρόκειται να λάβουν και για τα οποία ο απόστολος έγραψε στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή, 2/β: 9, ότι "εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσεν, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν".

Μάς λέγει λοιπόν ο απόστολος, ότι πέθαναν όλοι αυτοί σε κατάσταση πίστεως, χωρίς όμως να λάβουν τις επαγγελίες. Ωστόσο μάς φανερώνει αινιγματωδώς, ότι είχαν δει από μακριά τα μυστήρια τής Βασιλείας τών Ουρανών, και τής Ανάστασης και τών αρρήτων αγαθών, λέγοντας ότι "μακρόθεν ειδόντες αυτάς" τα επαγγελίας, και αφού τις αποδέχθηκαν, ομολόγησαν ότι είναι "ξένοι και παρεπίδημοι επί τής γης". Και μάλιστα τής γης Χαναάν, τής γης τής Επαγγελίας! Που ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να υπάρχει πάνω σ' όλη τη γη τότε.

Έτσι λοιπόν, είναι μεγάλο σφάλμα, που αγγίζει τα όρια τής βλασφημίας, όταν λέγεται ότι οι Πατριάρχες προσέβλεπαν και ήλπιζαν να ζήσουν αιωνίως επάνω σ' αυτό τον πλανήτη, επάνω σ' αυτή την φθαρτή γη.

Αυτοί βεβαίως δεν παρακαλούσαν τον Θεό να λάβουν την αισθητή γη, διότι δεν ήταν άξιοι μόνον τής γης αυτής, αλλά και τού ουρανού. Οι απόγονοί τους όμως, έλαβαν τη γη τής επαγγελίας, γιατί εκείνης τής γης ήσαν άξιοι.

Πάροικος λοιπόν και παρεπίδημος ομολόγησε ο Αβραάμ ενώπιον τών Χετταίων (Γένεσις 23/κγ: 4). Αλλά το ίδιο έπραξαν και όλοι οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως μαρτυρεί αργότερα ο Δαβίδ, λέγοντας:

"Πάροικος εγώ ειμί εν τη γη, και παραπίδημος, καθώς πάντες οι πατέρες μου" (Ψαλμός 38/λη: 13 κατά τους Ο΄).

10. Επιθυμούσαν πατρίδα ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ

Συνεχίζουμε διαβάζοντας τον στίχο 14 και εξής: "Διότι οι λέγοντες τοιαύτα, (δηλαδή ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί τής γης), δεικνύουσιν ότι ζητούσι πατρίδα".

Αλλά ποια πατρίδα ζητούσαν; Αυτή απ' όπου εξήλθαν; Τη Μεσοποταμία;

"Και αν μεν ενθυμούντο εκείνην εξ ής εξήλθον, ήθελαν ευρεί καιρόν να επιστρέψωσι", μάς λέγει ότι ήθελαν για πατρίδα εκείνη από την οποία εξεκίνησαν, και τον καιρό είχαν, και τα μέσα, και τις φυσικές δυνάμεις, και το δρόμο εγνώριζαν για να επιστρέψουν. Άρα, κάποια άλλη πατρίδα ζητούσαν, που δεν ήταν ούτε η Μεσοποταμία, ούτε η γη Χαναάν, η αισθητή γη τής επαγγελίας, τής οποίας ήσαν ήδη κάτοικοι. Αλλά ποιαν;

Ο απόστολος μάς δίνει την απάντηση στον στίχο 16:

"Τώρα όμως επιθυμούσι καλυτέραν, τουτέσιν ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΝ".

Η πατρίδα λοιπόν που επιθυμούσαν οι Πατριάρχες και όλοι οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, δεν είναι η αισθητή γη, αλλά είναι "επουράνια". Ο απόστολος δεν αφήνει κανένα περιθώριο στις απόψεις τών αιρετικών. Επουράνια λοιπόν πατρίδα επιθυμούσαν. Και το εδάφιο συνεχίζει:

"Δια τούτο, ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγηται Θεός αυτών. Διότι ητοίμασε δι' αυτούς πόλιν".

Δια τούτο, (λέγει ο Απόστολος), τουτέστιν, "αυτή ήταν η αιτία". Ποια δηλαδή; Ότι δεν ζητούσαν γήινες επαγγελίες, αλλά ουράνιες. Δεν ζητούσαν γήινη πατρίδα, αλλά την επουράνια. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Θεός τού ουρανού και τής γης, τού αισθητού και ορατού αλλά και τού νοητού και αοράτου κόσμου, δεν ντρέπεται να ονομάζεται "Θεός αυτών", και να συστήνεται ως: "Θεός Αβραάμ, και Θεός Ισαάκ, και Θεός Ιακώβ". "Τούτο μου εστίν όνομα αιώνιον, και μνημόσιον γενεών γενεές". (Έξοδος 3/γ: 15).

Ας σηκώσουν λοιπόν οι δυστυχείς αιρετικοί τους νοητούς τους οφθαλμούς από τη γη που βλέπουν, στον ουρανό, όπου τους περιμένει, μετά τη μεταστροφή τους, και επιστροφή τους, "θεοκατασκεύαστη" πόλη, διαφορετικά αλλοίμονο, θα χάσουν και εκείνη, αλλά και ετούτη που ελπίζουν να έχουν.

Μόνον έτσι θα τιμήσουν τον Δημιουργό, όταν αποδεχθούν το δώρο Του. Δυστυχώς όμως, στους χώρους τής αιρέσεως τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, έχει αναπτυχθεί η ψυχολογία κάποιος να αισθάνεται ενοχές, ντροπή και πολλών ειδών αναστολές, όταν η καρδιά του χτυπά για τα επουράνια αγαθά, ενώ όταν ονειρεύεται σπίτια με κήπους και στρωμένα τραπέζια με φρούτα και λαχανικά, να θεωρεί ότι βρίσκεται σε ανθηρή πνευματική κατάσταση και ευαρεστεί τον Θεό.

