Ερμηνευτικές "περιπέτειες"

1928. «Καταλλαγή», σελ. 172-3: «Ο πολύς όχλος ορθώς ορίζεται ως μέρος της Εκκλησίας, διότι εκλήθησαν να αποτελέσουν μέλη του σώματος του Χριστού».

1928. «Κυβέρνησις», σελ. 151: «Εκείνοι που θα συμμετέχουν μετά του Κυρίου εν τη Βασιλεία είναι μικρός αριθμός. Η βασιλική οικογένεια θα είναι μικρόν τι ποίμνιον ή ομάς. Η Γραφή δεικνύει ότι θα υπάρξει μέγα πλήθος το οποίον θα λάβει ζωή επί πνευματικού επιπέδου».

1930. «Φως», τόμος Α σελ. 101-102: «"μέγα πλήθος". Αυτοί δεν είναι στη διαθήκη ούτε εχρίσθησαν δι’ αυτήν. Τα λευκά ενδύματα μαρτυρούν ότι έχουν επιδοκιμασθή μόνον δια την θέση, δηλαδή ως δούλοι του μεγάλου Αρχιερέως δια τούτο ίστανται ενώπιον του θρόνου. Οι κλάδοι φοινίκων συμβολίζουν προσχώρηση ως δούλων… ».

1930. «Φως», τόμος Β σελ. 166: «Αποκ. ιθ' 6: "μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνο του αρνίου". Αυτό αναφέρεται μόνο εις το υπόλοιπον και εις κανένα άλλον. Γιατί πολλά εδάφια της Γραφής δεικνύουν ότι η τάξις του πολύ όχλου είναι αμελείς και απαντούν πολύ αργά στη κλήση μη λαμβάνοντας μέρος στο δείπνο. Το Λουκά ιδ' 24 περιγράφει ακριβώς τι η τάξις αυτή κάνει, δηλαδή φέρει δικαιολογίες για την αποχή από υπηρεσίας».

Σελ. 168: «Η τάξις αυτή του πολύ όχλου αψήφισε την πρόσκληση και άλλοι καθιερωθέντες ηρνήθησαν να υπηρετήσουν, έτσι ουδείς εφόρεσε το ένδυμα γάμου».

Σελ. 169: «(Δείπνο Κυρίου). Το δείπνο αυτό είναι η ανάπτυξις των προφητειών πράγμα, που δεν απολάμβαναν προ της ελεύσεως του Κυρίου, οι καθιερωμένοι. Ο κατάλογος των φαγητών περιέχει τροφή την οποίαν ο πολύς όχλος δεν δύναται να φάγη. Οι αγαπώντες αυτόν τηρούν τας εντολάς του. Ο πολύς όχλος δεν πράττει τούτο».

1936. «Πλούτη», σελ. 89: «Ο Ιωναδάβ παριστά την τάξη των ανθρώπων των ευρισκομένων σήμερον επί της γης κατά την διάρκεια του καιρού καθ’ ον το έργον της σφαγής ευρίσκεται εν προόδω, οι οποίοι είναι αγαθής διαθέσεως, και ευρίσκονται εκτός αρμονίας με την οργάνωσιν του Σατανά, οι οποίοι τάσσονται με το μέρος της δικαιοσύνης, και είναι εκείνοι, τους οποίους, εάν μείνουν πιστοί και ευπειθείς, ο Κύριος θα διαφυλάξει κατά τον καιρόν του Αρμαγεδδώνος, θα τους διαβιβάσει δια της θλίψεως και θα τους δώσει αιώνιον ζωήν επί της γης. Αυτοί αποτελούν την τάξιν των "προβάτων" οι οποίοι δεικνύουν εύνοιαν προς τον κεχρισμένον λαόν του Θεού, διότι γνωρίζουν ότι οι κεχρισμένοι του Κυρίου κάμνουν το έργον του».

Σελ. 133: «Η τάξις του Ιωναδάβ πρέπει να παραμείνη εις την άμαξαν ή οργάνωσιν τον Κυρίου με τον μεγαλύτερον και πρέπει να εξακολουθήση ευρισκομένη εις εγκάρδιον συμπάθειαν και αρμονίαν μετά του Κυρίου και της οργανώσεώς του και πρέπει ν' αποδείξη την κατάστασιν της καρδιάς του συνεργαζόμενος με τους μάρτυρες του Ιεχωβά μέχρις ότου τελειώσει η υπηρεσία της τάξεως του Αρχιερέως, η οποία ακόμη ευρίσκεται επί της γης».

1950. «Έστω ο Θεός αληθής», σελ. 159: «Πάτερ ημών… Όσοι προσευχήθησαν κατ' αυτόν τον τρόπο έχουν επωφεληθή από την λυτρωτική θυσία του Χριστού και είναι είτε πνευματικοί υιοί του Θεού είτε πιθανοί επίγειοι υιοί. Ένα υπόλοιπο πνευματικών υιών παραμένει ακόμη επάνω στη γη. Ενωμένοι μαζί τους από το έτος 1918 μ. Χ. Είναι ένα διαρκώς αυξανόμενο πλήθος ανθρώπων καλής θελήσεως. Κι αυτοί επίσης μπορούν να προσφωνήσουν τον Ιεχωβά "Πάτερ ημών", διότι στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού καθίστανται επίγεια τέκνα του ζωοδότου Χριστού Ιησού και γι’ αυτό βρίσκονται τεχνικώς στη θέση να γίνουν "εγγονοί" του Θεού. Στη Γραφή ο πάππος συχνά αναφέρεται ως πατέρας.

1953-57. «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», σελ. 317-318: Όσοι εβαπτίσθησαν με το πνεύμα του Ιεχωβά κι εβαπτίσθησαν έτσι στο σώμα του Χριστού αριθμούνται τελικά μόνο σε 144.000 πιστούς. Ιδιαίτερα από το έτος 1931 εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι έλαβαν το εν ύδατι βάπτισμα και ενώθηκαν με το χρισμένο υπόλοιπο στην διακήρυξη τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδων, με το εν ύδατι βάπτισμά των εσυμβόλισαν την αφιέρωσή τους στον Θεό δια Χριστού να πράττουν το θείο θέλημα και να λάβουν οποιανδήποτε παροχή μελλούσης ζωής μέσα στον νέο κόσμο επιφυλάσσει γι’ αυτούς ο Θεός. Όπως δείχνουν τα γεγονότα, αυτοί δεν έχουν βάπτισμα και χρίσμα με το πνεύμα του Θεού μαζί μ' ένα βάπτισμα στο σώμα του Χριστού και στο είδος του θανάτου του, θανάτου που φέρνει πλήρη αποξένωση από κάθε προοπτική τέλειας ανθρώπινης ζωής στον νέο κόσμο. Εν τούτοις αυτοί απολαμβάνουν μέρος του πνεύματος του Θεού καθώς κι ένα ειδικό βάπτισμα εκτός από την κατάδυσί τους στο νερό. Αυτό το βάπτισμα είναι στον Μεγαλύτερον Νώε».

1958. «Γεννηθήτω το θέλημα σου», σελ. 166: «Τα παρατηρούντα (την ανάμνηση) άλλα πρόβατα, έχουν προσωπική Γραφική μαρτυρία, ότι δεν είναι σ' εκείνη την διαθήκη για την βασιλεία».

1961. «Αγιασθήτω το όνομά σου», σελ. 333: «Το 1923, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ είχε ομιλήσει για την παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων (Ματθαίος κε΄ 31-46). Είχε τονίσει ότι οι λαοί των εθνών θα διηρούντο σε δύο τάξεις, συμβολικά πρόβατα και ερίφια, και ότι η τάξη των προβάτων κάνει καλό στο υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού που θα διέλθη ζωντανή δια της μάχης του Αρμαγεδδώνος για ν' απολαύση επίγειες ευλογίες κάτω από την βασιλεία του Θεού (Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1923)».

