Οι περισσότεροι νοήμονες άνθρωποι, θέλουν κάτι να προσφέρουν στον κόσμο που γεννήθηκαν. Επιθυμούν να αφήσουν στους φίλους, στους γνωστούς, στα παιδιά τους, κάτι που ν' αξίζει, νιώθοντας την ικανοποίηση ότι προσέφεραν κι αυτοί ένα λιθαράκι στην ιστορία. Και ειδικά, αν αυτό το "κάτι" είναι μια αιώνια προσφορά, αν είναι κάτι που θα έχει αιώνια οφέλη σε όποιον το εκμεταλλευθεί.

Όμως οι "κοσμοκράτορες", έχουν κάνει έναν κόσμο δύσκολο, απαιτητικό γύρω μας. Η ζωή μας τρέχει με ρυθμούς ανταγωνιστικούς και εξοντωτικούς, που καταπίνει τα χρόνια μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Και δεν προλαβαίνεις να κάνεις όσα θέλησες, όσα ονειρεύτηκες. Δεν σου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο όσα επιθυμούσες. Δαπανάμε το χρόνο μας στη βιοπάλη, και θεωρούμε τις λίγες ελεύθερες ώρες μας ως "δικαίωμα" στη διασκέδαση. Συμβιβάζουμε έτσι τα όνειρά μας, και όταν η κλεψύδρα τού χρόνου μας φτάνει στο τέλος της, πίσω μας βλέπουμε μόνο ματαιότητα. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει με τους περισσότερους από εμάς.

Αντικρύζουμε έναν κόσμο "κατευθυνόμενο" από τους λίγους και από τα μεγάλα τους συμφέροντα. Κι εμείς κινούμαστε σαν μαριονέτες, σαν γρανάζια μιας αιώνιας μηχανής, που πολτοποιεί τα όνειρά μας και τις προσωπικότητές μας. Μας στερεί το χρόνο να σκεφτούμε, να φιλοσοφήσουμε, να απολαύσουμε τη φύση που μας χάρισε ο Θεός. Όλα γύρω μας, αποσκοπούν στο να μας κάνουν αποδοτικότερα "εξαρτήματα" τής μηχανής που συνηθίζουμε να αποκαλούμε "σύστημα".

Κάποιοι όμως επαναστατούν. Προσπαθούν να δραπετεύσουν από αυτό το "Μάτριξ" με κάθε τρόπο. Θέλουν να νιώσουν ότι δεν είναι "γρανάζια", αλλά άνθρωποι. Ότι δεν τους έφθειρε το σύστημα. Ότι οι ενέργειές τους πάνε κόντρα στο ρεύμα, και γίνονται η ζύμη τής αλλαγής, ο σπόρος τού παραδείσου για τον κόσμο μας. Και στον αγώνα τους αυτό κόντρα στο "σύστημα", αναζητούν τη λύση στη διαφορετικότητα κάποιων μειονοτικών ομάδων, που δείχνουν να κινούνται αντίθετα από τη ροή τών πολλών.

Η διαφορετικότητα! Αυτό δείχνει εκ πρώτης όψεως να είναι η λύση, η εύκολη λύση. "Η αντίσταση", "η αλλαγή", "η νέα τάξη", "το νέο σύστημα", "το ασυμβίβαστο", όλα αυτά και πολλά ακόμα, βρίσκουν τις ελπίδες τους στη λέξη: "διαφοροποίηση". Γιατί το διαφορετικό ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ, γιατί το διαφορετικό τραβάει την προσοχή, και συνήθως προσφέρεται με πλήθος εξηγήσεις αυτής τής διαφορετικότητας, που αντιτίθεται στο "σύστημα", με υποσχέσεις "ελευθερίας".

