Το βιβλίο ‘ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ--Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού’ περιέχει μια σύντομη αναφορά σχετικά με την πίστη του Καρόλου Ρώσσελ στη πυραμιδολογία και ειδικότερα τη σημασία που απέδιδε στη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας. Γράφει στη σελίδα 201:

«Επί 35 χρόνια, ο Πάστορας Ρώσσελ πίστευε ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας ήταν ένας λίθινος μάρτυρας του Θεού, παρέχοντας υποστήριξη για τις Βιβλικές χρονικές περιόδους. (Ησ. 19:19) Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εγκατέλειψαν την ιδέα ότι μια Αιγυπτιακή πυραμίδα έχει έστω και την παραμικρή σχέση με την αληθινή λατρεία». (Βλέπε Σκοπιά τεύχη 1 Δεκεμβρίου και 15 Δεκεμβρίου 1928).

Ενώ αληθεύει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται πλέον ότι η Μεγάλη Πυραμίδα έχει θεία προέλευση, το βιβλίο ‘Διαγγελείς’ αποφεύγει να πληροφορήσει τους αναγνώστες του για τη σπουδαιότητα που είχε αυτό το ζήτημα όπως διαφημίσθηκε αρχικά. Επίσης, αποφεύγει να αναφέρει ότι η Εταιρία εξακολούθησε να υποστηρίζει σθεναρά την πίστη στην Πυραμίδα και μετά το θάνατο του Ρώσσελ το 1916, έως και το 1928, και μέσω διαφόρων βιβλίων που ήταν σε κυκλοφορία, ακόμη μεταγενέστερα (1944).

Ποιο είναι το ιστορικό της πυραμιδολογίας; Αναλυτικότερα, πώς εθεωρείτο η Μεγάλη Πυραμίδα από τον Ρώσσελ, καθώς επίσης και από την ηγεσία που τον διαδέχθηκε;

Λίγα λόγια για το ιστορικό της Πυραμίδας

Η πυραμιδολογία γεννήθηκε με το βιβλίο του Τζων Ταίηλορ, ‘Η Μεγάλη Πυραμίδα. Γιατί Οικοδομήθηκε; Και Ποιος την Οικοδόμησε;’ Ο Ταίηλορ ήταν πεπεισμένος ότι η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπος στη Γκίζα κατασκευάσθηκε από κάποιον Ισραηλίτη αρχιτέκτονα που ενεργούσε κάτω από θεία κατεύθυνση. Ο Κ. Τ. Ρώσσελ και άλλοι οι οποίοι αποδέχθηκαν τη θεωρία του, παρέθεταν ορισμένα γραφικά χωρία και περικοπές ισχυριζόμενοι ότι αυτά αναφέρονταν στη Μεγάλη Πυραμίδα. (Ησ. 19:19, 20, Ιώβ 38: 5-7, Εφεσίους 2: 20, 21) Επιστεύετο ότι η Πυραμίδα κατασκευάσθηκε με θεία κατεύθυνση και αποσκοπούσε στο να αποκαλύψει ένα πλήθος χρονολογικών πληροφοριών, εθεωρείτο μια τεράστια λίθινη κατασκευή που όταν θα κατενοείτο, θα προσδιόριζε τα έτη και ενίοτε τους μήνες και τις μέρες των σπουδαίων γεγονότων του Θείου προγράμματος απολύτρωσης του κόσμου.

Η θεωρία απέκτησε αναγνωρισμένο κύρος όταν ο Βασιλικός Αστρονόμος της Σκωτίας και Καθηγητής της Αστρονομίας στο Εδιμβούργο, Τσαρλς Πιάτζι Σμιθ, συνέγραψε μια ατομική μελέτη της θεωρίας του Ταίηλορ. Το 644 σελίδων βιβλίο του Σμιθ, ‘Η Κληρονομιάς μας της Μεγάλης Πυραμίδας’ κυκλοφόρησε αρχικά το 1864 και κατέστη το θεμέλιο της σύγχρονης πυραμιδολογίας. Το 1865, ο Σμιθ έκανε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο για να μετρήσει την Πυραμίδα ο ίδιος. Τα αποτελέσματα της μελέτης του δημοσιεύθηκαν στο τρίτομο έργο, ‘Η Ζωή και η Εργασία στη Μεγάλη Πυραμίδα’ (1867) και στο βιβλίο ‘Στην Αρχαία Εποχή του Νοήμονος Ανθρώπου’ (1868). Ο Ρώσσελ ήταν καλά εξοικειωμένος με το έργο του Σμιθ.

Κ. Τ. Ρώσσελ: ‘Η Πυραμίδα είναι Μνημείο του Θεού’

Αρχίζοντας το 1881, πολλές δηλώσεις δημοσιεύθηκαν στα έντυπα της Σκοπιάς που υποστήριζαν με έντονο τρόπο τη θεία προέλευση της Μεγάλης Πυραμίδας. Για παράδειγμα:«Τρέφουμε μεγάλο σεβασμό γι’ αυτήν, μολονότι δεν οικοδομούμε την πίστη μας σ’ αυτήν. Ορθά έχει ονομαστεί ‘ένα λίθινο θαύμα’, και αυτοσυνιστάται σε εμάς ως έργο Θεού, και δεν σχεδιάσθηκε από ανθρώπους, διότι φαίνεται από κάθε άποψη να είναι σε τέλεια αρμονία με το σχέδιο του Θεού όπως το βρίσκουμε στο γραπτό του Λόγο, και αυτό είναι που προκαλεί το σεβασμό μας προς τούτο». «Η Πυραμίδα επιβεβαιώνει τη Βίβλο». (Σκοπιά Μάϊος 1881, σελ. 225, 312).

Ο Πάστορας Ρώσσελ είχε εντυπωσιαστεί από τα συγγράμματα του Σμιθ για την πυραμιδολογία. Όταν εκδόθηκε ο 3^ος Τόμος των ‘Γραφικών Μελετών’ , ‘Ελθέτω η Βασιλεία σου’, το 1891, το κεφάλαιο που αφιερώθηκε στην Πυραμίδα, ‘Η Μαρτυρία του Λίθινου Μάρτυρα και Προφήτη του Θεού, Η Μεγάλη Πυραμίδα στην Αίγυπτο’, προλογήθηκε με μια επιστολή του Καθηγητού Σμιθ που επαινούσε την πραγματεία του Ρώσσελ. Ο Ρώσσελ κατέληγε στο εξής συμπέρασμα: «Το αρχαίο αυτό οικοδόμημα επανειλημμένα αναφέρεται στις Γραφές, και δεν δυνάμεθα να το αμφισβητούμε. Εάν τον αμφισβητήσουμε, αυτός ο Μάρτυρας του Κυρίου στη γη της Αιγύπτου θα φέρει τέτοια μαρτυρία καθώς θα τιμά τον Ιεχωβά και θα συμφωνεί πλήρως με τον γραπτό του Λόγο» ( 3^ος Τόμος των Γραφ. Μελετών, σελίδες 225, 312, 319).

Το 1883, ο αναγνώστης πληροφορείται ότι ο Θεός «τοποθέτησε τη Μεγάλη Πυραμίδα στο μέσον και στα όρια της της Αιγύπτου ως σημείον». (Σκοπιά 9 /1893, σελ. 525) και η Σκοπιά του Μαρτίου 1885, σελ. 737, ισχυρίζεται: «Τόσο εντυπωσιακά και ξεκάθαρα είναι τα διδάγματά της ώστε μερικοί από τους επιφανέστερους αστρονόμους του κόσμου έχουν διακηρύξει χωρίς κανένα δισταγμό ότι είναι θείας προελεύσεως».

Ο Ρώσσελ πραγματοποίησε δύο ταξίδια για να επισκεφθεί την Πυραμίδα, το πρώτο το 1892, και το δεύτερο το 1910. Σχετικά με την τελευταία του επίσκεψη, ο Ρώσσελ ανέφερε: «Εμείς απλά επιθεωρήσαμε αυτόν τον Μεγάλο Μάρτυρα του Κυρίου των στρατευμάτων και επαναφέραμε στη διάνοιά μας τη μαρτυρία του». (Σκοπιά 1/6/1910, σελ. 4621).

