1. Αυτοί που απαιτούν την προσοχή μας

Ας υποθέσουμε ότι είσαι ένας άνθρωπος κατάφορτος από ευθύνες και υποχρεώσεις και κάποια στιγμή (επιτέλους) βρίσκεις λίγο ελεύθερο χρόνο να περιηγηθείς στο Διαδίκτυο χωρίς να σε πιέζει ο χρόνος και οι υποχρεώσεις σου. Και εκεί που πλοηγείσαι αμέριμνος σε διάφορες ιστοσελίδες, ανακαλύπτεις και κάποια ιστοσελίδα, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, σε κατηγορεί ότι... αποφεύγεις τον διάλογο μαζί της, και κάνεις ότι δεν βλέπεις τα (κατ' αυτούς) "ατράνταχτα" επιχειρήματά τους. Μάλιστα φθάνουν στο σημείο να χρησιμοποιούν και δικά σου λόγια (ή συνεργατών σου), για να σε κατηγορήσουν για... φυγοδικία!

Μήπως έχουν δίκιο; Πότε έχουν δίκιο και πότε άδικο, αυτοί που απαιτούν την προσοχή σου;

Όπως συνήθως, για να γίνει αντιληπτή η διαστρέβλωση τής λογικής από τέτοιους ανθρώπους, θα χρησιμοποιήσουμε ένα αληθινό παράδειγμα, και θα εντοπίσουμε τα λογικά άλματα τού κατηγόρου, και την αλλοίωση τών λόγων που μπορεί να επιχειρεί, με στόχο, είτε να μας εκθέσει, είτε να αποσπάσει την προσοχή μας.

 

2. Διαστρέβλωση τών λόγων μας

Σε προηγούμενο άρθρο αυτής τής σειράς, (με τίτλο: Ακατάσχετες συκοφαντίες και αναπάντητες απολογίες), το οποίο είχα γράψει εγώ ο ίδιος, αναφερόμουν σε κάποιους τέτοιους ανθρώπους, "φυγόδικους μιας αντιπαράθεσης", και πρότεινα μοχλούς πίεσης (ή δημόσιας έκθεσής τους), όταν αυτοί ενέμεναν σε ήδη απαντημένες και αποδεδειγμένες αναιρέσεις τών συκοφαντιών τους. Στο άρθρο αυτό αναφερόμουν σε κάποιες συκοφαντικές ιστοσελίδες, τις συκοφαντίες τών οποίων οι Χριστιανοί απολογητές απαντούν σε δημόσιες αντιπαραθέσεις, σε μπλογκς και φόρουμ, εφ' όσον τους δίνεται σε αυτές τόπος να αναρτήσουν τα μηνύματά τους. Και καυτηρίαζα την τακτική τών ανθρώπων αυτών να αποφεύγουν να απαντήσουν, και απλώς να δημοσιεύουν ξανά τα ίδια και τα ίδια απτόητοι, λες και δεν τους δόθηκε ποτέ απάντηση! Τόνιζα λοιπόν, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, χρήσιμο θα ήταν να γίνεται μια διαρκής επανάληψη, πιέζοντάς τον να απαντήσει σε αυτό που του παρουσιάσαμε ως απόδειξη τού ψεύδους του, ώστε ή να παραδεχθεί το ψέμα του ή να εκτεθεί.

Λίγο καιρό αργότερα απ' αυτή τη δημοσίευση, αναγνώστης τής ιστοσελίδας μας, μας υπέδειξε μια αναφορά στο άρθρο μας αυτό, όπου κάποιος μπλόγκερ, στο δικό του μπλογκ, προσπαθούσε να εφαρμόσει τα ίδια μας τα λόγια στην... δική μας ιστοσελίδα!

Η ουσία τών λόγων του ήταν η εξής:

Συμφωνούσε με όσα γράψαμε, και δήλωνε ότι αυτό ακριβώς έκανε και ο ίδιος, εκθέτοντας Χριστιανούς που έκαναν το ίδιο ακριβώς. Και ως εδώ καλά. Αλλά συνέχιζε για να κατηγορήσει την ΟΟΔΕ, επειδή δήθεν κάναμε ότι δεν βλέπαμε ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ απαντήσεις του σε κείμενά μας, συγκεκριμένα για την έννοια τών λέξεων "γεννητός και ποιητός" (στην οποία και μόνο γι' αυτό που έγραψε, κάποια στιγμή του κάναμε τη χάρη να απαντήσουμε, παρά την αστειότητα τού κειμένου του).

