Μας λένε συχνά οι αλλόθρησκοι: "Αν είσαστε αληθινή πίστη, γιατί μέλη σας προσχωρούν σε άλλες θρησκείες;", ή μας λένε: "Γιατί να μη ρωτήσουμε κάποιο πρώην μέλος της Ορθοδοξίας, για να μάθουμε γι' αυτήν; Εσείς πώς χρησιμοποιείτε μαρτυρίες πρώην μελών άλλων θρησκειών;" Σε αυτά τα ερωτήματα κυρίως, θα απαντήσουμε σε αυτό το άρθρο. Έγκυρες ματιές μέσα και έξω από το "κτίριο".

Όταν αγοράζεις ένα σπίτι, δεν αρκεί να το δεις απ' έξω. Πρέπει να το δεις και από μέσα. Και αντιστρόφως, δεν αρκεί να το δεις από μέσα. Πρέπει να το κοιτάξεις και απ' έξω. Γιατί μόνο με μια ολοκληρωμένη ματιά, είσαι σε θέση να εκτιμήσεις την κατάστασή του, και την αληθινή του αξία.

Αν αυτό συμβαίνει με πράγματα φθαρτά και παροδικά, πόσο μάλλον αυτό θα πρέπει να ισχύει και για πράγματα άφθαρτα και αιώνια, όπως είναι η πίστη στον Θεό, και η επιλογή τρόπου λατρείας προς Αυτόν;

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί λοιπόν, συνηθίζουμε να ρωτούμε ανθρώπους που έφυγαν από κάποια άλλη θρησκεία, για να μάθουμε τους λόγους που συνέβη αυτό, και τις καταστάσεις που επικρατούν σε αυτές τις λατρείες, τις διαφορετικές από τη δική μας. Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι σε θέση να μας πει πράγματα, που εμείς οι "απ' έξω", ποτέ δεν θα μπορέσουμε να δούμε ή να μάθουμε. Εμείς έχουμε μόνο εξωτερική εικόνα του θρησκευτικού αυτού κατασκευάσματος. Τι συμβαίνει όμως και μέσα; Τι κρύβεται άραγε πίσω από τη βιτρίνα της κάθε θρησκείας, το οποίο συγκαλύπτεται επιμελώς και μένει κρυφό, στους έξω απ' αυτήν;

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, προσέρχονται διαρκώς άνθρωποι από κάθε θρησκεία. Οι άνθρωποι αυτοί, είναι σε θέση να μας ενημερώσουν λεπτομερώς για τις συνθήκες που αντιμετώπισαν εκεί, και για τα όσα κρύβουν τα πιστά ακόμα μέλη της θρησκείας αυτής. Έχουμε έτσι μια εικόνα όλων αυτών των θρησκειών, όχι μόνο εξωτερικά και από βιτρίνα, αλλά και ΑΠΟ ΜΕΣΑ, μαζί με όλα όσα κρύβονται εκεί.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας για κάθε συκοφαντία που ίσως εξακοντίσει οποιοδήποτε δυσαρεστημένο πρώην μέλος κάποιας θρησκείας. Γιατί συχνά συμβαίνει και αυτό, και ο γράφων (ως πρώην μέλος άλλης θρησκείας), έχει υπ' όψιν του πολλά τέτοια παραδείγματα συκοφαντικής δυσφήμισης από εμπαθείς πρώην οπαδούς. Αυτό είναι κάτι στο οποίο οι Χριστιανοί πρέπει δίνουμε μεγάλη προσοχή, και να ζητάμε στοιχεία για τις αναφορές των πρώην μελών μιας θρησκείας. Γιατί είναι γνωστή η αφέλεια με την οποία διάφοροι Χριστιανοί πιστεύουν ψευδείς κατηγορίες εμπαθών ανθρώπων, και τις θεωρούν αληθινές χωρίς να είναι, και τις αναπαράγουν αφελώς.

Θα πρέπει να προσέχουμε, αν τα πρώην αυτά μέλη διακατέχονται από εμμονές ή εμπάθειες, και ποιος είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν την προηγούμενη θρησκεία τους, και κατόπιν τη δυσφήμισαν. Ήταν οι λόγοι ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΙ ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ; Αν οι λόγοι ήταν ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ, τότε θα πρέπει να δούμε τη μαρτυρία τους με μεγάλη καχυποψία. Γιατί αν δεν έχουν δογματικές διαφωνίες με την προηγούμενη θρησκεία τους, σημαίνει ότι ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ στις αιρετικές εκείνες απόψεις. Το να φύγει κάποιος από μια θρησκεία, είναι (συνήθως) ευκολότερο, από το να φύγει η θρησκεία αυτή από το μυαλό του.

Όταν ένας άνθρωπος κατηγορεί ΠΡΟΣΩΠΑ και όχι δόγματα, είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι ο άνθρωπος αυτός, διακατέχεται από εμπάθεια, και δεν είναι αξιόπιστη η μαρτυρία του για την προηγούμενη θρησκεία του. Μάλιστα, όπως δείχνει ο χρόνος και η εμπειρία, δεν είναι αξιόπιστη και σίγουρη, ούτε καν η μεταστροφή του!

