Στην Βουλή τών Ελλήνων ο Χριστός ξανασταυρώνεται.

Ο Κυβερνών τα σύμπαντα υβρίζεται υπό κριτών ανόμων, πλην τών αξιεπαίνων.

Ο «χριστός Κυρίου», ο βαπτισμένος λαός μας, στο στόχαστρο. Οι δυνάμεις τού σκότους, ξένες και εγχώριες, συνένοχοι στο εγχείρημα. «Ο δράκων ωργίσθη» κατά τών «εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού» (Αποκ. 12, 17). Όσοι δεν συμβιβάζονται με τις εντολές τών παγκοσμιοποιητών εισέρχονται σε μεγάλο πειρασμό. Αρχαί ωδίνων ταύτα.

Η Εκκλησία, η Σύνοδος, ο Κλήρος και λαός, ωμίλησαν, ύψωσαν φωνήν ουρανομήκη: «είναι έγκλημα»! Αλλ΄ εις ώτα αρχόντων μη ακουόντων.

Ημέρα αποφράς. Ωχριά η Άλωσις· και τών Πατρίδων, ακόμη, η αποστέρησις. Πλην, έστι δίκης οφθαλμός.

Οι βαρειές συνέπειες πέφτουν πλέον επάνω στους δικούς μας ώμους, και τών παιδιών μας. Και ο ηλικιωμένος, και ο νεαρός, και ο αγέννητος, όλοι θα τις υποστούμε. Ιδιαίτερα τα αθώα παιδιά, για τα οποία ετοιμάζεται το πιο επαίσχυντο παιδομάζωμα.

Ό,τι αντίθεο νομοθετήθηκε, εδραιώθηκε ως κοινωνική δήθεν πρόοδος. Και η μοιχεία, και η έκτρωση, και το αυτόματο διαζύγιο. Τώρα ο “ομοφυλοφιλικός γάμος” θα επιταχύνει την “πρόοδο”. Πέφτουμε όλο και πιο χαμηλά. Παρασυρόμαστε στον ανθρωποκεντρισμό, στην ειδωλολατρεία. Για ευκολία, και με ευκολία. Είχε απόλυτο δίκαιο ο Ιονέσκο. Στο Παρίσι ο ένας μετά τον άλλον γίνονταν ρινόκεροι. Ένας μόνο αντιστάθηκε λέγοντας: «Εγώ θα μείνω άνθρωπος».

Γνωρίσαμε και ζήσαμε τα δεινά τής σοβιετικής αθείας. Τώρα υφιστάμεθα τα φρικτά τής «λευκής Δαιμονίας» (άγιος Νικόλαος Αχρίδος).

Όμως, ας έχουμε θάρρος. Ο Χριστός είπε: «Εγώ νενίκηκα τον κόσμον». Η Εκκλησία μένει εις τον αιώνα.

Απομένει να ακυρώσουμε τον νόμο στην πράξη. Να στηρίξουμε τα παιδιά μας στην αρετή και την σωφροσύνη. Και αυτό θα είναι κάτι μεγαλειώδες. Να μείνουμε με τον Χριστό. «Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου επικαλεσόμεθα» (Ψαλμ. 19, 8). Δύναμή μας η προσευχή. Η Εκκλησία άλλωστε οφείλει να καταφεύγει στην «έρημο». Όποια και αν είναι αυτή η προφητική έρημος. Μακρυά πάντως από την σύμπλευση με αμαρτωλά νομοθετήματα και άνομους νομοθέτες. Ας μη μάς επηρεάσει ο φόβος τής φτώχειας, τής κοινωνικής και ψυχολογικής απομόνωσης. Μάς συνοδεύει το Φως τής Αναστάσεως. Σε παρόμοιες περιπτώσεις οι άγιοι Πατέρες μας νίκησαν με την ανδρεία τους. Προτίμησαν τον κόπο τής αρετής, και, όταν χρειάσθηκε, την εξορία, την θλίψη, την στέρηση. Είτε επρόκειτο για αιρετικά δόγματα, είτε για αντιευαγγελικά ήθη. Στην Βαβυλώνα η καλοπέραση δεν ήταν το φρόνημα τών Τριών Παίδων, αλλά η υπομονή στην Κάμινο.

Ο πατριάρχης στην Κων/πολη, επί Ιουλιανού τού Παραβάτου, συνέστησε κόλλυβα αντί για τα επιβεβλημένα στην αγορά ειδωλόθυτα. Σύμβολο τής εκούσιας πτωχείας, χάριν τού Χριστού. Για να μείνει καθαρή η συνείδησή μας, ανεπηρέαστη από δελεάσματα.

Η νίκη ανήκει στο εσφαγμένο Αρνίο. Τελικά θα νικήση ο Χριστός, ο Εσταυρωμένος, και όσοι θα είμαστε τού Χριστού, συνεσταυρωμένοι μαζί Του. Από εμάς περιμένει να Τον ακολουθούμε. «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε» (Β΄ Κορ. 6, 17). Για να μείνει στην ζωή μας.

Ανοίγει σε λίγες μέρες το Τριώδιο, πλησιάζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η ζωή τής μετανοίας δεν είναι φολκλόρ, ούτε ευσεβοφάνεια. Είναι η έμπρακτη και έμπονη αποστασιοποίηση από κάθε ανομία. Γιατί μάς περιμένει η Ανάσταση!

Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου