Πιθανότατα θα έχετε ακούσει ότι ο Μουχάμμαντ στη Μέκκα υπέφερε τα πάνδεινα! Όμως η απάντηση στο ερώτημα είναι, «όχι.». Σε αντίθεση με ορισμένους λιγότερο τυχερούς οπαδούς του, ο Μουχάμμαντ απολάμβανε την προστασία του ισχυρού θείου του, Αμπού Τάλιμπ (Abu Talib):

[Οι ηγέτες της Μέκκας] πήγαν στον Αμπού Ταλίμπ [και είπαν] “ο ανιψιός σου έχει καταραστεί τους θεούς μας, προσέβαλε τη θρησκεία μας, χλεύασε τον τρόπο ζωής μας και κατηγόρησε τους προγόνους μας ότι έσφαλλαν. Είτε θα πρέπει να τον σταματήσεις είτε θα πρέπει να μας αφήσεις να τον πιάσουμε.”

Αλλά ο Αμπού Τάλιμπ δεν θα υποχωρούσε:

Ο απόστολος συνέχισε να φέρεται το ίδιο… Κατά συνέπεια, οι σχέσεις του με τους Κουραϊσίτες [Μεκκανούς] επιδεινώθηκαν και οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από αυτόν με εχθρότητα. (Ibn Ishaq 168).

Για δεκατρία χρόνια, το χειρότερο που συνέβη ποτέ στον Μουχάμμαντ στη Μέκκα ήταν ότι ένας ταραξίας είχε ρίξει πάνω του χώμα και τον ενέπαιζαν περιστασιακά ενώ προσευχόταν στην Κάαμπα. Συνέχισε να προκαλεί τους Μεκκανούς, λέγοντας τους σε κάποια στιγμή ότι είχε έρθει να τους φέρει “σφαγή.” Αυτό τους προκάλεσε να αρπάξουν τον Μουχάμμαντ (μέσω ενός που λεγόταν Uqba) σε μια προσπάθεια να τον “στραγγαλίσουν”, αλλά σχεδόν αμέσως αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να πάθει ζημιά:

Στη συνέχεια, τον άφησε. Αυτό είναι το χειρότερο που είδα ποτέ να  κάνουν οι Κουραισίτες σ’ αυτόν. (Ibn Ishaq 184).

Ζήτησα από τον Abdullah bin ‘Amr bin Al-’As να με ενημερώσει για το χειρότερο πράγμα που είχαν κάνει οι ειδωλολάτρες στον Απόστολο του Αλλάχ. (Bukhari 60:339 )Είπε: «Ενώ ο Απόστολος του Αλλάχ προσευχόταν στο προαύλιο της Κάαμπα, ο ‘Uqbabin Abi Mu‘ait Μπιν ήρθε και έπιασε τον Απόστολο του Αλλάχ από τον ώμο και έστριψε το ένδυμά του γύρω από το λαιμό του και τον έπνιγε βίαια. Ο Άμπου Μπάκερ ήρθε και έπιασε τον Uqba από τον ώμο και τον πέταξε μακριά από Απόστολο του Αλλάχ και είπε,” Θα σκοτώσεις έναν άνθρωπο, διότι λέει: «Ο Κύριός μου είναι ο Αλλάχ,» και έχει έρθει σε σας με σαφή σημεία από τον Κύριό σας; “(Bukhari 60:339)

Αν και δεν τραυματίστηκε, ο Μωάμεθ είχε την ευκαιρία του να συγχωρήσει τον άνθρωπο που τον είχε πιάσει, όταν ο Uqba συνελήφθη μετά τη μάχη της Badr. Σύμφωνα με τους βιογράφους του, ο προφήτης του Ισλάμ επέλεξε αντίθετα να τον σφάξει, παρόλο που ο άοπλος κρατούμενος ικέτευε για τη ζωή του.

