Οι Νεοπαγανιστές κάνουν λόγο για μια τοπική επισκοπική σύνοδο στην πόλη της Macon στη Γαλλία το 585, όπου συζητήθηκε αν η γυναίκα έχει ψυχή, και τελικά οι επίσκοποι αποφάσισαν ότι όντως έχει ψυχή η γυναίκα. Και φέρνουν αυτό το γεγονός ως απόδειξη του πόσο περιφρονεί ο Χριστιανισμός την γυναίκα, δίνοντάς της έπειτα από πολλή σκέψη την ανθρώπινη ιδιότητα. Και μάλιστα λένε ότι αυτή η σύνοδος έγινε πριν το σχίσμα των δυο εκκλησιών, άρα την δέχονται και οι Ορθόδοξοι.

 

Αν και ο ισχυρισμός τους είναι (όπως πάντα) ψευδής, ας δεχθούμε προς στιγμήν ότι λέγανε αλήθεια. Αν λοιπόν η τοπική αυτή σύνοδος είχε πράγματι συζητήσει κάτι τέτοιο, οι νεοπαγανιστές δεν ξέρουν ότι μια τοπική σύνοδος είναι έγκυρη από όλους τους πιστούς τής Εκκλησίας, μόνο εφόσον αυτή έχει εγκριθεί από μια επόμενη Οικουμενική Σύνοδο. Στο «Πηδάλιο», όπου υπάρχουν όλοι οι κανόνες από ΟΛΕΣ τις εγκεκριμένες Ορθόδοξες συνόδους, οικουμενικές και τοπικές, δεν υπάρχει η σύνοδος αυτή του 585 της Macon. Άρα δεν θεωρείται εκφραστής τής Χριστιανικής πίστης, διότι οι Ορθόδοξοι ουδέποτε αναρωτήθηκαν στα σοβαρά αν η γυναίκα έχει ψυχή. Ότι  υπήρξαν επίσης τοπικές σύνοδοι προ του σχίσματος (1054) που όμως δεν θεωρούνται ορθόδοξες δεν είναι καθόλου παράξενο. Για παράδειγμα, το 809 ο Φράγκος βασιλιάς  Καρλομάγνος συγκρότησε σύνοδο εν Ακυϊσγράνω, η οποία θέσπισε ως δόγμα το filioque. Θα πει κανείς νεοπαγανιστής ότι το φιλιόκβε είναι ορθόδοξο δόγμα;

Αν υποθέταμε ότι το ψέμα τών Νεοπαγανιστών για το θέμα τής συνόδου αυτής ήταν αλήθεια, θα είχαμε να τους αντιτάξουμε ότι οι νεοκατήχητοι, και οι ολίγο πριν το 585 ειδωλολάτρες και αιρετικοί Φράγκοι, που συγκρότησαν τη σύνοδο αυτή, συνηθισμένοι από τις πρότερες, παγανιστικές τους αντιλήψεις περί γυναίκας - ζώου,  θα αναγκάστηκαν να κάνουν σύνοδο για να ξεκαθαρίσουν για τους εαυτούς τους, κάτι αυτονόητο για την Ορθοδοξία. (Αλλά το τονίζουμε ότι αυτό το λέμε υποθετικά, καθώς το θέμα τής Macon είναι ένα ακόμα συκοφαντικό παραμύθι τού Ρασσιά).

 

Και λέμε «παγανιστικές αντιλήψεις περί γυναίκας», έχοντας ως παράδειγμα το παγανιστικό «Εργα και Ημέρες» του Ησίοδου, όπου (στίχος 51 κ.ε.) ο Δίας διατάζει τον Ήφαιστο να πλάσει τη γυναίκα για τιμωρία των ανδρών. Στο ίδιο έργο, στίχος 375, διαβάζουμε:

 «όποιος γυναίκα εμπιστεύεται, απατεώνα εμπιστεύεται».
 

Στο παγανιστικό έργο «Θεογονία», στίχος 600 κ.ε., διαβάζουμε:
«Έτσι ακριβώς ο Δίας, που από ψηλά βροντά, για τους θνητούς τους άνδρες συμφορά όρισε τις γυναίκες, που είναι συνεργάτιδες  στα έργα τα πικρά».
Να λοιπόν ποιοι είναι αυτοί που έμαθαν τους Φράγκους να σκέφονται έτσι. (Περισσότερα για τις θέσεις τών αρχαίων ειδωλολατρών περί γυναικών, αναπτύσσουμε σε άλλο άρθρο μας)

 
Δυο αιώνες πριν από τη σύνοδο της Macon, που υποτίθεται ότι αναρωτήθηκε αν η γυναίκα έχει ψυχή, ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων γράφει ότι η ψυχή της γυναίκας και η ψυχή του άντρα είναι ίσες: «όμοιες είναι όλες οι ψυχές και των ανδρών και των γυναικών˙ μόνο τα μέλη του σώματος είναι διαφορετικά» (PG 33, 480C)

 

Ακόμα ενωρίτερα, κατά την εγκυμοσύνη τού Χριστού από την Παναγία, η Παναγία λέει το εξής χαρακτηριστικό στην Αγία Γραφή στο πρώτο κεφάλαιο τού Λουκά: "46 Και είπε Μαριάμ: Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον 47 και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεω τω σωτήρί μου". Μόνο δηλαδή αν κάποιος είναι εντελώς άσχετος με την Αγία Γραφή, μπορεί να αναρωτηθεί αν οι γυναίκες έχουν ψυχή!

 
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός καταφέρεται εναντίον των (κληρονομημένων από τον Παγανισμό) ισχυόντων  νόμων του κράτους, που ευνοούσαν τους άνδρες και τιμωρούσαν τις γυναίκες (PG 36, 289A):

«Η μεν γυναίκα, όταν κακώς μοιχεύει με άντρα, αντιμετωπίζει τις πικρές τιμωρίες του νόμου˙ ενώ ο άντρας, όταν μοιχεύει είναι ανεύθυνος; Δεν την δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, ούτε κι επαινώ τη συνήθεια. Διότι, οι νομοθέτες ήταν άντρες οι ίδιοι, γι’ αυτό η νομοθεσία που θέσπισαν ήταν κατά των γυναικών. Αλλά ο Θεός δεν θεσπίζει έτσι˙ αλλά «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου», που είναι εντολή πρώτη, «ώστε να σου πάνε όλα καλά» (Εξ. Κα’ 12). Και «όποιος κακολογεί τον πατέρα ή τη μητέρα του, να θανατώνεται» (Εξ. Κα’ 16). Και, «ευλογία πατρός στηρίζει τους οίκους των τέκνων, ενώ η κατάρα της μητρός εκριζώνει τα θεμέλια» (Σοφ. Σειράχ. Γ’ 9). Δείτε το ίσον της νομοθεσίας. Ένας δημιουργός του άνδρα και της γυναίκας, από χώμα αμφότεροι, εικόνα μία, νόμος ένας, θάνατος ένας, ανάσταση μία». 

 
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, (PG 30, 33C): «Και η γυναίκα έχει το «κατ’ εικόνα Θεού» και ο άνδρας. Διότι είναι πλασμένες όμοιες οι φύσεις τους, και ίσες οι πράξεις τους και ίσες οι αμοιβές και ίση η τιμωρία τους.(..) Ξεπερνάει πολύ τον άντρα η γυναικεία φύση ως προς το καλό και την καρτερία».