• 1. Η σημασία των γενεαλογιών για τους Εβραίους

• 2. Οι δύο γενεαλογίες. Κείμενο

• 3. Πίνακας των Γενεαλογιών

• 4. Είναι οι κατάλογοι πλήρεις;

• 5. Πώς μετράμε τις 14άδες;

• 6. Γιατί αναφέρονται γυναίκες στις γενεαλογίες;

Σε προηγούμενη μελέτη, ήδη μιλήσαμε για τις δύο γενεαλογίες του Ιησού Χριστού, και τους λόγους που τις διαφοροποιούν. Εδώ θα δώσουμε περισσότερα στοιχεία για το θέμα αυτό, εν όψει ορισμένων εχθρών της Χριστιανικής πίστης, που εμμένουν να ασχολούνται με θέματα απαντημένα εδώ και αιώνες, για να παρασύρουν τους άσχετους και τους αφελείς.

1. Η σημασία των γενεαλογιών για τους Εβραίους

Το θέμα των δύο γενεαλογιών του Χριστού είναι τεράστιο. Η αναφορά όλων αυτών των ονομάτων, οι συγγένειες μεταξύ τους, οι ανδραδελφικές (κατά νόμον) συγγένειες σε σύγκριση με τις φυσικές, οι πιθανές διασταυρώσεις φυσικών και κατά νόμον γονέων, οι διαφορές διαφόρων κειμένων που έφθασαν ως εμάς με κάποια ονόματα παραλλαγμένα, και τα κείμενα από τα οποία λήφθηκαν οι κατάλογοι αυτοί, αποτελούν ένα ζήτημα τόσο μεγάλο, που μόνο ένα περιεκτικότατο βιβλίο θα μπορούσε να το καλύψει ικανοποιητικά, σε πολλούς τόμους μάλιστα! Γι' αυτό εμείς εδώ, σ' αυτό το άρθρο, δεν σκοπεύουμε να κάνουμε όλη αυτή την ανάλυση. Θα στηρίξουμε τις αναλύσεις μας ΜΟΝΟ στο Βυζαντινό Κείμενο της Αγίας Γραφής που έχουμε σε χρήση στις Εκκλησίες μας, προσπερνώντας τις μικροαλλαγές που έχουν διάφορα άλλα αρχαία κείμενα. Με το άρθρο αυτό, απλώς θα απαντήσουμε σε συγκεκριμένες προκλήσεις που γίνονται κατά καιρούς από κακόπιστους αναγνώστες της Αγίας Γραφής, που όμως έχουν πλήρη άγνοια του πνεύματός της, της σημασίας της, αλλά και της ιστορίας της. Κατά καιρούς ίσως χρειασθεί να επανερχόμαστε στο ίδιο αυτό θέμα, με περισσότερες πληροφορίες, ανάλογα με τις προκλήσεις που γίνονται. Γιατί στο κάτω - κάτω, όλες αυτές οι λεπτομέρειες, έχουν μόνο μικρή σημασία στην πίστη μας, και η υπερβολική ενασχόληση με όλα αυτά, αποπροσανατολίζει από το κεντρικό νόημα της σωτηρίας. Και η ενασχόληση των εχθρών της Αγίας Γραφής με τις  γενεαλογίες της, θυμίζει την παροιμία που λέει ότι "όταν κάποιος δείχνει το φεγγάρι, ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο"!!!

Στα πλαίσια αυτής της σύντομης ανάλυσης, είναι κατ' αρχήν απαραίτητο, να ξεκαθαρίσουμε τη σημασία που είχαν για τους Εβραίους οι γενεαλογίες, ώστε να καταλάβουμε το λόγο που οι δύο Ευαγγελιστές τις χρησιμοποίησαν για τον Χριστό.

Και κατ' αρχήν, πρέπει να πούμε ότι ως γνωστόν και καθολικά παραδεκτό, ολόκληρη η πολιτική και κοινωνική ζωή του Ισραήλ, ήταν στηριγμένη στις 12 φυλές του! Οι αρχηγοί των διαφόρων πατριών, οι ιερείς, οι περιουσίες τους και τα κτήματά τους, η τοποθεσία που έμεναν, η λατρεία τους, συχνά και η κοινωνική τους θέση, στηριζόταν ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ στην καταγωγή τους! Κάθε φυλή, είχε δική της περιοχή όπου έμενε, και οι ακίνητες περιουσίες ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΝ ΜΟΝΙΜΑ, αλλά το πολύ για διάστημα 50 ετών. Μετά, επέστρεφαν στην αρχική φυλή και οικογένεια που τις είχε. Ομοίως και οι ιερείς, είχαν κληρονομική την ιεροσύνη, καθώς λαμβάνονταν ΜΟΝΟ από τη φυλή του Λευί, η οποία ήταν ΑΚΛΗΡΗ, και ζούσε από την ιερουργία! Και ακόμα και μέσα στη φυλή, οι διάφορες ιερατικές λειτουργίες, γίνονταν από καθορισμένες οικογένειες και γενεαλογικές γραμμές.

Το σημαντικότερο όμως, ήταν ότι από την εποχή του Αδάμ ακόμα, γνώριζαν οι Ιουδαίοι (μέσω των προφητειών της Π.Δ.), ότι ο Μεσσίας θα προέλθει μέσω των "κόμβων" του Νώε, του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ, του Ιούδα, και του Δαβίδ. Έτσι θα μπορούσαν να τον αναγνωρίσουν όταν θα ερχόταν, αποκλείοντας διάφορους ψευτο-μεσσίες άλλων γενεαλογικών γραμμών.

Μετά από αυτές τις διευκρινίσεις, είναι πιστεύουμε φανερός ο λόγος που οι Ευαγγελιστές παρέθεσαν τη γενεαλογία του Χριστού.

Ο ένας, ο Ματθαίος, επειδή έγραψε το Ευαγγέλιό του αρχικά στα Αραμαϊκά, με αποδέκτες τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, ξεκινάει τον κατάλογό του από τον Αβραάμ, γιατί αυτό που θέλει να δείξει, είναι τη γενεαλογική γραμμή από τον "πατέρα των πιστευόντων" τον Αβραάμ, ώστε να τεκμηριώσει την έλευση του Χριστού μέσω όλων των προσώπων, προς τα οποία ο Γιαχβέ είχε υποσχεθεί ότι θα γίνουν προπάτορες του Μεσσία.

Ο δεύτερος, ο Λουκάς, που έγραψε το Ευαγγέλιό του για τον Θεόφιλο, όπως αναφέρει στην αρχή και του Ευαγγελίου αλλά και των Πράξεων των Αποστόλων, αναφέρεται προς Εθνικό. Ο Θεόφιλος, όπως μαρτυρεί το όνομά του, που είναι Ελληνικό, ήταν ένας από τους εξ Εθνικών Χριστιανούς. Γι' αυτό και ο Λουκάς δεν περιορίζει τη γενεαλογία του μόνο στον Αβραάμ, αλλά την επεκτείνει μέχρι τον Αδάμ, για να καταλήξει στον Δημιουργό Θεό, ως την αρχή του ανθρώπου. Πρόκειται δηλαδή για μια συνολική κατήχηση, που δεν περιορίζεται στην Εβραϊκή καταγωγή, αλλά που μεταβαίνει στην ίδια την Πρώτη Αιτία των όλων, τον Θεό. Και παραθέτοντας όλη αυτή τη γενεαλογία, ο Λουκάς δίνει στον Θεόφιλο τις πληροφορίες εκείνες, που θα του δείξουν όλη την ιστορία της Σωτηρίας, από Αδάμ ως Χριστού. Δεν τον ενδιαφέρει δηλαδή τόσο η ανάδειξη του Χριστού ως Ιουδαίου, αλλά ως αποκορυφώματος τους Θείου Σχεδίου, μέσω μιας σειράς ανθρώπων, από κτίσεως Αδάμ, έως του Χριστού.

