Μερικοί μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Μουχάμμαντ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο Άσμα Ασμάτων 5:16, όπου η μετάφραση των Ο΄ λέει:

«φάρυγξ αυτού γλυκασμοί και όλος επιθυμία, ούτος αδελφιδός μου και ούτος πλησίον μου, θυγατέρες Ιερουσαλήμ».

Εντοπίζουν το όνομα «Μουχάμμαντ» στη λέξη που οι Ο΄ μεταφράζουν ως «επιθυμία», στη φράση που στο εβραϊκό μασοριτικό λέει:
חִכּוֹ מַמְתַקִּים וְכֻלּוֹ מַחֲמַדִּים | זֶה דוֹדִי וְזֶה רֵעִי בְּנוֹת יְרוּשָׁלִָם

Έχουν δίκιο αυτοί οι μουσουλμάνοι; Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά το εδάφιο.

Η λέξη mXmDYM (makhamaddīm) στο Άσμα Ασμάτων 5:16 είναι ο πληθυντικός του επιθέτου mXmD (makhmād) = κάτι επιθυμητό, πολύτιμο αντικείμενο. Αφού είναι επίθετο και όχι ουσιαστικό, δεν μπορεί να αποδοθεί ως το κύριο όνομα «Μουχάμμαντ». Επιπλέον ο «επιθυμητός» αυτός ο οποίος περιγράφεται ως εξαιρετικά ωραίος (5:10-16), είναι ο αγαπημένος – όχι ο σύζυγος – κάποιας Σουλαμίτισσας, και βόσκει κοπάδια σε μέρη που ο Μουχάμμαντ δεν πήγε ποτέ του.

Με μια περαιτέρω έρευνα, βλέπουμε ότι η λέξη αυτή απαντάται πολλές φορές στην Π.Δ. και ποτέ δεν δηλώνει όνομα προσώπου.
Τη βρίσκουμε στους Θρήνους 1:10 όπου είναι γραμματικά η ίδια, με το επίθημα θηλυκής κτητικής αντωνυμίας στον ενικό: mXmDYH (makhamaddeyhā) = τα πολύτιμα πράγματά της (κατά τους Ο΄, «τα επιθυμήματα αυτής»). Στην υποσημείωση διαβάζουμε: 

Εβρ. “όλα τα επιθυμητά της πράγματα.” Το ουσιαστικό מַחְמָד (makhmad, “επιθυμητό πράγμα”) αναφέρεται σε πολύτιμα αποκτήματα, όπως χρυσάφι και ασήμι που επιθυμούν οι άνθρωποι (π.χ. Έσδρας 8:27 (Ο= επιθυμητά εν χρυσίω)). Αυτό προφανώς αναφέρεται, όχι στα πολύτιμα αποκτήματα της Ιερουσαλήμ γενικά, αλλά στα ιερά αντικείμενα στο Ναό ειδικά, όπως υποδεικνύει το υπόλοιπο του εδαφίου. Για την ανθρωπομορφική εικόνα δείτε το Άσμα Ασμάτων 5:16.»[1]

Ας σημειωθεί ότι στο εδάφιο αυτό έχουμε αιχμαλώτιση των «επιθυμημάτων» από εχθρό.

Η λέξη συναντάται επίσης στους Θρήνους 1:11 (makhamaddēyhem) όπου δίδεται αντί τροφής, και στο 2:4 (makhamaddēy-) όπου φονεύεται από τον Θεό – την ίδια ακριβώς μορφή (makhamaddēy-) και πάθημα έχουμε στον Ωσηέ 9:16 – στα Β΄ Χρονικά 36:19 (makhamaddeyhā) όπου καταστρέφεται, στον Ιωήλ 4:5 (στις αγγλικές εκδόσεις 3:5) (ūmakhamadday) όπου ειδωλολάτρες τον παίρνουν στους ναούς τους. Στις πιο πολλές από αυτές τις περιπτώσεις οι Ο΄ μεταφράζουν την λέξη ως «επιθυμήματα» και «αρεστό (στους οφθαλμούς)».

Η λέξη Makhmad προέρχεται από τη ρίζα KhHD, «το επιθυμείν». Η λέξη Muhammad προέρχεται από τη ρίζα HMD, «το αινείν, το επαινείν». Το ότι έχουν μια ακουστική ομοιότητα δεν σημαίνει ότι έχουν και ίδιο νόημα. Το γλωσσικό αυτό φαινόμενο ονομάζεται “faux amis” και μπορεί να συμβαίνει και σε λέξεις τελείως ομόηχες. Κλασικό παράδειγμα είναι η λέξη gift, που στα αγγλικά σημαίνει «δώρο» ενώ στα γερμανικά και τις σκανδιναβικές γλώσσες σημαίνει «δηλητήριο».

