Συχνά ακούμε από τους Προτεστάντες να μάς λένε: "Εμείς δεν δεχόμαστε αυτά τα (επιπλέον) 10 βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης που δέχεστε εσείς οι Ορθόδοξοι, όπως δεν τα δέχονταν και οι Απόστολοι και ο Χριστός, αφού η Καινή Διαθήκη παραθέτει μόνο από τα υπόλοιπα βιβλία που δεχόμαστε, και όχι από αυτά τα 10".

Αυτό βέβαια που λένε είναι ψευδές, και το λένε επειδή οι ίδιοι έχουν άγνοια αυτών τών βιβλίων, και απλώς επαναλαμβάνουν την ψευδή αυτή πληροφορία που τους έδωσε η ηγεσία τής θρησκείας τους, για να τους πλανήσει και να τους πείσει ότι ΔΕΝ πρέπει να δεχθούν αυτά τα 10 βιβλία, αφού έτσι υπαγορεύει η Προτεσταντική τους παράδοση. Στην πραγματικότητα, και βέβαια η Καινή Διαθήκη παραθέτει πλήθος εδάφια από αυτά τα 10 βιβλία που δεν δέχονται, διαψεύδοντάς τους, και τεκμηριώνοντας ότι και αυτά τα βιβλία, ανήκαν εξ αρχής στην Κανόνα τής Χριστιανικής Εκκλησίας, και ότι κακώς τα αφαίρεσαν, ασεβώντας στην ενότητα τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα από αυτές τις παραθέσεις, άλλες αυτολεξεί, άλλες σε παράφραση:

Σοφία Σολομώντος 2: 12-20: «ενεδρεύσωμεν δε τον δίκαιον, ότι δύσχρηστος ημίν εστι και εναντιούται τοις έργοις ημών και ονειδίζει ημίν αμαρτήματα νόμου και επιφημίζει ημίν αμαρτήματα παιδείας ημών· 13 επαγγέλλεται γνώσιν έχειν Θεού και παίδα Κυρίου εαυτόν ονομάζει· 14 εγένετο ημίν εις έλεγχον εννοιών ημών· βαρύς εστιν ημίν καύ βλεπόμενος, 15 ότι ανόμοιος τοις άλλοις ο βίος αυτού, και εξηλλαγμέναι αι τρίβοι αυτού· 16 εις κίβδηλον ελογίσθημεν αυτώ, και απέχεται των οδών ημών ως από ακαθαρσιών· μακαρίζει έσχατα δικαίων και αλαζονεύεται πατέρα Θεόν. 17 ίδωμεν ει οι λόγοι αυτού αληθείς, και πειράσωμεν τα εν εκβάσει αυτού· 18 ει γαρ εστιν ο δίκαιος υιος Θεού, αντιλήψεται αυτού και ρύσεται αυτόν εκ χειρός ανθεστηκότων. 19 ύβρει και βασάνω ετάσωμεν αυτόν, ίνα γνώμεν την επικείκειαν αυτού και δοκιμάσωμεν την ανεξικακίαν αυτού· 20 θανάτω ασχήμονι καταδικάσωμεν αυτόν, έσται γαρ αυτού επισκοπή εκ λόγων αυτού».

Ματθαίος 27: 41-43: «ομοίως δε και οι αρχιερείς εμπαίζοντες μετά των γραμματέων και πρεσβυτέρων και Φαρισαίων έλεγον· 42 άλλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι· ει βασιλεύς Ισραήλ εστι, καταβάτω νυν από του σταυρού και πιστεύσομεν επ’ αυτώ· 43 πέποιθεν επί τον Θεόν, ρυσάσθω νυν αυτόν, ει θέλει αυτόν· είπε γαρ ότι Θεού ειμι υιός».

Σοφία Σολομώντος 2: 24: «φθόνω δε διαβόλου θάνατος εισήλθεν εις τον κόσμον».

Ρωμαίους 5: 12: «Διά τούτο ώσπερ δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ' ώ πάντες ήμαρτον».

Σοφία Σολομώντος 3: 5-6: «και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού· 6 ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς».

Α΄ Πέτρου 1: 5-7: «τους εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους δια πίστεως εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρω εσχάτω· 6 εν ω αγαλλιάσθε, ολίγον άρτι, ει δέον εστί, λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, 7 ίνα το δοκίμιον υμών της πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου του απολλυμένου δια πυρός δε δοκιμαζομένου ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού».

Σοφία Σολομώντος 3: 7: «και εν καιρω επισκοπής αυτών αναλάμψουσι και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται».

Ματθαίος 13: 43: «τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτών. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».

Σοφία Σολομώντος 5: 16: «δια τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τη δεξιά σκεπάσει αυτούς και τω βραχίονι υπερασπιεί αυτών».

Β΄ Τιμόθεον 4: 8: «λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού».

Σοφία Σολομώντος 5: 17-20: «λήψεται πανοπλίαν τον ζήλον αυτού και οπλοποιήσει την κτίσιν εις άμυναν εχθρών· 18 ενδύσεται θώρακα δικαιοσύνην και περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ανυπόκριτον· 19 λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον οσιότητα, 20 οξυνεί δε απότομον οργήν εις ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει δε αυτώ ο κόσμος επί τους παράφρονας».

Εφεσίους 6: 13-17: «δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. 14 στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, 15 και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης, 16 επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι· 17 και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού».

Σοφία Σολομώντος 7: 26: «απαύγασμα γαρ εστι φωτός αϊδίου και έσοπτρον ακηλίδωτον της του Θεού ενεργείας και εικών της αγαθότητος αυτού».

Εβραίους 1: 3: «ος ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, φέρων τε τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως αυτού».

Σοφία Σολομώντος 9: 15,16: «φθαρτόν γαρ σώμα βαρύνει ψυχήν, και βρίθει το γεώδες σκήνος νουν πολυφρόντιδα. 16 και μόλις εικάζομεν τα επί γης και τα εν χερσίν ευρίσκομεν μετά πόνου· τα δε εν ουρανοίς τις εξιχνίασε;».

Β΄ Κορινθίους 5: 4: «και γαρ οι όντες εν τω σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι εφ' ω ου θέλομεν εκδύσασθαι, αλλ’ επενδύσασθαι, ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής».

Σοφία Σολομώντος 10: 6: «αύτη δίκαιον εξαπολλυμένων ασεβών ερρύσατο φυγόντα πυρ καταβάσιον Πενταπόλεως».

Β΄ Πέτρου 2: 7: «και δίκαιον Λωτ καταπονούμενον υπό της των αθέσμων εν ασελγεία αναστροφής ερρύσατο».

Σοφία Σολομώντος: 11: 22: «κράτει βραχίονός σου τις αντιστήσεται;»

Ρωμαίους 9: 19-23: «τω βουλήματι Αυτού τις ανθέστηκε;»

Σοφία Σολομώντος 13: 1: «Μάταιοι μεν γαρ πάντες άνθρωποι φύσει, οίς παρήν Θεού αγνωσία και εκ των ορωμένων αγαθών ουκ ίσχυσαν ειδέναι τον όντα ούτε τοις έργοις προσχόντες επέγνωσαν τον τεχνίτην»

Ρωμαίους 1: 21: «Εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών»*.

Σοφία Σολομώντος 13: 5: «Εκ γαρ μεγέθους καλονής κτισμάτων, ο γενεσιουργός αυτών καθοράται»

Ρωμαίους 1: 18-32: «Τα γαρ αόρατα από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται».

Σοφία Σολομώντος 13: 10: «Ταλαίπωροι δε και εν νεκροίς αι ελπίδες αυτών, οίτινες εκάλεσαν θεούς έργα χειρών ανθρώπων, χρυσόν και άργυρον τέχνης εμμελέτημα και απεικάσματα ζώων ή λίθον άχρηστον χειρός έργον αρχαίας».

Πράξεις 17: 29: «γένος ουν υπάρχοντες του Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσω ή αργύρω ή λίθω, χαράγματι τέχνης και ενθυμήσεως ανθρώπου, το θείον είναι όμοιον.».

Σοφία Σολομώντος: 15: 7: «ο κεραμεύς εκ τού αυτού πηλού ανεπλάσατο τα τε τών καθαρών σκεύη και ταναντία;»

Ρωμαίους 9: 21: «Ουκ έχει εξουσίαν ο κεραμεύς πηλού ποιήσαι ό μεν εις τιμήν ό δε εις ατιμίαν;»

Σοφία Σολομώντος 18: 15, 16: «ο παντοδύναμός σου λόγος απ’ ουρανών εκ θρόνων βασιλειών απότομος πολεμιστής εις μέσον της ολεθρίας ήλατο γης, ξίφος οξύ την ανυπόκριτον επιταγήν σου φέρων, και στάς επλήρωσε τα πάντα θανάτου· και ουρανού μεν ήπτετο, βεβήκει δ' επί γης.».

