Tοποθέτηση τού προβλήματος

Ένα τέτοιο χωρίο που παρεξηγείται από τους μη γνωρίζοντες, είναι και το: Γένεσις 1/α΄ 29-30, όπου (κατά τους Εβδομήκοντα) αναφέρονται τα εξής:

΄΄29. Και είπεν ο Θεός: "Ιδού δέδωκα υμίν παν χόρτον σπόριμον σπείρον σπέρμα, ό εστιν επάνω πάσης τής γης και παν ξύλον, ό έχει εν εαυτώ καρπόν σπέρματος σπορίμου - υμίν έσται εις βρώσιν - 30. και πάσι τοις θηρίοις τής γης και πάσι τοις πετεινοίς τού ουρανού και παντί ερπετώ τω έρποντι επί τής γης, ό έχει εν εαυτώ ψυχήν ζωής, πάντα χόρτον χλωρόν εις βρώσιν". Και εγένετο ούτως. 31. Και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη΄΄.

Το χωρίο αυτό, περιγράφει την εξουσία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και στα ζώα (μετά τη δημιουργία τους στην 6η δημιουργική ημέρα), να τρώνε φυτικές τροφές. Και εδώ δημιουργείται μια σειρά ερωτημάτων:

1. Τότε γιατί ο άνθρωπος τρώει κρέας;

2. Γιατί υπάρχουν ζώα που τρώνε κρέας;

3. Εφ' όσον γράφει: "και εγένετο ούτως", μήπως αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος και τα ζώα στην αρχή τής δημιουργίας τους δεν έτρωγαν κρέας;

4. Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν οι παλαιοντολογικές ανακαλύψεις, έχουν αποδείξει σαφώς ότι υπήρχαν σαρκοφάγα ζώα από την αρχή τής δημιουργίας τους;

5. Τέλος, αν τα ζώα ήταν σαρκοφάγα από την αρχή, πώς μπορεί να συμβιβάζεται αυτό με έναν Θεό ειρήνης και καλοσύνης, που τα "προίκισε" με τόσο τρομερά όπλα καταστροφής, για να ξεσκίζουν το ένα το άλλο;

Τα παραπάνω ερωτήματα, συνδέονται και με ένα άλλο, φαινομενικά άσχετο, που δημιουργείται όταν διαβάσουμε το παραπάνω χωρίο σε συνδυασμό με τα συμφραζόμενά του. Για να γίνουμε σαφέστεροι, στα προηγούμενα συμφραζόμενα τού χωρίου αυτού, βλέπουμε ότι τα ζώα και τέλος ο άνθρωπος δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια τής 6ης δημιουργικής ημέρας. Στο χωρίο αυτό δηλώνεται το τέλος τής 6ης δημιουργικής ημέρας, ενώ στα επόμενα εδάφια, (στα 3 πρώτα εδάφια τού επομένου κεφαλαίου), γίνεται λόγος για το ότι ο Θεός κατέπαυσε κατά την 7η δημιουργική ημέρα.

Δεδομένου λοιπόν ότι η 7η δημιουργική ημέρα είναι η ημέρα κατάπαυσης τού Θεού, (με άλλα λόγια ο μέλλων αιώνας), σε ποια ημέρα βρισκόμαστε εμείς σήμερα;

To παραπάνω ερώτημα μάλιστα, είναι τόσο σημαντικό για την επίλυση τών προηγουμένων προβλημάτων, που θα το απαντήσουμε πρώτο.

Σε ποια δημιουργική ημέρα ζούμε σήμερα;

Το εδάφιο Γένεσις 1/α΄ 31, λέει: «και είδεν ο Θεός τα πάντα όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη».

 Πρώτο ερώτημα λοιπόν: Σε ποια δημιουργική ημέρα έγιναν τα «θηρία της γης» του χωρίου 30; Είναι σαφές ότι έγιναν στην 6^η δημιουργική ημέρα! Στην ίδια ημέρα φυσικά έγινε και ο άνθρωπος (εδάφιο 26).

 Σε ποια δημιουργική ημέρα ζούμε σήμερα; Και πάλι η απάντηση είναι: «στην 6^η δημιουργική ημέρα!», εφ’ όσον η 7^η δημιουργική ημέρα είναι η ημέρα κατάπαυσης του Θεού, η ημέρα του μέλλοντος αιώνα!

