• 1. Καύχηση για τον εντοπισμό τής Παρουσίας τού Χριστού

• 2. Πότε κάποιος "κρατάει τσίλιες";

• 3. Το θέλημα τού Κυρίου περί τής γνώσης τής έλευσής Του

• 4. Λόγοι για τις ψευδείς εξαγγελίες τής επιστροφής από τους Πονηρούς Δούλους

1. Καύχηση για τον εντοπισμό τής Παρουσίας τού Χριστού

Το βασικό χαρακτηριστικό τής εταιρίας Σκοπιά, και κατ' επέκτασιν τών οπαδών της Μαρτύρων τού Ιεχωβά, είναι ότι σε ολόκληρη την ιστορία τους, κηρύττουν ένα "τέλος" που διαρκώς διαψεύδεται, και πλήθος ημερομηνιών που διαρκώς αναβάλλονται. Ποιος δεν ξέρει τις ψευδοπροφητείες τής οργάνωσης αυτής, από την εποχή τού Ρώσσελ ακόμα, για το τέλος τού θα ερχόταν το 1874, το 1878, το 1881, το 1914, το 1918, το 1920, το 1925, το 1975, το τέλος τής γενιάς τού 1914... Ποιος δεν έχει ακούσει να επιμένουν κάθε φορά για μία απ' αυτές τις ημερομηνίες, και μετά τη διάψευσή τους, να ρίχνουν το φταίξιμο στην... προοδευτική κατεύθυνση τού... Θεού για την οργάνωση τής Σκοπιάς; Λες και ο Θεός είναι αυτός που τους ενέπνευσε να ψευδοπροφητεύουν και να παροδηγούν τόσα εκατομμύρια ανθρώπων;

Είναι χαρακτηριστικός ο ισχυρισμός τους, ότι είναι δήθεν "οι μόνοι" που εντόπισαν ότι ο Χριστός ήλθε το 1914 ως... "αόρατος" βασιλιάς, γι' αυτό και τους επέλεξε μεταξύ όλων τών άλλων θρησκειών, επειδή δήθεν διέκριναν την... αλήθεια για την ΑΟΡΑΤΗ παρουσία Του το 1914 ως "πιστός και φρόνιμος δούλος". Μάλιστα, αποκρύπτοντας ότι αυτοί περίμεναν ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, γράφουν ψευδώς ότι το περίμεναν για τον ουρανό, και καυχώνται για την... οξυδέρκειά τους, γράφοντας στη «Σκοπιά» της 15^ης Φεβρουαρίου του 1961 στη σελίδα 98: «από το 1877, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και προφορικώς και εντύπως, εφιστούσαν ήδη την προσοχή στο τέλος των επτά καιρών των εθνών στο 1914, οπότε θα εγίνετο πλήρης εγκαθίδρυσις της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Χριστού στους ουρανούς».

Στη «Σκοπιά» της 1^ης Μαρτίου του 1970 στη σελίδα 143 διαβάζουμε: «δεν τους άρεσε να λάβουν υπό σημείωσιν (σημ. ΟΟΔΕ: δεν άρεσε στους χριστιανούς των άλλων δογμάτων και ομολογιών), ότι οι καιροί των Εθνών είχαν τελειώσει το έτος 1914 και ότι αυτοί οι Μάρτυρες (του Ιεχωβά) είχαν δικαιωθεί από τα παγκόσμια γεγονότα, υποδεικνύοντας αυτό το έτος (σημ. το 1914), πριν από δεκαετίες ήδη, ως το έτος που η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού θα ελάμβανε πλήρη εξουσία στους ουρανούς».

Όπως βεβαίως έχουμε αποδείξει, άλλα περίμεναν αυτοί, και άλλα έγιναν. Παρ' όλα αυτά, αυτοί δεν παύουν να καυχώνται για την... επιτυχία τους, τη μοναδική μεταξύ όλων τών άλλων θρησκειών, ως προς τον εντοπισμό τής έλευσης τού Κυρίου!