Αποκάλυψη 19: 13, 15: «και περιβεβλημένος ιμάτιον βεβαμμένον εν αίματι, και κέκληται το όνομα αυτού, ο λόγος του Θεού. 14 και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ ηκολούθει αυτώ επί ίπποις λευκοίς, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν καθαρόν. 15 και εκ του στόματος αυτού εκπορεύεται ρομφαία οξεία δίστομος, ίνα εν αυτή πατάσση τα έθνη· και αυτός ποιμανεί αυτούς εν ράβδω σιδηρά· και αυτός πατεί την ληνόν του οίνου του θυμού της οργής του Θεού του παντοκράτορος. ».

Σοφία Σειράχ 5: 11: «γίνου ταχύς εν ακροάσει σου και εν μακροθυμία φθέγγου απόκρισιν».

Ιάκωβος 1: 19: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, έστω πας άνθρωπος ταχύς εις το ακούσαι, βραδύς εις το λαλήσαι, βραδύς εις οργήν».

Σοφία Σειράχ 10: 14: «θρόνους αρχόντων καθείλεν ο Κύριος και εκάθισε πραείς αντ' αυτών».

Λουκάς 1: 52: «καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς».

Σοφία Σειράχ 28: 2: «άφες αδίκημα τω πλησίον σου, και τότε δεηθέντος σου αι αμαρτίαι σου λυθήσονται».

Ματθαίος 6: 14: «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος».

Τωβίτ 3: 8: «ότι ην δεδομένη ανδράσιν επτά, και Ασμοδαίος το πονηρόν δαιμόνιον απέκτεινεν αυτούς πριν ή γενέσθαι αυτούς μετ’ αυτής ως εν γυναιξί. και είπαν αυτή· ου συνιείς αποπνίγουσά σου τους άνδρας; ήδη επτά έσχες και ενός αυτών ουκ ωνομάσθης».

Τωβίτ 7: 11: «έδωκα το παιδίον μου επτά ανδράσι, και οπότε εάν εισεπορεύοντο προς αυτήν, απέθνησκον υπό την νύκτα.».

Ματθαίος 22: 25, 26: «ήσαν δε παρ’ ημίν επτά αδελφοί· και ο πρώτος γαμήσας ετελεύτησε, και μη έχων σπέρμα αφήκε την γυναίκα αυτού τω αδελφω αυτού· 26 ομοίως και ο δεύτερος και ο τρίτος, έως των επτά».

Τωβίτ 12: 12-15, 18: «και νυν ότι προσηύξω συ και η νύμφη σου Σάρρα, εγώ προσήγαγον το μνημόσυνον της προσευχής υμών ενώπιον του αγίου· και ότε έθαπτες τους νεκρούς, ωσαύτως συμπαρήγμην σοι. 13 και ότε ουκ ώκνησας αναστήναι και καταλιπείν το άριστόν σου, όπως απελθών περιστείλης τον νεκρόν, ουκ έλαθές με αγαθοποιών, αλλά συν σοί ήμην. 14 και νυν απέστειλέ με ο Θεός ιάσασθαί σε και την νύμφην σου Σάρραν. 15 εγώ ειμι Ραφαήλ, εις εκ των επτά αγίων αγγέλων, οί προσαναφέρουσι τας προσευχάς των αγίων, και εισπορεύονται ενώπιον της δόξης του αγίου... 18 ότι ου τη εμαυτού χάριτι, αλλά τη θελήσει του Θεού ημών ήλθον, όθεν ευλογείτε αυτόν εις τον αιώνα.».

Αποκάλυψη 8: 2-4: «Και είδον τους επτά αγγέλους οί ενώπιον του Θεού εστήκασι, και εδόθησαν αυτοίς επτά σάλπιγγες. 3 και άλλος άγγελος ήλθε και εστάθη επί του θυσιαστηρίου έχων λιβανωτόν χρυσούν, και εδόθη αυτώ θυμιάματα πολλά, ίνα δώση ταις προσευχαίς των αγίων πάντων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν το ενώπιον του θρόνου. 4 και ανέβη ο καπνός των θυμιαμάτων ταις προσευχαίς των αγίων εκ χειρός του αγγέλου ενώπιον του Θεού».

