Το Βασίλειο των Κους, που ήταν γείτονας της Αιγύπτου στα νότια, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Βιβλική ιστορία, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα από τα λιγότερο γνωστά βασίλεια.  Σύμφωνα με το Δ’ Βασιλειών 19: 9, ο «Θαρακά, βασιλιάς Κους» ήρθε σε βοήθεια του Εζεκία εναντίον του Σενναχηρίμ, βασιλιά της Ασσυρίας, όταν οι δυνάμεις του πολιορκούσαν την Ιερουσαλήμ το 701 π.Χ.. Χωρίς μια τέτοια βοήθεια, είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς το Βασίλειο του Ιούδα θα επιβίωνε. Πιθανότατα θα είχε πάρει εξ αρχής, τον ίδιο δρόμο όπως το Βασίλειο του Ισραήλ: θα είχε σκορπισθεί στους τέσσερις ανέμους, ανεπιστρεπτί.

Αγάλματα διαφόρων ηγεμόνων της ύστερης 25^ης Δυναστείας μέχρι της πρώιμης Ναπατιανής περιόδου. Από αριστερά προς τα δεξιά, αυτά τα αγάλματα αντιπροσωπεύουν τους: – Tantamani, Taharqa (πίσω), Senkamanisken, Tantamani πάλι (πίσω), Aspelta, Anlamani, και Senkamanisken πάλι. Ο Θαρακά  αναφέρεται στο Δ’ Βασιλειών 19:9 ως "Tirhakah, Βασιλιάς των Κους"- ο ηγεμόνας που ήρθε στην βοήθεια του Εζεκία κατά της εισβολής από την Ασσυρία. Φωτό Βικιπαίδεια.

Η γη των Κους ήταν γνωστή με πολλά ονόματα διαχρονικά στην Ιστορία. Οι Αιγύπτιοι γνώριζαν την χώρα ως «Κους». Για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους ήταν η Αιθιοπία (αν και δεν πρέπει να συγχέεται με το σύγχρονο έθνος που βρίσκεται στο Κέρας της Αφρικής). Οι μεσαιωνικοί Άραβες αναφέρονταν στην χώρα ως Nουβία.

Ανεξάρτητα από το όνομα με το οποίο ήταν γνωστή, η χώρα των Κους έπαιξε έναν ενδιαφέροντα ρόλο στην ιστορία της Χαναάν, της Αιγύπτου και της ευρύτερης αρχαίας Εγγύς Ανατολής στο σύνολό της. Με αναφορά περίπου 54 φορές μέσα στην Εβραϊκή Βίβλο, η Κους εμφανίζεται μέσα στα ιστορικά βιβλία - συγκεκριμένα στο Βασιλειών και στα Παραλειπόμενα - καθώς και τους προφήτες. Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ και Ναούμ.  Όλοι τους αναφέρουν το Κους ή τους Κουσίτες.

Κανένα σύγχρονο έθνος δεν αντιστοιχεί ακριβώς στο αρχαίο Κους. Βρίσκεται κατά μήκος της μεσαίας διαδρομής του Νείλου - μεταξύ της συμβολής του Γαλάζιου και του Λευκού Νείλου και του Πρώτου Καταρράκτη – το δε έδαφος του Κους βρίσκεται εν μέρει στην Αίγυπτο και εν μέρει στην Δημοκρατία του Σουδάν. Σαν τον ισχυρό γείτονά του στα βόρεια, το Κους ωφελείτο αρκετά από τον Νείλο και τα ζωογόνα νερά του, αν και οι πεδιάδες των πλημμυρών του Νείλου στην Αίγυπτο είναι πλατύτερες και πιο συνεχόμενες. Και στα μέσα του 8^ου αιώνα έως τα μέσα του 7^ου αιώνα π.Χ., το Κους κατάφερε να πάρει τον έλεγχο της Αιγύπτου και κυβέρνησε ως τους φαραώ της 25^ης Δυναστείας.

Υπήρχε επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου - της βασιλείας του Εζεκία και της Κουσίτικης 25^ης  Δυναστείας - που ανέφερε ο Ησαΐας την Αίγυπτο στα προφητικά του μηνύματα. Αυτή η Αίγυπτος, που αναφέρθηκε αρκετές φορές στον Ησαΐα 1–40, ήταν μια Αίγυπτος που σαφώς ελεγχόταν από τους Κουσίτες.

"Και απέστρεψε Ραψάκης και κατέλαβε τον βασιλέα Ασσυρίων πολιορκούντα Λομνάν. και ήκουσε βασιλεύς Ασσυρίων ότι εξήλθε Θαρακά βασιλεύς Αιθιόπων πολιορκήσαι αυτόν· και ακούσας απέστρεψε και απέστειλεν αγγέλους προς Εζεκίαν λέγων· ούτως ερείτε Εζεκία βασιλεί τής Ιουδαίας· μη σε απατάτω ο Θεός σου, εφ ω πέποιθας επ' αυτώ λέγων· ου μη παραδοθή Ιερουσαλήμ εις χείρας βασιλέως Ασσυρίων".  (Ησαΐας 37: 8-10)

Ο Ησαΐας μάλιστα επιπλήττει τους Ισραηλίτες για το φόρο τιμής στην (Κουσίτικη) Αίγυπτο και την εμπιστοσύνη τους στους Αιγυπτίους αντί του Θεού για την απελευθέρωση από τους Ασσύριους (Ησαΐας 30: 1–7 · 31: 1).

«Ουαί τέκνα αποστάται, τάδε λέγει Κύριος. εποιήσατε βουλήν ου δι εμού και συνθήκας ου δια τού πνεύματός μου προσθείναι αμαρτίας εφ αμαρτίας, οι πορευόμενοι καταβήναι εις Αίγυπτον, εμέ δε ουκ επηρώτησαν, τού βοηθηθήναι υπό Φαραώ και σκεπασθήναι υπό Αιγυπτίων. έσται γαρ υμίν σκέπη Φαραώ εις αισχύνην και τοις πεποιθόσιν επ Αίγυπτον όνειδος. ότι εισίν εν Τάνει αρχηγοί άγγελοι πονηροί· μάτην κοπιάσουσι προς λαόν, ος ουκ ωφελήσει αυτούς ούτε εις βοήθειαν, ούτε εις ωφέλειαν, αλλά εις αισχύνην και όνειδος. Εν τη θλίψει και τη στενοχωρία, λέων και σκύμνος λέοντος εκείθεν και ασπίδες και έκγονα ασπίδων πετομένων, οι έφερον επί όνων και καμήλων τον πλούτον αυτών προς έθνος, ό ουκ ωφελήσει αυτούς. Αιγύπτιοι μάταια και κενά ωφελήσουσιν υμάς· απάγγειλον αυτοίς, ότι ματαία η παράκλησις υμών αύτη.»  (Ησαΐας 30: 1–7)

«Ουαί οι καταβαίνοντες εις Αίγυπτον επί βοήθειαν, οι εφ ίπποις πεποιθότες και εφ άρμασιν, έστι γαρ πολλά, και εφ ίπποις, πλήθος σφόδρα, και ουκ ήσαν πεποιθότες επί τον άγιον τού Ισραήλ και τον Κύριον ουκ εζήτησαν.» (Ησαΐας 31:1)

Αυτή η ντροπιαστική εμπιστοσύνη τους, τελικά οδήγησε στην προσωρινή σωτηρία της Ιερουσαλήμ από τους Ασσύριους, πριν την πλήρη καταστροφή της.

Τον 8ο αιώνα π.Χ., το Νουβιανό Βασίλειο των Κους κατέλαβε τον πολιτικά κατακερματισμένο βόρειο γείτονά του, σχηματίζοντας έτσι την 25^η Δυναστεία της Αιγύπτου, γνωστή ως η Δυναστεία των Νουβίων ή η Αυτοκρατορία των Κους.  Αν και οι Κουσίτες εισήγαγαν μια εποχή ευημερίας καθώς δημιουργούσαν την μεγαλύτερη αιγυπτιακή αυτοκρατορία από την εποχή του Νέου Βασίλειου, οι αρχαιολόγοι γνωρίζουν ελάχιστα για την προέλευση των Κουσιτών βασιλιάδων.