Μα πώς είναι δυνατόν αυτό, εφ’ όσον το εδάφιο 31 λέει: «Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη»; Πώς είναι δυνατόν να ζούμε στην 6^η δημιουργική ημέρα, εφ’ όσον η 6^η δημιουργική ημέρα στην αφήγηση της Γένεσης 1/α΄ 31 εμφανίζεται να έχει τελειώσει;

Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε πώς προκύπτει το ότι η 6^η δημιουργική ημέρα έχει τελειώσει, αναφέρω τα εξής:

Στα πρώτα εδάφια τής Γένεσης, αφού πρώτα γίνεται μια περιληπτική αναφορά για το ότι ο Θεός έφτιαξε τον ουρανό και τη γη, μετά «είπεν ο Θεός: ΄΄Γενηθήτω φως΄΄. Και έγινε φως». Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η πρώτη δημιουργική ημέρα. Δεν χρειάζεται σοφία για καταλάβει κάποιος ότι το φως αρχίζει να φέγγει το πρωί και όχι την εσπέρα! Η δήλωση αυτή δεν έχει σχέση με το πώς μετρούσαν οι Ισραηλίτες την ημέρα τους. Άλλο δημιουργική ημέρα, και άλλο Ισραηλιτική.

Οι δημιουργικές ημέρες ξεκινούν από το πρωί. Όταν για παράδειγμα στη Γένεση 1/α΄3-5 αρχίζει η δημιουργία, πρώτα ο Θεός δημιουργεί το φως, και από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η 1^η δημιουργική ημέρα. Όταν λοιπόν λέει: «και εγένετο εσπέρα…», μιλάει για το τελείωμα της 1^ης δημιουργικής ημέρας! Στη συνέχεια όταν λέει: «και εγένετο πρωί…», μιλάει για την αρχή της 2^ης δημιουργικής ημέρας, που συμπίπτει με το τέλος τού δημιουργικού "24ώρου". Και η δήλωση: «…ημέρα μία», μας λέει ότι η 1^η ημέρα ολοκληρώθηκε. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τις υπόλοιπες ημερες, ως και την 6^η!

Όταν λοιπόν στο Γένεσις 1/α΄ 31 λέει: «και εγένετο εσπέρα…» μιλάει για το τελείωμα της 6^ης δημιουργικής ημέρας. Στη συνέχεια όταν λέει: «και εγένετο πρωί…», μιλάει για την αρχή της 7^ης δημιουργικής ημέρας, η οποία συμπίπτει με το τέλος τού 6^ου δημιουργικού 24ώρου. Και η δήλωση: «…ημέρα έκτη», μας λέει ότι η 6^η ημέρα ολοκληρώθηκε.

Από τα παραπάνω, είναι σαφές ότι συμβαίνουν 2 πράγματα:

1. Η 7^η δημιουργική ημέρα έχει αρχίσει, και

2. Συνυπάρχει παράλληλα με την 6^η (!!!).

Αν αυτό σας φαίνεται παράξενο, παρακαλώ μελετήστε το θέμα μας: "Η πτώση τών πρωτοπλάστων από τη θεία κατάπαυση".

Αυτό αποτελεί και την απάντηση στο εδάφιο Γένεσις 1/α΄ 30, όπου εμφανίζεται να έχει δοθεί στα θηρία ως τροφή το χόρτο. Εφ’ όσον ακόμα ζούμε στην 6^η δημιουργική ημέρα, είναι σαφές ότι στο συγκεκριμένο χωρίο, ο άχρονος Θεός βλέπει όλες τις δημιουργικές ημέρες (πλην της 7^ης ατελείωτης ημέρας) συντελεσμένες. Βλέπει συντελεσμένη και όλη τη δημιουργία, ως την εκπλήρωση του σκοπού του, να περάσει στην αφθαρσία όλη η κτίση, (όχι μόνο ο άνθρωπος). (Ρωμαίους 8/η΄ 21,22).

Ο σκοπός του Θεού της αγάπης, είναι να λειτουργούν όλα με τους νόμους της αφθαρσίας, και όχι με τους νόμους της φθοράς (της ζούγκλας, δηλαδή της επιβίωσης του ισχυροτέρου). Για να γίνει αυτό, πρέπει «ο λέων να τρώγει άχυρον όπως ο βους» (Ησαϊας 10/ι΄ 6-9). Αυτό όμως, δηλαδή η αφθαρτοποίηση της κτίσης, ακολουθεί την αφθαρτοποίηση του ανθρώπου. Στον παράδεισο συνέβαινε κατ’ εξαίρεσιν, καθώς ο Αδάμ ζούσε στην 7^η δημιουργική ημέρα προ της πτώσεως. Προ του παραδείσου όμως, τα ζώα έτρωγαν το ένα το άλλο, καθώς η δημιουργία ήταν ακόμα ημιτελής. Ο Θεός όμως είχε δώσει για τροφή τόσο σ’ αυτά, όσο και στον άνθρωπο μόνο τη φυτική τροφή. Απλώς άφηνε να συμβαίνει η σαρκοφαγία ως το τέλος της δημιουργίας του, στο τέλος της 6^ης δημιουργικής ημέρας.

