Τόσο οι φυσικές επιστήμες, όσο και η Ορθοδοξία, στηρίζονται στην εμπειρική μέθοδο. Αλλά μια κακή εφαρμογή του "πειράματος", οδηγεί και σε αποτυχία της επαλήθευσης. Το ακόλουθο άρθρο ενός φυσικού, αποτυπώνει αυτό το γεγονός με τη ματιά ενός επιστήμονα.

Είναι γεγονός ότι η επιστημονική μέθοδος στηρίζεται στη συλλογή εμπειρικών δεδομένων, στη συνέχεια καταγραφή κάποιων θέσεων, εξαγωγή συμπερασμάτων βάσει των θέσεων αυτών και τέλος επιβεβαίωση της επιστημονικής θεωρίας.

Για ελάτε να δούμε μαζί λίγο, πως μπορούμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδο αυτή στην αναζήτηση της Αλήθειας, που βρίσκεται μέσα στην ορθόδοξη πίστη.

Το πρώτο στάδιο είναι η συλλογή εμπειριών. Αυτές υπάρχουν ξεκινώντας από τα ιερά βιβλία της πίστεώς μας, περνούν μέσα από τους αγίους, που αγίασαν με το σωματικό τους μαρτύριο ή με τη συνεπή κι ολόψυχη αφιέρωσή τους στο Θεό, ανά τους αιώνες και καταλήγουν στις μέρες μας από τους ανθρώπους, που σηκώνουν αξιοπρεπώς κι αγόγγυστα καθένας το δικό του σταυρό και ζουν την εμπειρία της Θείας Επισκέψεως.

Το δεύτερο είναι η καταγραφή γενικών θέσεων πάνω σε αυτές κι ακολουθεί το τρίτο στάδιο, όπου οδηγούμαστε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα και συντάσσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας (μέσα από τις οικουμενικές συνόδους).

Το τελευταίο στάδιο είναι η επιβεβαίωση των επιστημονικών δεδομένων στην καθημερινή μας ζωή. Εδώ δεν έχουμε παρά να εφαρμόσουμε, όσα η διδασκαλία του Κυρίου μας λέει. Τότε δε θα μιλάμε πλέον για Ορθόδοξη Πίστη, αλλά για Ορθόδοξη Εμπειρία, καθώς θα βιώνουμε από εδώ κιόλας τον παράδεισο.

Να εφαρμόσουμε, όμως. Όχι να θέλουμε να δούμε αποτελέσματα χωρίς εφαρμογή των διδαχθέντων. Γιατί εμείς αυτό κάνουμε. Εφαρμόζουμε κάτι από αυτά, που μας λέει ο Κύριος, έτσι «για τα μάτια του κόσμου», που λέμε και θέλουμε να γίνει αυτό, που εμείς θέλουμε.

Δυο είναι τα λάθη εδώ. Το πρώτο είναι ότι δεν εφαρμόζουμε τη διδασκαλία από αγάπη για Εκείνον, αλλά για το συμφέρον μας και μόνο. Πάμε δηλαδή να ικανοποιήσουμε το εγώ μας, χρησιμοποιώντας το Θεό. Αφού, λοιπόν, κάναμε το πρώτο λάθος, το επόμενο λάθος εξυπακούεται, αφού αντί να περιμένουμε να γίνει το δικό Του θέλημα, περιμένουμε να γίνει το δικό μας… Άλλα δηλαδή παρακαλούμε να γίνουν στο «Πάτερ υμών… Γεννηθήτω το θέλημά σου…» και άλλα θέλουμε στην πραγματικότητα. Τι θέλουμε δηλαδή; «… Γεννηθήτω το θέλημά μου…». Μα αφού στον ουρανό και στη γη το δικό Του θέλημα γίνεται, εμείς επιμένουμε στο δικό μας. Αν κρίνει Εκείνος ότι αυτό, που ζητούμε είναι ψυχικά ωφέλιμο για μας θα το πραγματοποιήσει, αν πάλι πρόκειται να μας βλάψει, τότε σαν καλός πατέρας, πρέπει να μας προφυλάξει και να μη μας ικανοποιήσει.. Και που καταλήγουμε τελικά; Μα φυσικά ότι δεν υπάρχει Θεός. Ότι αυτά που μας λένε οι παπάδες είναι ψεύδη.

Εννοείται ότι τέτοιος Θεός δεν υπάρχει κι άδικα προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη, γιατί πάντα θα «πέφτουμε» σε αδιέξοδο. Καθένας, λοιπόν, που έχει σπουδάσει κι όχι μόνο οι σπουδασμένοι, εμπιστεύεται αυτά που είναι γραμμένα στα επιστημονικά βιβλία, χωρίς τις περισσότερες φορές να έχει επαληθεύσει ο ίδιος σε κανένα εργαστήριο τα γραμμένα. Σκέπτεται ότι κάποιοι επιστήμονες των οποίων τα ονόματα αναγράφονται, τα έχουν επαληθεύσει.

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς. Να εμπιστευτούμε δηλαδή τα γραμμένα, που δείχνουν την Αποκάλυψη Θεού στον άνθρωπο μέσα από την Αγία Γραφή. Να εμπιστευτούμε όσους έδωσαν το αίμα τους με μαρτυρικό τρόπο ανά τους αιώνες. Να εμπιστευτούμε τους επιγείους αγγέλους (τους μοναχούς). Αν είναι δυνατόν. Δε θέλει και πολύ σκέψη. Γιατί δεν αναρωτιόμαστε: «Μα καλά αυτοί τρελοί είναι και κάθονται στα κελιά και υμνούν το Θεό; Γιατί δεν έφυγαν από τα ασκητήριά τους;» Η απάντηση είναι προφανής. Όταν σε γεμίζει ο Θεός δεν έχεις ανάγκη από τίποτε άλλο. Απλά τα πράγματα.

Ας κάνει, λοιπόν, ο καθένας σιωπηρά τη δική του άσκηση, στο δικό του εργαστήριο (που δεν είναι άλλο από τους χώρους μέσα στους οποίους δραστηριοποιείται καθημερινά. Το εργαστήριο δεν είναι απαραίτητο να είναι ένας κλειστός, από τέσσερις τοίχους χώρος.) κι ας ζήσει εν Χριστώ. Θα γίνει ένας επιστήμονας, αφού με την παραπάνω μέθοδο θα έχει ανακαλύψει το Θεό. Εκείνον που έκανε πανσόφους τους αλιείς και κατέστησε ασόφους τους έχοντες τη «γνώση»