1975. «Ξύπνα», 21-1-75, σελ. 28: «Τα πράγματα αυτά μας βοηθούν να κατανοήσωμε τη δήλωση του Αποστόλου Ιωάννου ότι "πας" όστις πιστεύει στον Ιησούν εγεννήθη εκ Θεού (Α' Ιωάν. ε' 1). Ο Ιωάννης έγραψε σε έμπιστούς του, του πρώτου αιώνος μ. Χ., εκ των οποίων όλοι ήσαν της ουρανίου τάξεως που ήταν η "απαρχή" δηλαδή τα πρωτοκάρπια. Μία εξέτασις των συμφραζομένων δείχνει ότι ο Ιωάννης δεν εννοούσε ότι κάθε άτομο σε όλους τους αιώνες που θα πίστευε στον Ιησού θα εγεννάτο εκ νέου και θα πήγαινε στους ουρανούς. Αυτό που ήθελε να πη ήταν ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αναγεννηθή εκτός αν πίστευε στον Ιησού Χριστό.

Μήπως πρέπει να αναγεννηθήτε; Όχι αν είσθε από τους ανθρώπους που η ελπίδα τους είναι να ζήσουν στη γη κάτω από την κυριαρχία της ουράνιας βασιλείας του Θεού».

1976. «Το άγιον Πνεύμα η Δύναμις… », σελ. 130: «Από το 1935 έγινε σαφές ότι ο πολύς όχλος αποτελεί μία επίγεια τάξη που δεν έχει αναγεννηθεί. Αυτοί θα εξέλθουν από τη μεγάλη θλίψη για να εισέλθουν στη δίκαιη νέα τάξη για να απολαύσουν εκεί ένα επίγειο παράδεισο κάτω από την ουράνιο βασιλεία του Ιησού και των 144.000 συγκληρονόμων».

1984. «Επιβίωση», σελ. 87: «Μη Ισραηλίτες Νεθινείμ και γυιοί των δούλων τον Σολομώντα αυτοί είναι ο πολύς όχλος».

Σελ. 92: «Ο Ιωναδάβ σαν μη Ισραηλίτης προσκίαζε τα "άλλα πρόβατα"».

Σελ. 126: «Σήμερα υπάρχουν άτομα που εξικονίζονται από τον Οβάβ. Μολονότι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες αποφασίζουν να ενωθούν μαζί τους καθώς εκείνοι ταξιδεύουν προς την Νέα Τάξη του Θεού. Για να γίνει αυτό πρέπει να κόψουν δεσμούς με κοσμικούς συγγενείς και ανθρώπινες κυβερνήσεις».

1985. «Χιλιετής βασιλεία…», σελ. 35: «Αποκ. κ' 5… "Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη". Αυτό δεικνύει ότι και "ο πολύς όχλος" των λάτρεων στον πνευματικό ναό του Θεού, οι οποίοι επιζούν από την μεγάλη θλίψη δεν θα γίνουν αμέσως τέλειοι στη σάρκα και δεν θα κριθούν άξιοι αιωνίας ζωής πάνω στη γη αμέσως μετά το δέσιμο και το ρίξιμο στην άβυσσο του Σατανά του διαβόλου και των δαιμόνων του. Με τα εξυψωτικά βοηθήματα και τις ευλογίες της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού θα προοδεύσουν σιγά-σιγά σε ανθρώπινη τελειότητα και σε ικανότητα να ζουν στη σάρκα αναμάρτητα και να τηρούν αψεγάδιαστα τους νόμους του Θεού. Αλλά τι θα γίνουν τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που κοιμούνται στα επίγεια μνήματα και στους υδάτινους τάφους; Αποκ. κ' 13: Ανάμεσα σ' εκείνους που θα βγουν από τον Άδη ή τον κοινό τάφο των νεκρών ανθρώπων θα είναι και ο κακοποιός που κρεμάστηκε στον πάσσαλο δίπλα στον Ιησού και που ο Ιησούς είπε "Αλήθεια σου λέω σήμερα… ". Αυτός ο κακοποιός θα βγει από τον Άδη και θα μπει στον επίγειο παράδεισο που θα αποκατασταθεί πάλι το ανθρώπινο γένος από την βασιλεία τον Ιησού Χριστού. Σ' εκείνο τον παράδεισο θα έχει την ευκαιρία μαζί με άλλους αναστημένους νεκρούς ανθρώπους να διορθώσει τη ζωή του και να γιατρευτεί από τις ανθρώπινες ατέλειες και την αμαρτωλότητα. Με τον τρόπο αυτό στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας Χριστού θα μπορεί να φθάσει στο στόχο της ανθρώπινης τελειότητας και να γίνει κατά την εικόνα και ομοίωση του Θεού. Όλοι εκείνοι που θα φθάσουν να είναι τέλειοι και αναμάρτητοι πάνω στη γη, στο τέλος των χιλίων χρόνων θα πρέπει ωστόσο για να διατηρήσουν την τέλειαν ζωή τους να περάσουν μια τελική δοκιμή της οσιότητάς τους στην παγκόσμια κυρίαρχη διακυβέρνηση του Θεού».

