Διαχωρίζοντας τα Πρόβατα από τα Ερίφια

Άρθρο της Μπάρμπαρα Άντερσον

Πρώην Μέλους των Κεντρικών Γραφείων της Σκοπιάς στη Ν. Υόρκη

Πηγή: www.freeminds.org

Στα μέσα περίπου του 1995, και εκτός Μπέθελ για δυόμισι χρόνια, συζητούσα στο τηλέφωνο με τον εκδότη του Ξύπνα! Χάρρυ Πέλογιαν, τον καιρό που ανάρρωνε από την εγχείριση μπάϊ-πας που είχε κάνει. Στην πορεία της συζήτησης, ο Χάρρυ μού είπε ότι είχε λάβει χώρα η επανεξέταση της κατανόησης της Εταιρίας σχετικά με την παραβολή του Ματθαίος 25: 31, 32 και σύντομα θα κυκλοφορούσαν άρθρα στη Σκοπιά μ’ αυτό το θέμα. (βλέπε άρθρα «Πώς θα Σταθείτε Μπροστά στη Δικαστική Έδρα» και «Ποιο Είναι το Μέλλον των Προβάτων και των Κατσικιών;» στη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1995).

Τα εδάφια Ματθαίος 25: 31, 32 λένε:

«Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου με τη δόξα του, και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθίσει στον ένδοξο θρόνο του. Και θα συγκεντρωθούν ενώπιόν του όλα τα έθνη, και αυτός θα χωρίσει τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια».

Το 1954, στη διάρκεια μιας μελέτης με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά έμαθα ότι όταν ο Ιησούς ανέλαβε τη βασιλική του εξουσία στους ουρανούς το 1914, κάθισε για να κρίνει όλα τα έθνη, και μέσω των αγγέλων του ο Ιησούς κατηύθυνε τους πιστούς ακολούθους του στη γη να δώσουν παγκόσμια μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Αυτό το έργο μαρτυρίας θα διαχώριζε τα προβατοειδή άτομα από τα εριφοειδή.

Αυτή η εξήγηση των εδαφίων Ματθαίος 25: 31, 32 με παρακινούσε επί 40 ολόκληρα χρόνια να βγαίνω στη διακονία από σπίτι σε σπίτι για να έχω συμμετοχή στο διαχωριστικό έργο. Οι ενέργειές μου αποδείκνυαν ότι υποστήριζα τους ‘αδελφούς’ του Χριστού, οι οποίοι έλεγαν ότι ο Χριστός τους χρησιμοποιούσε να επιτελέσουν αυτό το μνημειώδες έργο.

Μέχρι το 1995, αυτή η παραβολή, ως μέρος αυτού που η Εταιρία Σκοπιά αποκαλούσε «η προφητεία του 25^ου κεφαλαίου του Ματθαίου», ήταν η σπονδυλική στήλη της οργάνωσης της Σκοπιάς κι ο καταλύτης για να γεμίζει τους ‘υπηρέτες του Ιεχωβά’ με ζήλο για να διαφημίζουν και να ξαναδιαφημίζουν τη βασιλεία. Το βιβλίο Μάρτυρες του Ιεχωβά — Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού (1993), δεν διστάζει να υποστηρίζει ότι η κατανόηση της παραβολής των προβάτων και των εριφίων συνδέεται άρρηκτα με την κατανόηση του σκοπού του Θεού.

«Ένα πραγματικά σημαντικό βήμα στην κατανόηση του σκοπού του Ιεχωβά είχε ως επίκεντρο την παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα κατσίκια». (Διαγγελείς, σελ. 163, παρ. 3).

ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ‘ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ’

Αναφορικά μ’ αυτή την παραβολή, η διόρθωση ή προσαρμογή (όπως αρέσκεται η Σκοπιά να ονομάζει παραπλανητικά τις συχνές δογματικές αλλαγές), είχε να κάνει με το ποιος ακριβώς θα κάνει το διαχωρισμό των προβάτων από τα ερίφια. Ο Χάρρυ Πέλογιαν μού δήλωσε χωρίς περιστροφές, ότι, «δεν είμαστε εμείς που διαχωρίζουμε τα πρόβατα από τα ερίφια, αλλά ο Χριστός είναι εκείνος που θα επιτελέσει το διαχωρισμό στο μέλλον όταν θα έρθει στη δόξα του σύντομα μετά τη ‘Μεγάλη Θλίψη’».