Από τη ρίζα HMD προέρχονται πολλές αραβικές λέξεις οι οποίες βρίσκονται ακόμα και στο Κοράνιο. Για παράδειγμα, ο στίχος 1 της Σούρα Φάτιχα που από τους καθηγητές του Αλ-Άζχαρ μεταφράζεται «Η δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Άρχοντα όλων των κόσμων» στα αραβικά είναι «Al hamdo lillahi Rabbi ‘lalamin». Όμως παρά τη ρίζα HMD, δεν αναφέρεται ο Μουχάμμαντ εδώ.

Αν η λέξη Makhmad  στο Άσμα Ασμάτων σήμαινε το κύριο όνομα «Μουχάμμαντ», επειδή είναι στον πληθυντικό θα ήταν «οι Μουχάμμαντ». Απολαύστε το:

Ο ουρανίσκος του [είναι] γλυκασμοί·

Είναι οι Μουχάμμαντ

Αυτός (οι Μουχάμμαντ) είναι ο αγαπημένος μου,

κι αυτός (οι Μουχάμμαντ) ο φίλος μου,

θυγατέρες της Ιερουσαλήμ.

Όμως το παράξενο δεν είναι ότι οι μουσουλμάνοι προσπαθούν να ανακαλύψουν μέσα στη Βίβλο προφητείες για τον Μουχάμμαντ. Είναι αναμενόμενο, αφού δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, ότι θα προσπαθήσουν να επινοήσουν κάποιες. Το παράξενο είναι ότι ψάχνουν για τέτοιες προφητείες μέσα στο Άσμα Ασμάτων. Ο ένας λόγος που είναι παράξενο, είναι ότι το «Άσμα» δεν ανήκει στο Νόμο η στα προφητικά βιβλία. Στον Αλεξανδρινό η Ελληνικό Κανόνα υπάγεται στα Ποιητικά – Διδακτικά βιβλία, ενώ στον Παλαιστίνο και μεταγενέστερο Ιουδαϊκό στα Αγιόγραφα (Kethubim), τα οποία συνήθως δεν διαβάζονται στη Συναγωγή.

Ο άλλος λόγος που είναι παράξενο, είναι η γνώμη που εκφράζεται από μουσουλμάνους για το συγκεκριμένο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, το Άσμα «αναφέρεται στην προσωπική ένωση της ψυχής με τον Χριστό … η επίσκεψη του Νυμφίου είναι προτύπωση της ενσαρκώσεως του Χριστού, και η εμφάνεια της θείας χειρός προτύπωση των θαυματουργικών πράξεων του θεανθρώπινου βίου Του·  η νύμφη-ψυχή έχει ακούσει την φωνή του αγαπημένου της, έχει παραδοθεί στον Λόγο, έχει καταστεί αδελφή Του, πλησίον, περιστερά και τέλεια, έχει γίνει ορατή από τον Θεό, έχει ανοίξει ολόκληρη να υποδεχθεί τον βασιλέα της δόξης» (Γρηγόριος Νύσσης). Οι Πατέρες της Εκκλησίας βλέπουν στο Άσμα Ασμάτων αναφορές στην καρδιακή προσευχή ({5.2}[ Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί.] ) Γενικά στον Χριστιανισμό το Άσμα Ασμάτων κατανοείται ως ένας ύμνος στην αποκλειστική και αγνή αγάπη μεταξύ ενός ζευγαριού, και ως αλληγορία για τον θείο έρωτα. Όμως στο Ισλάμ το «Άσμα Ασμάτων» θίγει τη μουσουλμανική σεμνοτυφία, εξαιτίας της οποίας μεγάλο μέρος της Αγίας Γραφής απορρίπτεται ως χαλκευμένο επειδή αυτά που περιγράφονται εκεί δεν θεωρούνται «ηθικά». Οι μουσουλμάνοι δεν δέχονται ότι ο προφήτης Δαβίδ έκανε μοιχεία και φόνο, ότι ο Λωτ παρασύρθηκε από τις κόρες του σε μεθύσι και κοιμήθηκε μαζί τους, και άλλα τέτοια περιστατικά που δείχνουν ανάγλυφα την αμαρτωλότητα του ανθρώπου πέρα από κάθε ηθικιστικό εξωραϊσμό. Ειδικά το Άσμα Ασμάτων με τις ερωτικές περιγραφές του φαίνεται «σόκιν» και ανάξιο του Θεού σε κάποιους μουσουλμάνους, ορισμένοι από τους οποίους λένε ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στη Βίβλο και δεν διστάζουν να το χαρακτηρίσουν πορνογράφημα. Οπότε οι μουσουλμάνοι που θέλουν τον προφήτη τους στο «Άσμα» πρέπει να απολογηθούν σε εκείνους που βλέπουν το ‘Άσμα» ως ένα κυριολεκτικό πορνογράφημα, και να απαντήσουν: τι δουλειά έχει ο «προφήτης» Μουχάμμαντ σ’ ένα πορνογράφημα, να είναι εραστής κάποιας Σουλαμίτισσας που καταπώς φαίνεται, δεν είναι  νόμιμη σύζυγός του; Ίσως η πιο κατάλληλη και περιληπτική απάντηση μπορεί να δοθεί με την ελληνική παροιμία: «στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι».