Υπερασπίζοντας τους Εβδομήκοντα

Σύγκριση των κειμένων των Ο’ με τα Μασοριτικά κείμενα

Πηγή: http://frted.wordpress.com/2009/08/13/in-defense-of-the-septuagint/

Όπως είναι πολύ γνωστό ιστορικά, περίπου 200 χρόνια πριν από την εποχή του Χριστού, οι Εβραίοι μετέφρασαν τις Γραφές τους στην Ελληνική γλώσσα.  Η μετάφραση αυτή ονομάσθηκε «των Εβδομήκοντα» (συνήθης συντομογραφία: των Ο’).  Ήταν ένα πολύ σεβαστό έγγραφο, σε όλο τον αρχαίο κόσμο, ακόμα και ανάμεσα στους ίδιους τους Εβραίους, ειδικά ανάμεσα σε εκείνους που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν την Ελληνική ως γλώσσα επικοινωνίας.  Μάλιστα οι Γραφές είχαν μεταφρασθεί στην Ελληνική ώστε να είναι πιο προσιτές στον υπόλοιπο κόσμο που χρησιμοποιούσε την Ελληνική γλώσσα ως την διεθνή γλώσσα των μορφωμένων ανθρώπων.  Πολλοί Εβραίοι λόγιοι μάλιστα βασίζονταν στους Εβδομήκοντα μέσα στα δικά τους γραπτά.

Περίπου 100-τόσα χρόνια μετά την εποχή του Χριστού, οι Εβραίοι ραβίνοι άρχισαν να επανεξετάζουν το ζήτημα της αποδοχής των κειμένων των Εβδομήκοντα για χρήση από τους Εβραίους.  Αυτό φαίνεται να οφείλεται εν μέρει στην Χριστιανική εμπιστοσύνη στους Εβδομήκοντα για τις δικές τους δηλώσεις πως ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας και Εκείνος που εκπλήρωσε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης.

Μετά την έλευση της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης, κάποιοι Προτεστάντες λόγιοι σε μια προσπάθεια να καταστήσουν ανυπόληπτη την Ρωμαιοκαθολική «εκκλησία» εγκατέλειψαν την εμπιστοσύνη στους Εβδομήκοντα και άρχισαν να χρησιμοποιούν μόνο τις Εβραϊκές εκδοχές των Γραφών τους, προκειμένου να μεταφράσουν τις Γραφές σε σύγχρονες γλώσσες.

Το Μασοριτικό κείμενο, που έγινε η επίσημη εκδοχή των Εβραϊκών Γραφών, ολοκληρώθηκε μεταξύ του 7^ου – 10^ου αιώνα μ.Χ., και συνεπώς ΔΕΝ πρόκειται για κείμενο αρχαιότερο των Εβδομήκοντα, αλλά ένα πολύ πιο πρόσφατο κείμενο.  Το Μασοριτικό κείμενο αντιστοιχεί μεν αρκετά στα Εβραϊκά/Αραμαϊκά κείμενα του 2^ου αιώνα μ.Χ., όμως διαφέρει σε κάποια σημεία από τους Εβδομήκοντα, μάλιστα ορισμένες φορές σημαντικά.

Οι σύγχρονοι μελετητές της Βίβλου συνεχίζουν να συμβουλεύονται τους Εβδομήκοντα - ακόμα και αν στηρίζονται στο Μασοριτικό - και επειδή οι Εβδομήκοντα είναι αρχαιότεροι του Μασοριτικού, αλλά και επειδή οι Εβδομήκοντα ήταν μετάφραση ενός ακόμα πιο αρχαίου Εβραϊκού/Αραμαϊκού κειμένου – κάτι που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε πώς οι Εβραίοι λόγιοι 200 χρόνια πριν από τον Χριστό ερμήνευαν και κατανοούσαν τις δικές τους (προϋπάρχουσες) Γραφές.

Η εκδοχή των Εβδομήκοντα δεν είχε μεταφρασθεί από Χριστιανούς, καθ’ ότι δεν υπήρχε ο Χριστιανισμός στην δική τους εποχή, συνεπώς δεν υπήρχε Χριστιανική επιρροή επί της μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών στην Ελληνική.  Βέβαια, οι Χριστιανοί συνέπεσε να διαπιστώσουν πως οι Εβδομήκοντα ήταν μια στέρεη βάση για την Χριστιανική σκέψη και ένα μάλλον χρήσιμο υλικό για την πολεμική εναντίον των Εβραίων των μετέπειτα αιώνων.