Βεβαίως συχνά είναι αναγκαίο να εκτίθενται και πρόσωπα σε κάποιες θρησκείες. Και όταν λέμε πρόσωπα, δεν εννοούμε τους απλούς οπαδούς, που ως άνθρωποι και αυτοί πιθανόν να έπεσαν σε σφάλματα. Εννοούμε τους ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΕΣ ορισμένων θρησκειών. Και αυτό είναι αναγκαίο, επειδή ορισμένες θρησκείες, είναι ΕΥΣΕΒΙΣΤΙΚΕΣ. Αυτό σημαίνει ότι συκοφαντούν όλους τους άλλους, και αποκρύπτουν τη δική τους σήψη, για να φαίνονται αυτοί καλοί, και οι άλλοι κακοί. Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, κατ' ανάγκην, αναγκαζόμαστε κι εμείς οι Χριστιανοί να βγάλουμε στη φόρα κρυμμένες βρωμιές αυτής της θρησκείας και των αιρεσιαρχών της. Γιατί μόνο έτσι είναι δυνατόν να κάνουμε τα μέλη της να ξυπνήσουν, και να δουν ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΑΡΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ όπως ισχυρίζονται. Να δουν ότι αυτά για τα οποία κατηγορούν τους άλλους, υπάρχουν και στη δική τους θρησκεία, αλλά τείνουν να τα ξεχνούν με σχιζοφρενικό τρόπο.

Για παράδειγμα, στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, θα βρείτε τέτοιου είδους αποκαλυπτικά άρθρα, για ηγέτες, ή κρυμμένη σήψη αιρέσεων. Μπορείτε για παράδειγμα να βρείτε, άρθρα που εκθέτουν τον υποκινητή του Προτεσταντισμού τον Λούθηρο. Και αυτό το κάναμε, επειδή οι Προτεσταντικές ομάδες της Ελλάδος, είναι σχεδόν όλες ευσεβιστικές. Κατηγορούν δηλαδή τους Ορθοδόξους για σκάνδαλα, ενώ οι ίδιοι αυτοδιαφημίζονται ως καθαροί. Κατ' ανάγκην λοιπόν, εκθέσαμε τον Λούθηρο, για να δουν οι άνθρωποι αυτοί, πόσο λάθος είναι το κριτήριο επιλογής θρησκείας από μέρους τους. Γιατί οι ομάδες αυτές, ΚΥΡΙΩΣ με ευσεβιστικά κριτήρια προσελκύουν οπαδούς. Και όχι με δογματικά.

Για τον ίδιο λόγο, στη θυγατρική ιστοσελίδα μας του Παρτηρητή της Σκοπιάς, εκθέσαμε τον ιδρυτή της τον Ρώσσελ με διάφορους τρόπους. Όχι επειδή μισούμε το πρόσωπο, το οποίο είναι ένας δυστυχής νεκρός αιρετικός άνθρωπος που πέθανε στην πλάνη, και έχει τη συμπόνια μας. Αλλά τον εκθέσαμε, μόνο και μόνο επειδή οι οπαδοί της ομάδας των θρησκειών που αυτός δημιούργησε, έχουν την τάση να παρουσιάζονται ως "καθαροί", και να συκοφαντούν όλους τους άλλους. Και μόνο όταν δουν ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα (όσον αφορά τα σκάνδαλα), από αυτούς τους οποίους κατηγορούν, θα μπορέσουν να συνέλθουν και να αντιληφθούν πού βρίσκονται.

Στην ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, θα παρατηρήσετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων μας είναι ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ, και μόνο ένας μικρός σχετικά αριθμός, εκθέτει αιρεσιάρχες. Και αυτό μόνο κατ' ανάγκην, για να σωθούν από τα νύχια τους ανυποψίαστοι άνθρωποι. Είμαστε πεπεισμένοι, ότι ο ενδεδειγμένος τρόπος για έναν Χριστιανό, είναι η δογματική αναίρεση μιας θρησκείας. Και μόνο σε αναγκαίες περιπτώσεις, πρέπει να καταφεύγουν σε ξεσκέπασμα αιρεσιαρχών.

Κατά τον ίδιο τρόπο, οφείλουμε ως Χριστιανοί, πριν αποδεχθούμε τη μαρτυρία ενός πρώην οπαδού, για την προηγούμενη θρησκεία του, να εντοπίσουμε αν ακολουθεί αυτή την αρχή. Αν δηλαδή οι λόγοι είναι δογματικοί, ή αν ο άνθρωπος είναι εμπαθής. Αν πολεμάει κυρίως ιδεολογίες, ή αν πολεμάει κυρίως πρόσωπα.

