• 1. Η Σκοπιά αποπροσανατολίζει

• 2. Το ντοκουμέντο της δίκης

• 3. Συμπεράσματα και διαψεύσεις

Δεν θα εκθέταμε την ηθική υπόσταση ενός νεκρού αιρεσιάρχη, αν δεν μας ανάγκαζε η υποκριτική στάση της Εταιρίας Σκοπιά. Γιατί η Σκοπιά ενώ κατηγορεί όλους τους άλλους ως ακάθαρτους και τα μέλη της ως καθαρούς, ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ τις ακαθαρσίες των δικών της ηγετών και μελών για να παρουσιάζει δήθεν καθαρή βιτρίνα στους έξω. Αναγκαστικά λοιπόν, για να δείξουμε την υποκρισία και την κρυμμένη ακαθαρσία της Σκοπιάς, θα αναφερθούμε εδώ σε μία πλευρά της ψυχοπαθολογικής προσωπικότητας του ιδρυτή της, του Κ.Τ. Ρώσσελ, την οποία η Σκοπιά αγωνίζεται να κρύψει ή να συσκοτίσει.

Από τα παρακάτω ντοκουμέντα του δικαστηρίου που θα δείτε, εξάγονται πολλά ακόμα πράγματα για την προσωπικότητα και το βίο και πολιτεία του Ρώσσελ. Θα περιορισθούμε όμως εδώ μόνο σε όσα έχουν σχέση με τις παράνομες και μοιχευτικές του σχέσεις.

1. Η Σκοπιά αποπροσανατολίζει

Η ηγεσία της Σκοπιάς, γνωρίζει πολύ καλά τα πάθη και τις αμαρτίες του ιδρυτή της του Ρώσσελ. Γι' αυτό καταβάλλει στα έντυπά της φανερή προσπάθεια να τα συγκαλύψει, και να αποπροσανατολίσει την έρευνα επί των στοιχείων για το θέμα αυτό.

Μετά το θάνατο του Ρώσσελ η εταιρεία «Σκοπιά» προσπάθησε να ερμηνεύσει το προσωπικό πρόβλημα του διαζυγίου του Ρώσσελ με βάση τις προφητείες της Βίβλου. Η προσπάθεια αυτή έχει τις ρίζες της στην επιχειρηματολογία τού ίδιου τού Ρώσσελ ότι δηλαδή η γυναίκα του έπεσε θύμα σκοτεινών δυνάμεων, πίσω από τις όποιες κρύπτεται ο Σατανάς που επιθυμούσε να εξουδετερώσει το έργο τού «δούλου»!

Το 1917, με την κυκλοφορία του Ζ' τόμου των «Γραφικών Μελετών» η εταιρεία υποστήριξε πως η υπόθεση του διαζυγίου του Ρώσσελ προφητεύθηκε από τον προφήτη Ιεζεκιήλ: «Υιε ανθρώπου, ιδού εγώ θέλω αφαιρέσει από σου, δια μιας πληγής, το επιθύμημα των οφθαλμών σου. Και μη πενθήσης, μηδέ κλαύσης και ας μη ρεύσωσι τα δάκρυά σου» (Ιεζ. κδ' 16). Ο Ρώσσελ, σχολιάζει η «Σκοπιά», «ως μέλος του Μεγάλου Αρχιερέως, και ως αντιπρόσωπος του Χριστού εν τω κόσμω, ο μόνος οικονόμος "της τροφής εν καιρώ", υπέφερε δια τούτο πάρα πολύ, αλλ' ουδέποτε έχυσε δάκρυα» (ΓΜ, Ζ, έκδ. 1923, σ 607).

Εδώ ο Ρώσσελ εμφανίζεται πως αγαπούσε πολύ τη γυναίκα του και πως το διαζύγιο ήταν «θέλημα Θεού».

Το ότι δεν δάκρυσε για το χωρισμό, αυτό είναι μάλλον σίγουρο. Όμως το προσωπικό του πρόβλημα δεν έχει σχέση με την προφητεία του Ιεζεκιήλ. Σύμφωνα με νεώτερη ερμηνεία της «Σκοπιάς», το «επιθύμημα των οφθαλμών» για το όποιο κάνει λόγο ο προφήτης, δήλωνε τη σύζυγο του Ιεζεκιήλ, που ήταν άπιστη προς αυτόν ή προς τον Θεό και συμβολίζει την τάξη του «πονηρού δούλου» (Διεκδίκησις, τ. Α, 1932, σ. 335-337).

Την εποχή εκείνη η «Σκοπιά» δεν μιλούσε με κολακευτικά λόγια για τη γυναίκα του Ρώσσελ. Στο βιβλίο «Φως» (τ. Α' 1930, σ. 33-34) η κυρία Ρώσσελ προεικονίζεται από την Ιεζάβελ του εδαφίου Αποκ. β: 20, όπου αναφέρεται ότι αποκαλεί τον εαυτό της προφήτη «και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους πορνεύσαι και φαγείν ειδωλόθυτα».

Το βιβλίο «Φως» σχολιάζει το εδάφιο αυτό:

«Μεταξύ των αρχικών ιδρυτών της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρείας η "Σκοπιά", υπήρξε γυνή, η σύζυγος του προέδρου αυτής, ήτις και επέμενεν όπως εκδίδη την Σκοπιάν και, επειδή εύρεν αντίστασιν, ωδήγησε και άλλας γυναίκας να λάβουν πορείαν εναντίον του έργου του Κυρίου». «Το Γραφικόν αυτό εδάφιον... αναφέρεται εις ανάρμοστόν τινα κατάστασιν υφισταμένην εις την αληθή εκκλησίαν και εξασκηθείσαν υπό γυναικών, και τούτο κακώς, ήτις κατάστασις εξεικονίζεται υπό της Ιεζάβελ».

Αλλά και η άποψη αυτή αναθεωρήθηκε αργότερα. Η Ιεζάβελ δεν συμβολίζει πλέον τη γυναίκα του Ρώσσελ, αλλά τους αντιπάλους του Ρόδερφορδ στην εταιρεία κατά το έτος 1918 (Dann ist das Geheimnis Gottes Vollendet, 1970, σ. 173). Όμως αυτή η ερμηνεία είναι η τρίτη κατά σειρά. Το 1917, στο Ζ' τόμο των «Γραφικών Μελετών», (έκδ. 1923, σ. 47) αναφέρεται πως η Ιεζάβελ συμβολίζει την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία!

Αυτές οι αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες από μέ­ρους της «Σκοπιάς» αποδεικνύουν πόσο λίγο μπορεί κα­νείς να εμπιστευθεί σ' αυτήν, όταν πρόκειται για τόσο λεπτά θέματα, όπως είναι τα πραγματικά γεγονότα γύρω από το διαζύγιο τού Καρόλου Ρώσσελ.

Η εταιρεία επανέρχεται σ' αυτό το ζήτημα στο «Βι­βλίο Έτους» του 1983. Υποστηρίζει πως η συζυγική διαμάχη στο ζεύγος Ρώσσελ προέκυψε από την στάση της κυρίας Ρώσσελ, να μη ανέχεται έλεγχο στα άρθρα της που εδημοσιεύοντο στη «Σκοπιά». Παρασιωπά όμως εντελώς την πληροφορία, ότι εκείνη ουσιαστικά ήταν που ανακάλυψε πρώτη τα περί «πιστού και φρονίμου δούλου». Ειδικότερα η «Σκοπιά» υποστηρίζει:

«Η κυρία Ρώσσελ... ήταν... για ένα διάστημα συνεκδότρια του περιοδικού. Τελικά ζήτησε να ακούγεται η γνώμη της περισσότερο για το τι έπρεπε να δημοσιεύεται στη "Σκοπιά". Η φιλοδοξία της αυτή μπορούσε να συγ­κριθεί μ' εκείνη της αδελφής του Μωυσή, της Μαριάμ, που ξεσηκώθηκε εναντίον του αδελφού της» (Βιβλίον Έτους 1983, σ. 66). Σύμφωνα με τα στοιχεία της «Σκοπιάς» ο Ρώσσελ ανέφερε: «Βαθμιαία φάνηκε να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τίποτα απ' όσα γράφονταν στη Σκοπιά δεν ήταν κατάλληλα εκτός από εκείνα που έγραφε η ίδια και μ' ενοχλούσε διαρκώς με υποδείξεις για αλλαγές στα γραπτά μου» (Βιβλίον Έτους 1983, σ. 67).

Ισχυρίζεται ακόμη πως η κυρία Ρώσσελ εγκατέλειψε το σύζυγό της χωρίς προειδοποίηση κατά το έτος 1897 «μετά δεκαοκτώ χρόνια γάμου». «Για επτά περίπου χρόνια ζούσε χωριστά, ο Κ.Τ. Ρώσσελ της παρείχε ένα ξεχωριστό σπίτι και επίσης τη συντηρούσε οικονομικά» (σ. 68).

Σε ιδιαίτερο κεφάλαιο, με τίτλο «Όχι ανήθικος», το «Βιβλίον Έτους 1983» γράφει:

«Σαν να μην ήταν αρκετή η ένταση από τις συζυγικές στενοχώριες του Ρώσσελ, οι εχθροί του έφτασαν να κάνουν αισχρές κατηγορίες εναντίον του, ότι ήταν ανήθικος. Αυτές οι σκόπιμες ψευτιές συγκεντρώθηκαν γύρω από μια λεγόμενη ιστορία της "μέδουσας". Στη διάρκεια της δίκης τον Απρίλιο του 1906, η κυρία Ρώσσελ κατέθεσε ότι κάποια δεσποινίς Μπωλ της είπε ότι ο Κ.Τ. Ρώσσελ είχε πει κάποτε: «Είμαι σαν τη μέδουσα. Πλέω εδώ κι' εκεί. Αγγίζω τη μία και την άλλη, και εάν ανταποκρίνεται την παίρνω και εάν όχι πλέω σε άλλες». Όταν εξετάστηκε δημόσια σαν μάρτυρας, ο Κ. Τ. Ρώσσελ αρνήθηκε κατηγορηματικά την ιστορία της "μέδουσας", και όλη αυτή η υπόθεση διαγράφτηκε από τα πρακτικά του δικαστηρίου, ο δικαστής είπε στην αγόρευση του προς τους ενόρκους: "Αυτό το μικρό επεισόδιο σχετικά με το κορίτσι που ήταν στην οικογένεια, δεν είναι αιτία για δυσφήμηση και δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση"».

Το κορίτσι αυτό ήταν ορφανό, συνεχίζει το «Βιβλίο Έτους 1983»· πήγε στους Ρώσσελ το 1888, και ήταν περίπου 10 χρόνων. Τη μεταχειρίστηκαν σαν παιδί τους και καληνύχτιζε τον κύριο και την κυρία Ρώσσελ μ' ένα φιλί κάθε βράδυ όταν πήγαινε να κοιμηθεί (Πρακτικά του Δικαστηρίου, σελίδες 90 και 91). Η κυρία Ρώσσελ κατέθεσε ότι το υποτιθέμενο επεισόδιο συνέβη το 1894, όταν αυτό το κορίτσι δεν μπορεί να ήταν περισσότερο από δεκαπέντε χρόνων (Πρακτικά του Δικαστηρίου, σελίδα 15). Μετά απ' αυτό η κυρία Ρώσσελ έζησε με το σύζυγο της για τρία χρόνια και μετά έζησε χωριστά απ' αυτόν αλλά επτά χρόνια και κατόπιν υπέβαλε αγωγή διαζυγίου (Βιβλίο Έτους 1983, σ. 70-71).

