Αν και ουδέποτε υπήρξε Ορθόδοξος Χριστιανός, (επειδή τα τραυματικά του βιώματα στη σέκτα της Σκοπιάς τον εμπόδισαν να δει βασικές Εκκλησιολογικές αλήθειες της Χριστιανικής πίστης ως τον θάνατό του), και δεν κατάφερε να εντοπίσει την αληθινή Εκκλησία, όμως το γεγονός αυτό δεν ακυρώνει τη μέγιστη προσφορά του Ρέιμοντ Φρανς στα θύματα της αίρεσης της Σκοπιάς που ελευθερώθηκαν με τη βοήθειά του, και ακόμα παρά πέρα, σε θύματα άλλων παρόμοιων σεκτών.

Επειδή αρκετοί από τους συνεργάτες μας και μέλη της ΟΟΔΕ οφείλουμε πολλά στον άνθρωπο αυτό, έχοντας βγει από τη σέκτα της Σκοπιάς, ή έχοντας ωφεληθεί από ανθρώπους που βρήκαν την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελευθερίας του Πνεύματος, χάρη στα βιβλία τού Ρέιμοντ, δύο από τους συνεργάτες μας, πρώην Μάρτυρες του Ιεχωβά, ετοίμασαν με ευγνωμοσύνη προς αυτόν, αυτό το αποχαιρετιστήριο άρθρο.

Ο Ρέι Βίκτωρ Φρανς πέθανε στις 2 Ιουνίου 2010, στην Γεωργία των Η.Π.Α. από σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία που προκλήθηκε από τραύμα στο κεφάλι. Γεννήθηκε το 1922 από οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά, βαπτίστηκε ως Μάρτυρας το 1939 και υπηρέτησε ως Επίσκοπος Περιοχής, Ιεραπόστολος και μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, από το 1971 μέχρι το 1980.

Δεν δίστασε να ακολουθήσει την φωνή της συνείδησής του και ενέργησε άμεσα όταν χρειάστηκε να πάρει μια δραστική απόφαση: Ο Ρέι παραιτήθηκε από την ηγεσία της Σκοπιάς τον Μάη του 1980, εξαιτίας διαφόρων πράξεων του Κυβερνώντος σώματος που τον οδήγησαν σε κρίση συνείδησης. Αργότερα κατέγραψε την εμπειρία του μαζί με Γραφικά εδάφια που καταδείκνυαν τα κύρια δογματικά λάθη της Σκοπιάς, συνοψίζοντάς τα σε δυο βιβλία: Κρίση Συνείδησης και Σε αναζήτηση της Χριστιανικής Ελευθερίας. Αυτά τα βιβλία βοήθησαν αρκετούς Μάρτυρες που ήθελαν να εξετάσουν τα πιστεύω τους, καθώς την δράση και τις δογματικές αποφάσεις της ηγεσίας τους.

Μετά την φυγή του από την Σκοπιά, ο Ρέι συνέχισε να απαντά ερωτήσεις και απορίες από νυν και πρώην Μάρτυρες της Σκοπιάς. Βοήθησε αρκετούς να ανακαλύψουν την Χριστιανική Ελευθερία, δια μέσου της ταπεινότητάς του αλλά και της γνώσης του και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι πολλοί πρώην Μάρτυρες ασπάστηκαν είτε την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία είτε την Ορθόδοξη, ή προσχώρησαν στα κύρια Προτεσταντικά Δόγματα, αλλά πάντοτε συνέχισαν να εκτιμούν τον Ρέι. Μερικοί από τους στενούς του φίλους που έφυγαν από τα Κεντρικά Γραφεία ήταν μαζί του μέχρι το τέλος.

Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν η άρνησή του να κάνει δική του θρησκεία, ή να γίνει ηγέτης των πρώην Μαρτύρων της Σκοπιάς. Ήταν κάτι το απεχθές για αυτόν. Ίσως λαμβάνοντας και υπόψη τον τρόπο που ξεκίνησε η Σκοπιά με τον Ρώσσελ, την διάσπασή της όταν τα υνία πήρε ο Δικαστής Ράδερφορντ, καθώς και την πληθώρα σεκτών που υπάρχουν στην Αμερική.  Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που δεν προσχώρησε σε κάποια θρησκεία, μήπως και χάσει την αξιοπιστία του στον κύκλο των Μαρτύρων της Σκοπιάς και ειδικά στα άτομα που είχαν αμφιβολίες και θα ήθελαν να διαβάσουν τα βιβλία του. Γνωρίζοντας προσωπικά την πλύση εγκεφάλου που γίνεται στα μέλη της Σκοπιάς από την ηγεσία τους, την συμπεριφορά σε όσους φεύγουν από την αίρεση και συνταυτίζονται με άλλες Χριστιανικές θρησκείες (η "Βαβυλώνα η Μεγάλη" λέει η Σκοπιά) τον φόβο που καλλιεργείται (περίπου όσοι φεύγουν από την Σκοπιά είναι όργανα του Σατανά), ο Ρέι προτίμησε να μείνει αδέσμευτος στο θέμα τις θρησκείας ώστε να μην επηρεάσει κανένα αρνητικά και να προδιαθέσει τους αναγνώστες ώστε να απορρίψουν τα γραφόμενά του, επειδή προσχώρησε σε κάποια θρησκεία. Το μόνο μέλημά του ήταν οι άλλοι να λατρεύουν τον Θεό με καθαρή συνείδηση, απελευθερωμένοι από τον φόβο και διατάγματα ανθρώπων και ο κάθε ένας θα έκανε την δική του προσωπική επιλογή στο πού θα ανήκει.

Ήταν γνωστός σαν ευγενικός άνθρωπος, με καλή γνώση της Αγίας Γραφής και αγάπη για τον Ιησού Χριστό. Αφιέρωσε την ζωή του στο να βοηθά άλλους να γνωρίσουν Τον Κύριο δια μέσω των πράξεών του που αναγράφονται στα Ευαγγέλια. Μαζί με την αγάπη και την ταπεινότητά του, την τιμιότητά του να είναι αληθής σε όλους, αυτή η θαρραλέα τιμιότητα που τον χαρακτήριζε σε όλη του την μετέπειτα ζωή, είναι η αιώνια κληρονομιά που άφησε σε όλους που τον γνώρισαν προσωπικά ή δια μέσου των βιβλίων του.

Μίλησε για την αλήθεια και το τι συνέβαινε στην ηγεσία της Σκοπιάς. Ποτέ δεν θέλησε να αποκτήσει δόξα και χρήμα όπως κάνουν οι ηγέτες των διαφόρων αιρέσεων, αλλά έζησε μια ταπεινή και ήσυχη ζωή. Τα βιβλία του στην κυριολεξία έσωσαν χιλιάδες ζωές και βοήθησε εκατοντάδες χιλιάδες άλλες να απελευθερωθούν από τα δεσμά της Σκοπιάς.

Μη επιθυμώντας να τραβήξει την προσοχή, όπως εξάλλου έκανε όταν ήταν εν ζωή, ο Ρέι ζήτησε να μην γίνει κηδεία ή οποιαδήποτε τελετή, παρά σε ένα πολύ μικρό κύκλο με παρούσα την σύζυγό του Σύνθια όπου το σώμα του αποτεφρώθηκε.

Καλό ταξίδι Ρέι και σε ευχαριστούμε για ό,τι έκανες! Πάντα θα έχεις μια θέση στην καρδιά μας!

Η. Χ.

«Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος αλλά δεν ήνοιξε το στόμα αυτού· εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα αυτού» (Ησαϊας 53:7 Μασορ.)

Αυτά τα λόγια που ο προφήτης Ησαϊας προφήτευσε για τον Κύριο Ιησού Χριστό, κάλλιστα θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν κατά λέξιν και στον γίγαντα αυτόν της αληθείας, τον Ρέιμοντ Φρανς. Έναν άνθρωπο που χάριν της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της συνείδησης, εγκατέλειψε την ηγετική του θέση στο Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, μη αντέχοντας άλλο την απάτη και την καταπίεση που γνώρισε εκεί. Βλέποντας ότι στην οργάνωση αυτή, «το στρεβλό δεν δύναται να γίνει ευθές», όσο και αν αγωνίσθηκε, εκ των έσω, να λάμψει η αλήθεια.

