Για όσους δεν κατάλαβαν...

Ας δούμε λοιπόν μία-μία τις ομοιότητες και τις διαφορές αυτές, διευρύνοντας έτσι την κατανόησή μας για τον τρόπο λειτουργίας και τους στόχους τής εταιρίας Σκοπιά, με τη βοήθεια ενός φανταστικού διηγήματος, που όμως είναι τόσο αληθινό στις ζωές πολλών από εμάς...

Μια πατρική εμφάνιση

Οι περισσότεροι "Μάρτυρες" θεωρούν την οργάνωση ως μια "στοργική μητέρα" που ενδιαφέρεται για το καλό τους. Νομίζουν ότι ενδιαφέρεται προσωπικά γι' αυτούς και για τη σωτηρία τους, και την εμπιστεύονται. Κάτι παρόμοιο που συνέβαινε με τον "Γιάνσι" τού διηγήματος:

"Ο τόνος της φωνής του ήταν βαθύς, προσωπικός".

...

Ο Γιάνσι άλλαξε. Ο Τάβερνερ νόμισε ότι η εικόνα είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται ελαφρά. Δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος. Σαν να χάθηκε η καλή αίσθηση του χιούμορ. Τώρα μετατράπηκε σε έναν ηλικιωμένο, περισσότερο μεγαλόσωμο άντρα. Έναν πατέρα που με σταθερό βλέμμα νουθετούσε τα παιδιά του.

Όλοι τον εμπιστεύονταν.

Έχει να πει κάτι σπουδαίο για κάθε θέμα. Σοφά, παλιά ρητά. Πώς να γιατρέψετε το κρύωμα. Ποια είναι τα προβλήματα πίσω στη γη».

«Εξαιρετικά αξιαγάπητος. Οι μάζες τον λατρεύουν. Είναι ο άνθρωπός τους – μιλάει γι’ αυτούς.

Οι οπαδοί τής Σκοπιάς, περιμένουν με ανυπομονησία τα νέα τεύχη και τα νέα βιβλία τής οργάνωσης, για να διδαχτούν σε κάθε τομέα, να ωφεληθούν πνευματικά, να λάβουν κατευθύνσεις. Ακριβώς όπως οι κάτοικοι τής Καλιστoύς στο διήγημα τού "Γιάνσι".

«Πρόκειται για υπόδειγμα δημοκρατίας. Διάβασα τα βιβλία τους. Γεμάτα με ιδεαλιστικά συνθήματα: ελευθερία λόγου, ελευθερία συγκεντρώσεων, ανεξιθρησκεία – τα βασικά. Τα ίδια που κάναμε και στο σχολείο».

...

Ο Γιάνσι βλέπει τα πράγματα από περισσότερο πνευματική σκοπιά. Έχει ισχυρές απόψεις για το Θεό και την πίστη και την τιμιότητα της κυβέρνησης και τη σημασία του να είσαι εργατικός και επιμελημένος. Ξαναζεσταμένες αλήθειες».

...

ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι ο Τζον Γιάνσι είχε αποφθέγματα για κάθε γνωστό θέμα. Είχε καταγραφεί η άποψή του για κάθε περίπτωση… για τη μοντέρνα τέχνη, για τη χρήση του σκόρδου στο φαγητό, για την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών, για την κατανάλωση κρέατος, για το σοσιαλισμό, για τον πόλεμο, για τα φορέματα με ντεκολτέ στις γυναίκες, για τους υψηλούς φόρους, για την αθεϊα, για το διαζύγιο, για την αγάπη προς την πατρίδα – όλες τις πιθανές απόψεις που θα μπορούσε να εκφράσει.

Όπως έκανε η κυβέρνηση τής Καλιστούς στο διήγημα, έτσι και η Σκοπιά, κυκλοφορεί πλήθος εντύπων, κασετών, ομιλιών, κάθε δυνατό μέσο διαφήμησης τής οργάνωσης.

Βιντεοκασέτες, ταινίες, βιβλία, περιοδικά, αφίσες, φυλλάδια, δραματοποιημένες οπτικές και ακουστικές εκπομπές, προπαγάνδα μέσω των εφημερίδων, αυτοκίνητα στους δρόμους με μεγάφωνα, κόμικς για τα παιδιά, προφορική πληροφόρηση, προσεγμένες αγγελίες…  τα βασικά. Μια συνεχής ύπαρξη του Γιάνσι».

Όλα αυτά, κάνουν τον μέσο "Μάρτυρα" να πείθεται για το ενδιαφέρον τής "στοργικής" οργάνωσης. Φροντίζουν να τους πληροφορούν για τα πάντα, να τους καθοδηγούν για τα πάντα, να τους προετοιμάζουν για τα πάντα. Είναι μια "Σκοπιά" άγρυπνη, όπως δηλώνει το όνομά της, να βλέπει για όλα, πριν απ' αυτούς, ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ.

Εντυπωσιάζονται από τα μεγάλα κτίρια τής Σκοπιάς, από τα υπερσύγχρονα μηχανήματα εκτυπώσεων, από τους αριθμούς τών μελών τους. Ο εντυπωσιασμός παίζει κι αυτός το ρόλο του στην εντύπωση που αποκομίζουν για την οργάνωση. Όπως ακριβώς χρησιμοποιούσε τον εντυπωσιασμό ο "Γιάνσι":

Τώρα πια, ο Γιάνσι φαινόταν μεγαλύτερος, πιο επίσημος και ώριμος, πιο εντυπωσιακός. Το φόντο πίσω του είχε αλλάξει και είχε αρχίσει να αντικαθίσταται από μια ελαφρά διαφορετική εικόνα. Τώρα ο Γιάνσι  βρισκόταν σε ένα κοσμικό τοπίο, ανάμεσα σε βουνά, ανέμους και τεράστια, αιωνόβια δάση.