Εκθέσαμε ήδη την άποψη του Ρώσσελ και την άποψη της εταιρείας, μετά το θάνατο του Ρώσσελ. Ποια όμως ήταν η θέση που πήρε η ίδια η κυρία Ρώσσελ στο συζυγικό της πρόβλημα, που οδήγησε στο διαζύγιο;

2. Το ντοκουμέντο της δίκης

Δυστυχώς όμως για τη Σκοπιά, υπάρχουν τα πρακτικά της δίκης του Ρώσσελ, όταν η γυναίκα του κατέθετε εναντίον του τα ντοκουμέντα της μοιχευτικής του πορείας!

Η σύζυγος του κου Ρώσσελ, αναφέρθηκε στην ηθική υπόστασή του, κατά την ένορκο κατάθεσή της ενώπιον το Ανώτερου Δικαστηρίου της Πενσυλβανίας (Superior Court of Pennsylvania, Appellant No 202, April Term. Appearances, σ. 10-17). Αυτό το απόσπασμα, στο όποιο η κυρία Ρώσσελ απαντά σε ερωτήσεις του δικηγόρου της, παραθέτουμε σε ελληνική μετάφραση:

Ερώτηση: Πότε είχατε την πρώτη σημαντική διαφωνία με  τον σύζυγο σας;

Απάντηση: ΤΟΥ πρώτος σοβαρός καυγάς με τον σύζυγο μου ήταν, αυτό πού είπατε σήμερα το πρωί, η πρώτη προσβολή με αυτή την γυναίκα, η οποία ήταν και στο γραφείο και στο σπίτι μας.

Παρέμβαση από τον κ. Porter (δικηγόρο της κυρίας Russell): Δεν σημαίνει αυτό ότι υποβάλλουμε μήνυση.

Ερώτηση: Δεν εννοείτε με αυτό, ότι του σύζυγος σας ήταν ένοχος μοιχείας;

Απάντηση: Όχι.

Ερώτηση: Πώς έλεγαν το κορίτσι;

Απάντηση: Rose Ball.

Ερώτηση: Είναι το κορίτσι, για το όποιο μιλούσατε πριν από λίγο;

Απάντηση: Ναι, κύριε.

Ερώτηση: Πόσο καιρό ήταν αυτή μαζί σας, πριν ξεσπάσει του καυγάς;

Απάντηση: Ήλθε σ' εμάς γύρω στα 1884...

Ερώτηση: Ζούσε μαζί σας;

Απάντηση: Ναι, κύριε.

Ερώτηση: Πόσο καιρό έζησε μαζί σας;

Απάντηση: Ήταν μαζί μας 10 η 11 χρόνια - Ά! ήταν μαζί μας γύρω στα 12 χρόνια.

Ερώτηση: Πείτε μας τι παρατηρήσατε στην συμπεριφορά του συζύγου σας με την κοπέλα, όταν ήσασταν παρούσα στο σπίτι σας.

Απάντηση: Πριν από αυτό του σύζυγός μου, μου είχε προτείνει την ιδέα του χωρισμού και είπε, ότι εάν συμφωνούσα με έναν χωρισμό, θα μου  έδινε το σπίτι στο όποιο ζούσαμε. Είπε ότι δεν ταιριάζαμε.

Ερώτηση: Πότε συνέβη αυτό;

Απάντηση: Αυτό συνέβη λίγο πριν εκδηλωθεί αυτή η αντίδραση, γύρω στο 1893. Ακόμη ζούσαμε στη λεωφόρο Clifton.

Ερώτηση: Τι προκάλεσε την πρόταση του συζύγου σας;

Απάντηση: Πολλές διαφωνίες και μεταξύ άλλων το έξης: Υπήρχαν γράμματα που είχε γράψει του σύζυγος μου σε αποδέκτες για τους όποιους είχα να προβάλω πολύ σοβαρές αντιρρήσεις. Ένα από αυτά περιήλθε στην κατοχή μου ως έξης: ΤΟΥ κύριος Russell είχε ορισμένα γράμματα, ορισμένα φάκελλα, που ήταν μαρκαρισμένα προσωπικά. Η λέξη "Προσωπικά" ήταν τυπωμένη σ' αυτά, και έστελνε αρκετά από αυτά τα φάκελλα σε πρόσωπα, τα όποια ήθελε να αλληλογραφούν μαζί του κατ' ιδίαν.

Ένσταση ότι αυτό Δεν υπάγεται στην (επί τής υποθέσεως) αρμοδιότητα του Δικαστηρίου.

Από το Δικαστήριο: Δεν νομίζω ότι αυτό τείνει να καταδείξει κάποιες προσωπικές προσβολές, εκτός αν αυτή (η κυρία Russell) οδηγεί εις κάτι (αξιόλογο).

Από τον κύριο Porter: Πείτε απλώς, πολύ συνοπτικά, τι προκάλεσε αυτή την πρόταση του κυρίου Russell δηλαδή, ότι έπρεπε να χωρίσετε, ότι δεν ταιριάζατε.

Ένσταση ότι αυτό είναι θέμα άσχετο και εκτός τής αρμοδιότητας του Δικαστηρίου.

Από το Δικαστήριο: Αυτό είναι θέμα κρίσιμο για την παρούσα δίκη αν προκλήθηκε από κάποιες προσβολές σε βάρος τής συζύγου. Όπως παρουσιάζεται τώρα, δεν είναι κρίσιμο. Μπορείτε να εκθέσετε το ιστορικό τής υποθέσεως και των σχέσεων των μερών. Ας την αφήσουμε να αρχίσει με τις πρώτες προσβολές που παρατήρησε να της κάνει αυτός, και με το τι ήσαν αυτές οι προσβολές.

Από τον κύριο Porter:

Ερώτηση: Θέλω να μας πείτε τι έκανε του σύζυγος σας με την παρέα αυτής της γυναίκας της Rose, παρουσία σας και σπίτι σας.

Απάντηση: Πρώτα απ' όλα, το θεωρούσα...

Ένσταση!

Ερώτηση: Πες μας τι είδες, και τι είπε αυτός και τι έγινε.