Κατόπιν συνέχιζε να κατηγορεί την ΟΟΔΕ, επειδή δεν απαντήσαμε σε συζητήσεις που λέει ότι είχε με συνεργάτες μας Χριστιανούς, επειδή δεν απάντησαν σε ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΟ ισχυρισμό ΑΛΛΟΥ Ορθοδόξου, τον οποίο εκείνος θεωρούσε ως "τεκμήριο", ή επειδή τον ειρωνεύτηκαν στη συζήτηση, ή επειδή προκάλεσε κάποιον απ' αυτούς να απαντήσει σε κάτι, και εκείνος δεν ασχολήθηκε μαζί του.

Η συγκεκριμένη λοιπόν προσπάθεια, να στρέψει ο εν λόγω αρθρογράφος τα λόγια μας ενάντια σ' εμάς τους ίδιους, μας δίνει την αφορμή να προσθέσουμε στην ενότητα αυτή, ένα ακόμα άρθρο, για να φανεί πόσο διαφορετικό είναι αυτό που εμείς είχαμε γράψει στο άρθρο μας, και πόσο διαφορετική η εφαρμογή που επιχείρησε να κάνει ο πονηρός (ή με προβλήματα κατανόησης) αρθρογράφος που μας κατηγόρησε. Δίνεται η αφορμή να γίνει ένα ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ, ώστε να είναι εμφανές σε όλους το πότε κάποιος αξίζει την προσοχή μας, και πότε είναι απλώς χάσιμο χρόνου να ασχοληθούμε μαζί του. Πότε μπορούμε να κατηγορηθούμε ως "φυγόδικοι" σε μία συζήτηση, και πότε δικαιολογημένα να διαφυλάξουμε τον πολύτιμο χρόνο μας από ανούσιες αντιπαραθέσεις, με αστεία επιχειρήματα που υποτιμούν τη νοημοσύνη τών αναγνωστών τους.

Η διαφορά μεταξύ "φυγοδικίας" και "δικαιολογημένης αγνόησης", θα γίνει εμφανής, από τις παρακάτω αντιδιαστολές τού τι είχαμε γράψει εμείς, και το πώς αυτό παρερμηνεύθηκε:

 

Α. Εμείς στο άρθρο μας μιλούσαμε για ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ενάντια σε συκοφάντες τής Εκκλησίας.

Αυτός όμως μιλούσε για ερμηνείες χωρίων και απλή ιδεολογική αντιπαράθεση δογματικής σημασίας.

Ποια είναι η διαφορά;

Νομίζω θα συμφωνήσει κάθε λογικός άνθρωπος, ότι η συκοφαντία είναι κάτι πολύ βαρύτερο, από μια ιδεολογική αντιπαράθεση. Στην αποδεδειγμένα ψευδή συκοφαντία, οφείλει κάποιος μια απολογία για την άδικη συκοφαντία του και μια συγνώμη για τα όσα κατηγόρησε τον άλλο. Στην περίπτωση όμως που απλώς πλανάται σε δογματικά ζητήματα, μάλλον κυρίως στον εαυτό του και στον Θεό οφείλει να ζητήσει συγχώρεση. Και σε μια συκοφαντία, ΕΠΕΙΓΕΙ να ζητήσει ο συκοφάντης συγνώμη, από όσους διέβαλλε. Ενώ η δογματική του γιατρειά συχνά χρειάζεται χρόνο και έρευνα, που δεν είναι πάντοτε έκαιρα.

 

Β. Εμείς μιλούσαμε για αντιπαράθεση σε Φόρουμ και Μπλογκς.

Αυτός μιλούσε για ιδιωτικές δημοσιεύσεις που κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να τις απαντήσουμε.

Ποια είναι η διαφορά;

Για να αντιπαρατεθεί κάποιος σε ένα φόρουμ, αυτό γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη και τών δύο πλευρών. Και αυτού που έχει το φόρουμ, και αυτού που αναλαμβάνει να μπει σε μια συζήτηση. Και από τη στιγμή που "μπαίνεις στον χορό" να απαντήσεις, θα είσαι φυγόπονος, αν ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ αποφεύγεις να απαντήσεις στα ερωτήματα που σου τίθενται, σε μια ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ, η οποία διαρκεί για λογικό χρονικό διάστημα.