Μάλιστα ακόμα και το όνομα τού βασικού περιοδικού τους, "η Σκοπιά", υποδηλώνει αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό τους: Στέκονται φρουροί για να εντοπίσουν πότε... θα επιστρέψει ο Κύριος! Αυτό δηλαδή που στην κοινή γλώσσα ονομάζουμε: "τσιλιαδόροι"! Μάλιστα ολόκληρο το όνομα τού περιοδικού τους, όπως ήταν όταν ξεκίνησε, αυτό ακριβώς υποδηλώνει: "Η Σκοπιά τής Σιών και κήρυξ τής του Χριστού Παρουσίας". Στέκονται δηλαδή "φρουροί", όχι για άλλο λόγο, αλλά για να εντοπίσουν πότε θα έρθει ο... Κύριος! Αυτό είναι το κήρυγμά τους, το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ "ευαγγέλιο" προς τον κόσμο. Το ότι ο Κύριος ήρθε "αόρατα", και ότι θα επιστρέψει μέσα στο χρονικό διάστημα, ή κατά το έτος που προσδιορίζουν αυτοί κάθε φορά, με την βεβαιότητα τού... αγωγού τού Θεού, που με το Πνεύμα Του γνωρίζει να ερμηνεύει τις άγιες Γραφές με εγκυρότητα για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριος! Αλλά έχει η Σκοπιά τόση εγκυρότητα, που δεν κατάφερε ούτε μία φορά να επιτύχει τη σωστή ημερομηνία τού ερχομού Του!

Η Σκοπιά στο βιβλίο της "Χιλιετής Βασιλεία", στη σελ. 355 γράφει: "Κατά την επιθεώρηση του υπολοίπου των χρισμένων μαθητών του το έτος 1919 μ.Χ., ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός που είχε αρχίσει να βασιλεύει βρήκε πραγματικά τον διορισμένο «δούλο» πιστό και φρόνιμο στη διατροφή των 'οικιακών υπηρετών' του. Συνεπώς, διόρισε αυτή την τάξη του «δούλου» πάνω σ' όλα τα υπάρχοντα του. Η διευρυμένη υπεύθυνη θέση τους τώρα ήταν να υπηρετούν για την εκπλήρωση των προφητειών της Βασιλείας που είχε έρθει τώρα ο καιρός να λάβουν χώρα."

Ποια ακριβώς ήταν η "τροφή" που έδινε ο "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος" τού Μπρούκλιν στους συνδούλους του;

Φυσικά ΔΕΝ ήταν η Θεία Κοινωνία. Ήταν ένα "δογματικό πακέτο" με ερμηνείες τού Ρώσσελ, στηριγμένο εξ ολοκλήρου σε χρονολογικούς υπολογισμούς και σε αποκρυφιστικούς αριθμολογικούς υπολογισμούς Πυραμίδων, για το πότε θα ερχόταν ο Ιησούς Χριστός, γεμάτο από αποτυχημένες ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ για το τέλος. Αυτή ήταν "η εν καιρώ τροφή" που τόσο εκτίμησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, κατά τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Το να κρατούν "τσίλιες" για το πότε θα... επιστρέψει, και μάλιστα με τόσο απόλυτο ποσοστό αποτυχίας!

2. Πότε κάποιος "κρατάει τσίλιες";

Όπως είναι γνωστό, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, θεωρούν ότι εκπληρώνουν την προφητεία τού Χριστού για τον Πιστό και Φρόνιμο Δούλο, που αναφέρεται στην παραβολή τού Χριστού στην Αγία Γραφή, στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, 24/κδ: 45-51: "Τις άρα εστίν ο πιστός δούλος και φρόνιμος, ον κατέστησεν ο κύριος αυτού επί της θεραπείας αυτού του διδόναι αυτοίς την τροφήν εν καιρω; 46 μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως. 47 αμήν λέγω υμίν ότι επί πάσι τοις υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. 48 εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, 49 και άρξηται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, 50 ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, 51 και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".

Ας σταθούμε όμως να παρατηρήσουμε μερικά σημεία αυτής τής παραβολής, και να τα αντιπαραβάλλουμε με την ιστορία και τις πρακτικές τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, για να δούμε κατά πόσον το παράδειγμά τους, εναρμονίζεται με το παράδειγμα ενός "Πιστού και Φρόνιμου Δούλου", ή αντιθέτως, με το παράδειγμα ενός "Πονηρού  και Κακού Δούλου".

Και πρώτα, ας εξετάσουμε, από την εμπειρία μας, το εξής πολύ σημαντικό ερώτημα: Πότε ένας Δούλος "κρατάει τσίλιες", για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριός του;

Όσοι έχουμε εμπειρία από εργάτες επιχειρήσεων, (μια και δούλοι δεν υπάρχουν πλέον), γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο κάποιος μπορεί να ασχολείται διαρκώς (και σε βάρος τής εργασίας του), με το πότε θα γυρίσει ο εργοδότης του, είναι επειδή έχει τη φωλιά του λερωμένη, και φοβάται μην τον πιάσει το αφεντικό του να παραμελεί τη δουλειά του! Γιατί ο εργάτης εκείνος που εργάζεται ενσυνείδητα, και κάνει σωστά αυτό που οφείλει να κάνει, και αυτό που του ανατέθηκε, δεν ενδιαφέρεται ΚΑΘΟΛΟΥ, για το ΠΟΤΕ θα έρθει το αφεντικό! Ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να τον συναντήσει, όσο ξαφνικά επιστρέψει αυτός, χωρίς να έχει κάτι κακό να απολογηθεί ή να κρύψει. Αντιθέτως, ο εργάτης εκείνος που ΠΑΡΑΜΕΛΕΙ ή ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΕΙ σωστά το έργο που του ανατέθηκε, είναι αυτός που χρειάζεται να κρατάει "τσίλιες", μήπως ο εργοδότης του επιστρέψει ξαφνικά και τον πιάσει να τεμπελιάζει!

Μήπως αυτό λέει πολλά για το "ποιόν" μιας οργάνωσης σαν τής Σκοπιάς, που διαρκώς ασχολείται με το "πότε θα επιστρέψει ο Κύριος";

3. Το θέλημα τού Κυρίου περί τής γνώσης τής έλευσής Του

Μήπως όμως τους αδικούμε; Μήπως το θέλημα τού Κυρίου, είναι να γνωρίζουν οι δούλοι Του το πότε θα επιστρέψει, και καλώς ασχολούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά και άλλοι όμοιοι με αυτούς, με τις ημερομηνίες τού τέλους; Τι έχει φανερώσει γι' αυτό ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός;

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το παράδειγμα που ο Ίδιος ανέφερε, στην παραβολή που είδαμε, από το βιβλίο τού Ματθαίου 24/κδ: 45-51.

Λέει λοιπόν η παραβολή, ότι ο Κύριος αυτός, (ο Ιησούς Χριστός), έφυγε αφήνοντας τους δούλους Του χωρίς να τους έχει πει πότε θα γυρίσει. Και ότι αυτό δεν θα τους το απεκάλυπτε ως το τέλος. Γι' αυτό λέει ότι: "ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει", δηλαδή θα γυρίσει ΞΑΦΝΙΚΑ, και έτσι θα γίνει φανερό ποιος από τους δούλους του ήταν πονηρός και δεν έκανε το θέλημά Του, και ποιος ήταν ο "μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως", δηλαδή να φροντίζει τους συνδούλους του και να μην τους κακομεταχειρίζεται όπως ο Πονηρός Δούλος τής παραβολής.

