Στις 20 Ιανουαρίου ε.έ. στην μεγάλη αίθουσα του γεραρού ιδρύματος «Παρνασσός» έγινε μια ημερίδα με θέμα το αν επιβάλλεται το ξαναγράψιμο της ιστορίας. Μεταξύ των εγκρίτων εισηγητών περιλαμβανόταν και η ημετέρα φουκαροσύνη. Στην εισήγησή μου είπα πολλά, αλλά εδώ μας ενδιαφέρουν κάποια μερικά. Αντιγράφω αυτά τα «μερικά»:

-Μένω στο κεφάλαιο της θρησκείας για να πω κάτι που ομολογουμένως τρέμω να πω: η θρησκεία –όχι η δική μας ασφαλώς– έχει γίνει γενεσιουργός αιτία του νέου παγκοσμίου Αρμαγεδδώνος. Δεν συμμερίστηκα απολύτως τις απόψεις του Χάντιγκτον περί μελλοντικής συγκρούσεως των πολιτισμών. Και στον καιρό που το βιβλίο αυτό, μεταφρασμένο, κυκλοφορήθηκε στην Ελλάδα, και τα πνεύματα είχαν υπερμέτρως οξυνθεί, είχα γράψει πως όταν ένας πολιτισμός είναι όντως πολιτισμός, δεν χωρίζει· απεναντίας ενώνει.

Με το Ισλάμ όμως είναι κάτι διαφορετικό. Πρόσφατα ήμουν στην Αβησσυνία, όπου επισκέφθηκα το Χαράρ, την τέταρτη ιερή πόλη του Ισλάμ. Σε κανένα από τα 100 και πλέον τεμένη δεν μου επιτράπηκε –ούτε γυμνόπους– να εισέλθω, διότι δεν ήμουν «μουσλίμ»· ήμουν άπιστος. Δεν προσκυνούσα τον Αλλάχ. Να γιατί οι πρόγονοί μας στα χρόνια της σκλαβιάς (αν βέβαια θεωρείται σκλαβιά η θερμή αγκαλιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σύμφωνα με την επικρατούσα νεο-ιστορία) ονόμαζαν τους προσερχομένους στη νέα θρησκεία «προσκυνημένους». Την επαύριο της επιστροφής μου από το Χαράρ στην Αθήνα έγινε η βομβιστική επίθεση κατά της Κοπτικής εκκλησίας στην Αλεξάνδρεια. Η προειδοποίηση είναι σαφής: δεν πρόκειται να μείνει Χριστιανός στα προσεχή χρόνια σε ισλαμική γη. Κάποια λείψανα ίσως. Η σύγκρουση μελλοντικά από την Αίγυπτο θα μεταφυτευθεί στην Αιθιοπία όπου οι Κόπτες Χριστιανοί εμφανίζουν μια αριθμητική στατικότητα, ενώ οι Μουσουλμάνοι εμφανίζουν μια πληθυσμιακή πληθυντικότητα.

Τι θέλω να πω; Είναι απλό: αν δεν ξαναδούμε με νέα οπτική το Ισλάμ, υπάρχει ενδεχόμενο εξαφανίσεως του ανθρώπινου είδους από την γη. Δεν κινδυνολογώ. Τα Παιδιά της Ερήμου, με τη φλόγα κάποτε της νέας θρησκείας, υπέταξαν και αφομοίωσαν τις εδαφικές ζώνες, όπου κυριαρχούσε –ανεξάρτητα από καταγωγή– η ελληνική γλώσσα και επιστήμη. Οι Άραβες πήραν ο,τι μπορούσε να τους προσφέρει αυτή η επιστήμη και σε χρόνο ρεκόρ μεταποίησαν όλον αυτόν τον ευρύ χώρο σε ισλαμικό: από την Εγγύς και Μέση Ανατολή, το Μαγκρέμπ ως τα 4/5 της Ισπανίας. Και ασφαλώς θα γίνονταν κύριοι της Ευρώπης, αν δεν είχαν αποκρουσθεί προ των τειχών της Βασιλεύουσας το 717 από τον Λέοντα Γ και στο Πουατιέ (732) από τον Κάρολο Μαρτέλ.

Σήμερα το Ισλάμ με τον μαύρο χρυσό, τα πετρελαιοδολλάρια και με τα πυρηνικά του όπλα, φαίνεται πάλι ακατανίκητο. Αλλά η δύναμή του δεν βρίσκεται σε αυτά που ανέφερα παραπάνω. Εμείς οι Δυτικοί (Χριστιανοί παντός δόγματος, άθεοι, αντίθεοι, παγανιστές, αγνωστικιστές ή άλλο τι) φοβόμαστε τον θάνατο. Τον παράδεισο τον έχουμε κατεβάσει στη γη. Οι Μουσουλμάνοι δεν φοβούνται τον θάνατο. Έχουν συνάψει συμμαχία μαζί του. Ζουν σε ποσοστό 80 και 90% την κόλαση επί της γης και πιστεύουν ακράδαντα στην ύπαρξη ενός παραδείσου που βρίσκεται εν τοις ουρανοίς. Ή στα εδάφη που κατέχουμε εμείς. Ο νέος παγκόσμιος πόλεμος έχει –με ποικίλες μορφές– αρχίσει προ πολλού. Όπως διεξάγεται, όλα δείχνουν ότι το Ισλάμ θα κυριαρχήσει.

Κατά τα τελευταία χρόνια ταξιδεύω συνεχώς στις χώρες του Ισλάμ και μελετώ τις κοινωνικές και πολιτικές ροπές. Στα βιβλία μου «Οι Πέρσες κι εμείς», «Λιβύη» και «Μεσόγειος: η υγρή μοίρα της Ελλάδος και της Ευρώπης» με εύσχημο τρόπο είχα προειδοποιήσει για τα εξ Ανατολής αλλά και για τα εκ Νότου νέφη. Στο βιβλίο μου «Μεσόγειος», που δυστυχώς δεν προσέχτηκε από αυτούς που παριστάνουν τους ειδικούς, ήμουν σαφέστατα προειδοποιητικός: «Όσο θερμαίνεται η ατμόσφαιρα στη Μ. Ανατολή, όπου υπάρχει το πιο εκρηκτικό ορυκτό και ανθρώπινο υλικό, τόσο η λέξη Αρμαγεδδών θα κυκλείται στα χείλη των καλλιεργημένων ανθρώπων. Ας ευχηθούμε και ας αγωνιστούμε, ώστε να μένει απλή λέξη και να μη σαρκωθεί σε πραγματικότητα, διότι τότε όλες οι εσχατολογικές θεωρίες και προφητείες θα μοιάζουν με ελαφρό μυθιστόρημα» (σ.σ. 13-14). Και στον πρόλογο που γράφτηκε το 2007: «Η Μεσόγειος θα μας πνίξει. Ήδη αρχίζει να αφρίζει. Αλλά οι πολλοί «δεν ακούουν την βοήν των πλησιαζόντων γεγονότων», όπως λέει ένας μεγάλος μεσογειακός ποιητής, ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Στο βιβλίο μου για την Λιβύη κάνω αναφορά και στην Αίγυπτο, όπου σημειώνω ότι ο Μουμπάρακ είναι ο πιο ...φαραώ από τους φαραώ που γνώρισε στην μακρά ιστορία της η Αίγυπτος.