Ελληνικός Παρατηρητής τής Σκοπιάς

Φραγμός στην εκμετάλλευση της απειρίας των άλλων

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Σύντομες μελέτες: Ιστορικά και Ψηφιακά Βιβλία

Είδαμε προηγουμένως ότι η Εταιρία Σκοπιά μετράει τα 2.520 έτη, τών υποτιθέμενων ‘καιρών τών εθνών’, από το 607 π.Χ. που πιστεύει ότι είναι το έτος που κατεστράφη η Ιερουσαλήμ και εξεθρονίσθη ο τελευταίος της βασιλεύς Σεδεκίας. Εάν λοιπόν αποδείξουμε αυτό και μόνον το σημείο λάθος, δηλαδή ότι η Ιερουσαλήμ δεν κατεστράφη το 607 π.Χ., το δόγμα τού 1914 αυτομάτως καταρρέει!

Για να αποδείξουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ότι η Ιερουσαλήμ κατεστράφη από τούς Βαβυλωνίους το 607 π.Χ. επικαλούνται Βιβλικές και ιστορικές αποδείξεις.

1. Βιβλικές Αποδείξεις

Επειδή ούτε η ιστορία, ούτε η Αγία Γραφή αναφέρει κάπου ότι η Ιερουσαλήμ κατεστράφη το 607 π.Χ., η Σκοπιά καταφεύγει εις το εξής τέχνασμα: Παίρνει από την ιστορία το 539 π.Χ., έτος που κατεστράφη η Βαβυλώνα από τούς Πέρσες (Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.186), έτος που το θεωρεί «απόλυτη ημερομηνία, δηλαδή, μία ωρισμένη χρονολογία αποδεδειγμένη και παραδεδεγμένη από την κοσμική ιστορία» (Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος, έκδ.1971, σελ.85) και προσθέτοντας δύο έτη καταλήγει εις το 537 π.Χ., έτος που υπολογίζει ότι οι Ιουδαίοι επέστρεψαν εις την Ιερουσαλήμ με διάταγμα τού Κύρου (Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.189).

Κατόπιν με την βοήθεια τών χωρίων: ΙΕΡ. ΚΕ:9-12, ΚΘ:10, ΔΑΝ.Θ:1-2, Β΄ ΧΡΟΝ. ΛΣΤ:20-21, ΖΑΧ. Α:7, 12, Ζ:1-5 υπολογίζει, ότι από την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ έως την επιστροφή των Εβραίων, πέρασαν εβδομήκοντα έτη (πλήρους) ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ. Μετά προσθέτει τα εβδομήκοντα έτη ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ εις το 537 π.Χ., και καταλήγει εις το 607 π.Χ., το οποίο δέχεται ως έτος καταστροφή της, προκειμένου να στηρίξει το αστήρικτο 1914!

Εις τις ανωτέρω παραθέσεις, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, θεωρούν ως αφετηρία τών υπολογισμών τους το έτος 539 π.Χ. Αυτό όμως το έτος δεν αναφέρεται πουθενά εις την Αγία Γραφή. Είναι ένα έτος που το δανείζονται από τούς κοσμικούς ιστορικούς, οι οποίοι υπολογίζουν ότι εκείνο το έτος έπεσε η Βαβυλώνα εις τα χέρια τών Μηδο-Περσών. Εδώ όμως τίθεται ευλόγως ένα ερώτημα: Πώς γνωρίζουν οι συγγραφείς τής Εταιρίας Σκοπιά, ότι το έτος 539 π.Χ. ήτο πράγματι το έτος πτώσεως τής Βαβυλώνος, εφόσον δεν αναφέρεται εις την Γραφή;

Ποίες είναι οι μαρτυρίες που το υποστηρίζουν και πόσο αξιόπιστες είναι, εφόσον πρόκειται για κοσμική πηγή; Η Σκοπιά δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό. Πήρε την εν λόγω χρονολογία από τούς ιστορικούς χωρίς να εξετάσει το βάσιμό της.