Τα "είδη" των ανθρώπων που εγκαταλείπουν την Ορθοδοξία

Από τα παραπάνω, ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται η απάντηση στα ερωτήματα που θέσαμε εξ αρχής. Γιατί βεβαίως γνωρίζουμε ότι και από την Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν φύγει άτομα, και έχουν προσχωρήσει σε άλλες θρησκείες. Και γνωρίζουμε επίσης, ότι κάποια από αυτά τα άτομα, επιδίδονται σε συκοφαντίες και επιθέσεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όμως ακριβώς ΕΔΩ, βρίσκεται η ποιοτική διαφορά τους, από τους προσήλυτους που έρχονται στην Ορθοδοξία!

Πριν όμως καταδείξουμε τη διαφορά αυτή, ας δούμε τα "είδη" των ανθρώπων που εγκαταλείπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία και προσχωρούν σε αιρέσεις ή σε άλλες θρησκείες:

Α. Οι "αμαρτωλοί": Σε αυτή την ομάδα ανήκουν οι περισσότεροι που προσηλυτίζονται σε διάφορες αιρέσεις και άλλες θρησκείες. Καταντάει μονότονο, όταν ακούμε ή διαβάζουμε την ιστορία τέτοιων ανθρώπων, να ακούμε τα ίδια και τα ίδια πράγματα από όλους τους, σαν πραγματικά μαγνητόφωνα. Σε Ευαγγελικούς, ή Πεντηκοστιανούς, ή Μάρτυρες της Σκοπιάς, (ή άλλους Προτεστάντες), στις 9 από τις 10 περιπτώσεις τους, ακούμε το ίδιο μοτίβο: "ζούσα μέσα στην αμαρτία... έκανα αυτό... έκανα εκείνο... ώσπου γνώρισα την αλήθεια, και συμμόρφωσα τη ζωή μου με τις εντολές του Θεού...".

Όπως παρατηρείτε, οι άνθρωποι αυτοί, κατά ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ήταν άνθρωποι που ζούσαν μακριά από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ζούσαν αμελώς, μια ζωή αμαρτωλή, και δεν είχαν ιδέα περί Θεού και Ορθόδοξης πίστης. Έτσι, παρασύρθηκαν εύκολα από τον πρώτο τυχόντα που τους μίλησε με επιτήδειο τρόπο για πράγματα του Θεού, έστω και με τον διαστρεβλωμένο τρόπο των αιρέσεων.

Ή παρόμοιοι άνθρωποι, γίνονται μέλη εξωχριστιανικών θρησκείων, και τους ακούμε να μας λένε ομοίως ως μαγνητόφωνα: "η Ορθοδοξία μας στερούσε τη χαρά της ζωής, απαγορεύοντάς μας τις ελεύθερες απολαύσεις, ή γεμίζοντας τη ζωή μας ταμπού..." Οι άνθρωποι που τα λένε αυτά, συνήθως προσηλυτίζονται σε Παγανιστικές θρησκείες, ή στη θρησκεία του Αθεϊσμού. Και ο λόγος είναι φυσικά να ζήσουν τη ζωή τους με απολαύσεις, και χωρίς δεσμεύσεις. Αλλά και μόνο η αναφορά τους σε αυτή την έκλυτη ζωή, δείχνει ότι πρόκειται για ανθρώπους που ήταν αιχμάλωτοι των παθών τους, και τελικά παραδόθηκαν σε αυτά. Πρόκειται δηλαδή και εδώ, για ανθρώπους εμπαθείς, που δεν άφησαν στην καρδιά τους χώρο να επιλάμψει ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος. Και όπου μένει η καρδιά κενή από Πνεύμα Άγιο, καταλαμβάνεται από άλλου είδους πνεύματα.

Αυτού του τύπου οι άνθρωποι, δύσκολα επιστρέφουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί γίνονται ή ηδονοθήρες ή Ευσεβιστές που τους κυριεύει η υπερηφάνεια και η αυτοδικαίωση, και η κατάκριση των άλλων. Γιατί χωρίς ταπείνωση, το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο.

Β. Οι αδιάφοροι: Μια δεύτερη ομάδα, που έρχεται δεύτερη, αριθμητικά, μεταξύ των Ορθοδόξων που προσηλυτίσθηκαν σε άλλες θρησκείες, είναι οι αδιάφοροι. Αυτοί είναι άνθρωποι που όσο ήταν Ορθόδοξοι, δεν ασχολήθηκαν ποτέ να γνωρίσουν σωστά την πίστη των πατέρων τους, στους οποίους οι γονείς τους, τους πληροφόρησαν ότι... ανήκουν. Ζούσαν μια εντελώς τυπική ζωή, ίσως μάλιστα εκκλησιάζονταν και τακτικά. Όπως ακριβώς θα πήγαιναν στο τζαμί τακτικά αν είχαν γεννηθεί σε Ισλαμική χώρα, ή στο ναό κάποιας άλλης θεότητας, αν τύχαινε να γεννηθούν Ινδουϊστές. Οι άνθρωποι αυτοί, ποτέ δεν αναρωτήθηκαν για τα βαθύτερα της πίστης, αλλά ήταν πάντοτε τυπολάτρες χωρίς ουσία. Και ως αποτέλεσμα, παρασύρθηκαν εύκολα στον πρώτο επιτήδειο που τους παρουσίασε με ωραίο τρόπο μια άλλη θρησκεία. Και ως άνθρωποι "επιφανειακοί" και "ρηχοί", δεν είχαν την ικανότητα, ή τη δυνατότητα να εντοπίσουν τις αντιφάσεις της θρησκείας εκείνης στην οποία τους παρέσυραν.