Ως ερευνήτρια της Σκοπιάς, είχα συνηθίσει να προσφέρω βοήθεια σε πλήρεις δογματικές προσαρμογές και διορθώσεις. Δεν ενοχλήθηκα από αυτά που είπε ο Χάρρυ. Υποστήριζα τις αλλαγές διότι είχα τη γνώμη ότι η έρευνα για σαφέστερη κατανόηση του Λόγου του Θεού και η εμβάθυνση στις πνευματικές αλήθειες είναι αυτό που θα αναμενόταν φυσιολογικά από την «οργάνωση του Θεού».

Στα χρόνια που ακολούθησαν, σπάνια έκανα σκέψεις πάνω σ’ αυτό το θέμα μέχρι πρόσφατα όταν κεντρίστηκε το ενδιαφέρον μου και αποφάσισα να διερευνήσω την προϊστορία της εξήγησης της παραβολής που αντικαταστάθηκε από κάποιαν άλλη το 1995. Καθώς διάβαζα παλαιότερα έντυπα της Σκοπιάς, παρατήρησα ότι υπήρχαν και δύο άλλες εξηγήσεις που είχαν διατυπωθεί προηγουμένως.

Στο βιβλίο της Εταιρίας Σκοπιά ‘Διαγγελείς’ του 1993, στη σελίδα 164, βρήκα ότι επί πολλά χρόνια η Εταιρία θεωρούσε πως η τελική κρίση «θα λάβαινε χώρα στο τέλος της χιλιετίας». Ωστόσο, το βιβλίο ‘Διαγγελείς’ εξηγούσε ότι:

«…το 1923 ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ, πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, εξέθεσε ορισμένους λόγους για κάποια διαφορετική άποψη γύρω απ’ αυτό το θέμα σε μια διαφωτιστική ομιλία που εκφώνησε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Η ομιλία αυτή δημοσιεύθηκε αργότερα στο τεύχος 15 Οκτωβρίου της Σκοπιάς [του 1923]».

Όταν ο Καρλ Άνταμς, ο συντάκτης του βιβλίου ‘Διαγγελείς’, έγραφε αυτά τα λόγια, με κανένα τρόπο δεν υποψιαζόταν ότι λίγα χρόνια αργότερα θα κατέφθανε από το Συγγραφικό Τμήμα υλικό ζωτικής σημασίας που θα αντικαθιστούσε τη δεύτερη εξήγηση της εν λόγω παραβολής. Για την καλύτερη κατανόηση αυτής της δεύτερης εκδοχής της παραβολής εκ μέρους της Εταιρίας Σκοπιά, μελέτησα προσεκτικά και τις 8 σελίδες τους τεύχους της Σκοπιάς 15 Οκτωβρίου 1923 που φιλοξενούσε το άρθρο, ‘Η Παραβολή των Προβάτων και των Εριφίων’.

Επιπροσθέτως, εντόπισα όσα άρθρα μπορούσα να βρω στη Σκοπιά και σε άλλα έντυπα πάνω σ’ αυτό το θέμα, για να δω εάν υπήρξαν και άλλες προσαρμογές από τη διδασκαλία του 1923 μέχρι το 1995. Εσχάτως, ξαναδιάβασα το άρθρο της Σκοπιάς 15 Οκτωβρίου 1995, για το οποίο μού μίλησε ο Χάρρυ ότι άλλαζε δραματικά την ερμηνεία της παραβολής των προβάτων και των εριφίων του 1923.

Εν συντομία, βρήκα τα εξής:

1. -- Την αρχική πεποίθηση του Ρώσσελ και των συντρόφων του από το 1879 κι εντεύθεν

«Χίλια έτη τοιαύτης διακυβερνήσεως και διδαχής…. . Ταύτα τα χίλια έτη είναι ο καιρός κατά τον οποίον όλα τα έθνη συγκεντρώνονται ενώπιον του θρόνου της κρίσεως του Χριστού. Είναι η ημέρα της Κρίσεώς των – διαρκείας χιλίων ετών. [6] Κατά την διάρκειαν αυτού του καιρού, η αλήθεια του Θεού, ως δίστομος μάχαιρα, θα επιτελεί αθορύβως το διαχωριστικόν έργον, διαχωρίζοντας τα πρόβατα εκ των εριφίων». Ματθ. XXV, 31-46. —Σκοπιά της Σιών Σεπτεμβρίου 1881, σελ. 269, παρ. 5, 6

Αυτό το άρθρο εμφανίσθηκε αρχικά στο τεύχος της Σκοπιάς της Σιών του Σεπτεμβρίου 1879, σελ. 34 και διευρύνθηκε τον Σεπτέμβριο του 1881.