Με τον συγκεκριμένο ιστότοπο όμως που κατηγορεί την ΟΟΔΕ για... φυγοδικία, πότε άραγε συμφωνήσαμε να συζητήσουμε; Ποιος του είπε ότι έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε, με όποιον κάθεται και αραδιάζει δογματικά επιχειρήματα στην ιστοσελίδα του και στο μπλογκ του;

Εάν η ΟΟΔΕ ήθελε να κάνει τέτοιου είδους συζητήσεις, θα είχε και δημόσιο χώρο φόρουμ για μηνύματα, όπου ο καθένας θα ήταν ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ να έρθει και να συζητήσει μαζί μας. Αυτό θα σήμαινε ότι έχουμε τον χρόνο και τη δυνατότητα να συμμετέχουμε σε κάτι τέτοιο. Το ότι όμως ΔΕΝ έχουμε τέτοιο φόρουμ ανταλλαγής μηνυμάτων με τους αναγνώστες μας, λέει πολλά για το κατά πόσον έχουμε αυτή τη δυνατότητα ή όχι, να δαπανήσουμε έτσι τον χρόνο μας. Δεν είναι απλούστερο, ΟΤΑΝ μπορεί κάποιος από εμάς, να μπαίνει σε κάποιο από τα τόσα άλλα φόρουμ;

Πώς λοιπόν, μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος για "φυγοδικία", από μια δίκη στην οποία ποτέ δεν συγκατένευσε να συμμετάσχει; Μπήκε η ΟΟΔΕ άραγε στο μπλογκ του, να του ζητήσει συζήτηση; Πώς μας κατηγορεί για φυγή από μια συζήτηση που ΠΟΤΕ δεν ξεκινήσαμε μαζί του;

Το ότι μπήκαν συνεργάτες μας ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΠΛΟΓΚ και έκαναν συζητήσεις επί θεμάτων ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ τής Χριστιανικής πίστης, και μετά περιμένανε δικαίως απαντήσεις, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκεί υπήρχε μπλογκ ανοιχτό, στο οποίο μπήκαν συνεργάτες μας, με τη θέλησή τους, για συζήτηση. Και εκεί άλλοι ήταν αυτοί που ενώ μας κάλεσαν σε δημόσιο διάλογο, (έχοντας ένα ανοιχτό μπλογκ και συκοφαντώντας και προκαλώντας τους Χριστιανούς), μετά σφύριζαν αδιάφοροι αποφεύγοντας να απαντήσουν στα επιχειρήματά μας. Το δικό του μπλογκ, από πού προκύπτει στην υπόθεση για να έχει απαιτήσεις;

 

Γ. Άλλο η ΟΟΔΕ και άλλο το τι κάνουν τα μέλη της σε ιδιωτικές συζητήσεις.

Αυτός όμως κατηγορούσε την ΟΟΔΕ για ιδιωτικές συζητήσεις μελών ή συνεργατών της!

Ποια είναι η διαφορά;

Η διαφορά είναι ότι η ΟΟΔΕ δεν είναι ιστοσελίδα συζητήσεων σε μπλογκ και φόρουμ, αλλά ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ στοιχείων απολογητικών, που απαντούν δημόσια στους εχθρούς τής Χριστιανικής πίστης. Το αν ο καθένας από εμάς προσωπικά, σε κενά τού χρόνου του, ή στα πλαίσια άλλων συνεργαζόμενων ιστοσελίδων, μπαίνει σε φόρουμ ή μπλογκς, αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ΟΟΔΕ ως απολογητική ομάδα. Η ΟΟΔΕ υπάρχει για να μαζεύει υλικό για όσους θέλουν να αντιπαρατεθούν με εχθρούς τής πίστης, και ΟΧΙ για να αντιπαρατίθεται αυτή η ίδια ως ομάδα. Ως ομάδα, τις αντιπαραθέσεις μας τις κάνουμε μέσω δικών μας άρθρων, στον δικό μας ιστότοπο, ΑΝ και ΟΠΟΤΕ το θεωρήσουμε χρονικά εφικτό ή σκόπιμο.

