Μία συνήθης φράση που ακούμε συχνά από στόματα Προτεσταντών, είναι η εξωφρενική φράση: "Η Αγία Γραφή είναι ο Ίδιος ο Θεός Λόγος σε γραπτή μορφή"!!! Δηλαδή, τι ακριβώς προσπαθούν να μάς πουν με αυτή τη φράση; Ότι ο Θεός τού σύμπαντος ταυτίζεται με ένα Θεόπνευστο βιβλίο, ή ότι η Αγία Γραφή λατρεύεται ως θεός στη θέση τού Θεού;

Μάς λένε ορισμένοι Προτεστάντες:

"Η Αγία Γραφή είναι ο Ίδιος ο Θεός Λόγος σε γραπτή μορφή"

Και σε αρμονία με αυτή τους τη δήλωση, συμπληρώνουν:

"Πώς η Ορθόδοξη Εκκλησία δηλώνει την πατρότητα του παιδιού, (τής Αγίας Γραφής), τον Άγιο Λόγο, όταν ο Θεός Λόγος έχει Πατέρα;"

"Και πώς εσείς οι Ορθόδοξοι λέτε ότι η Αγία Γραφή, (που είναι Θεόπνευστη), είναι ανεπαρκής ως ο πλήρης Λόγος τού Θεού;"

Τι μπορούμε να πούμε γι' αυτές τις δηλώσεις; Μπορούν τέτοιες δηλώσεις να γίνουν αποδεκτές από έναν Χριστιανό;

Ας αρχίσουμε από το τέλος για να καταδείξουμε το μέγεθος αυτής τής Προτεσταντικής πλάνης, που ταυτίζει τον Θεό Λόγο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό με την Αγία Γραφή:

Η Αγία Γραφή είναι ΕΠΑΡΚΗΣ για τον σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί από την Εκκλησία εν Αγίω Πνεύματι. Και ο σκοπός αυτός, είναι να έχουμε μια ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΗ, ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ εικόνα τής πίστης, μια Λυδία Λίθο, στην οποία να συγκρίνουμε τις εμπειρίες μας για να βλέπουμε αν βαδίζουμε σωστά.

Είναι όμως ανεπαρκής για τους σκοπούς πού τής φορτώνει ο Προτεσταντισμός. Γιατί η Αγία Γραφή δεν γράφθηκε ως καταστατικό πίστεως, ούτε για εγκυκλοπαίδεια. Και είναι προφανές ότι όπως δεν είναι κατάλληλη για εγχειρίδιο Φυσικής ή Βιολογίας, δεν είναι κατάλληλη ούτε ως Καταστατικό πίστης.

Επειδή λοιπόν ο Προτεσταντισμός τη χρησιμοποιεί ως ΜΟΝΑΔΙΚΗ πηγή πίστης, γι' αυτό και μόνο είναι ανεπαρκής. Για την ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ χρήση τού Προτεσταντισμού είναι ανεπαρκής. Γι' αυτό και ο Προτεσταντισμός έχει διασπασθεί σε δεκάδες χιλιάδες αλληλοαντικρουόμενες ομάδες. Επειδή την έχει μετατρέψει σε "καταστατικό πίστης" και "λόγο θεού", κάτι σαν ένα Χριστιανικού τύπου Κοράνιο. Όμως δεν γράφθηκε για κάτι τέτοιο η Αγία Γραφή. Διαφορετικά αυτό θα σήμαινε ότι ο Θεός απέτυχε στο σκοπό του, να δώσει ένα ευκρινές και σαφές καταστατικό, εφ' όσον ο καθένας το παρερμηνεύει τόσο εύκολα.

Η Αγία Γραφή όμως, είναι επαρκέστατη για τη σωστή χρήση εντός τής Εκκλησίας, για την οποία και από την οποία δημιουργήθηκε.

Αφού μέλη τής Εκκλησίας την έγραψαν, είναι προφανές ότι η Εκκλησία έχει και την πατρότητα τού συγγράμματος.

Επίσης, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν λέει η Αγία Γραφή, ότι το ίδιο αυτό το βιβλίο, είναι δήθεν "ο λόγος τού Θεού", καθώς ο λόγος τού Θεού είναι ΑΡΡΗΤΟΣ και δεν εκφράζεται σε ανθρώπινη γλώσσα.