1992. «Σκοπιά», 15-4-92, σελ. 13-15: «Νεθινείμ μη Ισραηλίτες αντιστοιχούν με τα σημερινά "άλλα πρόβατα". Οι Ισραηλίτες δεν ήταν οι μόνοι οι οποίοι έφυγαν από την Βαβυλώνα μαζί με τον Κυβερνήτην Ζοροβάβελ, υπήρχαν και άλλοι μη Ισραηλίτες οι δούλοι… Και οι απόγονοι των δούλων του Σολομώντος… Είναι λοιπόν λογικό να σκεφτεί κανείς σήμερα ότι άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες οι οποίοι δεν είναι πνευματικοί Ισραήλ θα ταυτίζονταν με το χρισμένο υπόλοιπον και θα προωθούσαν την λατρεία του Ιεχωβά… Φυσικά οι Νεθινείμ δεν εξισώθηκαν με τους ιερείς και τους Λευίτες».

1995. «Σκοπιά», 15-10-95, σελ. 26: «Στα πρόσφατα χρόνια εκατομμύρια περισσότερα άτομα έχουν ακολουθήσει την αληθινή λατρεία ως άλλα πρόβατα και έχουν γίνει "ένα ποίμνιο" μαζί με τους χρισμένους. Αυτοί που έχουν επίγειες ελπίδες αναγνωρίζουν τους αδελφούς του Ιησού ως πρεσβευτές της βασιλείας και γι’ αυτό τους βοηθούν κατά γράμμα και πνευματικά. Ο Ιησούς υπολογίζει σαν να γίνεται στον ίδιο αυτό που κάνουν τα άλλα πρόβατα για τους αδελφούς του στη γη. Τέτοιου είδους άτομα που θα είναι ζωντανοί όταν θα έρθει για να κρίνει τα έθνη θα κριθούν ως πρόβατα».

1998. «Σκοπιά», 1-2-98, σελ. 19-20: «Τα μέλη του μεγάλου πλήθους δεν συμμετέχουν στη Νέα διαθήκη. Στις ημέρες μας οι "αλλοεθνείς που προσκολλήθηκαν τον Ιεχωβά" είναι το μεγάλο πλήθος. Ο Θεός δεν τους υιοθετεί ως πνευματικούς γιους όπως με τους 144.000. Εντούτοις ανακηρύσσει αυτούς δικαίους με την έννοια που ανακηρύχθηκε ο Αβραάμ δίκαιος ως φίλος του Θεού».