Είναι προφανές από την παραβολή αυτή, ότι ο Κύριος ΕΠΙΤΗΔΕΣ δεν φανερώνει τον καιρό τής επιστροφής Του, για να έρθει ξαφνικά και απροσδόκητα. Για να γίνουν έτσι φανεροί οι πιστοί και φρόνιμοι δούλοι, από τη συνέπεια με την οποία θα τους βρει να εργάζονται στον οίκο τής πίστεως, αλλά να γίνουν επίσης φανεροί και οι πονηροί και κακοί δούλοι, ΟΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ, που τους ενδιαφέρει μόνο ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ότι κάνουν το θέλημά Του, ενώ κάνουν τα δικά τους θελήματα, αντίθετα από το θέλημα τού Κυρίου. Πρόκειται για τους Κακούς και Πονηρούς εκείνους δούλους σαν την ηγεσία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, που δεν τρέφουν το ποίμνιό τους με την "εν καιρώ τροφή", τη Θεία Κοινωνία, διδάσκοντας ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ το Σώμα και το Αίμα τού Κυρίου, αλλά για λίγους μόνο τών οποίων ο αριθμός συμπληρώθηκε! Πρόκειται για τους Κακούς εκείνους δούλους, που χωρίς να έχουν την παραμικρή εξουσία γι' αυτό, ΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥΣ με σκληρές μεθόδους ελέγχου τής ζωής τους και τών συνειδήσεών τους, μέσω απειλών αποκοπής και αιωνίου θανάτου δήθεν εκ μέρους τού Θεού. Πρόκειται για τους Πονηρούς και Κακούς εκείνους δούλους, που αντί να φροντίσουν να διδάξουν τους συνδούλους τους με αλήθεια και δικαιοσύνη, ενδιαφέρονται απλώς να τους απασχολούν με ψευδοπροφητείες διαρκών και αποτυχημένων "συναγερμών" επιστροφής τού Κυρίου, και που μόνο με αυτό ασχολούνται: Με το να κρατούν "τσίλιες" για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριος, και αυτό διδάσκουν, και αυτό κηρύττουν, αντί για τον λόγο τής αληθείας.

Τέτοιοι πονηροί ψευδοπροφήτες - δούλοι, κηρύττουν εσχατολογικές ημερομηνίες που ΠΟΤΕ ο Κύριος δεν τους είπε να κηρύξουν, και κάνουν τέτοιες ερμηνείες καταστάσεων και φαινομένων, με τρόπο που ΟΛΑ όσα κηρύττουν, να περιστρέφονται γύρω από από την ημερομηνία επιστροφής τού Κυρίου τους! Λες και αν ο Κύριος ήθελε κάτι τέτοιο, δεν θα το έλεγε!

Αντιθέτως, ο Κύριος ξεκαθάρισε: "Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατέρας μου μόνος" (Ματθαίος 24/κδ: 36). Και: "Δεν ανήκει σ' εσάς, να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς που ο Πατήρ έθεσε στη δική Του εξουσία" (Πράξεις 1/α: 7). Και: "Αλλά για τους χρόνους και τους καιρούς αδελφοί, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφει κάποιος. Επειδή εσείς γνωρίζετε ακριβώς, ότι η ημέρα τού Κυρίου, έρχεται σαν κλέφτης στη νύχτα" (Α΄ Θεσσαλονικείς 5/ε: 1,2). Και: "Να, έρχομαι σαν κλέφτης! Μακάριος αυτός που βρίσκεται σε εγρήγορση!" (Αποκάλυψις 16/ιστ: 15).

Και τι μπορεί να λεχθεί για τα λόγια τού Κυρίου στον Ιωάννη 15/ιε: 14,15, που είπε: "εσείς φίλοι μου είστε, εάν κάνετε όσα εγώ σας δίνω εντολή. Δεν σας λέω πια δούλους, επειδή ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο κύριός του· αλλά εσάς σας είπα φίλους, επειδή όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου σας τα έκανα γνωστά"; Μήπως αυτό σημαίνει, ότι ο Κύριος θα φανέρωνε σε κάποιους δούλους του (κατά την παραβολή), τον καιρό τής επιστροφής Του;