2. Ιστορικές Αποδείξεις και η αξιοπιστία τού Ιώσηπου

Για να ισχυροποιήσει την γνώμη της για το 607 π.Χ., η Σκοπιά επικαλείται τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο (Ξύπνα, 22.09.1972, σελ.27, Ο Παράδεισος Αποκαθίσταται, κεφ.14, σελ.237), που έζησε εις τον 1^ον αιώνα μ.Χ., ο οποίος είπε ότι η Ιερουσαλήμ ήτο έρημη για 70 έτη:

«...ο δε τών Βαβυλωνίων βασιλεύς τας δύο φυλάς εξαγαγών ουδέν έθνος εις την χώραν αυτών κατώκισε και δια τούτο έρημος η Ιουδαία πάσα και Ιεροσόλυμα και ο ναός διέμεινεν έτεσιν εβδομήκοντα.» [Φλαβίου Ιωσήπου, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, Βιβλίο 10, κεφ.9, παρ.7 (ή Βιβλίο 10, παρ.184)]

Το συγκεκριμένο λοιπόν Ξύπνα, παραπέμπει τους αναγνώστες εις το Βιβλίον 10 τών Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων προκειμένου να τούς πείσει, ότι ΚΑΙ ο Ιώσηπος συμφωνεί με την Σκοπιά, περί εβδομηκονταετούς ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ! Γιατί όμως οι αρθρογράφοι δεν ενημερώνουν τούς αναγνώστες, τί ακριβώς λέγει ο Ιώσηπος, εις το επόμενο ακριβώς βιβλίο, για το πότε ακριβώς άρχισαν και πότε τελείωσαν τα συγκεκριμένα έτη; Ας διαβάσουμε λοιπόν να δούμε τί ακριβώς έχουν αποσιωπήσει:

«Τω δε πρώτω τής Κύρου βασιλείας έτει, τούτο δʹ ην εβδομηκοστόν αφʹ ης ημέρας μεταναστήναι τον λαόν ημών εκ τής οικείας εις Βαβυλώνα συνέπεσεν, ηλέησεν ο θεός την αιχμαλωσίαν και την συμφοράν εκείνων τών ταλαιπώρων, και καθώς προείπεν αυτοίς δια Ιερεμίου τού προφήτου πριν ή κατασκαφήναι την πόλιν, [2] ως μετά το δουλεύσαι Ναβουχοδονοσόρω και τοις εκγόνοις αυτού και ταύτην υπομείναι την δουλείαν επί έτη εβδομήκοντα πάλιν αυτούς εις την πάτριον αποκαταστήσει γην και τον ναόν οικοδομήσουσι και τής αρχαίας απολαύσουσιν ευδαιμονίας, ταύτʹ αυτοίς παρέσχεν. [Φλαβίου Ιωσήπου, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, Βιβλίο 11, κεφ.1, παρ.1 (η Βιβλίο 11, παρ. 1-2 η υπογράμμιση δική μας)]

Ο Ιώσηπος εις το ανωτέρω κείμενο μάς λέγει, ότι το εβδομηκοστόν έτος τής μεταναστεύσεως τού Ιουδαϊκού λαού εις την Βαβυλώνα, συνέπεσε με το 1^ον έτος τής βασιλείας τού Κύρου! Επίσης λέγει, ότι τότε ελέησε ο Θεός να περατωθεί η αιχμαλωσία τού λαού, όπως ακριβώς προείπε και προφήτευσε ο Ιερεμίας, προ τής καταστροφής τής πόλεως. Άρα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, πότε κατά τον Ιώσηπο λήγουν τα 70 έτη, εις το τέλος τού 2^ου έτους τού Κύρου, όπως διδάσκει η Σκοπιά, ή εις το 1^ο έτος του, όπως μαρτυρεί ο Ιώσηπος; Άρα ο Ιώσηπος μαρτυρεί εμφανέστατα, ότι ο Ιερεμίας δεν προεφήτευσε κάποια εβδομηκονταετή ερήμωση τής Ιερουσαλήμ, όπως εσφαλμένως ερμηνεύει η Σκοπιά, αλλά εβδομηκονταετή αιχμαλωσία και δουλεία εις τον Ναβουχοδονόσορα και τούς διαδόχους του, κι αφού υπομείνουν την συγκεκριμένη δουλεία επί 70 έτη, θα τούς αποκαταστήσει εις την πατρώα γη και θ’ ανοικοδομίσουν πάλι τον Ναόν των.