Διαμόρφωση προσωπικοτήτων

Η "καλλιέργεια τής συνείδησης" είναι συνηθισμένη έκφραση στη Σκοπιά. "Πρέπει να εκπαιδεύεται σύμφωνα με τις κατευθύνσεις τής οργάνωσης". Κάτι που οι "Μάρτυρες" το εκλαμβάνουν ως μια προσπάθεια "βελτίωσης" τής προσωπικότητάς τους, ώστε να είναι καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι Χριστιανοί. Ας δούμε όμως τι γινόταν σχετικά με αυτό στο διήγημα τού Γιάνσι:

Για τα ασήμαντα θέματα, ο Γιάνσι είχε συγκεκριμένους κανόνες, βγαλμένους από το πλούσιο κελάρι παραδόσεων της ανθρωπότητας. Αλλά τα σημαντικά φιλοσοφικά και πολιτικά θέματα, ήταν άλλη υπόθεση.

ο Γιάνσι ήταν πάντα έτοιμος να αναφερθεί σε σπουδαία και μεγάλα θέματα, όπως ο Πόλεμος, ο Πλανήτης, ο Θεός και η Φορολογία. Όμως, έλεγε κάτι;

Ένα κρύο ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκκαλιά του Τάβερνερ. Για συγκεκριμένα – και ασήμαντα – θέματα υπήρχαν απόλυτες γνώμες: οι σκύλοι είναι καλύτεροι από τις γάτες, το γκρέιπφρουτ είναι πολύ ξινό, αν δεν του βάλεις λίγη ζάχαρη, είναι καλό να ξυπνάς νωρίς το πρωί, το πολύ ποτό δεν κάνει καλό στην υγεία σου. Σ’ ό,τι αφορά τα σημαντικά θέματα… ένα τεράστιο κενό γεμισμένο με πομπώδεις, ανούσιες εκφράσεις.

...

«Όλες οι απόψεις του Γιάνσι είναι επιφανειακές. Το κλειδί είναι η ισχνότητα. Όλες οι απόψεις του είναι «νερωμένες». Τίποτα υπερβολικό.

Πράγματι, αν προσέξουμε τις εκδόσεις τής Σκοπιάς, αυτά που γράφονται εκεί (με εξαίρεση τα θέματα πίστης), είναι κοινώς διαπιστωμένα ζητήματα, αποδεκτά απ' όλους. Το πόσο κακός είναι ο πόλεμος, το πόση δυστυχία υπάρχει, η διαπίστωση ότι όλοι αναζητούν μια λύση στο κάθε πρόβλημα. Δεν χρειάζεται να είσαι κάτι ιδιαίτερο για να τα διαπιστώσεις αυτά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιγράψεις τα στοιχεία μιας επιστημονικής έρευνας, μιας στατιστικής, ή να διηγηθείς μια εμπειρία. Κι όμως, οι οπαδοί τής Σκοπιάς, διαβάζοντάς τα, νιώθουν για τη Σκοπιά θαυμασμό!

Στα σπουδαία θέματα δεν είχαν καθόλου γνώμη. Μονάχα νόμιζαν ότι έχουν άποψη.

Στα δογματικά ζητήματα όμως, η Σκοπιά αντίθετα από τον Γιάνσι, δείχνει να έχει σαφείς και σημαντικές ισχυρές απόψεις. Για όποιον όμως το ερευνήσει καλύτερα, στα σημαντικά αυτά ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ζητήματα, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μια άνεφ προηγουμένου αντιφατική τακτική. Αν κάποιος αναλύσει τη δογματική τους χωρίς προκατάληψη και άγνοια, θα δει ότι τίποτα από τα ιδιαίτερα δόγματα τής θρησκείας τους δεν μπορεί να σταθεί λογικά.

Οι αντιφάσεις αυτές, γίνονται μόνο εν μέρει αντιληπτές από τους οπαδούς τής Σκοπιάς, όταν μια παλιότερη αντίληψη μεταβάλλεται, και σερβίρεται ως "νέο φως". Αν οι απόψεις τής Σκοπιάς ήταν πράγματι ισχυρές και αναντίρρητες, δεν θα υπήρχε αυτό το συνεχές "μπαλαντζάρισμα" από τη μία άποψη στην άλλη και πάλι πίσω!!!

Όπως συνέβαινε με τα σημαντικά ζητήματα τού Γιάνσι:

Ο Τάβερνερ άρχισε γρήγορα να ψάχνει κασέτες που αφορούσαν διάφορα θέματα μεγάλης σημασίας. Συνέβαινε παντού το ίδιο. Ό,τι έλεγε με τη μια πρόταση, το αναιρούσε με την άλλη. Το γενικό αποτέλεσμα ήταν μια έξυπνη αναίρεση, μια επιδέξια άρνηση. Ο θεατής, όμως, έμενε με την ψευδαίσθηση ότι είχε πάρει μέρος σε ένα πλούσιο και ποικίλο πνευματικό γεύμα. Ήταν συναρπαστικό. Και ήταν επαγγελματική δουλειά. Η συρραφή είχε γίνει με τέτοιο τρόπο, που ήταν δύσκολο να χαρακτηριστεί τυχαία.

...

