بزرگداشت: ٢٣ مارس ( ٥ آوريل)

اسقف شهید نیکون در ناپل به دنیا آمد. پدرش بت پرست و مادرش مسیحی بود. او به عنوان یک جنگجو خدمت می کرد و با شجاعت و قدرت فوق العاده متمایز بود. یک بار نیکون توسط دشمنان محاصره شد. در خطر مرگ، او دستورات مسیحی مادرش را به یاد آورد و با کشیدن علامت صلیب، به خداوند دعا کرد و وعده داد که در صورت نجات، تعمید یابد. او از مرگ حتمی نجات یافت و با بازگشت به خانه با کمک مادرش به جستجوی كاهنى پرداخت که در زمان آزار و اذیت مسیحیان کار آسانی نبود. قدیس نیکون با کشتی به جزیره خیوس رسید و از کوه بلندی در آنجا بالا رفت و ٨ روز را به روزه و نیایش گذراند و از خداوند خواست که به او کمک کند. در یک رویا، فرشته ای از خدا به قدیس نیکون ظاهر شد و راه را به او نشان داد. قدیس نیکون به کوه گانوس رفت، جایی که راهبان زیادی به رهبری تئودوسیوس، اسقف سیزیکوس، در آنجا پنهان شده بودند. قدیس نیکون که در یک معبد غاری مستقر شد. او نمونه ای برای همه برادران بود. هنگامی که راهب نیکون به مدت سه سال در کوه مانده بود، او از جانب فرشته ای مکاشفه دریافت کرد که راهب نیکون را به درجه اسقفی برساند و به او دستور داد که با همه راهبان به منطقه سیسیل حرکت کند. اسقف تئودوسیوس این کار را انجام داد و با سپردن ١٩٠ راهب به قدیس نیکون درگذشت. پس از دفن اسقف تئودوسیوس، قدیس نیکون به همراه برادران با کشتی به سیسیل رفت و از دست بربرها فرار کرد. به خواست خدا، قدیس نیکون از زادگاهش ناپل دیدن کرد. مادرش را در آنجا زنده یافت و آخرین روزهای عمر مادرش را با او گذراند. مادرش وقتی او را دید از شوق تعظیم کرد و گفت: «خداوندا از نام مقدست سپاسگزارم که مرا به دیدن پسرم به شکل فرشته و شأن اسقفی هدایت کردی، و اکنون پروردگارا، بنده خود را بشنو، و روح من را در دستان خود بگیر.» پس از خواندن این دعا، آن زن صالح درگذشت. حاضران خدا را تسبیح گفتند و او را با خواندن مزامير دفن کردند.

شایعه ای در مورد ورود قدیس نیکون در شهر پخش شد، و نه بعنوان سرباز، همکاران سابق او، به دیدن او آمدند. پس از گفتگو با قدیس، آنها ایمان آوردند و تعمید گرفتند و به دنبال او به سیسیل رفتند. سالها گذشت و آزار مسیحیان دوباره آغاز شد. به فرمانروای سیسیل، کوئینتین، اطلاع داده شد که اسقف نیکون با تعداد زیادی برادر در آن نزدیکی زندگی می‌کند. تمام ١٩٩ راهب دستگیر و سر بریده شدند و قدیس نیکون زنده ماند تا شکنجه شود. آنها او را با آتش سوزاندند، اما او سالم ماند. با پاها به اسب های وحشی بسته شده بود تا روى زمین کشیده شوند، اما اسب ها تکان نخوردند. زبان قدیس را بریدند و او را با سنگ زدند و سرانجام سرش را بریدند.

جسد شهید نیکون را انداختند تا حیوانات و پرندگان بخورند. یک چوپان که دچار روح شیطانی شده بود در آن مکان قدم می زد و با یافتن جسد قدیس، بلافاصله با صورت بر زمین افتاد، زیرا روح ناپاک که توسط قدرت مقدس رانده شده بود، او را به زمین انداخت و با فریاد بلند از او بیرون آمد: "وای بر من، وای بر من! از چهره نیکون کجا فرار کنم؟"

چوپان شفا یافته این موضوع را به مردم محلی گفت. اسقف شهر مسینا نیز متوجه این موضوع شد و به همراه روحانیون پیکر شهید نیکون و شاگردانش را به خاک سپردند.