• 1. Σύνδεση με το προηγούμενο

• 2. Οι ρευστές δογματικές θέσεις τών ΜτΙ για τον Πολύ Όχλο

• 3. Το εξεταζόμενο χωρίο

• 4. Χρήση ασαφών χωρίων

• 5. Ένα οικοδόμημα χωρίς κολώνες

• 6. Μετά ταύτα

• 7. Αναρίθμητο σπέρμα

• 8. Ενώπιον τού θρόνου

• 9. Ντυμένοι με λευκές στολές

• 10. Μέσα στον Ναό

• 11. Η απάτη με την έννοια τής λέξης: "ναός"

1. Σύνδεση με το προηγούμενο

Ξεκινήσαμε να εξετάζουμε το θέμα αυτό εξ αφορμής της κακοδοξίας των Μ.τ.Ι., ότι δήθεν υπάρχουν δύο διαφορετικές χριστιανικές κλήσεις η με άλλα λόγια, προσκλήσεις. Η μία απευθύνεται μόνον σε 144.000 χριστιανούς όλων των εποχών, από τους οποίους όσοι έζησαν τα τελευταία 100 χρόνια είναι όλοι τους Μ.τ.Ι., και οι οποίοι προσκαλούνται σε ουράνια ελπίδα, αιώνιας, άφθαρτης και αθάνατης ζωής.

Η άλλη κλήση, απευθύνεται μέσω του κηρύγματος των Μ.τ.Ι.  σε όλους τους υπολοίπους ανθρώπους που ζουν σήμερα. Η πρόσκληση αυτή είναι για μια επιβίωση από τον Αρμαγεδδώνα και για μια ζωή επίγεια, δηλαδή επάνω στη γη που βλέπουμε, όχι απαλλαγμένη από την φθορά και τον θάνατο. Όσοι μετέχουν σ’ αυτήν την κλήση ελπίζουν σε μια αισθητή απόλαυση των υλικών αγαθών της γης.

Αυτή λοιπόν την πρωτοφανή και ανίερη αλλοίωση του Χριστιανικού Ευαγγελίου και της Χριστιανικής κλήσεως έχουμε ξεκινήσει από την προηγούμενη εκπομπή ήδη να εξετάζουμε, και θα συνεχίσουμε και σήμερα. Άλλωστε, η πλάνη των Μ.τ.Ι. όσον αφορά το ζήτημα της Χριστιανικής κλήσεως, απετέλεσε και το πρώτο βήμα του ανθρώπου που εξετάσαμε στην προηγούμενη σειρά εκπομπών στο δύσκολο δρόμο της επιστροφής από την αίρεση στο χώρο της γνήσιας και αυθεντικής Χριστιανικής Εκκλησίας.

Είδαμε στην προηγούμενη εκπομπή, ότι οι Μ.τ.Ι. προσπαθούν να υποστηρίξουν την επίγεια κλήση πάνω σε τρεις κυρίως ερμηνευτικούς ισχυρισμούς.

Πρώτον, στα «άλλα πρόβατα» της παραβολής του Καλού Ποιμένος, που αναφέρεται στο 10ο κεφ. του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου· δεύτερον, στον «πολύ όχλο» που αναφέρεται σε ένα όραμα του 7ου κεφαλαίου του βιβλίου της Αποκαλύψεως του Ιωάννου, και τρίτον, στην «νέα γη», που αναφέρεται αλληγορικά σε χωρία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, προκειμένου να περιγραφεί με κατανοητό τρόπο η κατάσταση της πνευματικής μακαριότητας που θα επικρατεί στον Μέλλοντα αιώνα.

Την περασμένη φορά εξετάσαμε με αρκετή λεπτομέρεια το πρώτο σκέλος, δηλαδή τα χωρία που αφορούσαν το μικρό ποίμνιο και τα άλλα πρόβατα. Σήμερα θα ασχοληθούμε αναλυτικά με το δεύτερο σκέλος. Έτσι, η σημερινή εκπομπή έχει τίτλο «Η χριστιανική κλήσις και ο πολύς όχλος της Αποκαλύψεως».

2. Οι ρευστές δογματικές θέσεις τών ΜτΙ για τον Πολύ Όχλο

Όπως και στο προηγούμενο θέμα περί άλλων προβάτων, έτσι και σήμερα, θα ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας αναπτύσσοντας πρώτα τις δογματικές θέσεις των Μ.τ.Ι. τις οποίες στη συνέχεια θα αναιρέσουμε μία προς μία. Βέβαια, η ανάπτυξη των δογματικών θέσεων των Μ.τ.Ι. για οποιοδήποτε θέμα, αλλά ιδιαίτερα για το ζήτημα του «πολύ όχλου» δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα, διότι κάθε τόσο τις αλλάζουν. Δεν έχουν σταθερή δογματική, αλλά κάθε τόσο αναιρούν τις προηγούμενες απόψεις τους και τις αντικαθιστούν με νέες, πολλές φορές αντιδιαμετρικά αντίθετες με τις πρώτες. Κάτι τέτοιο είναι οφθαλμοφανώς απαράδεκτο για την γνήσια χριστιανική Εκκλησία, η οποία άπαξ και αποφανθεί εν σώματι για κάτι, όπως για παράδειγμα στην Αποστολική Σύνοδο, δεν είναι δυνατόν ύστερα να το αναιρέσει. Το Πνεύμα το Άγιο που βρίσκεται στην Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να ψευσθεί. Μόνον ανθρώπινες οργανώσεις ψεύδονται. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός, πως η Εκκλησία είναι «ο οίκος του Θεού» και ο «στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15). Παρόλα αυτά, οι Μ.τ.Ι. όπως και το σύνολο των Χριστιανικών αιρέσεων, όχι μόνο δεν αισχύνονται να αλλάζουν κάθε τόσο δογματικές απόψεις σε μεγάλα και μικρά θεολογικά και πρακτικά ζητήματα, αλλά θρασύτατα δικαιολογούν αυτή τους την πράξη επικαλούμενοι το εδάφιο στις Παροιμίες (δ΄ 18), ότι το φως λάμπει «επί μάλλον και μάλλον». Το εδάφιο όμως αυτό κάθε άλλο παρά άλλοθι τους παρέχει, διότι είναι άσχετο με την εφαρμογή που θέλουν να του δώσουν. Συγκεκριμένα λέει τα εξής: «η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον εωσού γίνει τελεία η ημέρα». Είναι σαφές ότι το χωρίο αυτό αφορά την προσωπική πορεία ζωής του κάθε ανθρώπου που ακολουθεί τον δρόμο της δικαιοσύνης, και όχι την ιστορική πορεία της Χριστιανικής Εκκλησίας και τα θεμελιώδη της δόγματα πίστεως τα οποία «άπαξ» παρεδόθησαν «τοις αγίοις» (Ιούδ. 3). (5:14/37:36).

Δεν μπορεί κανείς ευσεβής να στηρίζεται σ’ αυτό το εδάφιο και να αλλοιώνει το χριστιανικό Ευαγγέλιο και την χριστιανική πρόσκληση και ελπίδα. Αλλά, κι αν είχαν έτσι τα πράγματα, όπως τα θέλουν οι Μ.τ.Ι., πάλι το εδάφιο αυτό δεν δικαιολογεί τις αυθαιρεσίες τους. Διότι όλοι γνωρίζουμε, ότι όταν το φως φέγγει περισσότερο και περισσότερο, εκείνο που κάνει είναι να αποκαλύπτει περισσότερες λεπτομέρειες στο αντικείμενο που φωτίζει, και όχι να το αναιρεί τελείως και στη θέση του να παρουσιάζει ένα νέο. Για παράδειγμα, όταν χαράζει η αυγή και το φως είναι λιγοστό, οι άνθρωποι που παρατηρούν ένα σπίτι βλέπουν το περίγραμμά του αλλά δεν διακρίνουν τις λεπτομέρειες. Όταν φέξει λίγο περισσότερο, τότε διακρίνουν και πόσα παράθυρα έχει, και ούτω καθ’ εξής. Όταν πια βγει ο ήλιος, τότε βλέπουν όλες τις λεπτομέρειες (6:12), π.χ. το χρώμα του, αν τα παράθυρα είναι ξύλινα η πλαστικά κ.τ.λ. Δεν βλέπουν την μία στιγμή σπίτι, την άλλη μια γάτα και την τρίτη ένα βουνό. Όμως οι αλλαγές που έχουν κάνει οι Μ.τ.Ι. στην δογματική τους είναι τραγικότερες απ’ αυτό το παράδειγμα. Έτσι, έχουν δηλώσει στο παρελθόν, ότι ο Αβαδδών ο άγγελος της αβύσσου που αναφέρεται στο Αποκάλυψις (θ, 11) είναι ο διάβολος, ο άρχων της εξουσίας του αέρος (Γραφικές Μελέτες τόμ. Ζ, σ. 199). Ύστερα που έλαμψε περισσότερο φως το άλλαξαν, και έλεγαν ότι είναι ο Χριστός (Σκοπιά 1970, σ.143). Δηλαδή, από το μαύρο στο άσπρο.

Υπάρχουν πάμπολλα τέτοια παραδείγματα στην δογματική ιστορία της εταιρείας «Σκοπιά». Μάλιστα, σε μερικά από αυτά επιστρέφουν και πάλι αργότερα στις παλαιές απόψεις (7:16), όπως στην περίπτωση του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Στην αρχή έλεγαν πως είναι ο Χριστός. Μετά έλεγαν πως είναι ο Αντίχριστος, και ύστερα πάλι ξαναλένε, πως είναι ο Χριστός. Ας μην πλανώμεθα. Δεν μπορεί ποτέ η χριστιανική Εκκλησία να κάνει τέτοια τρομερά λάθη και τέτοιες παλινδρομήσεις. Τον άγγελο να τον κάνει Χριστό, μετά να τον κάνει αντίχριστο και μετά να τον ξανακηρύττει για Χριστό. Ας κλείσουμε όμως εδώ αυτή την παρένθεση, μια και θα έπρεπε να αφιερώσουμε ολόκληρη εκπομπή ή εκπομπές για να αναφερθούμε στην πληθώρα αυτών των δογματικών αλληλοαναιρέσεων και αντιθέσεων που έχουν υπάρξει στην ιστορία της δογματικής των Μ.τ.Ι., και ας περιοριστούμε σε ό,τι αφορά το θέμα μας.

