Το τέχνασμα που σοφίστηκε η Σκοπιά για να διασώσει τη διδασκαλία της. Τα 70 έτη είναι έτη δουλείας ή ερημώσεως; Εξέταση τών χωρίων που επικαλείται η εταιρία Σκοπιά. Αγιογραφική αναίρεσις τού υπό εξέτασιν θέματος. Γεωργίου Τσιμπιρίδη

Αγία Γραφή και Ιστορικοί εναντίον Σκοπιάς

για την χρονολογία καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.

Γεωργίου Τσιμπιρίδη

9ο Μέρος

Γ. Τα 70 έτη είναι έτη δουλείας ή ερημώσεως; Εξέταση τών χωρίων που επικαλείται η εταιρία Σκοπιά.

Αγιογραφική αναίρεσις τού υπό εξέτασιν θέματος

5. Το τέχνασμα που σοφίστηκε η Σκοπιά για να διασώσει τη διδασκαλία της

Ωστόσο όμως από την άλλη μεριά, η Σκοπιά, προκειμένου να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα και να δικαιώσει το πιστεύω της, παραδόξως αναφέρει ότι η έκφραση ‘βασιλεύς τής Βαβυλώνος’ εφηρμόσθη για δύο ακόμη έτη, μετά την πτώση τής Βαβυλώνος, και εις τον Κύρο, τον βασιλέα τής Περσίας, επειδή ως κατακτητής τής Βαβυλώνος έγινε βασιλέας της!!!

«Ο Πέρσης κατακτητής τής Βαβυλώνος, Κύρος ο Μέγας, δεν αποκατέστησε τη βασιλεία τής οικογενείας τού Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Είναι αλήθεια ότι αυτός νίκησε το Έθνος τής Βαβυλώνος το 539 π.Χ., δύο χρόνια περίπου πριν τελειώσουν τα ‘εβδομήντα έτη’ τής ερημώσεως τής γης τού Ιούδα. Ανακηρύχθηκε ο ίδιος ‘βασιλεύς τής Βαβυλώνος’ και στην αρχή δεν άλλαξε την πολιτική τής Βαβυλωνιακής δυναστείας τού Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ. Έτσι, τα έθνη που είχαν υποδουλωθεί από τον Ναβουχοδονόσορ, εξακολούθησαν να υπηρετούν τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’ επί 70 έτη. Στο 70ό όμως έτος τής ερημώσεως τού Ιούδα, ο Κύρος ο Μέγας ελευθέρωσε τούς εξόριστους Ιουδαίους από την άμεση δουλεία τους στον βασιλέα τής Βαβυλώνος και τούς άφησε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους...» (Σκοπιά 15.12.1979, σελ.23)

Η ανωτέρω παράθεση φανερώνει την ΕΚΟΥΣΙΑ παραποίηση τής Γραφής από μέρους τής Σκοπιάς. Πουθενά η Αγία Γραφή δεν αναφέρει κάτι τέτοιο, διαφορετικά και ο βασιλεύς τής Βαβυλώνος θα ηδύνατο να αναφέρεται ως ‘βασιλεύς Ασσυρίας’, επειδή κατέκτησε τούς Ασσυρίους! Κάτι τέτοιο βέβαια οδηγεί σε παραλογισμό. Άλλωστε η Γραφή ονομάζει τούς Πέρσες βασιλείς ΠΕΡΣΕΣ και OXI ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΥΣ: «Και τους εκφυγόντας την μάχαιραν μετώκισεν εις Βαβυλώνα, όπου ήσαν δούλοι εις αυτόν και εις τούς υιούς αυτού, μέχρι τού καιρού τής βασιλείας τών Περσών» (Β΄ ΧΡΟΝ. ΛΣΤ:20).

Το ίδιο όμως το εδάφιο που εξετάζουμε, (ΙΕΡ. ΚΕ:12) δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι όταν ομιλεί περί ‘ανταποδώσεως εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος’, εννοεί ακριβώς αυτό που λέει, και όχι αυτό που συμφέρει την Εταιρία Σκοπιά. Εκτός τούτων, με προσεκτικότερη ανάγνωση, το ίδιο το χωρίο ομιλεί περί ανταποδόσεως τόσο εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος όσο «...και επί το έθνος εκείνο... και επί την γην τών Χαλδαίων...».