Άνθρωποι αυτής της κατηγορίας, παρασύρονται σε οποιαδήποτε θρησκεία, όσο αντιφατική ή λάθος και αν είναι, αρκεί να τους δείξει κάποιος μια ωραία βιτρίνα. Τέτοιους βρίσκουμε να παρασύρονται, σε θρησκείες διαφόρων τύπων. Από τον Προτεσταντισμό, ως τον Βουδισμό. Και συνήθως παραμένουν ρηχοί και επιφανειακοί και στις νέες τους αυτές θρησκείες. Αυτοί συνήθως παπαγαλίζουν όσα τους λένε, αλλά ποτέ δεν διεισδύουν σε βάθος. Πάντα βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις, και τέτοιες εξαιρέσεις, είναι αυτοί που συνήθως επιστρέφουν στην Ορθοδοξία μετά από ικανό χρόνο, αφού έχουν πια πάρει το μάθημά τους...

Γ. Οι σκανδαλιζόμενοι: Γι' αυτή την κατηγορία έχουμε και ειδικό άρθρο. Πρόκειται για ανθρώπους, που στο σκανδαλισμό βρίσκουν την ευκαιρία που ζητούν για να απιστήσουν! Είναι σύνηθες να ακούς τέτοιους ανθρώπους σε Προτεσταντικές συνάξεις, να λένε: "Πριν από χρόνια, ένας παπάς μου έκανε αυτό... Ένας άλλος, μου είπε εκείνο... κι εγώ κατάλαβα ότι εκεί υπάρχει βρωμιά και έφυγα..." Τέτοιοι άνθρωποι, όχι μόνο είναι ρηχοί, και δεν διακρίνουν το ορθό δόγμα από το σκάνδαλο, αλλά επίσης γίνονται οι μεγαλύτεροι ευσεβιστές και κατακριτές των άλλων. Είναι συνήθως εκείνοι που κατηγορούν πρόσωπα, και αποβλέπουν σε πρόσωπα, και όχι στην αλήθεια της Εκκλησίας. Πολλοί από αυτούς επιστρέφουν, πάλι για τον ίδιο λόγο: Επειδή σκανδαλίσθηκαν σε αυτή τη νέα θρησκεία που κατέφυγαν! Και αν δεν καταντήσουν άπιστοι, ακόμα και όταν επιστρέψουν, συνήθως πρόσωπα κατηγορούν, και όχι δόγματα και καταστάσεις.

Δ. Οι Παραπλανημένοι: Αυτοί απίστησαν στην Εκκλησία, επειδή πίστεψαν σε ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ διαβολές και συκοφαντίες κατά της Εκκλησίας ή αγίων. Γιατί υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία κατασκευής συκοφαντιών κατά της Εκκλησίας, που όταν κάποιος τις ερευνήσει μία προς μία, ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτα το αληθινό σε αυτές.

Άνθρωποι αυτής της κατηγορίας, αν δεν διαστραφεί τόσο πολύ ο λογισμός τους, και δεν συνηθίσουν να μισούν την Εκκλησία (στην πραγματικότητα άνευ πραγματικής αιτίας), όταν αντιληφθούν ότι εξαπατήθηκαν, επιστρέφουν.

Ε. Οι ασταθείς: Μία σπάνια ομάδα, που όμως έχει το χαρακτηριστικό να μην αναπαύεται σε κανένα δόγμα, αλλά διαρκώς τριγυρίζουν και περιστρέφονται από άποψη σε άποψη, απορρίπτοντας κάτι που αργότερα το ξαναδέχονται για να το απορρίψουν και πάλι στη συνέχεια. Οι άνθρωποι αυτής τής ομάδας, φαίνεται να έχουν κάποιο πρόβλημα γνωστικής φύσεως, και αδυνατούν να δομήσουν τις σκέψεις τους πάνω σε κάτι σταθερό. Γι' αυτό και διαρκώς αναθεωρούν τις απόψεις τους, ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια, και ποτέ μην κατορθώνοντας να σταθεροποιηθούν σε κάτι για μεγάλο διάστημα.