Έτσι, πληροφοριακά αναφέρουμε, ότι στο παρελθόν οι Μ.τ.Ι. δεν κήρυτταν δύο κλήσεις αλλά τέσσερεις. Δύο επίγειες και δύο ουράνιες. Μάλιστα, η μία από αυτές αφορούσε τον πολύ όχλο που μας ενδιαφέρει, ο οποίος τότε ονομαζόταν «μεγάλη ομάς» και για τον οποίο εδήλωναν ότι έχει ουράνια ελπίδα (Γρ. Μελ. τ. Ζ΄, σ. 726). Μάλιστα υποστήριζαν πως τα μελη του είναι «αι μωραί παρθένοι» και πως «εις μίαν παραβολήν ο Κύριος ονομάζει την τάξιν ταύτην «πονηρόν και οκνηρόν δούλον» (Γρ. Μελ. Ζ΄, σ169).

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και λένε, ότι ο «πολύς όχλος» έχει επίγεια ελπίδα και ταυτίζεται με το σύνολο σχεδόν των Μ.τ.Ι. Για να δούμε λοιπόν αναλυτικά την τρέχουσα διδασκαλία τους και να την αναιρέσουμε σημείο προς σημείο στη συνέχεια. Θα προστρέξουμε στο τελευταίο τους βιβλίο για το θέμα αυτό που έχει τίτλο «Αποκάλυψη. Το μεγαλειώδες αποκορύφωμά της πλησιάζει» εκδ. 1988.

3. Το εξεταζόμενο χωρίο

Πριν όμως από αυτό ας αναγνώσουμε το επίμαχο κομμάτι της Αγ. Γραφής από την Αποκάλυψη  (Απ. ζ΄, 1-17): «ΚΑΙ μετά τούτο είδον τέσσαρας αγγέλους εστώτας επί τας τέσσαρας γωνίας της γης, κρατούντας τους τέσσαρας ανέμους της γης, ίνα μη πνέη άνεμος επί της γης μήτε επί της θαλάσσης μήτε επί παν δένδρον. και είδον άλλον άγγελον αναβαίνοντα από ανατολής ηλίου, έχοντα σφραγίδα Θεού ζώντος, και έκραξε φωνή μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις, οις εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γην και την θάλασσαν, λέγων· μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, άχρις ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών. Και ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής υιών Ισραήλ· εκ φυλής Ιούδα δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι, εκ φυλής Ρουβήν δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Γάδ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Ασήρ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Νεφθαλείμ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Μανασσή δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Συμεών δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Λευί δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Ισσάχαρ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Ζαβουλών δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Ιωσήφ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Βενιαμίν δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι.

Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, ον αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτας ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου, περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταις χερσίν αυτών· και κράζουσι φωνή μεγάλη λέγοντες· η σωτηρία τω Θεώ ημών τω καθημένω επί του θρόνου και τω αρνίω. και πάντες οι άγγελοι ειστήκεισαν κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν ενώπιον του θρόνου επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τω Θεώ λέγοντες· αμήν· η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων λέγων μοι· ούτοι οι περιβεβλημένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες εισί και πόθεν ήλθον; και είρηκα αυτώ· κύριέ μου, συ οίδας. και είπέ μοι· ούτοί εισιν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου. δια τούτό εισιν ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τω ναώ αυτού. και ο καθήμενος επί του θρόνου σκηνώσει επ αυτούς. ου πεινάσουσιν έτι ουδέ διψήσουσιν έτι, ουδ ου μη πέση επ αυτούς ο ήλιος ουδέ παν καύμα, ότι το αρνίον το ανά μέσον του θρόνου ποιμανεί αυτούς, και οδηγήσει αυτούς επί ζωής πηγάς υδάτων, και εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον εκ των οφθαλμών αυτών». (9:40-13:10).

Αυτή λοιπόν την περικοπή από την Αποκάλυψη έχουν πάρει οι Μ.τ.Ι. για να υποστηρίξουν τις δύο χριστιανικές κλήσεις που κηρύττουν, λέγοντας χονδρικά πως οι πρώτοι 144.000 Ισραηλίτες που σφραγίζονται είναι κατά γράμμα 144.000 άνθρωποι, που όμως δεν είναι κατά γράμμα Ισραηλίτες, αλλά ανήκουν στον πνευματικό Ισραήλ, δηλαδή στην χριστιανική Εκκλησία. Μόνο αυτοί έχουν ουράνια πρόσκληση. Ο πολύς όχλος που εμφανίζεται στην επόμενη εικόνα του οράματος, λένε ότι είναι όλοι οι Μ.τ.Ι. που θα επιβιώσουν της μάχης του Αρμαγεδδώνος και ισχυρίζονται ότι αυτοί θα ζήσουν στην γη απολαμβάνοντας τα υλικά αγαθά.

4. Χρήση ασαφών χωρίων

Καταρχήν θέλουμε να παρατηρήσουμε, ότι οι Μ.τ.Ι. προκειμένου να υποστηρίξουν θεολογικά ένα τόσο σημαντικό δόγμα που αφορά μια επιπλέον χριστιανική κλήση, επικαλούνται χωρία της Αγ. Γραφής, τα οποία είναι ασαφή· όπως τμήματα και λεπτομέρειες παραβολών, όπως για τα άλλα (14:14) πρόβατα, η προφητικές εικόνες και μάλιστα από το δυσερμήνευτο βιβλίο της Αποκάλυψης, προκειμένου για τον πολύ όχλο. Αγνοούν τα τόσο σαφή, αδιαμφισβήτητα, τελεσίδικα και πάμπολλα συνάμα χωρία της Κ.Δ., και καταφεύγουν σε ελάχιστα αλληγορικά και παραβολικά χωρία που είναι ασαφή και δυσερμήνευτα. (14:38) Αυτά τα διαστρεβλώνουν για να ικανοποιήσουν τους σκοπούς τους. Μας έρχεται στον νου το εδάφιο στην Β΄ Πέτρου, γ΄ 16, μεταξύ των οποίων είναι «ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς λαλών εν αυταίς περί τούτων, εν οις εστι δυσνόητά τινα, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν». Εκεί βέβαια ο απόστολος Πέτρος αναφερόταν κυρίως στις επιστολές του απ. Παύλου, αλλά ισχύουν κατά μείζονα λόγον για την Αποκάλυψη.

