"Εγώ, λοιπόν, έτσι τρέχω, όχι σαν χωρίς στόχο· έτσι πυγμαχώ, όχι σαν να χτυπάω τον αέρα· αλλά, δαμάζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ κήρυξα σε άλλους, εγώ γίνω αδόκιμος". (Α΄ Κορινθίους 9: 26,27).

1. Γρονθοκοπώντας τον αέρα

Σκεφθείτε ένα στάδιο, όπου ένα φορτηγό "αδειάζει" ανθρώπους, και τους λέει: "να αθληθούν". Όμως κανείς δεν τους εξηγεί "ποιο ακριβώς είναι το άθλημα". Κανείς δεν τους λέει "ποιος είναι ο στόχος". Ο καθένας βάζει το δικό του στόχο, και θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι οφείλουν να συμμορφωθούν με αυτόν.

Σκεφθείτε επίσης κάποιους αθλητές σκοποβολής, που κανείς δεν τους έχει εξηγήσει πού ακριβώς βρίσκεται ο στόχος, με αποτέλεσμα να ρίχνουν "στο γάμο τού Καραγκιόζη"!

Αστείο; Δυστυχώς όχι! Τραγικό! Γιατί στο θέμα τής Ορθόδοξης πίστης μας, αυτό δυστυχώς συμβαίνει με τους περισσότερους Χριστιανούς!

Είναι σύνηθες να ακούμε τη λέξη: "αμαρτία" σε θρησκευτικά ζητήματα. Πόσοι όμως έμαθαν ότι η λέξη: "αμαρτία" σημαίνει "αστοχία";

Και όταν μιλάμε για "αστοχία", υπονοείται ένας στόχος! Πόσοι όμως διδάχθηκαν, ποιος είναι ο Χριστιανικός στόχος;

Οι περισσότεροι βλέπουν τον Θεό ως έναν Δικαστή, που κρατάει λογαριασμό για τις αμαρτίες τους, για να τους τιμωρήσει στο τέλος,στην τελική κρίση. Και ως αμαρτίες, αντιλαμβάνονται "πράγματα ανήθικα και απαγορευμένα".

Δηλαδή βλέπουν το θέμα "δικανικά". Και υποθέτουν ότι ο στόχος τής θρησκείας, είναι "να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο".

Πόσο λάθος κάνουν!

Οι περισσότεροι άνθρωποι στην αρχή τής ζωής τους, "πληροφορούνται" ότι "πιστεύουν" στο τάδε "πακέτο δογμάτων", και έχουν το προνόμιο να γεννηθούν στην "αληθινή θρησκεία". Και οι περισσότεροι από αυτούς, ως το τέλος τής ζωής τους, δεν καταφέρνουν να μάθουν τι... "πιστεύουν"!

Αντιμετωπίζουν έναν θεό - μπαμπούλα που κρατάει λογαριασμό για κάθε τους κίνηση, και που έχει θέσει αυθαίρετους κανόνες, τους οποίους συχνά δεν κατανοούν γιατί τους έθεσε!

Μα, τότε, αν δεν γνωρίζει κάποιος τα δόγματα τής "πίστης" του, πώς μπορεί να λέει ότι "πιστεύει"; Πώς πιστεύει σε κάτι το οποίο ΔΕΝ έμαθε; Μάλιστα πώς μπορεί να λέει: "πιστεύω στη θρησκεία μας, ... αλλά με κάποια πράγματα δεν συμφωνώ";

Τι πίστη είναι αυτή, σε κάτι άγνωστο και... ασύμφωνο;

Πόσοι έμαθαν ότι η Χριστιανική πίστη, εξ αρχής ονομάσθηκε "Οδός"; Και πόσοι σκέφθηκαν ότι μια "οδός" υπονοεί βάδισμα; Και αν βαδίζει κάποιος στον "Οδό", προς ποιο στόχο βαδίζει;

Όταν λέει: "αμάρτησα" = "αστόχησα", για ποιο στόχο μιλάει; Ποιος είναι ο στόχος τού κάθε Χριστιανού;

Θλιβερά ερωτήματα για θλιβερούς ανθρώπους, που περνούν τη ζωή τους ανυποψίαστοι για το μεγαλείο τής Χριστιανικής ΠΟΡΕΙΑΣ και ΣΤΟΧΟΥ!

2. Μην αμελούμε να εξηγούμε τον Χριστιανικό στόχο

Όσοι έχουμε εμβαθύνει στα ζητήματα τής Χριστιανικής Οδού και Στοχοθεσίας, αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το προσέξουμε! Αυτά που για κάποιους είναι αυτονόητα και "γνωστά", δυστυχώς για τον περισσότερο κόσμο είναι εντελώς άγνωστα!

Όσοι έχουμε ευλογία στην ευαγγελιστική διακονία τών συνανθρώπων μας, ας κάνουμε τη διακονία μας σωστά! Ας μην αρχίζουμε να οικοδομούμε από τα κεραμμύδια, αλλά ας ξεκινήσουμε σωστά, από τις βάσεις τού οικοδομήματος τής πίστης τών κατηχουμένων!

Ευθύς εξ αρχής, θα πρέπει να τους εξηγήσουμε κάποια βασικά πράγματα, δηλαδή "τους στόχους του αθλήματος" τής Χριστιανικής ζωής. Μην το αμελήσουμε!

Ας τους εξηγήσουμε, ότι η Χριστιανική πίστη είναι μία "Οδός", ένας δρόμος, με συγκεκριμένη κατεύθυνση και τερματισμό.