Το τι συζήτησε ο συγκεκριμένος μπλόγκερ με τον Α ή Β συνεργάτη μας, ακόμα και με εμένα τον ίδιο εκτός άρθρων τής ΟΟΔΕ, αποτελεί ιδιωτική αντιπαράθεση, και όχι της ΟΟΔΕ, εκτός αν στο μήνυμα δηλωνόταν ότι αυτή είναι επίσημη απάντηση τής ΟΟΔΕ, πράγμα που θα σήμαινε ότι έγινε με κοινή επιθυμία τών μελών της. Διαφορετικά, κάθε προσπάθεια να ανακατέψει την ΟΟΔΕ σε προσωπικές συζητήσεις, εκθέτει τον ίδιο.

 

Δ. Εμείς μιλούσαμε για αποδείξεις διάψευσης συκοφαντιών.

Αυτός όμως συνήθως μιλάει για αδυναμία αποδείξεων δογματικών ζητημάτων.

Ποια είναι η διαφορά;

Η συντριπτική πλειονότητα τών επιχειρημάτων του εν λόγω μπλόγκερ, είναι τού τύπου: "ερμηνεύετε έτσι το συγκεκριμένο χωρίο, το οποίο θα μπορούσε να ερμηνευθεί και διαφορετικά. Αφού λοιπόν δεν αποδεικνύεται ότι η ερμηνεία σας είναι η μοναδική, άρα δέχομαι την άλλη ερμηνεία". Συνεπώς, όταν ο άλλος θέλει να είναι κακόπιστος, διαβάζοντας κακοπροαίρετα ένα κείμενο, τι παραπάνω να του πεις; Απλώς τον αφήνεις στην κακόπιστη κριτική του να επιλέγει τις ερμηνείες εκείνες που εκφράζουν την προαίρεσή του, οι οποίες όμως δεν έχουν καμία σχέση με τις ερμηνείες που έκανε η ίδια η κοινότητα που συνέγραψε την Αγία Γραφή, και που φυσικά εκφράζουν την πραγματική διάσταση τού κειμένου, γιατί ανήκουν στην ίδια παράδοση και αντίληψη τών πραγμάτων.

Και μόνο το να υπάρχει μία ακόμα (έστω αναπόδεικτη) ερμηνεία ενός κειμένου, αποτελεί αναίρεση οποιασδήποτε κακής του ανάγνωσης, (ή συκοφαντίας που θα μπορούσε να στηριχθεί σε αυτό). Τα κείμενα πρέπει να διαβάζονται καλοπροαίρετα για να είναι ηθική η μελέτη.

 

Ε. Εμείς μιλούσαμε για ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονται σε συγκεκριμένα αντιχριστιανικά μπλογκς συκοφαντώντας και μη απαντώντας στα επιχειρήματά μας εναντίον τών συκοφαντιών τους.

Αυτός όμως μιλάει για ανθρώπους που δαπανούμε τον ελάχιστο χρόνο μας σε σημαντικά ζητήματα απολογητικής, και μας κατηγορεί γιατί δεν συμπεριλαμβάνουμε τα αστεία επιχειρήματά του στις προτεραιότητες τής απολογητικής μας προσπάθειας.

Ποια είναι η διαφορά;

Απλώς δεν χρονοτριβούμε, αλλά αξιοποιούμε το υστέρημα τού χρόνου μας, και όχι το περίσσευμα, για να ζητάει μερίδιο.

 

ΣΤ. Εμείς μιλούσαμε για ανθρώπους που αρνούνται να παραδεχθούν το σφάλμα τους (έστω και μία μόνο φορά) στις συκοφαντικές τους ιστοσελίδες, όταν αυτό αποδεικνύεται από τις πηγές.

Αυτός όμως μιλάει για εμάς, ανθρώπους στους οποίους, στα 10 χρόνια τής ιστοσελίδας μας, σπανίως μας υποδείχθηκε κάποιο αποδεδειγμένο λάθος με ντοκουμέντα, αλλά και που όταν (τέσσερις φορές) μας υποδείχθηκαν τέσσερα λάθη μας, τα διορθώσαμε αμέσως, και στα δύο μάλιστα που αποτελούσαν κατηγορίες κατά προσώπων, ζητήσαμε δημόσια συγνώμη! (το ένα μάλιστα έγινε από προσωπική μου ευθύνη).

Ποια είναι η διαφορά;

Η ίδια διαφορά μεταξύ κατ' εξακολούθησιν πορωμένου συκοφάντη, και ανθρώπου που έκανε λάθος, και που μετανοεί για το σφάλμα του και το επανορθώνει.