Προσέξτε τη διατύπωση τού Κυρίου: Λέει ότι αυτοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΑΛΛΑ ΦΙΛΟΙ Του! Και σ' αυτούς θα έλεγε όλα όσα απεκάλυψε ο Πατέρας Του στην ανθρώπινη φύση Του Υιού. Γιατί την ημέρα και την ώρα, ούτε καν ο Ίδιος ο Κύριος ως άνθρωπος δεν γνώριζε, λέγοντας: "Όσο για την ημέρα εκείνη και την ώρα δεν γνωρίζει κανένας ούτε οι άγγελοι, που είναι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, παρά μονάχα ο Πατέρας" (Μάρκος 13/ιγ: 32). Αυτό είναι κάτι ανάλογο με αυτό που τους είπε αργότερα, λίγο πριν αναληφθεί: "Δεν ανήκει σ' εσάς, να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς που ο Πατήρ έθεσε στη δική Του εξουσία" (Πράξεις 1/α: 7). Τον καιρό τού τέλους, ο Πατήρ δεν τον απεκάλυψε ούτε στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, (αν και ως άχρονος Θεός ο Υιός τη γνώριζε), αλλά είναι κάτι που βρίσκεται στην εξουσία τού Πατρός. Γι' αυτό και ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός, μέχρι τη στιγμή που αναλήφθηκε στον ουρανό, ΔΕΝ την απεκάλυψε στους φίλους Του και Μαθητές Του.

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι κάποτε στο μέλλον, ως Θεός, θα την απεκάλυπτε σε κάποιους φίλους Του, μόνο και μόνο επειδή είναι φίλοι Του, και πάλι αυτό θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να παραμείνει ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ. Γιατί πώς αλλιώς θα ερχόταν "ως κλέφτης", για να εκτεθούν οι κακοί του δούλοι; Τα μυστικά που λέει ο Κύριος στους φίλους Του, ειδικά αυτά που "δεν ανήκει στους ανθρώπους να τα γνωρίζουν", δεν είναι μυστικά που θα τα διαδώσουν οι φίλοι Του στους δούλους. Αλλά μυστικά μεταξύ φίλων. Η δε παραβολή που εξετάζουμε, μιλάει για ΔΟΥΛΟΥΣ και ΟΧΙ ΓΙΑ ΦΙΛΟΥΣ. Και οι δούλοι τής παραβολής είναι βέβαιο ότι ως το τέλος δεν θα γνώριζαν την έλευση τού Κυρίου Τους.

Εάν υποθέσουμε ότι ο Κύριος απεκάλυπτε τον καιρό τής επιστροφής Του σε κάποιους φίλους Του, το να πάνε αυτοί και να την αποκαλύψουν στους δούλους Του, όχι μόνο δεν θα ήταν σύμφωνο με το θέλημα τού Κυρίου τους, αλλά θα ήταν και ΑΝΤΙΘΕΤΟ προς αυτό! Πολύ δε περισσότερο αν αυτό το διέδιδαν και το κήρυτταν, ως βασικό τους παγκόσμιο άγγελμα! ένα τέτοιο άγγελμα, θα ήταν από μόνο του ΕΧΘΡΙΚΟ προς τον Κύριο που τους εμπιστεύτηκε ένα τέτοιο μυστικό, και θα τους καθιστούσε αυτομάτως ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ!

Ξεκάθαρα λοιπόν, ο Κύριος ουδέποτε είχε σκοπό να ασχολούνται οι δούλοι του με τον καιρό τής επιστροφής Του. Ουδέποτε τους ανέθεσε το "έργο" να κρατούν τσίλιες για το πότε θα επιστρέψει, να κηρύττουν ο ένας στον άλλο ψευδοπροφητείες για την έλευσή του, και να παραμελούν τα πραγματικά καθήκοντά τους, στον οίκο τής πίστεως. Γιατί ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να γνωρίζει ο Πιστός και Φρόνιμος Δούλος τον καιρό τής επιστροφής τού Κυρίου του. Επειδή είναι πάντα σε εγρήγορση και σε ετοιμότητα, και ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταθεί μπροστά Του με θάρρος για να Του επιδείξει το καλό του έργο. Ούτε χρειάζεται να θέτει ημερομηνίες και προβλέψεις για την έλευση τού Κυρίου στους συνδούλους του, γιατί όσοι απ' αυτούς είναι συνεπείς με το έργο που τους ανατέθηκε, θα είναι και αυτοί επίσης έτοιμοι και άγρυπνοι για να Τον συναντήσουν, οποτεδήποτε και αν ο Κύριος επιστρέψει ή τους ζητήσει λόγο. Και επειδή όσοι αμελούν το έργο Του, οι κακοί δούλοι, δικαίως πρέπει να πιασθούν ανέτοιμοι και να εκτεθούν στον Κύριο που θα επιστρέψει απροσδόκητα.