--Η Σκοπιά της Σιών 15 Μαρτίου 1905, σελ. 3528, παρ. 6:

«Ο Κύριος αναφέρεται εις αυτό το άλλο ποίμνιο των προβάτων, και μας λέγει ρητώς περί της συνάξεως αυτών των προβάτων υπό την εύνοιάν του υπ’ αυτού ως τον Μέγα Ποιμένα των. Προσδιορίζει συγκεκριμένα τον χρόνον και καταδεικνύει ότι η παραβολή των εριφίων και των προβάτων δεν αφορά εις τον παρόντα αιώνα αλλά εις την περίοδον του χιλιετούς αιώνος».

--Η Σκοπιά 15 Φεβρουαρίου 1914, σελ. 5406, παρ. 7:

«Τουλάχιστον μία παραβολή ομιλεί περί του μελλοντικού έργου της βασιλείας μετά την συμπλήρωσιν της εκκλησίας ενώ κάθηται μετά του Χριστού εις τον θρόνον αυτού. Αύτη είναι η παραβολή των προβάτων και των εριφίων …. [παρ. 10] Ο διαχωρισμός ούτος των εθνών του κόσμου θα γίνεται προοδευτικά επί χίλια έτη, και τελικώς θα επιτελεσθεί είς πληρέστερος διαχωρισμός».

2 -- Η Αλλαγή του 1923

Στο τεύχος της Σκοπιάς 15 Οκτωβρίου 1923, σελ, 308, παρ, 18, 21 ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορδ, έγραφε:

«Ο θρόνος του Κυρίου ημών, η έδρα της κρίσεως αυτού, ο εν τη παραβολή αναφερόμενος, δεν φαίνεται ότι είναι ο χιλιετής θρόνος ή η κυβέρνησις ήτις θα πολιτευθή προς τους ζώντας και τους νεκρούς κατά την διάρκειαν της βασιλείας εκείνης, αλλά μάλλον φαίνεται ότι είναι ο θρόνος ή το δικαστήριον το εγκαθιδρυόμενον ίνα κρίνη τα πράγματα εκείνα άτινα θα υφίστανται κατά τον χρόνον ή κατά την διάρκειαν της δευτέρας αυτού παρουσίας, και προ της ενάρξεως της αποκαταστάσεως. . . [21] …και ότι η κρίσις αύτη των ασεβών, περί ών ομιλεί ο Ιούδας λαμβάνει χώραν προ της ενάρξεως της κρίσεως του χιλιετούς αιώνος ήτις θα εκτελεσθή εν δικαιοσύνη». Πράξεις 17: 31.

Επανάληψη για έμφαση: Ο Ρόδερφορδ εφάρμοσε την κρίση της αιώνιας καταστροφής των εριφοειδών ανθρώπων σε χρόνο πριν την έναρξη της χιλιετίας και κατά τη διάρκεια της αόρατης παρουσίας του Χριστού, η οποία επιστεύετο ότι είχε αρχίσει το 1874.

Σύμφωνα με την ίδια Σκοπιά, το άγγελμα και το πώς αντιδρούν σ’ αυτό το ‘αγγελμα σχετικά με την ημέρα εκδικήσεως του Θεού, το οποίο διακηρύσσεται από τους επίγειους εκπροσώπους του, τελικά διαχωρίζει τα εριφοειδή άτομα απ’ τα προβατοειδή μόνο ανάμεσα στον Χριστιανικό κόσμο και δεν διαχωρίζει τον κόσμο των εθνών όπως δίδασκε ο Ρώσσελ.

«Είναι όμως καθήκον της εκκλησίας, ήτις αντιπροσωπεύει τον Κύριον επί της γης να διακηρύξη την ημέραν της εκδικήσεως αυτού εναντίον των παρανόμων και Σατανικών συστημάτων, και να προσκαλέση τον λαόν αυτού να αποχωρισθή από των ακαθάρτων και να ομολογήση πίστιν και υπακοήν εις τον Βασιλέα των βασιλέων και Κύριον των κυρίων». (σελ. 314, παρ. 61)

«Οι λόγοι του Κυρίου σχετικώς προς τον απ’ αλλήλων διαχωρισμόν δεν αναφέρονται εις τον διαχωρισμόν των εθνών, αλλά μάλλον εις τον διαχωρισμών των δύο γενικών τάξεων εξ ων αποτελούνται τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου, της μίας εξ αυτών συμβολιζομένης υπό των εριφίων, και της άλλης υπό των προβάτων». (σελ. 310, παρ. 30).