Απάντηση: Ένα βράδι, ήμουν στο κάτω πάτωμα και η βιβλιοθήκη μας και το υπνοδωμάτιο μας ήταν το ένα δίπλα στο άλλο στο πάνω πάτωμα στον δεύτερο όροφο· και εγώ ήμουν το βράδυ στο κάτω πάτωμα και διάβαζα, και ανέβηκα στο πάνω πάτωμα, γύρω στις 10 η ώρα, στο δωμάτιό του, και υπέθεσα ότι αυτός θα ήταν η στην βιβλιοθήκη ή ότι θα είχε πάει για ύπνο, και όταν ανέβηκα εκεί αυτός δεν ήταν πουθενά, και βγήκα προς το χωλ, και είδα ότι αυτός ήταν με τη βραδινή του ρόμπα, και καθόταν δίπλα στο κρεβάτι της δίδος Ball, και αυτή ήταν στο κρεβάτι. Και άλλες φορές τον είδα να πηγαίνει εκεί και αυτήν να τον καλεί μέσα λέγοντας ότι "δεν ένοιωθε καλά και ότι τον ήθελε μέσα" και εγώ προέβαλα αντιρρήσεις σ' αυτό, και είπα ότι "ήταν πολύ άπρεπο", και είπα "υπάρχουν άνθρωποι στο σπίτι, και τι όνομα θα μας κολλήσουν, εάν εσύ κάνεις τέτοια πράγματα;" Και αυτός θύμωσε.

Ερώτηση: Λέτε ότι τον βρήκατε να κάνει αυτό και άλλες φορές. Πόσο συχνά μετά από αυτό;

Απάντηση: Τον συνέλαβα πολλές φορές, Δεν θυμάμαι πόσο συχνά.

Ερώτηση: Στο δωμάτιο της;

Απάντηση: Ναι, κύριε. Και τον βρήκα στο δωμάτιο της υπηρέτριας επίσης και τον βρήκα κλειδωμένο μέσα στο δωμάτιο της υπηρέτριας.

Ερώτηση: Σας έδωσε καμιά εξήγηση, γιατί ήταν στο δωμάτιο της υπηρέτριας;

Απάντηση: Όχι, Δεν μου έδωσε, μόνο θύμωσε.

Ερώτηση: Τι του είπατε γι' αυτή την συμπεριφορά και τι είπε αυτός;

Απάντηση: Του είπα: "Έχουμε μεγάλη δουλειά στα χέρια μας" και είπα, "σ’ αυτή τη δουλειά εσύ και εγώ πρέπει να περπατήσουμε πολύ προσεκτικά μπροστά στον κόσμο, και εάν πρόκειται να κάνεις πράγματα σαν αυτά, τι θα γίνει; Ας υποθέσουμε ότι είσαι εντάξει, Δεν νομίζεις ότι ο κόσμος θα μιλάει για πράγματα σαν αυτά;" και είπα: "Δεν είμαι ευχαριστημένη με αυτό"· και αυτός είπε ότι "Δεν θα τον εξουσιάζω εγώ". Και εγώ αισθάνθηκα πολύ δυσάρεστα γι' αυτό.

Ερώτηση: Τι έκανε η Rose στη Σκοπιά;

Απάντηση: Φρόντιζε για την αλληλογραφία.

Ερώτηση: Πού ήταν το γραφείο της σε σχέση με το γραφείο του κυρίου Russell στην εταιρεία Σκοπιά;

Απάντηση: Δεν ήταν πλησίον τα γραφεία τους. Το γραφείο της ήταν σε άλλη αίθουσα.

Ερώτηση: Τι ώρα πήγαινε αυτός τα πρωινά στον Πύργο της Σκοπιάς;

Απάντηση: Δεν θυμάμαι. Αυτός συνήθως κατέβαινε μόνος.

Ερώτηση: Ποιος επέστρεφε μαζί του;

Απάντηση: Αυτή ερχόταν μαζί του τα βράδια και έφθαναν στο σπίτι γύρω στις 11 η ώρα, οι δε νεαροί που ήσαν στο γραφείο - αυτή ήταν η μοναδική κοπέλα - και οι νεαροί θα επέστρεφαν σπίτι, και δεν επέτρεπε σ' αυτήν να επιστρέφει μαζί τους. Και αυτή έπρεπε να περιμένει και πάντοτε επέστρεφε μαζί του.

Ένσταση!

Ερώτηση: Θέλω απλά και μόνο το γεγονός. Η Rose επέστρεφε σπίτι με τον σύζυγο σας;

Απάντηση: Ναι, κύριε.

Ερώτηση: Και οι νεαροί επέστρεφαν σπίτι πριν απ' αυτούς;

Απάντηση: Ναι, Κύριε.

Ερώτηση: Λέγετε στο Δικαστήριο και στους ενόρκους τη συζήτηση, εάν είχατε, με αυτή, την κοπέλα την Rose, σχετικά με τις σχέσεις της με τον σύζυγό σας, την όποια αναφέρατε στο σύζυγο σας.

Ένσταση!

Από το Δικαστήριο: Η ένσταση γίνεται δεκτή, εκτός εάν πείτε τι προτίθεσθε να αποδείξετε.

Από τον κύριο Porter: Έχουμε την πρόθεση να αποδείξουμε με την μάρτυρα επί του βήματος, ότι η ενάγουσα, αφού παρατήρησε την συμπεριφορά, όπως την ανέφερε η ίδια, του συζύγου της με την Rose Ball, αυτή πήγε στην κοπέλα και εξασφάλισε από αυτήν την δήλωση ότι του κ. Russell αρκετές φορές την αγκάλιαζε και την φιλούσε, ότι την αποκαλούσε μικρή του σύζυγο και μέδουσα και της έλεγε ότι η καρδιά του άνδρα είναι τόσο μεγάλη, ώστε αυτός μπορεί να αγαπά μια ντουζίνα γυναίκες, αλλά η καρδιά της γυναίκας είναι τόσο μικρή που μπορεί να αγαπήσει σωστά μόνο έναν άνδρα. Αφού έλαβε αυτή τη δήλωση από την Rose Ball, η ενάγουσα την είπε στον άνδρα της, και αυτός παραδέχθηκε ότι ήταν αλήθεια.