Ο Γιάνσι είχε συγκεκριμένες απόψεις για τα πάντα… ή μήπως δεν ήταν και τόσο συγκεκριμένες;

...

Έχουμε πλησιάσει όσο το δυνατόν περισσότερο στην κατάσταση της πλήρους έλλειψης πιστεύω… αυτό το έχετε ήδη προσέξει. Όπου μπορούσαμε, αναιρέσαμε συμπεριφορές, αφήσαμε το άτομο α-πολιτικό. Χωρίς αντιλήψεις».

«Σίγουρα», συμφώνησε ο Τάβερνερ. «Μένουν όμως με την ψευδαίσθηση ότι έχουν αντιλήψεις».

Έτσι, η Σκοπιά, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τών οπαδών της, αρχίζει να διαμορφώνει τις προσωπικότητές τους, σύμφωνα με κάποιο δικό της μοντέλο. ακριβώς όπως στο διήγημα τού Γιάνσι. Αυτό όμως γίνεται με το να επεμβαίνει και να κατευθύνει κάθε τομέα τής ζωής τους.

«Δεν είμαι σίγουρος», παραδέχτηκε σκεφτικός ο Κέλμαν, ρίχνοντας μια ματιά στις καλοδουλεμένες γραφικές παραστάσεις στον τοίχο. «Ό,τι και να συμβαίνει, όμως, έχουν αρχίσει να δείχνουν όλοι ίδιοι».

...

«αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε μονοκομματική κοινωνία, με κομματική γραμμή, με επίσημη ιδεολογία. Έχουν τα χαρακτηριστικά πολιτών μιας καλά οργανωμένης απολυταρχικής κοινωνίας. Είναι πειραματόζωα – είτε το έχουν συνειδητοποιήσει, είτε όχι».

...

«Πρέπει να ελέγχονται όλοι οι τομείς της προσωπικότητας. Επιδιώκουμε το απόλυτο άτομο. Πρέπει να υπάρχει, λοιπόν, σαφώς καθορισμένη στάση για κάθε απτή ερώτηση. Σε γενικές γραμμές, η πεποίθησή μας είναι: ο Γιάνσι πιστεύει την πιο εύκολη πιθανότητα. Την πιο επιφανειακή. Την απλή, αβίαστη άποψη, την άποψη εκείνη που δεν εισχωρεί σε βάθος και δεν αναγκάζει να σκεφτείς».

Ο Τάβερνερ μπήκε στο νόημα. «Καλές, ακλόνητες, αποχαυνωτικές αντιλήψεις».

...

«Αποσκοπούσατε από την αρχή στο να αναπλάσετε τις ζωές των ανθρώπων σύμφωνα με τη γραμμή που έδινε ο Γιάνσι;» ρώτησε ο Τάβερνερ.

...

χρειάζονται ένα απαθές προβατοποιημένο κοινό. Αυτό ακριβώς κάνουν. Όταν τελειώσει η επιχείρηση Γιάνσι, οι άνθρωποι στην Καλλιστώ θα δέχονται τα πάντα. Ο Γιάνσι σκέφτεται γι’ αυτούς. Τους λέει πώς να χτενίζουν τα μαλλιά τους. Ποια παιχνίδια να παίζουν. Λέει τα ανέκδοτα που επαναλαμβάνουν οι άντρες στα πίσω δωμάτια. Η γυναίκα του μαγειρεύει το φαγητό, που τρώνε όλοι για μεσημεριανό. Σ’ όλον αυτόν τον μικρό κόσμο – εκατομμύρια αντίγραφα της καθημερινότητας του Γιάνσι. Ό,τι κάνει, ό,τι πιστεύει. Για έντεκα συνεχή χρόνια ρυθμίζουμε την κοινή γνώμη. Το σημαντικό είναι η αναλλοίωτη μονοτονία του πράγματος. Μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε, περιμένοντας από το Γιάνσι μια απάντηση για τα πάντα».

...

κατάλαβα ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Γιάνσι… το βασικό χαρακτηριστικό του νέου είδους ανθρώπου που προσπαθούν να καλλιεργήσουν. Είναι απλό. Είναι το στοιχείο που κάνει κάποιον αρκετά εύπλαστο, ώστε να άγεται και να φέρεται».

Η Σκοπιά λοιπόν, δεν είναι μια στοργική μητέρα, αλλά ένα σύστημα διαμόρφωσης προσωπικοτήτων. Τα όσα εκδίδει, δεν τα κάνει από ενδιαφέρον για τους οπαδούς της, αλλά με ψυχρό υπολογισμό. Με επιδέξιο τρόπο, σιγά σιγά, αφαιρεί τη δυνατότητα κρίσης και αντίληψης τών θυμάτων της, και τους κάνει απόλυτα εξαρτώμενους απ' αυτήν. Τους "μασάει" πάντα την τροφή, και τους τη δίνει μασημένη, βγάζοντας άχρηστα τα δόντια τους, τη δυνατότητα κρίσης τους. Τους δίνει απαντήσεις σε κάθε θέμα, ένα Ταλμούδ τής Δύσης, που υπαγορεύει κάθε τους ενέργεια.

Τους μαθαίνει να είναι εύπλαστοι, και να "άγονται και να φέρονται" με κάθε διδασκαλία που τους σερβίρει, ακόμα και όταν κάθε τόσο η διδασκαλία αυτή αλλάζει και γίνεται αντίθετη με μια προηγούμενη δική της διδασκαλία.

