Μέχρι το 1904 η εκκλησία δεν είχε δική της Καινή Διαθήκη˙ την ανατύπωνε από προτεσταντικές εκδόσεις, (όπως ανατυπώνει από τέτοιες μέχρι σήμερα την Παλαιά Διαθήκη).

Το 1904 εξέδωσε την Καινή Διαθήκη από αρχαία χειρόγραφα ο καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής τής Χάλκης Βασίλειος Αντωνιάδης. Αυτή είναι η πρώτη και μόνη Καινή Διαθήκη τής εκκλησίας.

Το έργο τού Β. Αντωνιάδου ήταν πρωτοβουλία τού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντίνου Ε΄ Βαλλιάδου, ο οποίος επισκόπευσε κάτι λιγότερο από πέντε χρόνια (1897 ‑ 1901). τον εκθρόνισε ο έκπτωτος πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ (1878 - 84 και 1901 - 12)...

Ο Κωνσταντίνος Ε΄, που ήταν Χριστιανός κι αγαπούσε την εκκλησία και τη Βίβλο, μόλις έγινε πατριάρχης, απαγόρευσε τα ψαλτικά τεριρέμ και τενενά, κήρυξε στη Χριστιανοσύνη τη μελέτη τής Βίβλου, ανέθεσε στον Αντωνιάδη να εκδώσει την Καινή Διαθήκη από αρχαία χειρόγραφα, για να έχει η εκκλησία Καινή Διαθήκη δική της, και συγκρότησε τριμελή επιτροπή επισκόπων για τη λοιπή μέριμνα τής εκδόσεως. Επειδή δε, μόλις ο Αντωνιάδης άρχισε το έργο του, ο Κωνσταντίνος Ε΄ εκθρονίστηκε από τον αχρίστιανο Ιωακίμ Γ΄ και το κόμμα του, ο Κωνσταντίνος ως σχολάζων πια χρηματοδότησε την έκδοση τής Καινής Διαθήκης με δικά του χρήματα. Και, καθώς δεν είχε πια κανένα εισόδημα, δαπάνησε για την Καινή Διαθήκη ό,τι είχε και δεν είχε, και πέθανε φτωχός. Ο δε Β. Αντωνιάδης έκανε όλο το έργο χωρίς καμιά απολύτως αμοιβή. Ήταν μάλιστα και πολύ πονεμένος άνθρωπος. Προ τής εκδόσεως πέθανε πρόωρα ένας γιός του, άλλος γιός του σκοτώθηκε στον πόλεμο ως ανθυπολοχαγός τού ελληνικού στρατού μετά την έκδοση, κι ο ίδιος πέθανε φτωχός πρόσφυγας στην Αθήνα το 1932.

Συγκρίνοντας την Καινή Διαθήκη τού Αντωνιάδου με τις 20 πιο φημισμένες ξένες "κριτικές" εκδόσεις της, διαπίστωσα και καταθέτω ότι από κριτική και γενικότερη επιστημονική άποψη είναι η ασύγκριτα καλλίτερη απ’ όλες˙ η μόνη αυθεντική και σωστή. Ο Β. Αντωνιάδης ήταν πολύ δυνατός επιστήμων τών αρχαίων κειμένων. Ακόμη καλλίτερη, ως απαλλαγμένη από κάποια ελάχιστα κι ασήμαντα τυπογραφικά λάθη τής εκδόσεως τού 1904, είναι η Β’ έκδοσή της τού 1912 καμωμένη από τον ίδιο.

Αφ’ ότου το 1904 εμφανίστηκε η έκδοση αυτή, η γερμανική - προτεσταντική έκδοση τού Nestle και όλες οι προτεσταντικές και παπικές άρχισαν ανομολόγητα και κλέφτικα να διορθώνουν τα πιο χοντρά λάθη τους, παίρνοντας τις ορθές γραφές απ’ αυτή, αλλά μόνο επιλεκτικά, για να μην "καταστρέψουν" τις φθορές τού δικού τους κειμένου, που τους ήταν χρήσιμες στην αρνητική κριτική τους. Κι αυτό γίνεται όλο και περισσότερο μέχρι σήμερα. Είναι λυπηρό το ότι ο Τρεμπέλας αγνόησε την έκδοση αυτή τής εκκλησίας κι έγραψε τις ερμηνείες του στην Καινή Διαθήκη βάσει τής παλιάς προτεσταντικής εκδόσεώς της textus receptus, η "’Ζωή" κι ο "Σωτήρ" εξακολουθούν μέχρι σήμερα να πλασάρουν αυτή την έκδοση, ο δε Αγουρίδης από το 1958 εκτόπισε από τις θεολογικές σχολές κάθε άλλη έκδοση...

Η εκκλησία να θυμάται πάντα ότι στον Κωνσταντίνο τον Ε’ Κωνσταντινουπόλεως και στο Βασίλειο Αντωνιάδη, σ’ αυτούς τους δυο δούλους τού Κυρίου, άντρες Χριστιανούς και φτωχούς, οφείλει το ότι έχει την Καινή Διαθήκη της στην καλλίτερη απ’ όλες τις εκδόσεις.