2. Οι δύο γενεαλογίες. Κείμενο

Ας δούμε λοιπόν το κείμενο των δύο γενεαλογιών, και μετά θα τακτοποιήσουμε τα ονόματα σε πίνακα.

3. Πίνακας των Γενεαλογιών

Ας τα δούμε τώρα όλα αυτά τα ονόματα σε πίνακα, για να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις. Στον παρακάτω πίνακα, υπάρχουν οι διαχωρισμοί του Ματθαίου ανά "γενεές 14", και με έντονα γράμματα τονίζονται τα ονόματα που δημιουργούν, ή ξεκινούν μια διαφορά στους δύο καταλόγους της γενεαλογίας του Ιωσήφ:

4. Είναι οι κατάλογοι πλήρεις;

Μια πρώτη παρατήρηση, για όποιον δει παράλληλα τους δύο καταλόγους της γενεαλογίας του Χριστού, είναι ότι υπάρχει μια πρώτη ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ μεταξύ τους, στον καιρό του Αράμ. Έτσι, ενώ ο Ματθαίος τον Αράμ τον παρουσιάζει ως γιο του Εσρώμ, ο Λουκάς τον εμφανίζει ως εγγονό του. Και από το σημείο εκείνο και μετά, πάλι οι  γενεαλογίες είναι όμοιες, (ως ένα σημείο). Γιατί όμως να υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση, αν οι γενεαλογίες είναι σωστές;

Το πρώτο που θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, πριν σκεφθούμε την παραπάνω ερώτηση όμως, είναι το εξής: Είναι οι γενεαλογίες πλήρεις; Ή μήπως ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΑ;

Σε άλλο μας άρθρο, δείξαμε για τις αρχαιότατες γενεαλογίες της Γενέσεως, ότι εκεί απουσιάζουν ονόματα, τα οποία χάθηκαν ή ξεχάστηκαν στο διάβα των αιώνων, και έτσι οι κατάλογοι έμειναν ελλειπείς. Το ότι λοιπόν ο Λουκάς παραθέτει τις ίδιες εκείνες γενεαλογίες της Γενέσεως, είναι μια πρώτη απόδειξη, ότι ΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΙΣ. Με άλλα λόγια, λείπουν ονόματα, που χάθηκαν ή ξεχάστηκαν. Ας μη ξεχνάμε, ότι μιλάμε για χιλιετίες πίσω, όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα γνώσης ανάγνωσης και γραφής, και που ακόμα και όταν είχε πλέον ανακαλυφθεί η γραφή, δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν. Οι κατάλογοι αυτοί λοιπόν, σε μεγάλο βαθμό διατηρήθηκαν ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ για διάφορες χρονικές περιόδους, με αποτέλεσμα να έχουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ χαθεί ονόματα. Και ανάλογα με την οικογένεια που διατήρησε τον κάθε κατάλογο, υπήρχαν και οι σχετικές ελλείψεις. Και ακόμα στις αντιγραφές των καταλόγων, στις τόσες γενιές και αντιγραφές, όλο και κάποιο όνομα πιθανόν να παραλήφθηκε κατά λάθος, ή επειδή δεν μπορούσε να διαβασθεί από κάποιο παλαιότερο φθαρμένο χειρόγραφο. Ας μη ξεχνάμε επίσης, ότι τότε δεν ήταν και τόσο απλό να γράφει κάποιος, όπως γράφουμε εμείς σήμερα σε χαρτί ή σε υπολογιστή! Τα κείμενα ήταν δυσεύρετα και πολύτιμα.

Το ότι οι κατάλογοι αυτοί δεν είναι πλήρεις, ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ από τους ελλειπείς καταλόγους της Γενέσεως, αποδεικνύεται και από τα εξής:

Ο Εσρώμ, (6ος στην πρώτη 14άδα του πίνακα), γεννήθηκε στη Χαναάν, ΠΡΙΝ ο Ιακώβ μετοικήσει στην Αίγυπτο λόγω της πείνας (Γένεσις 46/μστ: 12). Όμως, στο 9ο όνομα της πρώτης 14άδας του Ματθαίου, έχουμε τον Ναασών. Ποιος ήταν αυτός; Ήταν αρχηγός φυλής του Ισραήλ, κατά την εποχή της εξόδου του Ισραήλ από την Αίγυπτο. (Αριθμοί 1/α: 7 και Α΄ Παραλειπομένων 2/β: 10). Έχουμε δηλαδή ΜΟΝΟ 3 ΓΕΝΙΕΣ, για τα πάνω από 400 χρόνια που διήρκεσε η παραμονή των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο. Είναι προφανές, ότι στην περίοδο αυτή, κάποια ονόματα έχουν χαθεί. Μάλιστα, ακριβώς μέσα στην περίοδο αυτή, υπάρχει και το όνομα του Ιωράμ, τον οποίο ο Λουκάς τοποθετεί μετά τον Εσρώμ, ενώ ο Ματθαίος τον αγνοεί. Είναι προφανές ότι ο Λουκάς στο σημείο αυτό, έχει έναν πληρέστερο κατάλογο, κατά ένα όνομα! Και έτσι είναι επίσης προφανές, ότι δεν έχουμε εδώ αντίφαση, αλλά απλώς πληρέστερους και ελλειπέστερους καταλόγους!

Αυτό εξηγεί και το ότι ο κατάλογος του Λουκά, περιέχει πολύ περισσότερα ονόματα, για την ίδια περίοδο χρόνου. Επειδή είναι ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΟΣ! Όμως ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΛΗΡΗΣ.

Συνεπώς, σε αντίθεση με ό,τι θέλουν να καταλάβουν αυτοί που προσπαθούν να βρίσκουν αντιφάσεις σε κάθε σημείο της Αγίας Γραφής, εδώ δεν έχουμε καταλόγους που δείχνουν κατ' ανάγκην πατέρα και γιο, αλλά καταλόγους που δείχνουν πρόγονο και απόγονο! Μπορεί ο προηγούμενος να είναι πατέρας, ή παππούς του επομένου, ακόμα και προπάππους του! Πουθενά δεν λέει το κείμενο, ότι όλα αυτά τα ονόματα, είναι πατεράδες και γιοι. Λέει για τον μεν Ματθαίο: "...Ο Τάδε εγέννησε τον Δείνα...", για τον δε Λουκά: "...του Τάδε, του Δείνα..".

Το να προσπαθεί λοιπόν κάποιος, από αυτή την έλλειψη ενός ονόματος, να μιλήσει για "λάθη" και "αντιφάσεις", δείχνει μόνο άγνοια, και κακόπιστη διαστρέβλωση του κειμένου. Οι δύο Ευαγγελιστές, απλώς παραθέτουν τους καταλόγους που διαθέτουν, για τη γενιά του Ιωσήφ.

5. Πώς μετράμε τις 14άδες;

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ, με τη διαφορά που έχουν οι δύο κατάλογοι μετά από τον Δαυίδ, γιατί με το θέμα αυτό ασχοληθήκαμε στο προηγούμενο σχετικό μας άρθρο. Λέμε εδώ απλώς, ότι ενώ ο ένας κατάλογος αναφέρει τους ΝΟΜΙΚΟΥΣ (ανδραδελφικούς) απογόνους, ο άλλος αναφέρει τους φυσικούς γονείς.