Ένσταση ότι το θέμα είναι άσχετο και εκτός της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου, ιδίως επειδή αποδίδεται μία συνομιλία η όποια, εάν υπήρξε, δεν θα έτεινε καθόλου να αποδείξει προσβολές του προσώπου της κυρίας Russell.

Η Ένσταση απορρίπτεται και το επί της ενστάσεως πρακτικό σφραγίζεται για τον εναγόμενο.

Από το Δικαστήριο: Δεν θα σας επιτρέψουμε να αναφερθείτε στο τι η Rose Ball της είπε. Θα σας επιτρέψουμε να δείξετε ότι αυτή πήγε στον σύζυγο της και του είπε, ότι η Rose Ball της είχε πει ότι αυτός την κρατούσε και της έλεγε ότι αυτή ήταν η αγαπημένη μικρή του γυναίκα, και ότι αυτός είπε ότι αυτό ήταν αλήθεια.

Από τον κύριο Porter:

Ερώτηση: Καταλάβατε την ρύθμιση του Δικαστηρίου; Πρέπει να πείτε τι είπατε στον σύζυγό σας, ότι η Rose είχε πει και την απάντηση του σε σας.

Απάντηση: Του είπα ότι είχα μάθει κάτι, το όποιο ήταν πολύ σοβαρό, και δεν του το είπα αμέσως. Άφησα να περάσει μία ήμερα, έως ότου αισθάνθηκα ότι είχα αυτοέλεγχο και θα μπορούσα να μιλήσω και τότε του είπα ότι "είχα κάτι πολύ σοβαρό να του πω", γι' αυτό το θέμα, και αυτός είπε, "Τι συμβαίνει;" και εγώ είπα, "Η Rose, μου είπε ότι ήσουν πολύ εξοικειωμένος μαζί της, ότι έχεις αποκτήσει την συνήθεια να την αγκαλιάζεις και να την φιλάς και να την έχεις να κάθεται στα γόνατα σου, και να αγκαλιάζεσθε του ένας με τον άλλο, και μου είπε ότι την πρόσταξες, με τίποτε να μην μου το πει, αλλά αυτή δεν μπορούσε να το κρατήσει άλλο". Είπε ότι, "επειδή ήμουν στεναχωρημένη γι' αυτό, αυτή ένοιωθε την ανάγκη να έλθει και να ομολογήσει σε μένα, και έτσι έκαμε".

Από το Δικαστήριο:

Ερώτηση: Τι είπε αυτός;

Απάντηση: Προσπάθησε να αποδώσει μικρή σημασία σ' αυτό, στην αρχή και του είπα, "Σύζυγε, δεν μπορείς να το κάμεις αυτό. Τα ξέρω όλα. Μου τα είπε ευθέως και γνωρίζω ότι είναι αλήθεια". Λοιπόν, είπε ότι "λυπάται". Ότι "ήταν αλήθεια", αλλά λυπάται. Είπε ότι "δεν ήθελε να βλάψει κανένα". Είπα, "Δεν κατανοώ πώς μπορείς να κάνεις μια πράξη σαν αυτή, χωρίς να θέλεις να βλάψεις κανέναν".

Ερώτηση: Ποια χρονιά συνέβη αυτό;

Απάντηση: Το φθινόπωρο του 1894.

Από τον κύριο Porter:

Ερώτηση: Στον σύζυγο σας, κατ' αυτήν τη συνάντηση, αναφερθήκατε σε τίποτα γλυκόλογα;

Απάντηση: Ναι κύριε.

Ερώτηση: Ποια ήταν αυτά;

Απάντηση: Είπα... "Αυτή μου είπε ότι αυτά συνέβαιναν κάτω, στο γραφείο, όταν αυτή έμενε κάτω μαζί του τα βράδια, αφού έφευγαν οι υπόλοιποι, και στο σπίτι οποιαδήποτε ώρα, όταν δεν ήμουν παρούσα".

Ερώτηση: Τώρα, για τα γλυκόλογα.

Απάντηση: Αυτή είπε, "ένα βράδυ όταν ήλθε μαζί του, μόλις μπήκε στο χωλ, ήταν αργά το βράδυ, γύρω στις 11 η ώρα, αυτός έβαλε τα χέρια του γύρω της και την φίλησε". Αυτό έγινε στον προθάλαμο προτού να μπουν στο χωλ, και αυτός την αποκαλούσε "μικρή του σύζυγο", αλλά αυτή είπε, "Δεν είμαι σύζυγός σου", και αυτός είπε. "Θα σε λέω κόρη μου, και μια κόρη έχει σχεδόν όλα τα προνόμια μιας συζύγου".

Ερώτηση: Και τι άλλοι όροι χρησιμοποιήθηκαν;

Απάντηση: Τότε αυτός είπε: "Είμαι σαν μέδουσα. Πλέω πότε δω, πότε εκεί. Αγγίζω αυτήν κι αγγίζω εκείνην, και όποια ανταποκριθεί, την παίρνω σε μέν, και αν όχι, πλέω για άλλες," και αυτή το κατέγραψε επακριβώς, (και μου το είπε), ώστε μπορούσα να το θυμάμαι καλά, όταν θα του μιλούσα γι' αυτό. Και αυτός ομολόγησε ότι τα είχε πει αυτά.

Ο νομικός σύμβουλος του εναγομένου καλεί το Δικαστήριο να αποκλείσει την κατάθεση της μάρτυρος που αναφέρεται στην υποτιθέμενη κακή συμπεριφορά του κυρίου Russell και της κοπέλας αυτής, της Rose Ball, την όποια συμπεριφορά η μάρτυς λέει ότι την ανακάλυψε το 1894, διότι το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο ειδικά προσδιορίζει ότι οι προσβολές για τις όποιες παραπονείται η ενάγουσα άρχισαν το 1897.