Ιουδίθ 11: 19: «και άξω σε δια μέσου της Ιουδαίας έως του ελθείν απέναντι Ιερουσαλήμ και θήσω τον δίφρον σου εν μέσω αυτής, και άξεις αυτούς ως πρόβατα, οίς ουκ έστι ποιμήν, και ου γρύξει κύων τη γλώσση αυτού απέναντί σου, ότι ταύτα ελαλήθη μοι κατά πρόγνωσίν μου και απηγγέλη μοι, και απεστάλην αναγγείλαί σοι».

Ματθαίος 9: 36: «Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι και ερριμμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα».

Α΄ Μακκαβαίων 2: 29-31: «Τότε κατέβησαν πολλοί ζητούντες δικαιοσύνην και κρίμα εις την έρημον καθίσαι εκεί, 30 αυτοί και οι υιοί αυτών και αι γυναίκες αυτών και τα κτήνη αυτών, ότι επληθύνθη επ’ αυτούς τα κακά. 31 και ανηγγέλη τοις ανδράσι του βασιλέως και ταις δυνάμεσιν, αι ήσαν εν Ιερουσαλήμ πόλει Δαυίδ, ότι κατέβησαν άνδρες, οίτινες διασκέδασαν την εντολήν του βασιλέως εις τους κρύφους εν τη ερήμω».

Β΄ Μακκαβαίων 5: 27: «Ιούδας δε ο Μακκαβαίος δέκατός που γενηθείς και αναχωρήσας εις την έρημον, θηρίων τρόπον εν τοις όρεσι διέζη συν τοις μετ’ αυτού, και την χορτώδη τροφήν σιτούμενοι διετέλουν προς το μη μετασχείν του μολυσμού».

Εβραίους 11: 38: «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης».

Α΄ Μακκαβαίων 4: 36, 59: «Είπε δε Ιούδας και οι αδελφοί αυτού· ιδού συνετρίβησαν οι εχθροί ημών, αναβώμεν καθαρίσαι τα άγια και εγκαινίσαι... και έστησεν Ιούδας και οι αδελφοί αυτού και πάσα η εκκλησία Ισραήλ, ίνα άγωνται αι ημέραι εγκαινισμού του θυσιαστηρίου εν τοις καιροίς αυτών ενιαυτόν κατ' ενιαυτόν ημέρας οκτώ, από της πέμπτης και εικάδος του μηνός Χασελεύ, μετ’ ευφροσύνης και χαράς».

Β΄ Μακκαβαίων 10: 1-8: «Μακκαβαίος δε και οι συν αυτώ, του Κυρίου προάγοντος αυτούς, το μεν ιερόν εκομίσαντο και την πόλιν, 2 τους δε κατά την αγοράν βωμούς υπό των αλλοφύλων δεδημιουργημένους, έτι δε τεμένη καθείλον. 3 και τον νεών καθαρίσαντες έτερον θυσιαστήριον εποίησαν και πυρώσαντες λίθους και πυρ εκ τούτων λαβόντες, ανήνεγκαν θυσίαν μετά διετή χρόνον και θυμίαμα και λύχνους και των άρτων την πρόθεσιν εποιήσαντο. 4 ταύτα δε ποιήσαντες ηξίωσαν τον Κύριον πεσόντες επί κοιλίαν μηκέτι περιπεσείν τοιούτοις κακοίς, αλλ' εάν ποτε και αμάρτωσιν, υπ' αυτού μετ’ επιεικείας παιδεύεσθαι και μη βλασφήμοις και βαρβάροις έθνεσι παραδίδοσθαι. 5 εν ή δε ημέρα ο νεώς υπό αλλοφύλων εβεβηλώθη, συνέβη κατά την αυτήν ημέραν τον καθαρισμόν γενέσθαι του ναού, τη πέμπτη και εικάδι του αυτού μηνός, ος εστι Χασελεύ. 6 και μετ’ ευφροσύνης ήγον ημέρας οκτώ σκηνωμάτων τρόπον, μνημονεύοντες ως προ μικρού χρόνου την των σκηνών εορτήν εν τοις όρεσι και εν τοις σπηλαίοις θηρίων τρόπον ήσαν νεμόμενοι. 7 διό θύρσους και κλάδους ωραίους, έτι δε φοίνικας έχοντες ύμνους ανέφερον τω ευοδώσαντι καθαρισθήναι τον εαυτού τόπον. 8 εδογμάτισαν δε μετά κοινού προστάγματος και ψηφίσματος παντί τω των Ιουδαίων έθνει κατ' ενιαυτόν άγειν τάσδε τας ημέρας.».

Ιωάννης 10: 22, 23: «Εγένετο δε τα εγκαίνια εν τοις Ιεροσολύμοις, και χειμών ην· 23 και περιεπάτει ο Ιησούς εν τω ιερω εν τη στοά του Σολομώντος».

