1. Ιδεολογική χρήση τής επιστήμης

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα επιστημονικό πείραμα, με το άκτιστο τού Θεού Λόγου; Και γιατί τόσοι πολλοί, έχουν στραφεί στη χώρα μας, εναντίον αυτού τού επιστημονικού πειράματος, σε περιοδικά που δίνουν βήμα σε Νεοπαγανιστικές ή Εθνικιστικές ιδεολογίες;

Μπορεί στον μέσο αναγνώστη να φαίνονται όλα αυτά άσχετα και αταίριαστα, όπως όμως θα δείξουμε στη συνέχεια, υπάρχει σχέση, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, καθοριστική σχέση, για βασικά δόγματα κάποιων ανθρώπων.

Υπάρχουν δύο ειδών ερευνητές τής επιστήμης: Υπάρχουν αυτοί που την ερευνούν για να διδαχθούν, και για να διορθώσουν τις ιδέες τους από τυχόν λάθη, αλλά υπάρχουν και αυτοί που τη μελετούν, με σκοπό μόνο να τη χρησιμοποιήσουν, ή να την σαμποτάρουν, στα σημεία της εκείνα, που διαφωνεί με την ιδεολογία τους, ή με τις εμμονές τους. Οι πρώτοι είναι αυτοί που τελικά ωφελούνται και διδάσκονται, και προοδεύουν, έχοντας μια όλο και καλύτερη εικόνα τού κόσμου. Οι δεύτεροι είναι αυτοί που στερούνται, και εκτίθενται, και τρίζουν τα δόντια τους, από την αναπόφευκτη ήττα τους, μπροστά στο προφανές και στο αποδεδειγμένο.

Το θέμα τού παρόντος άρθρου, άπτεται τέτοιων καταστάσεων, από δύο τουλάχιστον διαφορετικές ομάδες θρησκολήπτων: Τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά (και άλλους Αρειανιστές), και μια μερίδα Εθνικιστών - Νεοπαγανιστών.

Ξεκινώντας από τους τελευταίους, υπάρχουν δύο λόγοι, για τους οποίους οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούν να διασύρουν το εν λόγω πείραμα: α) επειδή δεν θέλουν να αποδειχθεί η Θεωρία τής Σχετικότητας, για τον απλούστατο λόγο, ότι την διατύπωσε ο Αϊνστάιν, που ήταν Εβραίος, (και ως γνήσιοι Εθνικιστές "Ελληναράδες" δεν ανέχονται έναν Εβραίο να έχει ανακαλύψει κάτι τόσο σημαντικό και σωστό), και β) επειδή με βάση τη θεωρία τής Σχετικότητας, έχει αποδειχθεί ότι ο σύμπαν έχει αρχή, ενώ η Παγανιστική ιδεολογία τους, θέλει ένα σύμπαν στατικό και αιώνιο, ή έστω παλλόμενο. Έτσι, ψάχνουν αφορμές εναντίον τού πειράματος αυτού, που αποδεικνύει σημαντικά σημεία τής Θεωρίας τής Σχετικότητας, λέγοντας ότι δήθεν η καθυστέρηση τών αποτελεσμάτων έγινε για να "μαγειρευτούν" τα στοιχεία, ή ότι δεν τα ανακοίνωναν επειδή δήθεν ακύρωνε την θεωρία τής Σχετικότητας και καθυστερούσαν να το πουν για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Οι δε Αρειανιστές, έχουν σοβαρότατο πρόβλημα στο να δεχθούν, ότι ο Χωροχρόνος είναι αντικείμενο υπαρκτό, άρα κτιστό. Αυτοί θέλουν τον χώρο και τον χρόνο, απλώς αφηρημένες έννοιες, φανταστικές, με τις οποίες μετράμε τις αποστάσεις. Δεν θέλουν να παραδεχθούν, ότι ο Χωροχρόνος είναι ένα "χειροπιαστό" αντικείμενο, το οποίο σύμφωνα με τη θεωρία τής Σχετικότητας είχε αρχή, μπορεί να συσταλεί ή να διασταλεί, να καμπυλωθεί ή να... περιστραφεί!