Αφήνοντας πίσω του τους αγώνες του χάριν της οργάνωσης αυτής από νεαρό παιδί, τους Ιεραποστολικούς διορισμούς του σε χώρες με επικίνδυνα δικτατορικά καθεστώτα, με ασθένειες επικίνδυνες και οδυνηρές γι’ αυτόν και την επίσης γλυκύτατη και αυτοθυσιαστική του σύζυγο, (ασθένειες που κουβαλούσαν ως τα γεράματά τους), προσπερνώντας το μόχθο της συγγραφής πλήθους βιβλίων και ερευνών που έκανε για τη Σκοπιά, (τα σοβαρότερα συγγράμματα που είχε ποτέ αυτή η οργάνωση), και μη υπολογίζοντας την προχωρημένη του ηλικία και την ακτημοσύνη του, μια και δαπάνησε τη ζωή του στη σέκτα αυτή, χωρίς να κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του, εγκαταλείπει τα πάντα για να εργασθεί ως απλός εργάτης σε έναν αποσυνταυτισμένο πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά, που πρόθυμα έδωσε καταφύγιο και εργασία στον ηλικιωμένο Ρέι.

Όμως το μίσος των πρώην «συγκυβερνητών» του, εναντίον του, δεν έσβησε. Η ακλόνητη στάση του υπέρ της αλήθειας και της δικαιοσύνης, δεν έμεινε ατιμώρητη από τους αρχηγούς της σέκτας. Για πρώτη φορά στην ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, και μάλιστα πρώην μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, διώχθηκε από την οργάνωση, με μοναδική κατηγορία ότι «έφαγε μαζί με έναν αποσυνταυτισμένο», τον εργοδότη του!!! Μάρτυρας κατηγορίας, μία άλλη Μάρτυρας του Ιεχωβά, που κι αυτή συνέτρωγε μαζί τους! Αλλά γι’ αυτήν δεν κινήθηκε καμία δικαστική διαδικασία. Δεν ήταν επικίνδυνη!

Ο Ρέι έμεινε «άφωνος» για δύο χρόνια, χωρίς να τους εκθέσει, χωρίς να απαντήσει στις ερωτήσεις δημοσιογράφων και άλλων εχθρών της οργάνωσης. Έλπιζε ακόμα στη μετάνοιά τους! «Σαν πρόβατο φέρθηκε στη σφαγή», χωρίς δικαιώματα, έχοντας πίσω του μια ζωή προσφοράς γι’ αυτούς που τώρα τον δίωκαν τόσο σκληρά και τόσο άγρια, στα γεράματά του!

Όμως ο καιρός της σιωπής του τελείωσε, από μια νέα κρίση συνείδησης, καθώς δεν άντεχε να βλέπει άλλο, την όλο και πιο σκληρή συμπεριφορά των πρώην «συγκυβερνητών» του, σε βάρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκείνων, που ήθελαν να λάμψει η αλήθεια. Η κλιμακούμενη σκληρότητά τους, εναντίον εκείνων τους οποίους χαρακτήρισαν «αποστάτες», έκαμψε τη σιωπή του Ρέιμοντ. Και ο καρπός αυτής της αλλαγής στάσης, ήταν το βιβλίο: «Κρίση Συνείδησης». Ένα καταπληκτικό βιβλίο γεμάτο με ντοκουμέντα που εκθέτουν τα ψεύδη και τις απάτες της σέκτας της Σκοπιάς, το οποίο ο Κύριος ευδόκησε να χαρεί ο Ρέιμοντ και στην Ελληνική του έκδοση, λίγους μόλις μήνες πριν τον θάνατό του.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που ελευθέρωσε αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπους από την καταστροφική αυτή σέκτα της Σκοπιάς, με ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, της απάτης και της κακίας τους. Ένα βιβλίο που συνέβαλλε τα μέγιστα και στη δική μου απελευθέρωση από την καταστροφική αυτή λατρεία, όταν το διάβασα, ανοίγοντάς μου το δρόμο να γνωρίσω δύο χρόνια αργότερα την αληθινή Εκκλησία του Κυρίου, την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα όλα αυτά τα χρόνια, «πώς ο Κύριος δεν οδήγησε και τον ίδιο τον Ρέιμοντ στην Εκκλησία Του;» Τον αυτοθυσιαστικό αυτό υπέρμαχο της αληθείας και της δικαιοσύνης; Τον άνθρωπο που έμαθε και σ’ εμένα τον ίδιο τι σημαίνει «συνείδηση»; Όμως αγνοώντας τις βουλές του Κυρίου, υπέθεσα ότι τον οδήγησε τόσο, όσο ο ίδιος ο Ρέι άντεχε. Γιατί η εμπειρία που είχε, της σκληρότητας και της απάτης μιας οργάνωσης, τον οδήγησε στην πεποίθηση ότι «κάθε τι οργανωμένο είναι αποφευκταίο». Και έτσι έμεινε ως τον θάνατό του χωρίς να ενταχθεί κάπου, υπερασπιζόμενος, (έστω και εμφανώς λάθος), την πεποίθησή του αυτή. Είχε καεί στον χυλό, φυσούσε και το γιαούρτι!

