Έκπληξη και, πραγματικά, οδύνη δοκιμάσαμε, όταν διαβάσαμε στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας «Έθνος», με ημερομηνία 29.03.2021, ένα άρθρο με τίτλο «ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΟΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ: ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ “ΜΕΓΑΛΟΙ” ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» (εδώ). Πρόκειται για ένα λιβελογράφημα, που υποτίθεται ότι «αποκαλύπτει την αλήθεια» για το ηθικό ποιόν των βασιλέων Μ. Κωνσταντίνου, Μ. Θεοδοσίου, Φρειδερίκου Β΄ της Πρωσίας, Μ. Ναπολέοντα, Μ. Πέτρου και Μ. Αικατερίνης.

Στους λοιπούς δεν θα αναφερθούμε, αλλά μας απασχολούν οι δύο πρώτοι, επειδή η εναντίον τους πολεμική ουσιαστικά πλήττει την Εκκλησία και παραπλανά πολλούς, που νομίζουν ότι ανακάλυψαν επιτέλους κάτι που τους έκρυβαν οι «αισχροί παπάδες» και άρα δικαιολογούνται να μαίνονται από αγανάκτηση εναντίον τους και εναντίον όλων όσα αντιπροσωπεύουν.

Κανονικά, δεν θα ενδιαφερόμασταν γι’ αυτό το άρθρο – δεν είναι παρά ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο, χωρίς καμία βιβλιογραφική υποστήριξη, μόνο με δυο τρεις αόριστες αναφορές σε συγγραφείς, που κάτι «έγραψαν», χωρίς καν να αναφέρεται πού και πότε το έγραψαν και ποια τάση εκπροσωπούσαν, ενώ όλοι εκείνοι που αναιρούν τις γενικεύσεις και προκαταλήψεις που επαναλαμβάνει το άρθρο απαξιώνονται συνοπτικά χαρακτηριζόμενοι ως υποκριτές και «αυλοκόλακες». Τέτοια κείμενα έχουμε διαβάσει πολλά σε βιβλία του κιλού και περιοδικά της σειράς… Όμως μας εξέπληξε δυσάρεστα που αυτό το κείμενο βρήκε στέγη σε μια παλαιά και κατά τεκμήριο έγκυρη εφημερίδα, το «Έθνος», και δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της.

Έτσι, θεωρούμε υποχρέωσή μας να πληροφορήσουμε τη διεύθυνση της εφημερίδας, αλλά και τους αναγνώστες της, ότι όλα όσα με έντονο ύφος διατείνεται ο συντάκτης σχετικά με τον άγιο και Μέγα Κωνσταντίνο και τον Μ. Θεοδόσιο αποτελούν συκοφαντίες, που αναμασώνται από κύκλους φανατικών λόγω μίσους κατά του χριστιανισμού και έχουν απαντηθεί λεπτομερώς εδώ και χρόνια σε σειρά άρθρων, αλλά ακόμη και σε βιβλία, όπως η μελέτη του Κώστα Β. Καραστάθη Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας και η εναντίον του πολεμική, εκδ. Μπαρτζουλιάνος, Αθήνα Μάιος 2006.

Για τα διάφορα ζητήματα λοιπόν, που αναφέρονται στο «άρθρο», προσκαλούμε κάθε ειλικρινά ενδιαφερόμενο για την ιστορική αλήθεια να επισκεφτεί τις αναρτήσεις μας:

• Η θρησκευτική νομοθεσία την εποχή τού Μ. Κωνσταντίνου, του Σπύρου Ν. Τρωϊάνου, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

• Νομοθεσίες του Μεγάλου Κωνσταντίνου

• Διέπραξε ο άγιος Κωνσταντίνος οικογενειακά εγκλήματα;

• Μέγας Κωνσταντίνος, Κρίσπος και Φαύστα. Η αθώωση του Μ. Κων/νου από τον Σωζομενό και τον Ευάγριο Σχολαστικό

• ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Κατηγορίες και Αλήθεια

• Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια

• Ατεκμηρίωτες προσβολές των ειδωλολατρών Ιουλιανού και Ζώσιμου, για την αγία Ελένη, μητέρα του Μ. Κων/νου

• Η μετάνοια και η ανακήρυξη αγιότητας του αγίου Κωνσταντίνου

• Ο ρόλος του Αυτοκράτορα στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο

• Η αθωότητα του Θεοδόσιου για τους υποτιθέμενους διωγμούς (ντοκουμέντα από τον αρχαίο παγανιστή ρητοροδιδάσκαλο Λιβάνιο)

• Η αλήθεια για τους υποτιθέμενους διωγμούς τών ειδωλολατρών

• Η αλήθεια για το πολιτικό έγκλημα στον Ιππόδρομο Θεσσαλονίκης (τη σφαγή των 7000 από τους στρατιώτες του Μ. Θεοδοσίου).

• Ιστορικά στοιχεία κατά των δήθεν διωγμών

• Οι Ολυμπιακοί αγώνες, είχαν ήδη πεθάνει ηθικά, πολύ προ του Θεοδοσίου.

Η πλειοψηφία των παραπάνω άρθρων δημοσιεύεται στην ενότητα της ιστοσελίδας μας Περί Διωγμών. Εκεί μπορεί να βρει ο ενδιαφερόμενος πολύ περισσότερα.

Για την ιστορία, θα κλείσουμε με τα παρακάτω, επιθυμώντας να προσφέρουμε λίγη «τροφή για σκέψη» – όπως λένε ορισμένοι – στους ενδιαφερόμενους:

«Βαθύς ανθρωπισμός και μέριμνα δια την δικαιοσύνην χαρακτηρίζουν τα νομοθετικά κοινωνικά μέτρα, άτινα έλαβεν ο Κωνσταντίνος μετά την σύνοδον της Νικαίας.

·         Διάκειται δυσμενώς προς την παλλακείαν και απηγόρευσε το βάρβαρον έθιμον των αγώνων των μονομάχων.

·         Δεν επιτρέπει να χωρίζουν τας οικογενείας των δούλων, όταν τα πωληθέντα κρατικά κτήματα, εις ά μέχρι τότε διεβίουν, διενέμοντο μεταξύ των νέων δικαιούχων.

·         Κατήργησε τον δια σταυρού θάνατον, απηγόρευσε τον στιγματισμόν εις το πρόσωπον και εθέσπισεν, όπως οι κρατούμενοι εις τας φυλακάς δικαιούνται καθ’ εκάστην να βλέπουν το φως του ηλίου.

·         Χαρακτηριστικός της ενδελεχούς φροντίδος του αυτοκράτορος δια την επιβολήν της ηθικής τάξεως είναι ο νόμος ο κολάζων την απαγωγήν παρθένου και ο νόμος ο αξιών παρά του επιτρόπου, όπως σεβασθή την παρθενίαν της υπ’ αυτού επιτροπευομένης νεάνιδος». (Αικατερίνης Χριστοφιλοπούλου, Βυζαντινή Ιστορία, Α΄, 324-610, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 135).