Η Αγία Γραφή είναι "Θεόπνευστος ανθρώπινος λόγος, περί τού λόγου τού Θεού". Το Ευαγγέλιο, που μπορεί να κηρυχθεί είτε δια λόγου, είτε δια γράμματος, είναι λόγος ΠΕΡΙ τού αρρήτου λόγου τού Θεού, και περί τού Θεού Λόγου.

Ας μάς δείξουν οι Προτεστάντες, πού λέει η Αγία Γραφή ότι είναι δήθεν "ο λόγος τού Θεού". Γιατί αν δεν μάς το δείξουν, σημαίνει ότι αυτό που ισχυρίζονται είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.

Το ότι η Αγία Γραφή είναι δήθεν "ο Θεός Λόγος σε γραπτή μορφή", αποτελεί ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ, και ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ, καθώς εξομοιώνει τον Θεό με ένα γραπτό είδωλο.

Ο Θεός είναι ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ και ΑΡΡΗΤΟΣ, όπως και τα νοήματα περί Αυτού, έτσι ώστε να μην είναι δυνατόν να περιγραφούν ούτε ο Θεός, ούτε τα περί Αυτού νοήματα σε ανθρώπινη γλώσσα. Και μόνο προσεγγιστικά κατά το δυνατόν, γράφονται κάποια πράγματα γι' Αυτόν σε ανθρώπινη γλώσσα στην Αγία Γραφή και αλλού, ως "λόγος περί τού Αρρήτου λόγου τού Θεού, και περί τού Θεού Λόγου".

Ο ισχυρισμός, ότι δήθεν ο Προτεσταντισμός, αν και διασπασμένος σε δεκάδες χιλιάδες αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, κηρύττει το Ευαγγέλιο σε Ιεραποστολές και αλλού, δεν ευσταθεί.

Ο Προτεσταντισμός εισήγαγε μόνο διάσπαση, αιρέσεις και σύγχυση. Η Ιεραποστολή υπήρχε στην Εκκλησία και πολύ πριν από τον Προτεσταντισμό, που εισήλθε τον 16ο αιώνα.

Η Εκκλησία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, για να διδάσκει ο καθένας ό,τι τού κατεβεί στο κεφάλι. Έχει σαφή δόγματα και σαφή μέθοδο θεραπείας τής ανθρώπινης φύσης.

Ο Προτεσταντισμός μοιάζει με τσαρλατάνο που παριστάνει τον γιατρό, αλλά που έχει πλήρη άγνοια τής θεραπευτικής μεθόδου τής Ιατρικής, και είναι επικίνδυνος για τον ασθενή.

Σημασία δεν έχει απλώς να κηρύττεις "κάτι", ό,τι και αν είναι, αποκαλώντας το "Ευαγγέλιο", αλλά το Ευαγγέλιο είναι ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ. Και όποιος κηρύττει κάτι διαφορετικό, κατά την Αγία Γραφή είναι ΑΝΑΘΕΜΑ. (Γαλάτας 1ο Κεφάλαιο εδάφια 7-9).

Εκτός από την Ορθόδοξη Εκκλησία που διατηρεί αναλλοίωτο το Ένα και Μοναδικό αυτό Ευαγγέλιο, όλοι οι άλλοι "αντί να συνάγουν σκορπίζουν". (Ματθαίος 12: 30).

Δεν υπάρχει Ιεραποστολή εκτός τής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όλες οι άλλες αυτοαποκαλούμενες "ιεραποστολές", αποτελούν "πύλες προς τον Άδη" και "πρόξενους συγχύσεως".

Δεν είναι οι Ορθόδοξοι σε θέση: "αφ' υψηλού", για να τα ισχυρίζονται αυτά περί τού Προτεσταντισμού, αλλά σε θέση ευθύνης. Όπως ο Ιατρικός Σύλλογος, δεν είναι δυνατόν να αποδέχεται ως γνήσιους θεραπευτές τούς τσαρλατάνους που οδηγούν σε θάνατο.

Και μόνο η ειδωλολατρική σύγχυση που γίνεται σε αυτές τις Προτεσταντικές δηλώσεις, με τις οποίες ασχολούμαστε, μεταξύ τού Θεού Λόγου και ενός Θεόπνευστου βιβλίου, είναι επαρκής λόγος να καταδικασθεί η άποψη αυτή ως "αντιευαγγελική" και "ανάθεμα".