Η εργασία του Ρώσσελ πάνω στην Πυραμίδα ήταν η αφορμή για δυο αδέλφια από την Αγγλία, τους Τζον και Μόρτον Έντγκαρ, να μεταβούν στην Αίγυπτο όπου έκαναν τις μετρήσεις της Πυραμίδας μόνοι τους. Οι αδελφοί Έντγκαρ συνέγραψαν δύο Τόμους πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο και ο Μόρτον προσέθεσε έναν τρίτο το 1924. Το αρχικό υλικό διαφημίσθηκε στη Σκοπιά. (Σκοπιά 1/8/ 1910, σελ. 4658, Σκοπιά 15/10/1913, σελ, 5336).

Η Πυραμίδα εξετάζεται σε ένα μικρό άρθρο στη Σκοπιά 15 Μαρτίου 1911 (σ. 4790), η οποία καταλήγει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι οι αναγνώστες μας έχουν διαβάσει τον 3^ο Τόμο των Γραφικών Μελετών το τελευταίο κεφάλαιο του οποίου περιγράφει την Πυραμίδα και εκθέτει πολλά από τα θαυμάσια συμβολικά διδάγματα που διακρίνονται στην κατασκευή της. Αποδεικνύει ότι η Πυραμίδα βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την Αγία Γραφή. Πράγματι, μερικοί αφού διάβασαν τον Τόμο έχουν περιγράψει τη Μεγάλη Πυραμίδα ως τη Λίθινη Βίβλο».

Αναφέρθηκε ότι η Μεγάλη Πυραμίδα υποστήριζε το 1874, το 1878, και το 1914, χρονολογίες που ο Ρώσσελ είχε καθορίσει στα πλαίσια της Βιβλικής χρονολογίας που είχε αναπτύξει. Σύμφωνα με την τελευταία αυτή χρονολογία, ο Ρώσσελ «και πολλοί από τους αγαπητούς φίλους», χαίρονταν για τις επτά ενισχυτικές και επιβεβαιωτικές αποδείξεις που παρέθετε ο Μόρτον Έντγκαρ στο βιβλίο που εξέδωσε, και το οποίο κατεδείκνυε «ότι το τέλος του 1914—δηλαδή, περί τον Οκτώβριο του 1914--θα σημειώσει τη συμπλήρωση των Καιρών των Εθνών και την έναρξη της Μεσσιανικής Βασιλείας». (Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1913, σελ. 5336).

Στο νέο πρόλογο του Ρώσσελ για τον 3^ο Τόμο των Γραφικών Μελετών ‘Ελθέτω η Βασιλεία σου’ που γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1916, μόλις ένα μήνα πριν τον θάνατό του, επανέλαβε την πίστη του στην Πυραμίδα. «Η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου που εξετάζεται σ’ αυτόν τον Τόμο δεν έχει χάσει τίποτε από το ενδιαφέρον του για τον συγγραφέα». Ενώ δεν την τοποθετεί ίση με την Αγία Γραφή, ο Ρώσσελ λέει: «Ωστόσο, πιστεύουμε ακόμη ότι το οικοδόμημα αυτής της Πυραμίδας, που είναι τόσο διαφορετικό από τις άλλες, σχεδιάσθηκε από τον Κύριο και αποσκοπούσε στο να είναι μια Πυραμίδα και ένας μάρτυρας στο μέσον και στα όρια της Αιγύπτου. (Ησ. 19:19)… Η θαυμάσια επιβεβαίωση του Θείου Σχεδίου των Αιώνων είναι εκπληκτική στον καθένα που πραγματικά την αντιλαμβάνεται». (Ελθέτω η Βασιλεία σου, Πρόλογος, 1916).

Το Τετελεσμένο Μυστήριο (1917), λέει στον αναγνώστη ότι, «Ο Μάρτιν Έντγκαρ, συγγραφεύς των ‘Διαδρόμων της Πυραμίδος’ είχεν εν τη Μεγάλη Πυραμίδι της Αιγύπτου αφθόνους μαρτυρίας επικυρούσας την Γραφικήν χρονολογίαν του Πάστορος Ρώσσελ. Αι ανακαλύψεις δε αύται εκτίθενται εις το έργον του ‘Διάδρομοι Πυραμίδος’, Τόμος β΄…. Αι χρονολογίαι του Πάστορος Ρώσσελ εγράφησαν πριν ή αυτός ακόμη εξετάση την Πυραμίδα». (Τετελεσμένο Μυστήριο, 1917, Ελληνική έκδοση 1923, σελ. 71).

Η Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 1920, σ. 377, 378 αναφέρεται σε μια επίσκεψη στη Πυραμίδα. «Το αντικείμενο στην Αίγυπτο που έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τους Χριστιανούς είναι η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου… δαπανήσαμεν ολίγας ημέρας εντός και πέριξ της Πυραμίδος, εξετάζοντες τα θαυμάσια της κατασκευής της και τα μαθήματα που συμβολικά διδάσκει». Κατόπιν ανέφερε: «Η απόδειξη φαίνεται πειστική, ότι αυτός ο ναός, η Σφίνγξ και η Πυραμίδα που συνδέεται με αυτήν με υπόγειους διαδρόμους, καθώς και όλες οι πυραμίδες εκεί γύρω, με εξαίρεση τη Μεγάλη Πυραμίδα, κατασκευάστηκαν κάτω από την κατεύθυνση του Σατανά για τον συγκεκριμένο σκοπό της εκτροπής των διανοιών των ανθρώπων από το μάθημα που διδάσκει αυτός ο ‘μάρτυρας του Κυρίου’ και για να τους τυφλώσει ως προς τον σκοπό του Θεού». «Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα, πιστεύει ότι όλες οι Πυραμίδες της Αιγύπτου είναι τάφοι νεκρών και έτσι ο Σατανάς έχει εκπληρώσει το σκοπό του οικοδομώντας απομιμήσεις και επομένως εκτρέπει την προσοχή των ανθρώπων από την πραγματική σημασία της Μεγάλης Πυραμίδας, η οποία οικοδομήθηκε κάτω από την εποπτεία του Κυρίου».

Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 1922, σελ. 187, εξυμνούσε πάλι την Πυραμίδα. «Στους διαδρόμους της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας, η συμφωνία μιας ή δύο μετρήσεων με τη χρονολογία της παρούσας αλήθειας μπορεί να είναι συμπτωματική, αλλά η αντιστοιχία δεκάδων μετρήσεων αποδεικνύει ότι ο ίδιος ο Θεός έκανε και την Πυραμίδα και το σχέδιο».

Το περιοδικό ‘Χρυσούς Αιών’ της 14^ης Μαρτίου 1923, σελ. 356, ισχυρίζεται ότι «Στην πορεία του χρόνου ο Ιεχωβά ήταν η αιτία να κατασκευαστεί η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου, η οποία με τις γεωμετρικές μετρήσεις της και την κατασκευή της απεικονίζει το υπέροχο Θείο σχέδιο» Το βιβλιάριο ‘Παγκόσμια Στενοχωρία – Γιατί; Η Θεραπεία’, (1923), λέει ότι ο Ρόδερφορδ «Χρησιμοποίησε τους υπολογισμούς του Ρώσσελ για τη Μεγάλη Πυραμίδα ώστε να ενισχύσει τη Βιβλική χρονολογία του».

Το περιοδικό ‘Χρυσούς Αιών’ της 21^ης Μαϊου 1924, περιείχε ένα μεγάλο άρθρο προς υποστήριξη της Μεγάλης Πυραμίδας την οποία χαρακτήριζε «Μια Βίβλο για την Επιστήμη». Μια αναθεωρημένη έκδοση του ίδιου άρθρου επανεκδόθηκε στο τεύχος της 31^ης Δεκεμβρίου 1924. Αυτή τη φορά γνωστοποιήθηκε και το όνομα του συγγραφέως, του Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ. Ο Βαν Άμπουργκ ήταν εξέχον ηγετικό στέλεχος της Σκοπιάς που υπηρετούσε ως Γραμματέας – Ταμίας μέχρι το θάνατό του το 1947. Το άρθρο ισχυρίζεται ότι η Πυραμίδα, η «Επιστημονική Βίβλος», επιβεβαίωνε χρονολογίες όπως αυτές του 1874, 1914 και 1925.