Σκέφθηκα ότι ίσως ο Κύριος το επέτρεψε έτσι, για να μπορέσει με τον τρόπο αυτό να βοηθήσει μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να ελευθερωθούν από την οργάνωση της Σκοπιάς, και να ανοιχθεί έτσι ο δρόμος τους προς τον Χριστό, χωρίς να τους εμποδίσει η προκατάληψη που είχαν ως Μάρτυρες του Ιεχωβά προς κάθε άλλη θρησκεία. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί ευκολότερα ακούνε τον ανένταχτο, παρά αυτόν που ασπάσθηκε μια άλλη θρησκεία.

Και μη γνωρίζοντας τις βουλές του Κυρίου, αναπαύομαι σε αυτή τη σκέψη. Γιατί γνωρίζοντας την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Κυρίου μας, είμαι σίγουρος ότι έστω κι έτσι, δεν θα στερήσει στον αγαπητό μου Ρέιμοντ κατά τον μέλλοντα αιώνα, τις συνέπειες των υποσχέσεων που ο Ίδιος ο Κύριος έδωσε:

«Και πολλοί απ' αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα τής γης, θα σηκωθούν, οι μεν σε αιώνια ζωή, οι δε σε ονειδισμό και αιώνια καταισχύνη. Και οι συνετοί θα λάμψουν όπως η λαμπρότητα του στερεώματος· κι αυτοί που επιστρέφουν πολλούς σε δικαιοσύνη, όπως τα αστέρια, στους αιώνες των αιώνων» (Δανιήλ 12: 3).

«Μακάριοι είστε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι, και όταν σας αφορίσουν, και σας ονειδίσουν, και βγάλουν το όνομά σας σαν κακό, εξαιτίας τού Υιού τού ανθρώπου. Χαρείτε κατά την ημέρα εκείνη και σκιρτήστε· επειδή, δέστε, ο μισθός σας είναι μεγάλος στον ουρανό» (Λουκάς 6: 22,23).

Παρακαλώ πολύ όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς αδελφούς μου, που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, όταν θα προσευχηθείτε «εν Εκκλησία», αλλά και κατ’ ιδίαν στον Κύριο, μη λησμονήσετε να μνημονεύσετε και τον δούλο του Κυρίου Ρέιμοντ, αυτόν τον αγαπητό και τόσο βασανισμένο Προτεστάντη, που πλούτισε τόσους πολλούς, στερούμενος. Μη λησμονήσετε παρακαλώ και την ομότιμη και πολύπαθη σύζυγό του Σύνθια, που έμεινε πλέον μόνη της σε αυτή την προχωρημένη ηλικία, έχοντας θυσιάσει την προοπτική να κάνει παιδιά, για να έχει το χρόνο να κάνει μαζί με τον σύζυγό της, αυτό που κάποτε πίστευε ότι είναι το θέλημα του Κυρίου.

Ας είναι οι δύο αυτοί αγωνιστές στις προσευχές μας, όπως θα είναι στις προσευχές εκατομμυρίων ανθρώπων από όλο τον κόσμο, που γνώρισαν τον αγώνα τους.

Ν. Μ.