 

3. Περί ηθικής ευθύνης απαντήσεων και περιορισμών

"Καλά όλα αυτά τα "τυπικά" πιο πάνω, αλλά μήπως σας διαφεύγει το θέμα τής ηθικής ευθύνης απαντήσεων;" Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Γιατί με δεδομένη την υποχρέωση που έχουμε όλοι απέναντι στην αλήθεια, το να λέμε: "δεν προσκληθήκαμε", ή "δεν είναι αυτή δική μας δουλειά", ή "δεν συμφωνήσαμε σε συζήτηση" και άλλα παρόμοια, δεν μοιάζει με δικαιολογία φυγοδικίας; Δηλαδή, χρειάζεται να σε προσκαλέσουν, για να σταθείς υπέρμαχος τής αλήθειας, όταν πιστεύεις ότι την εκφράζεις σε κάτι;

Στο σημείο αυτό λοιπόν, θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν και οι ακόλουθες παράμετροι τού ζητήματος:

Ναι, πράγματι, για κάποιον που γνωρίζει (ή πιστεύει ότι γνωρίζει) την αλήθεια, και αποφεύγει να την πει, υπάρχει ηθική ευθύνη. Και θα έπρεπε απ' αυτή την άποψη, ΝΑ ΣΠΕΥΔΕΙ κάποιος να απαντήσει σε προσπάθειες σπίλωσης τής αλήθειας, είτε πρόκειται για συκοφαντίες, είτε για δογματικές αλήθειες, είτε για λογικές αλήθειες, σαν τα άρθρα αυτής της ενότητας.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ σε αυτή την ιστοσελίδα, και αυτό ακριβώς κάνει το παρόν άρθρο! Και αυτό ακριβώς έκαναν τα μέλη και οι συνεργάτες τής ΟΟΔΕ, που εισήλθαν σε διάφορα φόρουμ και απαντούσαν σε διαφόρους αντι-Χριστιανούς, απολογούμενοι χάριν τής αληθείας είτε με δική τους, είτε με ομαδική πρωτοβουλία, και αυτό ακριβώς κάνουμε όλοι μας στις απολογητικές μας ομάδες, είτε με επιστολές, είτε με μέηλ, είτε με τηλεφωνήματα, είτε με άρθρα, είτε με μηνύματα σε φόρουμ, είτε σε δωμάτια συζητήσεων, είτε σε στήλες αναγνωστών, είτε με βιβλία, είτε σε κατ' ιδίαν συναντήσεις με πρόσωπα, είτε με κάθε (κυριολεκτικά) άλλο τρόπο δίνει η εποχή μας, στην προάσπιση τής αλήθειας.

Συνεπώς, ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ότι αποφεύγουμε την αντιπαράθεση και την προάσπιση τής αληθείας, μόνο και μόνο επειδή δεν καθίσαμε να ξεσκονίσουμε τα επιχειρήματα ενός από τα αμέτρητα μπλογκς που υπάρχουν στο διαδίκτυο! (Που και τα δικά του επιχειρήματα, όχι μόνο είναι απαντημένα ΗΔΗ κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στην ιστοσελίδα μας σε διάφορα εκ τών χιλιάδων άρθρων μας, αλλά και αυτά που (ακόμα) δεν έχουν απαντηθεί, απαντώνται σταδιακά και σταθερά, όπως συμβαίνει και με αυτό ακριβώς το άρθρο!)

Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι αν νιώθει κάποιος την ηθική ευθύνη να απολογηθεί υπέρ τής αλήθειας, αλλά το ΤΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ για να το κάνει!

Δεν είναι ειρωνεία, το να κατηγορεί κάποιος τη μεγαλύτερη Ελληνική απολογητική ιστοσελίδα για φυγοδικία, όταν τα μέλη της και οι συνεργάτες της δραστηριοποιούνται σε τόσους τομείς σαν αυτούς που αναφέραμε πιο πάνω; Φαντάζει τουλάχιστον γελοίο!