Πολλοί τέτοιοι άνθρωποι με όνειρα ανεξαρτησίας και ελευθερίας, αναζητούν τη διαφορετικότητα σε μειονοτικές οργανώσεις όπως η οργάνωση τής Σκοπιάς. Και πράγματι, η διαφορετικότητα εκεί είναι καθημερινά αισθητή. Είναι ένας τρόπος ζωής διαφορετικός από τών πολλών. Δείχνει να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα, αντίθετα στον "κόσμο". Η στράτευση, το αίμα, το κήρυγμα από πόρτα σε πόρτα, είναι τα γνωστότερα από τα σημεία διαφορετικότητας που σημαδεύουν την καθημερινότητα ενός μέλους τής οργάνωσης αυτής. Ταυτόχρονα, εκεί ο άνθρωπος νιώθει ότι προσφέρει κάτι με αιώνια οφέλη, νιώθει ότι δίνει την αιώνια σωτηρία σε όποιους δεχθούν το άγγελμά του. Εκεί μπορεί ο άνθρωπος αυτός, να νιώσει ότι ακόμα και στη δουλειά ή στο σχολείο, στη φυλακή ή στο νοσοκομείο, κάνει ένα αιώνιο έργο, ενάντια σε αυτό τον κακό σατανικό κόσμο. Ένα Θεϊκο έργο, με αιώνιες προεκτάσεις και οφέλη.

Ίσως κι εσύ φίλε αναγνώστη ανήκεις στους ανθρώπους αυτούς. Και αν ανήκεις σε αυτούς που ζήτησαν τη λύση στη Σκοπιά, σίγουρα δεν είσαι σαν τους άλλους γύρω σου. Έχεις κάθε λόγο να το πιστεύεις. Το βιώνεις στην κάθε στιγμή τής καθημερινότητάς σου. Πιστεύεις ότι έχεις ένα σωτήριο έργο να επιτελέσεις, και αυτό χορταίνει τη δίψα σου για προσφορά και αυτοθυσία. Όχι, δεν είσαι σαν τους άλλους! Αυτό το νιώθεις...

Και έτσι αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μέρος "τού συστήματος"!

Όμως, γι' αυτό το τελευταίο, είσαι σίγουρος;;;;

Για σκέψου λίγο! (Λίγο πιο πέρα από εκεί που σκέφτεσαι συνήθως). Σκέψου λίγο πιο πέρα από την αυτοϊκανοποίησή σου. Όταν μιλάς για "διαφορετικότητα", με τι συγκρίνεις τον εαυτό σου; Με τους πολλούς; Τους "κοσμικούς"; Σύγκρινες ποτέ τον εαυτό σου με τους ομοπίστους σου;;;;;

Σκέψου λοιπόν! Σε τι είσαι διαφορετικός από αυτούς;

Εργάζεσαι όπως αυτοί, (όπως και όλος ο "κόσμος"). Πρέπει κι εσύ όπως αυτοί να επιβιώσεις σε ένα ανταγωνιστικό "καπιταλιστικό σύστημα" (όπως και όλος ο "κόσμος"). Πήγες κι εσύ σχολείο (όπως και όλος ο "κόσμος"), και ζεις το δράμα τών προσωπικών σου προβλημάτων (όπως και όλος ο "κόσμος").

Όπως εσύ, έτσι και οι ομόπιστοί σου "Μάρτυρες", κάθε εβδομάδα θα συναθροιστείτε 2 φορές. Εκεί θα ακούσετε ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τις ίδιες ομιλίες, θα μελετήσετε τα ίδια άρθρα από το ίδιο τεύχος τής Σκοπιάς, θα σας ρωτήσουν τις ίδιες ερωτήσεις από τα ίδια βιβλία, με τις ίδιες προσεκτικά μεταφρασμένες σε κάθε γλώσσα λέξεις, και θα λάβετε τις ίδιες κατευθύνσεις.

Την Κυριακή, θα πας κι εσύ όπως και οι υπόλοιποι ομόπιστοί σου στο "έργο". Θα έχετε το ίδιο θέμα για την ημέρα εκείνη, και την ίδια προσφορά όλοι σας. Θα κρατάτε όλοι σας μια τσάντα με τα έντυπα τής οργάνωσης, και θα είσαστε όλοι ντυμένοι με εξ' ίσου ευπρεπή τρόπο. Οι άντρες θα φροντίσουν να είναι όλοι ξυρισμένοι, (αλήθεια! πόσους ομοπίστους σου γνωρίζεις να έχουν μούσι;) και θα αρχίσουν να μιλούν όλοι με τον ίδιο τρόπο στους άλλους: "Καλημέρα σας! Επισκεπτόμαστε τα σπίτια τής γειτονιάς σας, για να συζητήσουμε μαζί σας ένα ενδιαφέρον θέμα..."