5. Ένα οικοδόμημα χωρίς κολώνες

Η δεύτερη γενική παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε, είναι ότι εάν διαβάσει κανείς αβίαστα το κείμενο περί πολλού όχλου οδηγείται φυσιολογικά στο συμπέρασμα, ότι αυτή η τάξη δεν είναι επίγεια αλλά ουράνια. Ο Ιωάννης την βλέπει ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, όπως βλέπει και τους αγγέλους που είναι κύκλω του θρόνου του Θεού, και τους πρεσβυτέρους και τα τέσσερα ζώα. Αντίθετα, στην προηγούμενη εικόνα δεν είδε τους 144.000, οι οποίοι ήταν ακόμη στη γη. Εύλογα λοιπόν μπορεί κανείς να αναρωτηθεί και να πει: «τότε γιατί οι Μ.τ.Ι. ισχυρίζονται ότι ο Ιωάννης τους είδε στη γη και ότι πρόκειται για επίγεια τάξη;». Από που το συμπεραίνουν; Η απάντηση είναι απλή και ταυτόχρονα κωμικοτραγική.

Παλαιότερα, δεσμευμένοι βέβαια από την θέση που είχαν ότι οι 144.000 είναι ο κατά γράμμα αριθμός των πνευματικών Ισραηλιτών, και αντιμετωπίζοντας το μεγάλο πλήθος της επόμενης εικόνας, πήραν τα εδάφια 16 και 17, όπου ο πρεσβύτερος χρησιμοποιεί ορισμένες προφητικές εικόνες από τον Ησαία για να προσδιορίσει στον Ιωάννη την ταυτότητα αυτού του πλήθους, λέγοντάς του ότι δεν θα πεινάσουν και δεν θα διψάσουν πλέον, και τα ερμήνευσαν κατά γράμμα. Είπαν δηλαδή, ότι ναι μεν θα διψούν και θα πεινάνε, αλλά ο Χριστός θα τους τρέφει και θα τους ποτίζει, δηλαδή θα τους καλύπτει αυτές τις υλικές τους ανάγκες (16:45). Άρα λοιπόν, θα ζουν επί της γης που βλέπουμε σήμερα. Πρόκειται δηλαδή για μια επίγεια τάξη. Τραγικό ερμηνευτικό σφάλμα. Βέβαια, τώρα τελευταία, δηλαδή πριν από 3 η 4 χρόνια, έπαψαν να ερμηνεύουν τα εδάφια 16 και 17 κατά γράμμα, και αυτό φαίνεται στο βιβλίο που προηγουμένως αναφέραμε. Ωστόσο, κράτησαν ολόκληρο τον υπόλοιπο συλλογισμό.

Το δόγμα λοιπόν του «πολλού όχλου» μοιάζει με ένα κτίριο που κατασκεύασε η εταιρεία «Σκοπιά», το στήριξε ολόκληρο πάνω σε μία κολώνα, και στη συνέχεια γκρέμισε αυτήν την κολώνα. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο καλά στηρίζεται. Επ’ αυτού όμως θα επανέλθουμε να το εξετάσουμε αναλυτικότερα, όταν θα έλθει η σειρά αυτών των εδαφίων.

6. Μετά ταύτα

Και ας αρχίσουμε από το πρώτο εδάφιο που αναφέρεται στον πολύ όχλο, δηλαδή το Αποκ. ζ΄ 9. «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, ον αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτας ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου, περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταις χερσίν αυτών».

Στον στίχο αυτό περιγράφεται η εικόνα που είδε ο αγαπημένος Μαθητής ο Ιωάννης, σε σχέση με τον «πολύ όχλο». Ο στίχος ξεκινά με την φράση «μετά ταύτα». Οι Μ.τ.Ι. λένε ότι το «μετά ταύτα» δείχνει, ότι ο πολύς όχλος συγκεντρώνεται, αφού πρώτα έχουν σφραγιστεί, δηλαδή συγκεντρωθεί οι 144.000 που περιγράφονται στους προηγούμενους στίχους 1-8. Αυτό όμως είναι εσφαλμένο (18:35), διότι το «μετά ταύτα» υπάρχει και στον στίχο 1, δηλαδή πριν την σφράγιση των 144.000. «ΚΑΙ μετά τούτο είδον τέσσαρας αγγέλους ..» κ.τ.λ., στους οποίους λέει ο πέμπτος άγγελος στον στίχο 3: «μη βλάψητε μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, άχρις εως ου σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών».  Αλλά τι αναφέρεται πριν από αυτό το «μετά ταύτα»; Ας διαβάσουμε από το εδάφιο 12 του προηγουμένου κεφαλαίου «Και είδον ότε ήνοιξε την σφραγίδα την έκτην, και σεισμός μέγας εγένετο, και ο ήλιος μέλας εγένετο ως σάκκος τρίχινος, και η σελήνη όλη εγένετο ως αίμα και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην, ως συκή βάλλουσα τους ολύνθους αυτής, υπό ανέμου μεγάλου σειομένη, και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον ελισσόμενον, και παν όρος και νήσος εκ των τόπων αυτών εκινήθησαν». Και στη συνέχεια αναφέρει τον κοπετό όλων των ανθρώπων, διότι «ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού. Και τις δύναται να σταθή».