Στο βιβλίο ‘Ο Δρόμος Προς τον Παράδεισο’ (1924), σελ. 156, 157, 158, με μια ‘εισαγωγή’ γραμμένη από τον πρόεδρο Ι. Φ. Ρόδερφορδ, ο συγγραφέας Βαν Άμπουργκ αναφέρει ότι «Είναι πολύ πιθανόν ότι ο γιος του Νώε, Σημ (ο Ρώσσελ υπέθετε τον Μελχισεδέκ, 3^ος Τόμος Γραφ. Μελετών σελ. 322) επόπτευσε την κατασκευή της Πυραμίδας» και ότι «Περιγράφει με το δικό της ασυνήθη τρόπο το ίδιο το σχέδιο του Θεού που βρίσκεται στην Αγία Γραφή». Η επόμενη σελίδα (157) περιείχε ένα ολοσέλιδο σκίτσο των εσωτερικών χαρακτηριστικών της Πυραμίδας με τη λεζάντα, ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΛΙΘΟ. Στη σελίδα που ακολουθούσε (158), προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η Πυραμίδα, «Περιέχει τόσο προχωρημένη σοφία ώστε σήμερα κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είναι ο αρχιτέκτονάς της. Η αρμονία της με τις Γραφικές διδασκαλίες αποδεικνύει ότι τη σχεδίασε ο Θεός’.

Το τεύχος της Σκοπιάς 15 Μαϊου 1925, σ. 148, λέει ότι, «Η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου, ιστάμενη ως σιωπηλός άψυχος μάρτυρας του Κυρίου, είναι ένας αγγελιοφόρος, και η μαρτυρία του ομιλεί με μεγάλη ευγλωττία σχετικά με το Θείο σχέδιο». Το 1926, ο αναγνώστης πληροφορείται ότι «Οι προοδευτικοί Σπουδαστές της Γραφής πιστεύουν ότι η Μεγάλη Πυραμίδα στη Γκίζα, είναι ένας μάρτυρας για τον Κύριο στη γη της Αιγύπτου, που μνημονεύεται υπό του προφήτου» (Ησ. 19:19) ‘Χρυσούς Αιών’, 3 Νοεμβρίου 1926, σελ. 71.

Ι. Φ. Ρόδερφορδ: Η Πυραμίδα είναι Μνημείο του Σατανά

Το 1891, ο Ρώσσελ προέβλεψε μια μελλοντική επίθεση κατά της μαρτυρίας της Πυραμίδας: «Συνεπώς, συνιστούμε αυτόν τον ‘Μάρτυρα’ επειδή η θεοπνευστία της μαρτυρίας του, χωρίς αμφιβολία, θα τεθεί υπό αμφισβήτηση όπως και οι Γραφές, από τον άρχοντα του σκότους, τον Θεό αυτού του κόσμου, και από εκείνους τους οποίους τυφλώνει ως προς την αλήθεια». (Ρώσσελ 319). Αλλά ποιος μπορούσε να προβλέψει ότι η ανθρώπινη πηγή αυτής της επίθεσης θα προερχόταν από την ίδια την ηγεσία της Εταιρίας Σκοπιά, από τον Πρόεδρό της, από έναν πρώην υπερασπιστή; (Αποτελεί μεγάλη ειρωνία το γεγονός ότι αυτή είναι η μοναδική πρόβλεψη του Ρώσσελ που εκπληρώθηκε!).

Οι διδασκαλίες σχετικά με τη Μεγάλη Πυραμίδα απορρίφθηκαν από τον Πρόεδρο Ρόδερφορδ με ένα διμερές άρθρο (14 συνολικά σελίδων), «Ο Βωμός στην Αίγυπτο», το οποίο παρουσιάστηκε στις Σκοπιές 15 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου 1928. Στην αρχική παρουσίαση, δεν κάνει καμία συγκεκριμένη μνεία στον Ρώσσελ, ή σε κάποιον άλλον, περιλαμβανομένου και του ιδίου, οι οποίοι είχαν προωθήσει αυτή την άποψη. «Κατά τον παρελθόντα μισόν αιώνα πολλοί σπουδαστές του Λόγου του Θεού έχουν διδαχθεί και έχουν πιστέψει ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου είναι εκείνο στο οποίο αναφέρεται ο Θεός μέσω του προφήτου Ησαϊα στα εδάφια Ησ. 19:19, 20 που παρατέθηκαν ανωτέρω». (Σκοπιά 15/11/1928, σελ. 339).