Τις ώρες τής χαλάρωσής σου, θα διασκεδάσεις (όπως ο περισσότερος "κόσμος") βλέποντας ίσως λίγη τηλεόραση, διαβάζοντας, ή βλεποντας ποδόσφαιρο, ενώ οι γυναίκες, (όπως ο περισσότερος "κόσμος"), θα σχολιάσουν διάφορα πρόσωπα και πράγματα, και θα ασχοληθούν με το τι θα φορέσουν, ή πού θα πάνε βόλτα.

Ναι, είσαι ίσως διαφορετικός σε πολλά από άλλους. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΙΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΠΙΣΤΟΥΣ ΣΟΥ;

Εάν η "διαφορετικότητα" είναι τόσο σημαντική για να μην είσαι "μέρος τού κόσμου", γιατί ΜΕΣΑ στη Σκοπιά υπάρχει τόση ομοιομορφία; Μα δεν είναι η "ισοπέδωση" αυτό που επιδιώκει "το σύστημα"; Δεν είναι η ομοιομορφία αυτή που επιδιώκουν οι "κοσμοκράτορες", για να κατευθύνουν ευκολότερα τα "πλήθη", ή αν θέλεις "τη μάζα"; Πιστεύεις ότι η ομοιομορφία αυτή στην οργάνωση τής Σκοπιάς, σε αναδεικνύει ως "πρόσωπο"; ή μήπως ως ένα (πανομοιότυπο) "άτομο", ένα "γρανάζι" σε μια παγκόσμια εκδοτική "μηχανή";

Αν ασχοληθείς λίγο με το "μάρκετινγκ", με τις μεθόδους πώλησης δηλαδή, θα ανακαλύψεις ότι "η διαφορετικότητα", είναι σημαντικός τομέας τού "μάρκετινγκ". Θα μάθεις, ότι "για να ξεχωρίσει μια εταιρία μεταξύ άλλων ομοίων της ανταγωνιστικών, πρέπει να προσφέρει ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ". Έτσι το προϊόν της τραβάει την προσοχή, και γίνεται "εμπορικότερο". Μέσα στο εργοστάσιο όμως, όλα τα παραγόμενα προϊόντα είναι πανομοιότυπα! ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ, ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ; Σκέφτηκες ποτέ, μήπως κάποιοι σε θεωρούν και σε χρησιμοποιούν ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ μιας από τις πολλές εταιρίες τού συστήματος;

Ας το διερευνήσουμε λίγο και αυτό! Ποτέ μη λες "ποτέ"!

Σίγουρα θα έχεις δει στο "Βιβλίο τού Έτους" τών Μαρτύρων, ή στη Σκοπιά τής 1ης Ιανουαρίου, τις παγκόσμιες στατιστικές. Πρόσεξέ τις λίγο! Τι παρατηρείς, πού βρίσκεσαι εσύ εκεί μέσα; Τι είσαι εσύ εκεί μέσα; Ένας αριθμός ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους αριθμούς. Μέσα εκεί, δεν είσαι πρόσωπο, είσαι αριθμός! Είσαι ένας αριθμός στα εταιρικά βιβλία τής Σκοπιάς. Πανομοιότυπος με όλους τους άλλους.

Θα μου πεις όμως, ότι στα έντυπα τής Σκοπιάς υπάρχουν και οι "πείρες", προσωπικές ιστορίες, όπου ο αφηγητής δεν είναι "άτομο", αλλά "πρόσωπο". Πρόσεξες όμως, ότι οι ιστορίες αυτές είναι πάντοτε τού "αφηγητή"; Γιατί, ναι, αυτός βλέπει τον εαυτό του και τον κάθε "Μάρτυρα" αδελφό του ως πρόσωπο. Όχι όμως η οργάνωση. Αυτή βλέπει μόνο ψυχρά νούμερα και ποσοστά. Ακόμα και στα βιβλία τού έτους όπου καταγράφεται η ιστορία τής οργάνωσης σε διάφορες χώρες, ώστε υποχρεωτικά καταγράφονται όχι αριθμοί αλλά ονόματα, υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχει μια εντελώς ψυχρή αντιμετώπιση εκείνων που αποχώρησαν από την οργάνωση. Δεν υπάρχει θλίψη, δεν υπάρχει αγωνία για την τύχη τους. Αποτελούν "άχρηστα πεταμένα γρανάζια", που δεν αξίζουν πια να ασχοληθεί κάποιος γι' αυτά! Εκεί δεν υπάρχει πουθενά το ένα χαμένο πρόβατο που αναζήτησε ο καλός ποιμένας τής παραβολής τού Ιησού. Τα εναπομείναντα 99 πρόβατα - "γρανάζια" έχουν αξία μόνο.