Για να προσδιορίσουμε αυτήν την χρονική στιγμή ακριβέστερα, ας διαβάσουμε το παράλληλο χωρίο από το κατά Ματθ. ευαγγέλιο κδ΄ 29-30 και εξής. «Ευθέως δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». Είναι λοιπόν φανερό, ότι αυτά συμβαίνουν μετά την μεγάλη θλίψη. Οι Μ.τ.Ι. όμως αρνούνται ότι οι 144.000 σφραγίζονται μετά την μεγάλη θλίψη. Έτσι οδηγούνται σε αντίφαση. Το «μετά ταύτα» λοιπόν που αναφέρεται στους στίχους 1 και 9, δεν δηλώνει χρονολογική ακολουθία ιστορικών γεγονότων, αλλά απλώς χρονολογική ακολουθία προφητικών εικόνων. Το όραμα που είδε για τους 144.000, το ακολούθησε το όραμα για τον «πολύ όχλο». Δεν συγκεντρώνεται ο «πολύς όχλος» μετά το σφράγισμα των 144.000.

7. Αναρίθμητο σπέρμα

Το πρώτο χαρακτηριστικό του «πολλού όχλου» είναι ότι "ουδείς ηδύνατο να τον αριθμήσει", και το δεύτερο, ότι προερχόταν «εκ παντός έθνους και φυλών και γλωσσών» στ.9. (21:31)

Λέγουν λοιπόν οι Μ.τ.Ι., ότι αυτοί δεν ανήκουν στην Χριστιανική Εκκλησία, δεν είναι χρισμένοι, σύμφωνα με την ορολογία τους, διότι αυτοί είναι αναρίθμητοι, ενώ οι χρισμένοι είναι μόνο 144.000. Αλλά ας δούμε, αν έτσι έχουν τα πράγματα. Με τις φράσεις αυτές μας έρχεται στον νου η Αβραμιαία επαγγελία. Την διαβάζουμε από την Γένεση, κεφ. κβ΄ και στίχοι 16-18: «… ώμοσα, λέγει Κύριος, ου είνεκεν εποίησας το ρήμα τούτο, και ουκ εφείσω του υιού σου του αγαπητού δι εμέ, η μην ευλογών ευλογήσω σε, και πληθύνων πληθυνώ το σπέρμα σου, ως τους αστέρας του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης, και κληρονομήσει το σπέρμα σου τας πόλεις των υπεναντίων· και ενευλογηθήσονται εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γης…».

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Θεός αναφέρει για ένα σπέρμα το οποίο αφενός θα επληθύνετο και θα γινόταν αναρίθμητο σε πλήθος όπως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης και επίσης μέσω αυτού θα ευλογούντο όλα τα έθνη της γης, και αφετέρου ότι αυτό το σπέρμα θα κυρίευε τις πύλες των εχθρών του. Μια παραλλαγή της επαγγελίας αναφέρεται στο Γένεσις κδ΄ 60: «και ευλόγησαν Ρεβέκκαν και είπαν αυτή· αδελφή ημών ει· γίνου εις χιλιάδας μυριάδων, και κληρονομησάτω το σπέρμα σου τας πόλεις των υπεναντίων». Βλέπουμε και εδώ τα δύο στοιχεία, μόνο που το αναρίθμητο εδώ εκφράζεται σαν χιλιάδες μυριάδων, δηλαδή δεκάδες εκατομμυρίων και όχι μόνο 144.000, όπως θέλουν οι Μ.τ.Ι. Όλα τα έθνη της γης τα οποία ευλογούνται μέσω του σπέρματος του Αβραάμ δεν είναι επίγεια τάξη, όπως ισχυρίζονται οι Μ.τ.Ι., αλλά οι ευλογίες που παίρνουν είναι για επουράνια ελπίδα. Αυτή την ερμηνεία και εφαρμογή έκανε ο απ. Πέτρος σε μια ομιλία του προς τους Ιουδαίους λίγο μετά την Πεντηκοστή στην Ιερουσαλήμ λέγοντας: «υμείς εστε υιοί των προφητών και της διαθήκης ης διέθετο ο Θεός προς τους πατέρας ημών, λέγων προς Αβραάμ· και εν τω σπέρματί σου ενευλογηθήσονται πάσαι αι πατριαί της γης. Υμίν πρώτον ο Θεός αναστήσας τον παίδα αυτού Ιησούν απέστειλεν αυτόν ευλογούντα υμάς εν τω αποστρέφειν έκαστον από των πονηριών υμών» (Πράξ. γ. 25 και 26).

Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο απ. Πέτρος λέγει ότι το σπέρμα είναι ο Ιησούς Χριστός δια του οποίου ευλογούνται όλα τα έθνη της γης. Και πρώτο έθνος είναι οι Ιουδαίοι.

