Παγανιστικές Απάτες

Νεοπαγανιστικές απάτες	Απάντηση στις ψευδείς συκοφαντίες του Νεοπαγανισμού

Αθεράπευτοι ψεύτες και συκοφάντες οι Νεοπαγανιστές, παπαγαλίζουν οτιδήποτε ακούγεται βολικό για τα σχέδιά τους κατά τής Χριστιανικής αλήθειας, έστω και αν είναι ψευδές. Ένα παραποιημένο θέμα ακόμα, το οποίο διαδίδει στην Ελλάδα ο Βάσης Ρασσιάς τού ΥΣΕΕ, είναι η σύνοδος τής Μαισόν, στην οποία υποτίθεται ότι οι Χριστιανοί συζήτησαν αν... οι γυναίκες είχαν ψυχή! Ας δούμε όμως πού χωλαίνει το παραμύθι τού Ρασσιά:

Μετάφραση τμήματος από τη διεύθυνση:
http://www.firstthings.com/ftissues/ft9704/nolan.html που αποδεικνύει ότι τα περί συνόδου που τάχα συνεκλήθη για να συζητήσει αν οι γυναίκες έχουν ψυχή, είναι αστειότητες και οφείλονται σε μερικούς που κυριολεκτικά έπαιζαν με την ιστορία για λογοτεχνικούς λόγους:

Η ιστορία αρχίζει με κάποιον Valentius Acidalius, νεαρό φιλόλογο από την Σιλεσία όπου δούλευε ως δάσκαλος και, ελλείψει χρημάτων, σκέφτηκε να εκδόσει ένα ψυχαγωγικό φυλλάδιο. Στα λατινικά η λέξη homo σημαίνει πρωταρχικά «άνθρωπος, άρρεν ή θήλυ, νέος ή γέρος», αλλά έχει και τη δευτερεύουσα σημασία του «ενήλικα άνδρα». Ο Valentius σκέφτηκε πως θα ήταν αστείο να χρησιμοποιήσει αυτή την ασάφεια της λέξης, για να δείξει ότι η Βίβλος λέει ότι μόνο οι άντρες έχουν ψυχή. Αν και πίστευε ότι έτσι θα διασκέδαζε τους αναγνώστες, έκανε λάθος. Ο Simon Geddicus ένας λουθηρανός λόγιος, έγραψε ένα μεγάλο αντιρρητικό φυλλάδιο με τον τίτλο «Προς υπεράσπιση του γυναικείου φύλου», με το οποίο σκόπευε να «καταστρέψει κάθε ένα και όλα τα επιχειρήματα του Valentius».

Ωστόσο το φυλλάδιο αυτό του Valentius δεν χάθηκε και φαίνεται ότι εκδόθηκε στην Λυών της Γαλλίας το 1647. Ήταν μετεφρασμένο στα ιταλικά και είχε τον τίτλο «Οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή και δεν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος, όπως δείχνεται από πολλά αποσπάσματα της Αγίας Γραφής». Το βιβλίο επέσυρε την προσοχή του πάπα Ιννοκέντιου Ι, που το έβαλε στη λίστα των απαγορευμένων βιβλίων (Απόφαση της 18ης Ιουλίου 1651).

Αλλά η ιδέα ότι οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή τώρα κυκλοφορούσε ως διάδοση. Φαίνεται πως έφτασε και στα αυτιά του Johannes Leyser, ενός λουθηρανού πάστορα από την περιοχή της Φρακφούρτης στη Γερμανία, διότι αυτός συνέλαβε την ιδέα να βρει αποδείξεις γι' αυτό στα πρακτικά της συνόδου της Macon, μιας μικρής συνόδου σαραντατριών περίπου επισκόπων που έλαβε χώρα στην Βουργουνδία το έτος 585.