Από το Δικαστήριο:

Δεν τα είχατε αναφέρει αυτά στο δικόγραφο της αγωγής σας (μηνύσεως σας). Θα δεχθώ το αίτημα και θα αποκλείσω αυτή την μαρτυρία...

Το πρακτικό των ενστάσεων σφραγίζεται για την ενάγουσα.

[σφραγίδα]

Από τον κύριο Porter:

Ερώτηση: Αυτή η αγωγή κατετέθη από σας τον Απρίλιο 1903. και θα υποχρεωθούμε να περιορίσουμε την κατάθεση, σ’ ο,τι συνέβη μετά τον Απρίλιο του 1896, λίγες μέρες πριν ή μετά δεν έχει σημασία.

Από το Δικαστήριο: Θα σας επιτρέψουμε ένα περιθώριο ενός έτους (πριν), εάν θέλετε.

Από τον κύριο Porter:

Ερώτηση: Αρχίστε από τον Ιανουάριο του 1896. ΤΟΥ κ. Russell και εσείς συζητήσατε ξανά το θέμα Rose Ball μετά ας πούμε από την 1η Ιανουαρίου 1896, δηλαδή ανέκυψε έκτοτε τέτοιο θέμα συζητήσεως;

Απάντηση: Ναι κύριε.

Ερώτηση: Τι ελέχθη από σας ή από τον σύζυγό σας σχετικά με αυτή την κοπέλα, την Rose Ball, μετά την 1η Ιανουαρίου 1896 και που;

Ένσταση ότι το θέμα είναι άσχετο και εκτός αρμοδιότητας του Δικαστηρίου αφού δεν είναι παρά μια προσπάθεια να ξαναεισαχθεί η μαρτυρία, η οποία ήδη έχει αποκλεισθεί.

Δεκτή η ένσταση και το πρακτικό σφραγίζεται για την ενάγουσα. [Σφραγίδα].

3. Συμπεράσματα και διαψεύσεις

Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι η κυρία Ρώσσελ, στις καταθέσεις της, δεν αναφέρεται καθόλου στα ζητήματα των διαφωνιών της με τον Ρώσσελ, για τη συγγραφή των άρθρων, και τη σχέση τους με την εταιρία Σκοπιά, ώστε να δημιουργούνται σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο έπαιξαν ένα ρόλο στη συζυγική διαμάχη. Σύμφωνα με την κατάθεση της κυρίας Ρώσσελ, η απαίτηση του συζύγου της να μην εξουσιάζεται από αυτήν δεν ανεφέρετο στο τι πρέπει να δημοσιεύεται στη «Σκοπιά», αλλά σε ζητήματα ηθικής συμπεριφοράς. Σύμφωνα πάντοτε με την ίδια κατάθεση, ο Ρώσσελ δεν ανεχόταν κριτική από μέρους της συζύγου του για την ανάρμοστη για έναν έγγαμο άνδρα διαγωγή απέναντι σε μια ξένη νεαρή γυναίκα.

Πρέπει ακόμη να προσθέσουμε ότι ο Ρώσσελ είχε κάθε λόγο να μεταβάλει το προσωπικό του ζήτημα σε υπόθεση της κινήσεως και να δηλώσει πως πίσω από αυτή την υπόθεση είναι ο Σατανάς, που θέλει να πολεμήσει το έργο του Θεού.

Αν θεωρήσουμε αληθινή την είδηση, πως η κυρία Ρώσσελ ήθελε να γράφεται το όνομά της στα άρθρα που δημοσίευε και δεν της αρκούσε το ότι ανεφέρετο στον κάθε τόμο πως ήταν συν-εκδότρια και βοηθός συντάκτου, τότε αυτό μπορεί να έχει και άλλη εξήγηση, διαφορετική από εκείνη που δίνει ο Ρώσσελ. Μπορεί ίσως να μην ήθελε να ιδιοποιείται ο σύζυγός της τη δική της προσφορά, ή ακόμη δεν ήθελε να συνδέεται το όνομά της με τα άλλα άρθρα, τα όποια ίσως θεωρούσε κατωτέρας ποιότητος ή και «τροφή του κακού δούλου».

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τόσο ο Ρώσσελ όσο και η γυναίκα του, ήσαν άνθρωποι με αυξημένη αυτοπεποίθηση και ισχυρή θέληση. Ο ίδιος ο Ρώσσελ, σε επιστολή του προς τη σύζυγό του, με ημερομηνία 8.7.1896 γράφει μεταξύ άλλων:

«Είμαι πεπεισμένος πως οι δυσκολίες μας είναι γενικώς αυξανόμενες και ότι αποτελεί μεγάλο λάθος αν άνδρες με ισχυρή θέληση και γυναίκες με ισχυρή θέληση παντρεύονται. Αν θέλουν να παντρευτούν, είναι πολύ καλύτερο, αν οι ισχυρής θελήσεως παντρευτούν συντρόφους που δεν είναι τόσο πλούσιοι σε πνεύμα και σε ενεργητικότητα, γιατί σύμφωνα με τη φύση των πραγμάτων, ποτέ δεν μπορεί, με τις σημερινές συνθήκες, να υπάρξει ειρήνη, όπου και οι δύο είναι ίδιοι» (Σκ. 4/1907, σ. 59).

Κατά την άποψη της κυρίας Ρώσσελ οι μεγάλες διαφορές δεν ήσαν σε πνευματικό επίπεδο, αλλά σε βασικά αρνητικά στοιχεία στον τρόπο ζωής του συζύγου της.

Ο ίδιος θίγει το ζήτημα της διαθήκης του πατέρα του. Προφανώς, με τη διαθήκη αυτή προσπάθησε να αποκληρώσει τη γυναίκα του πατέρα του, που ήταν ταυτόχρονα και αδελφή της κυρίας Ρώσσελ. Από τη διαδικασία της ενόρκου καταθέσεώς του, αναφορικά με τη διατροφή, διαφαίνεται η ιδιαίτερη ευαισθησία του σε οικονομικά θέματα. Ενώ είχε πολλές επιχειρήσεις, υποστήριξε πως όλα τα έδωσε στην εταιρεία «Σκοπιά» και είναι πάμπτωχος. Το δικαστήριο δεν αποδέχθηκε τον ισχυρισμό του αυτό και τον υποχρέωσε να καταβάλει τη διατροφή. Ακόμη κι αν παραδεχθούμε πως τα έδωσε όλα στην εταιρεία «Σκοπιά», αυτό δεν σημαίνει πως ήταν και φτωχός, αφού η εταιρεία αυτή ανήκε σ' αυτόν κατά το 57,3% και ήταν ο μόνος που κέρδιζε προσωπικά χρήματα από την εταιρεία, όπως βεβαιώνει στην κατάθεση της η κυρία Ρωσσελ.

Βέβαια ο ίδιος υποστήριξε πως ενίσχυσε τη σύζυγό του και την εξασφάλισε οικονομικά. Όμως εκείνη δήλωσε ενόρκως πως ο σύζυγός της και οι άνθρωποί του έκαναν κατάληψη στο σπίτι που έμενε και της κράτησαν και το πορτοφόλι με τα χρήματα που είχε εισπράξει από ενοίκια και της ήταν απολύτως απαραίτητα για τη σνντήρρησή της.  Ο Ρώσσελ ισχυρίζετο πως αγαπούσε τη γυναίκα του και ήθελε να επιστρέψει κοντά του. Όμως κατά την ένορκη κατάθεση της κυρίας Ρώσσελ, ο άνδρας της σε ανύποπτο χρόνο, της είχε προτείνει να χωρίσουν και θα της έδιδε το σπίτι που κατοικούσαν.

Καθώς φαίνεται ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν είχε μεγάλο πρόβλημα να χωρίσει από τη γυναίκα του. Όμως μετά το χωρισμό πολλοί οπαδοί σκανδαλίσθηκαν και θεώρησαν την ιδιότητα του διαζευγμένου ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του δούλου του Θεού και γι' αυτό απομακρύνθηκαν από την κίνηση. Ο Herbert Η. Stroup, στο επιστημονικό του σύγγραμμα για τους «μάρτυρες του Ιεχωβα» αναφέρει πως χιλιάδες οπαδοί, μετά το διαζύγιο του Ρώσσελ έφυγαν από την οργάνωση γι' αυτό το λόγο (Η.Η. Stroup, σ. 10).

Τι ακριβώς συνέβη με την Rose Ball δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί. Είναι όμως γεγονός ότι το δικαστήριο για δικονομικούς λόγους δεν προχώρησε στην σε βάθος εξέταση αυτού του θέματος. Στο δικόγραφο με το όποιο υπεβλήθη η αγωγή της κυρίας Ρώσσελ εναντίον του συζύγου της κατά το έτος 1903, αναφέρετο σε ό,τι συνέβη μετά το έτος 1897 και όχι σε γεγονότα πριν από τη χρονολογία αυτή.

Η κυρία Ρώσσελ δεν είχε πρόβλημα να δηλώσει πως τα γεγονότα συνέβησαν πριν από αυτή τη χρονολογία, το 1894 ή και πριν από το έτος αυτό. Τούτο σημαίνει πως ή κατάθεσή της δεν ήταν προσχεδιασμένη σε συνεργασία μάλιστα με το δικηγόρο της και δεν ήλθε να καταθέσει με τη διάθεση να πει ψέματα. Γιατί στην περίπτωση αυτή δεν θα ανέφερε πως τα γεγονότα συνέβησαν το 1894 αλλά μετά 1897, για να είναι ή κατάθεση σύμφωνη με το δικόγραφο της αγωγής. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ευκολότερα πως θα έλεγε ψέματα αν χρονολογούσε τα γεγονότα μετά το 1897 και όχι πριν από το έτος αυτό. Τότε θα μπορούσε κανείς να εξετάσει την περίπτωση μήπως η κατάθεση ήταν προσχεδιασμένη από αυτήν και από το δικηγόρο της. Μιλάει όμως για γεγονότα του 1894 και δεν διστάζει να το ομολογήσει με σαφήνεια, όταν ο δικηγόρος της την ρωτάει πότε έγιναν όλα αυτά.

Το δικαστήριο λοιπόν δεν λαμβάνει υπόψη του τη μαρτυρία αυτή για δικονομικούς και όχι για ουσιαστικούς λόγους. Αυτό πρότεινε και η υπεράσπιση του Ρώσσελ.

Ένα άλλο ζήτημα δημιουργείται με την προσωπικότητα της Rose Ball. Στο καταστατικό της εταιρείας, που εκδόθηκε το 1894 σε ειδικό τεύχος της Zion's Watch Tower and Herald of Christ's Presence από την εταιρεία του Ρώσσελ Tower Publishing Co μόνο για τη χρήση των μετόχων, στον κατάλογο του Συμβουλίου Διευθυντών, υπάρχει το όνομα της Rose Ball (Σκ. 25.4.1894, σ. 56).

Το «Βιβλίον Έτους 1983» (σ. 70) γράφει πως το κορίτσι αυτό ήταν ορφανό και πήγε στους Ρώσσελ το 1888 σε ηλικία 10 ετών. Ο ίδιος ο Ρώσσελ ισχυρίζεται πως δεν εγνώριζε την ηλικία του κοριτσιού και υπελόγιζε πως το 1888 ήταν ίσως 13 ετών (Σκ. 4/1907, σ. 57).