Το να κρατάει "τσίλιες" λοιπόν κάποιος, για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριος, και να ενημερώνει τους συνδούλους του διαρκώς και ειδικά πάνω στο θέμα αυτό, όχι μόνο δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Του, αλλά αποτελεί και καταφανή ΑΝΤΙΘΕΣΗ με το θέλημά Του, που είναι να επιστρέψει ΞΑΦΝΙΚΑ και να αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του. Πολύ δε περισσότερο, αν αυτός ο δούλος που υποτίθεται ότι πήρε την πληροφορία αυτή από τον Κύριό του, είχε κατ' επανάληψιν εξαγγείλει απανωτές ημερομηνίες για την επιστροφή τού Κυρίου του, και είχαν ΟΛΕΣ αποτύχει! Κάτι τέτοιο, θα αποδείκνυε ότι τέτοιοι άνθρωποι, σε καμία περίπτωση δεν έχουν επαφή με τον Κύριο, γι' αυτό και δεν γνωρίζουν το παραμικρό για τον καιρό τής επιστροφής Του! Τέτοιοι άνθρωποι μόνο ως ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ μπορούν να χαρακτηρισθούν, αν ισχυρίζονται ότι ο Κύριος με το Πνεύμα Του, μόνο σε αυτούς, τους απεκάλυψε τον καιρό τής έλευσής Του, επειδή τους θεωρεί "φίλους" Του. Γιατί αν ήταν πράγματι φίλοι Του, θα πετύχαιναν ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ φορά να εντοπίσουν τη σωστή ημερομηνία έλευσής Του, (αν υποθέσουμε ότι υπήρχε τέτοια ημερομηνία), και κάθε αποτυχία, θα πρόδιδε την ΨΕΥΔΗ ΑΥΘΑΔΕΙΑ ενός τέτοιου δούλου προς τους συνδούλους του, καθώς προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ του, εξαπατώντας τους, ενώ είναι απλός δούλος, (ίσως ούτε καν δούλος αυτού τού σπιτικού). Και θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ανόητοι εκείνοι οι σύνδουλοί του, που μετά από τόσες αποτυχίες, εξακολουθούν να δίνουν σημασία στα λόγια του!

Τέτοιου είδους προβλέψεις, μετά από τόσες αποτυχίες, θα έχαναν πλέον κάθε νόημα και κάθε αξιοπιστία. Και ακόμα και αν πράγματι ο Ίδιος ο Κύριος είχε αναθέσει σε έναν τέτοιο δούλο την αποστολή να εξαγγείλει την επιστροφή του, μετά από τόσες αποτυχίες, ο λόγος του θα είχε τόση αναξιοπιστία, που κάθε άλλο παρά θα γινόταν δεκτός από τους συνδούλους του! Θα ήταν λοιπόν ποτέ δυνατόν, ο ΠΡΟΓΝΩΣΤΗΣ Κύριος Ιησούς Χριστός, να αναθέσει την εξαγγελία τής επιστροφής Του, σε έναν δούλο, ο οποίος θα αποτύγχανε αμέτρητες φορές στον εντοπισμό τής έλευσής Του, ακυρώνοντας έτσι κάθε αξιοπιστία τού οποιουδήποτε αγγέλματός του, και της οποιασδήποτε σχέσεως που υποτίθεται ότι έχει μαζί Του;

4. Λόγοι για τις ψευδείς εξαγγελίες τής επιστροφής από τους Πονηρούς Δούλους

Εάν λοιπόν έχουν έτσι όλα αυτά, τι κάνει την εταιρία Σκοπιά και ορισμένους άλλους κακούς δούλους, να εξακολουθούν αδιάκοπα να προσδιορίζουν όρια και ημερομηνίες για την έλευση τού Κυρίου;

Είναι προφανείς οι λόγοι!