Ο πρώτος λόγος που δεν θέλουν να παραδεχθούν ως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ αντικείμενο τον Χωροχρόνο, είναι επειδή τότε θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός, στην προανθρώπινη ύπαρξή του, έφτιαξε και τον Χωροχρόνο, εφ' όσον σαφέστατα η Αγία Γραφή μας δηλώνει, ότι "χωρίς Αυτόν δεν έγινε τίποτα από όσα έγιναν" (Ιωάννης 1/α). Όμως οι Αρειανιστές θέλουν τον Υιό "κτίσμα", με χρονική αρχή. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να έχει αρχή στον χρόνο, αυτός που έπλασε τον χρόνο;

Ο δεύτερος λόγος που δεν θέλουν να παραδεχθούν έναν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ χωροχρόνο, είναι επειδή και ο "θεός" τους, είναι μέσα στον χωροχρόνο, μια και πιστεύουν σε έναν ειδωλολατρικό "θεό" με σώμα και εγκέφαλο που... σκέπτεται, προφανέστατα με διεργασίες στο χρόνο! Πώς θα μπορούσε λοιπόν να χρειάζεται τον χωροχρόνο για να υπάρξει, Αυτός που τον έπλασε;

2. Τι απέδειξε το πείραμα

Το εν λόγω πείραμα λοιπόν, σκοπό είχε να ελέγξει τις προβλέψεις τής θεωρίας τής Σχετικότητας, ότι ο χωροχρόνος καμπυλώνεται γύρω από ένα αντικείμενο με μάζα (δες πρώτη εικόνα). Και μάλιστα, όχι απλώς καμπυλώνεται, αλλά και περιστρέφεται, όταν το αντικείμενο είναι περιστρεφόμενο! Ο ίδιος ο χωροχρόνος, συμπαρασύρεται στην περιστροφή αυτή, μαζί με το αντικείμενο!

Για το σκοπό αυτό, εκτοξεύθηκε ένας δορυφόρος, με τέσσερα σφαιρικά γυροσκόπια, από τα τελειότερα που έχουν κατασκευασθεί ποτέ. Η σφαίρα τους είναι τόσο λεία, που αν ήταν στο μέγεθος τής γης, η μεγαλύτερη ανωμαλία τους θα ήταν 2,4 μέτρα!

Τα γυροσκόπια αυτά, σκοπό είχαν να εντοπίσουν οποιαδήποτε καμπύλωση ή περιστροφή τού χωροχρόνου, για να επιβεβαιωθεί, ή να διαψευσθεί η θεωρία τής Σχετικότητας, πάνω σε αυτό τον τομέα.

Η θεωρία τής Γενικής Σχετικότητας, διατυπώθηκε το 1916, και προέβλεπε αυτή την καμπύλωση τού χωροχρόνου, ενώ το 1918 οι Αυστριακού φυσικοί Josef Lense και Hans Thurring προέβλεψαν το φαινόμενο τής συμπαράσυρσης τού χωροχρόνου σε περιστροφή (frame-dragging ή βαρυτομαγνητισμός), από ένα μαζικό αντικείμενο που περιστρέφεται.

Λόγω αδυναμίας τής ως τώρα τεχνολογίας, για ένα τόσο ακριβές πείραμα, το πείραμα αυτό προτάθηκε το 1959 από τον George Pugh που ήταν καθηγητής στο ΜΙΤ και συνεργαζόταν με το Υπουργείο Άμυνας τών ΗΠΑ, και λίγο αργότερα, το 1960 από τον Leonard Schiff που ήταν πρόεδρος τού τμήματος Φυσικής τού Πανεπιστημίου τού Stanford. Το 1964 ξεκίνησε η χρηματοδότηση για την ανάπτυξη τής απαιτούμενης τεχνολογίας για το πείραμα, από τη NASA.

Λόγω τής δυσκολίας τού εγχειρήματος όμως, μόλις το 2004 έγινε εφικτό να εκτοξευθεί ένα τέτοιο μηχάνημα, και οι μετρήσεις του, έδωσαν τα πρώτα αποτελέσματα στις 14 Απριλίου 2007, όμως επειδή χρειαζόταν μεγαλύτερη ακρίβεια για το φαινόμενο frame-dragging, το πείραμα συνεχίσθηκε ως το 2011, και η τελική ανακοίνωση έγινε στις 4 Μαϊου.

Το αποτέλεσμα ήταν, να επιβεβαιωθούν πανηγυρικά οι προβλέψεις τής θεωρίας τής Σχετικότητας, για καμπυλωμένο και περιστρεφόμενο χωροχρόνο. Η καμπύλωση τού χωροχρόνου που μετρήθηκε, συμφωνούσε με την προβλεπόμενη τιμή τής θεωρίας, έχοντας απόκλιση μόλις 0,28% από την αναμενόμενη τιμή, ενώ για την περιστροφή τού χωροχρόνου, η οποία επίσης επιβεβαιώθηκε, η απόκλιση ήταν 19%, κάτι που είναι λογικό, αν λάβουμε υπ' όψιν το μεγάλο βαθμό ακρίβειας που απαιτούσε ειδικά αυτή η μέτρηση. Χαρακτηριστικά θα αναφέρουμε, (για να δείξουμε τη δυσκολία τού εγχειρήματος, λόγω τής απαιτούμενης ακρίβειας μετρήσεων), ότι η μετάπτωση τού άξονα περιστροφής τού κάθε γυροσκοπίου, λόγω τής καμπυλότητας τού χωροχρόνου, είναι 0,0018 μοίρες/έτος, ενώ η μετάπτωση λόγω τής περιστροφής τού χωροχρόνου, είναι μόλις 0,000011 μοίρες/έτος!

Έτσι λοιπόν, οριστικά και αμετάκλητα, η θεωρία τής Σχετικότητας αποδείχθηκε ορθότατη, ως προς αυτό το σκέλος της, και ο Χωροχρόνος αποδείχθηκε και πειραματικά, ως ένα ΥΠΑΡΚΤΟ μέγεθος, που καμπυλώνεται ή περιστρέφεται, και ότι δεν είναι δήθεν μια "αφηρημένη" έννοια, όπως θα ήθελαν διάφοροι ιδεολογικοί αντιρρησίες τής επιστήμης.

Και αφού ο χωροχρόνος είναι μέγεθος ΥΠΑΡΚΤΟ, και αυτόν Κάποιος τον έφτιαξε, σύμφωνα με την πίστη όσων παραδεχόμαστε Θεό. Και εφ' όσον η Αγία Γραφή, μας ξεκαθαρίζει, ότι "τίποτα δεν πλάσθηκε χωρίς τον Θεό Λόγο", (τον Ιησού Χριστό), οι Αρειανιστές θα πρέπει κατ' ανάγκην να παραδεχθούν ότι ο Υιός τού Θεού είναι ΑΝΑΡΧΟΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ, μια και είναι Δημιουργός τού Χρόνου. Και ειδικότερα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, θα πρέπει πλέον να αναθεωρήσουν τα δόγματά τους, περί ενός ειδωλολατρικού "θεού" με... σώμα, που ζει ΜΕΣΑ στον χωροχρόνο, τον οποίο φυσικά ο Ίδιος έκτισε, άρα και δεν τον έχει ανάγκη για να υπάρχει μέσα σ' αυτόν!

Περισσότερες πληροφορίες

Περιοδικό "Περισκόπιο τής Επιστήμης Νο 353". Αύγουστος 2011 σελ. 12-19.
http://en.wikipedia.org/wiki/Gravity_Probe_B
http://www.nasa.gov/pdf/168030main_hi_res.pdf
http://news.discovery.com/space/gravity-probe-b-110506.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Gravity_Probe_k
http://einstein.stanford.edu/MISSION/mission2.html
http://cerncourier.com/cws/article/cern/46052
http://einstein.stanford.edu/
http://www.nasa.gov/pdf/168809main_gpb_nutshell-0506.pdf

Ν. Μ.