Ελληνικός Παρατηρητής τής Σκοπιάς

Φραγμός στην εκμετάλλευση της απειρίας των άλλων

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Σύντομες μελέτες: Ιστορικά και Ψηφιακά Βιβλία

1. Με ποιον τρόπο η Σκοπιά προσβάλλει την αξιοπιστία τών Ιστορικών

Το αυτό ισχύει και περί τού Amel-Marduk (Evil-Merodach) υιού τού Ναβουχοδονόσορος ο οποίος εβασίλευσε δύο (2) έτη. Η Σκοπιά, αναφέροντας εις το Ξύπνα που ακολουθεί, ότι ο Αλέξανδρος ο Πολυΐστωρ καταλογίζει εις αυτόν δώδεκα έτη βασιλείας ή εις το Ενόραση μία ρήση τού Ιωσήπου περί (δήθεν) δεκαοκτάχρονης βασιλείας του, περνάει εις τούς αναγνώστες το μήνυμα, ότι ίσως εδώ να κρύβονται τα χαμένα έτη τής Νεο-Βαβυλωνίου περιόδου, ή, εις άλλο σημείο εις το Ενόραση αναφέρει, ότι ενδέχεται να έχουμε έναν η περισσοτέρους Νεο-Βαβυλωνίους Κυβερνήτες με διάρκεια βασιλείας μεγαλυτέρα απ’ όση δείχνουν οι αριθμοί τής παραδόσεως.

«Δεν υπάρχει τρόπος να βεβαιωθούμε ότι ο Πτολεμαίος ήταν ακριβής αποδίδοντας ένα αριθμό ετών στους διαφόρους βασιλείς. Παραδείγματος χάριν, ενώ ο Πτολεμαίος αποδίδει στον Εβήλ Μερωδάχ δύο μόνον έτη διακυβερνήσεως, ο Πολυΐστωρ καταλογίζει σ’ αυτόν δώδεκα έτη» (Ξύπνα 22.09.1972, σελ.28).

«Τόσο η έλλειψη ιστορικών αρχείων σύγχρονων με τα γεγονότα όσο και η ευκολία με την οποία μπορούσαν να αλλοιωθούν τα στοιχεία αφήνουν οπωσδήποτε ανοιχτό το ενδεχόμενο να είχε η διακυβέρνηση ενός ή περισσότερων Νεοβαβυλώνιων ηγεμόνων μεγαλύτερη διάρκεια από όση δείχνουν οι αριθμοί που δίνονται κατά παράδοση.» (Ενόραση, τόμ.Β΄, σελ.1317 η υπογράμμιση δική μας)

«Ο Ιώσηπος, όμως, υποστηρίζει ότι βασίλεψε 18 χρόνια. Εικάζεται ότι θανατώθηκε ως αποτέλεσμα συνωμοσίας, και στη θέση του βασίλεψε ο Νηριγλίσαρος (Νεργάλ-σαρεσέρ). Αυτές οι λεπτομέρειες δεν έχουν επιβεβαιωθεί από αξιόπιστες πηγές» (Ενόραση τόμ.1, σελ.826).

Το Ενόραση, αγαπητοί αναγνώστες, λέγοντας ότι ο Ιώσηπος αναφέρει ότι ο Amel-Marduk εβασίλευσε 18 έτη, υπονοεί το κείμενο που ακολουθεί:

«Ο δε βασιλεύς Ναβουχοδονόσορος έτη τρία και τεσσαράκοντα βασιλεύσας τελευτά τον βίον... τελευτήσαντος δε τελευτήσαντος δε Αβιλμαθαδάχου μετά έτη οκτωκαίδεκα τής βασιλείας Ηγλίσαρος ο παις αυτού την αρχήν παραλαμβάνει, και κατασχών αυτήν έτη τεσσαράκοντα καταστρέφει τον βίον... Βαλτάσαρος γαρ εστιν, εφʹ ού την αίρεσιν τής Βαβυλώνος συνέβη γενέσθαι, βασιλεύσαντος αυτού επτακαίδεκα έτη.». [Ιωσήπου, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, Βιβλίο 10, κεφ.11, παρ.1-4 (ή Βιβλίο 10, παρ.219, 231, 247 η υπογράμμιση δική μας)].

Ο Ιώσηπος όμως, αγαπητοί αναγνώστες, όπως διαβάζουμε ανωτέρω, ταυτοχρόνως με την αναφορά του εις το μήκος τής βασιλείας τού Amel-Marduk, αναφέρει επίσης και τα μήκη βασιλειών και τών υπολοίπων Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων: π.χ. Ναβουχοδονόσορ 43, Αμέλ-Μαρδούκ 18, Νηριγλίσαρ 40, Βαλτάσαρ (υιός τού Ναβονίδου και συμβασιλεύς μετ’ αυτού) 17!

Εάν τώρα τα προσθέσουμε όλα μαζί, ποίο έτος μάς υποδεικνύουν ως το 18^ο τού Ναβουχοδονόσορος και άρα τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ;

43 + 18 + 40 + 17 = 118

539 π.Χ. + 118 = 657 π.Χ. (1^ο έτος Ναβουχοδονόσορος)

657 π.Χ. – 18 = 639 π.Χ. (Έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ).

2. Ερωτήσεις προς την εταιρία Σκοπιά

1^η) Τις δέχεται αυτές τις πληροφορίες τού Ιωσήπου ως αξιόπιστες η Εταιρία Σκοπιά; Τα δέχεται αυτά τα μήκη βασιλειών ως έγκυρα;

2^η) Κι αν ‘όχι’, τότε προς τί επικαλείται τον Ιώσηπο, ΜΟΝΟΝ όσον αφορά εις τον Νηριγλίσαρα, κι όχι και για τούς υπολοίπους βασιλείς, ώστε να έχει μίαν πιο πλήρη εικόνα ο αναγνώστης για το ποίο τελικά έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ προκύπτει από τα μήκη βασιλειών τού Ιωσήπου, όσον αφορά εις το βιβλίο του Ιουδαϊκές Αρχαιότητες;

3^η) Το προαναφερθέν βιβλίο (Ιουδαϊκές Αρχαιότητες) είναι χρονικά το δεύτερο από τα τρία έργα τού Ιωσήπου κι εγράφη περί το 93-94 μ.Χ. Το τελευταίο του έργο είναι το Κατά Απίωνος που εγράφη περί το 97 μ.Χ. Γιατί λοιπόν, η Εταιρία Σκοπιά, αποκρύπτει από τούς αναγνώστες, ότι ο Ιώσηπος εις το τελευταίο του έργο έχει αναθεωρήσει την εσφαλμένη του άποψη περί τα μήκη βασιλειών τών Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων, και συμφωνεί κατά πάντα με τον Βηρωσσό τον οποίον κι επικαλείται; Ας διαβάσουμε λοιπόν για τού λόγου το αληθές.

Η παράθεσις που ακολουθεί (με υπογράμμιση δική μας), ανήκει εις τον Βηρωσσό τού οποίου τα γραπτά παραθέτει ο Ιώσηπος:

«Ναβοκοδρόσορος μεν ουν μετά το άρξασθαι τού προειρημένου τείχους εμπεσών εις αρρωστίαν μετήλλαξε τον βίον βεβασιλευκώς έτη μγ, τής δε βασιλείας κύριος εγένετο ο υιος αυτού Ευειλμαράδουχος. [147] ούτος προστάς τών πραγμάτων ανόμως και ασελγώς επιβουλευθείς υπό τού την αδελφήν έχοντος αυτού Νηριγλισάρου ανηρέθη βασιλεύσας έτη β. μετά δε το αναιρεθήναι τούτον διαδεξάμενος την αρχήν ο επιβουλεύσας αυτώ Νηριγλίσαρος εβασίλευσεν [148] έτη δ. τούτου υιος Λαβοροσοάρδοχος εκυρίευσε μεν τής βασιλείας παις ων μήνας θ, επιβουλευθείς δε δια το πολλά εμφαίνειν [149] κακοήθη υπό τών φίλων απετυμπανίσθη. απολομένου δε τούτου συνελθόντες οι επιβουλεύσαντες αυτώ κοινή την βασιλείαν περιέθηκαν Ναβοννήδω τινί τών εκ Βαβυλώνος όντι εκ τής αυτής επισυστάσεως. επί τούτου τα περί τον ποταμόν τείχη τής Βαβυλωνίων πόλεως εξ οπτής πλίνθου και ασφάλτου κατεκοσμήθη. [150] ούσης δε τής βασιλείας αυτού εν τω επτακαιδεκάτω έτει προεξεληλυθώς Κύρος εκ τής Περσίδος μετά δυνάμεως πολλής καταστρεψάμενος την λοιπήν βασιλείαν πάσαν ώρμησεν επί τής Βαβυλωνίας.» [Φλαβίου Ιωσήπου, Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.20 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.146-150)]

Ευθύς αμέσως ο Ιώσηπος επιβεβαιώνει την αξιοπιστία ΟΛΟΥ τού προηγηθέντος κείμενου, άρα ΚΑΙ τα μήκη βασιλειών πού έχει καταγράψει ο Βηρωσσός, λέγοντας, ότι όλα τα ανωτέρω είναι σύμφωνα με την αλήθεια που έχει καταγεγραφεί εις τα Ιουδαϊκά βιβλία:

«Ταύτα σύμφωνον έχει ταις ημετέραις βίβλοις την αλήθειαν: γέγραπται γαρ εν αυταίς, ότι Ναβουχοδονόσορος οκτωκαιδεκάτω τής αυτού βασιλείας έτει τον παρ’ ημίν ναόν ηρήμωσεν και ην αφανής επ’ έτη πεντήκοντα, δευτέρω δε τής Κύρου βασιλείας έτει τών θεμελίων υποβληθέντων δευτέρω πάλιν τής Δαρείου βασιλείας απετελέσθη.» [Φλαβίου Ιωσήπου, Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.154 η υπογράμμιση δική μας)]

Άρα, κύριοι αρθρογράφοι τής Σκοπιάς, με την ανωτέρω παράθεση ο Ιώσηπος, όχι μόνον συμφωνεί με τον Βηρωσσό εις τα μήκη βασιλειών τών Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων, αλλά μάς αποκαλύπτει, ότι μία εκ τών αληθειών που είναι σύμφωνη με τα Ιουδαϊκά βιβλία είναι ότι η Ιερουσαλήμ ήτο αφανής (ερημωμένη δηλαδή) για ένα διάστημα πεντήκοντα ετών!!!

Το μόνο λάθος τού Ιωσήπου εις την ανωτέρω παράθεση είναι η δήλωσή του, ότι ο Ναός αποπερατώθη το 2^ο έτος τού Δαρείου, ενώ εκείνο το έτος ξεκίνησε η ανακατασκευή του. Το ιστορικώς ορθό είναι ότι ο Ναός αποπερατώθη το 6^ο έτος τού Δαρείου! [Β΄ ΕΣΔΡΑ ΣΤ:15 (Ο΄)]

Βλέπουμε δηλαδή, αγαπητοί αναγνώστες, ότι ο Ιώσηπος, με το τελευταίο εκ τών τριών του συγγραμμάτων, το ‘Κατά Απίωνος’, αναιρεί την προτέρα εσφαλμένη του άποψη περί εβδομηκονταετούς ερημώσεως τού Ναού, όπως την είχε εκφράσει εις τις Ιουδαϊκές Αρχαιότητες [Βιβλίο 10, κεφ.9, παρ.7 (ή Βιβλίο 10, παρ.184) και Βιβλίο 20, κεφ.10, παρ.2 (ή Βιβλίο 20, παρ.231-233)] και υιοθετεί την πεντηκονταετή ερήμωσή του!