Το χαντίθ επιβεβαιώνει επίσης ότι ο Μωάμεθ δεν βλάφθηκε σωματικά από τους Μεκκανούς, αλλά στη θέση του κακομεταχειρίζονταν κάποιον άλλο με όνομα παρόμοιο με το δικό του:

Ο Απόστολος του Αλλάχ είπε, “δεν σας εκπλήσσει πως ο Αλλάχ με προστατεύει από την κακομεταχείριση και κατάρα των Κουραϊσιτών; Κακομεταχειρίζονται και καταριούνται τον Μουντχάμαμ, ενώ εγώ είμαι ο Μουχάμμαντ (και όχι ο  Μουντχάμαμ)” (Bukhari 56:733)

Όπως αναφέρεται σε διάφορα σημεία, κυρίως στο Σαχίχ Μπουχάρι, η χειρότερη προσβολή που υπέστη ο Μουχάμμαντ ήταν ένα επεισόδιο στο οποίο ο Άμπου Τζαχλ και άλλοι τον ενέπαιζαν όταν προσεχόταν, τοποθετώντας τα έντερα ενός ζώου (μάλλον καμήλας) στην πλάτη του (Bukhari 4:241). Ο Μουχάμμαντ καταράστηκε αυτούς τους άνδρες αμέσως, και ζήτησε από τον Αλλάχ να τους τιμωρήσει. Αυτοί σκοτώθηκαν αργότερα από τους Μουσουλμάνους.

Σαχίχ Μπουχάρι Τόμος 1,Βιβλίο 4, αρ. 241:

Διηγήθηκε ο Abdullah bin Mas’ud:

Μια φορά ο Προφήτης προσευχόταν στην Κάαμπα. Ο Αμπού Τζαχλ καθόταν με μερικούς απ’ τους συντρόφους του. Ένας από αυτούς είπε στους άλλους, «ποιος ανάμεσά σας θα φέρει τα περιεχόμενα της κοιλιάς μιας καμήλας έτσι κι έτσι (έντερα κ.α.) ώστε να τα βάλουμε στην πλάτη του Μουχάμμαντ, όταν προσκυνάει: Ο πιο άτυχος από αυτούς σηκώθηκε και τα έφερε. Περίμενε μέχρι που ο προφήτης έπεσε πρηνής στο έδαφος (προσκυνώντας) και μετά τα έβαλε στην πλάτη του, ανάμεσα στους ώμους του. Εγώ παρακολουθούσα αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ευχόμουν να είχα μερικούς ανθρώπους μαζί μου να αντισταθώ σ’ αυτούς. Άρχισαν να γελάνε και να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον. Ο Απόστολος του Αλλάχ ήταν πρηνής σε στάση προσευχής και δεν σήκωσε το κεφάλι του μέχρι που η Φάτιμα (η κόρη του) ήρθε και πέταξε μακριά από την πλάτη του αυτά (τα περιεχόμενα της κοιλιάς της καμήλας). Αυτός σήκωσε το κεφάλι του και είπε τρεις φορές «Ω Αλλάχ! Τιμώρησε τους Κουραϊσίτες». Έτσι ήταν σκληρό για τον Άμπου Τζαχλ και τους συντρόφους του όταν ο Προφήτης επικαλέστηκε τον Αλλάχ εναντίον τους, καθώς ήταν πεπεισμένοι ότι οι προσευχές και οι επικλήσεις γίνονταν δεκτές σ’ αυτή την πόλη (τη Μέκκα). Ο Προφήτης ειπε, ‘Ω Αλλάχ! Τιμώρησε τον Άμπου Τζαχλ, τον ‘Utba bin Rabi’a, τον Shaiba bin Rabi’a, τον Al-Walid bin ‘Utba, τον Umaiya bin Khalaf, και τον ‘Uqba bin Al Mu’it (και ανέφερε τον έβδομο, το όνομα του οποίου δεν μπορώ να θυμηθώ). Μα τον Αλλάχ στα χέρια του οποίου είναι η ζωή μου, είδα τα νεκρά σώματα αυτών των ανθρώπων που ο Απόστολος τα μετρούσε στο Qalib (ένα από τα πηγάδια) της Badr.