Η Μεγάλη Πυραμίδα αποκηρύσσεται με την πιο ισχυρή γλώσσα. Το να την διδάσκεις «είναι κάτι περισσότερο από χάσιμο χρόνου. Είναι εκτροπή της διάνοιας από τον Λόγο του Θεού και την υπηρεσία του» (σελ. 341) «Είναι βέβαιο ότι η Πυραμίδα της Γκίζας δεν οικοδομήθηκε από τον Ιεχωβά Θεό, ούτε οικοδομήθηκε κατ’ εντολήν του» (σελ. 343) «Είναι πιο λογικό να συμπεράνουμε ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, όπως και οι άλλες Πυραμίδες εκεί γύρω, κα η Σφίνγξ επίσης, οικοδομήθηκαν από τους κυβερνήτες της Αιγύπτου και κάτω από την κατεύθυνση του Σατανά του Διαβόλου». (σελ. 344) «Τότε ο Σατανάς έθεσε τη γνώση του σε νεκρούς λίθους, που μπορούν να ονομαστούν ‘η Βίβλος του Σατανά’ και όχι ‘λίθινος μάρτυρας του Θεού. Στην οικοδόμηση της Πυραμίδας, βεβαίως, ο Σατανάς θα έθεσε κάποιαν αλήθεια, διότι αυτή είναι η μέθοδός του για να εκτελεί πλάνη και απάτη». (σελ. 344) «Ο ίδιος ο Διάβολος επόπτευε την κατασκευή της Πυραμίδας της Γκίζας». (σελ. 344).

«Ο Σατανάς είναι ένας πανούργος εχθρός. Καταφεύγει σε κάθε δυνατή μηχανορραφία για να ελκύσει τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό και την υπηρεσία του. Μια από τις πιο πανούργες μηχανορραφίες που έχει υιοθετήσει ο Σατανάς για να εκπληρώσει το σκοπό του υπήρξε και είναι η χρησιμοποίηση της πυραμίδας της Γκίζας. Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι βασίζονται πάνω στην πυραμίδα οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι του Χριστού και ότι είναι ακόλουθοί του». «Αναρωτιόμαστε τώρα γιατί πιστέψαμε και αφιερώσαμε χρόνο στη μελέτη της πυραμίδας της Γκίζας. Όχι μόνο θα εγκαταλείψουμε αυτή τη μελέτη τώρα, αλλά και θα ζητήσουμε από το Θεό να μας συγχωρήσει για την απώλεια του πολύτιμου χρόνου που διαθέσαμε». Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1928, σελ. 359, 361.

Και άλλες αρνητικές δηλώσεις των συγγραφέων της Σκοπιάς για τις Πυραμίδες και εκείνους που πιστεύανε σ’ αυτές έχουν εμφανισθεί κατά καιρούς με σχόλια όπως, ‘ανοησία ή χειρότερο από ανοησία’, ένα ‘μπέρδεμα’ που απομακρύνθηκε ‘απ’ τις οδούς του λαού του Ιεχωβά’, η ‘πλάνη της πυραμίδας’, «ανθρώπινη φιλοσοφία, ‘μνημείο δαιμονισμού’ για να εξυψώσει την πίστη στην αθανασία της ψυχής, ή την επιβίωση μετά το θάνατο, που δεν οικοδομήθηκε από εκείνους που συμμετέχουν στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού, αλλά από εκείνους που είναι αφοσιωμένοι στην αστρολογία, μια εκδήλωση της θρησκείας του Σατανά, που οικοδομήθηκε για τη προαγωγή τέτοιας θρησκείας» Αυτό το άρθρο αναφέρει επίσης ότι, «Άλλοι, έχουν διατυπώσει την υπόθεση ότι οικοδομήθηκε κάτω από θεία έμπνευση…. Τέτοιοι άνθρωποι όπως ο Τζων Ταίηλορ από το Λονδίνο, ο Καθηγητής Σμιθ και ο Δρ Έντγκαρ από τη Σκωτία, υπερασπίσθηκαν τη θεωρία ότι οι μετρήσεις στη μεγάλη Πυραμίδα, και ειδικά οι μετρήσεις των εσωτερικών διαδρόμων και των Αιθουσών, ήσαν πλήρεις αποδείξεων Γραφικής σημασίας». Μια μικρή υποσημείωση γι’ αυτό το σημείο λέει: «Οι Σπουδαστές της Γραφής επίσης διακρατούσαν αυτή την άποψη μέχρι το 1928». (Σκοπιά 15 Μαϊου 1956, σελ. 258). Είναι σημαντικό ότι δεν γίνεται καμία μνεία του ιδρυτή Κ. Τ. Ρώσσελ ή του Ι. Φ. Ρόδερφορδ, και καμία νύξη για όλα τα ονόματα που παρατίθενται στο απόσπασμα, τα οποία μνημονεύοντο με επιδοκιμασία στα έντυπα της Εταιρία Σκοπιά στο παρελθόν, ή ότι τα συγγράμματά τους προωθούνταν και διαφημίζονταν σ’ αυτά.