Άλλωστε, θα μπορούσαν να μάς πουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εις ποίαν τελικώς περίπτωση εγένετο η ανταπόδοση επί τού βασιλέως τής Βαβυλώνος που προλέγει ο Θεός εις τον στίχ.12; Εάν αυτό συνέβη εις τον τελευταίο βασιλέα τής Βαβυλώνος (Βαλτάσαρ), τότε ΕΚΕΙΝΟ το έτος (539 π.Χ.) εσυμπληρώθησαν τα 70 έτη! Εάν όμως ΔΕΝ εγένετο ΤΟΤΕ η ανταπόδοση επί τού βασιλέως τής Βαβυλώνος, αλλά τα έθνη συνέχιζον ΚΑΙ επί Κύρου να υπηρετούν τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’ (συμφώνως προς την ανωτέρω Σκοπιά 15.12.1979, σελ.23 «Έτσι, τα έθνη που είχαν υποδουλωθεί από τον Ναβουχοδονόσορ, εξακολούθησαν να υπηρετούν να υπηρετούν τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’ επί 70 έτη»), αλλά εσυμπληρώθησαν δύο έτη αργότερα (537 π.Χ.), τότε οφείλουν οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά να μάς υποδείξουν ποία ανταπόδοση έγινε εις τον ‘βασιλέα τής Βαβυλώνος’, τον Κύρο εν προκειμένω, κατά το συγκεκριμένο έτος 537 π.Χ.!

Κι επίσης, εφόσον το 537 π.Χ. εσυμπληρώθησαν τα 70 έτη τής προφητείας τού Ιερεμίου, όπως ισχυρίζεται η Σκοπιά, ποία ανταπόδοση εγένετο εις την γην τών Χαλδαίων, εις την Βαβυλώνα δηλαδή, εκείνο το συγκεκριμένο έτος; Εφόσον η κατάληψη και καταστροφή τής Βαβυλώνος εγένετο προ δύο ετών, τί άλλο έχουν να μάς υποδείξουν ότι συνέβη εις το 537 π.Χ. το οποίο να αφορά εις «...επί το έθνος εκείνο... και επί την γην τών Χαλδαίων...» και το οποίο να εκπληρώνει και την συγκεκριμένη προφητεία τού Ιερεμίου; Έχουν να απαντήσουν και να μάς υποδείξουν κάτι επ’ αυτού οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά;

Αυτό λοιπόν που ερημώθη ήτο η Βαβυλώνα, και ΟΧΙ η Περσία. Συνεπώς, η ανταπόδοση ΔΕΝ αναφέρεται εις τον βασιλέα τής Περσίας, ο οποίος άλλωστε δεν εχρειάζετο τέτοια κακή ανταπόδοση, εφόσον έκανε καλό εις τον τότε λαό τού Θεού, με το διάταγμα που εξέδωσε περί επιστροφής τού Ισραήλ!

Έτσι διαπιστώνουμε και πάλι, ότι ο τρόπος με τον οποίον η Εταιρία Σκοπιά εφαρμόζει τα εβδομήκοντα έτη συγκρούεται με την προφητεία τού Ιερεμίου. Εάν τα εβδομήκοντα έτη έληξαν εις το 539 π.Χ., όπως ξεκάθαρα υποδηλώνει ο Ιερεμίας, πώς είναι δυνατόν να μετρούνται από το 607 π.Χ. και ωστόσο να θεωρούνται ακριβής αριθμός (όπως τα θεωρεί η Εταιρία Σκοπιά); Το ακριβές μήκος τής περιόδου από το 607 π.Χ. έως το 539 π.Χ. είναι εξήντα οκτώ (68) έτη, όχι εβδομήντα! Πώς λοιπόν πρέπει να εφαρμοστούν αυτά τα εβδομήντα έτη δουλείας;