Και θέλω να σταθώ στο σημείο αυτό για λίγο. Αν είσαι πολλά χρόνια στην οργάνωση, θυμήσου λίγο, πόσοι από τους πρώην αδελφούς σου δεν είναι πια στην οργάνωση! Θα ανακαλύψεις ότι από αυτούς που ήταν μαζί σου πριν από δεκαετίες, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δεν είναι πια μαζί σου. Και από αυτούς που σήμερα είναι μαζί σου, πόσοι άραγε θα λείπουν μετά από 10 ή 20 χρόνια; Ίσως κι εσύ ο ίδιος!

Παρ' όλα αυτά, η οργάνωση είναι η ίδια. Μπορεί τα πρόσωπα να αλλάζουν, αλλά η οργάνωση είναι πάντα "η οργάνωση". Λες και δεν απαρτίζουν την οργάνωση πρόσωπα! Λες και η "οργάνωση" είναι κάτι άλλο, κάτι "συλλογικό", ΑΠΡΟΣΩΠΟ. Ακόμα και αν όλοι οι σημερινοί "Μάρτυρες" έφευγαν ή αποκόπτονταν, και στη θέση τους έρχονταν άλλοι, καινούργιοι, "η οργάνωση" θα ήταν ακόμα η ίδια! Λες και ο Χριστός δεν ήρθε να σώσει πρόσωπα, αλλά απρόσωπες συλλογικές οντότητες! Εδώ σημασία έχει "το όλον", και όχι το "κατά μέρος". Η μηχανή, και όχι τα "γρανάζια". Αυτά αντικαθίστανται χωρίς τύψεις. Η μηχανή όμως πρέπει να διατηρηθεί "πάσει θυσία".

Είπα: "Πάσει θυσία"! Γιατί το είπα; Γιατί πράγματι η οργάνωση τής Σκοπιάς, κάνει πολλές θυσίες για χάρη της. Τι θυσιάζει; Αθώα θύματα!

Ας γίνω όμως πιο κατανοητός:

Μια επιχείρηση, έχει πάντα μια βιτρίνα. Και πρέπει η βιτρίνα αυτή να είναι τακτοποιημένη, ευπρεπής και καθαρή. Μόνο έτσι θα τραβήξει το ενδιαφέρον τών περαστικών. Ίσως "πίσω από τον πάγκο" να υπάρχει πολλή ακαταστασία και βρωμιά. Όμως η βιτρίνα πρέπει να "λάμπει"!

Τα ζητούμενα λοιπόν είναι "ευπρέπεια", "καθαρότητα", και "τάξη". Αυτά ζητάει και η Σκοπιά. Ας πούμε (αρχίζοντας από το πιο ανώδυνο), ότι επειδή ένας μουσάτος φαίνεται "άγριος", η οργάνωση θέλει να τους έχει όλους ξυρισμένους. Έτσι οι "ξυρισμένοι" μάρτυρες που πάνε στις πόρτες, είναι περισσότερο ευπρόσδεκτοι, παρά αν δημιουργούσαν ανασφάλεια στον άνθρωπο. Γι' αυτό και σε μια "συνεργασία πρεσβυτέρων - διακονικών" προ 15 περίπου ετών που θυμάμαι ότι είχα παραστεί, μας είχε γίνει η υπόδειξη, ότι "αδελφός με μούσι, δεν μπορεί να γίνει διακονικός ή πρεσβύτερος" (!!!) Ξέρεις εσύ κάποιον λόγο από την Αγία Γραφή που να απαγορεύει κάτι τέτοιο; Ή μήπως ο ίδιος ο Ρώσσελ, (τι λέω! ακομα και ο ίδιος ο Χριστός) δεν είχαν μούσι; Όμως ο Χριστός κατά την οργάνωση, σήμερα δεν θα γινόταν ούτε διακονικός!!!