Από την εποχή της Μεταρρύθμισης, ορισμένοι μελετητές της Βίβλου έχουν δείξει δυσπιστία στους Εβδομήκοντα και δεν αποδέχονται το κείμενό τους ως μια αναγνωρισμένη βίβλο για ανάγνωση από Χριστιανούς.  Κάποιοι νοιώθουν πως είναι υπερβολικά «Ρωμαιοκαθολικό».  Άλλοι το θεωρούν ως μια αναξιόπιστη μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών, παρ’ ότι είχε γίνει από τους ίδιους τους Εβραίους - και  παρ’ ότι είχε τιμηθεί από τους Εβραίους την εποχή του Χριστού.  Επί πλέον, πολλοί μελετητές θεωρούν πως οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης βασίζονταν πολύ στους Εβδομήκοντα, όπως αυτό αποδεικνύεται από την συχνή χρήση των Εβδομήκοντα όταν εκείνοι οι συγγραφείς παρέθεταν εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης στα γραπτά τους.

Καθώς διάβαζα την (Αγγλική) μετάφραση του Robert Charles Hill του Σχολιασμού των Ψαλμών από τον Αγ. Χρυσόστομο, Τομ. Β’ (σελ.343-344), συνάντησα δύο υποσημειώσεις του, που κάνουν πιστευτή την σημαντικότητα των Εβδομήκοντα για την δική μας γνωριμία με την Παλαιά Διαθήκη.  Και οι δύο αυτές υποσημειώσεις αφορούσαν στον Ψαλμό 145.

«….αν και στο δικό μας (Μασοριτικό) Εβραϊκό κείμενο λείπει ένα εδάφιο (το 13), το οποίο μας το παρέχουν οι Ο’, μια προσθήκη που επιβεβαιώνεται και από τα Εβραϊκά χειρόγραφα που ανακαλύφθηκαν στην Νεκρά Θάλασσα….»

«…Αυτό είναι ένα εδάφιο που υπάρχει στους Ο΄ καθώς και σε ένα Εβραϊκό χειρόγραφο που βρέθηκε στο Κουμράν (Qumran). Δεν βρίσκεται μέσα στο Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο αυτού του αλφαβητικού ψαλμού, στο σημείο που θα περιμέναμε να δούμε ένα εδάφιο να αρχίζει με το γράμμα «nun»

Έχω διαβάσει διάφορους ισχυρισμούς πάνω στο θέμα της αξιοπιστίας της εκδοχής των Εβραϊκών Γραφών από τους Εβδομήκοντα, καθώς και ισχυρισμούς που εξηγούν γιατί οι Προτεστάντες λόγιοι προτιμούν το Μασοριτικό κείμενο όταν επιχειρούν να μεταφράσουν την Παλαιά Διαθήκη.  Όμως το κείμενο των Εβδομήκοντα που χρησιμοποιείται επίσημα από Ρωμαιοκαθολικούς και Ανατολικούς Ορθοδόξους έχει από μόνο του αποδείξει πως είναι ένα καλό παράθυρο προς τις αρχαίες Εβραϊκές (προ-Μασοριτικές) Γραφές.  Κάποιοι έχουν ισχυρισθεί πως οι μεταφραστές του αρχαίου κόσμου είχαν την τάση μάλλον να αφαιρούν τμήματα κειμένων (εκ παραδρομής ή σκόπιμα), παρά να προσθέτουν.  Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις, ο Hill αναφέρει – σε σχέση με τους Ψαλμούς – πως οι Ο’ πιθανόν να βασίζονταν σε ένα ακόμα πιο αρχαίο κείμενο των Εβραϊκών Γραφών απ’ ότι το Μασοριτικό, παρέχοντάς μας έτσι μια καλύτερη ματιά στα ιερά γραπτά του αρχαίου Ισραήλ.  Οι Εβδομήκοντα διατήρησαν κάτι που το Μασοριτικό κείμενο στερήθηκε.

Η ίδια η (Αγγλική) ΒΙΒΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ  στηρίζει στους Εβδομήκοντα την μετάφρασή της των Παλιοδιαθηκικών κειμένων, αντίθετα με τις Προτεσταντικές εκδοχές της Βίβλου.  Αυτή η Βίβλος Μελέτης ακολουθεί την αρχαία Χριστιανική και παραδοσιακά ιστορική εκδοχή των Γραφών στην οποία από κοινού στηρίζονταν οι ίδιοι οι πρώτοι Χριστιανοί.  Αυτό δεν σημαίνει πως οι εκδοχές της Βίβλου στην κοινή Αγγλική γλώσσα είναι εντελώς λάθος˙ απλώς, ακολουθούν Προτεσταντικές αρχές στις δικές τους μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης και συνεπώς έχουν μια λιγότερο πλήρη εκδοχή των γραπτών της Παλαιάς Διαθήκης.

Μετάφραση Α. Ν.