Λάρσα

• Ιστορία
• Βιβλιογραφία

Θρησκεία

Ήταν πόλη αφιερωμένη στον ηλιακό θεό: Σαμάς/Ουτού.

Ιστορία

Με το τέλος τής Ουρ ΙΙΙ, (2.004 π.Χ.), η Λάρσα βρίσκει ευκαιρία να ιδρύσει δυναστεία. Αμφισβήτησε την πρωτοκαθεδρία της πόλης Ισίν. Κατά το τρίτο έτος της βασιλείας του Λιπίτ-Ιστάρ, πέμπτου ενσί της Ισίν, ο μονάρχης Γκουνγκούνουμ έγινε ενσί της Λάρσα, ιδρύοντας την ομώνυμη δυναστεία. Μετά από πολλές μάχες κατόρθωσε να απωθήσει τους Ελαμίτες και να διευρύνει την κυριαρχία του έως την περιοχή της Ανσάν. Η κατάληψη της παλιάς αυτοκρατορικής πόλης Ουρ αποτέλεσε το επιστέγασμα της ισχύος και του γοήτρου τόσο της Λάρσα όσο και του ίδιου του βασιλιά Γκουνγκούνουμ (Κόρπους Νο 5: σ. 53).

1η Δυναστεία τής Λάρσα (2025 - 1763 π.Χ.)

Ναπλανούμ (2025 - 2005 π.Χ.) Ένας Αμορίτης ηγέτης, κατέλαβε τη Λάρσα, και διακήρυξε ανεξαρτησία από την Ουρ. Έγινε υποτελής τής Ισίν.

Εμισούμ (2005 - 1977 π.Χ.) Υποτελής τής Ισίν

Σαμιούμ (1977 - 1942 π.Χ.) Υποτελής τής Ισίν.

Ζαμπάγια (1942 - 1933 π.Χ.) Υποτελής τής Ισίν.

Γκουνγκουνούμ (1933 - 1906 π.Χ.) Αδελφός τού Ζαμπάγια. Καμία συγκεκριμένη ιστορική αναφορά δεν έχει βρεθεί για τους προκατόχους του. Η μόνη επιγραφή είναι τού Ζαμπάγια, στην οποία καλείται ηγέτης τών Αμοριτών. Το 1924 κέρδισε την Ουρ σε μία "φιλική κατοχή". Η Ουρ απειλείτο από τους Αμορίτες και η Ισίν ήταν ανίκανη να την υπερασπίσει. Έτσι επέτρεψαν στη Λάρσα να καταλάβει την Ουρ. Αυτό έγινε αρχή για την κυριαρχία τής Λάρσα. Ένα χρόνο αργότερα, κατέκτησε τη Λαγκάς, την Ουρούκ, και το Ελάμ (Σούσα). Ο Γκουνγκουνούμ αναβίωσε επίσης το θαλάσσιο εμπόριο με τη Ντιλμούν, και πήρε τον τίτλο "βασιλιάς τής Ουρ, βασιλιάς τού Σουμέρ και Ακκάδ".

Αμπί-Σαρ. (1906 - 1895 π.Χ.) Νίκησε και σκότωσε τον Ουρ-Νινούρτα τής Ισίν στη μάχη.

Σουμουέλ (1895 - 1866 π.Χ.) Πήρε τη Νιππούρ από την Ισίν σε μάχη.

Νουρ-Αντάντ (1866 - 1850 π.Χ.) Ήταν σφετεριστής, και ονομάστηκε: "ένας από το πλήθος", δηλαδή ένας κοινός.

Σιν-Ιντινάμ (1850 - 1843 π.Χ.) Γιος τού Νουρ-Αντάντ.

Σιν-Εριμπάμ (1843 - 1841 π.Χ.)

Σιν-Ιγκισχάμ (1841 - 1836 π.Χ.)

Σιλί-Αντάντ (1836 - 1835 π.Χ.) Σκοτώθηκε σε μια μάχη με τη Βαβυλώνα.

Γουαράντ-Σιν (1835 - 1823 π.Χ.) Σφετεριστής. Ήταν γιος τού Κουντούρ-Μαντούκ ενός Ελαμίτη (ή ενός Αμορίτη με Ελαμιτικό όνομα) που έλεγχε τους Αμορίτες μεταξύ τού Ζάγκρος και τού Τίγρη. Οι ενέργειές του όμως ήταν όμοιες με ενός Μεσοποτάμιου βασιλιά, και όχι ενός αλλοδαπού κατακτητή.

Ριμ-Σιν Ι. (1823 - 1763 π.Χ.) Αδελφός τού Γουαράντ-Σιν. Είχε τη μακρύτερη βεβαιωμένη βασιλεία στη Μεσοποταμία. Νίκησε τη Βαβυλώνα στη μάχη το 1794 π.Χ., κατέκτησε την Ισίν και κυβέρνησε όλο το Σουμέρ. Το 1787 π.Χ. ο Χαμμουραμπί εισέβαλε και κατέκτησε την Ισίν, αλλά απέτυχε να πάρει την Ουρούκ. Αυτός ήταν ο τελευταίος πόλεμος μεταξύ τους ως το τέλος, γιατί το 1779 π.Χ. υπέγραψαν μια συνθήκη και ίσως να επανέκτησε την Ισίν. Ήταν ο τελευταίος Μεσοποτάμιος μονάρχης που απαίτησε θεότητα. Ο Ριμ-Σιν ήταν ο τελευταίος "Σουμεριανός" μονάρχης και η δική του βασιλεία ήταν η τελευταία άνθηση τού Σουμεριανού πολιτισμού. Κατακτήθηκε από το "σύμμαχό του" Χαμμουραμπί.

2η Δυναστεία τής Λάρσα (1741 - 1736 π.Χ.)

Ριμ-Σιν ΙΙ (1741 - 1736 π.Χ.) Ένας τυχοδιώκτης που ονόμασε τον εαυτό του Ριμ-Σιν ΙΙ. ΄Εκανε μια εξέγερση κατά τής Βαβυλώνας, κατά μήκος τών συνόρων τού Ελάμ/Σουμέρ, πριν τη Βαβυλώνα, αλλά συνελήφθηκε και εκτελέστηκε.

Βιβλιογραφία

“Σουμεριακός και Βαβυλωνιακός πολιτισμός” Σ. Μαρινάτου σελ. 15.