مبانى ارتدوكس
اعتقادنامه چیست؟
نماد ایمان
يا اعتقادنامه به صورت مختصر ،
اما در عین مختصر بودن از نظر محتوایی ، بیانگر مبانی ایمان ارتدوكس است.
در دوران باستان ، کلیساهای محلی مختلف می توانستند از نمادهای مختلف
استفاده کنند. با این حال ، در قرن چهارم ، در شوراى كليسايى جهانى اول و
دوم ، یک نماد واحد برای کلیسای ارتدوكس جهانى تنظیم شد. اين اعتقادنامه
نام "نيقيه - كونستانتينوپل" را ، در ارتباط با نام مکانهای فعالیت این
شورا (به ترتیب اول نيقيه و دوم كونستانتينوپل) دريافت كرد.
اعتقادنامه شامل 12 بند است که از
آنها بعضا به 12 جزم (دگم) کلی ارتدوكس یاد می شود. هر یک از این دگم ها
منعکس کننده یک یا حقیقت دیگر ایمان ارتدوكس هستند.
ساختار: اعتراف به ایمان به خدای پدر (1 بند) ؛ خداى پسر (6 بند)؛ روح
القدس (1)؛ کلیسا (1) غسل تعمید (1) ؛ رستاخیز مردگان (1)؛ زندگی عصر آینده
(1). توجه داشته باشید که دقیقاً نیمی از اعتقادنامه گواهی به تجسم خداوند
است (6 بند از 12 بند) ، این مهمترین قسمت مکاشفه الهی است.
در دوران باستان ، یک نماد به عنوان دو قسمت از یک ظرف شکسته درک می شد ،
که به عنوان رمز عبور استفاده می شد. در لحظه خواندن نماد ایمان ، شخصی ،
همانطور که بود ، نماد ايمان خود را ارائه می دهد ، مطابق با کلیسا ، تایید
می کند که ایمان او مسیحی است ، و نه ترکیب متداولى از بت پرستی و فلسفه.
برخلاف تصور غلط رایج، اعتقادنامه یک دعا نیست ، بلکه اعتراف به ایمان است.
به همین دلیل است که به عنوان شاهد نه تنها ایمان ، بلکه ایمان مسیحی ، قبل
از تعمید و عشاء ربانى بیان می شود.
نماد ايمان-اعتقادنامه
|