Ισίν

• Τοποθεσία
• Θρησκεία
• Ιστορία

Τοποθεσία

Μέση Βαβυλωνία.

Θρησκεία

Θεός της ο πολεμικός Νινούρτα.

Ιστορία

Δυναστεία τής Ισίν (2017 - 1794 π.Χ.) (Τέλος τής περιόδου Ουρ ΙΙΙ)

Κατά το τέλος της 3^ης δυναστείας της Ουρ (2113 - 2004 π.Χ.), επωφελήθηκε από την ανωμαλία, και ίδρυσε δυναστεία. Στη διάρκεια τών δύο αιώνων που ακολούθησαν (2017 - 1794 π.Χ.), ήταν η ισχυρότερη πόλη. Οι κυβερνήτες τής Ισίν ήταν τότε οι ισχυρότεροι, επειδή κυβερνούσαν την Ισίν τη νέα πρωτεύουσα, την Ουρ την παλιά πρωτεύουσα, και τη Νιπούρ που ήταν το πνευματικό κέντρο. Οι κυβερνήτες της αξίωσαν εξουσία πέρα από το "Σουμέρ και Ακκάδ", αλλά στην πραγματικότητα η εξουσία τους περιοριζόταν στα γύρω μικρά κράτη. Αν και ήταν Σημίτες, οι κυβερνήτες τής Ισίν, θεωρήθηκαν ως αληθινοί κληρονόμοι τής Ουρ, και πήραν τον τίτλο: "Βασιλάς τής Ουρ, Σουμέρ και Ακκάδ". Οι επίσημες επιγραφές τους που ήταν στα Σουμεριακά γράφτηκαν στα Ακκαδικά, και διέταξαν την αντιγραφή όλης τής μεγάλης Σουμεριακής λογοτεχνίας. Η πόλη αφιερώθηκε στη θεά Νινσίνα.

Ισμπί-Ερά (2017 - 1985 π.Χ.) Ήταν αρχικά υπάλληλος τού Ιμπί-Σιν τής Ουρ. Δεν ήταν Σουμεριακής καταγωγής, και πιθανόν ήταν ένας Ακκάδιος από τη Μάρι. Ο Ιμπί-Σιν τον έβαλε υπεύθυνο για τη Νιππούρ και την Ισίν. Επέκτεινε τον έλεγχό του από τον Περσικό Κόλπο πάνω στους ποταμούς τής Χαμάζι, όλα σε βάρος τού κυρίου του τού Ιμπί-Σιν. Πήρε επίσης την Ουρούκ. Μερικά έτη μετά την πτώση τής Ουρ, της επιτέθηκε διώχνοντας τους Ελαμίτες. Διατήρησε καλές σχέσεις με τον σύγχρονό του βασιλιά της Εσνούνα τον Σου-Ιλίτζα, και προφανώς βοήθησε το διάδοχό του στη μάχη εναντίον τού Σουμπαρτού.Προσπάθησε να καθιερώσει ένα κράτος διαδόχων όπως η δυναστεία τής Ουρ ΙΙΙ, αλλά με περιορισμένη επιτυχία. Οι μέρες της δόξας είχαν πια παρέλθει, και ας καυχιόταν ο Ισμέ-Νταγκάν, τέταρτος ενσί της Δυναστείας Ισίν, ότι είχε ξαναδώσει στη Νιππούρ το παλιό θρησκευτικό της κύρος (Κόρπους Νο 5: σ. 52).

Σου-Ιλισού (1985 - 1975 π.Χ.) Γιος τού Ισμπί-Ερά. Εισέβαλε στο Ελάμ και έφερε πίσω το άγαλμα τού Νανα που είχε παρθεί από την Ουρ. Επανοικοδόμησε επίσης την Ουρ από την καταστροφή που της προκάλεσαν οι Ελαμίτες.

Ιντίν-Νταγκάν (1975-1954 π.Χ.) Γιος τού Σου-Ιλισού. Η βασιλεία του ήταν με ειρήνη και ευημερία. Η Σιπάρ ήταν για ένα χρονικό διάστημα κάτω από την εξουσία του.

Ιζμέ-Νταγκάν (1954 - 1935 π.Χ.) Γιος τού Ιντίν Νταγκάν. Αποκατέστησε τη Νιππούρ που ήταν κατεστραμένη από μια μάχη. Αναφέρεται ως ο βασιλιάς που "έστησε τη δικαιοσύνη στη γη", προφανώς λόγω τών κοινωνικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεών του. Κατά τη διάρκεια τής βασιλείας του, επέδραμε βαθιά στην Σουμερία ο Ιλουσουμά τής Ασσυρίας.

Λιπίτ-Ιστάρ (1935-1924 π.Χ.) Γιος τού Ισμέ-Νταγκάν. Διέδωσε έναν νέο κώδικα νόμου. Αργότερα επέτρεψε στη Λάρσα να καταλάβει την Ουρ, ώστε να την υπερασπιστεί από τους Αμορίτες. Η απώλεια τής Ουρ ήταν μια σοβαρή απώλεια γοήτρου για την Ισίν και συνεπώς είναι ο τελευταίος ισχυρός κυβερνήτης τής Ισίν. Πέθανε το έτος που καταλήφθηκε η Ουρ.

Ουρ-Νινούρτα (1924 - 1896 π.Χ.) Ήταν σφετεριστής. Νικήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη από τον Αμπί-Σαρ τής Λάρσα.

Μπουρ-Σιν (1896-1874 π.Χ.) Γιος τού Ουρ-Νινούρτα.

Λιπίτ-Ενλίλ (1874-1869 π.Χ.) Γιος τού Μπουρ-Σιν.

Ιρά-Ιμιτί (1869 - 1861 π.Χ.) Σφετεριστής. Έχασε τη Νιππούρ στο Σουμέλ τής Λάρσα. Περιορίστηκε πλέον μόνο στην Ισίν. Υπήρχε ένα παλαιό Μεσοποτάμιο τελετουργικό, ότι εάν υπάρξει ένας εξαιρετικά κακός οιωνός, ένας κοινός πολίτης έπρεπε να καθήσει στο θρόνο, και την επόμενη ημέρα να τον σκοτώσουν ως αποδιοπομπαίου τράγου, αντί τού πραγματικού βασιλιά. Ο κοινός πολίτης που τέθηκε στο θρόνο ήταν ο Ενλίλ-Βανί για το σκοπό αυτό. Όμως εκείνη τη νύχτα πέθανε ο Ιρά-Ιμιτί, αφού έφαγε καυτό ζωμό, και αποφασίστηκε να αφεθεί ο κοινός πολίτης στο θρόνο.

Ενλίλ-Βανί (1861 - 1837 π.Χ.) Σφετεριστής. Δες πιο πάνω.

Ζαμπίτζα (1837 - 1834 π.Χ.)

Ιτέρ-Πισχά (1834 - 1831 π.Χ.)

Ουρντουκούγκα (1830 - 1828 π.Χ.)

Σιν-Μαγκίρ (περίπου 1827 - 1817 π.Χ.) Πιθανόν υποτελής τής Λάρσα (Κόρπους Νο 5: σ. 44).

Νταμίγκ-Ιλισχού (περίπου 1817 - 1794 π.Χ.) Πιθανόν υποτελής τής Λάρσα. Κατακτήθηκε από τον Ριμ-Σιν τής Λάρσα, σε συνεργασία με τον πατέρα τού Χαμουραμπί Σιν-Μουβαλίτ.

Νταντμπανάυα