Εδώ όμως θα ασχοληθούμε με μία άλλη "σοφιστεία", όσων προσπαθούν να βρουν αντιφάσεις στην Αγία Γραφή, για να προσβάλλουν το κύρος της. Αυτοί, (Νεοπαγανιστές κυρίως), καταστρατηγώντας κάθε κανόνα ερμηνευτικής, παίρνουν τις τρεις 14άδες στις οποίες ο Ματθαίος χωρίζει τις γενεαλογίες του, ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΟΠΟΙΟΥΝ! Ρωτάνε λοιπόν:

Πώς μετράμε τις γενεές; Ξεκινάμε  από τον Αβραάμ και λέμε "ΕΝΑ", ή πάμε στον Ισαάκ και λέμε "ΕΝΑ";

α) Αν κάνουμε το πρώτο τότε από Αβραάμ μέχρι Δαβίδ έχουμε 14. Μετά από Δαβίδ λέμε πάλι "ΕΝΑ", κ.ο.κ. μέχρι Ιωσία, και έχουμε  14. Από Ιωσία μέχρι Ιωσήφ έχουμε τότε 14 και περισσεύει ο Χριστός 15η γενιά.

β) ή ξεκινάμε από τον Ισαάκ λέγοντας ΕΝΑ κ.ο.κ.; Έτσι στις 14 γενιές πάμε στον Σολομώντα. Μετά από τον Ροβοάμ "ΕΝΑ" ; Έτσι φτάνουμε στον Σαλαθιήλ 14 και μετά από Ζοροβάβελ μέχρι Ιησού είναι 12!

Ο Ματθαίος αναφέρει ότι από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Ιησού είναι γενεές 14, αλλά παραθέτει 13.

Ας απαντήσουμε τέλος σε αυτή την ένσταση, ώστε να γίνει φανερή η πνευματική φτώχεια όσων διαβάζουν την Αγία Γραφή με σκοπό να της βρουν τρωτά, και όχι για να καταλάβουν το μεγαλείο της.

Πράγματι, στις γενεαλογίες ΔΕΝ αναφέρονται κατά συνήθειαν γυναίκες. Όμως εδώ γίνεται κάποια εξαίρεση. Συγκεκριμένα...

... Είναι αξιοσημείωτο, ότι στη γενεαλογία συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα των γυναικών Θάμαρ, Ραχάβ, Ρουθ, και η Βηθ Σαβεέ, σύζυγος του Ουρία.

Η Ρουθ υπήρξε Μωαβίτισσα, και όχι Ιουδαία. Ενώ οι άλλες τρεις, υπήρξαν ένοχες βαριών αμαρτημάτων. Γράφει λοιπόν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος:

"Δια γαρ τούτο ήλθεν, (ο Χριστός), ουχ ίνα φύγη τα ημέτερα, αλλ' ίνα αυτά ανέλη... και θαυμάζειν αυτόν δίκαιον... ότι και τοιούτους συγγενείς κατηξίωσεν έχειν, ουδαμού τα ημέτερα επαισχυνόμενος κακά... παιδεύων και ημάς δια τούτων μηδόποτε εγκαλύπτεσθαι επί τη των προγόνων κακία, αλλ' έν μόνον επιζητείν, την αρετήν. Ο γαρ τοιούτος, καν αλλόφυλον έχη πρόγονον, καν πεπορνευμένην, καν οτιούν έτερον ούσαν, ουδέν παραβλαβήναι δυνήσεται".

Και ο Ζηγαβηνός λέει:

"Η μεν Θάμαρ αθεμιτόγαμος ην... πόρνη δε η Ραχάβ, η δε Ρουθ αλλόφυλος, η δε του Ουρίου Βηρσαβεέ μοιχαλίς... Ο Χριστός ως ιατρός, ουχ ως κριτής παραγέγονε".

Έτσι λοιπόν, σε πείσμα των ματαιοφρόνων Ειδωλολατρών και κακοπροαίρετων αναγνωστών της Αγίας Γραφής, στις γενεαλογίες αυτές, και κυρίως του Ματθαίου, που συγκεντρώνει τα πυρά τους, όχι μόνο δεν υπάρχει λάθος, αλλά αντιθέτως, υπάρχει βάθος δυσθεώρητο και απροσμέτρητο, που οι λάτρεις των ειδώλων, ούτε νόησαν, ούτε να εννοήσουν ποτέ δύνανται, εσκοτισμένη έχοντες την διάνοια από τα ανόητα και βδελυρά τους είδωλα.

Γ. Κ.