Σκεφθείτε: Εάν σε ένα σπιτικό, γεμάτο δούλους, κατά την απουσία τού Κυρίου, κάποιος από τους εργαζόμενους ισχυρίζεται ότι έχει με τον Κύριό του μια ειδική σχέση, σχέση όχι απλώς "κυρίου και δούλου", αλλά σχέση "Κυρίου και Φίλου", πώς θα του συμπεριφέρονταν οι άλλοι δούλοι τού σπιτιού; Δεν θα πρόσεχαν ιδιαίτερα τη σχέση τους μαζί του; Δεν θα ήταν ευγενέστεροι απέναντι στον ΦΙΛΟ τού Αφεντικού; Δεν θα του συμπεριφέρονταν σαν σε ΑΝΩΤΕΡΟ, και δεν θα πρόσεχαν πολύ να κάνουν αυτά που τους ζητάει;

Εάν πάλι τους έλεγε ότι μόνο αυτός γνωρίζει πότε θα επιστρέψει ο Κύριος τού σπιτιού, όλοι αυτοί που θα ήθελαν να είναι έτοιμοι να τον συναντήσουν, χωρίς προβλήματα, δεν θα φρόντιζαν "να τον έχουν από κοντά", για να μάθουν κάτι τόσο σημαντικό, και να τους βρει έτοιμους όταν επιστρέψει; Και ποιος δούλος θα τολμούσε να αντιταχθεί και να συγκρουσθεί και να μην υπακούσει τον Φίλο τού Κυρίου του; Και αυτός ο δούλος, ο δήθεν φίλος τού Κυρίου, θα κορδωνόταν, και θα καυχιόταν για την ιδιαίτερη σχέση του με τον Κύριό του, και θα ηγεμόνευε στους συνδούλους του, και θα τους μεταχειριζόταν κατά τις επιθυμίες του!

Εδώ είναι λοιπόν το μυστικό τών ισχυρισμών τής Σκοπιάς. Ένα μυστικό που και η ίδια δεν αρνείται, όταν λέει ότι το κριτήριο με το οποίο ο Κύριος "θα χωρίσει τα πρόβατα από τα ερίφια" κατά την κρίση, είναι δήθεν το πώς αυτά συμπεριφέρθηκαν στους "αδελφούς Του", δηλαδή στην δήθεν "χρισμένη" ηγεσία τών... Μαρτύρων τού Ιεχωβά!!!

Έτσι η εταιρία Σκοπιά, ως Πονηρός Δούλος, έχει καταφέρει σήμερα που γράφονται αυτά, να εξουσιάζει πάνω σε 7 εκατομμύρια ανθρώπους, να τους διατάζει με εξουσία, να καυχιέται σ' αυτούς ως δήθεν "φίλος" τού Κυρίου, να κατευθύνει και να ελέγχει τις ζωές τους, να τους βάζει να εργάζονται χωρίς μισθό για την ανάπτυξή της, να κηρύττουν τις διδασκαλίες της και να της συμπεριφέρονται ως "αγωγό τού Θεού". Με τέτοια εξουσία που να διατάζει ακόμα και μέλη οικογενειών να συμπεριφέρονται απάνθρωπα στα οικεία τους πρόσωπα που δεν αποδέχονται τη δική της εξουσία, και να απομονώνει τα θύματά της, από όλους όσους θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να απεξαρτηθούν από την απατηλή της εξουσία.

Κάποτε όμως θα έρθει η ώρα που "ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων" (Ματθαίος 24/κδ: 50,51).

Ν. Μ.