Το ζητούμενο εδώ είναι η ευπρέπεια, και η καλή παρουσία. Γι' αυτό και το ντύσιμο στο έργο είναι σχεδόν πανομοιότυπο στους "Μάρτυρες", και είναι (σχεδόν) όλοι τους χωρίς μούσι. Αν δεις μια Κυριακή πρωί δύο τύπους με κουστουμιά και τσάντα στο δρόμο να περπατούν χωρίς να βιάζονται, ξέρεις σίγουρα ότι είναι "Μάρτυρες". Αν κάποιος απ' αυτούς έχει τη φιλοδοξία να γίνει διακονικός ή πρεσβύτερος αλλά αφήσει μούσι, η οργάνωση θα "θυσιάσει" αυτή τη φιλοδοξία του στο βωμό τής "βιτρίνας" της.

Όμως υπάρχουν και πολύ πιο σοβαρές θυσίες. Πραγματικές "ανθρωποθυσίες"! Για να διατηρηθεί η "καθαρότητα" τής βιτρίνας, πρέπει να "πεταχτεί έξω" οποιοσδήποτε δεν "δένει" με "το σύνολο". Εφ' όσον όμως η Σκοπιά διδάσκει ότι οποιοσδήποτε έξω απ' αυτήν θα πεθάνει στον Αρμαγεδδώνα, το να "πετάει έξω" όποιον θεωρεί "παρείσακτο", ισοδυναμεί με ανθρωποθυσία! Δεν μπορείς να διώχνεις κάποιον στο θάνατο χωρίς τύψεις!

Εδώ δεν θα αναπτύξουμε πολύ το ζήτημα αυτό, το οποίο το έχουμε αναπτύξει σε άλλη μελέτη μας επαρκώς. Εδώ θα σταθούμε μόνο στο πόσο απρόσωπα συμπεριφέρεται η Σκοπιά στα μέλη της. Πόσο αδιαφορεί για το αν αυτοί οι άνθρωποι εξ' αιτίας τής αποκοπής, θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα οικογενειακά, εργασιακά, συναισθηματικά, ακόμα και το θάνατο! Δεν την ενδιαφέρει να σώσει το ένα χαμένο πρόβατο. Θέλει να σώσει μόνο τη καθαρότητα τής "βιτρίνας" της! Αν ενδιαφέρεσαι να δεις πιο τεκμηριωμένα γιατί είναι λάθος η μέθοδος τής αποκοπής, δες το δεσμό που υπάρχει στην παράγραφο αυτή, και από εκεί θα βρεις πολλές μελέτες για το ίδιο θέμα. Εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με τις περιπτώσεις εκείνες, που η Σκοπιά "απέκοψε" ανθρώπους, όχι επειδή αμάρτησαν, αλλά επειδή διαφώνησαν με κάποιο δόγμα της που ήταν αποδεδειγμένα εσφαλμένο, ή που αργότερα η ίδια το "διόρθωσε".

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την αρχή ακόμα, την περίπτωση τών "Εναπομεινάντων Σταθερών" τής εποχής τού Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Τότε οι Σπουδαστές τής Γραφής ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ. Έλαβαν μέρος στον πόλεμο, και μάλιστα η Σκοπιά δημοσίευε τα γράμματά τους από το μέτωπο. Τότε λοιπόν, υπήρχαν κάποιοι συνεργάτες τού Ρώσσελ, Σπουδαστές τής Γραφής, που έλεγαν ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να πολεμούν, αλλά να είναι ουδέτεροι στους πολέμους. Τι έκανε τότε η Σκοπιά; ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΞΕ!!! Και ως σήμερα τους θεωρεί "πονηρό δούλο". Μόνο που σήμερα διώχνει όσους κάνουν αυτό που τότε έκανε εκείνη! Διώχνει όσους στρατεύονται! (Για τους "Σταθερούς", μπορείς να δεις τη Σκοπιά 1-2-1985 σελ. 22).