Ας τους εξηγήσουμε, ότι σε έναν δρόμο, για να παραμένεις σε "Οδό" και όχι σε "Χώρο", πρέπει να κινείσαι. Η στάση ισοδυναμεί με ακύρωση τής "Οδού".

Ας τους εξηγήσουμε, ότι η Χριστιανική άθληση, ΔΕΝ έχει ως στόχο το "να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι", αλλά την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ. Στόχο έχει την επίτευξη τής Βασιλείας  τών Ουρανών, που ΔΕΝ είναι κάτι αόριστο, αλλά κάτι συγκεκριμένο και σαφώς διατυπωμένο: Η μετοχή στη Βασιλεία τού Θεού, είναι η μετοχή στις Αγιαστικές Άκτιστες Ενέργειες τού Θεού.

Ο κανόνας τού αθλήματος είναι απλός: "Να μοιάσουμε με τον Χριστό", γινόμενοι έτσι "όμοιοι με Αυτόν", ή "καθ' ομοίωσιν Θεού". Και τότε θα γίνουμε ΚΑΙ "καλύτεροι άνθρωποι". Όμως ΔΕΝ είναι αυτός ο στόχος. Αυτό είναι το αποτέλεσμα τής ευστοχίας μας!

Ας εξηγήσουμε στους ανθρώπους που ευαγγελίζουμε, ότι κάθε τι που μας φέρνει κοντύτερα στη Βασιλεία τού Θεού, είναι ΕΥΣΤΟΧΙΑ, και κάθε τι που μας απομακρύνει από αυτό το στόχο, είναι ΑΣΤΟΧΙΑ = ΑΜΑΡΤΙΑ. Ας τους εξηγήσουμε ότι αμαρτία ΔΕΝ είναι η παράβαση μιας σειράς κανόνων και νόμων, αλλά η αποτυχία μας να ομοιάσουμε με τον Χριστό!

Ας τους εξηγήσουμε ότι ο Θεός ΔΕΝ είναι ένας Δικαστής, αλλά ένας Γιατρός, που σκοπό έχει να μας καθαρίσει από τα πάθη μας, ώστε να ομοιάσουμε με τον Ιησού Χριστό, και έτσι να μετάσχουμε κατά Χάριν, στις ίδιες με Αυτόν κατά Φύσιν Άκτιστες Ενέργειες.

Η απάντηση για το "πού οδεύει ο Χριστιανός", υπάρχει στην προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου:

"Μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, ίνα μηκέτι ώμεν νήπιοι…" -Εφεσίους 4/δ΄ 13,14.

Ο στόχος μας λοιπόν, είναι να φθάσουμε από τη νηπιακή μας κατάσταση (που είναι η δουλεία μας στα στοιχεία του κόσμου, την αμαρτία), στο "μέτρο ηλικίας του πληρώματος του Χριστού".  Να μοιάσουμε δηλαδή στον Χριστό.  Τότε θα είμαστε "τέλειοι άνδρες".

Να λοιπόν ο στόχος, να το τέλος του δρόμου για "όλους" τους Χριστιανούς.  Να γίνουμε "τέλειοι", να γίνουμε "Χριστός" κατά χάριν.

Όσο περισσότερο μοιάζουμε στο Χριστό, τόσο περισσότερο ενηλικιωνόμαστε και τελειοποιούμαστε.  Η Χριστιανική πορεία, είναι "οδός", και όχι θρησκευτικός "χώρος" να στεκόμαστε.  Πρέπει συνεχώς να βαδίζουμε, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε στη Χριστιανική οδό.  Γι' αυτό, και η Χριστιανική πίστη στον καιρό των αποστόλων, ονομαζόταν: "η οδός".  (Πράξεις 19/ιθ΄ 9,23).

Είναι μία οδός, στην οποία οι άγιοι "πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα, μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν" - Β΄ Κορινθίους 3/γ΄ 18.

Οι άγιοι μεταμορφώνονται "από δόξης εις δόξαν", ομοιάζοντας όλο και περισσότερο με τον Κύριο Ιησού.  Αντανακλούν τη δόξα, το φως του Κυρίου όλο και πιο πολύ.  Γυμνάζουν τα αισθητήριά τους, ώστε να διακρίνουν το καλό και το κακό, και να ακολουθούν το παράδειγμα του Κυρίου Ιησού.

"πας γαρ ο μετέχων γάλακτος, άπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος γαρ εστιν.  Τελείων δε εστιν η στερεά τροφή, των δια την έξιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων προς διάκρισιν καλού τε και κακού.  Διο, αφέντες τον της αρχής Χριστού λόγον, επί την τελειότητα φερώμεθα…"

Ο στόχος του Χριστιανού, είναι να φθάσει στην τελειότητα, δηλαδή τον "αγιασμό".  Ας το δούμε αυτό, όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή:

"ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι…" -Φιλιππισίους 2/β΄ 15.

"ίνα παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον…" -Κολοσαείς 1/α΄ 28.

"ίνα σταθείτε τέλειοι και πεπληροφορημένοι… θελήματι Θεου". -Κολοσαείς 4/δ΄ 12.

"θέλημα του Θεού ο αγιασμός υμών". -Α΄ Θεσσαλονικείς 4/δ΄ 3.

"ειρήνην διώκετε και τον αγιασμόν" [χωρις τον οποίον κανείς δεν θα δει τον Θεό]. -Εβραίους 12/ιβ΄ 14.