Τι ακριβώς προφητεύει ο Ιερεμίας; Τα 70 έτη είναι έτη δουλείας ή ερημώσεως; Εξέταση τών χωρίων που επικαλείται η εταιρία Σκοπιά. Αγιογραφική αναίρεσις τού υπό εξέτασιν θέματος. Γεωργίου Τσιμπιρίδη

Αγία Γραφή και Ιστορικοί εναντίον Σκοπιάς

για την χρονολογία καταστροφής τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.

Γεωργίου Τσιμπιρίδη

7ο Μέρος

Γ. Τα 70 έτη είναι έτη δουλείας ή ερημώσεως; Εξέταση τών χωρίων που επικαλείται η εταιρία Σκοπιά.

Αγιογραφική αναίρεσις τού υπό εξέτασιν θέματος

3. Τι ακριβώς προφητεύει ο Ιερεμίας;

«Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν, και θάμβος· και τα έθνη ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα τής Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη»

Εις την προφητεία τού Ιερεμίου, όπως προείπαμε, προλέγονται δύο πράγματα: Η ερήμωση τής γης τού Ιούδα και η εβδομηκονταετής δουλεία τών γύρω εθνών. Αν και προλέγεται ότι η γη τού Ιούδα θα καθίστατο τόπος ερημωμένος, η ερήμωση αυτή δεν εξισώνεται άμεσα με την περίοδο τών εβδομήκοντα ετών. Εκείνο που ξεκάθαρα και χωρίς αμφιβολία αναφέρεται εις αυτό το κείμενο είναι, ότι ΤΑ ΕΘΝΗ που περιέβαλλαν τον Ιούδα ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΑΝ εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Τα εβδομήκοντα λοιπόν έτη, πρέπει να κατανοηθούν ότι σημαίνουν έτη δουλείας για τα έθνη, τα οποία θα τελείωναν με την πτώση της, ή για να το εκφράσουμε κι αλλιώς, σημαίνουν έτη κυριαρχίας τής Βαβυλώνος εις τα έθνη!

Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, σχεδόν πάντα, προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση, ότι τα εβδομήκοντα έτη τού Ιερεμίου αναφέρονταν μόνον εις τον Ιούδα και συνεχώς τα περιγράφουν ως μίαν περίοδο εις την οποίαν ο Ιούδας υπέστη πλήρη ερήμωση, χωρίς (ούτε) έναν κάτοικο («Με την έξοδο των ανυπότακτων Ιουδαίων από τη γη του Ιούδα, άρχισαν τα προειπωμένα 70 χρόνια ερημώσεως της γης, χωρίς Ισραηλίτη κάτοικο και χωρίς κατοικίδιο ζώο» Σκοπιά 01.06.1980, σελ.15, «ΤΟ 607 Π.Κ.Χ. η πάλαι ποτέ ευημερούσα γη του Ιούδα έγινε ‘ερημότοπος χωρίς να υπάρχει κάτοικος’... Η προφητεία διευκρινίζει ότι τα 70 χρόνια θα ήταν χρόνια ερήμωσης της γης του Ιούδα.» Ενόραση, τόμ.2, σελ.332 και 1327 αντίστοιχα). Υπολογίζουν ότι αυτή η ερήμωση άρχισε με την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ και τού ναού της.

Όμως, αυτή η εφαρμογή συγκρούεται ευθέως με την ακριβή διατύπωση τής προρρήσεως τού Ιερεμία και μπορεί να την υποστηρίζει μόνον όποιος αγνοεί τι πραγματικά λέγει το ιερό κείμενο.