Ο Leyser είχε γίνει στρατιωτικός ιερέας στον Δανέζικο στρατό και το
1676 είχε εκδόσει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ο θρίαμβος της πολυγαμίας», στο οποίο εξηγούσε τα αγαθά του να έχει κανείς πολλές γυναίκες. Ψάχνοντας υποστήριξη στην άποψή του ότι οι γυναίκες ήταν κατώτερες, αποφάσισε να παραφράσει τις αποφάσεις της συνόδου της Macon. Έτσι, ο Leyser έγραψε: «Ανάμεσα στους άγιους πατέρες [της συνόδου] ήταν ένας που επέμενε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν και δεν πρέπει να λέγονται άνθρωποι (homines). Το ζήτημα ήταν τόσο σημαντικό, ώστε συζητήθηκε δημόσια και με το φόβο Θεού. Τελικά, μετά από πολλή διαμάχη γι' αυτό το ζήτημα, [οι επίσκοποι] κατέληξαν ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι.»

Φυσικά αυτό είναι τελείως λανθασμένο. Τα γραπτά πρακτικά της συνόδου της Macon δεν περιέχουν καμμιά τέτοια συζήτηση. Σε αυτά δεν περιέχεται καν ούτε η λέξη «γυναίκα» ούτε η λέξη «ψυχή». Αυτό που έκανε ο Leyser ήταν να παρερμηνεύσει την Ιστορία των Φράγκων, του αγίου Γρηγόριου της Τουρ. Ο Γρηγόριος ήταν επίσκοπος αυτής της πόλης τον έκτο αιώνα και έγραψε μια θαυμάσια ιστορία της περιοχής. Σε κάποιο σημείο της ιστορίας του μάς λέει για μια σύνοδο, χωρίς να πει εάν αυτή ήταν η σύνοδος της Macon ή όχι. Ο Γρηγόριος γράφει:

«Τότε πήρε το λόγο στη σύνοδο αυτή ένας επίσκοπος που ισχυρίστηκε ότι η γυναίκα δεν μπορεί να συμπεριληφθεί υπό τον όρο «άνθρωπος».

Ωστόσο, αποδέχτηκε τα επιχειρήματα των άλλων επισκόπων και δεν επέμενε, διότι το ιερό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης μάς λέει στην αρχή ότι, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, χρησιμοποίησε και για τους δύο τον όρο «άνθρωπος».»

Συνεπώς αυτό που οι επίσκοποι συζήτησαν δεν ήταν το ζήτημα εάν οι γυναίκες έχουν ψυχή, αλλά το νόημα της λέξης «άνθρωπος».

Δηλαδή ο Leyser είχε φτιάξει ένα παραμύθι. Οι ανακρίβειές του συνεχίστηκαν από έναν Δανό καλβινιστή, τον Pierre Bayle, που έγραψε στο «Λεξικό» του (Dictionnaire): «ό,τι όμως βρίσκω ακόμη πιο παράξενο είναι ότι υπήρξε Σύνοδος στην οποία στα σοβαρά ετέθη ως ζήτημα εάν οι γυναίκες είναι ανθρώπινα όντα, και αποφάσισε γι' αυτό μόνο μετά από μακρά συζήτηση».

Από αυτόν, τα παραμύθια περί χριστιανικής συνόδου, η οποία τάχα συνεκλήθη με σκοπό να συζητήσουν οι επίσκοποι για το αν οι γυναίκες έχουν ψυχή, ή συνόδου στην οποία δήθεν συζητήθηκε εάν οι γυναίκες έχουν ψυχή διαδόθηκαν. Η μέθοδος του σπαστού τηλεφώνου εφαρμόστηκε στην περίπτωση αυτή.

Έτσι, στα δικά μας, υποστηρίζεται (Βλάσης Ρασσιάς, Ες εδαφος φέρειν, β' εκδοση, σ. 145) ότι η σύνοδος της Macon έγινε για να αποφασιστεί αν η γυναίκα έχει ψυχή. Από ψέμα σε ψέμα, οι Νεοπαγανιστές. Να χαίρονται τους δασκάλους τους!

Περισσότερα για το θέμα: Οι Χριστιανοί, οι Φράγκοι, οι Παγανιστές και η γυναίκα