Αν η Rose ήταν το 1888 10 ετών, τότε το 1884 ήταν 6 ετών. Αν πάλι το 1888 ήταν 13 ετών, τότε το 1884 ήταν 9 ετών. Πώς όμως το όνομά της περιλαμβάνεται στον κατάλογο των «Διευθυντών» της Εταιρείας, δηλαδή του σημερινού «κυβερνώντος σώματος» των «μαρτύρων του Ιεχωβά»; Μπορεί ένα κοριτσάκι 6 ή 9 ετών να έχει την ικανότητα προς δικαιοπραξία και επιτρέπεται από το νόμο να είναι στο συμβούλιο μιας εταιρείας; Γιατί ο Κάρολος Ρώσσελ απέκρυψε αυτό το όνομα από τους αναγνώστες της «Σκοπιάς» και εξέδωσε το καταστατικό σε εσωτερικό τεύχος, μόνο για τους μετόχους; Γιατί, λόγου χάρη, στο καταστατικό που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1885 και ήταν ευρύτερα προσιτό, ο κατάλογος του Συμβουλίου Διευθυντών περιλαμβάνει μόνο 6 και όχι επτά ονόματα, είναι δηλαδή ελλιπής, γιατί λείπει το όνομα της Rose Ball;

Όπως φαίνεται στο κάτω μέρος αυτού του παλιού ντοκουμέντου της Εταιρίας Σκοπιά, η (φερόμενη ως ερωμένη του Ρώσσελ) δεσποινίδα Μπωλ όχι μόνο δεν ήταν μικρό κορίτσι, όπως υποστηρίζει η Σκοπιά, αλλά ήταν μέλος του Συμβουλίου Διευθυντών (Κυβερνών Σώμα) της Εταιρίας Σκοπιά.

Αν η Rose Ball ήταν ένα ορφανό, φτωχό κορίτσι, πού βρήκε τις μετοχές και προπαντός πώς μπήκε στο «Συμβούλιο Διευθυντών»; Αυτό ασφαλώς ήταν θέλημα του Καρόλου Ρώσσελ, που διέθετε την πλειοψηφία στην εταιρεία και μπορούσε να προσδιορίσει τα μέλη του «Συμβουλίου Διευθυντών». Σίγουρο όμως είναι ένα: Ότι η εταιρεία ψεύδεται αναφορικά με την ηλικία της Rose Ball. Αυτή που δεν έχει λόγο να ψεύδεται είναι η κυρία Ρώσσελ. Εκείνη δεν μιλάει για μικρό δεκάχρονο, ορφανό κορίτσι, αλλά για «εκείνη τη γυναίκα, η οποία ήταν και στο γραφείο και στο σπίτι μας». Η κυρία Ρώσσελ δεν μίλησε για φιλί της «καληνύχτας», αλλά για άλλα πράγματα που γίνονταν, όταν εκείνη ή κάποιος άλλος δεν ήταν παρών. Ισχυρίστηκε μάλιστα ενόρκως πως αυτά τα πράγματα, ύστερα από τη δήλωση της Rose Ball, τα παραδέχθηκε και ο ίδιος ο σύζυγος της.

Από όσα αναφέραμε αποδεικνύεται ότι έχουμε μπροστά μας μια πολύ σκοτεινή υπόθεση. Πάντως το διαζύγιο ήταν εις βάρος του «πιστού και φρόνιμου δούλου». Στο σκεπτικό της αποφάσεως αναφέρεται:

«Η συμπεριφορά του απέναντι στη γυναίκα του δείχνει ένα τέτοιο ισχυρό εγωισμό και τόσο έξαλλο αυτοέπαινο, ώστε οι ένορκοι επείσθησαν πως η συμπεριφορά του απέναντί της εμφορείτο συνεχώς από μανία κυριαρχίας, κατά τρόπο που η ζωή κάθε χριστιανής γυναίκας θα εγίνετο βάρος και η κατάσταση της θα ήταν ανυπόφορη».

Από τα παραπάνω στοιχεία, είναι πλέον ξακάθαρο, ότι ο ιδρυτής της μετοχικής οργάνωσης της Σκοπιάς Κ. Τ. Ρώσσελ, δεν ήταν απλώς ένας αποκρυφιστής. Δεν ήταν απλώς ένας πυραμιδομανής αριθμολόγος. Δεν ήταν απλώς ένας ψευδοπροφήτης. Δεν ήταν απλώς ένας αιρετικός, και ένας πολύ κακός σύζυγος, αλλά ήταν κατά την κρίση του δικαστηρίου ένας άνθρωπος εγωϊστής με μανία κυριαρχίας, που διατηρούσε μοιχευτικές σχέσεις, όχι μόνο με την δεσποινίδα Μπωλ, αλλά και με την υπηρέτρια του σπιτιού, στο δωμάτιο της οποίας τον συνέλαβε η γυναίκα του κλειδωμένο. Ήταν μια μοιχευτική "μέδουσα" κατά την ίδια τη δική του διατύπωση, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε στη γυναίκα του.

Και ακόμα, από τα παραπάνω στοιχεία, είναι προφανέστατο, ότι και η Εταιρία Σκοπιά λέει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΨΕΜΑΤΑ, στην προσπάθειά της, να βγάλει λάδι τις διαστροφές του ιδρυτή της.

Λέει ψέματα για την ηλικία της δεσποινίδας Μπωλ. Αποκρύπτει ότι αυτή η "κάποια" γυναίκα (κατά την δήθεν άγνοια της Σκοπιάς), ανήκε στο... Κυβερνών Σώμα της Σκοπιάς! Και για να παραπλανήσει όσους γνωρίζουν κάποια στοιχεία, υποστηρίζει ότι το δικαστήριο δεν βγήκε εναντίον του Ρώσσελ λόγω μοιχείας. Αυτό όμως που ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ, είναι ότι το δικαστήριο σταμάτησε να σκαλίζει την υπόθεση, επειδή η μοιχευτική αυτή συμπεριφορά του Ρώσσελ, συνέβαινε σε χρονικό διάστημα που ήταν έξω από τη δικογραφία!

Τα συμπεράσματα δικά σας!

Τα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στο άρθρο αυτό, για τη δικαστική καταδίκη του Ρώσσελ και την κατάθεση της γυναίκας του, λήφθηκαν από το βιβλίο του μακαριστού π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου (δρος Θεολογίας και Φιλοσοφίας): "Η Λατρεία της Σκοπιάς" Τόμος Α΄ σελ. 70-92.