Ελληνικός Παρατηρητής τής Σκοπιάς

Φραγμός στην εκμετάλλευση της απειρίας των άλλων

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Σύντομες μελέτες: Ιστορικά και Ψηφιακά Βιβλία

Ιστορικές πηγές οι οποίες ορίζουν το 587 π.Χ. ως το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ

Αναφέρουμε ενδεικτικώς μερικές ιστορικές πηγές που επιβεβαιώνουν το 587 π.Χ. ως το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ. Περισσότερες λεπτομέρειες και αναφορές, για εκάστη πηγή, δύναται ο αναγνώστης να εύρη κατά την διάρκεια τής μελέτης

Κλαύδιος Πτολεμαίος: Έλληνας διακεκριμένος λόγιος τής εποχής, μαθηματικός, αστρονόμος, ιστορικός και γεωγράφος τού 2^ου μ.Χ. αιώνος. ‘Ο Κανών’ του ή ‘Βασιλικός Κανών’ επί το ορθώτερον, είναι ένας κατάλογος 53 βασιλέων, με τα μήκη βασιλειών εκάστου εξ αυτών, που ξεκινάει με την βασιλεία τού Ναβονάσσαρος εις την Βαβυλώνα (747-734 π.Χ) και περνάει εις Βαβυλωνίους, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίους και Βυζαντινούς κυβερνήτες.

Ο συγκεκριμένος λοιπόν κατάλογος περιλήφθη εις το Handy Tables που κατεσκευάσθη υπό τού φημισμένου Αστρονόμου και Γεωγράφου Κλαυδίου Πτολεμαίου (70-165 μ.Χ.), ο οποίος ολοκλήρωσε (κι όχι συνέθεσε, όπως εσφαλμένως έχει διαδοθεί) τον Κατάλογο με τον σύγχρονό του Ρωμαίο κυβερνήτη Αντωνίνο Πίο (138-161 μ.Χ.). Γι’ αυτό δε τον λόγο έγινε ευρύτερα γνωστός ως ‘ο Κανών τού Πτολεμαίου’. Έτσι λοιπόν τα στοιχεία που περιέχει, μπορούν να θεωρηθούν ως ανεξάρτητη ιστορική πηγή και παράλληλα βρίσκονται εις πλήρη συμφωνία με τις σύγχρονες ανακαλύψεις Βαβυλωνιακών βασιλικών καταλόγων, χρονικών, αστρονομικών κειμένων κλπ, γραμμένων εις σφηνοειδή γραφή για ολόκληρο το διάστημα από τον 8^ο μέχρι τον 1^ο αιώνα π.Χ. Σημειώνουμε για ακόμη μία φορά, ότι το ζητούμενο έτος, συμφώνως προς αυτήν την πηγή, αποδεικνύεται ότι είναι το 587 π.Χ. και όχι το 607 π.Χ., όπως υποστηρίζει η Εταιρία Σκοπιά.

Βηρωσσός: Βαβυλώνιος ιερεύς τής περιόδου τών Σελευκιδών 3^ου – 2^ου αιώνος π.Χ. Το 281 π.Χ. περίπου, έγραψε μίαν ιστορία για την Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία, γνωστή ως ‘Chaldaeorum Historiae’ δηλαδή ‘Χαλδαϊκή Ιστορία’ ή όπως αλλιώς είναι ευρέως γνωστή ‘Χαλδαϊκά’ ή ‘Βαβυλωνιακά’ και την αφιέρωσε εις τον βασιλέα Αντίοχο τον Α΄. Τα στοιχεία λοιπόν που αναφέρει σχετικά με την περίοδο που μάς αφορά, όπως κατάλογοι τών βασιλέων τής Νεο–Βαβυλωνιακής περιόδου, διάρκεια τής βασιλείας τού καθενός κλπ, μάς οδηγούν μονοσήμαντα εις το έτος 587 π.Χ. και όχι εις το 607 π.Χ., ως το 18^ο έτος της βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος και επομένως εις το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ.

2. Βαβυλωνιακά Χρονικά

Αυτά που σχετίζονται με το θέμα μας είναι τα ΒΜ 25127, 21901, 22047, 21946, 25124, 35382. Παρόλο που τα διαθέσιμα χρονικά δεν παρέχουν πλήρη χρονολόγηση αναφορικά με την Νέο-Βαβυλωνιακή περίοδο, ωστόσο, οι πληροφορίες που έχουν διατηρήσει, υποστηρίζουν τα μήκη τών βασιλειών τών Νέο-Βαβυλωνίων βασιλέων που δίνουν ο Βηρωσσός και ο Πτολεμαίος. Εφόσον και οι δύο συγγραφείς ήντλησαν τις πληροφορίες τους από τα Βαβυλωνιακά χρονικά, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, και εφόσον οι αριθμοί που δίνουν για τις Νεο-Βαβυλωνιακές βασιλείες συμφωνούν, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι οι χρονολογικές πληροφορίες, που εξαρχής περιήχοντο εις τα Νέο-Βαβυλωνιακά χρονικά, έχουν διατηρηθεί (για χάρη μας) εις αναλλοίωτη κατάσταση από τον Βηρωσσό και τον Πτολεμαίο.