(Όλες οι δηλώσεις της παραπάνω παραγράφου βρίσκονται κατά σειράν στα εξής έντυπα: Χρυσούς Αιών 13 Μαρτίου 1935, σ. 355, και 10 Απριλίου 1935, σ. 445, Σκοπιά 1/5/1935, σ. 142, Σκοπιά 15/5/1936, σ. 153, Σκοπιά 15/11/1955, σ. 697, Σκοπιά 15/5/1956 , σελ 298-300).

Αναρωτιέται κανείς τι είδους ερμηνευτική μέθοδος ή διαφώτιση ‘στον κατάλληλο καιρό’ μπορεί να παραγάγει τόσο διαμετρικά αντίθετες ερμηνείες πάνω στο ίδιο θέμα ή πάνω στις ίδιες Γραφικές περικοπές. Σε αυτή την περίπτωση, η πρώτη άποψη διαφημίσθηκε για περίπου 50 χρόνια πριν καταδικασθεί. Στην πραγματικότητα, κάθε θέση που είχε υιοθετηθεί καταδικάσθηκε σαν προερχόμενη από τον Διάβολο! Αυτό το παράδειγμα δεν είναι μοναδικό στην ιστορία του κινήματος της Σκοπιάς—στην πραγματικότητα, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της.

Μήπως η ‘Βίβλος του Σατανά’ Διαφημίσθηκε και Μετά το 1928;

Μήπως και μετά το 1928 υπήρχαν έντυπα που εξακολούθησαν να διαφημίζουν τη ‘Βίβλο του Σατανά’, αυτό το ‘Μνημείο Δαιμονισμού’, τα οποία διανέμονταν από τους Σπουδαστές της Γραφής ή Μάρτυρες του Ιεχωβά; Το βιβλίο ‘Η Χιλιετής Βασιλεία του Θεού Πλησιάζει’, (1973), σελ. 346, ισχυρίζεται ότι: «Αργότερα το έτος 1929 ό,τι υπόλοιπα αποθέματα υπήρχαν από τους έξι Τόμους των Γραφικών Μελετών, του Ρώσσελ και του Τετελεσμένου Μυστηρίου διατέθηκαν στο κοινό». Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Τρίτος Τόμος των Γραφικών Μελετών περιέχει την πιο εκτεταμένη μελέτη του Ρώσσελ για τη Μεγάλη Πυραμίδα και ότι, Το Τετελεσμένο Μυστήριο (1917), επαινεί και συστήνει στους αναγνώστες του το βιβλίο των Μόρτον και Τζων Έντγκαρ, ‘Οι Διάδρομοι της Πυραμίδος’. Το Τετελεσμένο Μυστήριο, μαζί με τους άλλους έξη Τόμους των Γραφικών Μελετών, διαφημίζονταν προς πώληση από την Εταιρία στη Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1929. Ο 3^ος Τόμος των Γραφικών Μελετών, του οποίου ένα ολόκληρο κεφάλαιο εξέταζε και υποστήριζε τη Μεγάλη Πυραμίδα επωλείτο ακόμη από τη Σκοπιά το 1944! Περιλαμβανόταν στον Τιμοκατάλογο που εξέδωσε η Σκοπιά στις 6 Φεβρουαρίου 1944!

Σημείωση: Όλες οι παραπομπές είναι από εκδόσεις στην Αγγλική, εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά.

Μετάφραση από Συνεργάτη.