Την ίδια προσπάθεια μειώσεως τής αξιοπιστίας και τών υπολοίπων ιστορικών, Πτολεμαίου και Βηρωσσού, ποιεί η Σκοπιά και εις το πλέον πρόσφατον άρθρο της περί τής καταστροφής τής Ιερουσαλήμ γράφοντας τα εξής:

«Με βάση τα παραπάνω, τι νομίζετε εσείς; Πρέπει οι υπολογισμοί του Βηρωσσού να θεωρούνται ακριβείς σε κάθε περίπτωση; Τι θα λεχθεί δε για τους άλλους κλασικούς ιστορικούς που, ως επί το πλείστον, βάσισαν τη χρονολόγησή τους στα συγγράμματα του Βηρωσσού; Μπορούν τα ιστορικά τους συμπεράσματα να χαρακτηριστούν όντως αξιόπιστα;» (Σκοπιά, 01.10.2011, σελ.29)

Οι ισχυρισμοί τής Σκοπιάς αναλύονται λεπτομερώς και διαψεύδονται, εις την εξονυχιστική ανάλυση που προέβημεν εις το συγκεκριμένον άρθρο, και δύναται ο αναγνώστης να εύρη εις το κεφ. «Ανάλυσις και αναίρεσις τών Αγιογραφικών και ιστορικών ‘ντοκουμέντων’ τής Σκοπιάς 1^ης Οκτωβρίου 2011», τής παρούσης μελέτης.

Είκοσι χρόνια είναι περίπου το ένα πέμπτο ολόκληρης τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου. Ανάμεσα εις τις πολλές χιλιάδες χρονολογικές πινακίδες αυτής τής περιόδου, θα έπρεπε να έχουν βρεθεί εκατοντάδες, εάν όχι χιλιάδες, πινακίδες από αυτά τα ελλείποντα χρόνια. Εάν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ρίξουμε ένα ζάρι πολλές χιλιάδες φορές και ποτέ δεν φέρει έξι, λογικά πρέπει να συμπεράνουμε, ότι ‘δεν υπάρχει έξι εις αυτό το ζάρι.’ Το ίδιο αληθεύει και για τα είκοσι ελλείποντα έτη ‘φάντασμα’ που πρέπει ματαίως να αναζητηθούν εις την διάρκεια τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου.

4^η) Ας υποθέσουμε, όμως, ότι πραγματικά υπήρξαν μερικά έτη που λείπουν και ότι από κάποια απίστευτη σύμπτωση δεν έχουν βρεθεί οι εκατοντάδες ή χιλιάδες πινακίδες με ημερομηνία αυτών τών ετών. Γιατί θα έπρεπε αυτά τα χρόνια που λείπουν να είναι ακριβώς είκοσι; Γιατί να μην πρόκειται για μια περίοδο δεκαεφτά ή δεκατριών ή επτά ετών ή ίσως διαφόρων ετών κατανεμημένων εις ολόκληρο το μήκος τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου;

Πώς συμβαίνει ώστε τα μήκη τών βασιλειών, συμφώνως προς τις πινακίδες που έχουν βρεθεί, να συμφωνούν πλήρως με τούς αριθμούς που δίνουν ο Βηρωσσός και ο Πτολεμαίος, ο βασιλικός κατάλογος Ουρούκ, οι σύγχρονές τους βασιλικές επιγραφές και όλες οι άλλες αποδείξεις που θα παρουσιαστούν παρακάτω; Από καιρού εις καιρόν ανακαλύπτονται νέες ποσότητες χρονολογημένων πινακίδων, μεταφράζονται και δημοσιεύονται, αλλά τα είκοσι ελλείποντα έτη ποτέ δεν εμφανίζονται! Ακόμη και το απίθανο, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έχει τα όριά του.