Είναι συνήθως κατάλογοι βασιλικών ονομάτων δίπλα εις τα οποία παρατίθενται τα έτη βασιλείας καθενός βασιλέως, ομοίως προς το βασιλικό κατάλογο που ολοκλήρωσε αργότερα ο Πτολεμαίος. Μόνον ένας τέτοιος κατάλογος καλύπτει την Νέο-Βαβυλωνιακή εποχή, ο Βασιλικός Κατάλογος τής Ουρούκ. Εις αυτόν παρατηρούμε, ότι οι αριθμοί ως προς τα μήκη βασιλειών που δίνουν ο Βηρωσσός και ο Πτολεμαίος επιβεβαιώνονται ΚΑΙ από το αρχαίο αυτό έγγραφο!  4. Βασιλικές και κτηριακές επιγραφές, επετηρίδες, κ.ά.

Τρεις επιγραφές είναι ιδιαίτερα πολύτιμες για την χρονολόγηση τής Νεο-Βαβυλωνιακής περιόδου. Πρώτη η Nabon Nο 8 (ή στήλη της Χιλλάχ), δεύτερη η Nabon No 18 και τρίτη η Nabon H1B, που είναι γνωστή και ως στήλη Αda Gubbi. Εις αυτές τις βασιλικές επιγραφές παρέχεται το μήκος τής βασιλείας όλων τών Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων, από το Ναβοπολάσσαρ (τον πατέρα τού Ναβουχοδονόσορος) έως και το ένατο έτος τού τελευταίου βασιλέως τού Ναβονίδου, το δε μήκος τής βασιλείας εκάστης επιγραφής ευρίσκεται εις πλήρη συμφωνία προς τον κανόνα τού Πτολεμαίου, ο οποίος είναι εις αρμονία με το έτος 587 π.Χ. και όχι με το 607 π.Χ.!

Από τα έγγραφα αυτά προκύπτει, ότι το μήκος τής Νεο–Βαβυλωνιακής περιόδου, ταυτίζεται απόλυτα προς αυτό τών άλλων πηγών, και όχι προς την χρονολόγηση τής Εταιρίας Σκοπιά που απαιτεί επιπλέον 20 έτη. Αυτά τα έγγραφα, αποδεικνύουν τελεσίδικα, το 587 π.Χ. ως το 18^ο έτος του Ναβουχοδονόσορ και όχι το 607 π.Χ.

Είναι πάρα πολύ σημαντική κατηγορία πηγών, διότι έτσι μπορούμε να προσδιορίσουμε απόλυτες χρονολογίες εις το παρελθόν, βάσει αστρονομικών παρατηρήσεων. Εν συντομία αναφέρουμε, ότι το αστρονομικό ημερολόγιο VAΤ 4956 περιέχει 30 περίπου πλήρως επιβεβαιωμένες αστρονομικές παρατηρήσεις από το 37^ο έτος τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος. Ο συνδυασμός αυτών τών αστρονομικών θέσεων, δεν επαναλαμβάνεται παρά σε χιλιάδες χρόνια.

Συνεπώς, μόνον ΕΝΑ έτος μπορεί να ανταποκρίνεται εις αυτόν τον συνδυασμό: το έτος 568 π.Χ. Εάν αυτό ήτο το 37^ο τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος, τότε το 18^ο έτος, οπότε ερήμωσε την Ιερουσαλήμ, ήτο αναμφισβήτητα το 587 π.Χ. και ΟΧΙ το 607 π.Χ. Το παλαιότερο σωζόμενο αστρονομικό ημερολόγιο, το ΒΜ 32312, καταγράφει αστρονομικές παρατηρήσεις που οι ερευνητές τις τοποθετούν εις το 652 π.Χ.. Σε συνδυασμό με το βαβυλωνιακό χρονικό Ακιτού ΒΜ 86379 (Akitu Chronicle), αυτό το έτος ήτο το 16^ο τής βασιλείας τού Σαμασιμουτί και επομένως πάλι το 18^ο έτος τής βασιλείας τού Ναβουχοδονόσορος είναι το 587 π.Χ.

Από λεπτομερείς πληροφορίες που προέρχονται από νεκρικές στήλες και αστρονομικές παρατηρήσεις, οι σύγχρονοι ερευνητές χρονολογούν με ακρίβεια τούς Φαραώ τής 26^ης Δυναστείας που ήταν οι Νεχαώ Β΄, Ψαμμήτιχος Β΄, Χόφρα και Ραμασής ή Άμασης. Κατά συνέπεια, κανένας από τούς τέσσερεις συγχρονιστικούς κρίκους [Β΄ ΒΑΣ. (Δ΄ ΒΑΣ. Ο΄) ΚΓ:29, ΙΕΡ. ΜΣΤ:2 (ΚΣΤ Ο΄), ΙΕΡ. ΜΔ:30 (ΝΑ Ο΄), σφηνοειδές κείμενο ΒΜ 33041] που συνδέουν τη Νέο-Βαβυλωνιακή χρονολογία με την παράλληλη Αιγυπτιακή, δεν συμφωνεί με τη χρονολογία τής Εταιρίας Σκοπιά.

Η διαφορά εις τούς υπολογισμούς που κάνει η Οργάνωση, είναι σταθερά περίπου είκοσι χρόνια. Όμως, είναι ενδιαφέρον, ότι ΚΑΙ οι τέσσερεις συγχρονιστικοί κρίκοι εναρμονίζονται τέλεια με τις χρονολογίες εις τις οποίες καταλήγουμε ακολουθώντας τις άλλες γραμμές αποδείξεων που συζητήθηκαν παραπάνω. Συνεπώς, οι συγχρονιστικοί κρίκοι, που συνδέουν τη Νέο-Βαβυλωνιακή με την Αιγυπτιακή χρονολογία, προσθέτουν μίαν ακόμη ανεξάρτητη αποδεικτική γραμμή εις τις υπόλοιπες, που υποδείχνουν το 587 π.Χ. ως το οριστικό έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ.

Επιπρόσθετη, ισχυρή και ανεξάρτητη πηγή αποδείξεων εναντίον τού 607 π.Χ., αποτελούν τα κείμενα τών σεληνιακών εκλείψεων, γνωστά ως κείμενα ‘Σάρος’. Αυτά περιέχουν αναφορές σε διαδοχικές σεληνιακές εκλείψεις, ομαδοποιημένες κάθε 18 έτη και 11 ημέρες. Από αυτά, που καλύπτουν μίαν περίοδο πλέον τών 400 ετών, δυνάμεθα να ορίσουμε αρκετές απόλυτες χρονολογίες. Θέλουμε να τονίσουμε, ότι από τα κείμενα ‘Σάρος’, από αυτά και μόνο, μπορούν να εξαχθούν τουλάχιστον τέσσερεις (4) ανεξάρτητες, επιπρόσθετες χρονολογήσεις τής Νεο–Βαβυλωνιακής περιόδου, και όλες τους υποδεικνύουν το έτος 587 π.Χ. ως το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ και ΟΧΙ το 607 π.Χ.

Όλες αυτές οι ιστορικές πηγές που προαναφέραμε, είναι κατά πολύ εγκυρότερες από τον Ιώσηπο και τον Θεόφιλο Αντιοχείας, τούς οποίους επικαλείται η Εταιρία Σκοπιά. Είναι εξαιρετικά μονόπλευρο να θεωρείται η γνώμη δύο ανθρώπων, που έζησαν 600-700 έτη αργότερα από τα γεγονότα, ως εγκυρότερη από την περιγραφή τόσων αυτοπτών μαρτύρων.

9. Αρχαία Διοικητικά και Οικονομικά έγγραφα

Είναι δεκάδες χιλιάδες κείμενα σφηνοειδούς γραφής, η συντριπτική πλειονότητα αυτών αφορά εις διοικητικά και οικονομικά θέματα, όπως συμβόλαια, επίσημες επιστολές καθώς και νομικά υπομνήματα. Εάν θα έπρεπε να προστεθούν είκοσι χρόνια εις την Νεο-Βαβυλωνιακή περίοδο, ώστε να τοποθετηθεί η καταστροφή τής Ιερουσαλήμ εις το 607 π.Χ., πού ευρίσκονται τα χιλιάδες οικονομικά και διοικητικά κείμενα που θα έπρεπε να φέρουν ημερομηνία από αυτά τα χρόνια που λείπουν; Για παράδειγμα, έχουμε πολλές πινακίδες με ημερομηνία από καθένα από τα πρώτα δεκαεπτά έτη τής βασιλείας τού Ναβονίδου. Εάν όμως εβασίλευσε περισσότερα από δεκαεπτά έτη, γιατί δεν υπάρχει ούτε μια πινακίδα από τα τελευταία του υποτιθέμενα έτη;