Βέβαια τα λόγια αυτά τού Αποστόλου, αποτελούν και για εμάς ένα είδος "βουκέντρας", διότι ενώ έχουμε βεβαία την ελπίδα τών επουρανίων αγαθών, ωστόσο όχι μόνο σαν μελλοντικοί πολίτες εκείνης τής επουρανίου πόλεως δεν συμπεριφερόμεθα, αλλά μάλλον σαν αιώνιοι, μόνιμοι και ασφαλείς κάτοικοι αυτής τής γης, έχοντας στραμμένα τα ενδιαφέροντά μας και τις προσδοκίες μας στα επίγεια, υλικά αγαθά.

Τα λόγια λοιπόν αυτά, αποτελούν προτροπή και παρακίνηση να διδαχθούμε από την διαγωγή τών Πατριαρχών, που αν και ήταν στερημένοι από τα μέσα και τα υποστηρίγματα που έχουμε εμείς σήμερα, από το "νέφος" τών αγίων, τών οσίων, τών μαρτύρων και τών πνευματικών διδασκάλων, αλλά και τόσων άλλων αγαθών, που απορρέουν από το γεγονός τής Θείας Ενανθρωπίσεως τού Κυρίου μας, εν τούτοις ήταν πλούσιοι στην πίστη, και έλαβαν την τιμήν να ονομασθούν "φίλοι τού Θεού", ο Θεός να ονομάζεται μνημονεύοντας το όνομά τους, και να ετοιμάζει γι' αυτούς επουράνια πόλη.

11. Φθαρτή γη, ή ουράνιες επαγγελίες;

Ας μείνουμε όμως λίγο περισσότερο στον στίχο 16, που είναι πολύ σημαντικός για τη μελέτη μας. Μάς λέγει ρητά ο απόστολος Παύλος, ότι ο Θεός ετοίμασε για τους Πατριάρχες "επουράνια πόλη". Όχι επίγειες κατοικίες.

Μάς λέγει μέχρις εδώ, τίποτε περισσότερο γι' αυτή την πόλη; Ναι, στον στίχο 10, ότι αυτή η πόλις έχει ακλόνητα θεμέλια, που όπως είδαμε από την Αποκάλυψη, είναι οι 12 Απόστολοι τού Αρνίου. Μάς λέγει επίσης, ότι αυτή η πόλη έχει αρχιτέκτονα και κατασκευαστή τον Ίδιο τον Θεό.

Και πώς κατάφεραν οι Πατριάρχες να πολιτογραφηθούν εκεί; Να γίνουν πολίτες της;

Με το να δηλώσουν "ξένοι και πάροικοι" τής παρούσης γης και τού φθαρτού αυτού κόσμου. Ζήτησαν καλύτερη πατρίδα, και ο Θεός τους την ετοίμασε.

Ας δούμε όμως και ποιοι άλλοι γίνονται πολίτες αυτής τής πόλης τού Θεού:

Διαβάζουμε από την προς Εφεσίους επιστολή, κεφάλαιο 2/β: 19-21, όπου ο απόστολος Παύλος απευθύνεται προς τους Εθνικούς, και τούς λέγει:

"Άρα λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται τών αγίων, και οικείοι τού Θεού. Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον τών Αποστόλων και Προφητών, όντως ακρογωνιαίου Λίθου αυτού τού Ιησού Χριστού. Εν τω Οποίω, πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω. Εν τω Οποίω, και εσείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον τού Θεού, δια τού Πνεύματος".

Λέει λοιπόν ο Απόστολος στους Εθνικούς, ότι "δεν είναι πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται τών αγίων, και οικείοι τού Θεού". Δηλαδή, όσο κανείς είναι και δηλώνει πολίτης τής γης, και τών φθαρτών αγαθών, είναι ξένος τού Θεού. Και πάλι, όποιος δηλώνει ξένος και πάροικος τής γης, και τών υλικών αγαθών και απολαύσεων, γίνεται πολίτης τής επουρανίου πόλεως, όπως οι Πατριάρχες, συμπολίτης αυτών και όλων τών υπολοίπων αγίων, και οικείος τού Θεού.

Μία επαγγελία για τους σωζομένους, μία κλήση, μία επιλογή ανάμεσα σε δύο δυνατότητες: Ή πολίτης τής γης και ξένος τού Θεού, ή ξένος τής γης, αλλά πολίτης τού ουρανού και οικείος τού Θεού. Δύο ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Όσο κανείς αποξενώνεται από την γη, τόσο πλησιάζει τον ουρανό. Και αντίστροφα.

Δεν υπάρχουν σωζόμενοι που ζουν σ' αυτή την γη, όπως λένε οι αιρετικοί. Οι δε "γη τής επαγγελίας" που κληρονομούν οι πιστοί, μεταξύ τών οποίων και οι Πατριάρχες, δεν είναι άλλη από την ουράνια πόλη, που κατασκεύασε ο Θεός, ή αλλιώς, η νέα ή άνω Ιερουσαλήμ. Ή αλλιώς "οι νέοι ουρανοί και νέα γη".

Όμως στο σημείο αυτό θα σταματήσουμε για σήμερα, για να συνεχίσουμε στην επόμενη εκπομπή, αυτό το ενδιαφέρον και ωφέλιμο για όλους μας θέμα. Σάς ευχαριστούμε που μάς παρακολουθήσατε. Ευχαριστούμε και τον π. Δημήτριο Παπαγιάννη που είχε την επιμέλεια τού ήχου.

Απομαγνητοφώνηση: Ν. Μ.