Ας δούμε όμως την εφαρμογή της Αβραμιαίας επαγγελίας, αυτήν την φορά όμως από τον απ. Παύλο. «Γινώσκετε άρα ότι οι εκ πίστεως, ούτοί εισιν υιοί Αβραάμ. προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιοί τα έθνη ο Θεός, προευηγγελίσατο τω Αβραάμ ότι ενευλογηθήσονται εν σοί πάντα τα έθνη. ώστε οι εκ πίστεως ευλογούνται συν τω πιστώ Αβραάμ» (Γαλ. γ΄ 7-9). Παρατηρούμε και εδώ ότι τα έθνη που ευλογούνται είναι εκείνοι που τελικά γίνονται υιοί Αβραάμ. Γίνονται όμως και υιοί Θεού «πάντες γαρ υιοί Θεού εστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού·» (Γαλ. γ΄ 26).

Όσο για το σπέρμα του Αβραάμ αυτός είναι ο Χριστός. «Προς δε το Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού». Δεν λέγει και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλά ως περί ενός, και προς το σπέρμα σου, όστις είναι  ο Χριστός (Γαλ. γ΄ 16). Όποιοι λοιπόν από τα έθνη πιστέψουν στον Χριστό, χωρίς χρονικό η αριθμητικό περιορισμό, έρχονται σ' αυτούς οι ευλογίες και γίνονται «υιοι του Αβραάμ» και «υιοι του Θεού». Έτσι γίνονται και αυτοί, δευτερευόντως πλεόν, «σπέρμα του Αβραάμ», και σαν τέτοιοι γίνονται και κληρονόμοι. «Εάν δε είστε του Χριστού, … (Γαλ. γ΄ 29).

Έτσι λοιπόν παρατηρούμε, (26:14) από τα πρώτα κιόλα χαρακτηριστικά της ταυτότητάς τους, ότι αυτοί που αποτελούν τον πολύ όχλο, που είναι αναρίθμητοι και προέρχονται από όλα τα έθνη, δεν είναι άλλοι από το σπέρμα του Αβραάμ και οι κατά την επαγγελία κληρονόμοι.

8. Ενώπιον τού θρόνου

Το επόμενο χαρακτηριστικό τους είναι ότι «ίστανται ενώπιον του θρόνου» και «ενώπιον του αρνίου» (Αποκ. ζ΄ 9). Εδώ για να αποφύγει η εταιρεία Σκοπιά το γεγονός ότι  ο Ιωάννης είδε τον «πολύ όχλο» μπροστά στον θρόνο του θεού που είναι στον ουρανό, και κατά συνέπεια να παραδεχθεί ότι ο «πολύς όχλος» είναι ουράνια και όχι επίγεια τάξη, ακούστε σε τι σοφιστείες καταφεύγει. Υποστηρίζει ότι το «ενώπιον» εδώ σημαίνει μπροστά στα μάτια και άρα είναι κάτω από την εποπτεία του Θεού. Βέβαια, ακόμη και αυτό δεν αποδεικνύει ότι είναι στην γη, απλώς προσπαθούν να αναιρέσουν το κατάδηλο γεγονός ότι ο Ιωάννης τους βλέπει στον ουρανό. Βέβαια αγνοούν το γεγονός ότι ο Ιωάννης βλέπει μια εικόνα, ένα όραμα. Η φυσική και αβίαστη ερμηνεία του «ενώπιον», όταν πρόκειται για περιγραφές έχει την έννοια του «εμπρός από».

Ας δούμε όμως κάποιο ακριβώς ανάλογο χωρίο που δηλώνει ότι το ενώπιον του θρόνου σημαίνει στον ουρανό. Διαβάζοντας από το ιδ΄ κεφ. τους στίχους 2 και 3. «και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντής μεγάλης· και η φωνή ην ήκουσα, ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταις κιθάραις αυτών. και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων·...». Υπάρχουν πάρα πολλές τέτοιες εικόνες στην Αποκάλυψη όπου το «ενώπιον του θρόνου» σημαίνει μπροστά στον θρόνο του Θεού, στον ουρανό. Πιστεύουμε πως και αυτό το σημείο είναι ένα από τα πολλά για τα οποία, ή θα πρέπει να κατηγορηθεί η εταιρεία Σκοπιά για άγνοια της ελληνικής γλώσσας, ή για δόλο. Για να γίνει όμως αυτό σαφέστερο επιτρέψτε μας ένα σύντομο παράδειγμα. Εάν κάποιος σας περιγράφει ένα σπίτι και τον κήπο του, και σας πει: «Ενώπιον της οικείας υπάρχουν τρεις μηλιές», τι θα υποθέσετε; Ότι προ οφθαλμών του σπιτιού, αλλά στο φεγγάρι ήταν οι μηλιές; Ή θα εννοήσετε ότι ήταν μπροστά από το σπίτι; Καταλαβαίνετε λοιπόν πώς ερμηνεύουν οι Μ.τ.Ι τις Γραφές.