ΣΤ. Οι ΔΗΘΕΝ γνώστες: Αυτοί είναι οι λιγότεροι από όσους παρασύρονται. Αυτοί είναι οι φιγουρατζήδες, και οι ξερόλες της υπόθεσης. Δεν φτάνει που παρασύρθηκαν στο ψεύδος, αλλά φιγουράρουν ως "άριστοι" γνώστες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πολλοί από αυτούς, γράφουν άρθρα και βιβλία, με τον αέρα του γνώστη, και κάνουν αναλύσεις επί αναλύσεων κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και δημιουργούν οπλοστάσιο επιχειρημάτων κατά της Ορθοδοξίας, για χάρη των οπαδών της θρησκείας στην οποία εντάχθηκαν.

Είναι συνηθισμένο να ακούς τους ανθρώπους αυτούς, να λένε: "εγώ ήμουν παπαδάκι στην Εκκλησία", ή "ήμουν κατηχητής", ή "ήμουν ψάλτης", ή "ήμουν επίτροπος", ή "ήμουν εγγονός παπά και τα ξέρω αυτά καλά". Όταν όμως κάποιος αρχίσει να τους ρωτάει για τα ακριβή δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι απαντήσεις τους μαρτυρούν πλήρη άγνοια του Ορθόδοξου δόγματος. Και οι ισχυρισμοί τους, που τους φέρουν δήθεν "γνώστες" της Ορθόδοξης πίστης, στρέφονται τότε εναντίον τους, και τους εκθέτουν ή ως ψεύτες, ή ως αμαθείς, που ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι γνώριζαν.

Όμως ειδικά για την τελευταία αυτή κατηγορία θα μιλήσουμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Η ποιοτική διαφορά των Ορθόδοξων προσήλυτων

Τα παραπάνω 6 είδη ανθρώπων, που εγκαταλείπουν την Ορθοδοξία, και εντάσσονται σε άλλες θρησκείες, είναι οι άνθρωποι αυτοί που συχνά στρέφονται εναντίον της. Από τα είδη αυτά, μόνο με το τελευταίο αξίζει να ασχοληθούμε λίγο, στα πλαίσια αυτού του άρθρου. Επειδή οι "αμαρτωλοί", οι "αδιάφοροι", οι "σκανδαλιζόμενοι", οι έχοντες "γνωστικά προβλήματα" και οι "παραπληροφορημένοι", δεν ανήκουν στους ανθρώπους εκείνους, που ο λόγος τους μπορεί να έχει βαρύνουσα σημασία, ως πρώην μέλη της Εκκλησίας. Όταν κάποιος από αυτούς κατηγορεί την Ορθοδοξία, δεν το κάνει μετά λόγου γνώσεως. Γιατί οι δύο πρώτες κατηγορίες ήταν ΑΣΧΕΤΟΙ με την Ορθοδοξία. Και πώς θα μπορούσαν να μιλήσουν για κάτι που ΔΕΝ γνώρισαν ποτέ; Η δεύτερη κατηγορία πάλι, οι "σκανδαλιζόμενοι", μόνο κατά προσώπων μπορούν κάτι να πουν. Ενώ αυτοί με τα γνωστικά προβλήματα, πώς θα μπορούσαν να αποτελέσουν ασφαλείς πληροφοριοδότες, όταν οι ίδιοι αδυνατούν να δομήσουν τη σκέψη τους σε κάποια σταθερή βάση; Άρα ο λόγος τους δεν έχει καμία εγκυρότητα, όταν απευθύνεται σε ΔΟΓΜΑΤΑ. Όμως, η τελευταία κατηγορία, αυτών που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι γνωρίζουν, είναι η μόνη κατηγορία ανθρώπων, που απομένει κάποιος λόγος να ελέγξουμε για την εγκυρότητα των "πληροφοριών" τους, και για την ποιότητα της πίστης τους!

Και κατ' αρχήν, το να είναι κάποιος "συγγενής παπά", δεν τον κάνει αυτόματα γνώστη της Ορθόδοξης δογματικής. Ούτε το να είναι κάποιος "παπαδάκι" και να κρατάει τα λάβαρα και τις λαμπάδες της Εκκλησίας, τον κάνει αυτόματα γνώστη της Ορθόδοξης δογματικής. Ούτε το να είναι ψάλτης, τον κάνει να γνωρίζει το δόγμα, τόσο καλά, όσο γνωρίζει να ψέλνει. Γιατί η ψαλμωδία γίνεται και παπαγαλία. Ούτε το να είναι κάποιος επίτροπος, τον κάνει να γνωρίζει καλά το Ορθόδοξο δόγμα.

Όμως τι θα πούμε για ανθρώπους, που υπήρξαν κατηχητές, ή ιερείς, ή θεολόγοι και μετά βρέθηκαν σε άλλη θρησκεία, να κατηγορούν την Ορθόδοξη Εκκλησία; Γιατί βεβαίως υπάρχουν και τέτοιοι, όσο λίγοι κι αν είναι.