Το παραπάνω παράδειγμα, δείχνει ότι η Σκοπιά δεν ενδιαφέρεται για το αν ο αποκομμένος είχε δίκιο ή όχι. Ενδιαφέρεται για το αν συμφωνεί με όσα εκείνη κατά καιρούς διδάσκει. Και λέω "κατά καιρούς", γιατί κάθε τόσο οι απόψεις της αλλάζουν. Δες για παράδειγμα τις διδασκαλίες της για το "αν θα αναστηθούν οι κάτοικοι τών Σοδόμων", που αναλύσαμε στο σχετικό άρθρο μας. Τη μια στιγμή απαντούσαν "ναι", και την άλλη "όχι". Αν τη μία μέρα διαφωνούσες μαζί της και απαντούσες "ναι", θα σε θεωρούσε "αποστάτη", αλλά αν την άλλη μέρα, που εκείνη στο μεταξύ είχε αλλάξει άποψη, της έλεγες αυτό που εχθές σου επέβαλε, και απαντούσες "όχι", θα σε έλεγε και πάλι αποστάτη! Και το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η αντιστροφή γίνεται σε πολλά θέματα, και μάλιστα πολλές φορές σε κάποια θέματα.

Τι συμπεραίνουμε από αυτό; ΟΤΙ Η ΣΚΟΠΙΑ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΧΩΡΙΣ ΓΝΩΜΗ, ΑΒΟΥΛΟ εργαλείο στα χέρια της. Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι, θα θεωρηθείς "ζημιογόνος" για την επιχείρηση. Καταστρέφεις την "τάξη" τής βιτρίνας. Πρέπει να πιστεύεις χωρίς να ερευνάς. Να αποδέχεσαι οτιδήποτε σου "σερβίρουν". Διαφορετικά, θα αποκοπείς ως "αποστάτης", και κατ' αυτούς θα πεθάνεις στον Αρμαγεδδώνα. Και είναι πρόθυμοι να σε θυσιάσουν χωρίς τύψεις, γιατί γι' αυτούς είσαι μόνο ένας αριθμός. Ένα γρανάζι τού συστήματος που μπορεί να αντικατασταθεί. Γι' αυτό δεν πρέπει να μιλάς ούτε στους αποκομμένους, ούτε να διαβάζεις τα έντυπά τους. Γιατί θα σε βάλουν να σκεφτείς.

Πρέπει να είσαι "εύπλαστο" υλικό στα χέρια τους. Να γίνεις ένα "τούβλο" τού πύργου τής Σκοπιάς, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς αντιρρήσεις. Διαφορετικά, σε περιμένει το "σφυρί" τής αποκοπής. Πρέπει ο πύργος αυτός να είναι εμφανίσιμος, χωρίς "προεξοχές". Πρέπει να ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙΣ, για να ταιριάζεις με τα άλλα "τούβλα". Διαφορετικά θα σε θυσιάσουν στο βωμό ενός νέου Μολώχ.

Τώρα που διάβασες αυτό το άρθρο, εσύ ο "Μάρτυρας τού Ιεχωβά", θα χαμογελάσεις, και θα σκεφτείς: "Πόσο πειστικός είναι ο Διάβολος, για να με κάνει να φύγω από την οργάνωση, και να γίνω μέρος τού κόσμου!"...

Θα επιστρέψεις στη δουλειά σου (όπως όλος ο κόσμος), στα προβλήματά σου (όπως όλος ο κόσμος), την εβδομάδα αυτή θα συναθροιστείς 2 φορές (όπως όλοι οι ομόπιστοί σου), θα ακούσεις τις ίδιες ομιλίες, θα διαβάσεις τα ίδια τεύχη τής Σκοπιάς και τα ίδια βιβλία τής οργάνωσης (όπως όλοι οι ομόπιστοί σου), θα βγεις στο έργο (όπως όλοι οι ομόπιστοί σου), ντυμένος με κουστουμιά και τσαντούλα, και φρεσκοξυρισμένος (όπως όλοι οι ομόπιστοί σου).... Ικανοποιημένος που ξεχωρίζεις τόσο πολύ από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ώσπου και η δική σου "κλεψύδρα" θα φτάσει στο τέλος της...

Και τότε θα μένει μόνο να σταθείς μπροστά στον Κύριο και κριτή τού κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Και τότε θα σε πληροφορήσει ότι το μηχάνημα στο οποίο εργάστηκες τόσα χρόνια σαν πιστό "γρανάζι", έφτασε η ώρα να αποσυρθεί, και τα γρανάζια του να μπούν στο "χυτήριο".

Και τότε θα θυμηθείς τα λόγια μου...

Και τότε δεν θα υπάρχει πια χρόνος...

Ν. Μ.

Ακόμα ένα τούβλο στον τοίχο

Pink Floyd