΄Ετσι το χωρίο Γένεσις 1/α΄ 30 – 2/β΄ 2 λέει: «…πάντα χλωρόν χόρτον εις βρώσιν. Και εγένετο ούτως… και εγένετο εσπέρα, και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη. Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών, και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησεν, και κατέπαυσεν τη ημέρα τη εβδόμη…»

 Άλλωστε, αν η 7^η και η 6^η ημέρα δεν συνυπάρχουν, πώς ο απόστολος Παύλος μιλούσε για αυτούς που «γεύθηκαν τις δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος»; (Εβραίους 6/ς΄ 5). Είναι μέλλων για τους απλούς ανθρώπους, αλλά παρών για τους αγίους.

Ένα άλλο παρόμοιο χωρίο, είναι το: Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 13: "Καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί".

Προσέξτε, δεν λέει: "θα κατοικεί", αλλά "κατοικεί" (τώρα), παρά το ότι είναι κάτι που το "προσδοκώμεν". Γιατί προσδοκώμεν οι απλοί άνθρωποι τής 6ης δημιουργικής ημέρας, κάτι που είναι υπαρκτή πραγματικότητα για τους αγίους που ζουν στην ημέρα κατάπαυσης τού Θεού.

Ως τότε, "πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι τού νυν". Τοτε "και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από τής δουλείας τής φθοράς εις την ελευθερίαν τής δόξης τών τέκνων τού Θεού". (Ρωμαίους 8/η΄ 21,22). Τότε το ένα ζώο δεν θα ξεσχίζει το άλλο, ούτε ο άνθρωπος θα επιβιώνει εις βάρος τής κτίσης και σκοτώνοντας τα ζώα στα οποία δόθηκε φύλακας. Η αναγκαιότητα τής ανοχής τού Θεού θα έχει τελειώσει, γιατί τότε η κτίση θα είναι πια τέλεια. Δεν θα χρειάζεται πια ο νόμος τής ζούγκλας, ούτε θα πεθαίνουν τα ζώα για να επιβιώσει το ισχυρότερο, που θα δώσει συνέχεια στο είδος τους. Τοτε η καλοσύνη και η αγάπη τού Θεού θα είναι φανερή στη δημιουργία Του, που θα κυριαρχείται από το νόμο τής αφθαρσίας την αγάπη.

Σημείωση: Το ότι ο Θεός άφησε ως τώρα τα ζώα να πεθαίνουν σ' ένα διαρκή αγώνα, σύμφωνα με τους νόμους (τής ζούγκλας) τής φθοράς, ίσως φαίνεται αντιφατικό με το εδάφιο τής Αγίας Γραφής, που υπάρχει στη Σοφία Σολομώντος 1/α΄ 13: "ότι ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ' απωλεία ζώντων". Με μια προσεκτικότερη μελέτη όμως, παρατηρούμε ότι εκεί μιλάει για ανθρώπους και όχι για ζώα.

Επίσης, καθώς το βιβλίο αυτό τής Αγίας Γραφής γράφτηκε στα Ελληνικά, αν κοιτάξουμε πώς χρησιμοποιείται η Ελληνική λέξη "θάνατος" στα υπόλοιπα βιβλία τής Αγίας Γραφής που γράφτηκαν στα Ελληνικά, θα διαπιστώσουμε ότι χρησιμοποιείται πάντοτε μόνο για ανθρώπους. Φυσικά ο Θεός δεν τέρπεται ούτε όταν πεθαίνουν τα ζώα. Όμως η φθορά τών ζώων και η φυσική επιλογή, είναι κατά τη διάρκεια τών 6 δημιουργικών ημερών, ο αναγκαίος τρόπος εξέλιξης τής κτίσης, ώσπου να φθάσει στην τελειότητα τής αφθαρσίας (Β΄ Πέτρου 2/β΄ 12).

Ν. Μ.

Μια διαφορετική άποψη για αυτό το θέμα, στο οποίο η ΟΟΔΕ δεν έχει οποιαδήποτε επίσημη θέση, μπορείτε να βρείτε, σε άλλες ιστοσελίδες,  ΕΔΩ και ΕΔΩ (αγγλικά). Σχετικά με την στάση της ΟΟΔΕ, γενικά, σε θέματα "θεολογούμενα", μπορείτε να δείτε ΕΔΩ

(Σημ: Η ΟΟΔΕ, ως Ορθόδοξο Χριστιανικό ηλεκτρονικό περιοδικό, δεν φέρει ουδεμία ευθύνη για το περιεχόμενο άλλων ιστοσελίδων. Απλά τις αναφέρουμε για την καλύτερη και πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών μας.)