Το ίδιο περιστατικό αναφέρεται στον Τόμο 1, Βιβλίο 9, Αρ. 499, στον Τόμο 4, βιβλίο 53, Αρ. 409 (όπου μαθαίνουμε ότι έναν από τους άντρες αυτούς, τον Umaiya ή τον Ubai, τον έκοψαν κομμάτια πριν τον ρίξουν στο πηγάδι επειδή ήταν χοντρός και δεν χωρούσε), και στον Τόμο 5 Βιβλίο 58 Αρ. 193 (εκεί λέει ότι ο ένας από τους άντρες αυτούς, ο Umaiya ή ο Ubai, ακρωτηριάστηκε αλλά δεν ρίχτηκε στο πηγάδι). Επίσης στο Σιράτ Ρασούλ Αλλάχ μαθαίνουμε πως «Όταν ο απόστολος διέταξε να εκτελεσθεί ο Uqba, εκείνος ρώτησε ‘Και ποιος θα φροντίσει τα παιδιά μου, ω Μουχάμμαντ;’ η απάντησή του ήταν ‘ η κόλαση’….»( Ibn Ishaq, Sirat Rasul Allah (The Life of Muhammad), (Η ζωή του Μωάμεθ) A. Guillaume, tr. (New York: Oxford University Press, 1980), σελ. 164.)

Συμπέρασμα: Ο Μουχάμμαντ μέσα σε 13 χρόνια υπέστη κάποιες προσβολές και κοροϊδίες από τους Μεκκανούς, καθώς και μια επίθεση, αλλά δεν βασανίστηκε από αυτούς, όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι ισλαμιστές απολογητές, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα φρικτά εγκλήματα που έκανε ο ίδιος όταν ήταν σε θέση να τους εκδικηθεί.

Υ.Γ. (Αν δεν σας αρέσει να σκέφτεστε μην το διαβάσετε): Εμείς γνωρίζουμε κάποιον που βασανίστηκε από τους συμπατριώτες του, και μάλιστα φριχτά: τον παρέδωσαν στους κατακτητές τους ως ταραχοποιό και στη συνέχεια μαστιγώθηκε και βασανίστηκε σκληρά. Κι αυτά παρότι είχε ευεργετήσει και θεραπεύσει τους συμπατριώτες του πολλές φορές και με πολλούς τρόπους. Όταν τον συνέλαβαν, ένας μαθητής του έκοψε το αυτί ενός επιτιθέμενου αλλά εκείνος τον σταμάτησε και θεράπευσε τον επιτιθέμενο. Αργότερα, μετά τα σωματικά βασανιστήρια και μια εξοργιστική επίδειξη αχαριστίας, αγνωμοσύνης, υποκρισίας και κακίας, τον σταύρωσαν σαν να ήταν όχι ευεργέτης, αλλά κακούργος. Κι όμως εκείνος πάνω στον σταυρό δεν έλεγε «Θεέ μου τιμώρησε τον τάδε και τον δείνα»  – που αν ήθελε, θα είχε πολλά ονόματα να πει… Έλεγε «Πατέρα, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν».

Ας πούμε ότι δεχόμαστε ότι ο Ιησούς ήταν ένας απλός προφήτης του Θεού κι όχι Υιός Του, κι ότι ο Μουχάμμαντ ήταν προφήτης του Θεού κι αυτός – δεν το δεχόμαστε, αλλά έτσι για να προχωρήσουμε το συλλογισμό ας υποθέσουμε ότι το δεχόμαστε. Το να συγκρίνει κανείς το βίο του Μουχάμμαντ με τη ζωή του Ιησού Χριστού και να φαντάζεται ότι ο Μουχάμμαντ ήταν μεγαλύτερος σε ηθικό και προφητικό ανάστημα από τον Ιησού και φορέας μιας τελειότερης διδασκαλίας, μπορεί να περιγραφεί ως τραγωδία, αλλά και ως ανέκδοτο.