• 1. Τοποθέτηση τού προβλήματος
• 2. Οι διαφορές στα κείμενα
• 3. Πίνακας από Αδάμ ως Νώε
• 4. Πίνακας από Νώε ως Αβραάμ
• 5. Πρώτες παρατηρήσεις
• 6. Μια σημαντική παρατήρηση
• 7. Ζητήματα θεοπνευστίας

Σημείωση: Στην παρούσα μελέτη, προτιμήσαμε την έκδοση τών Ο΄ τής Αποστολικής Διακονίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, (Αθήνα 1981), με επιστημονική επιμέλεια Prof. D. Dr. Alfred Rahlfs, την οποία θεωρήσαμε εγκυρότερη. Είναι δυνατόν σε άλλες εκδόσεις τών Ο΄ να παρατηρηθεί διαφορά σε κάποιο σημείο τών παρακάτω γενεαλογιών.

1. Τοποθέτηση τού προβλήματος

Ένα από τα παράξενα τής Γενέσεως, είναι οι μεγάλες ηλικίες τών πατριαρχών, από τον Αδάμ ως και το Μωυσή ακόμα. Δεν είναι σπάνιο να διαβάζουμε γενεαλογίες τής Γενέσεως, που να αναφέρουν ηλικίες μέχρι και πάνω από 900 χρόνια, οι οποίες με το πέρασμα τών γενεών όλο και μειώνονται, ώσπου φτάνουν στα συνήθη όρια τής ανθρώπινης ζωής.

Πολλές προσπάθειες έχουν γίνει για να εξηγήσουν αυτό το παράδοξο, όπως ότι επειδή ο Αδάμ βρισκόταν κοντά στην εποχή τού Παραδείσου ζούσε περισσότερο επειδή ήταν πιο κοντά στην αφθαρσία, και ότι καθώς οι γενιές απομακρύνονταν ο άνθρωπος ζούσε όλο και λιγότερο. Άλλοι πάλι υπέθεσαν ότι δεν πρόκειται για πραγματικά έτη, αλλά για διαφορετικό τρόπο μέτρησης τού χρόνου τότε. Άλλοι ότι τα ονόματα αυτά δεν είναι ονόματα ανθρώπων, αλλά εθνών, άλλοι ότι πρόκειται για μύθους, άλλοι ότι πρόκειται για κάποια ειδικά χαρακτηριστικά τής ιερής γενιάς τών προγόνων τού Ιησού Χριστού, άλλοι ότι τα έτη αυτά κάτι συμβολίζουν, και γι' αυτό εμφανίζονται τόσο διογκωμένα.

Όλες οι παραπάνω θέσεις όμως, πάσχουν από σοβαρά προβλήματα. Για παράδειγμα, όσοι δέχονται ως πραγματικές τις ηλικίες εκείνες, έρχονται σε αντίθεση με τα ευρήματα όχι μόνο τής γενετικής, αλλά και τής αρχαιολογίας, που με επιστημονικές μετρήσεις, έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι τότε όχι μόνο δεν ζούσαν περισσότερο από εμάς σήμερα, αλλά είχαν και ακόμα μικρότερο μέσο όρο ζωής. Βεβαίως εδώ υπάρχει και ο αντίλογος ότι αυτό συμβαίνει μόνο για τη γενεαλογική γραμμή τών πατριαρχών, και ότι οι σκελετοί τών μακροβίων αυτών δεν έχουν βρεθεί, χωρίς όμως να μπορεί να αποδειχθεί κάτι τέτοιο, ή να εξηγεί πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει μια τέτοια διαφορά. Και πολύ περισσότερο, όταν όχι μόνο η γενιά τού Σηθ, αλλά και οι άλλες γενιές έζησαν εξ' ίσου.

Όσοι πάλι θέλουν να υποβιβάσουν το θεόπνευστο κείμενο τής Γενέσεως σε "μύθο", σκοντάφτουν σε πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων, που αποδεικνύουν ότι τα περιγραφόμενα είναι πάντοτε σύμφωνα με τους λαούς και τις συνήθειες τής εποχής που περιγράφεται.

Αυτοί που θέλουν να είναι τα έτη συμβολικά, δεν μπορούν να πουν τι συμβολίζουν, ούτε πώς είναι δυνατόν να ζουν συμβολικά έτη πραγματικοί άνθρωποι!

Εκείνοι που θέλουν να μετριέται ο χρόνος διαφορετικά σήμερα από τότε, αποδεικνύονται εσφαλμένοι, όχι μόνο από την αρχαιολογία, αλλά και από το ίδιο το κείμενο, που και πάλι αναφέρεται σε έτη μήνες και ημέρες όπως σήμερα, και που με οποιαδήποτε αλλαγή "κλίμακας" μέτρησης, δημιουργούνται άλλες χρονολογικές ασυνέπειες, όπως για παράδειγμα ότι κάποιοι εμφανίζονται να έχουν αποκτήσει παιδί σε νηπιακή ηλικία!

Όσο για αυτούς που υποστηρίζουν ότι τα ονόματα είναι ονόματα εθνών και όχι ανθρώπων, δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς "ο τάδε έκανε υιούς και θυγατέρες και πέθανε τόσων ετών". Πώς είναι δυνατόν να πεθάνει ένα έθνος σε συγκεκριμένη χρονολογία; Και αν αυτό πράγματι συνέβη, πώς συνέβη με όλους;

Εμείς ομολογούμε ότι προς το παρόν δεν έχουμε οριστική απάντηση σε όλα αυτά. Μια παρατήρηση όμως που κάναμε, και που θα εκτεθεί στη συνέχεια, δίνει τουλάχιστον μια αρχή, για να βρεθεί μια λύση σε αυτό το μυστήριο. Παραδίδουμε λοιπόν αυτή τη μελέτη στους αδελφούς μας ως βοήθημα, ελπίζοντας ότι ο Κύριος θα δώσει σε κάποιον τελικές και βέβαιες απαντήσεις.

2. Οι διαφορές στα κείμενα

Το "κλίμα μυστηρίου" τών εν λόγω γενεαλογιών, επιτείνει το ότι τα δύο βασικά κείμενα τής Γενέσεως που διαθέτουμε, η αρχαιότερη Ελληνική μετάφραση τών Εβδομήκοντα (Ο΄), και το (νεότερο) Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο, έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.

Πιο συγκεκριμένα, οι υπολογισμός τών ετών τών γενεαλογιών, οδηγεί σε μια διαφορά 1.500 ετών!!! Κατά τους Ο' ο Αδάμ έζησε πριν από 7.500 χρόνια, ενώ κατά το Μασοριτικό, πριν από 6.000 χρόνια.

Βεβαίως πρέπει να πούμε ότι σ' αυτό το θέμα, το κείμενο τών Ο΄ είναι σωστότερο. Πριν από 6.000 χρόνια η Μεσοποταμία στην περιοχή τού Παραδείσου ήδη κατοικείτο από πλήθος λαών και πόλεων. Πριν από 7.500 χρόνια όμως, η περιοχή μόλις είχε αρχίσει να σχηματίζεται από τις προσχώσεις τών τεσσάρων ποταμών τής Εδέμ, και η πρώτη της πόλη (η Εριντού) κατοικήθηκε πριν από 7.400 χρόνια! Αυτό είναι απόλυτα σύμφωνο με την αφήγηση τής Γένεσης κατά τους Ο'.

Η διαφορά τών 1.500 ετών, διαμοιράζεται ως εξής: 500 περίπου χρόνια στην γενεαλογία από Αδάμ ως Νώε, και τα υπόλοιπα κυρίως στη γενεαλογία από Νώε ως Αβραάμ.

Στη συνέχεια θα δούμε δύο πίνακες, με τις διαφορές τών γενεαλογιών, όπως αυτές παρουσιάζονται στα δύο κείμενα:

3. Πίνακας από Αδάμ ως Νώε

4. Πίνακας από Νώε ως Αβραάμ

5. Πρώτες παρατηρήσεις

Το ότι δεν υπάρχει μια κοινή αναφορά στα αρχαιότερα αυτά κείμενα, μας κάνει επιφυλακτικούς γενικά για τις χρονολογίες αυτές. Αυτό δεν γίνεται από ασέβεια προς το θεόπνευστο κείμενο τής Γένεσης, αλλά μια και ο Θεός δεν θέλησε να το διασώσει πέραν αμφιβολίας, σημαίνει ότι δεν το θεώρησε ουσιώδες όπως τα τμήματα που έχουν σχέση με τη σωτηρία μας, και τα οποία διατήρησε ακέραια. Αυτό μας δίνει το δικαίωμα να ερευνήσουμε την εγκυρότητα τών αναφορών αυτών, για να διαπιστώσουμε τι συμβαίνει με τις παράξενες αυτές χρονολογήσεις. Γιατί σίγουρα κάποιος λόγος υπήρχε που γράφτηκαν όλα αυτά στην Αγία Γραφή, και που διασώθηκαν έστω και έτσι αλλοιωμένα. Κάτι θα έχουν να μας διδάξουν, ακόμα και αν είναι χρονολογικά ανακριβή.

Στους παραπάνω πίνακες, παρατηρούμε τα εξής:

Στους αριθμούς αυτούς, σημαντικότερες είναι οι χρονολογήσεις πατρότητας, δηλαδή πόσων ετών έγινε ο καθένας πατέρας τού επομένου. Αυτό συμβαίνει, επειδή από εκεί μπορούν να μετρηθούν οι χρονικές αποστάσεις από κάθε πατριάρχη και κάθε περιγραφόμενο γεγονός. Το πότε πέθανε κάποιος είναι μικρότερης σημασίας.

Και στους δύο πίνακες, υπάρχει το εξής χαρακτηριστικό: Όσον αφορά τη στήλη με τις ημερομηνίες πατρότητας, το Εβραϊκό κείμενο σε 12 πατριάρχες έχει αφαιρέσει μία εκατοντάδα, και σε άλλους δύο, από 50 έτη σε σύγκριση με το αρχαιότερο Ελληνικό τών Ο΄. Εκεί οφείλεται και το συντριπτικό μέρος τής διαφοράς τών ετών που παρουσιάζουν τα δύο κείμενα.

Ίσως κάποιος σκεφτεί, ότι μπορεί οι εκατοντάδες αυτές να προστέθηκαν στο Ελληνικό κείμενο, και οι αριθμοί τού Εβραϊκού είναι αυθεντικοί. Σε αυτό φαίνεται να συνηγορεί το ότι ειδικά στο δεύτερο πίνακα, οι ηλικίες πατρότητας είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους πιο λογικές από αυτές που εμφανίζονται στο κείμενο τών Ο'. Αυτό το λέμε, επειδή τα 30 περίπου έτη που υπάρχουν στους περισσοτέρους πατριάρχες ως έτη πατρότητας, είναι και σήμερα φυσιολογικά, και μέσα στη λογική. Και σήμερα, οι περισσότεροι άνδρες γίνονται πατέρες γύρω στα 30, και όχι στα 130 τού Ελληνικού κειμένου. Όμως υπάρχουν σοβαροί λόγοι να θεωρήσουμε ως εγκυρότερο το Ελληνικό, και οι λόγοι είναι οι εξής:

Α. Το Ελληνικό κείμενο τών Ο΄ είναι αρχαιότερο.

Β. Η ιστορική έρευνα συμφωνεί απόλυτα με τις αρχαιότερες χρονολογίες τών Ο΄, ενώ αποδεικνύει εντελώς εσφαλμένες τις χρονολογήσεις τού Μασοριτικού.

Γ. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, δείχνει ότι η σωστότερη γενεαλογία είναι τού Ελληνικού κειμένου τών Ο΄, καθώς παραθέτει από αυτό, στη γενεαλογία τού Ιησού Χριστού στο Λουκάς 3/γ΄ 35 - 38. Εκεί συμπεριλαμβάνει τον Καϊνάν, που όμως δεν υπάρχει στο Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο.

Δ. Υπάρχει όμως και ένας τέταρτος λόγος εξ' ίσου σημαντικός, που θα τον δούμε στο επόμενο κεφάλαιο αναλυτικά. Εκεί θα δούμε απόδειξη, ότι το Μασοριτικό είναι που αφαίρεσε τις εκατοντάδες τών ετών, και δεν τις πρόσθεσε το Ελληνικό τών Ο'.

6. Μια σημαντική παρατήρηση

Η παρατήρηση αυτή, βρίσκεται στις γενεαλογίες τού 2ου πίνακα, και ειδικότερα στις πατρότητες τού κειμένου Ο΄. Παρατηρήστε τις προσεκτικά. Τι χαρακτηριστικό έχουν; Το εξής:

Στο σύνολο τών 10 πατριαρχών που αναφέρονται οι πατρότητές τους, (από τον Σημ τον γιο τού Νώε ως τον Θάρα τον πατέρα τού Αβραάμ), οι 7 (!!!) φαίνεται να έχουν τεκνοποιήσει γύρω στα 130 τους χρόνια: 130, 130, 130, 130, 132, 134, 135. Ας ξεχάσουμε την εξαιρετικά μεγάλη ηλικία τους για τεκνογονία, και ας δούμε μόνο την πιθανότητα: Πόσο πιθανό είναι να έχουν τεκνοποιήσει όλοι αυτοί στη σειρά, από πατέρα σε γιο, γύρω στα 130 χρόνια, και μάλιστα οι 4 από αυτούς ακριβώς στα 130 χρόνια τους; Ακόμα και αν πράγματι αυτή ήταν ηλικία τεκνογονίας, σε μια μακρά ζωή 400 ή 500 ετών, όπως αυτή που δίνεται για τους πατριάρχες αυτούς, πόσο πιθανό είναι να έκαναν τους βασικούς τους απογόνους ΟΛΟΙ στη σειρά, στην ίδια ηλικία; Είναι εμφανές ότι κάτι άλλο συμβαίνει εδώ.

Αν υποθέσουμε ότι οι ηλικίες αυτές έχουν κάποιο λόγο που είναι ίδιες ή σχεδόν ίδιες, γιατί οι άλλες τρεις είναι διαφορετικές, Γιατί ο Σημ, ο Θάρα και ο Ναχώρ, δεν τεκνοποίησαν το βασικό τους απόγονο στην ηλικία γύρω από τα 130 χρόνια; Μήπως αυτοί έχουν μεταξύ τους κάποια άλλη, διαφορετική σχέση;

Πράγματι! Ο Σημ, είναι ο πρώτος μετά το βασικό κρίκο: Νώε, και γι' αυτό είναι ο πρώτος στη γενεαλογία. Επίσης ο Θάρα, είναι ο τελευταίος τής γενεαλογίας, ο αμέσως προηγούμενος μετά τον επόμενο βασικό κρίκο τής γενεαλογίας, τον Αβραάμ. Όσο για τον Ναχώρ, θα το δούμε στη συνέχεια. Εδώ ας επικεντρωθούμε στον Σημ, τον γιο τού Νώε, και στον Θάρα τον πατέρα τού Αβραάμ, οι οποίοι έχουν και άλλο, δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό: Και ο ένας και ο άλλος, παρουσιάζουν ακριβώς την ίδια χρονολόγηση και στα δύο κείμενα, και στο Εβραϊκό Μασοριτικό, και στο Ελληνικό τών Ο' !!!

Τι σημασία έχει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε δυνατότητα για παραποίηση τών χρονολογιών τους. Ο Σημ και ο Θάρα, αναφέρονται εκτενέστερα σε άλλα σημεία τής Αγίας Γραφής, πέρα από τη σύντομη αυτή αναφορά τους στη γενεαλογία. Έτσι, κάθε αλλαγή τών ετών, θα δημιουργούσε προβλήματα στο ιστορικό τού Νώε και τού Αβραάμ, που αναπτύσσεται λεπτομερώς στα γύρω κεφάλαια. Αν κάποιος ήθελε να "πειράξει" τις χρονολογήσεις χωρίς να γίνει εύκολα αντιληπτός, ή χωρίς να δημιουργήσει αντιφάσεις στις γύρω αφηγήσεις, δεν θα το έκανε σε αυτούς τους δύο, αλλά θα το έκανε στους υπόλοιπους 8! Γι' αυτό το λόγο οι χρονολογίες δεν "πειράχτηκαν" ούτε από τους αντιγραφείς τού Μασοριτικού Εβραϊκού κειμένου, που άφησαν αυτές τις δύο χρονολογήσεις ίδιες, πειράζοντας όμως όλους τους άλλους ενδιάμεσους τού πίνακα.

Πράγματι! Αν το σκεφτούμε λίγο ακόμα, θα βρούμε όχι μόνο τι συνέβει, αλλά και για ποιο λόγο ο Ναχώρ έχει διαφορετική ηλικία πατρότητας από τους υπολοίπους 7 "πειραγμένους".

Αν προσθέσουμε τις ηλικίες πατρότητας τών 7 που τεκνοποίησαν γύρω στα 130 έτη, θα βρούμε ένα χρονικό διάστημα 921 ετών. Τώρα, αν προσθέσουμε και την ηλικία πατρότητας τού Ναχώρ, που είναι 79 έτη, θα βρούμε ακριβώς 1000 έτη!!!

Είναι φανερό εδώ, ότι κάποιος ρύθμισε τα χρόνια τών πατριαρχών αυτών, έτσι ώστε από τον Σημ τον γιο τού Νώε, ως τον Θάρα τον πατέρα τού Αβραάμ, να είναι ακριβώς 1000 έτη. Τι έκανε λοιπόν; Πρώτα αφαίρεσε τα 79 χρόνια τού Ναχώρ, που σαν παππούς τού Αβραάμ ήταν πολύ κοντά του χρονολογικά, άρα ίσως κάποια αλλαγή να επηρέαζε την αφήγηση. Ίσως πάλι να τα άφησε απείραχτα, επειδή λόγω τής φθίνουσας μορφής που έχουν τα χρόνια στην αφήγηση, έπρεπε να είναι μικρή η χρονολογία πατρότητας τών αμέσων προγόνων τού Αβραάμ, καθώς τα 90 χρόνια που απέκτησε ο Αβραάμ τα παιδιά του, θεωρείται κατά την αφήγηση ήδη μεγάλη ηλικία, που μόνο θαυματουργικά ήταν δυνατόν να γίνει. Ο διορθωτής τών ηλικιών λοιπόν, άφησε μια "απόσταση ασφαλείας" από τον Αβραάμ, και "πείραξε" μόνο τους μακρύτερους προγόνους τού Αβραάμ.

Αφού λοιπόν αφαίρεσε τον Ναχώρ με τα 79 χρόνια, τα υπόλοιπα 921 τα διαίρεσε με τον αριθμό τών 7 ενδιαμέσων κρίκων τής γενεαλογίας. Συνεπώς: 921 / 7 = 7 Χ 130 + 11. Έβαλε τους 4 να έχουν ηλικία πατρότητας στα 130 χρόνια, και σε άλλους 3 μοίρασε τα 11 χρόνια που έμεναν. Έτσι προέκυψαν οι ηλικίες πατρότητας που βλέπουμε στον 2ο πίνακα. Αυτό είναι σαφές.