Γι' αυτό ας δούμε τους περιορισμούς που δεν μας επιτρέπουν να απαντάμε "ακαριαία" σε κάθε ιδέα του καθενός που εμφανίζεται κάθε τόσο στο διαδίκτυο. Έτσι θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την ανάλυση και ο κάθε αναγνώστης μας, για να ιεραρχήσει και αυτός τις δικές του προτεραιότητες και περιορισμούς, μεταξύ όλων όσων ζητούν την προσοχή και το χρόνο του επιτακτικά:

1. Περιορισμένος χρόνος. Δυστυχώς ο κόσμος μας δεν είναι (ακόμα) αγγελικά πλασμένος, ώστε να έχουμε στη διάθεσή μας μια αιωνιότητα, στην οποία να διαλεγόμαστε με τον κάθε επίδοξο ιδεολογικό μας αντίπαλο. ΟΛΟΙ ΜΑΣ σε αυτή την ομάδα τών Απολογητών, (και τα μέλη τής ΟΟΔΕ, και οι άλλοι συνεργάτες μας), πρέπει να εργαζόμαστε για να ζήσουμε τις οικογένειές μας, αλλά και να αφιερώνουμε χρόνο γι' αυτές. Αλλά και οι προσωπικές μας έρευνες και μελέτες, απαιτούν και αυτές ένα σημαντικό μερίδιο από τον χρόνο μας. Κανείς δεν μας πληρώνει για να κάνουμε αυτά που κάνουμε, αλλά όλα αυτά είναι από το περίσσευμα τής καρδιάς μας (αλλά και από το ΥΣΤΕΡΗΜΑ τού χρόνου μας), χάριν τής αλήθειας. Και το 24άωρο έχει μόνο 24 ώρες!

2. Πληθώρα τρόπων απολογητικής. Οι ελάχιστες ώρες που απομένουν να εξασκήσουμε την υποχρέωσή μας χάριν τού Ευαγγελίου τής αληθείας κάθε μέρα, πρέπει να μοιρασθούν σε όλους τους τρόπους ευαγγελισμού και απολογητικής που αναφέραμε πιο πάνω. Από προσωπικές επαφές και προσωπικά μέηλ, μέχρι συγγραφές και δημοσιεύσεις άρθρων, και από τηλεφωνήματα μέχρι επιστολές και συζητήσεις σε φόρουμ, μπλογκς και δωμάτια συζητήσεων, ακόμα και ταξίδια στο εξωτερικό, για να βαπτίσουμε ανθρώπους που κατηχήθηκαν στην Ορθόδοξη πίστη από τις Ιστοσελίδες μας! Μπορεί πλέον να είμαστε εκατοντάδες συνεργάτες, όμως ΟΛΟΙ ΜΑΣ είμαστε τόσο απασχολημένοι και μοιρασμένοι σε τόσες πολλές και ποικίλες ανάγκες απολογητικής, που κανένας μπλόγκερ δεν έχει το δικαίωμα να θεωρεί ως φυγοδικία, την καθυστέρηση να ασχοληθούμε με τα δικά του ασήμαντης αξίας επιχειρήματα.

3. Πληθώρα πρωτεραιοτήτων. Τι είναι δηλαδή σημαντικότερο για έναν απολογητή; Να απαντήσει στα επιχειρήματα ΕΝΟΣ ανθρώπου, που σκαρφίστηκε, δημοσίευσε στο μπλογκ του, και απαιτεί απάντηση, ή να απαντήσει σε επιχειρήματα τεράστιων αιρετικών ομάδων, που τα χρησιμοποιούν και τα επαναλαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι; Είναι δίκαιο να υπάρχουν τόσο λίγα για τα επιχειρήματα εκατομμυρίων Βουδιστών ή πιστών τού Ισλάμ στην ιστοσελίδα μας, και εμείς να περιμένουμε πότε ο Α ή ο Β μεμονωμένος μπλόγκερ θα σκαρφιστεί ένα νέο επιχείρημα, για να τον αναιρέσουμε; Δεν είναι πιο δίκαιο να ιεραρχήσουμε το χρόνο τών απαντήσεών μας, κατά πληθυσμιακή ομάδα και σύμφωνα με τις πολυπληθείς ανάγκες τών αναγνωστών μας;