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Ιησούς Χριστός είναι το κεντρικό πρόσωπο και θέμα τής Χριστιανικής πίστεως. Για τούς εν λόγω Προτεστάντες είναι ένα βιβλίο. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα έχουν αντικαταστήσει τον Ιησού Χριστό με το ίδιο το βιβλίο που γράφει περί Αυτού, που φθάνουν στο σημείο να ταυτίζουν το βιβλίο με τον Θεό Λόγο, και να βλασφημούν και να το μετατρέπουν σε είδωλο. Γιατί αν η Αγία Γραφή και ο Θεός Λόγος ταυτίζονται, τότε αυτή καθεαυτή η Γραφή πρέπει ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΕΤΑΙ, εφ' όσον στον Χριστό: "εις Αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι" (Δανιήλ 7: 14).

Και ρωτάμε: Λατρεύει ο Προτεσταντισμός ένα βιβλίο;

Η απάντηση είναι, ότι ακόμα και αν το αρνείται φανερά αυτό ο Προτεσταντισμός, ο τρόπος που το αντιμετωπίζει, το καθιστά θεό στη θέση τού Θεού.

Όπως είπαμε, η Αγία Γραφή δεν έχει καμία έλλειψη ως προς τον σκοπό για τον οποίο γράφθηκε. Είναι όμως προφανές ότι πονάει τούς Προτεστάντες, επειδή δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό τον οποίο ΑΥΤΟΙ  τής έχουν δώσει, κατά παράβασιν τού σκοπού τού Θεού και τών εντολών τού Αγίου Πνεύματος, καθώς ο προφητικός λόγος τής Αγίας Γραφής, δεν είναι σκοπός "καταστατικού", αλλά είναι ένα "λυχνάρι που φέγγει σε σκοτεινό τόπο, μέχρι ο φωσφόρος να ανατείλει στις καρδιές" τών πιστών (Β΄ Πέτρου 1: 19).

Πουθενά δεν γράφει ότι η ίδια η Γραφή είναι δήθεν ο Χριστός - Λόγος, αλλά αντιθέτως διαβάζουμε την ακόλουθη διευκρίνιση μέσα στην Αγία Γραφή, την οποία οι Προτεστάντες φαίνεται να έχουν σκόπιμα αψηφήσει προκειμένου να επιμένουν στην δική τους παρανόηση:

"και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, ω καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνω φαίνοντι εν αυχμηρω τόπω, έως ου ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών, 20 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι πάσα προφητεία γραφής ιδίας επιλύσεως ου γίνεται. 21 ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι.". (Β’ Πέτρου 1:19-21).

Το Άγιο Πνεύμα θλίβεται από την ειδωλολατρία των Προτεσταντών εκείνων, που ταυτίζουν τον Θεό Λόγο (τον Οποίον αντιλαμβάνονται ως –κυριολεκτικά- τον γραπτό λόγο του Θεού) με ένα βιβλίο, έστω και αν αυτό είναι Θεόπνευστο!

******************

Σημείωση ΟΟΔΕ:

Η Αγία Γραφή συναρμολογήθηκε από την Εκκλησία, μέσα από μία διαδικασία αιώνων. Δεν έπεσε από τον Ουρανό. Στους πρώτους αιώνες δεν είχαν την Αγία Γραφή. Η Εκκλησία υπήρχε όμως. Πήρε πολύ χρόνο να αποφασισθεί ποιά από τα βιβλία έπρεπε να ανήκουν μέσα στην Αγ. Γραφή και ποιά όχι (σημειωτέον πως και τότε διαβάζονταν και βιβλία που σήμερα δεν θεωρούνται πως ανήκουν μέσα στην Αγ. Γραφή). Δεδομένων λοιπόν τών προαναφερομένων διευκρινίσεων, η Αγία Γραφή σίγουρα ΔΕΝ εμφανίσθηκε από το πουθενά!

Υπάρχουν ειδικά άρθρα μέσα στην ΟΟΔΕ, τα οποία παρέχουν λεπτομέρειες για την προαναφερόμενη διαδικασία που ακολουθήθηκε:

• Οι διαβαθμίσεις των βιβλίων της Αγίας Γραφής

• Έννοια της Θεοπνευστίας και πηγές κανονικότητας της Αγίας Γραφής

Π. Π.