Να λοιπόν που μια καινούρια λέξη πέρασε στο ελληνικό λεξιλόγιο. Μια λέξη γεμάτη δυναμισμό και με την απειλή να εκτοπίσει πολλές άλλες λέξεις που τώρα πια πρέπει να πεταχτούν στον κάλαθο τών αχρήστων.

Πρόκειται για τις λέξεις ομοφοβία και ομοφοβικός. Τώρα πια οι λέξεις καλό και κακό, αμαρτία και αγνότητα, αρετή και κακία, αλλά και πολλές άλλες είναι περιττές και ίσως και επικίνδυνες γιατί προκαλούν διακρίσεις.

Θαυμάστε λοιπόν και υποδεχθείτε την καινούρια λέξη, μια λέξη που μπορείς να την κολλήσεις σε οποιονδήποτε δεν σού αρέσει και να τον εξοντώσεις. Μια λέξη στιλέτο.

Ο εκφασισμός πλέον τής δημόσιας ζωής αλλά και η καλλιέργεια τού φόβου για να εκφράσεις την γνώμη σου και την άποψή σου είναι σε εξέλιξη.

Επί τη ευκαιρία όμως να ερωτήσω τον κ. Πρωθυπουργό και τον κ. Υπουργό τής Δικαιοσύνης, το παραλήρημα εκείνου τού θλιβερού προσώπου, τού βουλευτή τού ΣΥΡΙΖΑ κ. Καραγιαννίδη εναντίον μιας από τις πλέον πολύτιμες ομάδες τού λαού μας, αυτής τών Πολυτέκνων εντάσσεται ή όχι στην ομοφοβία;

Αυτές οι λέξεις «απεχθάνομαι» και «βδελύσσομαι» τους Πολυτέκνους δεν θεωρούνται ρατσιστικές; δεν προκαλούν την εχθρότητα και το μίσος;

Μήπως ο εν λόγω κύριος ανεκλήθη από τον Πρόεδρο τής Βουλής στην τάξη, μήπως τον επέπληξε δημοσίως ο κ. Πρωθυπουργός (μια και τον δημοσίως αμαρτάνοντα, δημοσίως δει και ελέγχεσθαι) ή μήπως απεδοκιμάσθη δημοσίως από το κόμμα του και δεν το αντελήφθην;

Μήπως συνήλθε η κοινοβουλευτική ομάδα τού κυβερνώντος κόμματος και διέγραψε αυτόν τον κύριο που εκφράζει τόσο μίσος απέναντι στα παιδιά;

Γιατί προφανώς η οργή τού απαράδεκτου αυτού κυρίου απέναντι στους Πολυτέκνους είναι ακριβώς γιατί έχουν πολλά τέκνα, πολλά παιδιά τα οποία ασφαλώς και θέλουν να ζήσουν.

Μήπως λοιπόν ετοιμάζεται ένα προγκρόμ εναντίον τού κάθε ελεύθερου πολίτη που έχει δικαίωμα στην γνώμη, την άποψη, την διαφορά με στόχο την απόλυτη επιβολή και τον απόλυτο εκφοβισμό;

Μήπως εν μέσω δημοκρατίας επανερχόμεθα σε αλήστου μνήμης σταλινικές πρακτικές;

Προσπάθησα να βρω μια ερμηνεία για την λέξη ομοφοβία και τουλάχιστον στο διαδίκτυο δεν βρήκα.

Η μόνη ερμηνεία αφορά την απόρριψη τής ομοφυλοφιλίας. Δεν νομίζω όμως ότι ταιριάζει μια τέτοια λέξη σε ένα τέτοιο θέμα.

Έχει ο κάθε πολίτης το δικαίωμα και την ελευθερία να διαφωνεί με την ομοφυλοφιλία σαν τρόπο ζωής και σαν σχέση και να την απορρίπτει. Καμιά διαφωνία δεν καλλιεργεί το μίσος.

Τότε όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να είμαστε το αποτέλεσμα ενός καρμπόν. Η μεγάλη πλειοψηφία τών ανθρώπων είχε, έχει και θα έχει ξακάθαρη άποψη, άποψη διαχρονική δια την φυσιολογία τών ανθρωπίνων σχέσεων.

Η μεγάλη πλειοψηφία τών ανθρώπων επίσης σέβεται το δικαίωμα τού καθενός να ζει με το δικό του τρόπο την ιδιωτική του ζωή.

Το ερώτημα είναι γιατί η Πολιτεία μια προσωπική σχέση και επιλογή την ανάγει σε δημόσιο αγαθό και την εξισώνει με τον ευλογημένο θεσμό τής Οικογένειας.

Ο εκπρόσωπος τού Κουμουνιστικού κόμματος στην αρμόδια επιτροπή τής Βουλής απεκάλυψε, αυτό με το οποίο ο αρμόδιος Υπουργός επεχείρησε να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό.

Μάς είπε: Ψηφίζουμε το νομοσχέδιο γιατί καταδικασθήκαμε από το ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Αλλά από το ευρωπαϊκό δικαστήριο καταδικασθήκαμε όχι γιατί δεν ψηφίσαμε αυτό καθ’ εαυτό το νομοσχέδιο, αλλά γιατί νομοθετήσαμε ήδη το σύμφωνο συμβίωσης τών ετερόφυλων και άρα κάναμε διάκριση εις βάρος τών ομοφυλόφιλων.

Ετόνισε λοιπόν ότι αν δεν είχαμε ψηφίσει το πρώτο ΔΕΝ θα καταδικαζόμασταν για τίποτα. Διερωτήθηκε δε και δικαίως, σε τι χρειάζεται το σύμφωνο συμβίωσης, την στιγμή που υπάρχει ο πολιτικός Γάμος;

Από όλα αυτά όμως αποδεικνύεται ακόμη ένα κρίσιμο σημείο το οποίο προσεπάθησε να διασκεδάσει ο κ. Υπουργός τής Δικαιοσύνης και να αποκρύψει την παγίδα που κρύβει.

Ενώ λοιπόν μάς είπε ότι νομοθετεί τίμια, βαρειά η λέξη κ. Υπουργέ, και ότι δεν νομοθετείται η τεκνοθεσία παιδών σε ομόφυλα ζευγάρια, κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι θα το νομοθετήσει και αυτό, αφού αυτό επιτρέπεται σε ετερόφυλα ζευγάρια; Αφήνει δηλαδή να προκύψει η τεκνοθεσία πάλι ως καταδίκη εξ αιτίας αυτής τής διάκρισης. Από το νομοσχέδιο λοιπόν αυτό, εφόσον ψηφισθεί, η τεκνοθεσία είναι δεδομένη. Ας το έχουν καλά υπ’ όψη τους οι κ. Βουλευτές και ας μη παριστάνουν μετά τον εξαπατημένο.

Το μόνο που θέλω να συγχαρώ τον κ. Υπουργό είναι για την επιλογή τής λέξης «τεκνοθεσία» αντί για την λέξη «υιοθεσία».

Η υιοθεσία προϋποθέτει ανδρόγυνη σχέση. Η λέξη όμως «τεκνοθεσία» σημαίνει τοποθέτηση παιδιού και αυτό σημαίνει ότι το παιδί τοποθετείται σε μια τέτοια σχέση, όπως τοποθετείται ένα έπιπλο σε ένα δωμάτιο.

Να λοιπόν που ξαναζούμε την ιστορία τών Χριστουγέννων με ένα αλλόκοτο τρόπο. «Φωνή εν Ραμά ηκούσθη. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής και ουκ ήθελε παρακληθήναι ότι ουκ εισί».