Αυτά όλα ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ από τούς αρθρογράφους τής Σκοπιάς, διότι τούς στεναχωρούν εφόσον εμφανώς αντιτίθενται προς το πιστεύω των. Τα υπόλοιπα δύο σημεία, τα οποία υπαινίσσεται η Σκοπιά, ότι ο Ιώσηπος κάνει λόγο περί εβδομηκονταετούς ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ, είναι τα εξής:

«Μετά δε τους δεκατρείς αρχιερέας εκείνους οι δέκα και οκτώ την αρχιερωσύνην έσχον από Σολόμωνος βασιλέως εν Ιεροσολύμοις αυτήν διαδεξάμενοι, μέχρι ού Ναβουχοδονόσορος ο τών Βαβυλωνίων βασιλεύς επιστρατεύσας τη πόλει τον μεν ναόν ενέπρησεν, το δε έθνος ημών εις Βαβυλώνα μετήνεγκεν και τον αρχιερέα Ιωσαδάκην αιχμάλωτον έλαβεν. [232] Τούτων χρόνος τής ιερωσύνης τετρακοσίων εξηκονταέξ ετών εστι μηνών εξ ημερών δέκα ήδη βασιλευομένων Ιουδαίων. [233] Μετά δε χρόνον ετών αλώσεως εβδομήκοντα τής υπό Βαβυλωνίων γενομένης Κύρος ο Περσών βασιλεύς απέλυσεν τους εκ Βαβυλώνος Ιουδαίους επί την οικείαν γην πάλιν και συνεχώρησεν τον ναόν ανεγείραι..» [Φλαβίου Ιωσήπου, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, Βιβλίο 20, κεφ.10, παρ.2 (η Βιβλίο 20, παρ.231-233)]

«Είτα τους από Νώχου καταλέγων [σημ. ο Βηρωσσός ‘εν τη τρίτη βίβλω τών Χαλδαϊκών’, (παρ.142)] και τους χρόνους αυτοίς προστιθείς επί Ναβοπαλάσσαρον παραγίνεται τον Βαβυλώνος και Χαλδαίων [132] βασιλέα και τας τούτου πράξεις αφηγούμενος λέγει, τίνα τρόπον πέμψας επί την Αίγυπτον και επί την ημετέραν γην τον υιόν τον εαυτού Ναβοκοδρόσορον μετά πολλής δυνάμεως, επειδήπερ αφεστώτας αυτούς επύθετο, πάντων εκράτησεν και τον ναόν ενέπρησε τον εν Ιεροσολύμοις όλως τε πάντα τον παρ’ ημών λαόν αναστήσας εις Βαβυλώνα μετώκισεν, συνέβη δε και την πόλιν ερημωθήναι χρόνον ετών εβδομήκοντα μέχρι Κύρου τού Περσών βασιλέως.» [Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.19 (η Βιβλίο Α΄, παρ.132)]

