14. Ιωάν. Α:1β-γ «και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος»

«ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΝ ΠΡΟΣ  Τ Ο Ν  Θ Ε Ο Ν»

Με αυτή την πρόταση ο Ευαγγελιστής δείχνει τη σχέση του Λόγου προς τον Θεό Πατέρα. Με τη λέξη «Θεόν», η οποία έχει έμφαση, εννοεί τον Πατέρα. Η Γραφή τις περισσότερες φορές το όνομα «Θεός» αποδίδει στον Πατέρα, επειδή ο Πατήρ είναι η αρχή στην Θεότητα, αφού γεννά τον Υιό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα. Με την πρόθεση «προς» ο Λόγος διαστέλλεται, διακρίνεται από τον Θεό. Άλλο πρόσωπο είναι ο Θεός Πατήρ και άλλο ο Λόγος ή Υιός.

Ο Σαβέλλιος (αιρεσιάρχης του 3^ου αιώνος μ.Χ.) δίδασκε, ότι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν είναι τρία πρόσωπα, αλλά τρεις τρόποι εμφανίσεως ενός και του ιδίου προσώπου, τρία δηλαδή προσωπεία! Η πρόθεση «προς», με την οποίαν ο Λόγος διακρίνεται από τον Θεό Πατέρα, είναι ισχυρό επιχείρημα εναντίον αυτής της διδασκαλίας.

Η πρόταση λοιπόν «και ο Λόγος ην προς  τ ο ν  Θ ε ό ν» σημαίνει «και ο Λόγος ήταν μαζί με τον Θεό Πατέρα». Εάν ο Λόγος ήταν άνθρωπος ο Ευαγγελιστής θα έλεγε «και ο Λόγος ην προς τους ανθρώπους», αλλά δεν λέγει έτσι, διότι ο Λόγος δεν ήταν άνθρωπος, κατόπιν έγινε άνθρωπος, ούτε υπήρχαν ακόμη άνθρωποι. Εάν ο Λόγος ήταν άγγελος, όπως ισχυρίζονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά («άγγελος που χαρακτηρίζεται στην Αγία Γραφή ως αρχάγγελος... την ζωή του οποίου μετέφερε ο Θεός στη μήτρα μιας γυναίκας», Σκοπιά, 15.02.1992, σελ.11, παρ.13-14), ο Ευαγγελιστής θα έγραφε «και ο Λόγος ην προς τους αγγέλους», αλλά δεν γράφει έτσι, διότι ο Λόγος δεν ήταν άγγελος, ούτε και υπήρχαν ακόμη άγγελοι. Ο Ιωάννης γράφει «και ο Λόγος ην προς  τ ο ν  Θ ε ό ν», δηλαδή ο Λόγος ήταν μαζί με τον Θεό Πατέρα, διότι ο Λόγος είναι πρόσωπο της ΙΔΙΑΣ τάξεως με τον Θεό Πατέρα, της ΙΔΙΑΣ φύσεως με Αυτόν.

Με την δεύτερη λοιπόν πρόταση του Ευαγγελίου του, «και ο Λόγος ην προς  τ ο ν  Θ ε ό ν», ο Ευαγγελιστής δείχνει την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Λόγου καθώς και την σχέση του με τον Θεό Πατέρα, υποδηλώνοντας, ΚΑΙ με την πρόταση αυτή, την Θεότητα του Λόγου! 

«ΚΑΙ  Θ Ε Ο Σ  ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ»

Εις την τρίτη πρόταση του περίφημου πρώτου εδαφίου του Ευαγγελίου του Ιωάννου, η Θεότητα του Λόγου δεν υποδηλώνεται απλώς, όπως εις τις δύο προηγηθήσες προτάσεις, αλλά δηλώνεται ρητώς και διακηρύσσεται τρανώς! Η λέξη «Θεός», στην οποίαν υπάρχει ισχυρότατη έμφαση, χρησιμοποιείται με την ΑΥΣΤΗΡΗ και ΚΥΡΙΑ έννοιά της. Σημαίνει δηλαδή Θεός κατά φύσιν, αληθινός Θεός, όπως είναι ο Θεός Πατήρ, και όχι θεός κατά χάριν, μικρός θεός, όπως είναι ο άνθρωπος και ο άγγελος. Η λέξη «Θεός» για τον Λόγο δεν χρησιμοποιείται από τον Ιωάννη ασχέτως  προς την λέξη «Θεός», που χρησιμοποίησε προηγουμένως για τον Πατέρα, αλλά ορμάται από εκείνη την χρήση.

Επειδή ο Ευαγγελιστής προηγουμένως με την φράση «και ο Λόγος ην προς  τ ο ν  Θ ε ό ν», διέκρινε τον Λόγο από τον Θεό, για να μη νομίσει κάποιος, ότι Θεός είναι μόνον ο Πατήρ, σπεύδει και εμφατικότατα δηλώνει: «και Θ ε ό ς  ην ο Λόγος». Ό,τι ιδιότητα δηλαδή είχε ο Πατέρας (την Θεϊκή εν προκειμένω) την ΙΔΙΑ ιδιότητα είχε ΚΑΙ ο Λόγος! Η φράση λοιπόν «και Θ ε ό ς  ην ο Λόγος» δείχνει καθαρότατα, ότι ο Λόγος δεν ήταν άνθρωπος ούτε άγγελος, αλλά ήταν Θεός, όπως ο Πατέρας Του!

Για τον συγγραφέα της Πεντατεύχου δεν θα μπορούσαμε να πούμε «και ήταν Θεός ο Μωυσής», παρόλο που στο Έξοδ. 7:1 ο Μωυσής ονομάζεται θεός. Όμως στο Εβρ. 3:3-6, εις το οποίο γίνεται σύγκριση μεταξύ Χριστού και Μωυσέως, ο Χριστός, ως κατασκευαστής των πάντων, χαρακτηρίζεται «Θεός», ενώ ο Μωυσής παρουσιάζεται ως κατασκεύασμα και ονομάζεται «θεράπων», δηλαδή «δούλος», «υπηρέτης»! Άρα ο Χριστός είναι Θεός με έννοια με την οποία ΔΕΝ είναι ο Μωυσής και γενικώτερα οι άνθρωποι! Ο Χριστός είναι Θεός εν κυριολεξία, φύσει δηλαδή Θεός.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, παίζοντας με τις λέξεις, ισχυρίζονται ότι στην φράση του Ευαγγελιστού «και Θ ε ό ς ην ο Λόγος» η λέξη «Θεός» δεν έχει άρθρο, άρα ο Χριστός δεν είναι «ο Θεός» (με άρθρο), δεν είναι αληθινός Θεός, αλλά είναι απλώς θεός, ένας θεός μεταξύ πολλών, ένας μικρός θεός! Η ένστασή τους βέβαια οφείλεται σε αμάθεια ή μάλλον σε σκόπιμη διαστροφή της αληθείας και ανατρέπεται αμέσως με το επιχείρημα, ότι η λέξη «Θεός» δεν έχει άρθρο, διότι συντακτικώς είναι κατηγορούμενο.

Η έλλειψη άλλωστε του άρθρου δεν σημαίνει, ότι ο Λόγος δεν είναι αληθινός Θεός. Φέρουμε ένα παράδειγμα: «Ο Ανδρέας είναι άνθρωπος». Σε αυτή την πρόταση η λέξη «άνθρωπος» είναι κατηγορούμενο και γι’ αυτό δεν έχει άρθρο. Αλλά επειδή δεν έχει άρθρο μπορούμε από αυτό να συμπεράνουμε, ότι ο Ανδρέας δεν είναι αληθινός άνθρωπος; Μήπως είναι αχυράνθρωπος; Μήπως είναι χιονάνθρωπος ή μήπως είναι άγαλμα;

Θέλουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εδάφια στην Γραφή που το «Θεός» για τον Χριστό να είναι με άρθρο; Πολύ ευχαρίστως να τους υποδείξουμε μερικά: Ψαλμ. 44: 7 (Ο΄) η 45:6 (Εβρ.) εν αντιπαραβολή προς το Εβρ. 1:8 εις το οποίος ο Παύλος βεβαιώνει ότι πρόκειται περί του Υιού, Ησ. 35:4-6, 40:3 (Μεσσιακή προφητεία όπως βεβαιώνουν τα Ματθ. 3:3, Μάρκ.1:3, Λουκ.3:4 και Ιωάν. 1:23), Λουκ. 1:16-17, Ιωάν. 20:28, Ρωμ. 9:5, Τίτ. 2:13, Β΄ Πέτρ. 1:1, Α΄ Ιωάν. 5:20 και Αποκ. 22:6, 16.

Η πίστη λοιπόν στη Θεότητα του Ιησού Χριστού, εν συναρτήσει βεβαίως προς την πίστη στον Τριαδικό Θεό, είναι ο πρώτος όρος σωτηρίας των ανθρώπων (πρβλ. Ρωμ. 10:9 «εάν ομολογήσης εν τω στόματί σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση»). Και γι’ αυτό ο Ιωάννης αρχίζει το Ευαγγέλιό του από την αιωνιότητα και κατά τον πλέον μεγαλοπρεπή τρόπο διακηρύσσει: α) την αιωνία προΰπαρξη του Λόγου, β) τη σχέση Του προς τον Θεό Πατέρα ως προσώπου της ιδίας με Εκείνον τάξεως και γ) τη Θεότητά Του.

Με τον πρώτο στίχο του Ευαγγελίου του ο Ιωάννης εβρόντησε το δόγμα της Θεότητος του Λόγου και δικαίως ονομάζεται Βοανεργές, δηλαδή «υιός της βροντής» και Θεολόγος. Είναι αρκετός αυτός ο πρώτος στίχος του τετάρτου Ευαγγελίου για ν’ ανεβάσει τους πιστούς στα ύψη και να γκρεμίσει και να καταρρίψει τις ψευδοδιδασκαλίες των αιρετικών.

Όλοι οι πιστοί οφείλουμε να γνωρίζουμε τα λόγια και την πραγματική έννοια του πρώτου στίχου του Ευαγγελίου του Ιωάννου, για ν’ ανατρέπουμε αμέσως και να καταρρίπτουμε τους πολεμίους της Αγίας Τριάδος και του Αρχηγού της Πίστεώς μας, του σαρκωθέντος Θεού Λόγου. Όλοι να φέρουμε στο στόμα μας την κορυφαία διακήρυξη του Ευαγγελιστού με έξαρση και έμφαση: «Ε ν  α ρ χ ή  ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς  τ ο ν  Θ ε ό ν, και Θ ε ό ς  ην ο Λόγος» δηλαδή «Ε ξ  α ρ χ ή ς  ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν μαζί με  τ ο ν  Θ ε ό  Πατέρα (μέλος δηλ. της τριμελούς Θείας Οικογενείας), και  Θ ε ό ς  ήταν ο Λόγος».

Σχετικά άρθρα

• Ιησούς Χριστός: Το Α και το Ω

• Περί ταυτότητας Παλαιού τών Ημερών, τού Κυρίου τής Δόξης που εμφανίσθηκε στους προφήτες

• Είναι ο Ιησούς Χριστός "κτίσμα";

• Λεξικογραφική ανάλυση των λέξεων: "γεννητός" και "κτιστός"

• Ο Πατήρ είναι «Μείζων» του Υιού και ο Υιός «Κρείττων» των αγγέλων

• Κτίσθηκε η Σοφία του Θεού;

• Ταυτίζει το Δευτερονόμιο 32/λβ: 18, τη λέξη: "κτίζω" με τη λέξη: "γεννώ";

• Η κτιστή ανθρώπινη φύση του Χριστού

• Εν αρχή ην ο Λόγος

• Προσθήκες άρθρων κατά της Θεότητας του Χριστού

• Η ισότητα με τον Θεό και ο "αρπαγμός"