9. Ντυμένοι με λευκές στολές

Το επόμενο χαρακτηριστικό είναι ότι ο πολύς όχλος ήταν "ενδεδυμένοι στολάς λευκάς" (εδάφιο 9). Μάλιστα  στο εδάφιο 14 ο πρεσβύτερος διευκρινίζει στον Ιωάννη ότι «… και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου». Οι λευκές στολές αποτελούν μεγάλο πρόβλημα για τους ΜτΙ, διότι συμβολίζουν δικαίωση την οποία προσδίδουν μόνο στους 144.000 χρισμένους. Έτσι το αντιπαρέχονται με μισόλογα και ασάφειες. Η Αγ. Γραφή όμως, και ιδιαίτερα η Αποκάλυψη, είναι σαφείς για τις λευκές στολές. Καταρχήν, στολές λευκές λαμβάνουν όλοι οι Χριστιανοί Μάρτυρες:

«Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του αρνίου ην είχον·… και εδόθη αυτοίς εκάστω στολή λευκή, και ερρέθη αυτοίς ίνα αναπαύσωνται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρώσωσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί.» (Αποκ. στ΄, 9, 11).

Τις βρίσκουμε επίσης στις υποσχέσεις του Χριστού προς τις Εκκλησίες «Ο νικών ούτος περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς, και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού εκ της βίβλου της ζωής, και ομολογήσω το όνομα αυτού ενώπιον του πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού.» (Αποκ. γ΄5). Είναι φανερό, ότι ο νικών με τα λευκά ιμάτια δεν καλείται σε επίγεια ζωή. Ταυτόχρονα όμως έχουμε μια πολύ ισχυρή μαρτυρία για τις λευκές στολές που βρίσκεται στο τελευταίο κεφ. της Αποκάλυψης, στο κβ΄ εδάφιο 14. « Μακάριοι οι πλύνοντες…», δηλαδή στην άνω Ιερουσαλήμ η οποία είναι επουράνια. Βλέπουμε λοιπόν καθαρά, πως και μόνο από τις λευκές στολές, μπορούμε να προσδιορίσουμε ότι ο «πολύς όχλος» έχει ουράνια ελπίδα, και όχι επίγεια.

10. Μέσα στον Ναό

Αν και πιστεύουμε πως έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο πως και στην περίπτωση του πολλού όχλου οι ΜτΙ έχουν τελείως εσφαλμένες αντιλήψεις, ωστόσο ας σταθούμε σε ένα ακόμη χαρακτηριστικό αυτής της τάξης:

«Λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τω ναώ αυτού».

Άλλο ένα εδάφιο που πονάει την εταιρεία Σκοπιά. Κατά την άποψή τους μόνον η ιερατική τάξις έχει πρόσοδο στον Ναό, και επομένως μόνον οι 144.000 χιλιάδες, οι οποίοι θεωρούνται από τους ΜτΙ, σαν οι βασιλείς και οι ιερείς της Κ.Δ. Με αυτό όμως το σκεπτικό έρχονται σε σύγκρουση και σε αντίφαση με τα λεγόμενά τους. Για να παρακάμψουν λοιπόν αυτή την κακοτοπιά, τι σοφίστηκαν; Λένε, πως ο «πολύς όχλος» δεν λατρεύει τον Θεό μέρα και νύχτα μέσα στον Ναό, αλλά στην αυλή του. Και μάλιστα στην έξω αυλή, την αυλή των εθνικών. Εύλογα κάποιος θα αναρωτηθεί, "μα το κείμενο λέει, στον Ναό «εν τω Ναώ», δεν λέει στην εξωτερική αυλή του Ναού".

11. Η απάτη με την έννοια τής λέξης: "ναός"

Το πρόβλημα είναι ότι οι ΜτΙ πολλές φορές ερμηνεύουν την Αγ. Γραφή πολύ πρόχειρα. Έτσι διαβάζοντας το εδάφιο στα αγγλικά συνήντησαν την λέξη «temple» με την οποία όμως μεταφράζονται δύο ελληνικές λέξεις. Η λέξη ναός και η λέξη ιερό. Δεν κοίταξαν λοιπόν το πρωτότυπο, αλλά με προχειρότητα θεώρησαν ότι εννοείται το ιερό, που σαν έννοια περιλαμβάνει τον Ναό και τα περί αυτού οικοδομήματα. Όταν αντιλήφθηκαν το λάθος τους προσπάθησαν απεγνωσμένα και με νέες σοφιστείες να υποστηρίξουν τα αστήριχτα. Έτσι λοιπόν, υπαινίχτηκαν ότι η ελληνική λέξη ναός χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει και ολόκληρο το οικοδομικό συγκρότημα, δηλαδή ότι είναι ταυτόσημος  με τη λέξη ιερόν. Κάτι τέτοιο βεβαία είναι επίσης ανυπόστατο και εσφαλμένο.