Ο Ιώσηπος εις τα έργα του συνολικά πέντε (5) φορές αναφέρει τα 70 έτη: Εις τις Ιουδαϊκές Αρχαιότητες X, 7, 3· X, 9, 7· XI, 1, 1· XX, 10, 2 και εις το Κατά Απίωνος Ι, 19. Εις όλες αυτές τις παραπομπές τα 70 έτη άλλοτε αναφέρονται ως μία περίοδος δουλείας, άλλοτε αιχμαλωσίας κι άλλοτε ερημώσεως (!) που εκτείνεται από την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ έως το 1^ο έτος τού Κύρου. Εις άλλην δε περίπτωση, ο Ιώσηπος υπαινίσσεται, ότι η Ιερουσαλήμ έμεινε έρημη για 100 έτη (!) εφόσον δίδει τα εξής μήκη βασιλειών: Ναβουχοδονόσορ 43, Αμέλ-Μαρδούκ 18, Νηριγλίσαρ 40 και Βαλτάσαρ (υιός τού Ναβονίδου και συμβασιλεύς μετ’ αυτού) 17 [Ιωσήπου, Ιουδαϊκές Αρχαιότητες, Βιβλίο 10, κεφ.11, παρ.1-4 (ή Βιβλίο 10, παρ.219, 231, 247)]! Εις όλες αυτές τις παραπομπές δηλαδή, διακρίνουμε την σύγχυση τού εν λόγω ιστορικού ως προς τί ακριβώς είναι τα 70 έτη, αλλά και πόσα τελικά έτη έμεινε έρημη η Ιερουσαλήμ.

Εις το σημείο όμως αυτό να σημειώσουμε, ότι η Σκοπιά αποκρύπτει επίσης από τούς αναγνώστες και κάτι ακόμη, ότι ο εν λόγω ιστορικός, διόρθωσε μεταγενεστέρως (συγκεκριμένα δύο κεφάλαια παρακάτω από την τελευταία του παράθεση εις το κατά Απίωνος) την εσφαλμένη του άποψη περί εβδομηκονταετούς ερημώσεως ως εξής:

«Ταύτα σύμφωνον έχει ταις ημετέραις βίβλοις την αλήθειαν: γέγραπται γαρ εν αυταίς, ότι Ναβουχοδονόσορος οκτωκαιδεκάτω τής αυτού βασιλείας έτει τον παρ’ ημίν ναόν ηρήμωσεν και ην αφανής επ’ έτη πεντήκοντα, δευτέρω δε τής Κύρου βασιλείας έτει τών θεμελίων υποβληθέντων δευτέρω πάλιν τής Δαρείου βασιλείας απετελέσθη» [Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (η Βιβλίο Α΄, παρ.154) η υπογράμμιση δική μας].

Γιατί η Σκοπιά δεν αναφέρει την ανωτέρω αλήθεια, ότι δηλαδή από το 18^ον έτος τού Ναβουχοδονόσορος έως το 2^ο τού Κύρου, έχουν παρέλθει, λέγει ο Ιώσηπος, 50 έτη; Εάν τώρα το ανωτέρω λεχθέν τού Ιωσήπου το εφαρμόσουμε εις την χρονολόγηση που αποδέχεται η Εταιρία Σκοπιά, έχουμε: 607 – 50 = 557 π.Χ. Εις την συγκεκριμένη χρονολόγηση, που μάς προτείνει ‘ο δούλος’, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, συμφώνως προς την ανωτέρω μαρτυρία τού Ιωσήπου, το δεύτερο έτος τού Κύρου (και κατ’ επέκτασιν τής επιστροφής τών Εβραίων από την αιχμαλωσία) ταυτίζεται με το 557 π.Χ. Την δέχεστε αυτή την ημερομηνία ως έγκυρη; Φυσικά και δεν την δέχεστε!

Ας εξετάσουμε όμως τώρα το ανωτερικό σκεπτικό τού Ιωσήπου με την συμβατική ημερομηνία, με αυτήν δηλαδή που προτείνουν ΟΛΟΙ οι ιστορικοί: 587 – 50 = 537 π.Χ. Με την χρονολόγηση τών κοσμικών ιστορικών, εν συνδυασμώ βεβαίως και προς το σκεπτικό τού Ιωσήπου εις το ‘Κατά Απίωνος’ έργο του, το δεύτερο έτος τού Κύρου (και κατ’ επέκτασιν τής επιστροφής τών Εβραίων από την αιχμαλωσία) ταυτίζεται με το 537 π.Χ. Την δέχεστε αυτή την ημερομηνία ως έγκυρη; Φυσικά και την δέχεστε!