1998. «Σκοπιά», 15-2-98: «Το 1935 "ο πολύς όχλος" ή αλλιώς το "μεγάλο πλήθος" που προηγουμένως θεωρούνταν δευτερεύουσα πνευματική τάξη τα μέλη της οποίας θα ήταν "σύντροφοι" της νύμφης του Χριστού στον ουρανό προσδιορίστηκε ως άλλα πρόβατα που έχουν επίγεια ελπίδα (Αποκ. ζ' 4-5, κα' 2, 9 και Ψαλμοί με' 14-15)».

1999. «Σκοπιά», 1-3-99, σελ. 14: «Ιεζεκ. μ' 1-17: Στα συμφραζόμενα του οράματος του Ιεζεκιήλ οι 12 φυλές του Ισραήλ εξεικονίζουν τα "άλλα πρόβατα"».

1999. «Σκοπιά», 1-4-99, σελ. 19: «Αποκ. ζ' 9-14. Ναι ο πολύς όχλος θα επιζήσει από τη μεγάλη θλίψη, κατά την οποία θα τερματιστεί ο παρών πονηρός κόσμος και θα περάσει στο νέο κόσμο του Θεού. Εκεί η υπάκουη ανθρωπότητα θα μπορέσει να ωφεληθεί πλήρως από τη θαυμάσια προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός προκειμένου να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την αμαρτία και το θάνατο (Αποκ. κβ' 1-2). Επομένως το "μεγάλο πλήθος" δεν θα αναγκαστεί ποτέ να γευτεί το θάνατο. Τι μοναδική προοπτική είναι αυτή!».

Πολύς Όχλος (επισήμανση)

Ο «πολύς όχλος», όπως κηρύττει το «Κυβερνών σώμα» του «πιστού και φρόνιμου δούλου», είναι μια ομάδα ανθρώπων, οπαδών της εταιρίας, όμως δευτέρας κατηγορίας. Όπως παρατηρούμε στα κείμενα της, η οργάνωση δεν είχε από την αρχή της ιδρύσεως της μια σταθερή θέση για την μετά θάνατον τύχη του «πολλού όχλου». Στην αρχή τον τοποθετούσε στον ουρανό και τον θεωρούσε μέλη της Εκκλησίας, μέλη του σώματος του Χριστού. Ήλθε όμως «νέο Φως» και αρχίζει η υποβάθμιση· ναι μεν είναι σε πνευματικό επίπεδο, όχι όμως μέλη της βασιλικής οικογενείας του Αρχιερέως (Χριστού). Ώσπου τους εξοστρακίζει από τις διάφορες θέσεις σε πνευματικό επίπεδο για να τους χαρακτηρίσει αμελείς, οκνηρούς, «Γαβαωνίτες», «νεροκουβαλιτές», αρνούμενους να προσφέρουν υπηρεσίες. Τώρα πλέον, μετά από όλες αυτές τις υποβαθμίσεις γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι, πώς τους χαρακτηρίζει η εταιρία και το αποδέχονται διότι το είπε ο «αγωγός» του Θεού. Είναι εκτός ουρανίου δόξης, έκτος του σώματος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, δεν είναι αναγεννημένοι από το Πνεύμα. Είναι δούλοι και παιδιά δούλων, αμπελουργοί και ξυλοκόποι, όπως ήταν στην Παλαιά Διαθήκη οι μη Ισραηλίτες- δεν έχουν τον Θεό Πατέρα. Προορισμό έχουν να ζήσουν στη γη και αυτό ακόμη με προϋποθέσεις. Διότι επί 1000 ακριβώς έτη θα διδάσκωνται και θα κρίνωνται έως ότου, στο τέλος αυτής της χιλιετίας, θα περάσουν από μία ακόμη κρίση. Η «Σκοπιά», φυσικά, αποφάσισε για όλα αυτά.

Όπως συνήθως, όλες αυτές οι διδασκαλίες της «Σκοπιάς» «περί πολλού όχλου» ευρίσκονται έκτος Αγίας Γραφής.

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, στην Αποκάλυψη, ορά τον «πολύ όχλο» ενώπιον του θρόνου του Θεού (Αποκ. ιθ' 1).