3. -- Η Τελευταία Άποψη του 1995

«Η απόδοση κρίσης στα πρόβατα και τα κατσίκια είναι μελλοντική. Θα λάβει χώρα αφού ξεσπάσει η ‘θλίψη’ που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 24: 29, 30 και ο Γιός του ανθρώπου ‘έρθει με τη δόξα του». (Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1995, σελ, 23, παρ. 26)

Με άλλα λόγια, ο Ιησούς θα εκτελέσει κρίση όταν ολόκληρο το πονηρό σύστημα θα βρίσκεται στο τέλος του, αμέσως μετά την έναρξη της θλίψης. Και η κρίση του Ιησού περιλαμβάνει τους ανθρώπους όλων των εθνών, ακριβώς όπως αναφέρει η παραβολή, και όχι μόνο των εθνών ή μόνο του Χριστιανικού κόσμου.

Είναι περίεργο, όμως, ότι στα άρθρα της Σκοπιάς του 1995 πουθενά δεν διαφωτίζονται οι αναγνώστες της ότι επί 40 χρόνια πριν το 1923 η Εταιρία Σκοπιά δίδασκε ότι η παραβολή των προβάτων και των εριφίων εφαρμοζόταν στη χιλιετή βασιλεία, αλλά απλά εξηγεί στη σελίδα 25, παράγραφο 3:

«Η παραβολή δεν εφαρμόζεται στη διάρκεια της χιλιετίας, διότι οι χρισμένοι δεν θα είναι τότε άνθρωποι που θα υποφέρουν από πείνα, δίψα, αρρώστια ή φυλάκιση».

Το γεγονός είναι ότι η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1995 στη σελίδα 19, παράγραφο 4, και στη σελίδα 22, παράγραφο 22, παροδηγεί τους Μάρτυρες όταν αναφέρει ότι για πολύ καιρό κατενοείτο ότι η παραβολή εφαρμοζόταν αρχής γενομένης από το 1914, όταν στην πραγματικότητα αυτή ήταν η δεύτερη εφαρμογή που είχε υιοθετήσει η Εταιρία, με την πρώτη να είναι η διδασκαλία του Ρώσσελ ότι εφαρμοζόταν κατά τη διάρκεια της χιλιετίας. Αυτό όφειλαν να το διευκρινίσουν. Επιπροσθέτως, στη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1923 πουθενά δεν μνημονεύεται το 1914, μάλλον, εξηγεί ότι ο Χριστός ήρθε το 1918 για να κρίνει, πρώτα τους αποκυημένους από το πνεύμα αγίους και αργότερα τον Χριστιανικό κόσμο.

Βραχυλογώντας, η νέα εξέλιξη στην κατανόηση της Εταιρίας είναι ότι τα άλλα πρόβατα είναι εκείνα που διακηρύττουν τα καλά νέα με τους χρισμένους και κάνουν το καλό ως προς αυτούς. Τα εριφοειδή άτομα είναι εκείνα των οποίων οι περασμένες πράξεις δεν υποστήριζαν τους χρισμένους και απέρριπταν το άγγελμα της βασιλείας. Και ακόμη πιο σημαντικό, όπως εξηγούσε η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1995, σελίδα 26, παράγραφος 15:

«Φυσικά, σε τελική ανάλυση, ο Ιησούς είναι εκείνος που έχει διοριστεί να αποδώσει κρίση. Δεν ανήκει σε εμάς να αποφασίσουμε ποιοι είναι τα πρόβατα και ποιοι είναι τα κατσίκια».

Τι άλλο είπε ο Χάρρυ Πέλογιαν;

Εδώ είναι η έκπληξη. Ο Χάρρυ μού είπε εκείνη την ημέρα του 1995: «Τώρα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν ακριβώς αυτό που δίδασκε ο Χριστιανικός κόσμος εδώ και 2000 χρόνια!!»

Η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1995, όχι μόνο δεν έκανε καμιά μνεία ότι αυτή ήταν η τρίτη ερμηνεία της παραβολής των προβάτων και των εριφίων, αλλά απέκρυπτε και το γεγονός ότι τώρα συμφωνούσε με τη διδασκαλία του Χριστιανικού κόσμου, ότι ο Χριστός είναι εκείνος που κάνει το διαχωρισμό των προβάτων από τα ερίφια. Να θυμάστε τα λόγια της Σκοπιάς: «Δεν ανήκει σε εμάς να αποφασίσουμε ποιοι είναι τα πρόβατα και ποιοι είναι τα ερίφια». Εντούτοις, αυτό ακριβώς πίστευαν ότι επιτελούσαν οι Σπουδαστές της Γραφής ή Μάρτυρες του Ιεχωβά για παραπάνω από επτά δεκαετίες.

Όταν τελικά εγκατέλειψα τους Μάρτυρες λίγα χρόνια μετά το 1995, είπα στο γιό μου Λανς, ότι δίδασκα ένα ψέμα στους ανθρώπους όταν τους μετέδιδα αυτή την εκδοχή της Σκοπιάς πάνω σ’ αυτή την παραβολή (τη δεύτερη, διότι δεν γνώριζα ότι υπήρχε κι άλλη ερμηνεία πριν από αυτήν). Και επιπλέον, είπα, ότι όταν ήμουν Καθολική, ήμουν πιο κοντά στην αλήθεια σ’ αυτό το ζήτημα απ’ ότι όταν ήμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Γνώριζα ότι ο γιός μου, αμυνόμενος από ένστικτο υπέρ της Εταιρίας, δεν κατανοούσε το γιατί ενδιαφερόμουν τόσο πολύ γι’ αυτό το ζήτημα. Αν και συμμετείχε στην υπηρεσία αγρού, ποτέ δεν μετέστρεψε κάποιον, ενώ αντιθέτως, ο πατέρας του κι εγώ διδάσκαμε αυτό το συγκεκριμένο ψέμα σε όλες τις Γραφικές μας μελέτες, και αισθανόμασταν υπεύθυνοι διότι κηρύτταμε μια μεγάλη αναλήθεια για ένα τόσο σημαντικό θέμα σε τόσους πολλούς ανθρώπους.

Αναρωτιέμαι αν ο Ρόδερφορδ στριφογύριζε στον τάφο του το 1995!

Ο Ρόδερφορδ έγραφε τα εξής λόγια στη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1923, σελίδα 309, παράγραφος 24:

«Αλλ’ εις ποίους λοιπόν εφαρμόζονται τα σύμβολα ταύτα των προβάτων και των εριφίων; Αποκρινόμεθα, ότι, Τα πρόβατα παριστώσι πάντας τους λαούς των εθνών, τους μη αποκυηθέντας μεν εκ του αγίου πνεύματος, αλλ’ ευνοϊκώς έχοντας ή διατεθειμένους προς την δικαιοσύνην, οίτινες διανοητικώς αναγνωρίζουσι τον Ιησούν Χριστόνως τον Κύριον και οίτινες αποβλέπουσι, προσδοκώσι και ελπίζουσιν ότι θα έλθωσι καλλίτεροι χρόνοι και βελτίονες συνθήκαι υπό την βασιλείαν αυτού. Οι έριφοι παριστώσι την τάξιν εκείνην των ανθρώπων οίτινες αξιούσι μεν ότι είναι Χριστιανοί, αλλά δεν αναγνωρίζουσι τον Χριστόν ως τον μέγαν Λυτρωτήν και Βασιλέα της ανθρωπότητος, αλλ’ αξιούσιν ότι η παρούσα πονηρά τάξις πραγμάτων επί της γης αποτελεί την βασιλείαν του Χριστού».

Και ποιοι ακριβώς ισχυρίζονταν ότι είναι Χριστιανοί αλλά ο Ρόδερφορδ τους κατηγορούσε διότι διεκήρυτταν ‘ότι η παρούσα πονηρά τάξις πραγμάτων επί της γης αποτελεί την βασιλείαν του Χριστού; Γιατί ήταν η τάξις του Χριστιανικού κλήρου ή οι ιθύνοντες του εκκλησιαστικισμού; (σελ. 309, παρ. 23) Μήπως ο Ρόδερφορδ τους μισούσε διότι θεωρούσε ότι είχαν παίξει αποφασιστικό ρόλο ώστε το 1918 να σταλεί στη φυλακή μαζί με τους άλλους διευθυντές της Σκοπιάς;