Το ερώτημα όμως παραμένει: ‘Γιατί η Εταιρία Σκοπιά αποκρύπτει από τούς αναγνώστες το γεγονός ότι ο Ιώσηπος εις το τελευταίο του έργο [Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.154)], έχει αναθεωρήσει την εσφαλμένη απόψή του περί τών ετών τής ολοκληρωτικής ερημώσεως τής Ιερουσαλήμ;

Και όσοι εκ τών ερευνητών τής Σκοπιάς, που τυχόν αναγνώσουν την παρούσα μελέτη, διατυπώσουν την ένσταση, ότι εις κάποια χειρόγραφα τού Ιωσήπου εις την συγκεκριμένη ρήση αντί για ‘πεντήκοντα’ αναγράφεται ‘εβδομήκοντα’, απαντούμε εκ προοιμίου, ότι σύγχρονοι κριτικοί τών κειμένων τού Ιωσήπου έχουν αποδείξει ότι τοιούτο συμπέρασμα είναι εσφαλμένο. Είναι κοινώς αποδεκτό, ότι όλα τα σωζόμενα χειρόγραφα τού ‘Κατά Απίωνος’ είναι αντίγραφα Ελληνικού χειρογράφου τού 12^ου αιώνος μ.Χ. που ονομάζεται Laurentianus 69, 22. Το ότι ο αριθμός ‘επτά’ εις αυτά τα χειρόγραφα έχει υποστεί φθορά, αυτό είναι κοινώς αποδεκτό από όλους τούς συγχρόνους λογίους. Επιπλέον, είναι παγκοσμίως αποδεκτό από όλους τούς κριτικούς κειμένων, ότι οι καλύτεροι και οι πιο αξιόπιστοι μάρτυρες τού πρωτοτύπου κειμένου τού ‘Κατά Απίωνος’ ευρίσκονται εις τις αναφορές τών Πατέρων τής Εκκλησίας, και ειδικώς εις αυτές τού Ευσεβίου, ο οποίος παραθέτει εκτενώς και συνήθως αξιόπιστα από τα έργα τού Ιωσήπου. Ας εξετάσουμε δύο εξ αυτών:

«Ταύτα σύμφωνον έχει ταις ημετέραις βίβλοις την αλήθειαν. Γέγραπται γαρ εν αυταίς, ότι Ναβουχοδονόσορος οκτωκαιδεκάτω της αυτού βασιλείας έτει τον παρ΄ ημίν ναόν ηρήμωσε, και ην αφανής επί έτη πεντήκοντα· δευτέρω δε της Κύρου βασιλείας έτει των θεμελίων υποβληθέντων, δεκάτω πάλιν της Δαρείου βασιλείας ετελέσθη». (Ευσεβίου Καισαρείας, Προπαρασκευής Ευαγγελικής, Βιβλίο 9, κεφ.40, Patrologia Graeca, τόμ.21, 760D)

«Ταύτα σύμφωνον έχει ταις ημετέραις βίβλοις την αλήθειαν. γέγραπται γαρ εν αυταίς ότι Ναβουχοδονόσορος οκτωκαιδεκάτω της αυτού βασιλείας έτει τον παρ΄ ημίν ναόν ηρήμωσε, και ην αφανής επί έτη πεντήκοντα· δευτέρω δε της Δαρείου βασιλείας απετελέσθη». (Ευσεβίου Καισαρείας, Χρονικά, Λόγος A΄, Patrologia Graeca, τόμ.19, 131-132)

«Ταύτα σύμφωνον έχει ταις ημετέραις βίβλοις την αλήθειαν. (Γέγραπται γαρ εν αυταίς) ότι Ναβουχοδονόσορος οκτωκαιδεκάτω της αυτού βασιλείας έτει τον παρ΄ ημίν ναόν ηρήμωσε, και ην αφανής επί έτη πεντήκοντα· δευτέρω δε της Κύρου βασιλείας έτει των θεμελίων υποβληθέντων, δεκάτω πάλιν της Δαρείου βασιλείας απετελέσθη». (Ευσεβίου Καισαρείας, Χρονικά, Λόγος A΄, Μετάφραση Ελληνική, Αρμενική, Λατινική, υπό Αρμενίου Μοναχού P. JO: Baptistae Aucher Ancyrani, έκδ.Βενετίας 1818, σελ.74).