Το σημαντικό με τους ανθρώπους αυτούς, είναι ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ΔΕΝ ΕΦΥΓΑΝ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥΣ, αλλά για άλλους άσχετους λόγους. Δηλαδή κάποιοι από αυτούς, έφυγαν για σκανδαλισμό, ή για διαφωνία σε ΠΡΑΚΤΙΚΑ ζητήματα όπως αγαμία κλήρου, κλπ. Δηλαδή η διαφωνία τους ΔΕΝ ήταν δογματική, αλλά μετά την ΕΠΕΝΔΥΣΑΝ με δογματικό επίχρισμα, για να δικαιολογήσουν την άδικη αποχώρησή τους.

Είτε όμως οι άνθρωποι αυτοί υπήρξαν θεολόγοι, είτε κατηχητές, είτε ιερείς, όταν κάποιος Χριστιανός που ΓΝΩΡΙΖΕΙ την Ορθόδοξη πίστη, τους ακούσει να αναπτύσσουν την επιχειρηματολογία τους, ή διαβάσει τα βιβλία τους, αντιλαμβάνεται αμέσως, και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ότι οι άνθρωποι αυτοί ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΡΗΧΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ! Και όταν ένας ιερέας είναι κακός ιερέας, ή όταν ο θεολόγος είναι κακός θεολόγος, ή ο κατηχητής είναι κακός (ή ευκαιριακός) κατηχητής, αντιλαμβάνεται κανείς ότι κακώς οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονταν σε αυτές τις θέσεις, όσο ήταν Ορθόδοξοι. Γιατί δεν γνώριζαν ούτε το αντικείμενο, ούτε το λειτούργημά τους! Είχαν μια επιφανειακή γνώση, και γι' αυτό ακριβώς παρασύρθηκαν, και γι' αυτό πολεμάνε ύστερα, όχι αυτά που πραγματικά πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά αυτά που ΑΥΤΟΙ ΝΟΜΙΖΑΝ ότι πιστεύει! Γι' αυτό και τα συγγράμματά τους, στην πραγματικότητα δεν πολεμούν την Ορθόδοξη δογματική, αλλά μια άλλη, άσχετη δογματική, την οποία οι ίδιοι νομίζουν, και παρουσιάζουν ως Ορθόδοξη!

Μήπως αυτά που λέμε εδώ είναι αυθαίρετες δικαιολογίες; Όχι φυσικά! Γιατί θα δώσουμε ευθύς αμέσως παράδειγμα, από αντιπροσωπευτικό άνθρωπο αυτού του είδους ανθρώπων. (Και λυπόμαστε που εδώ είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να αναφερθούμε πάλι σε πρόσωπο. Μία από τις περιπτώσεις που είναι αναγκαίο να αναφερθεί παράδειγμα).

Νομίζουμε ότι ο πλέον αντιπροσωπευτικός άνθρωπος για το ζήτημα αυτό, είναι ο κος Στυλιανός Χαραλαμπάκης. Πολυγραφότατος κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος σχημάτισε Προτεσταντικού τύπου ομάδα, και τα βιβλία του αποτελούν δογματικό οπλοστάσιο των απανταχού Προτεσταντών της Ελλάδος, κατά της Ορθόδοξης ιεροσύνης.

Μετά την αποχώρησή του από την Ιεροσύνη, το 1976 ίδρυσε σωματείο με την ονομασία «Σωματείο Ορθοδόξου Αναμορφώσεως», με σκοπό την αναμόρφωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ομάδα του ονομάστηκε «Αδελφότης Ορθοδόξου Αναμορφώσεως». Έτσι ο αποτυχημένος μοναχός και διάκονος βάλθηκε να «αναμορφώσει» την Εκκλησία! (Εγχειρίδιο Αιρέσεων και Παραχριστιανικών Ομάδων" π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου).

Όπως προαναφέραμε, το σημείο που "ειδικεύεται" αυτός και η ομάδα του, είναι να καταφέρονται κατά της Ορθόδοξης ιεροσύνης, ότι δήθεν είναι δογματικά εσφαλμένη. Όμως, όταν κάποιος που γνωρίζει την Ορθόδοξη πίστη, διαβάσει τα βιβλία του, αντιλαμβάνεται αμέσως, ότι ο άνθρωπος αυτός, έχει ΠΟΛΥ ΣΤΡΕΒΛΗ γνώση, για το τι πραγματικά πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία περί Ιεροσύνης. Και ως παράδειγμα, θα αναφερθούμε στο βιβλίο: "Ποιοι είναι ιερείς;", γραμμένο από μέλος της ομάδας του, που απηχεί περιληπτικά τα όσα και ο ίδιος ο κος Χαραλαμπάκης έχει γράψει σε βιβλία του, όπως "Τα ανάποδα της θρησκείας", κλπ. Τα όσα ανακριβή το βιβλίο αυτό γράφει, για το τι πραγματικά πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι περί Ιεροσύνης, τα εκθέτουμε στο σχετικό μας άρθρο με τίτλο: "Γενικό και Ειδικό Ιερατείο".