Η ‘δουλεία’ δεν πρέπει να εκληφθεί ότι σημαίνει το ίδιο με την ‘αιχμαλωσία’ ή την ‘ερήμωση χωρίς κάτοικο’, αν και μερικές φορές περιελάμβανε τέτοιες καταστάσεις. Για τα έθνη που περιέβαλον τον Ιούδα, πρώτ’ απ’ όλα σήμαινε υποτέλεια, παρόλο που όταν ο Ναβουχοδονόσορ κατακτούσε εκείνα τα έθνη, συχνά ερήμωνε πόλεις και εκτόπιζε αιχμαλώτους. Εφόσον ο Ιούδας επανειλημμένα επανεστάτησε και προσπάθησε ν' αποτινάξει τον Βαβυλωνιακό ζυγό, η δουλεία του κατέληξε να περιλάβει διαδοχικές ερημωτικές στρατιωτικές καταστροφές κατά περιόδους, καθώς και εκτοπίσεις πληθυσμού, μέχρι που η χώρα τελικά ερημώθη και εγκατελείφθη από τούς κατοίκους της, μετά από την καταστροφή τής Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ.

Ο Ιερεμίας είχε προείπει σαφώς, ότι μία τέτοια ‘τύχη’ δεν θα ήτο το ίδιο με τη ‘δουλεία’, όπως θα επήρχετο εις κάθε έθνος που δεν θα εδέχετο να δουλέψει εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Διαβάζουμε εις το ΙΕΡ. ΚΖ:8 (Εβρ.) «Και το έθνος και το βασίλειον, το οποίον δεν θέλει δουλεύσει εις αυτόν τον Ναβουχοδονόσορ τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, και το οποίον δεν θέλει βάλει τον τράχηλον αυτού υπό τον ζυγόν τού βασιλέως τής Βαβυλώνος, το έθνος εκείνο θέλω τιμωρήσει, λέγει Κύριος, εν μαχαίρα, και εν πείνη, και εν λοιμώ, εωσού εξολοθρεύσω αυτό δια χειρός εκείνου».

Κατά συνέπεια, ο Ιερεμίας, επανειλημμένως προειδοποίησε τον λαό να μην προσπαθήσει να αποτινάξει τον Βαβυλωνιακό ζυγό, αλλά νουθέτησε τον κόσμο: «δουλεύσατε εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, και θέλετε ζήσει· δια τί η πόλις αύτη να ερημωθή;» (στίχ.17)

Έτσι, τα έθνη που δέχθηκαν τον Βαβυλωνιακό ζυγό θα δούλευαν εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος. Το έθνος όμως, που δεν θα εδέχετο να δουλέψει εις τον βασιλέα τής Βαβυλώνος, θα αφανίζετο. Αυτή η τύχη τελικά έμελλε εις τον Ιούδα, μετά από δεκαοκτώ περίπου χρόνια δουλείας, που διεκόπτοντο από επανειλημμένες ανταρσίες. Ωστόσο, πουθενά δεν αναφέρεται, ότι ο αφανισμός ή η ερήμωση τού Ιούδα διήρκησε εβδομήκοντα έτη. Και άλλα έθνη, που επίσης δεν εδέχθησαν να υποστούν τον Βαβυλωνιακό ζυγό, ετιμωρήθησαν, πόλεις ερημώθησαν και αιχμάλωτοι οδηγήθησαν εις την Βαβυλώνα.

Επί παραδείγματι, συμφώνως προς το Βαβυλωνιακό Χρονικό ΒΜ 21946, μία από τις πόλεις τής Φιλισταίας, προφανώς η Ασκαλών (εις το χρονικόν η λέξη ‘Ασκαλών’ είναι μερικώς αναγνώσιμη), «υπέστη λεηλασία και διαρπαγή» και «κατεστάθη...σωροί ερειπίων». Αυτό συνέβη εις το πρώτο έτος τού Ναβουχοδονόσορος, δηλαδή το 604 π.Χ. (Albert Kirk Grayson, Assyrian and Babylonian Chronicles, 1975, σελ.100, στίχ.18-20 και Donald John Wiseman, Chronicles of the Chaldean Kings, London: The Trustees of The British Museum, 1956, σελ.68-69, στίχ.18-20).