Για ποιο λόγο όμως κάποιος θα ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο;

Προφανώς για να αποφύγει χρονολογικές ασυμφωνίες τού κειμένου. Αν λάβουμε υπ' όψιν την ιστορική ακρίβεια που παρουσιάζουν οι βασικοί κρίκοι τής αφήγησης με την παγκόσμια ιστορία, καταλαβαίνουμε ότι αν κάποιοι από τη γενεαλογία είχαν "χαθεί", θα έμεναν μεγάλα χρονολογικά κενά στο γενεαλογικό πίνακα. Το πόσο εύκολο ήταν να χαθεί (ή μάλλον να "ξεχασθεί" με τους αιώνες) κάποιος, το βλέπουμε στο ότι στο Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο, λείπει ένας, ο Καϊνάν.

Εδώ θα πρέπει να σκεφτούμε και κάτι άλλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι τών γενεαλογιών αυτών, έζησαν σε χιλιετίες που η γραφή ήταν άγνωστη. Έτσι, έπρεπε τα ονόματα και οι χρονολογίες να μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, προφορικά. Λογικό είναι κάποιοι (και αυτοί ίσως είναι πάρα πολλοί), να ξεχάστηκαν. Έτσι, πρέπει να υπήρχε κάποια "δικλείδα ασφαλείας". Για παράδειγμα, οι "αρχειοφύλακες" τής γενεαλογικής παράδοσης, πέρα από τα ονόματα, πρέπει να είχαν και κάποιες παραδόσεις τού τύπου: "Από τον Σημ ως τον Αβραάμ, 1.000 έτη".

Έτσι εξηγείται το "μαγείρεμα" τών ηλικιών πατρότητας, αλλά ταυτόχρονα και η ιστορική ακρίβεια τών βασικών κρίκων τής γενεαλογίας. Αυτό που ενδιέφερε κυρίως, ήταν οι βασικοί κρίκοι. Και αν κάποιοι ξεχνιούνταν, η συνέχεια εξασφαλιζόταν με τη διόγκωση τών ηλικιών, ώστε οι βασικοί κρίκοι να μένουν στη θέση τους.

Όσο όμως πλησιάζουμε σε νεότερες εποχές, τόσο λιγότεροι χάθηκαν, και μετά την ανακάλυψη τής γραφής, κανείς. Στις πιο πίσω εποχές όμως, με τους πολλούς χαμένους, χρειάστηκε να διογκωθούν πολύ οι ηλικίες τών πατριαρχών που παρέμειναν στον κατάλογο. Έτσι, εμφανίζονται κάποιοι να έχουν ζήσει πάνω από 900 έτη, και κάποιοι όλο και λιγότερα, ώσπου δεν απομένουν κενά στις γενεαλογίες, και έχουμε πλήρη χρονολογική συμφωνία με την πραγματικότητα.

Ίσως αυτή είναι και η εξήγηση για τις μεγάλες ηλικίες τών πατριαρχών.

Τώρα όμως, είναι καιρός να πούμε και το λόγο που μας κάνει να είμαστε βέβαιοι ότι το Μασοριτικό είναι αυτό που αφαίρεσε τα 100 έτη από τους πατριάρχες τού 2ου πίνακα:

Εφ' όσον αποδείξαμε ότι τα έτη πατρότητας γύρω στα 130 χρόνια ήταν στην πραγματικότητα ο μέσος όρος, ώστε να μαζευτούν στο τέλος 1000 χρόνια, δεν είναι δυνατόν να προστέθηκαν εκεί οι εκατοντάδες, γιατί διαφορετικά τα 1000 χρόνια δεν θα βρίσκονταν. Εφ' όσον λοιπόν οι δεκάδες και οι μονάδες τών αριθμών παρέμειναν ίδιοι στα δύο κείμενα, το Μασοριτικό ήταν αυτό που έκανε και δεύτερη επέμβαση στο αρχαιότερο κείμενο αφαιρώντας τις εκατοντάδες, (πιθανόν για να κάνει τα έτη μικρότερα και συνεπώς πιο "λογικά"). Έτσι όμως, δημιούργησε πρόβλημα στη σωστή χρονική τοποθέτηση τών βασικών κρίκων τής γενεαλογίας, παρουσιάζοντας προβλήματα στην αρχαιολογική τους ακρίβεια. Ακόμα όμως και αυτή η δεύτερη επέμβαση στον παππού τού Αβραάμ, δεν τόλμησε να αφαιρέσει πολλά, παρά μόνο 50 χρόνια. Τους υπολοίπους δύο, (τον Σημ και τον Θάρα), τους άφησε απείραχτους.

7. Ζητήματα Θεοπνευστίας

Τα παραπάνω συμπεράσματα, ίσως σε κάποιους Προτεστάντες, ή Προτεσταντίζοντες Χριστιανούς, φανεί ότι αμφισβητούν την αξιοπιστία τής Παλαιάς Διαθήκης. Η Εκκλησία όμως δεν έχει τέτοια προβλήματα. Για τους Χριστιανούς, "θεόπνευστο" δεν σημαίνει κατ' ανάγκην και "αλάθητο" Ούτε η θεοπνευστία βρίσκεται κατ' ανάγκην σε όλα τα σημεία ενός βιβλίου. Για τους Χριστιανούς, αλάθητος είναι μόνο ο Χριστός, και το διαχρονικό του σώμα, η Εκκλησία, ως σύνολο, σε βάθος χρόνου. Η αλήθεια δεν διαφυλάσσεται στην ανθρωπότητα από οποιοδήποτε άψυχο βιβλίο ή κείμενο, αλλά από το "στύλο και εδραίωμα τής αληθείας" την Εκκλησία, το κατοικητήριο τού ζωντανού Αγίου Πνεύματος.

Αν ο Θεός ήθελε να έχουμε μια Παλαιά Διαθήκη (ή άλλο θεόπνευστο βιβλίο) αλάθητο, δεν θα υπήρχαν διαφορετικά κείμενα, ούτε διαφορετικές μεταφράσεις, ούτε πολλές γλώσσες, ούτε διαφορετικές ερμηνείες. Θα ήταν κάτι, που όλοι θα το κατανοούσαν με τον ίδιο τρόπο, ανεξαρτήτως τής γλώσσας που μιλούν. Τα θεόπνευστα κείμενα όμως, δεν έχουν σκοπό να παρουσιάσουν κάτι τέτοιο, αν και είναι αλάθητα στο μεγαλύτερο μέρος τους, και κυρίως στα θέματα τής σωτηρίας μας. Και φυσικά η Παλαιά Διαθήκη ως θεόπνευστη, στα θέματα σωτηρίας είναι αλάθητη.

Έχοντας υπ' όψιν τα παραπάνω, και εφ' όσον οι διαφορές τών κειμένων μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε βαθύτερα, ας δούμε τι μπορεί να συνέβη με τα υπό εξέτασιν γενεαλογικά κείμενα.

Πρέπει να έχουμε κατ' αρχήν υπ' όψιν μας, ότι από τον Αδάμ που έζησε πριν από 7.500 χρόνια, ως τον κατακλυσμό τού Νώε, πέρασαν περίπου 2.000 χρόνια. και μιλάμε για 2.000 χρόνια χωρίς γραπτά κείμενα, καθώς η γραφή στη Μεσοποταμία ανακαλύφθηκε γύρω στο 3.500 π.Χ, δηλαδή στον καιρό τού Νώε (πριν από 5.500 χρόνια από σήμερα). Συνεπώς, οι γενεαλογίες διατηρούνταν από μνήμης για όλο αυτό το διάστημα. Ακόμα και μετά όμως, δεν είχαν όλοι οι άνθρωποι πρόσβαση σε μεθόδους γραφής. Λίγοι στην περιοχή γνώριζαν να γράφουν.

Αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε, ότι από τον Αδάμ ως τον Νώε αρχικά, αλλά και μετά, στα 1300 περίπου χρόνια που ακολούθησαν από το Νώε ως τον Αβραάμ, πολλά ονόματα και χρονολογίες πατριαρχών ξεχάστηκαν και χάθηκαν. Στη μνήμη τών ανθρώπων έμειναν λίγα μόνο ονόματα, και όσο περισσότερο πλησιάζουμε προς την ανακάλυψη τής γραφής, όλο και λιγότερα χάνονταν.

Επειδή λοιπόν στην περίοδο από τον Αδάμ ως το Νώε χάθηκαν περισσότερα, για να επιτευχθεί η σωστή τοποθέτηση τών "κομβικών" πατριαρχών, τού Αδάμ και τού Νώε, τα χρόνια διαιρέθηκαν με τον αριθμό τών γνωστών προσώπων. Έτσι, όσο πιο κοντά στον Αδάμ βρισκόταν κάποιος, τόσο πιο πολλά χρόνια του αντιστοιχούσαν. Όσο πιο κοντά στον Αβραάμ, τόσο λιγότερα. Και οι ηλικίες τών ανθρώπων αυτών, διογκώθηκαν για να διαφυλάξουν την ιστορική πιστότητα τών κομβικών προσώπων, σε βάρος τής αξιοπιστίας τής ηλικίας τους.

Ο Μωυσής, όταν έγραψε τις γενεαλογίες αυτές, δεν τις έγραψε από μνήμης, ούτε του τις αποκάλυψε ο Θεός όπως έκανε σε άλλα σημεία τής Γένεσης. Οι γενεαλογίες αυτές, διαφυλάσσονταν σε γραπτά κείμενα, ως ιστορική κληρονομιά τού Ισραήλ, από αρχαιότερες εποχές, από τότε που έγινε δυνατόν να γραφτούν για πρώτη φορά. Το ότι ο Μωυσής αυτά τα αντιγράφει, φαίνεται στη Γένεση 5/ε΄ 1: "Αύτη η βίβλος γενέσεως ανθρώπων..."

Σε άλλη μας μελέτη, δείξαμε ότι εκεί έπρεπε να αναφέρεται: "γενέσεως Αδάμ", εννοώντας όχι τον άνθρωπο Αδάμ αλλά το ομώνυμο έθνος που βγήκε απ' αυτόν. Έτσι, "η βίβλος" αυτή, διατηρήθηκε ως τον καιρό του Μωυσή από την εποχή που λαός τού Θεού ήταν οι Αδάμ.

Η πρόθεση τού Θεού, καθώς ενέπνευσε το Μωυσή να καταγράψει αυτές τις γενεαλογίες, ήταν να διαφυλάξει τις πληροφορίες που περιείχαν τα βιβλία αυτά, από τις αρχαιότατες αυτές εποχές, και όχι να μας δώσει ένα αλάθητο χρονολόγιο τής ηλικίας τού κάθε πατριάρχη ξεχωριστά.

Μέσα στις γενεαλογίες αυτές, υπάρχουν πράγματα χρήσιμα, όχι μόνο για να μας δείξουν τη συνέχεια τού σχεδίου τού Θεού για την έλευση τού Ιησού Χριστού, αλλά επίσης και την ιστορικότητα ανθρώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο σχέδιο τού Θεού, όπως ο Αδάμ, ο Σηθ, ο Ενώχ, ο Νώε και άλλοι. Και αυτή η ιστορικότητα τών βασικών "πατριαρχικών κόμβων" τής γενεαλογίας τού Ιησού Χριστού, είναι κάτι που αποδεικνύεται αρχαιολογικά, και αυτό είναι για εμάς που έχει σημασία.

N. M.