- Ο Γέροντας σας [π. Ιουστίνος Πόποβιτς], μου έλεγε, ήτο ζηλωτής, αγωνιστής, φλογερός. Όλα τα έδιδε για τον Χριστό. Ήτο ατρόμητος έναντι όλων και έναντι των Κομμουνιστών. Κάποια από τα παιδιά του και τους θαυμαστές του προσπαθούν να τον μιμηθούν και αντιπαρατίθενται εκεί. Τα λέγουν με πολύ καυστικά λόγια. Αλλ' εγώ θα ήθελα να πω το εξής. Εκείνος ήτο άγιος και μπορούσε να ενεργή έτσι. Όχι όμως οι άλλοι, που έχουν μεν ζήλο, αλλά τα βάζουν με τους αντιθέτους και λένε, "ας μου κόψουν το κεφάλι μου, εγώ θα μείνω εδραίος και αμετακίνητος". Εύκολο είναι να πης  "ας μου κόψουν το κεφάλι", καλό είναι και αυτό, αλλά έτσι δεν θα γίνεται το έργο του Χριστού. Άλλο ήτανε ο π. Ιουστίνος. Εκείνος είχε την Παρρησία, μπορούσε να τα λέγη αυτά, εσείς όμως νομίζω ότι δεν πρέπει να το κάνετε. Σε συμβουλεύω πάτερ Ειρηναίε [Μπούλοβιτς], να πορεύεσαι κάπως διαφορετικά. Για να γίνεται το έργο του Χριστού, για να ωφελούνται και να σώζωνται ακόμη και οι άθεοι, οι κομμουνισταί και άλλοι, να μην τους αντιπαρατίθεσαι. Να μην τα βάζης μαζί τους και να μην τους προκαλής.

Λοιπόν, φαντάζεσθε στην ηλικία μου εκείνη και με την εφορία την νεανική πως άκουγα αυτά τα λόγια! Διότι εμείς είχαμε την απλή, μαυρόασπρη εικόνα της επικρατούσης καταστάσεως. Έχομε διώκτας, διώκτας της Εκκλησίας, και εμείς είμεθα εδώ να υπεραμυνθούμε αυτής, πιστεύαμε. Και τώρα αίφνης ο Γέροντας υπενθύμιζε ότι ο Χριστός θέλει την σωτηρίαν και αυτών των διωκτών και εχθρών όσον και ημών των άλλων.

- Μην τους λέεις πολλά, συνέχισε να με συμβουλεύη. Μην τους εξαγριώνης, μην τους κάνης εχθρούς σου, γιατί έτσι θα σε απομονώσουν και δεν θα μπορής να κάνης πλέον τίποτε.  Θα έρχωνται εκεί πολλοί , θα σου κάνουν διάφορα προβλήματα και θα σου λένε διάφορα πράγματα. Μην τους ανταποδίδης, μην προσπαθής να αμυνθείς και να εξηγής τα της πίστεως μας. Όσον αυτοί θα σου επιτίθενται εσύ να σιωπάς και να προσεύχεσαι. Μυστικά να προσεύχεσαι. Ακόμη και αν κάποιος μπροστά σου πτύση την εικόνα, το πρόσωπο του Χριστού, εσύ να σιωπήσεις. Μην υπερασπίζεσαι τον Χριστό. Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός να τον υπερασπισθής εσύ.  Τι λες εσύ γι' αυτά; Θέλει ο Χριστός να σωθούν και οι άθεοι και οι κομμουνισταί ή όχι;

- Βεβαίως, Γέροντα, απαντώ.-

Ε, αυτό θέλει ο Χριστός, να Τον γνωρίσουν και αυτοί που Τον αρνούνται, να σωθούν και αυτοί.

(...)

Αυτός ο άθεος που έπτυσε στο πρόσωπο του Χριστού , όταν χωρίσετε και πάη στο σπίτι του, μπορεί να σκεφθή και να πη καθ' εαυτόν τα εξής: "Για δες, και τι δεν είπα σ' αυτόν τον παπά, έπτυσα και ό,τι είναι γι' αυτόν πλέον ιερόν και δεν μου είπε ούτε μία λέξη, δεν μου ανταπέδωσε, ενώ μπορούσε". Και δεν αποκλείεται να έλθη να σε βρη και να πη: "Εσένα σε χρειάζομαι για την ψυχή μου". Ετσι ενδέχεται να τον κερδίσης για τον Χριστόν, και αυτό είναι σπουδαιότερο παρά να δείξης κάποιον ηρωϊσμό και κάποια παρρησία. Να εργάζεσαι λοιπόν μυστικά, αθόρυβα, να μην ανακατεύεσαι με την πολιτική. Να κηρύττεις τον Χριστό. Μόνον για εκείνον να μιλάς. Ετσι μόνον θα ωφελής, θα σώζης τους ανθρώπους. Ακόμη και όταν είσαι σε κάποια συντροφιά με Χριστιανούς κι εκεί μιλούν και λένε γνώμες για διάφορα θέματα , εσύ μπορεί να μην συμφωνής και να έχεις άλλη θέση, άλλη γνώμη, που ίσως να είναι και καλύτερη. Μην παίρνεις όμως τον λόγο. Μόνο εάν ερωτηθείς, πες την άποψη σου ταπεινά, χωρίς να την επιβάλης. Ετσι ωφελούνται πιο πολύ οι άνθρωποι. Θα πουν αυτοί εκεί "Μωρέ, δες τι ωραία μας τα είπε! Και να δεν τον ερωτούσαμε, ο ίδιος θα σιωπούσε".

(...)

- Εκεί, λέει, έχετε και αλλόθρησκους και αλλοδόξους. Σε όλους να φέρεσαι με λεπτότητα, με αγάπη. Κανένα να μην προσβάλλης. Όλους να τους αισθάνεσαι και να τους αποκαλής αδελφούς*, ακόμη και όσους ανήκουν σε άλλες θρησκείες. Όλοι είμεθα παιδια του ιδίου Πατέρα. Να μην κάνεις παρατηρήσεις για την θρησκεία τους σε όσους είναι αλλόθρησκοι.

*Σημείωση τής ΟΟΔΕ: Αδελφοί ως μέλη τής ίδιας ανθρώπινης οικογενείας από τον Ίδιο Πλάστη, και όχι μέλη τής Εκκλησίας.