"و قائن به خداوند گفت: مجازات من از تحملم زيادتر است" (پیدایش 4: 13).

 آیا می توان در مواجهه با خداوند ، که البته در حقیقت سخت گیر است ، اما همیشه آماده رحمت به یک توبه کننده صادق است ، چنین صحبت کرد؟ حسادت عقل سلیم را تاریک کرد ، جنایتی عمدی قلب را سخت کرد و در اینجا قابیل با وقاحت به خدا پاسخ می دهد: "مگر من پاسبان برادرم هستم؟" (پیدایش 4: 9) خدا می خواهد قلب سنگی او را با چکش قضاوت سخت خود نرم کند ، اما تسلیم نمی شود و در خشنى خود قفل شده ، خود را به سرنوشتی که با حسادت و قتل برای خود رقم زده تسلیم می کند .

جای تعجب است که بعد از آن او مانند بقیه زندگی کرد: او بچه دار شد ، تشكيل خانواده داد و زندگی روزمره را حفظ کرد. مهر طرد و ناامیدی همه روی او بود. بنابراین ، این یک امر درونی است که از طریق آگاهی از رابطه فرد با خدا ، تحت تأثیر اعمال ، عواطف و عادت های گناه آلود که بر دوش آن است ، در وجدان محقق می شود. بله ، به خصوص اکنون به این توجه کنید! اما با هم ، بگذارید این ایمان را زنده کند که هیچ گناهی وجود ندارد که بر رحمت خدا غلبه کند ، اگرچه نرم شدن قلب ، البته هم زمان می برد و هم کار مى برد. اما بالاخره - یا نجات یا هلاكت!

مبانى ارتدوكس

کلیسا به عنوان بیمارستان، درمانگاه.

کلیسا اغلب با یک بیمارستان مقایسه می شود ، زیرا اين روح است که از گناه و مرگ روحانى در آن شفا می یابد. شما به نزد دكتر بیمارستان آمده اید ، اما غیر قابل درمان نیستید ، كاهن قبل از اعتراف یادآوری می کند. یکی از نامهای خدا طبيب است.

همه ما با یک بیماری مهلک بيمار هستیم ، هر گناهکاری روح و جسمش بیمار است. رستگاری را شفابخشی نیز می دانند. کلیسا یک بیمارستان است: مسیح پزشک است ، م مومنان بیمار هستند (متی 9: 12-13). كاهن ها - کادر پزشکی؛ كاهن معترف (يا همان پدر روحانى)- پزشك محله (پزشک معالج ، که شرایط ما را به خوبی می داند) ؛ و آيين مقدس، داروی جاودانگی است.

عفونتى را که از آن تحت درمان قرار می گیریم ، شر می گویند ، که در گناه ابراز می شود ، به عنوان نقض احکام خدا كه توسط ارواح سقوط کرده تحریک شده است. از این نظر، روند بهبودی را نبرد روحانى می نامند.

بر اساس تعریف کلیسا به عنوان بیمارستان ، داستان هايى که کسی به دلیل تخلف شخصی کلیسا را ​​ترک کرده است، مضحک به نظر می رسد. مثل این است که بخاطر کینه نسبت به یک پرستار قبل از یک عمل جراحی نجات بخش، بیمارستان را ترک کنید.

توصيه عملى

 در طول روزه بزرگ ، خواندن هر روز حداقل اندکی از Loden Triode (حاوی خدمات روزه بزرگ است كه به فارسى هنوز ترجمه نشده است) مفید است.

"كتابی كه من به شدت برای روزه بزرگ توصیه می كنم ، کتاب Lenten Triodion است. من خودم سعی می کنم آن را بازخوانی کنم ، و همچنین این امکان را دارم که دائماً آن را بشنوم و در خدمات روزه بزرگ در صومعه مان حضور داشته باشم.

به نظر من ، این گنجینه ای از افکار ، خلق و خوی و احساسات است که با هیچ چيز برابرى ندارد. در متن آن که در کلیسا می خوانیم یا می شنویم ، می فهمیم که براستى، روزه بزرگ بهار روح است. به مانند گیاهی که از خواب بیدار می شود ، آبهای ذوب شده از زمین، و نور آفتاب لازم از خورشید بهارى را دریافت می کند ، بنابراین روح ما هنگام خواندن این کتاب احیا می شود ، به معنای واقعی کلمه با آب اشباع شده است. گلهای زیبا در روح شکوفا می شوند: فروتنی ، محبت - هم به خدا و هم به همسایه. حال و هوای نيايش بیدار می شود.

این کتابی است که باید بدانید ، و در هنگام ارائه خدمات روزه باید بیشترین بازخوانی را از آن داشته باشید. من همچنین می خواهم توصیه کنم: هنگام رفتن به خدمات ، تنبل نباشید ، متن خدمات آن روز را در اینترنت پیدا کنید. پیش از آن به آنها نگاه کنید تا با روحیه ای که کلیسای ارتدوكس سعی در انتقال آن به ما در طول روزه بزرگ دارد ، اشباع شويد. "

(اسقف اوبوخوف یونا)

درس روز

 یک زاهد به نزد پير رفت و از ضعف خود در روزه دارى شکایت كرد که هر روز از ساعت نه صبح گرسنگی عجیبی را در خلوت خود احساس می کند. اگرچه در صومعه ای که قبلاً در آن زندگی می کرد ، موفق شد چندین روز را به راحتی بدون غذا سپری کند.

پیر به او جواب داد: "پسرم، از این تعجب نکن. در بیابان کسی وجود ندارد که شاهد روزه های تو باشد و تو را با ستایش حمایت كند و قوت دهد. پیش از این ، در صومعه غرور و خود بينى غذاى تو بود. و لذتی که تو با پرهیز خودت از برجسته بودن در میان دیگران تجربه كردى، برای تو شیرین تر از شام بود.