Β΄ Μακκαβαίων 7: 7-9, 23, 29: «μεταλλάξαντος δε του πρώτου τον τρόπον τούτον, τον δεύτερον ήγον επί τον εμπαιγμόν και το της κεφαλής δέρμα συν ταις θριξί περισύραντες επηρώτων· ει φάγεσαι προ του τιμωρηθήναι το σώμα κατά μέλος; 8 ο δε αποκριθείς τη πατρίω φωνή είπεν· ουχί· διόπερ και ούτος την εξής έλαβε βάσανον ως ο πρώτος. 9 εν εσχάτη δε πνοή γενόμενος είπε· συ μεν αλάστωρ εκ του παρόντος ημάς ζην απολύεις, ο δε του κόσμου βασιλεύς αποθανόντας ημάς υπέρ των αυτού νόμων εις αιώνιον αναβίωσιν ζωής ημάς αναστήσει... 23 τοιγαρούν ο του κόσμου κτίστης, ο πλάσας ανθρώπου γένεσιν και πάντων εξευρών γένεσιν και το πνεύμα και την ζωήν υμίν πάλιν αποδώσει μετ’ ελέους, ως νυν υπεροράται εαυτούς δια τους αυτού νόμους... 29 μη φοβηθής τον δήμιον τούτον, αλλά των αδελφών άξιος γενόμενος, επίδεξαι τον θάνατον, ίνα εν τω ελέει συν τοις αδελφοίς σου κομίσωμαί σε».

Εβραίους 11: 35: «έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών· άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν».

Αφού λοιπόν οι Προτεστάντες παραδέχονται ότι οι παραθέσεις βιβλίων τής Παλαιάς Διαθήκης από την Καινή Διαθήκη, τεκμηριώνουν ότι αυτά τα βιβλία είναι έγκυρα, και μέρος τού Κανόνα τής Αγίας Γραφής, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να παραμείνουν πιστοί σε αυτή τους τη δήλωση, και να αποδεχθούν ότι και τα βιβλία αυτά πράγματι ανήκουν στην Αγία Γραφή. Οφείλουν να τα αποδεχθούν και να τα τιμήσουν, όπως τιμούν και τα υπόλοιπα 66 βιβλία τής Αγίας Γραφής.

Στην πραγματικότητα βέβαια, η Καινή Διαθήκη δεν παραθέσεις ούτε από κάποια βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης που δέχονται οι Προτεστάντες. Για παράδειγμα, δεν θα βρούμε άμεση παράθεση από την Εσθήρ, τη Ρουθ, από τον Εκκλησιαστή, το Άσμα Ασμάτων, τον Έσδρα, τον Νεεμία, τον Αβδιού ή τον Ναούμ. Γιατί λοιπόν αυτά τα δέχονται οι Προτεστάντες;

Και όχι μόνο αυτό! Υπάρχουν παραθέσεις στην Καινή Διαθήκη, από βιβλία που είναι και Απόκρυφα! Για παράδειγμα στον Ιούδα 9 υπάρχει παράθεση από το Απόκρυφο βιβλίο "Ανάληψις Μωυσέως". Επίσης, στο Εβραίους 11:36,37, λέει ότι κάποιοι "πριονίσθηκαν". Αυτή την πληροφορία, δεν θα τη βρούμε πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη, παρά μόνο στο Απόκρυφο βιβλίο "Μαρτύριον Ησαΐα", όπου λέει ότι έτσι πέθανε ο προφήτης Ησαΐας.

Μήπως λοιπόν, θα έπρεπε να προσθέσουν οι Προτεστάντες και αυτά τα Απόκρυφα βιβλία στον Κανόνα τους τής Παλαιάς Διαθήκης, για να είναι συνεπείς με τα κριτήρια που θέτουν για τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής;

Το να έχει ένα Απόκρυφο βιβλίο μία πληροφορία σωστή, την οποία χρησιμοποίησαν οι συγγραφείς τής Καινής Διαθήκης, ΔΕΝ σημαίνει, ότι ολόκληρο το βιβλίο είναι μέρος τής Αγίας Γραφής, αλλά ότι απλώς είχε κάποιο σωστό σημείο. Δεν μπορεί λοιπόν να χρησιμοποιείται η παράθεση εδαφίων ως κριτήριο Κανονικότητας και Θεοπνευστίας.

Άρα το κριτήριό τους αυτό δεν ισχύει!