Όπως βλέπουμε λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, όλα τα ανωτέρω κείμενα επιβεβαιώνουν την γραφή ‘πεντήκοντα’ εις την παραπομπή τού Ιωσήπου [Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.154)]. Το σπουδαιότερο δε από τα δύο έργα είναι το ‘Προπαρασκευή Ευαγγελική’, διότι έχει διασωθεί ένας αριθμός χειρογράφων από τον 10^ον αιώνα κι επέκεινα. Όλες οι σύγχρονες κριτικές εκδόσεις τού Ελληνικού κειμένου τού ‘Κατά Απίωνος’ έχουν ‘fifty’ (δηλαδή ‘πεντήκοντα’), μεταξύ αυτών και οι εξής: Benedikt Niese (1889), Samuel Adrianus Naber (1896), Henry St. John Thackeray (1926), and Theodore Reinach & Léon Blum (1930). Η κριτική έκδοση τού Benedikt Niese θεωρείται ακόμη ως πρότυπη έκδοση και όλες οι μεταγενέστερες και βελτιωμένες εκδόσεις βασίζονται εις αυτό το κείμενο. Αναφέρουμε ενημερωτικά επίσης, ότι μία κριτική έκδοση όλων τών έργων τού Ιωσήπου ετοιμάζεται υπό τού Dr. Heintz Schreckenberg.

Άξιον δε παρατηρήσεως, αγαπητοί αναγνώστες, είναι το γεγονός ότι τής δηλώσεως τού Ιωσήπου περί ‘πεντήκοντα ετών ’ εις το Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.154), έχει προηγηθεί η παρουσίαση, υπ’ αυτού τού ιδίου, τών αριθμών τού Βηρωσσού για τις βασιλείες τών Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων, οι οποίοι αριθμοί δεικνύουν, ότι υπήρξε μία περίοδος ‘πεντήκοντα ετών’ και όχι ‘εβδομήκοντα’, από το 18^ο έτος τού Ναβουχοδονόσορος έως το 2^ο τού Κύρου [Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.20 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.146-150)]. Ο ίδιος δε ο Ιώσηπος λέγει με έμφαση, ότι τα αναφερόμενα υπό τού Βηρωσσού (για τα μήκη βασιλειών τών Νεο-Βαβυλωνίων βασιλέων) «Ταύτα σύμφωνον έχει ταις ημετέραις βίβλοις την αλήθειαν». Έτσι το περιεχόμενο και τα συμφραζόμενα επίσης τού Ιωσήπου απαιτούν αλλά και δικαιώνουν ως ορθή την γραφή ‘πεντήκοντα έτη’ εις το Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.154).

Ο μεταφραστής τού Ιωσήπου William Whiston, έγραψε μία ειδική διατριβή περί τής χρονολογήσεως τού Ιωσήπου που τιτλοφορείται «Upon the Chronology of Josephus» την οποίαν συμπεριέλαβε εις την έκδοσή του περί τών απάντων τού Ιωσήπου ως Παράρτημα 5 (Josephus’ Complete Works, translated by William Whiston (Grand Rapids: Kregel Publications, 1978), σελ.678–708). Εις αυτήν του την μελέτη ο Whiston επισημαίνει, ότι συχνά εις τα τελευταία μέρη τών έργων του, ο Ιώσηπος προσπαθεί να διορθώσει τους προγενέστερους εσφαλμένους αριθμούς που έχει σημειώσει.

Έτσι, ο ανωτέρω μεταφραστής λέγει, ότι ο Ιώσηπος πρώτα δίδει το μήκος τής περιόδου από την Έξοδο έως την ανοικοδόμηση τού Ναού σε 592 έτη, αλλά όμως τον συγκεκριμένο αριθμό αργότερα τον αλλάζει σε 612 έτη (William Whiston προαναφερθέν έργο, σελ.684, § 14). Η επομένη περίοδος, από την ανοικοδόμηση τού Ναού έως την καταστροφή του, αρχικά την αποδίδει εις 466 έτη, τα οποία όμως αργότερα διορθώνει εις 470 (William Whiston προαναφερθέν έργο, σελ.686, § 19). Όσον αφορά εις τα 70 έτη, τα οποία ο Ιώσηπος αρχικά υπολογίζει από την καταστροφή τού Ναού έως τής επιστροφής τών εξορίστων Ιουδαίων εις το 1^ο έτος τού Κύρου, ο Whiston λέγει, ότι «είναι εμφανώς υπολογισμός τού ιδίου τού Ιωσήπου» και ότι τα 50 έτη που αποδίδει τελικά εις αυτήν την περίοδο εις το Κατά Απίωνος, Βιβλίο Α΄, κεφ.21 (ή Βιβλίο Α΄, παρ.154), «είναι πιθανότατα η διόρθωση που έκανε ο ίδιος εις την παλαιότερη καταγραφή του» (William Whiston προαναφερθέν έργο, σελ.688-689, § 23).

Η Εταιρία Σκοπιά επικαλείται επίσης και τον συγγραφέα τής Αντιοχείας Θεόφιλο, ο οποίος τον 2^ον αιώνα μ.Χ. έγραψε, ότι τα 70 έτη άρχισαν με την καταστροφή τού ναού τής Ιερουσαλήμ: «Μετά δε τούτους τούς βασιλείς διαμένοντος τού λαού επί τοις αμαρτήμασιν, και μη μετανοούντος, κατά προφητείαν Ιερεμίου, ανέβη εις την Ιουδαίαν βασιλεύς Βαβυλώνος, όνομα Ναβουχοδονόσορ. Ούτος μετώκησε τον λαόν τών Ιουδαίων εις Βαβυλώνα· και τον ναόν κατέστρεψεν, όν ωκοδομήκει Σολομών. Εν δε τη μετοικεσία Βαβυλώνος, ο λαός εποίησεν έτη ο΄.» (Θεοφίλου Αντιοχείας, Προς Αυτόλυκον, Βιβλίο 3, κεφ.25, Patrologia Graeca, τόμ.6, 1160Α). [Αμφότερες οι ανωτέρω παραπομπές τής Σκοπιάς (Θεοφίλου Αντιοχείας και Ιωσήπου) ευρίσκονται εις το βιβλίο Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.189].

Βέβαια, ΚΑΙ εις το σημείο αυτό, η Σκοπιά, κατά την προσφιλή της τακτική, αποκρύπτει από τούς αναγνώστες την σύγχυση τού ανωτέρω συγγραφέως ως προς το τέλος τής συγκεκριμένης περιόδου τών εβδομήκοντα ετών, εφόσον, εις την ίδια σελίδα τού κειμένου του, αναφέρει αφ’ ενός μεν ότι «Τελειουμένων ουν ο΄ ετών, γίνεται Κύρος βασιλεύς Περσών...», αφ’ ετέρου δε «Εν τω ουν δευτέρω έτει Κύρου πληρούται τα ο΄ έτη, τα προειρημένα υπό τού Ιερεμίου» (Θεοφίλου Αντιοχείας, Προς Αυτόλυκον, Βιβλίο 3, κεφ.25, Patrologia Graeca, τόμ.6, 1160Β)! Από την μία δηλαδή λέγει ότι τα 70 έτη έληξαν όταν ο Κύρος έγινε βασιλεύς τής Βαβυλώνος (539 π.Χ.) κι από τη άλλη λέγει, ότι τα 70 έτη συμπληρώθησαν το 2^ο έτος τού Κύρου (537/536 π.Χ.)!!!