4. Πληθώρα επιχειρημάτων. Το διαδίκτυο είναι μία σχετικά νέα μέθοδος διακίνησης ιδεών. 10-15 χρόνια το πολύ υπάρχει στον κόσμο. Και όταν ξεκίνησε, ήταν ΑΔΕΙΟ από γνώση. Μια γνώση που έπρεπε να μεταφερθεί από τους χρήστες του. Τόσο από αυτούς που μεταφέρουν σε αυτό θετική γνώση, όσο και από αυτούς που μεταφέρουν σε αυτό αρνητική γνώση, (συκοφαντίες, ανακρίβειες, ψεύδη, αιρέσεις κλπ). Αν σκεφθούμε λοιπόν τις ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ θρησκευτικές ομάδες που "εμπλουτίζουν" όλες τους το διαδίκτυο με τις δικές τους ΙΔΙΑΖΟΥΣΕΣ θρησκευτικές τοποθετήσεις, γίνεται κατανοητός ο όγκος τών απολογητικών απαντήσεων που απαιτείται για να δοθεί σε όλες αυτές τις αιρέσεις απολογητική Χριστιανική απάντηση. Αν σε αυτές προσθέσουμε και τους αμέτρητους ιδιώτες που ο καθένας γράφει ό,τι του κατεβαίνει περί παντός επιστητού, ο όγκος γίνεται δυσθεώρητος! Προσθέστε σε αυτά, και όλα όσα έχουν γραφτεί σε χαρτί ή παπύρους επί τόσες χιλιάδες χρόνια κατά τού λαού τού Θεού, αλλά και υπέρ του, ως απάντηση όλων εκείνων, και θα αντιληφθείτε τον δυσθεώρητο όγκο δεδομένων που ακόμα απαιτούνται να δημοσιευθούν στο Διαδίκτυο, για να μπορεί κάποιος να πει ότι ΑΠΑΝΤΗΘΗΚΑΝ από τους απολογητές τα βασικά επιχειρήματα τών εχθρών της αληθείας.

Από την αρχή τής ύπαρξης τής ιστοσελίδας μας, ψηφιοποιούμε και δημοσιεύουμε γνώση που δεν υπήρχε στο μεγαλύτερο μέρος της στο διαδίκτυο. Πολλά απ' αυτά που απαντήσαμε, είναι κατηγορίες κατά τής Εκκλησίας, που κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανιστόρητους και απληροφόρητους για αιώνες. Απαντήσαμε άραγε σε όλα αυτά (που έχουν και χρονική προτεραιότητα), για να παραπονιούνται οι νέοι ιδεολογικοί μας αντίπαλοι, ότι αποφύγαμε να τους απαντήσουμε; Στη σειρά σας παρακαλώ! Όλο θα πάρετε (κάποτε) αυτό που σας αρμόζει!

5. Χαμηλής ποιότητας ή χαμηλής διάδοσης επιχειρήματα. Και τι πρέπει άραγε να κάνουμε; Να απαντάμε σε ό,τι "κοτσάνα" γράφει ο καθένας; Ο συγκεκριμένος μπλογκερ για παράδειγμα, κοπτόταν επειδή δεν απαντούσαμε σε αυτά που μας έγραψε, ότι δήθεν αλλοιώσαμε τον Πλάτωνα. Μόνο που (όπως του απαντήσαμε κάποια στιγμή), εμείς ΠΟΤΕ δεν είχαμε ισχυρισθεί αυτά που έλεγε ότι ισχυρισθήκαμε για τον Πλάτωνα! Απαιτούσε πιεστικά να ζητήσουμε συγνώμη για κάτι που ΔΕΝ είχαμε πει, αλλά το είχε βγάλει ο ίδιος από τη φαντασία του! Και έστησε ένα ολόκληρο άρθρο, πάνω σε μια φανταστική του παρερμηνεία τών λόγων μας, ζητώντας μας ή να απαντήσουμε, ή να ζητήσουμε συγνώμη για όσα... είπε αυτός και όχι εμείς! Δηλαδή, γιατί θα έπρεπε να απαντάμε σε τέτοιας χαμηλής ποιότητας επιχειρήματα, και όχι σε κάτι σοβαρότερο; Είναι άραγε ο κάθε απολογητής αναγκασμένος, να αφήνει σημαντικότερα θέματα, και να απαντάει σε ό,τι σκαρφίζεται ο καθένας να υποστηρίζει ότι είπαμε, όταν εμείς ΔΕΝ το είπαμε; Δεν υπάρχουν άραγε επιχειρήματα που παραμένουν για πολύ περισσότερο καιρό αναπάντητα στο Ίντερνετ, ώστε να αρχίσουμε από αυτά, που τα υιοθετεί περισσότερος κόσμος;