Ως πρότυπα προσωπικότητας, παρουσιάζονται μέλη τής οργάνωσης, άνθρωποι ισοπεδωμένοι, σαν τον Γιάνσι, φερέφωνα και μαριονέτες τής οργάνωσης, και οι ενέργειές τους και οι συνήθειές τους γίνονται πρότυπα, όπως συνέβαινε με την οικογένεια τού Γιάνσι:

Ακίνδυνος- αλλά παρόλα αυτά, διαβολικός. Και εκείνος δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα. Αν στους ανθρώπους άρεσε να ακούν τον Τζον Έντουαρντ Γιάνσι, αν ήθελαν να γίνουν σαν κι αυτόν – τι θα μπορούσε να κάνει σχετικά η αστυνομία της Νάιπλαν; Σε ποιο έγκλημα θα είχαν επέμβει;

...

Το πρώτο πραγματικά επιτυχημένο απολυταρχικό καθεστώς υπήρχε μπροστά του: φαινόταν ακίνδυνο και καθημερινό. Και το τελευταίο στάδιο – εφιαλτικό, αλλά απολύτως λογικό – ήταν ότι τα νεογέννητα αγόρια έπαιρναν εθελοντικά και με υπερηφάνεια το όνομα Τζον Έντουαρντ.

Γιατί όχι; Αφού ήδη ζούσαν, λειτουργούσαν και σκέφτονταν σαν τον Τζον Έντουαρντ. Και για τις γυναίκες υπήρχε η κ. Μάργκαρετ Έλεν Γιάνσι. Είχε και εκείνη μια πλήρη σειρά απόψεων. Είχε την κουζίνα της, το γούστο της στα ρούχα, τις συνταγές και τις μικρές συμβουλές της που μπορούσαν να ακολουθήσουν όλες οι γυναίκες.

Υπήρχαν ακόμα και παιδιά Γιάνσι για τη νεολαία του πλανήτη. Οι αρχές δεν είχαν παραλείψει τίποτα.

Η ηγεσία τής Σκοπιάς όμως, γνωρίζει ότι καμία δικτατορία δεν είναι αιώνια. Ξέρουν ότι όλο τους το οικοδόμημα μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή, αν οι οπαδοί τους αρχίσουν να σκέφτονται. Προσπαθούν λοιπόν να τους εγκλωβίσουν σε μια λογική αυτοθαυμασμού και αυτοσυγκράτησης. Να τους φοβίσουν ότι οποιαδήποτε αλλαγή, θα φέρει την αλλαγή τού τρόπου ζωής, στον οποίο έχουν ήδη βολευτεί οι περισσότεροι απ' αυτούς. Έτσι, συχνά στις συναθροίσεις τους ακούγονται λόγια όμοια με αυτά τού Γιάνσι τού διηγήματος:

«συνειδητοποίησα πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε και έχουμε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη, και τις όμορφες πόλεις και τα σπίτια μας, όλα αυτά που απολαμβάνουμε χάρη στο Θεό. Πρέπει να προσέξουμε να μη χαθούν όλα αυτά».

...

«Φίλοι μου», τόνισε ο Γιάνσι, «υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να αποδυναμώσουν αυτόν τον πλανήτη. Όλα όσα φτιάξαμε για τους αγαπημένους και τα παιδιά μας, μπορούν να χαθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Πρέπει να αγρυπνούμε. Πρέπει να προστατεύσουμε τις ελευθερίες, τα αγαθά και τον τρόπο ζωής μας. Αν διαιρεθούμε και επιδοθούμε σε φιλονικίες μεταξύ μας, θα μετατραπούμε σε εύκολη λεία για τους εχθρούς μας. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί, φίλοι μου.

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν σήμερα το πρωί. Συνεργασία. Ομαδική εργασία. Πρέπει να είμαστε ασφαλείς και για να είμαστε ασφαλείς, πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Αυτή είναι η λέξη κλειδί, φίλοι μου, για μια πλουσιοπάροχη ζωή».

Ναι, η ηγεσία τής Σκοπιάς ξέρει ότι έχει εχθρούς, και ξέρει ότι ο χειρότερος εχθρός της είναι η χειραφέτηση τών οπαδών της. Γι' αυτό προσπαθεί να τους κρατά συνεχώς απασχολημένους με διαρκείς συναθροίσεις, εκδόσεις, βιντεοκασέτες, διασκεδάσεις, έργο...

Δεν πρέπει να τους αφήσει να σκέφτονται. Πρέπει να βλέπουν μόνο μαύρο και άσπρο, και ποτέ τις άπειρες αποχρώσεις τού γκρίζου. Υπάρχει μόνο "ο κόσμος" από τη μία μεριά, και "η Σκοπιά" από την άλλη. Τίποτα άλλο. Δεν πρέπει να τους δώσει την ευκαιρία να σκεφτούν. "Είναι ο καιρός τού επείγοντος", "βρισκόμαστε στο τέλος". "Έξω από την οργάνωση υπάρχει μόνο καταστροφή". Έτσι τους σπρώχνει σε βεβιασμένες κινήσεις, να γίνουν μέλη της, ή να περιμένουν μέσα σ' αυτή το τέλος που έρχεται τόσο σύντομα... εδώ και πάνω από έναν αιώνα!

