Τα δόγματα του Ρόδερφορντ είναι νεκρά

(Το ίδιο και οι Λόγοι για τη Διακονία των Μ.τ.Ι. από Σπίτι σε Σπίτι)

Της Μπάρμπαρα Άντερσον

Πρώην μέλους του Συγγραφικού Τμήματος των Μαρτύρων τ. Ιεχωβά

Πηγή: www.freeminds.org

Στα δύο τελευταία άρθρα μου, τα οποία μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα www.freeminds.org, ανέλυσα τις αλλαγές που έχουν επέλθει στα δύο παλαιά δόγματα της Σκοπιάς που οπωσδήποτε έχουν επηρεάσει τη διακονία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

1) Τη διδασκαλία για τη «διεκδίκηση του ονόματος του Ιεχωβά’, που άλλαξε επίσημα το 1993, αφού χρησιμοποιήθηκε επί επτά δεκαετίες για να γίνει «ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά», (που εναρμονίζεται περισσότερο με την Προσευχή του Κυρίου ‘Ας αγιασθή το Όνομά σου’).

 2) Τη διδασκαλία ότι οι Μάρτυρες όταν συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος, διαχωρίζουν τους προβατοειδείς ανθρώπους από τα ερίφια κάτω από την κατεύθυνση της χρισμένης τάξης, η οποία ενεργεί κάτω από την κατεύθυνση του Ιησού Χριστού. Αυτή η διδασκαλία άλλαξε το 1995 όταν η Εταιρία εξήγησε ότι ο Ιησούς θα κάνει το έργο του διαχωρισμού όταν ολόκληρο το πονηρό σύστημα πραγμάτων τελειώσει, (δηλαδή, κατέληξε σ’ αυτό που δίδασκε ο Χριστιανικός κόσμος εδώ και 2000 χρόνια!)

 Και τα δύο αυτά δόγματα ήταν δημιουργίες του Ρόδερφορντ που είχαν σκοπό ν’ αυξήσουν τα μέλη της Σκοπιάς. Το σχέδιο ήταν απλό: δώστε στο ποίμνιο επιτακτικούς λόγους να κηρύξει και οι κήρυκες θα στρατολογήσουν άλλους για να γίνουν κι αυτοί κήρυκες, και έτσι η αύξηση των μελών θα είναι εξασφαλισμένη.  

 Ο Δικαστής λανσάρισε αυτή τη δραστηριότητα (στην οποία ο ίδιος, φυσικά, δεν συμμετείχε) με την εκστρατεία του 1922 ‘Διαφημίσατε, διαφημίσατε, διαφημίσατε τον Βασιλέα και την Βασιλεία…’ Η έμφαση στη ‘Βασιλεία’ αντικατέστησε την έμφαση στο ‘Λύτρο’, το οποίο ο Ρώσσελ πίστευε ότι ήταν το σημαντικότερο δόγμα απ’ όλα. (Σκοπιά 15 Μαϊου 1995, σελ. 20, παρ. 17)  

 Κατόπιν, το 1923, ο Ρόδερφορντ εισήγαγε μια νέα εξήγηση για το ποιος κάνει το διαχωρισμό των προβάτων και των εριφίων: οι κήρυκες της Σκοπιάς, όχι ο Χριστός! Και το 1929, «η διεκδίκηση του ονόματος του Ιεχωβά» ήταν το σύνθημα και ο έτερος βασικός λόγος για να γίνει κάποιος κήρυκας της Σκοπιάς. Και στο αποκορύφωμα όλων αυτών, ο Ρόδερφορντ έδωσε στους κήρυκες ένα επίσημο όνομα το 1931, που χειραγωγούσε αποτελεσματικά τους φορείς του ονόματος «Μάρτυρες του Ιεχωβά» να κάνουν αυτό που υποδήλωνε το όνομά τους, δηλαδή, να δώσουν μαρτυρία. Ήταν πραγματικά μια ευφυής κίνηση του Προέδρου της Σκοπιάς. Το όνομα έδινε έμφαση σ’ αυτό που υποστήριζε η Εταιρία ότι ήταν το σημαντικότερο πράγμα για τους αληθινούς Χριστιανούς: η επίδοση μαρτυρίας για τον Θεό διαφημίζοντας τη Βασιλεία και ο διαχωρισμός των προβάτων από τα ερίφια. Και επιτελώντας αυτό το έργο θα συμμετείχαν στη μεγαλειώδη προσπάθεια της «διεκδίκησης του ονόματος του Ιεχωβά». Τι έξοχος συνδυασμός!

 Ο συνδυασμός αυτός εξυπηρετούσε και έναν άλλον σκοπό. Προσήλκυε μαθητές σε μια επαναπροσδιορισθείσα θρησκευτική πίστη, και ταυτόχρονα έσβηνε τα ίχνη του Ρώσσελ.

 Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αυτά τα πολύ σημαντικά δόγματα παρέμεναν ανέπαφα, οπότε ξαφνικά αποφασίσθηκε ένας αστραπιαίος ‘καθαρισμός του σπιτιού’ (της Σκοπιάς). Η ερμηνεία του διαχωρισμού των προβάτων και των εριφίων όπως και η διεκδίκηση του ονόματος του Ιεχωβά πετάχθηκαν στα σκουπίδια. Ωστόσο, για ψυχολογικούς λόγους διατηρήθηκε η διαφήμιση της ‘Βασιλείας’ (οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό στην ‘παρούσα αλήθεια’).

 Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέψουμε μια ακόμη διδασκαλία του Ρόδερφορντ, την οποία η Σκοπιά φρόντισε να ξεφορτωθεί. Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μέχρι το 1995, η διδασκαλία για τη ‘γενιά του 1914’ δεχόταν τις περιποιήσεις του Κυβερνώντος Σώματος, το οποίο, με διάφορες ‘διευκρινίσεις’ και ‘εκλεπτύνσεις’ την κατάργησε τελείως. (θυμηθείτε ότι εκείνη την εποχή ήμουν στο Συγγραφικό Τμήμα). Ο παλιός τρόπος (1914 κλπ) τον οποίον διδάσκονταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μέχρι το 1995 βγήκε σε αχρηστία εξαιτίας της εξάντλησης του χρόνου για τη ‘γενιά του 1914’, η οποία υποτίθεται ότι δεν θα πέθαινε έως ότου δει να έρχεται το τέλος.

 Βασικά, με όλες αυτές τις αλλαγές τις οποίες έφερε το ‘αυξανόμενο φως’, ο παλιός τρόπος ουσιαστικά καταργήθηκε. Η Εταιρία Σκοπιά επαναπροσδιόρισε τα δόγματά της ακριβώς όπως ο Ρόδερφορντ επαναπροσδιόρισε τα δόγματα των Σπουδαστών της Γραφής του Ρώσσελ και παρουσίασε τις νέες προτεραιότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά μετά το 1920, όταν χρειάσθηκε να επανεφοδιάσει με καύσιμα μια οργάνωση που πέθαινε. Το 1918 υπήρχαν μόνο 3.868 άτομα που συνεργάζονταν ενεργά με την Εταιρία Σκοπιά σε όλο τον κόσμο. (Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1950, σελ. 11, στην Αγγλική).

 Η εκ μέρους του Ρόδερφορντ χειραγώγηση και η εξάλειψη των διδασκαλιών του Ρώσσελ μαζί με άλλους παράγοντες, έφεραν την επιτυχία στους αριθμούς. Η θρησκεία μεγάλωσε και ευημέρησε οικονομικά αυξάνοντας τη δύναμή της. Τώρα σβήνοντας τα ίχνη της διακυβέρνησης Ρόδερφορντ, τα οποία αντικαθίστανται από «εκσυγχρονισμένα» δόγματα υπό την καθοδήγηση νομικών συμβούλων άρχισε μια διαφορετική εποχή σ’ ένα κόσμο που δεν ελκύεται πλέον από θρησκείες Αντβεντιστικού τύπου οι οποίες ασχολούνται με χρονολογικές προφητείες.

 Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι συνεχείς δογματικές αλλαγές έχουν κάνει τους Μάρτυρες να γνωρίζουν πολύ λίγα πράγματα για τη θρησκεία τους και φαίνεται πως προτιμούν αυτή την ημιμάθεια και την άγνοια της ιστορίας του κινήματός τους. Και σήμερα δεν γνωρίζουν ακριβώς για ποιόν λόγο πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα εφόσον δεν διαχωρίζουν πλέον τα πρόβατα από τα ερίφια ούτε διεκδικούν το όνομα του Ιεχωβά. Εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι είναι οι μόνοι στη γη που διαφημίζουν, διαφημίζουν, διαφημίζουν μια βασιλεία η οποία υποτίθεται ότι κυβερνά τους λίγους ανθρώπους επί της γης που γνωρίζουν ή είναι συνταυτισμένοι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

 Εάν η Εταιρία δεν επινοήσει σύντομα κάποιον νέο τρόπο για να παρακινήσει τους βαριεστημένους κήρυκες να συμμετέχουν με ζήλο στο έργο κηρύγματος, η προτροπή του Ρόδεφορντ να διαφημίσουν τη βασιλεία θα έχει την τύχη της ‘διεκδίκησης του ονόματος του Ιεχωβά’ και του ‘διαχωρισμού των προβάτων από τα ερίφια’.  

 Οι Μάρτυρες πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη θρησκευτική αλήθεια και την εύνοια του Θεού επειδή δεν ασπάζονται τα τρία βασικά δόγματα του Χριστιανικού κόσμου, — την πύρινη κόλαση, την αθανασία της ανθρώπινης ψυχής και την Τριάδα — και αυτός είναι ο κύριος παράγοντας που τους κάνει να παραβλέπουν τις συνεχείς ‘προσαρμογές’, τις ‘εκλεπτύνσεις’ και τις αλλαγές προηγούμενων πεποιθήσεων που κάποτε υποστήριζαν μέχρι θανάτου.

 Η Σκοπιά 15 Μαϊου 1995 είχε τρία άρθρα για τις ‘Εκλάμψεις Φωτός’ οι οποίες, κατά την Εταιρία, φέρνουν τις ‘εκλεπτύνσεις’ των δογμάτων, της οργανωτικής δομής, της ορολογίας και της Χριστιανικής διαγωγής της θρησκείας της Σκοπιάς. Και αυτές οι εκλεπτύνσεις θα συνεχιστούν μόνο για ένα λόγο: να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του ποιμνίου για μια ξεπερασμένη θρησκεία σ’ ένα κόσμο που τρέχει γρήγορα αλλά διατηρεί το ρυθμό του, παρά την υπόσχεση της νίκης του Θεού που διακηρύττουν οι Μάρτυρες αλλά ποτέ δεν πραγματοποιείται.

Μετάφραση Ν. Χ.