Κεφάλαιο 5ο

Κηρύττοντας στην τάξη

ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ

Εκείνο το βράδυ, με βρήκε λίγο απροετοίμαστο. Συνηθισμένος από τους προηγούμενους θεολόγους μου στο Γυμνάσιο, δεν περίμενα πως ο καθηγητής μου θα τολμούσε να αντιπαρατεθεί εναντίον μου μπροστά στους μαθητές. Κι όμως, κράτησε το λόγο του. Αυτός ήταν για μένα ένας σημαντικός λόγος για να τον εκτιμήσω ως άνθρωπο.

Συνήθιζα να έχω πάντοτε μαζί μου την Αγία Γραφή, επειδή συχνά είχα συζητήσεις με το Γιώργο, αλλά και με άλλους.

Ο καθηγητής, πέρασε αμέσως στην επίθεση.

-Μπορείς να μου πεις, γιατί η θρησκεία σου δεν δέχεται την Ιερά Παράδοση τής Εκκλησίας; Ρώτησε.

Έμεινα για λίγα δευτερόλεπτα αμίλητος. Ήταν η πρώτη φορά που μου έκαναν αυτή την ερώτηση. Δεν γνώριζα τίποτα για το τι είναι η Ιερά Παράδοση. Γνώριζα να επιχειρηματολογώ μόνο μέσα από την Αγία Γραφή, ή μόνο για επιστημονικά θέματα που είχαν σχέση με τον αθεϊσμό. Τώρα, τι έπρεπε να απαντήσω; Όλη η τάξη ήταν στραμμένη σ’ εμένα. Από την απάντησή μου, θα κρινόταν η πρώτη εντύπωση, που θα επηρέαζε τις διαθέσεις τους σε όλη την υπόλοιπη συζήτηση, και κατ’ επέκτασιν απέναντι σε όλους τους "Μάρτυρες".

Γνώριζα βέβαια κάποια Αγιογραφικά εδάφια με τα λόγια τού Κυρίου Ιησού, που πίστευα πως ταίριαζαν στους Ορθοδόξους, όπως εκείνο που λέει: "Ακυρώσατε τον νόμο τού Θεού για την παράδοσή σας", κ.λ.π. Μετά όμως; Τι θα έλεγα; Εδώ, έπρεπε να αυτοσχεδιάσω, και γρήγορα μάλιστα, για να μη φανεί η αμηχανία μου.

-Δεν δεχόμαστε την Παράδοση, επειδή έρχεται σε αντίθεση με την Αγία Γραφή! Απάντησα ανακουφισμένος, ενώ όλοι στράφηκαν προς τον καθηγητή. Τώρα είχα το χρόνο να σκεφτώ πώς θα τον έφερνα εκεί που ήθελα, σε θέματα που γνώριζα καλά, (όπως νόμιζα).

-Πού είδες εσύ την αντίθεση; Ρώτησε γρήγορα ο καθηγητής, αλλά τώρα ήμουν έτοιμος.

-Σε πολλά! π.χ., στο θέμα τής Τριάδος. Ενώ η παράδοση λέει πως ο Θεός είναι Τριάδα, η Αγία Γραφή λέει: "Εις ημάς είναι ΕΙΣ Θεός..."

-Σε παρακαλώ, μην προσπαθείς να ξεφύγεις από το θέμα! Με διέκοψε ο καθηγητής, που κατάλαβε το τέχνασμα.

-Μα δεν ξεφεύγω! το θέμα μας είναι, σε τι διαφωνεί η Αγία Γραφή με την Παράδοση! Απάντησα, χρησιμοποιώντας την δική του ερώτηση. Έτσι, αναγκάστηκε να κλείσει το βιβλίο του, και να συνεχίσει τη συζήτηση στο θέμα που ήθελα εγώ. Προφανώς, δεν γνώριζε όμως ούτε αυτός αρκετά καλά το θέμα τής Παραδόσεως, επειδή αν το γνώριζε, δεν θα δεχόταν εξ’ αρχής τον διαχωρισμό τής Αγίας Γραφής από την υπόλοιπη Παράδοση τής Εκκλησίας, και θα μου δημιουργούσε άλλα προβλήματα αν μου έλεγε πως "η Αγία Γραφή είναι μέρος της Ιεράς Παραδόσεως".

Σε όλη την υπόλοιπη διδακτική ώρα, ανταλλάσσαμε με τον καθηγητή "χτυπήματα", πάνω στο θέμα τής Τριάδος, ενώ η τάξη παρακολουθούσε με ενδιαφέρον. Κανείς μας όμως δεν πειθόταν από τα επιχειρήματα του άλλου, μια και απλά αραδιάζαμε εδάφια τής Αγίας Γραφής, χωρίς ουσιαστική ανάλυσή τους. Όταν το κουδούνι τού διαλείμματος χτύπησε, δεν είχε βγει κανένα συμπέρασμα, και παραμείναμε και οι δύο κολλημένοι στις θέσεις μας. Στην πραγματικότητα όμως, ο μεγάλος νικητής ήμουν εγώ, μια και οι ακροατές ήταν όλοι Ορθόδοξοι. Όλοι αυτοί, ήμουν βέβαιος ότι θα σκέφτονταν πως αν ένας απλός "Μάρτυς τού Ιεχωβά", μπορεί και τα βάζει με έναν θεολόγο, πόσο μάλλον καλύτερα θα τα κατάφερναν κάποιοι "ανώτεροι" από εμένα στη θρησκεία μου, στο να κατατροπώσουν οποιονδήποτε Ορθόδοξο!

Μετά από αυτή τη συζήτηση, εγώ και ο καθηγητής, γίναμε πιο φιλικοί μεταξύ μας. Συμπάθησα πολύ αυτόν τον άνθρωπο, επειδή ήταν ο μόνος πιστός Ορθόδοξος που είχα συζητήσει ως τότε, που δεν είχε καθόλου φανατισμό, και ακόμα, αναγνωρίζοντας τις γνώσεις μου για την Αγία Γραφή, μου έβαζε στο εξής καλούς βαθμούς. (Σε αντίθεση, ο θεολόγος τού Γυμνασίου, από φανατισμό μου κατέβαζε τους βαθμούς, αν και ήξερε πως γνώριζα περισσότερα από εκείνον).

Πιστεύω ότι και ο καθηγητής τού βραδινού με συμπαθούσε, και πολύ περισσότερο, είχε βρει σ’ εμένα έναν πολύτιμο σύμμαχο, στον αγώνα του εναντίον ενός άθεου συμμαθητή μου.

Το παιδί αυτό, διαφωνούσε κυρίως στην αφήγηση τής Γενέσεως. Πίστευε ότι ο άνθρωπος έγινε τυχαία από τον πίθηκο, και όχι από τον Θεό. Ήταν για εμένα πολύ ευχάριστο, να συνεργάζομαι με τον καθηγητή, για την ανατροπή τής βλάσφημης θεωρίας της τυχαίας εξέλιξης. Φυσικά, σε κάθε συζήτηση τον αποστομώναμε, αλλά εκείνος δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι υπάρχει Θεός.

Οι συζητήσεις μου με τους καθηγητές, δεν περιορίζονταν μόνο στην ώρα τών θρησκευτικών. Και άλλοι καθηγητές αφιέρωναν τις διδακτικές τους ώρες σε συζητήσεις μαζί μου. Από το μάθημα τών Νέων Ελληνικών, ως τη Βιολογία και τα Ηλεκτρονικά, οι καθηγητές, έβρισκαν ενδιαφέρον να με ρωτούν (παρουσία τών μαθητών), για τη θρησκεία μου. Κάποιοι από αυτούς ήταν άθεοι, ή αγνωστικιστές, και πολλές φορές, συμμαχούσαν με τον άθεο συμμαθητή μου, προσπαθώντας να αποδείξουν τα αναπόδεικτα.

Ένας άλλος τομέας που έβρισκα ευκαιρία να προπαγανδίσω τη θρησκεία μου, ήταν οι εκθέσεις. Πάντοτε τις παρουσίαζα με ενδιαφέροντα τρόπο, και διαβάζονταν ανελλιπώς στην τάξη.

Με όλα αυτά, οι καθηγητές μου γίνονταν άθελά τους τα μέσα που χρησιμοποιούσα για να διαφημίσω τη θρησκεία μου.

Φυσικά, με εξαίρεση το θεολόγο, απέναντι στους άλλους μονοπωλούσα τη συζήτηση. Με όλα αυτά, παρά το λιγοστό χρόνο μου, κατάφερνα να παρουσιάζω στην οργάνωση, μία πλούσια "έκθεση έργου", δηλαδή μία καταγραφή τών ωρών που δαπάνησα κηρύττοντας, και τών εντύπων που έδινα σε άλλους.

Μέρα με την ημέρα, κέρδιζα σε εντυπώσεις, και κυρίως κέρδιζα το διπλανό μου το Γιώργο, που ήδη γνώριζε τη δική μου θρησκεία καλύτερα από τη δική του!