Έτσι οι οπαδοί τής Σκοπιάς, βλέπουν μόνο "άσπρο" ή "μαύρο". Αυτοί είναι οι "καλοί", και οι άλλοι οι "κακοί". Μόνο "κακό λιοπύρι" ή "καλή σκιά". Δεν διανοούνται ότι μπορεί όλα αυτά να είναι σχετικά. Κάτι που προσπάθησε να διορθώσει στον τρόπο σκέψης τού λαού τής Καλιστούς ο "αναμορφωμένος" από την αστυνομία πλέον, νέος "Γιάνσι":

«Γι’ αυτό», συνέχισε καλοδιάθετα, «αν με ρωτούσε κάποιος τι είναι καλύτερο, ο ήλιος ή η σκιά, θα απαντούσα ότι εξαρτάται αν είσαι πρίμουλα ή ντάλια». Χαμογέλασε με το περίφημο παιδικό χαμόγελό του στην κάμερα. «Εγώ πρέπει να είμαι πρίμουλα – μάζεψα όλο τον ήλιο που αντέχω για σήμερα».

Όπως είχε πει και ο Σίπλινγκ, χρειαζόταν χρόνος. Οι κασέτες που υπήρχαν στην τεράστια βιντεοθήκη έπρεπε να αντικατασταθούν. Οι κανόνες που είχαν φτιαχτεί για κάθε περίπτωση, έπρεπε να καταργηθούν.

Ποιος όμως θα αναμορφώσει τη Σκοπιά; Οι δικές μας προσπάθειες όσο ήμασταν μέσα στη Σκοπιά, δεν καρποφόρησαν. Προσπάθειες έγιναν ακόμα και μέσα στο Κυβερνών Σώμα, όπως μπορεί να δει όποιος διαβάσει το βιβλίο τού Ραίημοντ Φρανς: "Κρίση Συνειδήσεως". Όμως δεν απέδωσαν. Η Σκοπιά διατηρεί, και ίσως διατηρήσει για πολύ καιρό ακόμα την απολυταρχική της κοινωνία.

Στοιχεία απολυταρχισμού

Κάποιοι ίσως μας θεωρούν υπερβολικούς όταν λέμε ότι η Σκοπιά είναι μια ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Εδώ όμως πρέπει να γίνει μια διάκριση. Άλλο είναι η δικτατορία, και άλλο η απολυταρχική κοινωνία. Το παρακάτω απόσπασμα κάνει αυτή ακριβώς την εύστοχη διάκριση:

«Μη μπερδεύεις την απολυταρχική κοινωνία με τη δικτατορία», είπε ο Κέλμαν ξερά. «Το απολυταρχικό καθεστώς διεισδύει σε κάθε τομέα της ζωής των πολιτών του, διαμορφώνει τις απόψεις τους πάνω σε οποιοδήποτε θέμα. Η μορφή της κυβέρνησης μπορεί να είναι δικτατορία ή κοινοβούλιο ή ένας εκλεγμένος πρόεδρος ή ένα ιερατικό συμβούλιο. Αυτό δεν έχει σημασία».

Όσον αφορά τη Σκοπιά, πράγματι, διεισδύει σε κάθε τομέα τής ζωής τών πιστών της: Από τις ιατρικές μεθόδους που θα χρησιμοποιήσουν, ως τη χρήση τού ελεύθερου χρόνου τους, και από τις συζυγικές και οικογενειακές σχέσεις, ως το τι πρέπει να πιστεύουν.

Όμως, η ομοιότητα με τον "Γιάνσι" τού διηγήματος, σταματά εδώ. Στο διήγημα είχαμε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, με απόλυτη ελευθερία στις επιλογές τών πολιτών της. Στη Σκοπιά υπάρχει ένα "θεοκρατικό" καθεστώς, που δίνει μεγάλη έμφαση στο ότι αποτελεί τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση τής ανθρωπότητας, και που κάποτε ο Θεός θα την εγκαταστήσει δια τής βίας σε όλο τον πλανήτη. Τα μέλη τού Κυβερνώντος Σώματος τής Σκοπιάς, δεν είναι εκλεγμένα, αλλά ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΑ, με έναν διορισμό που ξεκινάει αυθαίρετα από τον Ρόδερφορδ, (μια και οι διευθυντές που είχε διορίσει Ρώσσελ, εκτοπίστηκαν και διώχθηκαν από τον Ρόδερφορδ, με πραξικοπηματικό τρόπο στην αρχή τής εξουσίας του). Έχουμε δηλαδή μια "κυβέρνηση", που αντλεί το δικαίωμα διακυβέρνησης, από μια αλυσίδα διορισμών, που ξεκίνησαν πραξικοπηματικά.

Οι οπαδοί τής Σκοπιάς, δεν έχουν το δικαίωμα να εκλέξουν τα μέλη τού Κυβερνώντος Σώματος, επειδή υποτίθεται ότι είναι διορισμένα "άνωθεν", ως "θεοκρατία". Και φυσικά οι οπαδοί τής Σκοπιάς δεν έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη, να αναρωτηθούν, "Ποιος διόρισε τον Ρόδερφορδ, που ξεκίνησε την ("άνωθεν") αλυσίδα διορισμών;" Η πλειονότητά τους, νομίζει ότι τον Ρόδερφορδ τον διόρισε ο Ρώσσελ, αγνοώντας ότι ο Ρόδερφορδ ΑΡΠΑΞΕ με δολιότητα την εξουσία, και χαρακτήρισε ως "πονηρό δούλο" τους νόμιμα διορισμένους διευθυντές που είχε αφήσει ο Ρώσσελ. Αλλά ακόμα και αν πράγματι ο Ρόδερφορδ δεν είχε κάνει "πραξικόπημα", και είχε διορισθεί από τον Ρώσσελ, και πάλι, με ποια εξουσία ο Ρώσσελ διόρισε τον Ρόδερφορδ; Μήπως με την εξουσία τού ιδιοκτήτη τής εταιρίας Σκοπιά; Δηλαδή με την εξουσία τού κεφαλαίου; Μα τότε η θεοκρατία αυτή, δεν έχει την αρχή της στο Θεό, αλλά στο "κεφάλαιο", δηλαδή στο "Μαμμωνά".

Και ενώ τα μέλη τού Κυβερνώντος Σώματος έχουν τις θέσεις τους χωρίς κανένα νόμιμο δικαίωμα, απαιτούν ΤΥΦΛΗ ΥΠΑΚΟΗ από τους οπαδούς τους. Δεν είναι αυτό δικτατορία; Τουλάχιστον ο Γιάνσι δεν επέβαλε τίποτα!

"Μα αν κάποιος δεν θέλει το Κυβερνών Σώμα και την εξουσία του, μπορεί να αποχωρήσει από την οργάνωση! Δεν ισοδυναμεί με αποδοχή, το να παραμένει κάποιος σ' αυτή;" ίσως πει κάποιος.

Όχι! Δεν είναι έτσι. Αυτό θα ίσχυε, αν δεν υπήρχε στη Σκοπιά τρομοκρατία και ψυχολογική βία. Όμως όπως πολύ καλά γνωρίζουν όσοι πέρασαν από αυτή, στη Σκοπιά ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ.

Για να το εξηγήσουμε αυτό, ας καταφύγουμε και πάλι στο διήγημα τού "Γιάνσι". Εκεί διαβάσαμε και το εξής απόσπασμα:

«Μα, για όνομα του Θεού», είπε αγανακτισμένος ο Έκμουντ, «ο καθένας μπορεί να φύγει από τον Καλίστο όποια ώρα θέλει. Αν θέλεις να διατηρήσεις ένα αστυνομικό κράτος, πρέπει να κλείσεις τα σύνορά σου. Και αυτά τα σύνορα, κάθε άλλο παρά κλειστά είναι. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν συνεχώς».

«Πώς στο διάβολο καταφέρνουν να συντηρούν ένα απολυταρχικό καθεστώς χωρίς τρομοκρατία;» ρώτησε ο Έκμουντ, χωρίς να περιμένει απάντηση. «Το ορκίζομαι – δεν υπάρχει ούτε ένας αστυνομικός ελέγχου συνείδησης. Δεν υπάρχει καθόλου φόβος».

«Κι όμως, πρέπει να ασκείται με κάποιο τρόπο πίεση», επέμεινε ο Τάβερνερ.

Αν και το χαρακτηριστικό τού "Γιάνσι" ήταν να μην ασκεί κανενός είδους πίεση, η Σκοπιά ως γνήσια απολυταρχικό καθεστώς, ασκεί τρομοκρατία. Και ενώ φαινομενικά μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει όποιος θέλει, (και το κάνει), αυτός που βγαίνει δεν βγαίνει ποτέ αλώβητος. Πάντοτε στη ζωή του θα κουβαλάει τις πληγές που υπέστη στην οργάνωση τής Σκοπιάς. Και δεν θα μιλήσουμε εδώ σε πνευματικό τομέα για πληγές, (οι οποίες δεν είναι καθόλου αμελητέες), αλλά για τις ψυχολογικές και κοινωνικές πληγές.

Είτε αποχωρεί εκουσίως από τη Σκοπιά κάποιος, είτε διώχνεται, αυτό σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν θα του μιλούν πια, δεν θα τον συναναστρέφονται και θα τον αποφεύγουν. Και αν αυτός ήταν μόνος του στην οργάνωση, τότε είναι πολύ τυχερός. Γι' αυτόν πράγματι η αποχώρηση δεν κόστισε τίποτα. Όμως οι άνθρωποι αυτοί είναι ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΟΙ. Συνήθως κάποιος που μπαίνει στη Σκοπιά, δημιουργεί εκεί οικογένεια, κοινωνικές επαφές, επαγγελματικές σχέσεις... Μια αποχώρησή του λοιπόν, σημαίνει ΣΟΒΑΡΟ ΚΛΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ (όταν ο εργοδότης του είναι "Μάρτυρας").

Σε αυτό πρέπει να προστεθεί και ο ψυχολογικός τομέας, καθώς η διδασκαλία τής οργάνωσης είναι ότι έξω απ' αυτή, δεν υπάρχει σωτηρία, όταν ο Ιεχωβά (που τον έχουν μετατρέψει σε εξολοθρευτή τού κόσμου) έρθει και "καταστρέψει" όποιον είναι έξω από την οργάνωση. Κάποιος λοιπόν που είναι απληροφόρητος για τον αληθινό ρόλο τού Θεού στην ιστορία αυτή, και για το αληθινό πρόσωπο τής οργάνωσης, υποφέρει από φόβο, απογοήτευση και κατάθλιψη. Γνωρίσαμε προσωπικά ανθρώπους που μετά την οργάνωση κατέφυγαν σε αντικαταθλιπτικά εξ' αιτίας αυτού τού φόβου, και σε μία περίπτωση που γνωρίσαμε, κάποια γυναίκα εθίστηκε, και οδηγήθηκε ακόμα και στο θάνατο.