Όλα τα σημεία οπού χρησιμοποιείται η λέξη ναός στην Κ.Δ είναι ξεκάθαρο ότι αναφέρονται στο καθαυτό κτίριο του ναού και όχι στα υπόλοιπα τμήματα του ιερού. Ωστόσο οι ΜτΙ ισχυρίζονται ότι σε δύο περιπτώσεις χρησιμοποιείται η λέξη με την ευρύτερη έννοια του ιερού που περιλαμβάνει και τις αυλές. Το πρώτο εδάφιο είναι το Ματθ. κζ΄ 5. «και ρίψας (ο Ιούδας) τα αργύρια εις τον ναόν, ανεχώρησεν, και απελθών απήγξατο». Ισχυρίζονται λοιπόν ότι επειδή ο Ιούδας δεν ήταν ιερέας δεν μπορούσε να μπει στο κτίριο του ναού για να τα ρίξει. Αυτό βέβαια, όχι μόνο δεν αποδεικνύει ότι οι δύο λέξεις είναι ταυτόσημες, αλλά για μια ακόμη φορά κάνει φανερή την άγνοια που έχουν γύρω από τη γλώσσα της Κ.Δ., ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν επιχειρήσει μετάφρασή της και δογματίζουν και θεολογούν με τις έννοιες, με έννοιες που παρερμηνεύουν. Στο εδάφιο που αναφέραμε προηγούμενα υπάρχουν οι λέξεις «ρίψας» και η πρόθεση «εις».  Η πρόθεση «εις» δηλώνει κατεύθυνση και όχι στάση εντός. Στη δεύτερη περίπτωση έπρεπε να είχε χρησιμοποιηθεί η πρόθεση «εν». Επί παραδείγματι, όταν λέμε «πηγαίνω εις το στάδιον», δεν εννοούμε ότι: «βρίσκομαι μέσα στο στάδιο», αλλά μπορεί να είμαι 50 χιλιόμετρα μακριά και να κατευθύνομαι προς τα εκεί. Ταυτόχρονα χρησιμοποιείται η λέξη «ρίψας», που σημαίνει ρίψη. Όταν λέμε «έριξε τον κουβά στο πηγάδι» δεν εννοούμε ότι κατέβηκε ο ίδιος στον πάτο του πηγαδιού και άφησε εκεί τον κουβά. Έτσι λοιπόν ο Ιούδας είναι φανερό ότι έριξε τα 30 αργύρια από μία απόσταση προς την κατεύθυνση του ναού και δεν μπήκε ο ίδιος μέσα. Παρατηρούμε λοιπόν, άλλο ένα σφάλμα ερμηνευτικό της εταιρείας Σκοπιά, λόγω αγνοίας της ελληνικής γλώσσας.

Δεν μας παίρνει όμως ο χρόνος να επεκταθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες το ζήτημα αυτό, που αν μη τι άλλο, θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον για τις μεθοδείες της πλάνης. Όσο για τα εδάφια 16 και 17, που αναφέρονται στην εκπλήρωση των προφητειών του Ησαΐα, και τα οποία στην αρχή είχαν παρερμηνεύσει, δίνοντάς τους κατά γράμμα ερμηνεία και αποδεχόμενοι υλική κάλυψη των σαρκικών αναγκών, της πείνας, της δίψας κ.τ.λ., είπαμε λίγα λόγια στην αρχή αυτής της εκπομπής. Λόγω περιορισμένου χρόνου, δεν μας δίνεται η δυνατότητα για μεγαλύτερη ανάλυση. Ωστόσο θέλουμε να προσθέσουμε, ότι ενώ στο πρόσφατο βιβλίο τους που αναφέραμε άλλαξαν αυτήν την άποψη, και έδωσαν πνευματική διάσταση σ’ αυτές τις ανάγκες, λέγοντας για παράδειγμα ότι οι «ζώσες πηγές υδάτων» στις οποίες θα τους οδηγήσει το Αρνίον, είναι οι προμήθειες που κάνει ο Θεός για να κερδίσουν αιώνια ζωή, εντούτοις σε μια πολύχρωμη εικόνα - στην ίδια σελίδα - παρουσιάζουν ένα όμορφο τοπίο στο οποίο δεσπόζει ένας καταρράκτης και γύρω του έχουν μαζευτεί μερικοί άνθρωποι που μοιάζουν ευτυχισμένοι. Η λεζάντα της εικόνας αναφέρει επί λέξει: «το αρνί θα οδηγήσει το μεγάλο πλήθος σε πηγές των υδάτων της ζωής». Αφήνουμε τα συμπεράσματα σε σας.

Κλείνοντας και την σημερινή εκπομπή, θέλουμε να τονίσουμε, ότι και ο δεύτερος ισχυρισμός των ΜτΙ περί επίγειας κλήσης, δηλαδή ο «πολύς όχλος» της Αποκάλυψης είναι μια τάξη που δεν έχει ουράνια αλλά επίγεια ελπίδα είναι αβάσιμος, ανυπόστατος, παράλογος και έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με την Αγ. Γραφή.

Επομένως ο ισχυρισμός αυτός είναι αντιχριστιανικός και γέννημα της πλάνης και της αίρεσης.

Απομαγνητοφώνηση π. Κωνσταντίνος Μ.

Σημείωση ΟΟΔΕ:

Όταν ο εκφωνητής κατέγραψε αυτή την εκπομπή, η εταιρία Σκοπιά δεν είχε ακόμα την Ελληνική Μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ), οπότε όταν μιλάει γι' αυτή, έχει υπ' όψιν του την Αγγλική, και μάλιστα στην απόδοση που είχε τότε, το 1991.

Επίσης, όταν μιλάει για το πώς αποδίδει κάποια χωρία το αρχαίο κείμενο τής Κ.Δ., έχει υπ' όψιν του το Κριτικό Κείμενο τής Διαστίχου, το οποίο αποδεχόταν η Εταιρία Σκοπιά και το διακινούσε τότε μεταξύ τών πιστών της. Στο βιβλίο αυτό, υπήρχε λέξη προς λέξη μετάφραση στα Αγγλικά τού αρχαίου κειμένου, και δίπλα σε ξεχωριστή στήλη, η τότε ΜΝΚ στα Αγγλικά, για σύγκριση.