Το πώς αισθανόταν για τον κλήρο μπορεί να γίνει αντιληπτό από τη συνεχή χρήση της λέξης ‘αποστάτης’ σε όλο το άρθρο όταν μνημονεύει τον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου. Για παράδειγμα, κοιτάξτε στη σελίδα 312, παράγραφο 51:

«Ο αποστάτης κλήρος έσχε ακόμη μεγαλητέρας ευκαιρίας παρ’ όσας είχον οι Φαρισαίοι, οίτινες είχον τους λόγους του Ιησού και των Αποστόλων, και τας διδασκαλίας των αγίων προφητών. Αλλά και έτι περαιτέρω προϋχώρησαν, γενόμενοι εκουσίως υποκριταί. Διότι καίτοι ηξίουν ότι αντεπροσώπευον τον Κύριον, ταυτοχρόνως ηρνούντο Αυτόν και τον λόγον αυτού, ηρνούντο την πτώσιν και την μεγάλην θυσίαν της καταλλαγής, αντικαταστήσαντες αυτήν δια των Σατανικών αυτών επινοημάτων».

Ήταν ο Ρόδερφορδ ακριβής όταν έλεγε ότι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου ήταν αυτός που αντικατέστησε την θυσίαν της καταλλαγής με Σατανικά επινοήματα (δόγματα λέει το Αγγλικό κείμενο) ισχυριζόμενος ότι αντιπροσώπευε τον Κύριο, αλλά αρνιόταν το Λόγο του; Ποιος ήταν αυτός που αψηφούσε τους λόγους της παραβολής που ανέφεραν ότι ο Ιησούς θα διεχώριζε τα πρόβατα από τα ερίφια; Κανείς άλλος εκτός από τον Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορδ!!

Καταργώντας την εξήγηση της παραβολής που είχε αναπτύξει ο Ρόδερφορδ και υιοθετώντας την εξήγηση του Χριστιανικού κόσμου, όπως αυτή είχε διατυπωθεί 2000 χρόνια πριν, η θρησκεία στην οποίαν ο Ρόδερφορδ έδωσε το νέο της όνομα το 1931, απέδειξε το 1995, χωρίς να το ομολογήσει, ότι ο δεύτερος πρόεδρος της Σκοπιάς, ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, ήταν ένας αποστάτης, ένας λιποτάκτης της αλήθειας. Ακόμη και η υιοθέτηση του ονόματος Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1931, ταίριαζε μ’ αυτό που ήθελε ο Ρόδερφορδ να κάνουν οι Σπουδαστές της Γραφής – να δώσουν μαρτυρία στον Χριστιανικό κόσμο (το άγγελμα ότι η Δευτέρα παρουσία του Ιησού συνέβη αόρατα το 1874 κ.λ.π.) , και κάνοντάς το αυτό, να διαχωρίζουν τους προβατοειδείς Χριστιανούς από τους εριφοειδείς, κάτι που η παραβολή λέει πως είναι δουλειά του Χριστού όταν έρθει να κρίνει όλα τα έθνη, όχι μόνο τον Χριστιανικό κόσμο.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι αν ο Ρόδερφορδ μπορούσε, θα εξαπέλυε βροντές και αστραπές για να αφανίσει τους διαδόχους του που εφάρμοσαν την από πολλών αιώνων ερμηνεία του Χριστιανικού κόσμου στην παραβολή των προβάτων και των εριφίων το 1995, το οποίο, παρεμπιπτόντως, ήταν το έτος της επανεξέτασης ενός άλλου δόγματος της Εταιρίας Σκοπιά. Όχι μόνο ‘προσάρμοσαν’ την κατανόησή τους της παραβολής των προβάτων και των εριφίων, αλλά ‘διόρθωσαν’ και τη διδασκαλία για τη ‘γενεά αυτή’. Την οποία διδασκαλία δεν την έχουν διατυπώσει ακόμη με ικανοποιητικό τρόπο γι’ αυτό και την ‘επεξεργάζονται’ μέχρι και το 2010.

Φυσικά, είναι καλό για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να συνεχίσουν να υποστηρίζουν ότι δεν είναι θεόπνευστοι, αλλά απλά κατευθυνόμενοι από το πνεύμα, αλλιώς θα έμοιαζαν πολύ ανόητοι.

Μετάφραση Ν. Χ.