Όμως, ακόμα και σε ανθρώπους που γνωρίζουν πόσο αστήρικτος είναι ένας τέτοιος φόβος για το Θεό, ισχύουν τα αποτελέσματα τής κοινωνικής τρομοκρατίας. Στη συγγραφική ομάδα αυτής τής ιστοσελίδας, τη στιγμή αυτή που γράφουμε, υπάρχει ένας, που είναι ακόμα μέλος τής Σκοπιάς!!! Και ο λόγος είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ, που αποτελείται από Μάρτυρες! Η μητέρα ενός άλλου από την ομάδα μας, στερείται τη συντροφιά τού εγγονού της, επειδή έφυγε από την οργάνωση, και ο εγγονός της κατά τη διαταγή τής οργάνωσης, δεν πρέπει να την κάνει παρέα. Και γνωρίζουμε αμέτρητες παρόμοιες περιπτώσεις ανθρώπων, που ή έφυγαν από τη Σκοπιά και υφίστανται τις συνέπειες, ή παραμένουν μέσα ΠΑΡΑ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ, για να μην τις υποστούν.

Τα σύνορα λοιπόν τής οργάνωσης είναι κλειστά, υπάρχει έλεγχος τής συνείδησης και τής ζωής, και συνεπώς καταναγκασμός και δικτατορία.

«Δεν υπάρχει τίποτα κρυφό. Μπορούμε να ψάξουμε τα πάντα».

...

Γι’ αυτό δεν ανησυχούσε ο Μπάμπσον αν η αστυνομία έψαχνε εκεί γύρω. Γι’ αυτό οι αρχές, τους είχαν επιτρέψει ελεύθερα την είσοδο. Δεν υπήρχαν φυλακές πολιτικών κρατουμένων ή ομάδες εργασίας ή στρατόπεδα συγκέντρωσης… η ύπαρξή τους δεν ήταν αναγκαία.

Οι αίθουσες βασανιστηρίων και τα στρατόπεδα εξόντωσης ήταν απαραίτητα μόνο όταν δεν λειτουργούσαν τα συστήματα πειθούς. Τα συστήματα αυτά, όμως, λειτουργούσαν τέλεια. Το κράτος αστυνόμευσης, όπου κυβερνούσε ο τρόμος, εμφανίστηκε, μόνο όταν η απολυταρχική κατασκευή άρχισε να καταρρέει. Τα πρώιμα απολυταρχικά καθεστώτα δεν ήταν ολοκληρωμένα. Οι φορείς εξουσίας δεν είχαν διεισδύσει πραγματικά σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής. Στο διάστημα αυτό οι τεχνικές επικοινωνίας, όμως, είχαν εξελιχθεί.

Επειδή η πραγματικότητα δεν είναι διήγημα φαντασίας, και επειδή το σύστημα τής Σκοπιάς δεν είναι τέλειο, στη Σκοπιά ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΑΓΑΝΑ. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να ελεγχθούν από οποιονδήποτε, όπως το τι συμβαίνει στις συνεδριάσεις τού Κυβερνώντος Σώματος. Ευτυχώς κάποιος έφυγε (ή μάλλον διώχτηκε) από εκεί, και μας αποκάλυψε. Το σύστημα πειθούς τής Σκοπιάς, λειτουργεί τέλεια, μόνο γι' αυτούς που ΘΕΛΟΥΝ να εθελοτυφλούν. Γι' αυτούς όμως που ξέρουν να σκέφτονται, είναι αναγκαία τα δικτατορικά μέσα, η τρομοκρατία και τα ψυχολογικά βασανιστήρια.

«Αν είναι όντως αστυνομικό κράτος», είπε στοχαστικά ο Έκμουντ, «θα πρέπει να υπάρχει κάποιο κίνημα αντίστασης. Μια «υπονομευτική» ομάδα που προσπαθεί να ανατρέψει τις αρχές. Σ’ αυτήν την κοινωνία, όμως, μπορείς να παραπονεθείς ελεύθερα. Έχεις τη δυνατότητα να αγοράσεις ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό χρόνο, χώρο στις εφημερίδες – ό,τι θέλεις». Σήκωσε τους ώμους του. «Πώς μπορεί να υπάρχει ένα υπόγειο αντιδραστικό κίνημα λοιπόν; Είναι ανόητο!»

Αντίθετα από το είδωλο τού Γιάνσι, κάποιος διαφωνών με τη Σκοπιά, δεν μπορεί να μιλήσει στις συναθροίσεις τής Σκοπιάς, δεν μπορεί να αρθρογραφήσει στα περιοδικά της, δεν μπορεί να παραπονεθεί ελεύθερα. Αμέσως χαρακτηρίζεται ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ και αποβάλλεται, με όλες τις συνέπειες. Έτσι, στη Σκοπιά υπάρχει "υπονομευτικό κίνημα αντίστασης". Η ιστοσελίδα αυτή, προσπαθεί να βοηθήσει το κίνημα αυτό. Εγώ ο γράφων και οι συνεργάτες μου, έχουμε νιώσει στο πετσί μας τις δικτατορικές συνέπειες τής Σκοπιάς, και γι' αυτό αφιερώνουμε χρόνο και μόχθο να την ξεσκεπάσουμε, και να κάνουμε λιγότερο επώδυνες τις συνέπειες τής αποχώρησης για κάποιους, και να προλάβουμε άλλους από το να τις υποστούν. Γι' αυτό ο συνεργάτης μας αυτός που είναι ακόμα μέσα στη Σκοπιά, αγωνίζεται από εκεί ακόμα, γιατί νιώθει να πνίγεται από το δικτατορικό της καθεστώς. Βλέπει τα παιδιά του να ποτίζονται με τις ανούσιες διδασκαλίες τής Σκοπιάς, και δεν μπορεί να τα βοηθήσει, χωρίς να διαλύσει την οικογένειά του. Μοιάζει με τον ήρωα τής ιστορίας τού Γιάνσι, τον Σίπλινγκ:

"μόνο ο Σίπλινγκ ήξερε το λόγο. Και πάλευε να αντισταθεί για να μην το φωνάξει με όλη τη δύναμη που έκρυβαν μέσα τους τα πνευμόνια του".