6. Ελλειπής "αστυνόμευση" για απαντήσεις. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι μπορούσαμε να ξοδεύουμε άφθονα το χρόνο μας για να περιηγούμαστε, να ψάχνουμε και να απαντάμε στις ιστοσελίδες τού διαδικτύου, (κάτι που κάποτε οργανωμένα το κάναμε για μετρημένες στα δάχτυλα ιστοσελίδες και κατηγορηθήκαμε γι' αυτό από τους ίδιους που σήμερα μας λένε ότι δεν... απαντάμε), θα μπορούσαμε (όσοι και αν ήμασταν), να απαντάμε στο κάθε τι που εμφανίζεται στην κάθε ιστοσελιδούλα που φτιάχνει κάποιος και απαιτεί απαντήσεις; Σε ποια να πρωτο-απαντήσουμε; (Παρ' όλα αυτά, στον συγκεκριμένο μπλόγκερ για τον οποίο μιλάμε εδώ, συχνά - πυκνά απαντάμε όλο και σε κάτι απ' αυτά που γράφει, όχι επειδή έχει επιχειρήματα τής προκοπής, αλλά κυρίως επειδή ορισμένοι έχουμε μαζί του προσωπική γνωριμία, και ανεβαίνει κατηγορία, λόγω τής φιλικής εκτίμησής μας προς αυτόν). Σε κάποιες άλλες ιστοσελίδες, απαντάμε μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιούν ευρέως διαδεδομένα επιχειρήματα, ή αρκετά παλιά επιχειρήματα, που πρέπει κάποτε να καταγραφεί και η δική τους αναίρεση στο Ίντερνετ. Δεν γίνονται όλα ακαριαία. Υπάρχει μια σειρά και χρόνος για το κάθε τι.

7. Ελλειπής χρόνος ψηφιοποιήσης, χρόνος ελέγχου δεδομένων, και έτοιμες απαντήσεις. Τέλος, (από τα πολλά που θα μπορούσαμε ακόμα να πούμε), ας τελειώσουμε με αυτό, μια και νομίζω ότι ήδη έχουν γίνει κατανοητοί οι περιορισμοί που υπάρχουν:

Για να απαντηθεί κάτι στο Ίντερνετ, (στο οποίο δραστηριοποιούμαστε κυρίως, ως διαδικτυακή σελίδα), πρέπει αυτό να υπάρχει σε ψηφιακή μορφή. Αυτό απαιτεί κάποιο χρόνο, που συχνά είναι μεγάλος (ανάλογα με το κείμενο και την ευκρίνεια με την οποία το έχουμε στη διάθεσή μας). Γι' αυτό και σε πολλά επιχειρήματα, αν και διαθέτουμε τις απαντήσεις για πολύ καιρό, αργούμε πολύ να τις δημοσιεύσουμε. Συχνά κάτι πιο εύκολο αλλά μικρότερης σπουδαιότητας, μπαίνει ταχύτερα από κάτι βασικότερο, μόνο και μόνο επειδή είναι αυτό ευκολότερο και ταχύτερο να ψηφιοποιηθεί. Εκατοντάδες ώρες έχουν ξοδέψει διάφοροι συνεργάτες μας στην κατασκευή προγραμμάτων μακροεντολών διόρθωσης και μετάφρασης κειμένων, διαμόρφωσης ιστοσελίδων, ηχητικών αρχείων και ταινιών. Και ακόμα περισσότερες για χρήση όλων αυτών για την κατασκευή άρθρων και μεταφράσεών τους. Και περισσότερο ακόμα χρόνο, στην έρευνα βιβλίων και ψηφιακού υλικού, ώστε αυτό που τελικά δημοσιεύουμε να είναι ψαγμένο και τεκμηριωμένο από κάθε γνωστή πλευρά, χωρίς προχειρότητες.

 

Όλα αυτά και πολλά άλλα, συνέβησαν πίσω από την οθόνη σας, πριν διαβάσετε κάποιο από τα απολογητικά μας άρθρα. Προσευχηθείτε λοιπόν στον Κύριο του ουρανού, να συνεχίσει να αποστέλλει κι άλλους αμέτρητους εργάτες τού Ευαγγελίου, ώστε κανείς να μην έχει μια μέρα την αφορμή να πει: "γιατί δεν μου απαντήσατε;" και όλοι τους να παίρνουν άμεσα την απάντηση που τους αρμόζει.

 

Ν. Μ.