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο σαν τον κο Χαραλαμπάκη, και όλοι όσοι γράφουν και κατηγορούν την Ορθοδοξία, ως υποτιθέμενοι γνώστες, στην πραγματικότητα μάχονται ΞΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ, που δεν έχουν σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά οι ίδιοι τις νομίζουν ως Ορθόδοξες. Και αυτό είναι απόδειξη της ρηχότητάς τους.

Επανερχόμαστε λοιπόν τελειώνοντας στα αρχικά μας ερωτήματα, και απαντάμε πλέον άμεσα:

"Αν η Ορθοδοξία είναι η αληθινή Εκκλησία, γιατί κάποια μέλη της φεύγουν προς διάφορες άλλες θρησκείες;"

Απαντούμε: ΑΠΟ ΑΓΝΟΙΑ ή ικανοποίηση του "εγώ" τους.

"Γιατί δεχόμαστε τις μαρτυρίες ανθρώπων για τις αιρέσεις που ανήκαν και έφυγαν, και δεν δεχόμαστε τις μαρτυρίες των πρώην Ορθοδόξων;"

Απαντούμε: Επειδή χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, και βάσει αποδείξεων για κάθε περίπτωση ξεχωριστά, όλοι όσοι κατηγορούν για κάτι την Ορθοδοξία, είτε είναι εντελώς άσχετοι από Ορθοδοξία, είτε πλανώνται, νομίζοντας ότι γνωρίζουν τι πιστεύουμε. Όλες οι κατηγορίες τις οποίες ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΕΓΞΕΙ μέχρι τώρα, έχουν αποδειχθεί είτε ψευδείς, είτε παραποιημένες. Γιατί η Ορθοδοξία είναι ακατηγόρητη. Και τίποτα δεν μπορεί κάποιος να βρει να την κατηγορήσει. Ενώ εμείς οι Ορθόδοξοι, επιλέγοντας τις μαρτυρίες κατά διαφόρων αιρέσεων, μπορούμε να εντοπίσουμε αυτούς που χωρίς εμπάθεια, και με λόγο γνώσεως, μας κάνουν κοινωνούς των εμπειριών τους σε διάφορες αιρέσεις, από αυτούς που σκοπό έχουν να λασπώσουν. Τους οποίους και αυτούς απορρίπτουμε ως αξιόπιστους μάρτυρες. Με άλλα λόγια, δεν δεχόμαστε κάθε κατηγορία κατά αιρέσεων. Εμείς ελέγχουμε τις πληροφορίες από κάθε πηγή. Τις ερευνούμε, και τις απορρίπτουμε ή τις αξιοποιούμε. Η Εκκλησία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την έρευνα. Μόνο το ψέμα φοβάται!

Το πιο σημαντικό όμως, είναι η ποιοτική διαφορά των ανθρώπων που φεύγουν από την Ορθοδοξία, αν τους συγκρίνουμε με αυτούς που ΕΡΧΟΝΤΑΙ στην Ορθοδοξία από άλλες θρησκείες!

Αυτοί που φεύγουν από την Ορθοδοξία, (αν δεν ανήκουν σε κάποια παθολογική κατηγορία), είναι άνθρωποι ΑΣΧΕΤΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ με την Ορθοδοξία. Δεν έχουν ιδέα. Παρασύρονται σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα από τον κάθε επιτήδειο (ή επίσης πλανημένο), και μετά παπαγαλίζουν όσα ακούνε από αυτόν, ότι ΔΗΘΕΝ πιστεύει η Ορθοδοξία. Και έτσι οι ψευδείς κατηγορίες αναπαράγονται και διαιωνίζονται, και όλο και κάποιος παρασύρει κάποιον άλλον βάσει αυτών. Και ακόμα και αυτοί που ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι γνώρισαν την Ορθοδοξία, όταν τους συζητήσει κάποιος γνώστης της πίστης, ή διαβάσει τα βιβλία τους, αντιλαμβάνεται αμέσως, ότι η γνώση τους για την Ορθοδοξία είναι ρηχή και διαστρεβλωμένη από την πραγματική μας πίστη.

Από την άλλη πλευρά όμως, οι άνθρωποι που ΕΡΧΟΝΤΑΙ στην Ορθοδοξία, είναι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι που έχουν ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ επισταμένα, τόσο την αίρεσή τους, όσο και την Ορθοδοξία. Άνθρωποι που έχουν κάνει τις συγκρίσεις τους, και στην πλειοψηφία τους, έχουν περάσει και ερευνήσει πολλές άλλες θρησκείες. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μέτρο σύγκρισης, και μάλιστα πολλά τέτοια μέτρα!