..."Ω, Θεέ μου, αν αρχίζαμε να πιστεύουμε στο Γιάνσι… αν αρχίζαμε να πιστεύουμε ότι αυτά τα σκουπίδια σημαίνουν πραγματικά κάτι…» Μια έκφραση έντονης ανησυχίας εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Σίπλινγκ. «Αυτά είχα να σου πω. Γι’ αυτό δεν αντέχω άλλο»."

Ο συνεργάτης μας αυτός που παραμένει στην οργάνωση, παρατηρεί τα παιδιά του, (όπως παρατηρούσε το παιδί του ο Σίπλινγκ τής ιστορίας), να αλλοιώνονται καθημερινά, και να γίνονται άβουλα υποχείρια τής οργάνωσης, χωρίς ικανότητα αυτόβουλης σκέψης, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα...

«Εεε», κοντοστάθηκε το αγόρι. «Νομίζω…» Έστρεψε προς τα πάνω το βλέμμα του. «Όταν έρθει αυτή η ώρα δεν θα μας το πει κάποιος;»

«Βέβαια», ξεροκατάπιε ο Σίπλινγκ. «Κάποιος θα μας το πει. Μπορεί και να είναι ο κύριος Γιάνσι».

Στο πρόσωπο του αγοριού ήταν ολοφάνερη η ανακούφιση. «Μάλιστα, κύριε. Θα μας το πει ο κύριος Γιάνσι». Γύρισε και κοίταξε τα άλλα παιδιά. «Μπορώ να φύγω τώρα;»

...ή σχεδόν τίποτα. Γι' αυτό συνεργάζεται μαζί μας, για να αποδυναμώσει τη δικτατορική αυτή οργάνωση. Κάθε χτύπημα σ' αυτήν, δίνει στα παιδιά του και στους ανθρώπους που αγαπάει, περισσότερες πιθανότητες να ελευθερωθούν κάποτε από την τυρρανία της.

Και σαν κι αυτόν τον συνεργάτη μας κι εμάς, υπάρχουν στον κόσμο ολόκληρο πάρα πολλοί, που έπαθαν και παθαίνουν πολλά από τις δικτατορικές μεθόδους τής οργάνωσης τής Σκοπιάς. Γι' αυτό το Ίντερνετ είναι γεμάτο σε κάθε χώρα, με ιστοσελίδες κατά τής Σκοπιάς.

«Απ’ ότι λένε οι φίλοι, που έχουμε στο μικρό σας οργανισμό, φτιάχνετε πίνακες και γραφικές παραστάσεις για μας. Τόσο σπουδαίοι είμαστε;»

Ναι, τα γράφουμε κι εμείς όλα αυτά για τη Σκοπιά. Φτιάχνουμε πίνακες, γραφικές παραστάσεις, ψυχογραφήματα, αναλύσεις, δογματικές μελέτες, ιστορικές έρευνες... όλα για τη Σκοπιά. Όχι όμως επειδή η Σκοπιά είναι σπουδαία. Όχι επειδή αξίζει κάτι, όπως θέλουν να νομίζουν τα άβουλα πιόνια της. Το κάνουμε μόνο επειδή είμαστε βασανισμένοι απ' αυτήν, επειδή οι οικογένειές μας βρίσκονται κάτω από τον δικτατορικό της ζυγό, και αναζητάμε τρόπους να βοηθήσουμε αυτούς και άλλους να μην υποστούν τα ίδια. Δεν το κάνουμε για εκδίκηση, αλλά για να βοηθήσουμε αυτούς που αγαπούμε.

Η δικτατορική εξουσία τής Σκοπιάς, παράγεται από την υπακοή σ' αυτήν, όλων όσων έχουν υποστεί διανοητικό ευνουχισμό από τις μεθόδους πειθούς της. Αυτοί που ΕΚΟΥΣΙΑ την αποδέχονται και προσαρμόζονται σύμφωνα με τα μοντέλα προσωπικότητας που προσπαθεί να δημιουργήσει η οργάνωση, είναι αυτοί που της δίνουν δίναμη. Χωρίς αυτούς, κανείς δεν θα φοβόταν να μη διαλυθεί η οικογένειά του, κανείς δεν θα υπήρχε λόγος να την πολεμήσει.

Μήπως αγαπητέ αναγνώστη είσαι ένας απ' αυτούς;

Το διήγημα αυτό που παρουσιάσαμε, και η ανάλυση που κάναμε, ελπίζουμε ότι σε έκανε να σκεφτείς. Τι θα κάνεις λοιπόν; Θα συνεχίσεις να δίνεις δύναμη σε μια δικτατορία; Θα παρακολουθείς αμέτοχος τα παιδιά σου να εξαρτούν τη ζωή και την ευημερία τους από μια στημένη επιχείρηση ισοπέδωσης; Ή θα ενωθείς μαζί μας σ' αυτό το κίνημα αντίστασης;

Αντιστάσου! Το χρωστάς στον εαυτό σου, σ' εμάς, στην κοινωνία, στα παιδιά σου, και πάνω απ' όλα ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Επικοινώνησε μαζί μας!!!