3. Αρχαιολογικές αποδείξεις

Έως τώρα, αγαπητοί αναγνώστες, το 607 π.Χ. ως έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, εβασίζετο εις ‘ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ’! Όσοι δε αμφισβητείτε ότι είναι ποτέ δυνατόν το κυριότερο, σπουδαιότερο και βασικότερο δόγμα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά να στηρίζεται εις το πουθενά, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το ίδιο το έντυπο τής Σκοπιάς, η οποία ανερυθριάστως ομολογεί το εξής αντιεπιστημονικό:

«Ακόμη κι αν η ανακαλυφθείσα απόδειξη είναι ακριβής (σημ. εννοεί την απόδειξη που προανέφερε ότι το 18^ον έτος τής βασιλείας του Ναβουχοδονόσορος ταυτίζεται με το 587-586 π.Χ, συμφώνως προς άπασες τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έχουν έρθει εις το φως τού ηλίου) μπορεί να ερμηνεύεται εσφαλμένα από τους σημερινούς επιστήμονες ή να είναι ημιτελής, έτσι ώστε ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ θα μπορούσαν να αλλοιώσουν βασικά τη χρονολογία τής περιόδου εκείνης». (Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.187, η υπογράμμιση δική μας)

Ώστε λοιπόν το 607 π.Χ. στηρίζεται εις ‘ΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ’, κι αυτό διότι ΟΛΑ τα ΗΔΗ ανακαλυφθέντα υποδεικνύουν το 587 π.Χ. ως το 18^ον έτος τού Ναβουχοδονόσορος που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. Αυτά όμως ίσχυαν έως και τις ημέρες μας, διότι εφόσον δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑ αρχαιολογικό δεδομένο που να υποστηρίζει το 607 π.Χ....έπρεπε να κατασκευαστεί! Μάλιστα, αγαπητοί αναγνώστες, καλά διαβάσατε! Η Εταιρία Σκοπιά, αυτή η Οργάνωση που δεν διστάζει να τροποποιεί και να αλλοιώνει τα χωρία τής Γραφής προκειμένου να τα διαμορφώσει συμφώνως προς το πιστεύω της, τώρα επέκτεινε το ‘θεάρεστον’ έργον της και εις δύο άλλες επιστήμες: την Αρχαιολογία και την Αστρονομία!

Εις την Σκοπιά λοιπόν τής 01.11.2011, σελ.25-27 η Οργάνωση δεν δίστασε να προβεί εις ‘μοντάζ’ δύο αστρονομικών ημερολογίων (VAT 4956 και ΒΜ 38462) προκειμένου να ταυτίσει το 37^ον έτος τού Ναβουχοδονόσορος με το 588 π.Χ. και να εξαπατήσει δι’ αυτού τού τρόπου τούς αναγνώστες, ότι εφόσον ισχύει κάτι τέτοιο, τότε το 18^ον έτος του που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ δεν είναι το 587 π.Χ. αλλά το 607 π.Χ.! Λεπτομερή ανάλυση τού θέματος καθώς και το ξεσκέπασμα τής απάτης που έστησε η Σκοπιά, δύναται ο αναγνώστης να εύρη εις το κεφ. «Το προς εξαπάτησιν τών αναγνωστών ‘μοντάζ’ τής Σκοπιάς εις τα αστρονομικά ημερολόγια VAT 4956 και ΒΜ 38462», τής παρούσης μελέτης.

Η Εταιρία Σκοπιά γνωρίζει πολύ καλά ότι όλοι οι ιστορικοί ορίζουν το 587 π.Χ. ως το έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ. Όμως προσπαθεί απεγνωσμένα να το παρουσιάσει ως ιστορικά αναξιόπιστο (Ξύπνα 08.05.1972 σελ.27, Αγγλ.έκδ. και 22.09.1972, σελ.27, Ελλ.έκδ., Ελθέτω η Βασιλεία σου, έκδ.1982, σελ.186, Σκοπιά, 01.10.2011, σελ.26-31, Σκοπιά, 01.11.2011, σελ.22-28). Έτσι πέφτει εις την εξής αντίφαση: Ενώ δέχεται ως ιστορικά αξιόπιστο το 539 π.Χ. ως έτος καταστροφής τής Βαβυλώνος, απορρίπτει ως αναξιόπιστο το 587 π.Χ., ως έτος καταστροφής τής Ιερουσαλήμ, το οποίο είναι πιο τεκμηριωμένο από το 539 π.Χ.!