Όταν κάποιος ψευτο-Ορθόδοξος παρασύρεται σε μια αίρεση, πηγαίνει εκεί έχοντας πλήρη (και σπανίως μερική) ΑΓΝΟΙΑ της Ορθόδοξης πίστης. Εκεί γνωρίζει το δόγμα της νέας του θρησκείας. Όταν όμως το γνωρίσει καλά, (αν είναι ερευνητής), τότε το εγκαταλείπει, και αρχίζει με αυτό το μέτρο, με αυτό το σημείο αναφοράς, να συγκρίνει και να ελέγχει μετά και τις άλλες θρησκείες. Έχοντας όμως πλέον μέτρο σύγκρισης, είναι ευκολότερο να αντιληφθεί πλέον την ανωτερότητα του Ορθόδοξου δόγματος, αν βρεθεί κάποιος γνώστης της Ορθοδοξίας να του το εξηγήσει. Όταν λοιπόν φεύγει από την Ορθοδοξία, είναι άσχετος. Όταν όμως έρχεται, είναι πλέον πολύ καλά κατατοπισμένος. Και γι' αυτό δεν έρχεται μόνος του, αλλά φέρνει σ' εμάς και άλλα μέλη από την αίρεση που εγκαταλείπει!

Για τις αιρέσεις, η ακριβής γνώση της αίρεσης, είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Γιατί όταν κάποιος αιρετικός διεισδύσει σε βάθος και δει τις αντιφάσεις και τις πλάνες, την εγκαταλείπει. Για την Ορθοδοξία όμως, η ακριβής και λεπτομερής γνώση της Ορθόδοξης Δογματικής, είναι ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ, γιατί όποιος τη γνωρίζει ακριβώς, όχι μόνο δεν θα παρασυρθεί ποτέ, αλλά θα φέρει και άλλους στην Ορθόδοξη πίστη, δείχνοντάς τους τα σημεία που λαθεύει η αίρεσή τους.

Τα παραπάνω που γράφω στο άρθρο αυτό, τα γράφω μετά λόγου γνώσεως, ως πρώην μέλος άλλων θρησκειών, πριν γνωρίσω την Ορθοδοξία, έχοντας την εμπειρία και το μέτρο σύγκρισης των ομάδων αυτών, σε αντιπαράθεση με την Ορθοδοξία. Την ίδια εμπειρία μπορούν να επικαλεσθούν και να συμφωνήσουν μαζί μου, και δεκάδες άλλοι από τους συνεργάτες της ιστοσελίδας της ΟΟΔΕ. Όλοι μας σε αυτό τον ιστότοπο, όσοι ήμασταν πρώην αιρετικοί, κάποτε κατηγορούσαμε την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε όποια αίρεση κι αν ανήκαμε. Όλοι μας κάποτε χρησιμοποιούσαμε βιβλία ανθρώπων που έφυγαν από την Ορθοδοξία, και που υποτίθεται ότι τη γνώριζαν. Και όλοι μας, μετά από μακρά περιπλάνηση, ανακαλύψαμε όχι μόνο τις αντιφάσεις των θρησκειών αυτών, αλλά με τη Χάρη του Θεού, ανακαλύψαμε τι ακριβώς πιστεύει και η Ορθοδοξία πραγματικά. Και σπεύσαμε να ενωθούμε στο Σώμα του Χριστού μας το συντομότερο!

Παρακαλούμε λοιπόν τους αδελφούς μας Ορθόδοξους που δεν ερεύνησαν ακόμα σε βάθος την Ορθόδοξη πίστη, αλλά και όσους ΔΕΝ γνώρισαν την Ορθόδοξη πίστη σωστά, να ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ σε βάθος να μάθουν τι πραγματικά πιστεύει. Γιατί τότε θα ανοιχθούν σε αυτούς πηγές αλήθειας που ποτέ δεν φαντάσθηκαν ότι υπάρχουν. Και τότε θα εννοήσουν τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού.

Η Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας, αποτελούμενη όχι μόνο από "βέρους" Ορθοδόξους, αλλά και από πρώην μέλη αιρέσεων, που σήμερα μετέχουμε στο ένα και μοναδικό Ορθόδοξο Σώμα του Χριστού και Θεού μας, μαζί με τους αμέτρητους συνεργάτες μας, θα είμαστε όσο το επιτρέψει ο Θεός στην πρώτη γραμμή της έρευνας. Θα προσπαθούμε να συμβάλλουμε σε αυτή την ανάγκη, για μια ακριβέστατη γνώση της Ορθόδοξης πίστης. Με το μέτρο των εμπειριών μας σε όλες αυτές τις αιρέσεις, βήμα - βήμα φιλοδοξούμε να διατυπώσουμε στο Ίντερνετ μια ακριβή οριοθέτηση της Ορθόδοξης πίστης και τής πραγματικής ιστορίας της, ώστε κανένας να μη μπορεί να διαβάλλει ούτε το τι πραγματικά πιστεύουμε, ούτε την τεκμηριωμένη ιστορική αλήθεια, και κάθε παραπλανημένος συνάνθρωπός μας, να έχει τη δυνατότητα να το γνωρίσει, σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη.

Παρακαλούμε για τις προσευχές σας!

N. M.